چند نوع چای سبز داریم

خواص دارویی و گیاهی

چند نوع چای سبز داریم
چند نوع چای سبز داریم

چای سبز، اصالتا بومی کشور چین است اما مردمان ژاپن، کره‌ جنوبی و اندونزی هم آن را تولید و حتی به کشورهای دیگر صادر می ‌کنند. خیلی از ساکنان آسیای شرقی، چای سبز را به عنوان نوشیدنی اصلی‌ در میهمانی‌ ها سرو می‌ کنند و این نوشیدنی خوش ‌عطر به تازگی طرفداران زیادی را هم بین ساکنان اروپای غربی‌ پیدا کرده است….

چند نوع چای سبز داریم

بد نیست بدانید که چینی ‌ها، سالیانه نزدیک به 782 تن چای سبز تولید می‌ کنند که این میزان، حدود 80 درصد از کل تولید جهانی چای سبز است! ضمن این که مردم چین که خودشان بزرگ‌ ترین تولید کننده و صادر کننده چای سبز در دنیا به حساب می ‌آیند، می‌ گویند که برای تهیه این نوشیدنی باید یک قاشق چای‌ خوری از آن را در 150 میلی‌ لیتر از آب 85 درجه سانتی‌ گراد ریخت و آن را به مدت 30 ثانیه روی حرارت غیرمستقیم قرار داد تا دم بکشد. بنابراین، می ‌بینید که دم کردن چای سبز در لیوان‌ های مخصوص که در بازار وجود دارند، از نظر چینی‌ ها چندان درست نیست. اگر دوست دارید که اطلاعات بیشتری را در مورد چای سبز به دست بیاورید، بد نیست که گفت‌ و گوی زیر را با دکتر محمدحسین صالحی سورمقی، متخصص فارماکوگنوزی و استاد دانشکده داروسازی دانشگاه تهران بخوانید.

آقای دکتر! آیا می ‌توانیم چای سبز مرغوب را از روی ظاهرش بشناسیم؟

به نظر شما بهترین نوع چای سبز کدام است؟در حال حاضر کشورهای مختلفی چای سبز را تولید می‌ کنند اما تجربه چینی ‌ها در پرورش و تولید این نوع از چای از بقیه کشورها بیشتر است و می‌ توان گفت که چای سبز چینی و بعد ژاپنی، بهترین نوع چای سبز هستند.

‘چای سبز نوعی چای است که از جوانه‌ها و گلبرگهای تازه گیاه چای به دست می‌آید. در فرایند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می‌پذیرد. چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد. نوع ژاپنی آن به اوچا (به ژاپنی: 緑茶) معروف است.

خواص دارویی و فواید: چای سبز را به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند، که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. (میزان کمتری کافئین دارد بین ۲۰ تا ۳۰، و کمتر مضر است)
به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته‌است.
دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است. اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود.
فهرست چند مورد از دلایل اصلی مصرف چای سبز از دیدگاه پژوهشگران به این شرح است:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می‌دانند، چرا که میزان آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن ۱۰۰ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین C و ۲۵ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین E است. (توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی‌اکسیدان مهم مطرح هستند). به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی‌اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می‌شود.

با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. به این ترتیب می‌توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون، یکی از شاخص‌های مهم ابتلا به بیماری‌های قلبی، را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلول‌های آسیب دیده رگ‌ها و قلب شده و روند ترمیم سلول‌ها را تسریع می‌کند. نوشیدن روزانه حداقل ۳ فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می‌شود.

چای سبز را به عنوان داروی ضد پیری (Anti – Aging) می‌شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی‌اکسیدان به ویژه آنتی‌اکسیدان‌های مؤثر در حفظ شادابی و جوانی موجود در چای سبز است. آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از شاخص‌ترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلول‌های بدن، با به تعویق انداختن شروع روند پیری سلول‌ها هستند..

چند نوع چای سبز داریم

دلایل علمی کافی در رد یا تأیید اثر چای سبز بر کاهش وزن وجود ندارد.[۱]

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز، سلول‌های پوست را در مقابل آسیب‌ها به ویژه رادیکال‌های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می‌کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می‌شود.

بر طبق تحقیقات انجام شده که توسط دکتر اسدی و همکاران در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت؛ چای سبز با توجه به ظرفیت بالای آنتی‌اکسیدانی و اثرات ضد التهابی خود، دارای تأثیر مثبت بر روند بهبود و کاهش طول دورهٔ ترمیم زخم‌های جراحی و سوختگی می‌باشد.[۲] هم چنین تأثیر مثبت آن بر بهبود چسبندگی‌های داخل شکمی (ناشی از جراحی‌های داخل شکمی و لگنی) نیز توسط ایشان به اثبات رسیده‌است.[۳]

پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل، ناشی از روماتیسم معرفی می‌کنند. این تأثیر با توقف فعالیت آنزیم‌های تخریب‌کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می‌شود.

درصد بالای فلوراید چای سبز، عمده‌ترین دلیل تأثیر مثبت آن بر استخوان‌ها است. به این ترتیب درصد بالای فلوراید در چای سبز می‌تواند استخوان‌ها و دندان‌ها را در مقابل آسیب به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز، کاهش قابل توجه میزان کلسترول خون است. به ویژه آنکه چای سبز باعث کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب می‌شود. این تأثیر نه تنها میزان کلسترول بدن را در حد متعادل نگه داشته و میزان کلسترول خوب را افزایش می‌دهد، بلکه مانع از بروز سکته قلبی و سایر بیماری‌های قلبی – عروقی می‌شود.

چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلول‌های چربی می‌شود. به این ترتیب می‌توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدرات‌ها (قندها) و ورزش مداوم، به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام‌ها نام برد.

با نوشیدن چای سبز میزان متابولیسم چربی‌ها و هیدرات کربن افزایش می‌یابد. به این ترتیب میزان قند خون و چربی‌ها همواره در حد متعادلی خواهد بود. تعادل این دو شاخص بدن را با ازدیاد یا کمبود چربی و هیدرات کربن روبه رو نمی‌کند.

چای سبز فعالیت سلول‌های مغز به ویژه بخش‌های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می‌کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان «استیل کولین» در سلول‌های مغز و با این حرکت مانع از تخریب سلول‌های مغز و بروز بیماری آلزایمر می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز مانع از تخریب سلول‌های مغز، که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می‌شوند. به عبارتی آنتی‌اکسیدان‌های چای سبز با به تعویق انداختن قرار گرفتن سلول‌های مغز در فاز پیری و فرسودگی مانع از ابتلا به پارکینسون می‌شوند.

نوشیدن چای سبز باعث از بین رفتن رادیکال‌های آزاد ایجاد شده توسط چربی‌های موجود در کبد می‌شود. این عملکرد مثبت، مانع از بروز بیماری‌های کبدی به ویژه سرطان کبد می‌شود.

می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین علل بروز فشار خون بالا، تغییر در ساختار دیواره سرخرگ‌ها است. چای سبز با کنترل عملکرد و محافظت از ساختار دیواره رگ‌ها، مانع از بروز فشار خون بالا می‌شود.

کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری‌های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری‌ها می‌شود.

با افزایش سن میزان قند خون بالا می‌رود اما پلی فنل‌ها و پلی ساکاریدهای موجود در چای سبز باعث کاهش قند خون می‌شود. اگرچه برخی پژوهشگران نوشیدن چای سبز را به افراد مسن توصیه می‌کنند اما برخی دیگر معتقدند نوشیدن چای سبز در جوانی باعث کنترل میزان قند خون، پیش از رسیدن به سن کهولت می‌شود.

ویتامین Cموجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری‌های مختلف به ویژه بیماری‌های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در فصل تابستان و حساسیت‌های فصل پاییز، مقاوم می‌کند. در چین باستان برای افرادی که دائماً بیمار بودند، چای سبز تجویز می‌کردند.

تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی مخدری است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافت‌های آسیب دیده) می‌شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه یی که دارند (مثل کارگران کارخانه‌های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می‌کنند (ساکنان مناطق سردسیر) توصیه می‌شود.

نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می‌کند، بلکه در صورت بروز این مشکل، نم دار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می‌تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.

تبخال مشکلی است که عاملی ویروسی دارد اما با چای سبز می‌توان بهبود آن را تسریع کرد. به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می‌شود.

چای سبز بسیاری از عوامل بیماری‌زا که بر سلامت دهان و دندان تأثیر منفی دارد را از بین می‌برد. به این ترتیب می‌توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این چای سبز با از بین بردن باکتری‌های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بدبو را نیز مرتفع می‌کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان، پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانی‌ها استفاده می‌کردند.

ترکیبی موسوم به «ال تیانین» موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است، خاصیت آرام بخشی داشته و می‌تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ترکیب ضد حساسیتی است که به وفور در چای سبز وجود دارد. این ترکیب با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل حساسیت‌ها مقاوم می‌کند.

پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلول‌های سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌شوند. به عبارتی نوشیدن چای سبز را می‌توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلول‌های سیستم ایمنی بدن دانست.
در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز، اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان، نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی شناخته و نوشیدن روزانه آن را توصیه می‌کنند.،

به خاطر داشتن کافئین، جلوگیری از جذب مواد معدنی مخصوصاً آهن می‌کند. خانم‌های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آن‌هایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.[۴] مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می‌دهد.[۴]زیاده روی در مصرف این چای می‌تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.[۴]

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

ابتدا آب را جوشانده، سپس ۱۰ دقیقه صبر کرده تا دمای آب به ۸۰ درجه سانتیگراد برسد (چون آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز به دمای بالاتر از ۸۰ درجه بسیار حساس بوده و در دمای جوش از بین می‌روند). سپس یک قاشق چایخوری چای سبز داخل فنجان ریخته و آب هشتاد درجه را به آن اضافه کرده و یک درپوش بر روی آن قرار داده (برای این کار می‌توان از لیوان مخصوص چای سبز استفاده کرد). بعد از ۵ تا ۸ دقیقه چای سبز دم کشیده و آماده مصرف می‌باشد.

توجه: چای سبز نباید مانند دمنوش‌های دیگر بر روی حرارت مستقیم جوش آورده شود، چون در اینصورت خواص خود را از دست داده و بسیار تلخ و بدمزه می‌شود.

همچنین از دم کردن چای سبز در قوری استیل اکیداً خودداری شود، زیرا چای سبز به خاطر مقدار قابل توجهی تانن با آهن قوری استیل رسوب می‌دهد.

امروز چین بزرگ‌ترین تولیدکننده چای سبز در جهان است. به دنبال آن ژاپن، ویتنام، کره و دیگر کشورها در رده‌های بعدی قرار دارند. در کشور چین، مردمان ۱۸ استان آن به‌صورت تخصصی چای برای تولید چای سبز را در مزارع خود پرورش می‌دهند و حدود ۴۰۰۰۰۰ تن در سال چای سبز تولید می‌کنند. صادرات چای سبز در کشور چین، بیشترین سهم را در بین دیگر انواع چای‌ها دارد و چیزی نزدیک به بیش از ۸۰ درصد سهم تجارت چای سبز در دنیا را بر عهده دارد.

چای سبز ماده‌ای است که حداقل فرآوری روی آن انجام‌شده‌است و به همین دلیل برگ‌های خشک‌شده، مانند هر ماده آلی دیگری در معرض تجزیه آنزیمی قرار دارند. به‌عنوان نمونه، برگ‌های چای سبز حتی پس از تولید هم می‌توانند با اکسیژن هوا ترکیب شود که در نهایت موجب تلخ شدن و خراب شدن چای می‌شود. چای سبز بیش از هر نوع چای دیگری مستعد این نوع واکنش‌هاست، بنابراین بهتر است به درستی نگه‌داری شود. بهترین روش برای نگه‌داری از چای سبز، ریختن آن در ظرفی مات و تاریک و قرار دادن آن در محیطی سرد و خشک است. توصیه ما به شما این است که ظرف محتوی چای سبز را در یخچال قرار دهید. نکته دیگری که باید به خاطر بسپارید این است که، تغییر دما موجب خرابی و تلخی چایتان می‌شود، بنابراین اگر یخچال را برای نگه‌داری از چای انتخاب کردید، دیگر نمی‌توانید آن را به مدت طولانی در محلی دیگر نگه‌داری کنید و این انتخاب باید دائمی باشد. این‌گونه نباشد که مثلاً دو روز در یخچال باشد و روز دیگر بیرون از آن، در دمای محیط.[۵]

‘چای سبز نوعی چای است که از جوانه‌ها و گلبرگهای تازه گیاه چای به دست می‌آید. در فرایند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می‌پذیرد. چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد. نوع ژاپنی آن به اوچا (به ژاپنی: 緑茶) معروف است.

خواص دارویی و فواید: چای سبز را به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند، که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. (میزان کمتری کافئین دارد بین ۲۰ تا ۳۰، و کمتر مضر است)
به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته‌است.
دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است. اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود.
فهرست چند مورد از دلایل اصلی مصرف چای سبز از دیدگاه پژوهشگران به این شرح است:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می‌دانند، چرا که میزان آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن ۱۰۰ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین C و ۲۵ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین E است. (توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی‌اکسیدان مهم مطرح هستند). به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی‌اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می‌شود.

با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. به این ترتیب می‌توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون، یکی از شاخص‌های مهم ابتلا به بیماری‌های قلبی، را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلول‌های آسیب دیده رگ‌ها و قلب شده و روند ترمیم سلول‌ها را تسریع می‌کند. نوشیدن روزانه حداقل ۳ فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می‌شود.

چای سبز را به عنوان داروی ضد پیری (Anti – Aging) می‌شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی‌اکسیدان به ویژه آنتی‌اکسیدان‌های مؤثر در حفظ شادابی و جوانی موجود در چای سبز است. آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از شاخص‌ترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلول‌های بدن، با به تعویق انداختن شروع روند پیری سلول‌ها هستند..

چند نوع چای سبز داریم

دلایل علمی کافی در رد یا تأیید اثر چای سبز بر کاهش وزن وجود ندارد.[۱]

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز، سلول‌های پوست را در مقابل آسیب‌ها به ویژه رادیکال‌های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می‌کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می‌شود.

بر طبق تحقیقات انجام شده که توسط دکتر اسدی و همکاران در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت؛ چای سبز با توجه به ظرفیت بالای آنتی‌اکسیدانی و اثرات ضد التهابی خود، دارای تأثیر مثبت بر روند بهبود و کاهش طول دورهٔ ترمیم زخم‌های جراحی و سوختگی می‌باشد.[۲] هم چنین تأثیر مثبت آن بر بهبود چسبندگی‌های داخل شکمی (ناشی از جراحی‌های داخل شکمی و لگنی) نیز توسط ایشان به اثبات رسیده‌است.[۳]

پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل، ناشی از روماتیسم معرفی می‌کنند. این تأثیر با توقف فعالیت آنزیم‌های تخریب‌کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می‌شود.

درصد بالای فلوراید چای سبز، عمده‌ترین دلیل تأثیر مثبت آن بر استخوان‌ها است. به این ترتیب درصد بالای فلوراید در چای سبز می‌تواند استخوان‌ها و دندان‌ها را در مقابل آسیب به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز، کاهش قابل توجه میزان کلسترول خون است. به ویژه آنکه چای سبز باعث کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب می‌شود. این تأثیر نه تنها میزان کلسترول بدن را در حد متعادل نگه داشته و میزان کلسترول خوب را افزایش می‌دهد، بلکه مانع از بروز سکته قلبی و سایر بیماری‌های قلبی – عروقی می‌شود.

چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلول‌های چربی می‌شود. به این ترتیب می‌توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدرات‌ها (قندها) و ورزش مداوم، به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام‌ها نام برد.

با نوشیدن چای سبز میزان متابولیسم چربی‌ها و هیدرات کربن افزایش می‌یابد. به این ترتیب میزان قند خون و چربی‌ها همواره در حد متعادلی خواهد بود. تعادل این دو شاخص بدن را با ازدیاد یا کمبود چربی و هیدرات کربن روبه رو نمی‌کند.

چای سبز فعالیت سلول‌های مغز به ویژه بخش‌های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می‌کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان «استیل کولین» در سلول‌های مغز و با این حرکت مانع از تخریب سلول‌های مغز و بروز بیماری آلزایمر می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز مانع از تخریب سلول‌های مغز، که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می‌شوند. به عبارتی آنتی‌اکسیدان‌های چای سبز با به تعویق انداختن قرار گرفتن سلول‌های مغز در فاز پیری و فرسودگی مانع از ابتلا به پارکینسون می‌شوند.

نوشیدن چای سبز باعث از بین رفتن رادیکال‌های آزاد ایجاد شده توسط چربی‌های موجود در کبد می‌شود. این عملکرد مثبت، مانع از بروز بیماری‌های کبدی به ویژه سرطان کبد می‌شود.

می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین علل بروز فشار خون بالا، تغییر در ساختار دیواره سرخرگ‌ها است. چای سبز با کنترل عملکرد و محافظت از ساختار دیواره رگ‌ها، مانع از بروز فشار خون بالا می‌شود.

کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری‌های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری‌ها می‌شود.

با افزایش سن میزان قند خون بالا می‌رود اما پلی فنل‌ها و پلی ساکاریدهای موجود در چای سبز باعث کاهش قند خون می‌شود. اگرچه برخی پژوهشگران نوشیدن چای سبز را به افراد مسن توصیه می‌کنند اما برخی دیگر معتقدند نوشیدن چای سبز در جوانی باعث کنترل میزان قند خون، پیش از رسیدن به سن کهولت می‌شود.

ویتامین Cموجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری‌های مختلف به ویژه بیماری‌های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در فصل تابستان و حساسیت‌های فصل پاییز، مقاوم می‌کند. در چین باستان برای افرادی که دائماً بیمار بودند، چای سبز تجویز می‌کردند.

تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی مخدری است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافت‌های آسیب دیده) می‌شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه یی که دارند (مثل کارگران کارخانه‌های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می‌کنند (ساکنان مناطق سردسیر) توصیه می‌شود.

نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می‌کند، بلکه در صورت بروز این مشکل، نم دار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می‌تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.

تبخال مشکلی است که عاملی ویروسی دارد اما با چای سبز می‌توان بهبود آن را تسریع کرد. به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می‌شود.

چای سبز بسیاری از عوامل بیماری‌زا که بر سلامت دهان و دندان تأثیر منفی دارد را از بین می‌برد. به این ترتیب می‌توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این چای سبز با از بین بردن باکتری‌های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بدبو را نیز مرتفع می‌کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان، پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانی‌ها استفاده می‌کردند.

ترکیبی موسوم به «ال تیانین» موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است، خاصیت آرام بخشی داشته و می‌تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ترکیب ضد حساسیتی است که به وفور در چای سبز وجود دارد. این ترکیب با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل حساسیت‌ها مقاوم می‌کند.

پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلول‌های سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌شوند. به عبارتی نوشیدن چای سبز را می‌توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلول‌های سیستم ایمنی بدن دانست.
در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز، اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان، نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی شناخته و نوشیدن روزانه آن را توصیه می‌کنند.،

به خاطر داشتن کافئین، جلوگیری از جذب مواد معدنی مخصوصاً آهن می‌کند. خانم‌های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آن‌هایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.[۴] مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می‌دهد.[۴]زیاده روی در مصرف این چای می‌تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.[۴]

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

ابتدا آب را جوشانده، سپس ۱۰ دقیقه صبر کرده تا دمای آب به ۸۰ درجه سانتیگراد برسد (چون آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز به دمای بالاتر از ۸۰ درجه بسیار حساس بوده و در دمای جوش از بین می‌روند). سپس یک قاشق چایخوری چای سبز داخل فنجان ریخته و آب هشتاد درجه را به آن اضافه کرده و یک درپوش بر روی آن قرار داده (برای این کار می‌توان از لیوان مخصوص چای سبز استفاده کرد). بعد از ۵ تا ۸ دقیقه چای سبز دم کشیده و آماده مصرف می‌باشد.

توجه: چای سبز نباید مانند دمنوش‌های دیگر بر روی حرارت مستقیم جوش آورده شود، چون در اینصورت خواص خود را از دست داده و بسیار تلخ و بدمزه می‌شود.

همچنین از دم کردن چای سبز در قوری استیل اکیداً خودداری شود، زیرا چای سبز به خاطر مقدار قابل توجهی تانن با آهن قوری استیل رسوب می‌دهد.

امروز چین بزرگ‌ترین تولیدکننده چای سبز در جهان است. به دنبال آن ژاپن، ویتنام، کره و دیگر کشورها در رده‌های بعدی قرار دارند. در کشور چین، مردمان ۱۸ استان آن به‌صورت تخصصی چای برای تولید چای سبز را در مزارع خود پرورش می‌دهند و حدود ۴۰۰۰۰۰ تن در سال چای سبز تولید می‌کنند. صادرات چای سبز در کشور چین، بیشترین سهم را در بین دیگر انواع چای‌ها دارد و چیزی نزدیک به بیش از ۸۰ درصد سهم تجارت چای سبز در دنیا را بر عهده دارد.

چای سبز ماده‌ای است که حداقل فرآوری روی آن انجام‌شده‌است و به همین دلیل برگ‌های خشک‌شده، مانند هر ماده آلی دیگری در معرض تجزیه آنزیمی قرار دارند. به‌عنوان نمونه، برگ‌های چای سبز حتی پس از تولید هم می‌توانند با اکسیژن هوا ترکیب شود که در نهایت موجب تلخ شدن و خراب شدن چای می‌شود. چای سبز بیش از هر نوع چای دیگری مستعد این نوع واکنش‌هاست، بنابراین بهتر است به درستی نگه‌داری شود. بهترین روش برای نگه‌داری از چای سبز، ریختن آن در ظرفی مات و تاریک و قرار دادن آن در محیطی سرد و خشک است. توصیه ما به شما این است که ظرف محتوی چای سبز را در یخچال قرار دهید. نکته دیگری که باید به خاطر بسپارید این است که، تغییر دما موجب خرابی و تلخی چایتان می‌شود، بنابراین اگر یخچال را برای نگه‌داری از چای انتخاب کردید، دیگر نمی‌توانید آن را به مدت طولانی در محلی دیگر نگه‌داری کنید و این انتخاب باید دائمی باشد. این‌گونه نباشد که مثلاً دو روز در یخچال باشد و روز دیگر بیرون از آن، در دمای محیط.[۵]

‘چای سبز نوعی چای است که از جوانه‌ها و گلبرگهای تازه گیاه چای به دست می‌آید. در فرایند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می‌پذیرد. چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد. نوع ژاپنی آن به اوچا (به ژاپنی: 緑茶) معروف است.

خواص دارویی و فواید: چای سبز را به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند، که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. (میزان کمتری کافئین دارد بین ۲۰ تا ۳۰، و کمتر مضر است)
به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته‌است.
دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است. اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود.
فهرست چند مورد از دلایل اصلی مصرف چای سبز از دیدگاه پژوهشگران به این شرح است:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می‌دانند، چرا که میزان آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن ۱۰۰ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین C و ۲۵ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین E است. (توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی‌اکسیدان مهم مطرح هستند). به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی‌اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می‌شود.

با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. به این ترتیب می‌توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون، یکی از شاخص‌های مهم ابتلا به بیماری‌های قلبی، را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلول‌های آسیب دیده رگ‌ها و قلب شده و روند ترمیم سلول‌ها را تسریع می‌کند. نوشیدن روزانه حداقل ۳ فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می‌شود.

چای سبز را به عنوان داروی ضد پیری (Anti – Aging) می‌شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی‌اکسیدان به ویژه آنتی‌اکسیدان‌های مؤثر در حفظ شادابی و جوانی موجود در چای سبز است. آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از شاخص‌ترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلول‌های بدن، با به تعویق انداختن شروع روند پیری سلول‌ها هستند..

چند نوع چای سبز داریم

دلایل علمی کافی در رد یا تأیید اثر چای سبز بر کاهش وزن وجود ندارد.[۱]

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز، سلول‌های پوست را در مقابل آسیب‌ها به ویژه رادیکال‌های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می‌کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می‌شود.

بر طبق تحقیقات انجام شده که توسط دکتر اسدی و همکاران در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت؛ چای سبز با توجه به ظرفیت بالای آنتی‌اکسیدانی و اثرات ضد التهابی خود، دارای تأثیر مثبت بر روند بهبود و کاهش طول دورهٔ ترمیم زخم‌های جراحی و سوختگی می‌باشد.[۲] هم چنین تأثیر مثبت آن بر بهبود چسبندگی‌های داخل شکمی (ناشی از جراحی‌های داخل شکمی و لگنی) نیز توسط ایشان به اثبات رسیده‌است.[۳]

پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل، ناشی از روماتیسم معرفی می‌کنند. این تأثیر با توقف فعالیت آنزیم‌های تخریب‌کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می‌شود.

درصد بالای فلوراید چای سبز، عمده‌ترین دلیل تأثیر مثبت آن بر استخوان‌ها است. به این ترتیب درصد بالای فلوراید در چای سبز می‌تواند استخوان‌ها و دندان‌ها را در مقابل آسیب به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز، کاهش قابل توجه میزان کلسترول خون است. به ویژه آنکه چای سبز باعث کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب می‌شود. این تأثیر نه تنها میزان کلسترول بدن را در حد متعادل نگه داشته و میزان کلسترول خوب را افزایش می‌دهد، بلکه مانع از بروز سکته قلبی و سایر بیماری‌های قلبی – عروقی می‌شود.

چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلول‌های چربی می‌شود. به این ترتیب می‌توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدرات‌ها (قندها) و ورزش مداوم، به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام‌ها نام برد.

با نوشیدن چای سبز میزان متابولیسم چربی‌ها و هیدرات کربن افزایش می‌یابد. به این ترتیب میزان قند خون و چربی‌ها همواره در حد متعادلی خواهد بود. تعادل این دو شاخص بدن را با ازدیاد یا کمبود چربی و هیدرات کربن روبه رو نمی‌کند.

چای سبز فعالیت سلول‌های مغز به ویژه بخش‌های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می‌کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان «استیل کولین» در سلول‌های مغز و با این حرکت مانع از تخریب سلول‌های مغز و بروز بیماری آلزایمر می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز مانع از تخریب سلول‌های مغز، که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می‌شوند. به عبارتی آنتی‌اکسیدان‌های چای سبز با به تعویق انداختن قرار گرفتن سلول‌های مغز در فاز پیری و فرسودگی مانع از ابتلا به پارکینسون می‌شوند.

نوشیدن چای سبز باعث از بین رفتن رادیکال‌های آزاد ایجاد شده توسط چربی‌های موجود در کبد می‌شود. این عملکرد مثبت، مانع از بروز بیماری‌های کبدی به ویژه سرطان کبد می‌شود.

می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین علل بروز فشار خون بالا، تغییر در ساختار دیواره سرخرگ‌ها است. چای سبز با کنترل عملکرد و محافظت از ساختار دیواره رگ‌ها، مانع از بروز فشار خون بالا می‌شود.

کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری‌های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری‌ها می‌شود.

با افزایش سن میزان قند خون بالا می‌رود اما پلی فنل‌ها و پلی ساکاریدهای موجود در چای سبز باعث کاهش قند خون می‌شود. اگرچه برخی پژوهشگران نوشیدن چای سبز را به افراد مسن توصیه می‌کنند اما برخی دیگر معتقدند نوشیدن چای سبز در جوانی باعث کنترل میزان قند خون، پیش از رسیدن به سن کهولت می‌شود.

ویتامین Cموجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری‌های مختلف به ویژه بیماری‌های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در فصل تابستان و حساسیت‌های فصل پاییز، مقاوم می‌کند. در چین باستان برای افرادی که دائماً بیمار بودند، چای سبز تجویز می‌کردند.

تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی مخدری است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافت‌های آسیب دیده) می‌شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه یی که دارند (مثل کارگران کارخانه‌های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می‌کنند (ساکنان مناطق سردسیر) توصیه می‌شود.

نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می‌کند، بلکه در صورت بروز این مشکل، نم دار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می‌تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.

تبخال مشکلی است که عاملی ویروسی دارد اما با چای سبز می‌توان بهبود آن را تسریع کرد. به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می‌شود.

چای سبز بسیاری از عوامل بیماری‌زا که بر سلامت دهان و دندان تأثیر منفی دارد را از بین می‌برد. به این ترتیب می‌توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این چای سبز با از بین بردن باکتری‌های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بدبو را نیز مرتفع می‌کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان، پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانی‌ها استفاده می‌کردند.

ترکیبی موسوم به «ال تیانین» موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است، خاصیت آرام بخشی داشته و می‌تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ترکیب ضد حساسیتی است که به وفور در چای سبز وجود دارد. این ترکیب با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل حساسیت‌ها مقاوم می‌کند.

پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلول‌های سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌شوند. به عبارتی نوشیدن چای سبز را می‌توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلول‌های سیستم ایمنی بدن دانست.
در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز، اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان، نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی شناخته و نوشیدن روزانه آن را توصیه می‌کنند.،

به خاطر داشتن کافئین، جلوگیری از جذب مواد معدنی مخصوصاً آهن می‌کند. خانم‌های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آن‌هایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.[۴] مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می‌دهد.[۴]زیاده روی در مصرف این چای می‌تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.[۴]

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

ابتدا آب را جوشانده، سپس ۱۰ دقیقه صبر کرده تا دمای آب به ۸۰ درجه سانتیگراد برسد (چون آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز به دمای بالاتر از ۸۰ درجه بسیار حساس بوده و در دمای جوش از بین می‌روند). سپس یک قاشق چایخوری چای سبز داخل فنجان ریخته و آب هشتاد درجه را به آن اضافه کرده و یک درپوش بر روی آن قرار داده (برای این کار می‌توان از لیوان مخصوص چای سبز استفاده کرد). بعد از ۵ تا ۸ دقیقه چای سبز دم کشیده و آماده مصرف می‌باشد.

توجه: چای سبز نباید مانند دمنوش‌های دیگر بر روی حرارت مستقیم جوش آورده شود، چون در اینصورت خواص خود را از دست داده و بسیار تلخ و بدمزه می‌شود.

همچنین از دم کردن چای سبز در قوری استیل اکیداً خودداری شود، زیرا چای سبز به خاطر مقدار قابل توجهی تانن با آهن قوری استیل رسوب می‌دهد.

امروز چین بزرگ‌ترین تولیدکننده چای سبز در جهان است. به دنبال آن ژاپن، ویتنام، کره و دیگر کشورها در رده‌های بعدی قرار دارند. در کشور چین، مردمان ۱۸ استان آن به‌صورت تخصصی چای برای تولید چای سبز را در مزارع خود پرورش می‌دهند و حدود ۴۰۰۰۰۰ تن در سال چای سبز تولید می‌کنند. صادرات چای سبز در کشور چین، بیشترین سهم را در بین دیگر انواع چای‌ها دارد و چیزی نزدیک به بیش از ۸۰ درصد سهم تجارت چای سبز در دنیا را بر عهده دارد.

چای سبز ماده‌ای است که حداقل فرآوری روی آن انجام‌شده‌است و به همین دلیل برگ‌های خشک‌شده، مانند هر ماده آلی دیگری در معرض تجزیه آنزیمی قرار دارند. به‌عنوان نمونه، برگ‌های چای سبز حتی پس از تولید هم می‌توانند با اکسیژن هوا ترکیب شود که در نهایت موجب تلخ شدن و خراب شدن چای می‌شود. چای سبز بیش از هر نوع چای دیگری مستعد این نوع واکنش‌هاست، بنابراین بهتر است به درستی نگه‌داری شود. بهترین روش برای نگه‌داری از چای سبز، ریختن آن در ظرفی مات و تاریک و قرار دادن آن در محیطی سرد و خشک است. توصیه ما به شما این است که ظرف محتوی چای سبز را در یخچال قرار دهید. نکته دیگری که باید به خاطر بسپارید این است که، تغییر دما موجب خرابی و تلخی چایتان می‌شود، بنابراین اگر یخچال را برای نگه‌داری از چای انتخاب کردید، دیگر نمی‌توانید آن را به مدت طولانی در محلی دیگر نگه‌داری کنید و این انتخاب باید دائمی باشد. این‌گونه نباشد که مثلاً دو روز در یخچال باشد و روز دیگر بیرون از آن، در دمای محیط.[۵]

‘چای سبز نوعی چای است که از جوانه‌ها و گلبرگهای تازه گیاه چای به دست می‌آید. در فرایند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می‌پذیرد. چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد. نوع ژاپنی آن به اوچا (به ژاپنی: 緑茶) معروف است.

خواص دارویی و فواید: چای سبز را به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند، که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. (میزان کمتری کافئین دارد بین ۲۰ تا ۳۰، و کمتر مضر است)
به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته‌است.
دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است. اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود.
فهرست چند مورد از دلایل اصلی مصرف چای سبز از دیدگاه پژوهشگران به این شرح است:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می‌دانند، چرا که میزان آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آن ۱۰۰ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین C و ۲۵ برابر تأثیرگذارتر از ویتامین E است. (توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی‌اکسیدان مهم مطرح هستند). به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی‌اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می‌شود.

با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. به این ترتیب می‌توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون، یکی از شاخص‌های مهم ابتلا به بیماری‌های قلبی، را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلول‌های آسیب دیده رگ‌ها و قلب شده و روند ترمیم سلول‌ها را تسریع می‌کند. نوشیدن روزانه حداقل ۳ فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می‌شود.

چای سبز را به عنوان داروی ضد پیری (Anti – Aging) می‌شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی‌اکسیدان به ویژه آنتی‌اکسیدان‌های مؤثر در حفظ شادابی و جوانی موجود در چای سبز است. آنتی‌اکسیدان‌ها یکی از شاخص‌ترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلول‌های بدن، با به تعویق انداختن شروع روند پیری سلول‌ها هستند..

چند نوع چای سبز داریم

دلایل علمی کافی در رد یا تأیید اثر چای سبز بر کاهش وزن وجود ندارد.[۱]

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز، سلول‌های پوست را در مقابل آسیب‌ها به ویژه رادیکال‌های آزاد، یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست، محافظت می‌کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می‌شود.

بر طبق تحقیقات انجام شده که توسط دکتر اسدی و همکاران در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت؛ چای سبز با توجه به ظرفیت بالای آنتی‌اکسیدانی و اثرات ضد التهابی خود، دارای تأثیر مثبت بر روند بهبود و کاهش طول دورهٔ ترمیم زخم‌های جراحی و سوختگی می‌باشد.[۲] هم چنین تأثیر مثبت آن بر بهبود چسبندگی‌های داخل شکمی (ناشی از جراحی‌های داخل شکمی و لگنی) نیز توسط ایشان به اثبات رسیده‌است.[۳]

پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل، ناشی از روماتیسم معرفی می‌کنند. این تأثیر با توقف فعالیت آنزیم‌های تخریب‌کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می‌شود.

درصد بالای فلوراید چای سبز، عمده‌ترین دلیل تأثیر مثبت آن بر استخوان‌ها است. به این ترتیب درصد بالای فلوراید در چای سبز می‌تواند استخوان‌ها و دندان‌ها را در مقابل آسیب به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز، کاهش قابل توجه میزان کلسترول خون است. به ویژه آنکه چای سبز باعث کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب می‌شود. این تأثیر نه تنها میزان کلسترول بدن را در حد متعادل نگه داشته و میزان کلسترول خوب را افزایش می‌دهد، بلکه مانع از بروز سکته قلبی و سایر بیماری‌های قلبی – عروقی می‌شود.

چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلول‌های چربی می‌شود. به این ترتیب می‌توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدرات‌ها (قندها) و ورزش مداوم، به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام‌ها نام برد.

با نوشیدن چای سبز میزان متابولیسم چربی‌ها و هیدرات کربن افزایش می‌یابد. به این ترتیب میزان قند خون و چربی‌ها همواره در حد متعادلی خواهد بود. تعادل این دو شاخص بدن را با ازدیاد یا کمبود چربی و هیدرات کربن روبه رو نمی‌کند.

چای سبز فعالیت سلول‌های مغز به ویژه بخش‌های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می‌کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان «استیل کولین» در سلول‌های مغز و با این حرکت مانع از تخریب سلول‌های مغز و بروز بیماری آلزایمر می‌شود.

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز مانع از تخریب سلول‌های مغز، که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می‌شوند. به عبارتی آنتی‌اکسیدان‌های چای سبز با به تعویق انداختن قرار گرفتن سلول‌های مغز در فاز پیری و فرسودگی مانع از ابتلا به پارکینسون می‌شوند.

نوشیدن چای سبز باعث از بین رفتن رادیکال‌های آزاد ایجاد شده توسط چربی‌های موجود در کبد می‌شود. این عملکرد مثبت، مانع از بروز بیماری‌های کبدی به ویژه سرطان کبد می‌شود.

می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین علل بروز فشار خون بالا، تغییر در ساختار دیواره سرخرگ‌ها است. چای سبز با کنترل عملکرد و محافظت از ساختار دیواره رگ‌ها، مانع از بروز فشار خون بالا می‌شود.

کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتری‌های مولد مسمومیت غذایی یا سم تولید شده توسط این باکتری‌ها می‌شود.

با افزایش سن میزان قند خون بالا می‌رود اما پلی فنل‌ها و پلی ساکاریدهای موجود در چای سبز باعث کاهش قند خون می‌شود. اگرچه برخی پژوهشگران نوشیدن چای سبز را به افراد مسن توصیه می‌کنند اما برخی دیگر معتقدند نوشیدن چای سبز در جوانی باعث کنترل میزان قند خون، پیش از رسیدن به سن کهولت می‌شود.

ویتامین Cموجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماری‌های مختلف به ویژه بیماری‌های فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در فصل تابستان و حساسیت‌های فصل پاییز، مقاوم می‌کند. در چین باستان برای افرادی که دائماً بیمار بودند، چای سبز تجویز می‌کردند.

تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی مخدری است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافت‌های آسیب دیده) می‌شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه یی که دارند (مثل کارگران کارخانه‌های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می‌کنند (ساکنان مناطق سردسیر) توصیه می‌شود.

نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می‌کند، بلکه در صورت بروز این مشکل، نم دار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می‌تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.

تبخال مشکلی است که عاملی ویروسی دارد اما با چای سبز می‌توان بهبود آن را تسریع کرد. به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می‌شود.

چای سبز بسیاری از عوامل بیماری‌زا که بر سلامت دهان و دندان تأثیر منفی دارد را از بین می‌برد. به این ترتیب می‌توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این چای سبز با از بین بردن باکتری‌های نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بدبو را نیز مرتفع می‌کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان، پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانی‌ها استفاده می‌کردند.

ترکیبی موسوم به «ال تیانین» موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است، خاصیت آرام بخشی داشته و می‌تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ترکیب ضد حساسیتی است که به وفور در چای سبز وجود دارد. این ترکیب با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل حساسیت‌ها مقاوم می‌کند.

پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلول‌های سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌شوند. به عبارتی نوشیدن چای سبز را می‌توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلول‌های سیستم ایمنی بدن دانست.
در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز، اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان، نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی شناخته و نوشیدن روزانه آن را توصیه می‌کنند.،

به خاطر داشتن کافئین، جلوگیری از جذب مواد معدنی مخصوصاً آهن می‌کند. خانم‌های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آن‌هایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.[۴] مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می‌دهد.[۴]زیاده روی در مصرف این چای می‌تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.[۴]

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

ابتدا آب را جوشانده، سپس ۱۰ دقیقه صبر کرده تا دمای آب به ۸۰ درجه سانتیگراد برسد (چون آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای سبز به دمای بالاتر از ۸۰ درجه بسیار حساس بوده و در دمای جوش از بین می‌روند). سپس یک قاشق چایخوری چای سبز داخل فنجان ریخته و آب هشتاد درجه را به آن اضافه کرده و یک درپوش بر روی آن قرار داده (برای این کار می‌توان از لیوان مخصوص چای سبز استفاده کرد). بعد از ۵ تا ۸ دقیقه چای سبز دم کشیده و آماده مصرف می‌باشد.

توجه: چای سبز نباید مانند دمنوش‌های دیگر بر روی حرارت مستقیم جوش آورده شود، چون در اینصورت خواص خود را از دست داده و بسیار تلخ و بدمزه می‌شود.

همچنین از دم کردن چای سبز در قوری استیل اکیداً خودداری شود، زیرا چای سبز به خاطر مقدار قابل توجهی تانن با آهن قوری استیل رسوب می‌دهد.

امروز چین بزرگ‌ترین تولیدکننده چای سبز در جهان است. به دنبال آن ژاپن، ویتنام، کره و دیگر کشورها در رده‌های بعدی قرار دارند. در کشور چین، مردمان ۱۸ استان آن به‌صورت تخصصی چای برای تولید چای سبز را در مزارع خود پرورش می‌دهند و حدود ۴۰۰۰۰۰ تن در سال چای سبز تولید می‌کنند. صادرات چای سبز در کشور چین، بیشترین سهم را در بین دیگر انواع چای‌ها دارد و چیزی نزدیک به بیش از ۸۰ درصد سهم تجارت چای سبز در دنیا را بر عهده دارد.

چای سبز ماده‌ای است که حداقل فرآوری روی آن انجام‌شده‌است و به همین دلیل برگ‌های خشک‌شده، مانند هر ماده آلی دیگری در معرض تجزیه آنزیمی قرار دارند. به‌عنوان نمونه، برگ‌های چای سبز حتی پس از تولید هم می‌توانند با اکسیژن هوا ترکیب شود که در نهایت موجب تلخ شدن و خراب شدن چای می‌شود. چای سبز بیش از هر نوع چای دیگری مستعد این نوع واکنش‌هاست، بنابراین بهتر است به درستی نگه‌داری شود. بهترین روش برای نگه‌داری از چای سبز، ریختن آن در ظرفی مات و تاریک و قرار دادن آن در محیطی سرد و خشک است. توصیه ما به شما این است که ظرف محتوی چای سبز را در یخچال قرار دهید. نکته دیگری که باید به خاطر بسپارید این است که، تغییر دما موجب خرابی و تلخی چایتان می‌شود، بنابراین اگر یخچال را برای نگه‌داری از چای انتخاب کردید، دیگر نمی‌توانید آن را به مدت طولانی در محلی دیگر نگه‌داری کنید و این انتخاب باید دائمی باشد. این‌گونه نباشد که مثلاً دو روز در یخچال باشد و روز دیگر بیرون از آن، در دمای محیط.[۵]

چاي سبز، اصالتا بومي كشور چين است اما مردمان ژاپن، كره‌ جنوبي و اندونزي هم آن را توليد و حتي به كشورهاي ديگر صادر مي ‌كنند. خيلي از ساكنان آسياي شرقي، چاي سبز را به عنوان نوشيدني اصلي‌ در ميهماني‌ ها سرو مي‌ كنند و اين نوشيدني خوش ‌عطر به تازگي طرفداران زيادي را هم بين ساكنان اروپاي غربي‌ پيدا كرده است…. بد نيست بدانيد كه چيني ‌ها، ساليانه نزديك به 782 تن چاي سبز توليد مي‌ كنند كه اين ميزان، حدود 80 درصد از كل توليد جهاني چاي سبز است! ضمن اين كه مردم چين كه خودشان بزرگ‌ ترين توليد كننده و صادر كننده چاي سبز در دنيا به حساب مي ‌آيند، مي‌ گويند كه براي تهيه اين نوشيدني بايد يك قاشق چاي‌ خوري از آن را در 150 ميلي‌ ليتر از آب 85 درجه سانتي‌ گراد ريخت و آن را به مدت 30 ثانيه روي حرارت غيرمستقيم قرار داد تا دم بكشد. بنابراين، مي ‌بينيد كه دم كردن چاي سبز در ليوان‌ هاي مخصوص كه در بازار وجود دارند، از نظر چيني‌ ها چندان درست نيست. اگر دوست داريد كه اطلاعات بيشتري را در مورد چاي سبز به دست بياوريد، بد نيست كه گفت‌ و گوي زير را با دكتر محمدحسين صالحي سورمقي، متخصص فارماكوگنوزي و استاد دانشكده داروسازي دانشگاه تهران بخوانيد. آقاي دكتر! آيا مي ‌توانيم چاي سبز مرغوب را از روي ظاهرش بشناسيم؟ در حقيقت ما مي ‌توانيم مرغوبيت چاي سياه را تا حد زيادي از روي ظاهر و عطرش تشخيص دهيم اما تشخيص مرغوبيت چاي سبز از روي شكل ظاهري‌ اش كار بسيار سخت و تقريبا غيرممكني است. چاي سبز معمولا بوي زيادي ندارد و در نتيجه، اصل يا تقلبي ‌بودن آن را فقط آزمايشگاه ‌‌ها مي ‌توانند تشخيص بدهند و نه خريداران معمولي. به نظر شما بهترين نوع چاي سبز كدام است؟ در حال حاضر كشورهاي مختلفي چاي سبز را توليد مي‌ كنند اما تجربه چيني ‌ها در پرورش و توليد اين نوع از چاي از بقيه كشورها بيشتر است و مي‌ توان گفت كه چاي سبز چيني و بعد ژاپني، بهترين نوع چاي سبز هستند. يعني بهتر است كه ما از عطاري ‌ها يا فروشگاه‌ ها بيشتر چاي سبز چيني بخريم؟ راستش را بخواهيد اگر تقلب و تبليغي در نوع مرغوب و اصل برگ ‌هاي چاي سبز چيني رخ ندهد، ما مي ‌توانيم آن را به عنوان بهترين نمونه از چاي ‌هاي سبز موجود در بازار معرفي كنيم. اما چاي سبز چيني هم مانند برنج ايراني، انواع و اقسام مختلفي دارد و اين تنوع، كيفيت ‌هاي متفاوتي نيز دارد. در هر صورت چاي سبزي كه توليد خود كشور چين باشد و تقلبي هم در آن صورت نگيرد و با مواد ديگري مخلوط نشده باشد، مناسب ‌ترين نوع چاي سبز است.  به نظر شما، آيا چاي سبز كيسه‌ اي، كيفيت چاي سبز باز را دارد؟ براي تهيه چاي كيسه ‌اي، برگ‌ هاي آن را خرد مي ‌كنند و درون لفافي قرار مي ‌دهند تا استفاده از آن آسان ‌تر شود. اگر چاي سبز كيسه‌ اي از برگ چاي خالص تهيه شده باشد، مي ‌توان گفت كه كيفيت و خواص همان چاي سبز معمولي را دارد ولي اگر رنگ مجاز خوراكي، اسانس يا مواد ديگري را براي جلب مشتري به چاي‌هاي سبز كيسه‌اي اضافه كنند، اين محصولات ديگر كيفيت چاي سبز معمولي را نخواهند داشت. بنابراين هرچه شكل و عطر كالايي كه مي ‌خواهيد مصرف كنيد به محصول اوليه ‌اش نزديك ‌تر باشد آن كالا از كيفيت و خواص طبيعي برخوردار است.  پس، از نظر شما چاي سبزهاي طعم ‌دار كيفيت و خواص انواع ساده‌ شان را ندارند؟ در مورد طعم ‌داركردن چاي سبز 2 بحث مختلف وجود دارد. اگر به منظور تكميل اثر و خواص طعم ‌دهنده‌ هاي طبيعي به چاي سبز، افزودني‌ هاي گياهي طبيعي مانند گياه مريم‌ گلي اضافه كنند، آن وقت مي ‌توان گفت كه خواص اين چاي نه تنها از بين نمي‌ رود بلكه افزايش هم مي ‌يابد. اما اگر طعم ‌دهنده‌ هاي مصنوعي را به منظور از بين بردن طعم و بوي تلخ چاي سبز به آن اضافه كنند كيفيت آن تغيير مي ‌كند و ديگر خواص اوليه را نمي ‌توان براي آن در نظر گرفت. با اين حساب، افزودن طعم‌ دهنده‌ هاي گياهي به چاي سبز اشكالي ندارد اما نمي ‌توان مصرف بيش از اندازه چاي سبزهاي طعم‌ دار شده با اسانس ‌هاي مصنوعي را به افراد پيشنهاد كرد چون اين محصولات از كيفيت لازم و كافي برخوردار نيستند.  آقاي دكتر! شرايط نگهداري از چاي سبز چگونه است؟ چون گياهان تازه درصد بالايي آب دارند(حدود 60 تا 70 درصد) و به خاطر احتمال كپك‌ زدگي نمي ‌توان آن ها را به مدت طولاني نگهداري كرد بنابراين بايد گياهان را خشك كرد. منظور از خشك كردن، اين است كه آب آن ها در حدي گرفته مي ‌شود كه زير 10 درصد آب داشته باشند. با اين حساب، اول اين كه چاي سبز بايد در مكاني نگهداري شود كه تا حد امكان رطوبت، نور مستقيم و هوا نداشته باشد. چون گياهان خشكي مانند چاي سبز، جاذب الرطوبه هستند و امكان كپك ‌زدن دارند. هرچه شكل و عطر كالايي كه مي ‌خواهيد مصرف كنيد به محصول اوليه ‌اش نزديك ‌تر باشد آن كالا از كيفيت و خواص طبيعي برخوردار است نكته دوم در مورد نگهداري چاي سبز اين است كه آن را در صورت امكان در ظروف فلزي(ترجيحا آلومينيومي)، بعد شيشه ‌اي تيره‌ رنگ(مانند قهوه‌اي)، بعد شيشه‌ اي روشن و در انتها پلاستيكي نگهداري كنيد. يادتان باشد كه ظروف فلزي و شيشه ‌اي تيره‌ رنگ، اجازه برخورد مستقيم نور را به چاي يا هر گياه ديگر نمي ‌دهند. بنابراين بهترين ظرف براي نگه داشتن اين محصولات به حساب مي ‌آيند. در ضمن حتما در ظروف‌ تان را خيلي محكم ببنديد تا هوا يا رطوبت هم به داخل خوراكي ‌تان نفوذ نكند و باعث خراب شدن آن نشود. بنابراين ظروف فلزي بهترين و ظروف پلاستيكي بدترين ظروفي هستند كه مي ‌توان چاي سبز را در آن ها نگه داشت. ماندگاري چاي سبز چقدر است؟ ما مي ‌توانيم هم چاي سبز و هم ساير گياهان را اگر خشك باشند و درست نگهداري شوند، حدود 12 تا 18 ماه نگهداري كنيم. البته شايد بتوان اين محصولات را براي مدت بيشتري هم نگه داشت اما به ‌طور حتم پس از مدتي طولاني، كيفيت اين محصولات پايين مي ‌آيد و نبايد از نظر عطر و طعم انتظار انواع تازه را از آن ها داشت. آيا خريدن و مصرف چاي ‌هاي سبز فله‌ اي كه در عطاري‌ ها به فروش مي‌ رسند، مشكلي را براي مان پيش نمي ‌آورند؟ در واقع بهتر است هر محصولي را به صورت بسته ‌بندي خريداري كنيم تا از سلامت آن مطمئن باشيم اما اگر چاي سبز هم به صورت فله‌ اي در مغازه‌ ها يا عطاري ‌هايي با محيط سالم و تميز به فروش برسند، مي ‌توانيم بدون نگراني آن ها را هم بخريم و مصرف كنيم. البته همان‌ طور كه گفتم بايد توجه داشته باشيد كه چاي سبز فله ‌اي در شرايط مناسب و بهداشتي نگهداري شده باشد تا آلودگي‌ هاي محيطي شما را به دردسر نيندازند. شستن چاي سبز قبل از دم كردن آن مي ‌تواند آلودگي‌ هاي احتمالي محيطي ‌اش را از بين ببرد؟ در واقع ما 2 نوع آلودگي محيطي داريم؛ يك نوع از آن حاوي برخي ميكروب‌ ها و قارچ‌ ها است و هميشه در فضاي اطراف‌ مان وجود دارد و ما با تنفس ساده هم آن را وارد بدن مان مي ‌كنيم. اگر اين نوع آلودگي روي چاي سبز فله‌ اي بنشيند، هيچ مشكلي را براي مان به وجود نمي ‌آورد. اما اگر چاي سبز فله ‌اي، آلوده به ويروس ‌ها يا ميكروب ‌هاي بيماري‌ زا شده باشد، با شستن يا حتي دم كردن نمي ‌توان اين آلودگي‌ ها را از بين برد و احتمالا با نوشيدن چنين چاي سبز آلوده ‌اي بيمار خواهيم شد. به عنوان آخرين سوال، آيا تفاوت چشمگيري در خواص انواع مختلف چاي سبز وجود دارد؟ اجازه بدهيد كه اين موضوع را كمي مفصل براي تان شرح بدهم تا خوب متوجه جواب سوال بشويد! در واقع، گياه چاي سياه و سبز يكي است ولي در روند توليد آن ها تفاوت زيادي وجود دارد. چاي سياه از پلاسيده و تخميركردن برگ چاي تهيه مي ‌شود ولي چاي سبز از خشك كردن سريع برگ‌ هاي چاي به دست مي ‌آيد. بين خواص و فوايد چاي سبز و سياه حدود 30 تا 40 درصد تفاوت وجود دارد. يعني چاي سبز از نظر وجود آنتي‌ اكسيدان و موادي با خاصيت ضدسرطان غني ‌تر است و در ضمن باعث كاهش فشارخون و كلسترول هم مي‌ شود و اگر به صورت منظم و روزانه مصرف شود، مي‌ تواند در طولاني ‌مدت تاثيري روي كاهش وزن افراد هم داشته باشد. اين در حالي است كه بين خواص انواع مختلف چاي سبز تفاوتي بيش از 10 درصد وجود ندارد.

بیشتر بدانیم

چای پس از آب پرمصرف ترین نوشیدنی در جهان است. چای انواع مختلفی دارد اما در این بین، 5 نوع چای بیش از همه معروف هستند و در سرتاسر جهان مصرف می شوند: چای سیاه، چای سبز، چای سفید، چای اولانگ و چای پوئِر.

جالب است بدانید که تمام انواع چای در واقع از یک نوع گیاه به نام کاملیا سیننسیس بدست می آیند. تفاوت این چای ها در فرآیند تهیه و تولید و میزان اکسایش آنهاست.

فرآیند تهیه چای پنج مرحله اساسی دارد؛ که در تهیه برخی انواع چای از تمام این مراحل استفاده نمی شود، در حالیکه در مورد برخی دیگر این مراحل چندین بار تکرار می شوند. روند پردازش اصلی چای عبارتست از چین، پلاس، مالش(شکل دادن به برگها)، اکسیداسیون (تخمیر)، و خشک کردن.

 

چند نوع چای سبز داریم

چای سبز (Green Tea)

در تهیه چای سبز پس از چیدن اجازه می دهند برگ ها کمی پلاسیده شوند، سپس با خشک کردن (حرارت دادن سریع) فرآیند اکسیداسیون متوقف می شود؛ و با این کار از عمل تخمیر جلوگیری می شود. در تهیه چای سبز برگ های تازه چای تا حدی حرارت داده می شوند که از قهوه ای شدن برگ ها جلوگیری شود. این نوع چای عطر و طعم مطبوعی داشته و رنگ کمی دارد.

 

چای سیاه  (Black Tea)

چای سیاه از برگ های تخمیر شده بدست می آید و بیشترین میزان کافئین را در بین انواع چای دارد.

مرحله پلاسیدن در مورد چای سیاه بطور کامل انجام می شود که منجر به اکسیداسیون کامل می شود. در جریان اکسیداسیون، آب موجود در برگ تبخیر می شود و برگ اکسیژن بیشتری از هوا جذب می کند. چای سیاه معمولا تحت اکسیداسیون کامل قرار می گیرد و به همین دلیل برگ های چای به رنگ سیاه و قهوه ای در می آیند.

 

چای سفید(White Tea)

چای سفید از جوانه ها و گلبرگ های تازه گیاه چای و بصورت دستی تهیه می شود و در مراحل تولید آن، اکسیداسیون و تخمیر انجام نمی گیرد. چای سفید ملایم ترین طعم و عطر را در بین سایر چای ها دارد. زیرا در فرایند تهیه برگ ها مالش داده نمی شوند. امروزه بوته های کاملیا سیننسیس که دارای برگ های بزرگ و گوشتی هستند برای تهیه چای سفید مورد استفاده قرار می گیرند. چای سفید که محبوب امپراطوران چینی بوده کمترین میزان کافئین را در بین چای ها دارد و حتی از چای سبز نیز کافئین کمتری دارد.

 

چای اولانگ (Oolong Tea)

چای اولانگ (که وولانگ نیز نامیده می شود) تحت اکسیداسیون کمی قرار می گیرد. میزان کافئین این چای بین چای سبز و چای سیاه است. طعم چای اولانگ نه به غلظت چای سیاه و نه به ملایمت چای سبز است، و طعم و عطر خاص خود را دارد. اولانگ عطر و طعمی شبیه گل های تازه یا میوه تازه دارد.

 

چای پوئر(Puer Tea)

چای پوئرهمان کهنه-چای چند ماهه یا چند ساله است که تحت فشار به شکل قالبی در می آید و خواص دارویی فراوانی دارد.

در فرآیند تهیه چای پوئر برگ های چای ابتدا تحت فرآیندی مشابه چای سبز قرار می گیرند. اما پیش از آنکه برگ ها کامل خشک شوند فشرده می شوند و بصورت قالبی و شکل های تزیینی در می آیند. این چای تحت تخمیر ثانویه و طبیعی قرار می گیرد که می تواند بین 6 ماه تا یک سال متغیر باشد. چای پوئر طعمی بسیار ملایم دارد و می تواند تیره تر از چای سیاه باشد. این چای بصورت طبیعی تخمیر می شود و اگر بصورت صحیح نگهداری شود با بالا رفتن عمر چای، طعم و عطر بهتری پیدا خواهد کرد.

 

 

چای های گیاهی مختلفی وجود دارد که هر کدام دارای خواص دارویی بسیاری هستند, با خواص انواع چای گیاهی و طبع آن ها آشنا شوید. -چای های گیاهی پر از آنتی اکسیدان هستند، که برای خنثی کردن اثرات مضر رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو که یکی از دلایل اصلی سرطان می باشد، مفید هستند و فلوراید موجود در چای های گیاهی، سلامت دهانی را بهبود می بخشد و از کرم خوردگی جلوگیری می کند.

-ویتامین D موجود در چای گیاهی استحکام استخوان را بهبود می بخشد.

-آنتی اکسیدان EGCG (اپیگالوکاتچین گالات) سلامت قلب پس از حمله قلبی و سکته را بهبود می بخشد.

-چای های گیاهی،بدن ما را با کمی آب مورد نیازشان محافظت می کند. آن ها همچنین به بدن ما کمک می کنند تا با عفونت و تهوع مبارزه کنیم.

1.یونجه :

چند نوع چای سبز داریم

اعراب آن را “پدر همه غذاها” می نامند در حالی که افراد غربی آن را علوفه دامی تلقی می کنند. طبق آنچه در بخش سلامت نمناک می گوییم این گیاه غنی از مواد معدنی و مواد مغذی است، که در برابر بیماری های قلبی و سرطان بسیار مفید است و برای کیست یا التهاب مثانه و روماتیسم خوب است.

اشتها را افزایش می دهد و از نفخ و انباشته شدن آب در بدن جلوگیری می کند و یبوست را تسکین می دهد.

دارویی نیروبخش برای مشکلات معده، سرماخوردگی، تب، قولنج، و تقویت قلب. این چای را نیز می توان به صورت قطره در چشم و گوش ها ریخت و به طور اعجاب آوری به آنها کمک خواهد کرد.

توجه داشته باشید که همیشه مجبور نیستید از مزایای نوشیدن چای گیاهی استفاده کنید.

به بیرون راندن گاز کمک می کند، گوارش را تقویت می کند، حالت تهوع و درد شکمی را تسکین می دهد، سرفه و سرما خوردگی را تسکین می دهد و به رفع گرفتگی کمک می کند.

تولید شیر را در مادران شیرده تحریک می کند و ممکن است علائم یائسگی را کاهش دهد. همچنین یک ادویه است و می تواند اثر بخشی گیاهان دیگر را نیز افزایش دهد.

علائم یائسگی را تسکین می دهد و هنگامی که به عنوان یک شل کننده ماهیچه استفاده می شود، یک درمان ضد التهاب طبیعی برای روماتیسم مفصلی است.

تب را پایین می آورد، علائم سرماخوردگی را تسکین می دهد، اثر آرامش بخشی دارد، و در یک نوشیدنی / چای گرم یک اکسپکتورانت عالی است – یعنی، خلط را از بین می برد.

در یک نوشیدنی سرد، یا چای گیاهی، به عنوان ملین خفیف استفاده می شود.

بهترین تصفیه کننده طبیعی خونی است و به رهایی بدن از وزن اضافیی کمک می می کند و باعث تسکین درد مفاصل، روماتیسم و کمر درد می شود و خارش پوست را تسکین می دهد.

این چای گیاهی را می توان برای شستن چشمان ملتهب استفاده کرد یا نوشید، برای تصفیه خون، تب و یرقان، و دفع سموم خوب است. همچنین می تواند به عنوان شل شدن خلط استفاده شود.

در اروپا محبوب است تا گردش خون ضعیف در پاها (سندرم پای بیقراری) را درمان کند. این گیاه گردش دست ها و پاها را بهبود می بخشد و تورم پاها را کاهش می دهد و ورم مفاصل و روماتیسم را کاهش می دهد. بواسیر را هم می کاهد.

در مصرف موضعی، خارش پوست را درمان می کند و التیام را بهبود می بخشد. در مصرف داخلی، مانند یک چایی، ممکن است به جلوگیری از انحطاط ماکولار کمک کند.

زیره که در پخت و پز به کار می رود ،یک کمک گوارشی عالی است، گاز را از بدن دفع می کند، حالت تهوع را کاهش می دهد و اشتها را بهبود می بخشد و چنانچه در بخش درمان سرفه و خلط گلو دربخش سلامت نمناک خواندید به بیرون آوردن خلط در سرفه و سرماخوردگی نیز کمک می کند و شیر مادر را در مادران شیرده افزایش می دهد.

یکی از بهترین درمان های گیاهی برای یبوست است، اما نه عادت، همچنین برای سنگ صفرا و یا شکایات کبدی مفید است. با این حال،مزه تلخ و ناخوشایندی دارد، بنابراین عاقلانه است که به جای اینکه آن را مستقیم بخورید، قرص شکلاتی اش را بخرید و مصرف کنید.

فواید این چای گیاهی عالی برای پاک سازی کولیک و گاز و گرفتگی عضلات در روده ها مفید است، برای کودکان نیز ایمن است.

مناسب برای هضم، استراحت، روماتیسم و کمر درد، تسکین درد، تسکین تحریک پوست، تسکین سوختگی و چیزهای دیگر!

مزاحم باغبان شمرده می شود, مانند اسفناج هم می توان آن را خورد و مرهم خوبی با آن ساخته می شود. هم چنین می تواند تازه, خشک و یا پودر استفاده شود. برای برونشیت, ذات الریه, سرفه, سرماخوردگی, خشونت صدا و التهابات مفید است.

هر چیزی را درمان می کند و تسکین می دهد. یکی از بهترین فواید چای گیاهی در داروسازی خداست.

تسکین دهنده درد است, و استفراغ را کنترل می کند. چای گیاهی اش بهتر است. شما بیشتر مزایای چای گیاهی را دریافت می کنید.

این گیاه می تواند مانند اسفناج, فواید چای گیاهی خوبی برای مشکلات کلیوی و مثانه باشد, یک شستشو خوب برای پوست است و پوستی شفاف ایجاد می کند و اثر خود را در تب, و برای سنگ مثانه , برای امراض پوستی و استسقا می رساند.

تمیز کردن مغز و فرآیندهای فکری, برای از بین بردن گاز معده و اسهال عالی است. یک ادویه هم محسوب می شود.

یک درمان خوب برای مشکلات کلیوی و مثانه ای است, خصوصاً زمانی که درد در غده پروستات در زمان ادرار بسیار است. پیش گیری از این بیماری می تواند مفید باشد.

یک داروی ادرار آور و هضمی طبیعی غنی از پتاسیم و لسیتین است که از کبد, منبع عالی ویتامین A محافظت می کند و کم خونی فقر آهن را هم کاهش می دهد.

کنترل کلی برای سیستم تناسلی زنانه دارد, کاهش درد قاعدگی را همراه دارد, کم خونی را می کاهد و فشار خون بالا را کاهش می دهد. شما می توانید این را به عنوان یک مکمل دریافت کنید.

سرخارگل سیستم ایمنی بدن را افزایش می دهد و می تواند حداقل دوازده علامت بالینی سرماخوردگی را کاهش دهد. سرخ پوستان بومی دشت های بزرگ این گیاه به عنوان درمان زخم های پوستی و زخم های پوستی استفاده می کردند و آن را مستقیماً به دهان و گلویشان می زدند. همچنین در درمان کاندیدا نیز موفق بوده است.

**هشدار می دهند از آنجایی که سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند, آن هایی که بیماری های خود ایمنی دارند نباید از سرخارگل استفاده کنند.

این چای قرن ها توسط کولی ها برای سرماخوردگی, آنفولانزا و اعصاب استفاده می شود. چای این گل ها برای التهاب و لرزش پلک ها مناسب است. به عنوان یک پماد و / یا یک چای, برای تمام بیماری های پوستی ارزشمند است.

تب و علائم میگرن شامل تهوع, استفراغ و درد سر را کاهش می دهد.

کمی بوی شدید تنفسی در سرما خوردگی و انفولانزا دارد. برای بیرون راندن خلط مفید است. به عنوان یک ضد عفونی کننده خوب است و می تواند به کاهش سفتی و ورم مفاصل مبتلا به روماتیسم کمک کند.

به ویژه برای درمان دردهای چشمی, التهاب چشم مفید است. می تواند به میزان زیادی آبریزش بینی, گلودرد, خارش چشم به خاطر سرماخوردگی یا آلرژی را کاهش دهد.

مناسب برای طعم دادن به غذاهای سالم و داروها است. شستشو دهنده خوب چشم است, و برای گاز, معده اسیدی, نقرس, دل درد, قولنج مفید است.

برای بچه های کوچک اگر در دوزهای کم داده شود هم مفید است. فواید این چای گیاهی نیز برای گزش مار, گزش حشرات, مسمومیت غذایی و برای ایجاد مانع در کبد, طحال و گال و صاف کردن زردی مفید است. هم ادرار و هم جریان قاعدگی را افزایش می دهد.

چند نوع چای سبز داریم

برای سرفه, آسم و برونشیت خوب و مفید است و هنگام ترکیب با گیاه سرخارگل به خوبی عمل می کند. آرام کننده است و یک داروی نیروبخش برای غشاهای مخاطی است، که خلط را بیرون می آورد و باعث تقویت ریه ها می شود و یک فنجان از این چای برای سیاه سرفه خوب است. این گیاه فواید چای گیاهی دیگری نیز دارد.

کمک بسیار خوبی برای جلوگیری از بیماری های قلبی است. فشار خون و چربی بالا را کاهش می دهد و با عفونت ها مبارزه می کند و حتی می تواند سلول های سرطانی را از بین ببرد. برای هضم هم عالی است.

حالت تهوع را کم می کند و اشتها را احیا می کند. همچنین برای بیماری صبحگاهی بسیار خوب است و یک ادویه محسوب می شود.

باعث بهبود گردش خون در بدن می شود، عملکرد ذهنی و توانایی تمرکز را بهبود می بخشد، شاید برای تسکین علائم بیماری آلزایمر هم بتواند مفید باشد و برای درمان بواسیر استفاده می شود.

در مناطق گرمسیری برای جلوگیری از انواع بیماری ها استفاده می شود. این چای گیاهی موثر برای مشکلات سرما خردگی، مشکلات سینه و سرفه مفید است.

داغ خوردنش باعث ایجاد عرق می شود. همچنین برای مشکلات شکمی و یبوست مفید است. اشتها را تقویت می کند و اختلالات گوارشی را درمان می کند.

به طور داخلی برای درمان سنگ ها و مثانه و عفونت های ادراری به کار می رود. این گیاه گاهی در داروهای سرفه هم هست و برای درمان روماتیسم به کار می رود.

حافظه را بهبود می بخشد، اثر آرامش بخشی دارد، می تواند گرفتگی ناشی از سرماخوردگی را از بین ببرد، التیام پس از زایمان را بهبود می بخشد، گردش را بهبود می بخشد و درد و تورم را در التهاب وریدها کاهش می دهد.

به تسکین سر درد و گرفتگی سینه کمک می کند، اکسپکتورتنت خوبی است، گاز را کم می کند، اشتها را بهبود می بخشد، و برای غرغره کردن گلو خوب است.

گلو را تسکین می دهد و با آنتی اکسیدان هایش به تحریک ایمنی بدن می رود.

اثر آرامش بخشی دارد، هضم را تسکین می دهد و یک مسکن قدیمی است. یک فنجان از این چای را بعد از شام بنوشید. هم چنین انقباض ها و اسپاسم های عضلانی را تسکین می دهد و اشتها را تحریک می کند.

به بدن کمک می کند تا کلسیم را جذب کرده و ناخن ها، پوست، مو و بافت های ارتباطی را تغذیه کند و آنطور که در بخش سلامت نمناک گفته شده است روغن اضافی را از پوست و مو حذف می کند و باعث می شود که موهای فرد قوی تر، ضخیم تر و پرتر شوند.

این چای گیاهی رادیکال های آزاد را تحت کنترل نگه می دارد، خطر سرطان را کاهش می دهد و به جلوگیری از بیماری های قلبی کمک می کند.

گل هایش چای خوش مزه و اشتها آوری را می سازند. یاسمن اثر آرامش بخشی دارد و نوشیدنش بعد از شام خوب است.

نوعی گیاه است و اثرات جانبی ندارد و بر ذهن فرد تاثیر نمیگذارد. به شما کمک می کند تا یک خواب خوب شبانه داشته باشید، شما را آسوده می کند، آب بدن را حفظ می کند و مزایای چای گیاهی خوب را دارد.

آرامش بخش است و کمک می کند تا خوب بخوابند و احساس آرامش کنند. در آروما تراپی بسیار مشهور است. مطالعات اخیر نشان می دهد که فواید بسیاری دارد و یک مطالعه نشان می دهد که می تواند جایگزین قرص های خواب آور شود.

این یکی از اعضای خانواده نعناع است و یک درمان برای گاز و قولنج است. گیاه شناسان آن را به شربتی تبدیل کرده اند که برای نارحتی های معده، تنش عصبی و بی خوابی خوب است.

چای بادرنجبویه به هنگام تلاش برای کاهش تب باعث ایجاد عرق می شود. کرمی که از آن ساخته می شود، برای برفک در اطراف دهان مناسب است.

از کمبود ویتامین C جلوگیری می کند و یک تصفیه کننده بزرگ و التیام دهنده بدن است. با آب می تواند هر روز برای پیش گیری از بیماری ها مصرف شود.

کل بدن را تصفیه می کند.

یک داروی نیروبخش خوب، به خصوص وقتی که با بابونه و جنتیانا ترکیب شود، برای ترش کردن معده مفید است، و با از دست دادن اشتها، سرفه، طحال و بیماری های فورانی، همچنین برای گاز سمی حشرات، گاز مار، یرقان و دندان درد سر و کار خوب عمل می کند.

چندین مزیت این چای گیاهی؛ کاهش درد زخم، می تواند علائم یائسگی را تسکین دهد، درد و سفتی ورم مفاصل را تسکین می دهد، ممکن است به جلوگیری از رشد تومورهای خاص کمک کند، و برای درمان هپاتیت B مورد استفاده قرار می گیرد.

روش درمانی قدیمی برای عرق کردن، و پاک سازی کلیه ها، مثانه و معده؛ با ارزش برای تسکین سرفه و خشونت صدا، گلو درد (غرغره)، و نیز صرع و سردرد.

برگ های تازه این گیاه گلدار زینتی مانند کاهو خورده می شوند.

باعث افزایش احساسات خواهد شد.

اثر آرامش بخشی بر بدن، تسکین درد و سوزش سینه در سرماخوردگی دارد، خلط را بیرون می آورد و همچنین درد ناشی از زخم، انتیتیس و کولیت را تسکین می دهد.

برای گرفتگی عضلات و درد معده مفید است، گاز معده را تسکین می دهد و به هضم غذا کمک می کند، احساس ناخوشی را کاهش می دهد و می تواند به بی خوابی کمک کند.

برای آماس و التهاب ها مفید است و برای رهایی از سنگ کلیه و مثانه و سنگ ها و نقرس مناسب می باشد.

با ارزش برای آسم، کفل، برونشیت، و همه عفونت های قارچی و تب یونجه.

گزنه از خنازیر جلوگیری می کند، درمان خوبی برای مشکلات کلیوی و سنگ ها، نورالژی است، کرم های روده را بیرون می کشد و خارج می کند و جریان قاعدگی را افزایش می دهد.

برای اسهال، اسهال خونی، خونریزی، تب و سرماخوردگی مفید است. این چای خلط را از ریه ها و معده بیرون می کند. برگ هایش می توانند مانند اسفناج خورده شوند.

تصور می شود که برای صدها سال به عنوان داروی ضد عفونی کننده طبیعی و ضد میکروبی استفاده می شده است، تا به درمان سرماخوردگی یا انفولانزا کمک کند و التیام زخم های پوستی را تقویت کند. روغن پونه کوهی برای ضد عفونی کردن بیمار به کار می رود و آنطور که در بخش خواص پونه در سلامت نمناک توضیح دادیم هم چنین در زمستان بسیار محبوب تر است.

باید مانند کل پرتغال یا آب پرتقال نیز اثر مشابهی داشته باشد. تقویت و دوباره سازی و التیام و تصفیه دستگاه گوارش را انجام می دهد.

از ریشه گیاهان عنبیه تشکیل یافته است، ممکن است به صورت داخلی برای سرفه، خلط و اسهال گرفته شود. ظاهر زخم های عمیقی است.

داروی اکسپکتورانت و ضد عفونی کننده است و شناخته شده برای خواص ضد قارچی است. در بخشی از خواص آویشن در بخش سلامت نمناک خوانیدید که برای غرغره گلو درد مفید است. برای تب خوب است.

وقتی گرم شوید عرقتان را در می آورد. با بیماری سیاه سرفه, آسم و مشکلات ریوی مبارزه می کند.

درمان خوبی برای گاز روده و گرفتگی عضلات شکم و اسهال, حتی برای کودکان زمانی که در دوزهای مکرر تجویز می شوند. همچنین می تواند سردرد را کاهش دهد.

رحم را برای زایمان آماده می کند و باور بر این است که نیروی زایمان را کوتاه می کند. گرفتگی قاعدگی را کم می کند و هم چنین برای گلو درد و تب مفید است.

بدن را آسوده و ریلکس می کند، برای التهاب پوست و علائم یائسگی خوب است. شبدر سرخ باعث بهبود تومورهای سرطانی می شود و نوشیدن آن به عنوان یک چای به آب یا قهوه ایمن تر است.

هر دو برگ های خشک و دانه های تمشک از غشا مخاطی فاصله می گیرند، برای درمان اسهال خونی و اسهال در نوزادان بسیار عالی است، این بیماری می تواند جریان قاعدگی را افزایش داده و حالت تهوع را کاهش دهد.

همیشه در فواید چای گیاهی آرامش بخش است.

اینها انواع توت قرمز روشن هستند که پس از گل رز, به ویژه چمن زار وحشی, باقی می مانند. این توت ها مملو از ویتامین C هستند! آن ها را به هر چایی اضافه کنید تا غنی از ویتامین C شود.

مطالعات اخیر رز ماری نشان می دهد که ممکن است به جلوگیری از سرطان سینه کمک کند. این، یک روش درمانی قدیمی برای سرماخوردگی, کولیک و عصبی است.

برای سردردهای عصبی, مانند شستشوی دهان, گلو درد و تنفس بدبو و شکایات زنان خوب است. (برای عطرها و شامپو استفاده می شود).

محبوب برای پخت و پز است, اما هم برای درد لثه و همچنین برای گرفتگی عضلات شکم و برای هضم, برای افرادی توصیه می شود که همیشه به عنوان درمان شناخته می شوند.

داروهای گیاهی زیادی برای تصفیه خون و کل سیستم بدن مفید هستند. مزه دیگری دارد که ناخوشایند است. نیروبخش برای روده ها و معده و برای کاهش گاز و کولیک خوب است.

شستشو دهنده خوب برای چشم ها, و خوب برای کلیه ها, مثانه, درد قفسه سینه و گلو نیز برای رگ های واریسی می باشد.

درمانی خوب پس از مسمومیت است, معده را هم تمیز می کند. هم چنین برای التهاب داخلی, سرماخوردگی, خلط و تب نیز خوب است.

گلو درد را تسکین می دهد. همچنین احساس خوبی برای گلو، بعد از استفراغ می دهد.

یکی از خانواده های نعناع است, به ویژه در معده و روده, برای سوهاضمه, اسپاسم, ادم, تهوع و استفراغ بسیار مورد توجه است. (هشدار:نعناع را بجوشانید!)

اولین بار در پاراگوئه یافت شد, این گیاه 200 برابر شیرین تر از شکر است, اما کاملاً طبیعی است. در ژاپن و چند کشور دیگر زیاد استفاده می شود. برگ استویا تازه و خشک را می توانید برای تهیه چای استفاده کنید.

درمان افسردگی, تسکین دهنده درد رحمی, بهبود التیام زخم های پوستی و به بدن در مبارزه با عفونت ویروسی کمک می کند. هنوز ثابت نشده است, اما به کنترل اشتها و در نتیجه کاهش وزن هم کمک می کند.

برگ های خشک شده اش, چای خوبی را می سازند که یک ماده مقوی و اشتها آور است. معده را پاک می کند و برای اگزما و جلوگیری از تعریق شبانه خوب است.

اثر آرامش بخشی دارد، برای بی خوابی عالی است، می تواند سردردهای عصبی را تسکین دهد و به خاطر عصبی بودن ماهیچه خوب است.

ادرار اور خوبی است و درد التهاب مثانه و گلو درد را تسکین می دهد و به خاطر حفظ آب, نفخ شکمی را خوب می کند.

کمک فوق العاده ای برای تب است, اغلب یک شبه سرماخوردگی را درمان می کند. همچنین درمان های سیاه سرفه, ذات الریه, آسم و خلط خلط از گلو و قفسه سینه. همچنین عرق می ریزد.

سردرد شدید را از بین می برد, و با گیاهان دیگر ترکیب می شود و می تواند برای سرطان, زخم و زخم بس تر و پماد برای خارش ایجاد شود. البته به عنوان یک چای.

قابض قوی است، با عفونت های قارچی و عفونت های باکتریایی مبارزه می کند و به افزایش نظم در روده ها کمک می کند. عالی برای لوکوره و مشکلات رحمی. باعث بیرون راندن کرمک می شود. خون ریزی را در داخل متوقف می کند, سنگ صفرا و سنگ کلیه را از بین می برد, و چای هم برای حمام زخم ها و زخم ها و رگ های واریس خوب است.یام وحشی – بسیار آرامش بخش برای اعصاب، گاز اخراج شده، خوب برای درد در مجرای ادرار و در دوران بارداری و زایمان، همراه با زنجبیل از سقط جنین جلوگیری می کند. فواید چای گیاهی خوبی برای کودکان هم دارد.

برای خونریزی ریه ها بسیار عالی است.

اگر با داروهای ساده دیگر شروع به سرماخوردگی کند، در عرض بیست و چهار ساعت آن را از بین خواهد برد. برای تب خوب است اگر داغ باشد، برای سرکوب یا کم کردن ادرار، زخمهای کهنه مفید است. به عنوان یک چایی، برای لوکوره هم خوب است. این گیاه گاز را اخراج می کند و برخی از آن ها موثرتر از کنین است.

 

توجه : ارسال پیام های توهین آمیز به هر شکل و با هر ادبیاتی با اخلاق و منش اسلامی ،ایرانی ما در تناقض است لذا از ارسال اینگونه پیام ها جدا خودداری فرمایید.

چند نوع چای سبز داریم

  

  

 

چای سبز از متداول ترین نوشیدنی ها در آسیا بخصوص آسیای شرقی است. بزرگترین تولید کننده ی چای سبز در دنیا کشور چین است. هر چند در ایران هم چای سبز ایرانی مرغوب تولید می شود.

مرغوبیت چای سبز ایرانی را بر خلاف چای سیاه نمی توان از روی شکل و ظاهر آن تشخیص داد زیرا بوی زیادی ندارد اما می توان آن را در آزمایشگاه تشخیص داد. در مورد چای سبز طعم دار هم اگر از مواد طعم دهنده ی طبیعی مانند انواع گلها استفاده شود نه تنها خواص خود را از دست نمی دهد بلکه به خواص آن اضافه هم می شود. اما در صورتی که از مواد شیمیایی استفاده شود خواص خود را از دست می دهد.

هرچند بهترین چای سبز دنیا در چین و ژاپن تولید می شود، چای سبز ایرانی هم از چای های مرغوب دنیا به حساب می آید. شاید تعجب کنید اما این حقیقت است، در ایران صنعت فرآوری چای به پیشرفتگی جاهای دیگر دنیا نیست اما برگ چایی که در ایران کشت می شود جزو با کیفیت ترین آنها به حساب می آید. از همین رو چای سبز ایرانی هم که به فرآوری پیچیده ای نیاز ندارد بسیار با کیفیت است.

چای سبز ایرانی را باید در جای خشک نگهداری کرد مانند ظرف های دربسته فلزی و شیشه ای و پلاستیکی و ترجیحا کدر که بهترین آنها فلزی و شیشه ای کدر است. که در صورت نگهداری درست از چای سبز می توان آنها را به مدت ۱۲ تا ۱۸ ماه قابل استفاده نگهداشت.

چند نوع چای سبز داریم

 

چای سبز را به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند، که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. (میزان کمتری کافئین دارد۲۰ تا ۳۰، و کمتر مضر است) به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته‌است. در ایران هم از زمان های قدیم مردم منطقه شمالی ایران از چای سبز ایرانی استفاده می کردند. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است. اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود. از موارد مهم خواص چای سبز:

نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می دانند.

با مصرف چای سبز ایرانی میزان کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

چای سبز خواص ضد پیری دارد و باعث کاهش وزن می شود.

مصرف چای سبز ایرانی باعث پیشگیری از ورم مفاصل و مشکلات استخوانی می شود.

مصرف چای سبز باعث افزایش کارکرد سلول های مغز شده و همچنین مانع از تخریب آنها می شود و در نتیجه به پیشگیری از بیماری آلزایمر و پارکینسون کمک می کند.

 

جهان سايت | طراحی سايت |خدمات سئو | طراحی وب سايت

چند نوع چای سبز داریم
چند نوع چای سبز داریم
0

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *