دارو ریتالین

خواص دارویی و گیاهی

پاسخ به سوالات پزشکی و جنسی شما ، در مجله دلگرم کلیک کنید

آدرس موردنظر یافت نشد

بازگشت به صفحه اصلی



خانه

موبایل

 والدینی که کودکان بیش فعال با یا بدون نقص توجه دارند، عموما در مورد مصرف داروها به خصوص ریتالین که شایع ترین داروهای مصرفی این کودکان است، نگرانی های زیادی دارند. از جمله اینکه این دارو بر روی چه قسمتی از مغز تاثیر می گذارد؟ میزان اثر آن چقدر است؟ آیا برای همه کودکان مفید است؟ آیا عوارض دارد؟ چگونه با عوارض این دارو می توان مقابله کرد؟ تا کی به مصرف آن باید ادامه داد؟ و بسیاری از سوالات دیگر، که در مقاله حاضر سعی در پاسخگویی به اینگونه سؤالات را خواهیم داشت.رایج ترین دارو برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه دارویی به «متیل فنیدیت» با تجاری «ریتالین» است. این دارو به شکل قرص در بازار دارویی موجود است. ریتالین با اثر بر قشر مغز و تالاموس از بازجذب مجدد دوپامین در سلول های عصبی جلوگیری می کند (دوپامین یکی از مواد شیمیایی است که در انتقال عصبی نقش دارد).مدت اثر این دارو چهار تا شش ساعت است؛ بنابراین باید این دارو را یک یا دو بار در روز مصرف کرد. بین کودکان از نظر پاسخ هایشان به این داروها تفاوت های زیادی وجود دارد، برخی کودکان سریعا و به مقدار کم دارو پاسخ می دهند، در حالی که کودکان دیگر فقط به مقدار زیاد دارو پاسخ می دهند. در صورت عدم تاثیر این دارو در مورد فرزندتان، باید با پزشک مشورت کنید تا علت را بیابد.آنچه اثبات شده این است که استفاده از داروهای محرکی همچون ریتالین موجب کاهش بیش فعالی، افزایش توجه، کاهش تکانشگری، کاهش رفتارهای منفی، بهبود تعامل اجتماعی و افزایش موفقیت تحصیلی (دارو بر هوش آنها تاثیر نمی گذارد، بلکه به آنها کمک می کند قابلیت های اصلی را به نحو مؤثرتری به کار برند) تا حدود 8-7 درصد می شود. این مقدار اثربخشی در مطالعات مختلف اثبات شده است و این یعنی هیچ جای شکی برای استفاده از این دارو باقی نمی ماند.در واقع و به زبانی شفاف تر، ریتالین جزو داروهایی است که برای درمان کودکان بیش فعال خط اول درمان توسط پزشک تشخیص داده می شوند و البته احتمال عوارضی برای آن مطرح است. ناگفته نماند که همه داروها دارای عوارض هستند اما وقتی دارو توسط پزشک تجویز می شود، سود و مزیت آن با احتمال عوارض سنجیده می شود و بعد از تشخیص قطعی، دارو داده می شود. مانند انسولین که برای بیماری دیابت تجویز می شود؛ کسی که دیابت ندارد اگر به او انسولین تزریق شود حتما وارد شوک خواهد شد و باید بستری شود؛ ریتالین هم دارویی است که فقط اگر با تشخیص قطعی بیش فعالی توسط پزشک داده شود، حتما باید در آن استفاده کرد.عوارض این دارو قابل کنترل است. پزشکان عموما قبل از تجویز این دارو یک ارزیابی قبل از درمان، که دربرگیرنده بررسی عملکرد قلبی بیمار، وجود اختلالات حرکتی و عملکرد کبدی و کلیوی است، انجام می دهند و در صورت وجود مشکل در این اعضا و اختلالات متابولیسم، میزان مصرف داروها را کاهش یا از داروی دیگری استفاده می کنند.قبل از آنکه به عواض این دارو و روش های کنترل آن اشاره بکنیم، توجه شمار را به این نکات جلب می کنم که دارو درمانی برای کودکان بیش فعال دارای تاثیر فوق العاده اما کوتاه مدتی بر علائم رفتاری آنان است. به محض قطع مصرف دارو نشانه های بیش فعالی با همان شدت قبلی ظاهر می شود. بسیاری از والدین نیز در مورد استفاده از این داروها دچار تردیدند و رغبت چندانی به استفاده از این داروها برای درمان فرزندشان نشان نمی دهند. همچنین به علت اینکه ثابت شده این بیماری ناشی از عدم تعادل مواد شیمیایی مغز و ارثی است، مصرف این دارو ممکن است طولانی مدت باشد. بنابراین به دلیل کوتاه مدت بودن اثر این دارو و خاصیت مهارکنندگی آن، و نگرانی والدین از عوارض بلندمدت و همچنین برای هدایت درست این کودکان باید از مداخلات روانشناختی و رفتاری، در کنار این دارو بهره برد.شایع ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف ریتالین عبارتند از بی اشتهایی، تهوع، کاهش وزن، بی خوابی، کابوس های شبانه، گیجی، تحریک پذیری، ملال، کج خلقی، بی قراری که عموما زیر نظر پزشک قابل کنرتل هستند.می تواید برخی روش های کنترل آن را در جدول زیر مشاهده کنید؛ اما به یاد داشته باشید از این روش ها قبل از مشورت با پزشک استفاده نکنید. برخی عوارض مانند افزایش تیک ها نیز غالبا پس از مدتی خود به خود از بین می روند. شاید مهمترین عارضه جانبی این داروها، بروز وابستگی فیزیکی و روانی است که نشان می دهد، مصرف این دارو باید زیر نظر پزشک تجویز کننده، قرار گیرد.اثرات جانبی

 اثرات جانبی

دارو ریتالین

 روش کنترل و درمان

 بی اشتهایی، تهوع

 مصرف دارو همراه با غذا

 کاهش وزن

 استفاده از مواد کمکی کالری زا، از اجبار به غاذا خوردن بپرهیزید، آزمایشات عملکرد کبدی را کنترل کنید.

بیخوابی،کابوس های شبانه

 مصرف دارو در ساعات اولیه روز، استفاده از داروهای کوتاه اثر، قطع مصرف بعدازظهر یا غروب، استفاده از درمان های کمکی.

 گیجی

 کنترل فشار خون، تشویق مصرف مایعات، استفاده از داروهای طولانی اثر.

تحریک پذیری

کاهش میزان مصرف، ارزیابی علائم اختلالات همراه، استفاده از درمان های کمکی.

ملال، کج خلقی، بی قراری

در نظر گرفتن تشخیص اختلالات همزمان (نظیر اختلالات خلقی)، کاهش میزان مصرف یا استفاده از اشکال طولانی اثر، استفاده از درمان ها و داروهای کمکی.

بازی یک ریتالین است!یکی از مواردی که متخصصان برای درمان و کاهش علائم اختلال بیش فعالی نقص توجه توصیه می کنند، انجام فعالیت های ورزشی و تفریحی برای این کودکان است. متخصصان می گویند ورزش تمرکز را بهبود می بخشد و جریان انتقال دهنده های عصبی را افزایش می دهد. پونتم یکی از پژوهشگران در زمینه این بیماری درباره ورزش به عنوان یک درمان متناوب برای اختلال بیش فعالی نقص توجه معتقد است: تاثیر ایروبیک بر روی مغز مشابه ریتالین یا دیگر داروهای تحریک زای روانی است که تاثیری موقتی دارند. این ورزش می تواند تاثیرات مثبت دیگر بر سلامت روانی و فزییکی کودک شما داشته باشد.پژوهشگران دانشگاه ایلی نویز بر اساس مطالعات خود دریافته اند، فعالیت های خارج از خانه مانند استفاده از اوقات فراغت، رفتن به پارک، شهربازی، ورزش و برای این کودکان مفید است. طبق مطالعاتی که در سپتامبر 24 در مجله آمریکایی سلامت عمومی انجام شد، نتیجه این درمان روی کودکان پنج تا هجده ساله، کاهش شدید علائم را نشان می دهد.در واقع فعالیت های فیزیکی همواره به سود مبتلایان به اختلال بیش فعالی نقص توجه است. ورزش و تحرک انرژی اضافی کودک را تخلیه می کند، مغز را به فعالیت وامی دارد و تحریکش می کند. همچنین شرکت در بازی ها و کارهای گروهی مهارت های اجتماعی او را تقویت می کند و پیروی از نظم و انضاط را تعلیم می دهد. البته زمانی پیش می آید که کودک خجالتی است و تمایل به شرکت در گروه ها و بازی های تیمی را ندارد؛ در این حالت بازی های انفرادی مثل دونچرخه سواری یا شنا می توانند مناسب و کمک کننده باشند. همچنین هنر و سرگرمی های ذهنی می توانند، مفید باشند. مثلا نقاشی کشیدن، کاردستی درست کردن یا موسیقی، فعالیت هایی هستند که فرصت های خلاقانه ای را فراهم می کنند.نکته مهمی که در این مقوله وجود دارد، نظارت بر پیشرفت کودک است. اگر ببینیم در انجام کار خاصی مثلا ورزش فوتبال یا نقاشی پیشرفتی ندارد، باید فعالیت دیگری را جایگزین آن کنیم. آگاهی از محدودیت ها، توانایی ها، علاقه ها و خواست های حقیقی کودکان بیش فعال، به پدر و مادری هاشان کمک می کند تا بهتر و ساده تر از پس تعدیل و حل این مشکل برآیند.

سپیده داناییمنبع:bartarinha.ir

برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

مطب الکترونیکی دکتر بهروز مصلحی

ریتالین

نوشته: دکتر بهروز مصلحی

مقدمه:

ریتالین یا همان متیل فنیدیت یک داروی شبه آمفتامینی محرک سیستم عصبی است که برای درمان اختلال توجه در بزرگسالان ( ADD ) و کودکانی که دچار بیش فعالی و کم توجهی هستند ( ADHD ) بکار می رود. همچنین از این دارو در درمان اختلالات خواب مانند نارکولپسی یا علاقه شدید به خواب، استفاده می شود. هنگامی که از این دارو برای درمان کودکان بیش فعال استفاده می شود، حتمأ بایستی در کنار استفاده از آن، درمانهای غیر دارویی مانند مشاوره، حمایت و غیره نیز مد نظر قرار گیرند.

تاریخچه:

ریتالین اولین بار در سال 1944 میلادی سنتز شد و در آن زمان به آن ام پی اچ می گفتند که مخفف متیل فنیدیت می باشد. این دارو در سال 195 میلادی تغییراتی پیدا نمود و در سال 1954 میلادی بر روی انسان آزمایش شد. در سال 1957 میلادی، شرکت داروسازی سیبا بازاریابی داروی ام پی اچ را بعنوان ریتالین برای درمان خستگی مزمن، افسردگی، روان پریشی مرتبط با افسردگی، حمله خواب و برای جبران اثرات خواب آور داروهای دیگر، آغاز نمود. در سال 196 میلادی ریتالین در ترکیب با داروهای تقویتی و بعضی از ویتامین ها به مدت کوتاهی تحت عنوان ریتونیک برای بهبود خلق و خو و حفظ نشاط به بازار عرضه شد. از سال 197 میلادی تا کنون ریتالین بعنوان داروی مؤثر در درمان بیش فعالی و کم توجهی کودکان ( ADHD ) ، روند رو به رشدی داشته و همواره مورد استفاده قرار گرفته است. بین سالهای 1991 میلادی تا سال 1999 میلادی فروش ریتالین در ایالات متحده آمریکا، 5 درصد افزایش نشان داده و سازمان ملل متحده گزارش می دهد که 85 درصد از تولید و مصرف کل ریتالین جهان در ایالات متحده آمریکا اتفاق می افتد.

مکانیزم اثر ریتالین:

ریتالین همانند داروهای محرک دیگر مانند کوکائین و آمفتامین، اثر خود را با افزایش انتقال دهنده عصبی دوپامین که با بالا بردن لذت و قدرت همراه است، اعمال می نماید، اما برعکس آمفتامین که آزاد شدن دوپامین را تحریک می کند، ریتالین با جلوگیری از بازجذب دوپامین باعث بالا رفتن این انتقال دهنده عصبی می شود. یکی از نظریه هایی که باعث می شود که ریتالین را برای درمان بیش فعالی و کم توجهی کودکان ( ADHD ) بکار ببرند این است که معتقند این کودکان در حمل و نقل و بازجذب دوپامین مشکل دارند. هنگامی که ریتالین بصورت خوراکی مصرف می شود به آرامی در طول یک تا دو ساعت سطح دوپامین خون را افزایش می دهد، در حالی که کوکائین که بصورت استنشاقی یا تزریقی استفاده می شود در کمتر از چند ثانیه سطح دوپامین خون را بالا می برد.

اثرات کوتاه مدت ریتالین:

• سرکوب اشتها

• بیداری

• افزایش هوشیاری

• شادی و سرخوشی

• اختلال در حرکات ارادی

• سردرد

• بالا رفتن ضربان قلب

• بی نظمی در ضربان قلب

• تهوع و استفراغ

• بثورات پوستی

• خواب آلودگی در بعضی از موارد در دوزهای بالا

• تحریک و نشاط

• کشش عضلات

• گیجی

• توهم و بدبینی پارانوئیدی

• فلاشینگ یا گر گرفتگی

• افزایش فشار خون

• خشکی دهان

• تب

• تعریق زیاد

• تشنج و کما

• اضطراب و بی قراری

• انجام حرکات تکراری بی معنی

• فرمیکاسیون یا احساس مورچه در زیر پوست

اثرات بلند مدت ریتالین با دوز درمانی:

اثرات طولانی مدت با دوز درمانی ریتالین به وضوح شناخته شده نیست. برخی از مطالعات نشان داده که ممکن است استفاده طولانی مدت ریتالین باعث به تأخیر افتادن رشد قد و وزن کودک شود، در حالی که برخی از مطالعات دیگر این ادعا را رد می نماید و معتقدند که این ریتالین نیست که رشد کودک را به تأخیر می اندازد بلکه خود بیش فعالی و کم توجهی ( ADHD ) است که رشد کودک را به تأخیر می اندازد.

سوء استفاده از ریتالین:

بعنوان یک داروی ایجاد کننده شادی و سرخوشی، ریتالین پتانسیل بالایی برای سوء مصرف دارد. در حالیکه قرص ریتالین بصورت خوراکی تولید می شود، اما بعضی از افراد آن را پودر نموده و استنشاق می نمایند و یا در آب مقطر حل نموده و بصورت وریدی تزریق می کنند تا بتوانند هر چه زودتر به آثار شادی آور آن دست بیابند. گزارشات اولیه در مورد سوء استفاده از ریتالین در کشور سوئد، به حذف این دارو از بازار سوئد در سال 1986 میلادی منجر شد. افزایش چشمگیر ریتالین در نسخه ها در ایالات متحده آمریکا در دهه اخیر باعث افزایش سوء استفاده از این دارو در جوانان و نوجوانان شده است. بارها گزارش شده که کودکانی که برای آنها ریتالین تجویز شده، داروهای آنها توسط برادر یا خواهر بزرگترشان و یا حتی والدین آنها به کسان دیگری بسرقت رفته و فروخته شده و یا اینکه آنها خودشان بصورت استنشاقی از ریتالین کودک، استفاده نموده اند و یا آن را با مواد مخدر دیگر تعویض نموده و مصرف نموده اند. ریتالین در بین دانشجویان به داروی بیداری معروف است، زیرا آنها در شب امتحان برای بیدار مانند از آن استفاده می نمایند. در یک نظر سنجی از دانشجویان مشغول تحصیل در دانشکده ای در ایالات متحده آمریکا، مشخص شده که بیش از 16 درصد آنها از ریتالین بعنوان داروی بیدار ماندن شب امتحان استفاده نموده اند. متأسفانه در مورد آمار سوء مصرف ریتالین در کشور عزیزمان ایران، اطلاع دقیقی در دست نیست.

عوارض جانبی ریتالین:

• عصبانیت

• ایجاد اختلالات خواب رفتن و در خواب ماندن

• سرگیجه

• تهوع و استفراغ

• از دست دادن اشتها

• معده درد

• اسهال

• سوزش معده

• خشکی دهان

• اسپاسم عضلات

• سردرد

• پرش غیر ارادی بعضی از قسمتهای بدن

• پریاپیسم یا نعوذ دردناک

• سوزن سوزن شدن دست و پا

• طپش قلب

• بی نظمی قلب

• تنگ نفس

• خستگی مفرط

• اختلال در سخن گفتن

• غش

• ضعف و بی حالی

• تشنج

• اختلال در بینایی و تاری دید

• تحریک پذیری زیاد

• توهم

• تیک های عصبی حرکتی و گفتاری

• بدبینی و پارانویا

• خلق و خوی غیر طبیعی و هیجان زدگی

• بی حسی، درد یا حساسیت به گرما و سرما در دست وپا

• تاول های پوستی

• کهیر

• ورم دور چشم، صورت و لبها

• خشونت صدا

• اختلال در بلع و گوارش

• مرگ ناگهانی بخصوص در بیماران قلبی

عوارض سوء مصرف ریتالین:

علاوه بر عوارض شناخته شده ای که برای دوز دارویی ریتالین گفته شد و همچنین مرگ ناگهانی، سوء مصرف ریتالین در دراز مدت منجر به ایجاد وابستگی شدید فیزیکی و عاطفی به این دارو می شود. افرادی که در دراز مدت از

ریتالین استفاده می کنند، اقرار می نمایند که هر چند وقت یکبار مجبور می شوند برای اینکه به حالتهای سرخوشی کاذب قبلی خود دست پیدا نمایند، دوز دارو را بالا ببرند و با بالا بردن دوز دارو، خود را یک قدم به مرگ نزدیک تر می نمایند.

هشدار در مورد ترک ناگهانی ریتالین:

ترک ناگهانی ریتالین بسیار خطر ناک است و بایستی حتمأ تحت نظر پزشک و بطور کاملأ تدریجی صورت گیرد. بهترین راه برای کاهش تدریجی ریتالین به این صورت است که بیمار هر 14 روز یکبار 1 درصد از داروی مصرفی خود را کم نماید. از آنجاییکه نیمه عمر ریتالین در خون انسان حدود سه ونیم ساعت است و اثر سرخوش کنندگی این دارو از یک تا چهار ساعت، طول نمی کشد، با کم کردن تدریجی داروی ریتالین، این دارو را می توان کنار گذاشت.

موارد منع مصرف ریتالین:

• حساسیت به داروی متیل فنیدیت

• مصرف داروهای مهار کننده آنزیم مونو آمین اکسیداز ( MAO )

• آب سیاه یا گلوکوما

• سابقه خانوادگی بیماری تورت

• تیک های عصبی حرکتی

• سابقه داشتن اضطراب بیش از حد

• سابقه پریاپیسم یا نعوذ دردناک

• کودکان زیر 6 سال

اشکال دارویی ریتالین:

• قرص 1 میلی گرمی

مقدار مصرف ریتالین:

• در کودکان بالای 6 سال با دوز 5 تا 1 میلی گرم 3 بار در روز شروع شده و هر هفته 5 تا 1 میلی گرم به دوز روزانه افزوده می شود. حداکثر مقدار ریتالین مصرفی در روز نباید از 6 میلی گرم تجاوز نماید.

• دوز درمانی ریتالین در بالغین برای درمان افسردگی و نارکولپسی 2 تا 3 میلی گرم در روز می باشد.

های تجاری ریتالین:

Ritalin

Ritalin SR

Ritalin LA

Methidate

Stimdate

Concerta

Metadate

Methylin

Methylin ER

Quillivant XR

صفحه اصلی
|
درباره ما
|
دستاوردها
|
ورزش
|
مقالات
|
تماس با ما
|
قوانین مطب الکترونیکی
|
نقشه سایت

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دکتر بهروز مصلحی بوده و استفاده از مقالات آن با ذکر منبع بلامانع می باشد.

© 2 – 218 moslehi.ir All Rights Reserved

 ریتالین دارویی است که برای درمان بیش فعالی و افزایش توجه و تمرکز افراد تجویز می شود، اما گاهی افراد بدون نسخه پزشک این دارو را مصرف می کنند. در این مقاله به طور کامل قرص ریتالین معرفی می شود.

داروی ریتالین Ritalin یا متیل فنیدیت Methylphenidate برای درمان اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHA استفاده می شود و مصرف آن بدون نسخه پزشک ممنوع می باشد. این دارو از طریق تغییر مقدار برخی مواد طبیعی در مغز کار می کند. ریتالین در گروه داروهای محرک قرار می گیرد. این دارو به افزایش توانایی شما برای توجه کردن، تمرکز بر روی یک فعالیت و کنترل مشکلات رفتاری کمک می کند. همچنین می تواند به سازماندهی وظایف و بهبود مهارت های گوش دادن کمک می کند. ریتالین همچنین برای درمان برخی اختلالات خواب، از جمله نارکولپسی یا حمله خواب Narcolpsy، استفاده می شود.

اگر می خواهید بدانید : حمله خواب چیست؟ عوامل، علائم و درمان

قبل از شروع مصرف قرص ریتالین بهتر است راهنمای مصرف دارو را با دقت مطالعه کنید. اگر درباره نحوه مصرف دارو سوالی دارید، با پزشک مطرح کنید. قرص ریتالین خوراکی است و باید درست طبق دستور پزشک مصرف شود، معمولا 2 یا 3 بار در روز. بهترین زمان مصرف قرص ریتالین 3 تا 45 دقیقه قبل از وعده غذایی است. به هرحال اگر دچار ناراحتی معده هستید، می توانید آن را همراه با غذا یا میان وعده یا بعد از آن مصرف کنید.مصرف دیر هنگام قرص ریتالین در روز ممکن است باعث بی خوابی شود.قرص ریتالین را به طور منظم مصرف کنید تا بیشترین مزیت را از آن بگیرید. برای اینکه زمان مصرف را به خاطر داشته باشید، همیشه در یک زمان خاص در روز قرص ریتالین را مصرف کنید. میزان مصرف قرص ریتالین بر اساس شرایط بیماری و نوع واکنش بدن به دارو تعیین می شود. در زمان مصرف قرص ریتالین پزشک شما را راهنمایی خواهد کرد که میزان مصرف را افزایش یا کاهش دهید. به علاوه اگر برای مدت زیادی است که قرص ریتالین مصرف می کنید، مصرف دارو را به طور ناگهانی و بدون مشورت با پزشک قطع نکنید.قطع ناگهانی مصرف قرص ریتالین ممکن است باعث بروز نشانه های ترک دارو شود، به ویژه اگر برای مدت طولانی و به طور منظم مصرف می شده است.نشانه های ترک دارو عبارتند از افسردگی، فکر به خودکشی یا دیگر مشکلات و تغییرات روحی. برای پیشگیری از بروز نشانه های ترک پزشک مصرف دارو را به تدریج کاهش می دهد. برای جزئیات با پزشک خود مشورت کنید و در صورت بروز هر گونه نشانه به پزشک مراجعه کنید. زمانی که قرص ریتالین برای مدت زیادی مصرف می شود، اثربخشی خوبی مانند قبل نخواهد داشت، بنابراین اگر اثربخشی دارو تغییر کرد به پزشک خود اطلاع دهید. گرچه قرص ریتالین به خیلی ها کمک می کند، اما گاهی اعتیاد آور است. اگر مبتلا به نوعی اختلال سوء مصرف مواد مخدر باشید، احتمال اعتیاد به قرص ریتالین نیز خواهد بود. داروی ریتالین را درست طبق دستور پزشک مصرف کنید تا احتمال بروز هر گونه خطر و اعتیاد را کاهش دهید. در زمان مصرف قرص ریتالین اگر شرایط بیماری شما بهبود پیدا نکرد یا بدتر شد، حتما به پزشک مراجعه کنید.

دارو ریتالین

رایج ترین عوارض ریتالین عبارتند از:

اگر هر یک از این نشانه ها ادامه داشته یا بدتر شدند، حتما به پزشک مراجعه کنید.به یاد داشته باشید که پزشک با در نظر گرفتن عوارض دارو، ریتالین را تجویز کرده و تشخیص داده است که مزیت های دارو برای شما از عوارض آن است.ریتالین ممکن است باعث افزایش فشار خون شود. فشار خون خود را به طور منظم چک کنید، و در صورت بالا بودن نتیجه حتما به پزشک اطلاع دهید. در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی جدی بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، برخی عوارض جانبی جدی عبارتند از:- بروز علائم مشکل در گردش خون در انگشت های دست و پا (مانند سردی، بی حسی، درد یا تغییر در رنگ پوست)- زخم های غیرعادی بر روی انگشت های دست و پا- ضربان قلب سریع یا نظم- تغییر در روحیات، خلق و خو و رفتار (از قبیل تحریک پذیری، خشونت، نوسانات خلقی، بروز افکار غیر طبیعی و فکر به خودکشی)، حرکات غیرقابل کنترل عضلات، بیان ناگهانی و غیر قابل کنترل لغات و صداها، تغییرات بینایی (مانند تاری چشم).به ندرت رخ می دهد که ریتالین در پسران نوجوان باعث بروز نعوظ دردناک و طولانی مدت شود، نعوظی که از 4 ساعت طول می کشد. والدین باید مراقب بروز این عارضه جانبی جدی در پسرها باشند. در صورت نعوظ طولانی مدت یا دردناک مصرف ریتالین قطع شده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. بروز واکنش های حساسیتی به ریتالین به ندرت بروز می کند، اما در صورت مشاهده هرگونه نشانه حساسیتی، مانند بثورات پوستی، خارش، التهاب (به ویژه در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی به پزشک مراجعه کنید. موارد اشاره شده لیست کامل عوارض ریتالین نبودند. اگر عوارض دیگری را مشاهده کردید که در این لیست به آنها اشاره نشده به پزشک مراجعه کنید.

قبل از شروع مصرف ریتالین اگر به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت دارید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. قرص ریتالین ممکن است حاوی ترکیبات غیرفعال باشد که می توانند باعث بروز واکنش های حساسیتی یا مشکلات دیگر شوند. برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. قبل از مصرف ریتالین سوابق پزشکی خود را به پزشک اطلاع دهید، به ویژه اگر دچار هر یک از این مشکلات هستید: فشار خون بالا، مشکل در گردش خون (مانند بیماری رینود*  Raynaud’s disease)، گلوکوم  glaucoma یا آب سیاه، مشکلات قلبی (مانند ضربان نظم قلب، نارسایی قلبی، سابقه ابتلا به حمله قلبی، مشکل در ساختار قلب)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی، مانند مرگ ناگهانی به خاطر بیماری قلبی، ضربان نظم قلب)، شرایط روحی و روانی (مانند اختلال دو قطبی، افسردگی، روان پریشی و فکر به خودکشی)، سابقه خانوادگی یا شخصی ابتلا به حرکات غیرقابل کنترل عضلات (تیک های حرکتی و سندروم تورت یا توره* Tourette’s syndrome)، پرکاری تیروئید و اختلال تشنج.

* بیماری رینودRaynaud’s disease : بیماری رینود شرایطی است که طی آن قسمت‌هایی از بدن مانند انگشتان دست و پا، نوک بینی و گوش‌ها بی‌حس و سرد می‌شوند. در رینود عروق خونی انگشتان دست و پا، بینی و گوش درگیر می‌شوند. استرس و سرما از جمله عوامل مستعد کننده بیماری هستند.

*سندروم تورت یا تورهTourette’s syndrome : سندروم توره یا سندروم تورت مشکلی مربوط به سیستم عصبی است که باعث می شود فرد حرکات یا صداهای ناگهانی تولید کند که تیک یده می شوند و قابل کنترل نیستند.

ریتالین ممکن است باعث سرگیجه شود، بنابراین در زمان مصرف این دارو رانندگی نکنید یا از ماشین هایی که نیاز به دقت بالایی دارند استفاده نکنید و از انجام فعالیت هایی که نیازمند هوشیاری هستند اجتناب کنید. قبل از انجام هرگونه جراحی به پزشک یا دندانپزشک اطلاع دهید که در حال مصرف داروی ریتالین یا داروهای با نسخه و بدون نسخه دیگر، مکمل ها و داروهای گیاهی هستید. مصرف طولانی مدت ریتالین بر روی میزان رشد و وزن کودک و قد نهایی وی در بزرگسالی تاثیر می گذارد. برای کاهش این تاثیر پزشک ممکن است برای کودک مصرف دارو را هر از گاهی متوقف کند. اگر کودک شما در حال مصرف ریتالین است، قد و وزن وی را به طور منظم بررسی کنید و برای جزئیات با پزشک مشورت کنید. بزرگسالان نسبت به عوارض ریتالین آسیب پذیرتر هستند، به ویژه بروز اختلال خواب، کاهش وزن و درد قفسه سینه.

ریتالین در بارداری تنها در صورتی استفاده می شود که مصرف آن کاملا ضروری باشد. در مورد خطرات مصرف ریتالین و مزیت های آن در بارداری با پزشک مشورت کنید.

داروی ریتالین وارد شیر مادر می شود. بنابراین در مورد مصرف ریتالین در شیردهی با پزشک مشورت کنید.

تداخلات دارویی ممکن است بر روی اثربخشی دارو تاثیر بگذارد و خطر بروز عوارض جانبی را افزایش دهد. لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کنید، تهیه کنید (از جمله داروهای با نسخه، بدون نسخه و داروهای گیاهی) و این لیست را به پزشک خود ارائه دهید. مصرف دارو را به طور ناگهانی متوقف نکنید و میزان مصرف آن را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. به علاوه مصرف ریتالین بدون تجویز پزشک به هیچ عنوان توصیه نمی شود. مصرف داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز Monoamine oxidase inhibitor یا MAO با ریتالین باعث بروز تداخل دارویی جدی و کشنده می شود. در دوران مصرف ریتالین از مصرف داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز (از جمله ایزوکربوکسازید isocarboxazid، لینزولید linezolid، متیلن آبی methylene blue، موکلوبامید moclobemide، فنلزین phenelzine، پروکاربازین procarbazine، رازاگلین rasagiline، سافیید safinamide، سلگیلین selegiline، ترانیلسیپرومین tranylcypromine) جدا اجتناب کنید.به علاوه بسیاری از داروهای مهار کننده مونوآمین اکسیداز دو هفته قبل از شروع مصرف ریتالین باید کنار گذاشته شوند. در مورد شروع و قطع مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید. ریتالین بر روی نتایج برخی آزمایش ها تاثیر می گذارد، از جمله اسکن مغز برای بیماری پارکینسون و در نتیجه نتایج آزمایش اشتباه خواهد بود. بنابراین قبل از اجام هر گونه آزمایش اطمینان حاصل کنید که پزشک و پرسنل آزمایشگاه در جریان مصرف ریتالین هستند.

اگر کسی ریتالین را بیش از حد مصرف کرد یا به اصطلاح اوردوز کرد، بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. نشانه های اوردوز ریتالین عبارتند از: استفراغ، آشفتگی، سردرگمی، عرق کردن، گرگرفتگی یا فلاشینگ، تکان های عضلانی، توهم، تشنج و از دست دادن هوشیاری.داروی ریتالین را با دیگران به اشتراک نگذارید. در زمان مصرف ریتالین برخی آزمایش ها، مانند فشار خون، تعیین تعداد سلول های خون و کنترل قد و وزن کودک، به صورت مرتب انجام می شود تا اثربخشی دارو و عوارض مربوط به آن بررسی شوند.

اگر می خواهید بدانید : عوارض ریتالین بر قلب، قابل توجه متبلایان به ADHD، اختلال کم توجهی – بیش فعالی

اگر می خواهید بدانید : ریتالین را چقدر می شناسید؟

اگر می خواهید بدانید : ریتالین معجزه شب امتحان نیست

اگر می خواهید بدانید : داروهایی که معتادمان می کنند!

تهیه و ترجمه : گروه سلامت سیمرغseemorgh.com/healthاختصاصی سیمرغ

(اجباری)

آدرس پست الکترونیکی (اجباری است اما نمایش داده نمی‌شود)

مرا برای دیدگاه‌های بعدی به یاد بسپار

تصویر امنیتی جدید

اگر در هر یک از زمینه های خانواده، ترس، اضطراب،افسردگی، روابط عاطفی، روابط زناشویی و مسائل جنسی نیاز به راهنمایی و مشاوره داریدمشکل خود را با یکی از مشاوران آنلاین ما در میان بگذارید

All Rights Reserved – © 218 | باز نشر مطالب پورتال سیمرغ تنها با ذکر و آدرس seemorgh.com مجاز می باشد.



خطا

ممکن است از سایت خارج شده باشید یا اجازه دسترسی به بخش مورد نظر را نداشته باشید.

در صورت تکرار خطا با مدیریت سایت تماس بگیرید.

کلیه حقوق سایت برای دانشگاه علوم پزشکی بوشهر محفوظ است. 1394

Bushehr University of Medical Sciences , © 216
1