نشانه‌های سجاوندی
عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.
طراحی و بره نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 219 All Rights Reserved | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences
دوره درمان تب کریمه کنگو
در روزهای عید قربان که تعداد زیادی از مردم در سراسر افغانستان اقدام به ذبح حیوانات می‌کنند، وزارت صحت افغانستان از شیوع بیماری تب کنگو در این کشور ابراز نگرانی کرده است.
این وزارت می‌گوید در شش ماه نخست سال جاری خورشیدی ۱۵۰ مورد بیماری تب کنگو در افغانستان ثبت شده که از این میان ۳۳ نفر جان شان را از دست دادهاند. براساس آمار این وزارت، سال گذشته ۱۶۳ مورد بیماری تب کنگو در افغانستان ثبت شده بود. از این میان هجده نفر جان باختند.
بیماری تب کانگو از طریق تماس با حیوان گسترش می‌یابد.
به گفته مسوولان بیمارستان انتانی (بیماری‌های میکروبی) موارد ابتلا به این بیماری در ۲۷ ولایت از ۳۴ ولایت افغانستان ثبت شده است.
در افغانستان تنها یک مرکز کوچک درمانی با ۱۲ بستر برای برخورد تب کنگو در بیمارستان انتانی در کابل، پایتخت ایجاد شده است. در یکسال گذشته ۱۰۱ فرد مصاب به ویروس کنگو در این بیمارستان بستر شده‌اند. از این تعداد ۲۴ بیمار جان دادهاند که ۱۴ نفر از آنها زن و ۱۰ نفر دیگر مرد بوده‌اند. یکی از دلایل اصلی بودن تعداد قربانیان زن نسبت به مرد تماس زنان با حیوانات، به خصوص در مناطق روستایی است.
بیمارانی که در این مرکز بستری هستند، قصاباند. برخی از آنها وضعیت بسیاری بدی دارند و بخش زیادی از پوست بدن شان کاملا شاریده است. رحیم الله، پسر ۱۸ ساله از کابل هم در این بخش بستری بود. او که در کوته سنگی، یکی از مکان‌های مزدحم شهر دوکان قصابی دارد، گفت:” یک شب و یک روز از بینی‌ام خون آمد. بعد به این بیمارستان منتقل شدم. همین‌ها به من کمک کردند و حالا سر پا شده‌ام. فشارم پایین بود، تب شدید داشتم و سرم گیچ می‌شد. “
در ایام عید قربان مثل رحیم‌الله، ده‌ها هزار نفر دیگر در سراسر افغانستان به صورت موقت قصاب می‌شوند. رعایت تدابیر بهداشتی در هنگام ذبح قربانی موردی است که کمتر رعایت می‌شود.
برخی که تجربه مصاب شدن دوستان همکارشان را دیده‌اند این تدابیر را رعایت می‌کنند. مثل پیرمردی که دو تن از دوستان همکارش را از دست داده و می‌گوید:”من قصاب هستم. موقع ذبح گوسفند یا گاو، دستکش دست می‌کنم و دماغ خود را می‌بندم. مریض که باشد نمی‌کشیم.”
پاینده که به گفته خودش تقریبا ۲۰ سال است قصابی می‌کند، هنوز این بیماری را تجربه نکرده است. “حدود ۳۰ راس گوسفند در خانه دارم. گاو شیر ده هم دارم، برای قربانی هم، گوسفند نگهداری می‌کنم، در خانه، خانم‌ها هم به حیوانات رسیدگی می‌کنند. اما این بیماری را ندیده‌ایم.”
محمد سلیم بشردوست، متخصص امراض میکروبی در بیمارستان انتانی می‌گوید: “این بیماری توسط کنه‌ای به هیالوما (Hyalomma) از حیوان به انسان منتقل می‌شود. زمانی که کنه خون حیوان مصاب به این ویروس را می‌مکد این ویروس داخل خونش می‌شود و هنگامی‌که انسانی را می‌گزد، خون آلوده داخل خون انسان می‌شود. راه دیگر انتقال این ویروس، تماس انسان با وسایل آلوده طب و از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده است.”
آقای بشردوست می‌گوید تب، سردردی شدید، حالت تهوع، استفراغ، دل بدی، گیجی، درد عضله و درد شکم است.
با پدیدار شدن این علایم، بعد از سه روز خونریزی از بینی، جلد، جوف دهن، بیره‌ها، ارگان‌های تناسلی و مقعد شروع می‌شود.
او می‌گوید تمامی حیواناتی که از خارج مرز وارد افغانستان می‌شوند، باید به مدت یک هفته تجرید (قرنطین) شود و داروی ضد کنه باید در جلد و پشم آنها استعمال شود و بعد از آن حیوان را برای ذبح آماده کنند و دوم اینکه هنگام ذبح حیوان حتی الامکان تلاش شود تا از زخمی شدن دست جلوگیری و دستکش و دیگر وسایل نظیر ماسک استفاده شود.
این بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکراین پیدا شد و در سال ۱۹۶۹ متخصصان دریافتند که این ویروس مشابه همان بیماری است که در سال ۱۹۵۶در جمهوری دموکراتیک کنگو مشاهده شده است. از این رو کنونی کنگو به آن داده شد.
این بیماری در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه (عراق، افغانستان، پاکستان، ایران)، هند و غرب چین مشاهده می‌شود.
مخزن و ناقل ویروس در طبیعت، اصولاً کنه‌ها هستند و گاو، گوسفند، بز، خرگوش، خرگوش صحرایی و جوجه‌تیغی و حتی جوندگان مثل موش نیز به عنوان ناقل شناخته می‌شوند.
ویروس تب کنگو تا ۲۴ ساعت قابلیت انتقال از بدن مرده به افراد دیگر را دارد و با توجه به انتقال سریع بیماری از طریق مخاط، ترشح و خون مرده به افراد دیگر، بیماران فوتی با رعایت شرایط بهداشتی، در پوشش مخصوص و پلمپ شده، توسط افراد مجهز به لباس‌های مخصوص به خاک سپرده می‌شوند.
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-1161-fa.html
تب خونریزی دهنده کریمه کنگو که اولین بار در سال 1944 در کریمه و سپس در سال 1956 در کنگو شرح داده شد در اثر ویروسی از جنس نایرو ویروس از خانواده بونیا ویریده ها ایجاد می گردد. این ویروس غالبا بوسیله گزش کنه هیالوما به انسان منتقل می شود و مخزن اصلی ویروس در طبیعت کنه های هیالومائی هستند که بر روی بدن احشام زندگی می کنند ویروس از طریق تماس مستقیم با خون و ترشحات بدن بیمار و لاشه حیوانات آلوده سبب ایجاد همه گیری های متعدد شده است. این بیماری در اکثر مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه (خصوصا ایران و عراق) و پاکستان و هندوستان مشاهده می شود. این بیماری اخیرا در ایران شایع گردیده و طی سال های 1378 تا ابتدای سال 1381 حداقل 222 مورد مشکوک به بیماری گزارش شده است که از این تعداد 81 مورد با مثبت شدن تست IgM به روش الیزا، بیماری به اثبات رسیده است و از این 81 مورد 15 نفر فوت نموده اند همچنین در بررسی سرولوژیک انجام شده، تخمین زده می شود که حدود یک سوم دام های ایرانی به این ویروس آلوده شده اند. بیماری پس از طی دوره کمون کوتاه مدتی بصورت تب و لرز و میالژی و علائم گوارشی ظاهر می شود و پس از گذشت حدود 5 روز از شروع بیماری ناگهان وارد فاز خونریزی شده و خونریزی های شدید و علائم بروز DIC و شوک ایجاد می گردد و بیماران با همین تابلو فوت می نمایند و در صورت بهبودی وارد فاز نقاهت طولانی مدت حدود 2 تا 4 هفته می شوند. تشخیص بیماری براساس علائم بالینی و سرولوژی و یا کشت ویروس و PCR خون، جهت یافتن ویروس عامل بیماری میسر است و جهت درمان آن علاوه بر اقدامات حمایتی جهت اصلاح شوک و DIC می توان از داروی اختصاصی ریباویرین 1 روزه بهره جست. برای پیشگیری از ابتلا به بیماری، علاوه بر رعایت اقدامات حفاظتی در برابر گزش کنه و سمپاشی اصطبل ها (جهت کاهش جمعیت کنه ها) ایزولاسیون بیماران بستری و ضدعفونی نمودن وسایل شخصی بیمار و توالت ها و محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار توصیه می گردد.
بلوار کشاورز، خیابان قدس، خیابان ایتالیا، پلاک ۴۹، طبقه هفتم، مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تلفکس ۳-۴۲۹۱۰۷۰۲
دوره درمان تب کریمه کنگو
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.
طراحی و بره نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 219 All Rights Reserved | Tehran University Medical Journal TUMS Publications
