عوارض قرص ريتالين

با دلگرم همراه باشید تا با عوارض استفاده از قرص ریتالین آشنا شوید .

عوارض قرص ريتالين

متیل فنیدات (به انگلیسی: Methylphenidate) که به تجاری ،ریتالین (به انگلیسی: Ritalin) شناخته می‌شود، از مشتقات گروه امفتامین‌ها است؛ که برای درمان افسردگی، نشانه‌های نارکولپسی، و برخی از مبتلایان به بیش فعالی مقاوم به درمان تجویز می‌شود.

والدینی که کودکان بیش فعال با یا بدون نقص توجه دارند، عموما در مورد مصرف داروها به خصوص ریتالین که شایع ترین داروهای مصرفی این کودکان است، نگرانی های زیادی دارند.

از جمله اینکه این دارو بر روی چه قسمتی از مغز تاثیر می گذارد؟

میزان اثر آن چقدر است؟

آیا برای همه کودکان مفید است؟

آیا عوارض دارد؟

چگونه با عوارض این دارو می توان مقابله کرد؟

تا کی به مصرف آن باید ادامه داد؟

“متیل فنیدیت” با تجاری “ریتالین” توسط کمپانی داروسازی “نوارتین” در سال 1954 به بازار دارویی دنیا عرضه شد. در ابتدا قرار بود این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز و سندرم خستگی مزمن استفاده شود اما به تدریج با پیشرفت علم و تجربه های گوناگون مشخص شد می توان از این دارو در درمان کودکانی که دچار اختلال بیش فعالی و کم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده کرد.

قرص “ریتالین” خواصی شبیه آمفتامین (قرص مشهور اکستازی) دارد و دانشجویان کالجهای آمریکا و استرالیا به دلیل تأثیر آن در درمان خواب آلودگی در طول روز، برای درس خواندن و یا مهمانی های شبانه شان چند عدد از این قرصها را مصرف می کردند.

در سالهای اخیر مصرف خودسرانه این دارو در کشورها رو به افزایش گذاشت و گزارشهای متعددی وجود دارد که برخی از افراد برای بیدار ماندن در شبهای امتحان از قرص های ریتالین استفاده می کنند تا بتوانند چندین ساعت متوالی بیدار مانده و به شکل غیر معمولی تمرکز خود را در مدت طولانی حفظ کنند.

مصرف کنندگان تصور می کنند ریتالین بی خطر است در حالی که عوارض مصرف خودسرانه این قرص ها می تواند در حد مواد دیگر نظیر کوکایین و آمفتامین باشد و پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام می کنند ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیر ریتالین و اکستازی، بسیار سخت تر و پیچیده تر از سایر مواد مخدر است.

استفاده محدود و کنترل شده ریتالین باعث عادت کردن بدن مصرف کننده به دوزهای پایین و در نتیجه ایجاد علاقه فرد به استفاده از دوزهای بالاتر و حتی مصرف داروهای سنگین تر و خطرناک تر می شود. علاوه بر آن تاکنون در چند مورد سوء مصرف ریتالین منجر به مرگ شده است.

رایج ترین دارو برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه دارویی به «متیل فنیدیت» با تجاری «ریتالین» است. این دارو به شکل قرص در بازار دارویی موجود است. ریتالین با اثر بر قشر مغز و تالاموس از بازجذب مجدد دوپامین در سلول های عصبی جلوگیری می کند (دوپامین یکی از مواد شیمیایی است که در انتقال عصبی نقش دارد).

مدت اثر این دارو چهار تا شش ساعت است؛ بنابراین باید این دارو را یک یا دو بار در روز مصرف کرد. بین کودکان از نظر پاسخ هایشان به این داروها تفاوت های زیادی وجود دارد، برخی کودکان سریعا و به مقدار کم دارو پاسخ می دهند، در حالی که کودکان دیگر فقط به مقدار زیاد دارو پاسخ می دهند. در صورت عدم تاثیر این دارو در مورد فرزندتان، باید با پزشک مشورت کنید تا علت را بیابد.

آنچه اثبات شده این است که استفاده از داروهای محرکی همچون ریتالین موجب کاهش بیش فعالی، افزایش توجه، کاهش تکانشگری، کاهش رفتارهای منفی، بهبود تعامل اجتماعی و افزایش موفقیت تحصیلی (دارو بر هوش آنها تاثیر نمی گذارد، بلکه به آنها کمک می کند قابلیت های اصلی را به نحو مؤثرتری به کار برند) تا حدود 8-7 درصد می شود. این مقدار اثربخشی در مطالعات مختلف اثبات شده است و این یعنی هیچ جای شکی برای استفاده از این دارو باقی نمی ماند.

در واقع و به زبانی شفاف تر، ریتالین جزو داروهایی است که برای درمان کودکان بیش فعال خط اول درمان توسط پزشک تشخیص داده می شوند و البته احتمال عوارضی برای آن مطرح است. ناگفته نماند که همه داروها دارای عوارض هستند اما وقتی دارو توسط پزشک تجویز می شود، سود و مزیت آن با احتمال عوارض سنجیده می شود و بعد از تشخیص قطعی، دارو داده می شود.

مانند انسولین که برای بیماری دیابت تجویز می شود؛ کسی که دیابت ندارد اگر به او انسولین تزریق شود حتما وارد شوک خواهد شد و باید بستری شود؛ ریتالین هم دارویی است که فقط اگر با تشخیص قطعی بیش فعالی توسط پزشک داده شود، حتما باید در آن استفاده کرد.

عوارض این دارو قابل کنترل است. پزشکان عموما قبل از تجویز این دارو یک ارزیابی قبل از درمان، که دربرگیرنده بررسی عملکرد قلبی بیمار، وجود اختلالات حرکتی و عملکرد کبدی و کلیوی است، انجام می دهند و در صورت وجود مشکل در این اعضا و اختلالات متابولیسم، میزان مصرف داروها را کاهش یا از داروی دیگری استفاده می کنند.

قبل از آنکه به عواض این دارو و روش های کنترل آن اشاره بکنیم، توجه شمار را به این نکات جلب می کنم که دارو درمانی برای کودکان بیش فعال دارای تاثیر فوق العاده اما کوتاه مدتی بر علائم رفتاری آنان است. به محض قطع مصرف دارو نشانه های بیش فعالی با همان شدت قبلی ظاهر می شود. بسیاری از والدین نیز در مورد استفاده از این داروها دچار تردیدند و رغبت چندانی به استفاده از این داروها برای درمان فرزندشان نشان نمی دهند.

همچنین به علت اینکه ثابت شده این بیماری ناشی از عدم تعادل مواد شیمیایی مغز و ارثی است، مصرف این دارو ممکن است طولانی مدت باشد. بنابراین به دلیل کوتاه مدت بودن اثر این دارو و خاصیت مهارکنندگی آن، و نگرانی والدین از عوارض بلندمدت و همچنین برای هدایت درست این کودکان باید از مداخلات روانشناختی و رفتاری، در کنار این دارو بهره برد.

متیل فنیدات مهارگر قوی دوپامین و به میزان کم‌تری نوراپی‌نفرین در سیستم اعصاب مرکزی است، گمان می‌رود نقص فعالیت این دو آمین پیامرسان (دوپامین و اپی‌نفرین) از علل بروز سندرم بیش‌فعالی-کمبود توجه در کودکان و بزرگ‌سالان باشد، متیل فنیدت با افزایش فعالیت این دو آمین عصبی در بهبود نشانگان این بیماری مؤثر است. در بیماری نارکولپسی نیز نقص در فعالیت نورون‌های دوپامینرژیک و ارکسین از علل بیماری هستند که این دارو با همان مکانیسم بیماری را کنترل می‌کند.

هرچند متیل فنیدیت دارای اسکلت و ساختار آمفتامینی است ولی برخلاف آن توانایی آزادسازی کاتکول‌آمین‌ها را ندارد و بازجذب سروتونین را نیز مهار نمی‌کند و از این جهت به آمفتامین برتری دارویی دارد.

ناشی از مصرف ریتالین عبارتند از بی اشتهایی، تهوع، کاهش وزن، بی خوابی، کابوس های شبانه، گیجی، تحریک پذیری، ملال، کج خلقی، بی قراری که عموما زیر نظر پزشک قابل کنرتل هستند.
می تواید برخی روش های کنترل آن را در جدول زیر مشاهده کنید؛ اما به یاد داشته باشید از این روش ها قبل از مشورت با پزشک استفاده نکنید.

برخی عوارض مانند افزایش تیک ها نیز غالبا پس از مدتی خود به خود از بین می روند. شاید مهمترین عارضه جانبی این داروها، بروز وابستگی فیزیکی و روانی است که نشان می دهد، مصرف این دارو باید زیر نظر پزشک تجویز کننده، قرار گیرد.

عوارض قرص ريتالين

احتمال وابستگی به دارو و سوءاستفاده از دارو وجود دارد (بسته به میزان، نحوه مصرف و فرد استفاده‌کننده). اگر چه وابستگی جسمانی به ریتالین همانند مواد مخدری نظیر تریاک و شبه مرفین‌ها گزارش نشده‌است؛ اما پزشکان بر وابستگی روانی و نیاز به افزایش میزان مصرف آن که پدیده تحمل (Tolerance) نیز یده می‌شود، اتفاق نظر دارند. از علائم ترک جسمانی و روانی این قرص می‌توان به دردهای عضلانی، خواب آلودگی و افسردگی برد.

این دارو فقط برای افرادی تجویز می‌شود که سابقه کامل آنها به‌طور دقیق ارزیابی شود.

برای بیمارانی با واکنش حاد استرس نباید تجویز شود.

در مصرف طولانی مدت دارو، بهتر است آزمایش‌های منظم شمارش سلول‌های خونی، شمارش افتراقی و شمارش پلاکت‌ها نیز انجام شود.

در صورت عدم بهبودی پس از یک ماه مصرف، باید دارو را قطع کرد.

این دارو نباید برای درمان حالت‌های خستگی مفرط طبیعی، افسردگی و سایکوزها استفاده شود.

نیاز به ادامه مصرف دارو باید مرتب ارزیابی شود و در زمان تعطیلات و زمان‌هایی که مصرف آن نیاز نیست، مصرف کاهش یافته یا قطع شود.

افزایش در جه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، سردرد و تهوع، افزایش فشارخون و تشنج از عوارض مصرف بیش از اندازه ریتالین است.

استفاده از این ماده طبق قوانین جهانی مبارزه با دوپینگ ممنوع می‌باشد.[۱]

• عصبي شدن و بي خوابي
• حالت تهوع و استفراغ
• احساس سرگيجه و سردرد
• تغييرات ضربان قلب و فشار خون (که معمولا به صورت افزايش است ولي در مواردي نيز به شکل کاهش ديده مي شود.)
• خارش و جوش هاي پوست
• دردهاي شکمي, کاهش وزن و مشکلات معده
• مصرف دايمي و اعتياد(وابستگي)
• بروز حالت هاي روان پريشي (جنون) و علايم وابستگي به ريتالين
• بروز افسردگي پس از قطع مصرف

• از دست دادن اشتها و سوء تغذيه
• لرزش و پرش عضلات
• تب,تشنج و سردرد
• نظم شدن ضربان قلب و تنفس که در مواردي مي تواند به شکل خطرناکي ادامه پيدا کند
• تکرار حرکات و اعمال بي هدف
• بروز حالت هاي پارانوييد(سوء ظن), توهم و هذيان
• احساس حرکت و جنبش حشرات در زير پوست
• مرگ (تاکنون در چند مورد سوء مصرف ريتالين منجر به مرگ شده است)

این دارو نباید برای درمان حالتهای خستگی مفرط طبیعی، افسردگی و سایکوزها استفاده شود و نیاز به ادامه مصرف دارو باید مرتب ارزیابی شود و در زمان تعطیلات و زمانهایی که استرس فرد کم است، مصرف کاهش یافته یا قطع شود.

برای افراد دارای اضطراب زیاد، فشار عصبی، عصبانیت همراه با بی‌قراری، حساسیت مفرط نسبت به دارو، فشار خون بالا، گلوکوم، افسردگی‌های قابل درمان با داروهای ضد افسردگی رایج، تیک‌های حرکتی (به جز سندرم Tourette’s نشانگان توره یا نشانگان ژیل دولاتوره)، و کودکان زیر ۶ سال مصرف این دارو منع می‌شود.

عوارض مصرف بیش از اندازه

افزایش درجه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، سردرد و تهوع، افزایش فشارخون و تشنج از عوارض مصرف بیش از اندازه ریتالین است.

نظرات متخصصان در مورد ریتالین

دکتر خیرالله غلامی استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در باره مصرف ریتالین و تاثیرات سوء آن می گوید: این دارو از دسته آمفتامین ها است و تحریک کننده سیستم عصبی محسوب می شود. این دارو برای برخی از بیماریها کاربرد دارد اما مصرف خودسرانه آن به کاهش کارآیی سیستم مغز و اعصاب مرکزی منجر می شود.

وی یادآور می شود: دانشجویانی که فکر می کنند شب امتحان باید درس بخوانند باید بدانند که همانطور که خواندن لازم است، خوابیدن هم لازم است. چرا که زمانی که مغز وارد فاز پردازش اطلاعات می شود در صورتی که مغز استراحت کند این پردازش اطلاعات به نحو مطلوبی صورت می گیرد.

دکتر غلامی اضافه کرد: در صورتی که استراحت وجود نداشته باشد مغز نمی تواند آن اطلاعات را پردازش کند پس بیدار ماندن طولانی نمی تواند کمک زیادی به یادگیری در شب امتحان کند.

وی اظهار داشت: داروی ریتالین از سوی پزشک برای کودکان بیش فعال تجویز می شود و خواب را کم می کند اما این موضوع که افراد بالغ به منظور افزایش یادگیری و زمان بیدار ماندن از آن استفاده می کنند دارای عوارضی خواهد بود که شناخته شده ترین آن پرخاشگری و ایجاد اختلال در سیستم اعصاب مرکزی است.

متخصص داروسازی بالینی در مورد نحوه دسترسی به این دارو از سوی دانشجویان می گوید: این دارو بدون نسخه فروخته نمی شود و افرادی که آن را مصرف می کنند به صورت غیرقانونی آنها را بدست می آورند.

افسانه صادقی سرپرست دفتر مرکزی مشاوره وزارت بهداشت در مورد گزارش سوء مصرف ریتالین در فضای خوابگاهها می گوید: معمولاً به دلیل آشنایی دانشجویان علوم پزشکی با عوارض دارویی، این دارو از سوی آنها مصرف نمی شود اما با این وجود مراکز مشاوره گزارشی از سوء مصرف ریتالین در دانشگاهها نداشته اند.

وی افزود: دفاتر مشاوره سعی می کنند دانشجویان را با نکات متعددی در مورد مخدرها آشنا کنند و به همین منظور ویژه ه ای برای ریتالین و عوارض مصرف آن تهیه شد و در قالب مجله عمومی در سطح دانشگاههای علوم پزشکی و خوابگاهها به منظور آشنایی هرچه دانشجویان با مشکلات مصرف این نوع داروها توزیع شد.

دکتر حبیب الله منصوری مدیر دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در این باره گفت: مصرف ریتالین به دلیل مشخص بودن عوارض ناخوشایند آن از سوی دانشجویان علوم پزشکی استقبال نمی شود ولی مصرف این دارو در میان دانشجویان به دلیل نبود آشنایی با عوارض آن است که باید آگاهی های لازم در این خصوص داده شود.

گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم

مرجان امینی

پاسخ به سوالات پزشکی ، مامایی و جنسی شما (توسط پزشک و ماما مجله دلگرم)

© تمامی حقوق این سایت برای شرکت آرادپرداز محفوظ است ؛ هر گونه استفاده از مطالب دلگرم با رعایت شرایط بازنشر امکان پذیر است.

 ریتالین دارویی است که برای درمان بیش فعالی و افزایش توجه و تمرکز افراد تجویز می شود، اما گاهی افراد بدون نسخه پزشک این دارو را مصرف می کنند. در این مقاله به طور کامل قرص ریتالین معرفی می شود

داروی ریتالین Ritalin یا متیل فنیدیت Methylphenidate برای درمان اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHA استفاده می شود و مصرف آن بدون نسخه پزشک ممنوع می باشد. این دارو از طریق تغییر مقدار برخی مواد طبیعی در مغز کار می کند. ریتالین در گروه داروهای محرک قرار می گیرد. این دارو به افزایش توانایی شما برای توجه کردن، تمرکز بر روی یک فعالیت و کنترل مشکلات رفتاری کمک می کند. همچنین می تواند به سازماندهی وظایف و بهبود مهارت های گوش دادن کمک می کند. ریتالین همچنین برای درمان برخی اختلالات خواب، از جمله نارکولپسی یا حمله خواب Narcolpsy، استفاده می شود.

اگر می خواهید بدانید : حمله خواب چیست؟ عوامل، علائم و درمان

قبل از شروع مصرف قرص ریتالین بهتر است راهنمای مصرف دارو را با دقت مطالعه کنید. اگر درباره نحوه مصرف دارو سوالی دارید، با پزشک مطرح کنید. قرص ریتالین خوراکی است و باید درست طبق دستور پزشک مصرف شود، معمولا 2 یا 3 بار در روز. بهترین زمان مصرف قرص ریتالین 3 تا 45 دقیقه قبل از وعده غذایی است. به هرحال اگر دچار ناراحتی معده هستید، می توانید آن را همراه با غذا یا میان وعده یا بعد از آن مصرف کنید.مصرف دیر هنگام قرص ریتالین در روز ممکن است باعث بی خوابی شود.قرص ریتالین را به طور منظم مصرف کنید تا بیشترین مزیت را از آن بگیرید. برای اینکه زمان مصرف را به خاطر داشته باشید، همیشه در یک زمان خاص در روز قرص ریتالین را مصرف کنید. میزان مصرف قرص ریتالین بر اساس شرایط بیماری و نوع واکنش بدن به دارو تعیین می شود. در زمان مصرف قرص ریتالین پزشک شما را راهنمایی خواهد کرد که میزان مصرف را افزایش یا کاهش دهید. به علاوه اگر برای مدت زیادی است که قرص ریتالین مصرف می کنید، مصرف دارو را به طور ناگهانی و بدون مشورت با پزشک قطع نکنید.قطع ناگهانی مصرف قرص ریتالین ممکن است باعث بروز نشانه های ترک دارو شود، به ویژه اگر برای مدت طولانی و به طور منظم مصرف می شده است.نشانه های ترک دارو عبارتند از افسردگی، فکر به خودکشی یا دیگر مشکلات و تغییرات روحی. برای پیشگیری از بروز نشانه های ترک پزشک مصرف دارو را به تدریج کاهش می دهد. برای جزئیات با پزشک خود مشورت کنید و در صورت بروز هر گونه نشانه به پزشک مراجعه کنید. زمانی که قرص ریتالین برای مدت زیادی مصرف می شود، اثربخشی خوبی مانند قبل نخواهد داشت، بنابراین اگر اثربخشی دارو تغییر کرد به پزشک خود اطلاع دهید. گرچه قرص ریتالین به خیلی ها کمک می کند، اما گاهی اعتیاد آور است. اگر مبتلا به نوعی اختلال سوء مصرف مواد مخدر باشید، احتمال اعتیاد به قرص ریتالین نیز خواهد بود. داروی ریتالین را درست طبق دستور پزشک مصرف کنید تا احتمال بروز هر گونه خطر و اعتیاد را کاهش دهید. در زمان مصرف قرص ریتالین اگر شرایط بیماری شما بهبود پیدا نکرد یا بدتر شد، حتما به پزشک مراجعه کنید.

عوارض قرص ريتالين

رایج ترین عوارض ریتالین عبارتند از:

اگر هر یک از این نشانه ها ادامه داشته یا بدتر شدند، حتما به پزشک مراجعه کنید.به یاد داشته باشید که پزشک با در نظر گرفتن عوارض دارو، ریتالین را تجویز کرده و تشخیص داده است که مزیت های دارو برای شما از عوارض آن است.ریتالین ممکن است باعث افزایش فشار خون شود. فشار خون خود را به طور منظم چک کنید، و در صورت بالا بودن نتیجه حتما به پزشک اطلاع دهید. در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی جدی بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، برخی عوارض جانبی جدی عبارتند از:- بروز علائم مشکل در گردش خون در انگشت های دست و پا (مانند سردی، بی حسی، درد یا تغییر در رنگ پوست)- زخم های غیرعادی بر روی انگشت های دست و پا- ضربان قلب سریع یا نظم- تغییر در روحیات، خلق و خو و رفتار (از قبیل تحریک پذیری، خشونت، نوسانات خلقی، بروز افکار غیر طبیعی و فکر به خودکشی)، حرکات غیرقابل کنترل عضلات، بیان ناگهانی و غیر قابل کنترل لغات و صداها، تغییرات بینایی (مانند تاری چشم).به ندرت رخ می دهد که ریتالین در پسران نوجوان باعث بروز نعوظ دردناک و طولانی مدت شود، نعوظی که از 4 ساعت طول می کشد. والدین باید مراقب بروز این عارضه جانبی جدی در پسرها باشند. در صورت نعوظ طولانی مدت یا دردناک مصرف ریتالین قطع شده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. بروز واکنش های حساسیتی به ریتالین به ندرت بروز می کند، اما در صورت مشاهده هرگونه نشانه حساسیتی، مانند بثورات پوستی، خارش، التهاب (به ویژه در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی به پزشک مراجعه کنید. موارد اشاره شده لیست کامل عوارض ریتالین نبودند. اگر عوارض دیگری را مشاهده کردید که در این لیست به آنها اشاره نشده به پزشک مراجعه کنید.

قبل از شروع مصرف ریتالین اگر به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت دارید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. قرص ریتالین ممکن است حاوی ترکیبات غیرفعال باشد که می توانند باعث بروز واکنش های حساسیتی یا مشکلات دیگر شوند. برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. قبل از مصرف ریتالین سوابق پزشکی خود را به پزشک اطلاع دهید، به ویژه اگر دچار هر یک از این مشکلات هستید: فشار خون بالا، مشکل در گردش خون (مانند بیماری رینود*  Raynaud’s disease)، گلوکوم  glaucoma یا آب سیاه، مشکلات قلبی (مانند ضربان نظم قلب، نارسایی قلبی، سابقه ابتلا به حمله قلبی، مشکل در ساختار قلب)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی، مانند مرگ ناگهانی به خاطر بیماری قلبی، ضربان نظم قلب)، شرایط روحی و روانی (مانند اختلال دو قطبی، افسردگی، روان پریشی و فکر به خودکشی)، سابقه خانوادگی یا شخصی ابتلا به حرکات غیرقابل کنترل عضلات (تیک های حرکتی و سندروم تورت یا توره* Tourette’s syndrome)، پرکاری تیروئید و اختلال تشنج.

* بیماری رینودRaynaud’s disease : بیماری رینود شرایطی است که طی آن قسمت‌هایی از بدن مانند انگشتان دست و پا، نوک بینی و گوش‌ها بی‌حس و سرد می‌شوند. در رینود عروق خونی انگشتان دست و پا، بینی و گوش درگیر می‌شوند. استرس و سرما از جمله عوامل مستعد کننده بیماری هستند.

*سندروم تورت یا تورهTourette’s syndrome : سندروم توره یا سندروم تورت مشکلی مربوط به سیستم عصبی است که باعث می شود فرد حرکات یا صداهای ناگهانی تولید کند که تیک یده می شوند و قابل کنترل نیستند.

ریتالین ممکن است باعث سرگیجه شود، بنابراین در زمان مصرف این دارو رانندگی نکنید یا از ماشین هایی که نیاز به دقت بالایی دارند استفاده نکنید و از انجام فعالیت هایی که نیازمند هوشیاری هستند اجتناب کنید. قبل از انجام هرگونه جراحی به پزشک یا دندانپزشک اطلاع دهید که در حال مصرف داروی ریتالین یا داروهای با نسخه و بدون نسخه دیگر، مکمل ها و داروهای گیاهی هستید. مصرف طولانی مدت ریتالین بر روی میزان رشد و وزن کودک و قد نهایی وی در بزرگسالی تاثیر می گذارد. برای کاهش این تاثیر پزشک ممکن است برای کودک مصرف دارو را هر از گاهی متوقف کند. اگر کودک شما در حال مصرف ریتالین است، قد و وزن وی را به طور منظم بررسی کنید و برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. بزرگسالان نسبت به عوارض ریتالین آسیب پذیرتر هستند، به ویژه بروز اختلال خواب، کاهش وزن و درد قفسه سینه.

ریتالین در بارداری تنها در صورتی استفاده می شود که مصرف آن کاملا ضروری باشد. در مورد خطرات مصرف ریتالین و مزیت های آن در بارداری با پزشک مشورت کنید.

داروی ریتالین وارد شیر مادر می شود. بنابراین در مورد مصرف ریتالین در شیردهی با پزشک مشورت کنید.

تداخلات دارویی ممکن است بر روی اثربخشی دارو تاثیر بگذارد و خطر بروز عوارض جانبی را افزایش دهد. لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کنید، تهیه کنید (از جمله داروهای با نسخه، بدون نسخه و داروهای گیاهی) و این لیست را به پزشک خود ارائه دهید. مصرف دارو را به طور ناگهانی متوقف نکنید و میزان مصرف آن را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. به علاوه مصرف ریتالین بدون تجویز پزشک به هیچ عنوان توصیه نمی شود. مصرف داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز Monoamine oxidase inhibitor یا MAO با ریتالین باعث بروز تداخل دارویی جدی و کشنده می شود. در دوران مصرف ریتالین از مصرف داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز (از جمله ایزوکربوکسازید isocarboxazid، لینزولید linezolid، متیلن آبی methylene blue، موکلوبامید moclobemide، فنلزین phenelzine، پروکاربازین procarbazine، رازاگلین rasagiline، سافیید safinamide، سلگیلین selegiline، ترانیلسیپرومین tranylcypromine) جدا اجتناب کنید.به علاوه بسیاری از داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز دو هفته قبل از شروع مصرف ریتالین باید کنار گذاشته شوند. در مورد شروع و قطع مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید. ریتالین بر روی نتایج برخی آزمایش ها تاثیر می گذارد، از جمله اسکن مغز برای بیماری پارکینسون و در نتیجه نتایج آزمایش اشتباه خواهد بود. بنابراین قبل از اجام هر گونه آزمایش اطمینان حاصل کنید که پزشک و پرسنل آزمایشگاه در جریان مصرف ریتالین هستند.

اگر کسی ریتالین را بیش از حد مصرف کرد یا به اصطلاح اوردوز کرد، بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. نشانه های اوردوز ریتالین عبارتند از: استفراغ، آشفتگی، سردرگمی، عرق کردن، گرگرفتگی یا فلاشینگ، تکان های عضلانی، توهم، تشنج و از دست دادن هوشیاری.داروی ریتالین را با دیگران به اشتراک نگذارید. در زمان مصرف ریتالین برخی آزمایش ها، مانند فشار خون، تعیین تعداد سلول های خون و کنترل قد و وزن کودک، به صورت مرتب انجام می شود تا اثربخشی دارو و عوارض مربوط به آن بررسی شوند.

اگر می خواهید بدانید : عوارض ریتالین بر قلب، قابل توجه متبلایان به ADHD، اختلال کم توجهی – بیش فعالی

اگر می خواهید بدانید : ریتالین را چقدر می شناسید؟

اگر می خواهید بدانید : ریتالین معجزه شب امتحان نیست

تهیه و ترجمه : گروه سلامت سیمرغseemorgh.com/healthاختصاصی سیمرغ

(اجباری)

آدرس پست الکترونیکی (اجباری است اما نمایش داده نمی‌شود)

مرا برای دیدگاه‌های بعدی به یاد بسپار

تصویر امنیتی جدید

كاهو یكی از پرمصرف‌ترین سبزی‌ها در میان ایرانی‌هاست؛ آن هم به شكل سالاد كاهو كه از بقیه سالادها متداول‌تر است.اما چه فوایدی دارد ؟

از خوراکی ها می‌توان برای کاهش قند خون استفاده كرد. این سه خوراکی در کاهش فشار خون بسیار موثر هستند

All Rights Reserved – © 219 | باز نشر مطالب پورتال سیمرغ تنها با ذکر و آدرس seemorgh.com مجاز می باشد.1