دارو برای استفراغ

خواص دارویی و گیاهی

نشان‌گذاری

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

نشان‌گذاری

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

استفراغ، حالتی بسیار ناخوشایند است که شاید بتوان گفت همه‌ی ما در زندگی خود آن را تجربه کرده‌ایم. گاهی عامل ایجادکننده‌ی استفراغ جدی نیست و پس از مدتی مشکل خودبه‌خود برطرف می‌شود؛ مثلا گاهی در هنگام مسافرت با ماشین و درحین عبور از جاده‌های پرپیچ‌وخم و تحمل تکان‌های شدید و ناگهانی دچار حالت تهوع در سفر و استفراغ می‌شویم. ولی در بعضی از موارد مسئله به این سادگی نیست و مشکل جدی‌تری در بدن وجود دارد و استفراغ تنها نشانه‌ی هشداردهنده‌ی این مشکل است. در این مقاله شما را با عوامل و دلایل استفراغ، تشخیص، داروهای مؤثر و درمان خانگی آن آشنا خواهیم کرد.دارو برای استفراغ

حالت تهوع و استفراغ، نشانه‌هایی از وجود بیماری‌های زمینه‌ای گوناگون هستند و از بیماری خاصی ناشی نمی‌شوند. حالت تهوع حس خالی‌ شدن معده است، ولی استفراغ یا قی کردن عمل خالی کردن معده با شدت است. اصطلاح عق زدن (dry heaves) به حالتی از استفراغ گفته می‌شود که هیچ غذایی در معده وجود ندارد و فقط مقادیر اندکی ترشحات شفاف خارج می‌شود. استفراغ عمل شدیدی است که در آن معده، مری و روده‌ی کوچک با شدت محتویات معده و گاهی روده‌ی کوچک را به‌طور هماهنگ بیرون می‌رانند.

حالت تهوع و استفراغ علائم بیماری‌ها یا شرایط جسمانی مختلفی هستند و عوامل زیادی موجب ایجاد این حالات می‌شوند، مانند:

معمولا التهاب حاد معده یا التهاب مری (ازوفاژیت)، به‌خاطر محرکی ایجاد می‌شوند که موجب تحریک مخاط معده یا گلو می‌شود. برای مثال:

معمولا عفونت‌ها عامل تحریک معده هستند و می‌توانند ویروسی یا غیرویروسی باشند. گاهی در قسمت فوقانی شکم درد حس می‌شود که با حالت تهوع و استفراغ در ارتباط است. گاهی بیمار دچار تب و لرز نیز می‌شود. عفونت‌های ویروسیِ معمول، شامل عفونت‌های ناشی از نوروویروس‌ها و روتاویروس‌ها هستند. التهاب ناشی از باکتری‌های خانواده‌ی هلیکوباکتر مانند هلیکوباکتر پیلوری (میکروب معده) نیز می‌تواند عامل ایجاد چنین عفونتی باشد.

در آنفولانزای معده (گاستروانتریت) استفراغ و اسهال با هم اتفاق می‌افتند و با عفونت ویروسی که در خارج از معده ایجاد شده است در ارتباط هستند. نباید آنفولانزای معده را با بیماری آنفولانزایی که نوعی عفونت ویروسی است و علائم آن تب، لرز، سرفه و درد عضلانی هستند، اشتباه بگیرید.

مسمومیت غذایی موجب استفراغ شدید می‌شود و رایج‌ترین دلیل آن، سمی است که باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) آزاد می‌کند. نشانه‌های مسمومیت غذایی ظرف چند ساعت پس از خوردن غذای آلوده یا غذایی که به‌درستی تهیه نشده است، شروع می‌شود. سایر باکتری‌هایی که موجب مسمومیت غذایی می‌شوند شامل سالمونلا (Salmonella)، کامپیلوباکتر (Campylobacter)، شیگلا (Shigella)، اشریشیا کُلی (Escherichia coli)، لیستریا (Listeria) یا کلستریدیوم بوتولینوم (Clostridium botulinum، بوتولیسم) هستند.

الکل، سیگار و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین و ایبوپروفن می‌توانند موجب تحریک پوشش داخلی معده و ایجاد حالت تهوع و استفراغ شوند.

زخم معده دارای طیف است و می‌تواند از تحریکی خفیف در پوشش داخلی معده تا ایجاد نقص در پوشش محافظ معده را که زخم یده می‌شود در برگیرد.

گاهی حالت تهوع یا استفراغ با بیماری رفلاکس معده مرتبط است.

استفراغ و تهوع بارداری به‌دلیل تغییرات هورمونیِ ایجادشده در خون به وجود می‌آید. زنان، به‌ویژه درطول سه ماهه‌ی اول بارداری، نشانه‌های ملایمی از بیماری صبحگاهی دارند. معمولا علائم بیماری صبحگاهی تا ماه چهارم بارداری برطرف می‌شوند. در موارد نادر بعضی از زنان دچار استفراغ شدید، کاهش آب بدن و وزن می‌شوند که به آن استفراغ شدید حاملگی (hyperemesis gravidarum) گفته می‌شود.

گاهی افراد مبتلا به دیابت به‌دلیل گاستروپارزی (فلج معده) دچار حالت تهوع می‌شوند. گاستروپارزی شرایطی است که طی آن معده به‌درستی خالی نمی‌شود و احتمالا دلیل آن نوروپاتی عمومی (نارسایی اعصاب بدن در ارسال سیگنال‌های مناسب به مغز و برعکس، یا رشد دوباره‌ی اعصاب در معده) است که یکی از عوارض این بیماری به حساب می‌آید.

به‌علاوه، وقتی قند خون بیماران مبتلا به دیابت به‌طور غیرطبیعی بالا یا پایین می‌رود (هیپرگلیسمی یا هیپوگلیسمی) دچار حالت تهوع و استفراغ می‌شوند، چون تعادل قند خون و انسولین در بدن آنها به‌هم می‌خورد.

بسیاری از بیماری‌های مرتبط با اندام‌های داخل شکم موجب ایجاد حالت تهوع و استفراغ می‌شوند. این بیماری‌ها، شامل بیماری‌های جهاز هاضمه هستند، برای مثال:

درد شکمی و اتساع شکم، حالت تهوع و استفراغ و ناتوانی در خارج کردن باد شکم (نفخ شکم) یا تحرک روده، نشانه‌های مشکلات روده‌ای (انسداد روده) هستند. دلایل معمول انسداد روده شامل جراحی قبلی با تشکیل چسبندگی، فتق، پیچش غیرطبیعی در دستگاه گوارش، تومورها و بیماری‌های التهابی روده یا IBD (کولیت اولسراتیو و بیماری کرون) هستند.

بعضی از بیماری‌ها با وجود اینکه هیچ ارتباط مستقیمی با معده یا دستگاه گوارشی ندارند، موجب ایجاد حالت تهوع و استفراغ می‌شوند.

عفونت خون یا سپسیس عفونت شدیدی است که ازطریق جریان خون در بدن پخش می‌شود. این عفونت نیز می‌تواند موجب ایجاد حالت تهوع و استفراغ شود.

گاهی بیماران مبتلا به پرخوری عصبی، به‌دلیل مشکلات روحی، سعی می‌کنند معده‌ی خود را خالی کنند و استفراغی خودخواسته دارند.

شاید تشخیص استفراغ با بالا آوردن غذا در نوزادان کار دشواری باشد. اگر این حالت مدت کوتاهی پس از غذا خوردن رخ دهد و فقط مقدار کمی از غذا خارج شود، می‌توان گفت که نوزاد غذایش را بالا آورده است.

اگر در ۲ یا ۳ ماه اول، استفراغ نوزاد پس از خوردن غذا قوی باشد (به‌صورتی که در فضا پرتاب شود)، می‌تواند نشانه‌ای از بیماری تنگی پیلور (pyloric stenosis) یا باریک‌شدگی غیرطبیعی درب معده باشد. منظور از درب معده، قسمتی است که معده به درون دوازدهه (نخستین بخش روده‌ی کوچک) خالی می‌شود. این نوع استفراغ، شدید است و در آن مواد به‌صورت جهشی خارج می‌شوند. معمولا برای تشخیص این بیماری، سابقه‌ی بیمار بررسی می‌شود و معاینه‌ی فیزیکی صورت می‌گیرد؛ برای تأیید نتیجه‌ی به‌‌دست‌آمده نیز از سونوگرافی استفاده می‌شود. روش درمان این بیماری، جراحی است.

اگر گریه نوزاد غیرقابل‌کنترل و مدفوع او خونی یا قرمز است، دلیل آن می‌تواند درهم‌رَوی روده یا انواژیناسیون (وارد شدن قسمتی از روده به بخش مجاور خود) باشد. به‌طور کلی وجود خون در مدفوع طبیعی نیست و همیشه باید موجب نگرانی شود. اگر نوزاد آرام نمی‌شود، حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر ۱ستفراغ با اسهال غیرخونی همراه باشد، می‌توان عفونت ویروسی را به‌عنوان یکی از احتمالات ممکن آن در نظر گرفت. البته ممکن است که مشکل اصلی، عدم تحمل شیرخشک یا سرلاک توسط دستگاه گوارش باشد. اگر دوره‌های استفراغ بیش از ۲۴ ساعت طول بکشد، خطر کم شدن آب بدن، نوزادان و کودکان را بیش از بزرگسالان تهدید خواهد کرد. اگر حس کردید که آب بدن نوزاد کم شده است، حتما به پزشک مراجعه کنید. نشانه‌های کم شدن آب بدن در نوزادان شامل خشکی دهان، نبود عرق در زیربغل و کشاله‌ی ران، گودافتادگی چشم‌ها، ضعف همراه با گریه‌های ضعیف و کاهش تونوس ماهیچه‌ای (انقاباضات خفیف اما ضروری ماهیچه‌ای) است.

باید علت حالت تهوع و استفراغ و سایر علائم مرتبط با آن شناسایی و برطرف شود. متخصص مراقبت‌های بهداشتی برای تشخیص دلیل حالت تهوع و استفراغ سابقه‌ی دقیق بیمار را بررسی و او را به‌صورت فیزیکی معاینه می‌کند. براساس اطلاعات به‌دست‌آمده از سابقه‌ی بیمار و معاینه‌ی پزشکی مشخص می‌شود که برای تشخیص علت این مشکل، چه آزمایشاتی لازم است.

گاهی بررسی‌های آزمایشگاهی و اشعه‌ی ایکس تنها برای ارزیابی ثبات و حال بیمار انجام می‌شوند و هدف آنها تشخیص علت بیماری نیست. برای مثال، درمورد بیماری که دچار مسمومیت غذایی شده است، می‌توان با استفاده از آزمایش خون میزان الکترولیت‌ها (موادمعدنی) و سایر مواد شیمیایی موجود در خون را اندازه‌گیری کرد، زیرا ممکن است که بیمار به‌دلیل تداوم استفراغ و اسهال مقادیر قابل‌توجهی از سدیم، پتاسیم و کلرید را از دست داده باشد.

تجزیه‌ی شیمیایی ادرار نیز در ارزیابی وضعیت هیدراتاسیون بدن مفید است. ادرار تیره و غلیظ نشان‌دهنده‌ی از دست دادن آب بدن است، زیرا کلیه‌ها سعی می‌کنند که تا جای ممکن آب بدن را حفظ کنند. وجود کتون در ادرار نیز نشان‌دهنده‌ی کم شدن آب بدن است.

به‌طور کلی، برای برطرف کردن دلایل غیرجدی حالت تهوع و استفراغ می‌توانیم از داروهایی استفاده کنیم که بدون نیاز به نسخه‌ی پزشک در دسترس هستند، ولی در موارد شدیدتر حتما باید به پزشک مراجعه کنیم. می‌توانیم هم‌زمان با جست‌وجوی دلیل اصلی ایجاد حالت تهوع و استفراغ، با استفاده از دارو این مشکل را برطرف کنیم. اگر علت اصلی ایجاد این مشکل را می‌دانیم، باید ابتدا آن را برطرف کنیم. در بهترین حالت، وقتی مشکل و بیماری اصلی درمان و کنترل می‌شود، حالت تهوع و استفراغ نیز برطرف می‌گردد. هرگز بدون مشورت با پزشک یا ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی، مصرف داروهای تجویزی را قطع نکنید.

کنترل حالت تهوع، استفراغ و هر یک از نشانه‌های مرتبط با آن، برای راحتی و برطرف کردن احساس ناخوشایند فرد و همچنین جلوگیری از کاهش آب بدن ضروری است، زیرا از دست دادن آب بدن، حالت تهوع و استفراغ را شدیدتر می‌کند و این مسئله چرخه‌ای معیوب را ایجاد می‌نماید. چرخه‌ای که در آن حالت تهوع موجب دشوار شدن نوشیدن مایعات و درنتیجه کاهش میزان آب بدن و به‌دنبال آن افزایش حالت تهوع می‌شود. با تزریق داخل وریدی مایعات نیز می‌توان این مشکل را برطرف کرد و این چرخه‌ی معیوب را از بین برد.

انواع گوناگونی از داروهای ضدتهوع و استفراغ وجود دارند که به‌شکل‌های گوناگونی در دسترس هستند و بیمار، بسته به توانایی خود می‌تواند از آنها استفاده کند. این داروها به‌شکل قرص، مایع، قرص‌های جویدنی یا تزریق داخل وریدی، عضلانی یا شیاف مقعدی قابل‌استفاده هستند. داروهای معمولِ کنترل حالت تهوع و استفراغ عبارتند از:

تصمیم‌گیری درمورد داروی مناسب به شرایط بیمار بستگی دارد.

برای درمان حالت تهوع و استفراغ باید به معده‌ی خود استراحت بدهید و هم‌زمان از کم شدن آب بدن جلوگیری کنید. در ۲۴ ساعت اول بیماری باید مایعات رقیق مصرف کنید (حتی زمانی‌ که تشنه نیستید) و سپس به‌تدریج و متناسب با میزان تحمل بدن، مقدار غذای مصرفی را افزایش دهید. جذب مایعات رقیق برای معده آسان است. در ادامه با برخی از این مایعات آشنا می‌شوید:دارو برای استفراغ

مصرف مقدار زیاد مایعات موجب گشاد شدن معده می‌شود و حالت تهوع را بدتر می‌کند. بنابراین نوشیدن یک تا دو اونس (۳۱ میلی‌لیتر) مایعات به‌فاصله‌ی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تنها چیزی است که معده می‌تواند تحمل کند. در نوزادان و کودکان این مقدار باید به‌اندازه‌ی ۵ یا ۱۰ سی‌سی یا کمتر از یک‌سوم اونس باشد.

در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول که فرد دچار حالت تهوع و استفراغ شده است، باید از مصرف محصولات لبنی اجتناب کند؛ زیرا اگر عفونت روده‌ی کوچک را نیز درگیر کرده باشد، ممکن است که آنزیم هضم شیر را که در سلول‌های پوشش داخلی روده‌ی کوچک قرار دارد، از بین برده باشد. درنتیجه تحمل دستگاه گوارش برای دریافت شیر و محصولات لبنی کاهش می‌یابد و منجر به نفخ، استفراغ و اسهال می‌شود.

وقتی حال بیمار به‌تدریج بهتر شد و توانایی حفظ مایعات بدن را باز یافت، می‌تواند دوباره به مصرف مواد غذایی روی بیاورد. ولی از آنجا که معده باید دوباره خود را با مصرف مواد غذایی تطبیق دهد، معمولا پزشک به بیمار توصیه می‌کند که رژیم‌ غذایی خود را به مواد غذایی ساده و ملایمی مانند موز، پوره‌ی سیب، برنج و نان تست محدود کند.

اگر علائم بیماری بیش از ۲۴ ساعت ادامه پیدا کنند، اگر علت بیماری شخص باشد، اگر درمورد از دست رفتن آب بدن نگران باشیم یا اگر بیمار مشکلات سلامتی دیگری نیز داشته باشد که موجب آسیب‌پذیرتر شدن او شود، باید هر چه زودتر به پزشک مراجعه کند.

نوزادان و کودکان از بزرگسالان مستعد کمبود آب بدن هستند و بدن آنها به‌اندازه‌ی بزرگسالان ذخیره‌ی آب ندارد. اگر درمورد از دست رفتن آب بدن نگران هستید یا توانایی مصرف مایعات را ندارید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. اگر حالت تهوع و استفراغ با درد، تب یا استفراغ خون همراه است یا مدفوع قیرمانند خونی یا سیاهی دارید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

استفراغ نشانه‌ای از بیماری است. اگر این نشانه بیش از ۲۴ تا ۴۸ ساعت ادامه پیدا کند، عاقلانه‌ترین کار این است که به متخصص مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنید.

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9تومان

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

خواص خوراکی ها

خواص شنبلیله؛ ۱۳ خاصیت درمانی، نحوه‌ مصرف و عوارض جانبی

خواص سیر برای مو و طرز تهیه ماسک موی سیر برای تقویت مو

۵ چربی سوز طبیعی برای افزایش متابولیسم و ‌

خواص وانیل؛ ۱۰ خاصیت وانیل برای سلامتی و زیبایی

خود بیمار انگاری چیست؛ علائم، علل، عوارض و راه‌های تشخیص و درمان آن

۵ کلید طراحی تبلیغات آنلاین اثربخش که شما را شگفت‌زده می‌کند

کتاب ۱۹۸۴؛ رمانی بی‌نظیر برای تمام دوران‌ها

افسردگی بعد از ترک سیگار؛ علائم و راه‌های مقابله با آن

زیباترین گلهای جهان که مبهوت زیبایی‌شان می‌شوید

عجیب ترین شغل های دنیا که شما را در سرگرمی و لذت غرق می‌کنند

قدرتمندترین زنان جهان در سال ۲۰۱۷

کوچکترین کشورهای جهان که احتمالا هرگز آن‌ها را نشنیده‌اید

شادترین کشورهای جهان در سال ۲۰۱۸

قهرمانان شطرنج جهان؛ با ۱۰ نابغه شطرنج دنیا آشنا شوید



خانه

موبایل

استفراغ كردن معمولاً خطرناك نيست. اما در پاره‌اي مواقع مي تواند نشانه يك مشكل جدي باشد. در اينجا به شما مي‌گوييم چطور تشخيص دهيد كه كودك شما به مراقبت فوري پزشكي نياز دارد و همچنين به شما خواهيم آموخت با استفراغي كه به مراقبت پزشكي نياز ندارد چگونه رفتار كنيد.

فوراً با دكترش تماس بگيريد اگر:•  كودك پيش دبستاني شما در نفس كشيدن مشكل دارد.دارو برای استفراغ

•  نشانه هايي را از خود نشان مي‌دهد كه مشخص مي كند آب بدنش كم شده است، مثل چشمان گود افتاده، دست‌ها و پاهاي سرد و لكه لكه، خواب آلودگي شديد، بهانه گيري يا منگ بودن و گيجي يا هذيان.

كودكتان را به بخش اورژانس ببريد اگر:•  شكم درد شديدي دارد. از كودكتان بخواهيد مشخص كند كجاي شكمش درد مي كند. به طور مثال، دردي كه در اطراف ناف متمركز شده و سپس رو به پايين و به سمت راست شكم حركت مي‌كند مي تواند نشانه آپانديس باشد.

• در استفراغ او صفرا (ماده اي سبز رنگ) يا خوني كه شبيه دانه‌هاي سياه قهوه است، ديده شود. اگر استفراغ كودك حاوي صفرا يا خون باشد، احتمالاً پزشك مي‌خواهد نمونه اي از آن را ببيند. بنابر اين بايد سعي كنيد مقداري از استفراغ را در يك كيسه پلاستيكي نگهداريد، هر چند كه اين كار ناخوشايند است. صفراي سبز رنگ مي‌تواند نشانه اين باشد كه روده‌ها مسدود شده‌اند، وضعيتي كه به مراقبت فوري نيازمند است.

• شكم كودك ورم كرده و كشيده شده باشد. اين وضعيت مي‌تواند نشانه افزايش مايع يا گاز، انسداد روده ها، فتق يا ساير مشكلات گوارشي باشد. انسدادها نادر اما جدي هستند.

• اگر كودك پس از مصدوميت در ناحيه سر بيش از يك بار استفراغ كند، اين حالت مي‌تواند نشان دهنده ضربه مغزي باشد.

• گردن كودك سفت شده باشد. اين وضعيت نشانه عمومي مننژيت است.

با پزشك كودكتان تماس بگيريد اگر:• كودكتان بيشتر از24 ساعت استفراغ كند. براي بعضي از بيماري ها اين مسآله كاملاً طبيعي است. اما جهت اطمينان با پزشك مشورت كنيد.

• كودكتان شواهدي از كاهش يافتن آب بدن را از خود نشان دهد، نشانه هايي همچون كاهش ادرار، دهان و لب‌هاي خشك، گريه‌ي بدون اشك، رخوت و ادرار سياه زرد رنگ.

• در استفراغ كودك خون وجود داشته باشد. وجود مقدار كمي خون در استفراغ معمولاً جاي نگراني نيست؛ چرا كه فشار ناشي از استفراغ كردن مي تواند پارگي هاي كوچكي را در رگهاي موجود در جداره¬ي مري ايجاد كند. اگر كودك شما خون ناشي از بريدگي دهان يا خونريزي بيني را در 6 ساعت گذشته قورت داده باشد، استفراغ او ممكن است تا حدي به رنگ قرمز در بيايد. اما در صورتي كه در استفراغ كودكتان همچنان خون وجود دارد يا ميزان آن افزايش يابد، به پزشك مراجعه كنيد. همان طور كه در بالا ذكر شد، اگر خون موجود در استفراغ شبيه دانه هاي سياه رنگ قهوه باشد، بي درنگ به بخش اورژانس مراجعه كنيد.

• كودك در قسمت فوقاني راست شكم خود احساس درد كند و همچنين احساس خستگي كرده و يرقان نيز داشته باشد (زرد شدن پوست يا سفيد شدن چشم ها)، اين نشانه ها شايد بدين دليل باشد كه كودكتان به بيماري هپاتيت مبتلا شده است.

• كودك مرتباً در تماس با موقعيت ها و افراد خاص بالا بياورد. به طور مثال، شايد به خاطر استرس باشد كه كودك شما هر موقع به مهد كودك مي‌رسد، استفراغ مي‌كند.

با مركز كنترل مسموميت تماس بگيريد اگر:مضنون شديد كه كودك پيش دبستاني تان چيزي سمي را قورت داده است. بلافاصله با خط مستقيم اورژانس يا مركز كنترل سم تماس بگيريد. اگر متوجه شديد كه كودكتان چه چيزي را قورت داده است، مثلاً يك بطري خالي دارو را پيدا كرديد، آن را به متخصصين پزشكي بگوييد و آنها دستورالعمل لازم را براي مراقبت از كودكتان به شما خواهند گفت.

قبلاً متخصصين به والدين توصيه مي كردند كه شربت داروي قي آور و يا كربن فعال شده (activated charcoal) را براي مواقع اضطراري دم دست داشته باشند. اما ديگر چنين توصيه‌اي نمي‌كنند. داروي قي آور درماني مؤثر براي مسموميت نيست و حتي ديگر در بيشتر بخشهاي اورژانس نيز از آن استفاده نمي شود؛ زغال فعال شده نيز به عنوان درمان خانگي سالم يا مؤثر كودكان اثبات نشده است.

اگر در منزل خود داروي قي آور داريد، انجمن بيماريهاي كودكان آمريكا (AAP) توصيه مي كند كه فوراً آن را به شكلي كه خطر ناك نباشد دور بيندازيد (هيچ وقت دارويي را در سطل زباله‌اي كه كودك امكان دسترسي به آن را داشته باشد نيندازيد).چگونه مي توانم مانع از كاهش آب بدن كودكم شوم؟تقليل آب بدن مي تواند مشكلي جدي براي كودكان خردسال باشد و اگر كودك شما استفراغ مي كند (يا تب دارد و يا مبتلا به اسهال است) مايعات با ارزشي را از دست مي‌دهد.

كودكتان را هنگامي كه هنوز به طور مكرر ( هر 5 يا 1 دقيقه يك بار) استفراغ مي‌كند، به نوشيدن چيزي وادار نكنيد. اما پس از آن كه شكمش به مدت نيم ساعت يا در همين حدود آرام شد، به او جرعه هايي از مايعي زلال مثل آب يا سوپ آبكي بدهيد (تا چند ساعت هر 1 دقيقه يك قاشق چاي خوري ،5 سي سي) سپس اگر مشكل خاصي پيش نيامد، مقدار آن را به 2 قاشق چاي خوري (1 سي سي) افزايش دهيد. به آرامي اين ميزان را تا زماني كه استفراغ برطرف شود افزايش دهيد.

استفاده از آب ميوه گاهي اوقات ممكن است اوضاع را بدتر كند (به ويژه اگر كه كودك به اسهال نيز مبتلا باشد). اما اگر آب ميوه تنها مايعي است كه كودكتان مي نوشد، ميزان آب ميوه اي را كه او به طور معمول در روز مصرف مي كند افزايش ندهيد، بلكه آن را نصف به نصف با آب رقيق كنيد (بنابراين اگر كودك 3 يا 4 اونس آب ميوه در روز مي نوشد مي توانيد آن را به 6 يا 8 اونس مايع رقيق تبديل كنيد). از دادن مايعات گازدار به كودك بپرهيزيد، چرا كه اين مايعات نه تنها حال او را بهبود نمي بخشد، بلكه براي دندان‌هاي او نيز مضر است.چه وقت بايد غذا دادن به كودكم را دوباره شروع كنم؟هنگامي كه كودكتان ديگر استفراغ نمي‌كند و اشتهايش را باز يافته است، مي توانيد بار ديگر غذاهاي سالم به او بدهيد. AAP پيشنهاد مي‌كند كودكي كه شكم درد داشته، پس از بهبودي رژيم غذايي طبيعي خود را هر چه سريعتر از سر بگيرد: به او كربوهيدرات هاي پيچيده (مثل نان، حبوبات و برنج). گوشت بدون چربي، ماست، ميوه جات و سبزي جات بدهيد. اما فعلاً از غذاهاي پرچرب بپرهيزيد.

اين نوع رژيم غذايي با رژيم BRAT ( موز، برنج، سس سيب و نان برشته) كه قبلاً پزشكان آن را تجويز مي‌كردند متفاوت است. تحقيقات نشان مي‌دهد كه از سر گيري يك رژيم غذايي استاندارد مي‌تواند به اندازه يك نصف روز زودتر سلامتي را به كودك بازگرداند. دليل اين امر اين است كه رژيم غذايي مناسب مواد مغذي مورد نياز بدن براي مبارزه با بيماري را تامين مي‌كند. اگر كودكتان براي چند روز نمي تواند به خوبي غذا بخورد، نگران نباشيد. فقط سعي كنيد آب بدن او را در حد مطلوب نگه داريد.

و اما در مورد مصرف شير پس از استفراغ، پزشكان نظرات متفاوتي دارند. بهتر است كه اين موضوع را با پزشك كودكتان در ميان بگذاريد.

 داروهاي پزشكي چطور؟ داروهاي ضد استفراغ را بدون نسخه پزشك به كودكتان ندهيد، مگر آن كه پزشك آن را تجويز كند.

هيچ وقت داروهاي حاوي آسپرين را جهت تسكين درد به كودكتان ندهيد. آسپرين مي‌تواند كودك را در برابر سندروم ري آسيب پذير كند.آيا راه درمان خانگي كه سالم و مطمئن باشد، وجود دارد؟در صورتي كه كودكتان ميل داشته باشد مي‌توانيد دم كرده بابونه، نعناع يا زنجبيل به او بدهيد.چرا كودك استفراغ مي‌كند؟كودكان به دلايل مختلفي استفراغ مي‌كنند. استفراغ كودك نگران كننده هست اما معمولاً جدي نيست (جهت نحوه تشخيص زمان مراجعه به پزشك، بخش اول اين مقاله را ببينيد). به هر حال، شما مي‌خواهيد دليل استفراغ كودك را بفهميد چه براي اطمينان از سلامت حالش و چه براي اين كه بيشتر بتوانيد به او كمك كنيد. اگر كودك فقط يك بار استفراغ كند و ديگر ادامه پيدا نكند، احتمالا دليل آن اين است كه بيشتر از ظرفيت خود غذا خورده است. اگر كودك همچنان به استفراغ كردن ادامه دهد، دلايل زير را مي توان در آن دخيل دانست:بيماري عفوني ويروسي يا باكترياييآنفولانزاي شكمي يا ديگر بيماري هاي روده مسبب استفراغ هستند. اگر ويروس يا باكتري، جداره معده يا روده هاي كودك را آلوده كنند او ممكن است علاوه بر استفراغ، اسهال، بي اشتهايي، شكم درد و تب نيز داشته باشد. استفراغ معمولاً در ظرف 12 يا 24 ساعت پايان مي‌يابد.

ساير بيماري هاي عفونيتراكم خلط يا عفونتهاي تنفسي مي تواند به استفراغ منجر شود، به خصوص اگر كودك سرفه بكند. گلو درد استرپتوكوكي، عفونت مجاري ادراري، و حتي بيماري عفوني گوش نيز گاهي اوقات موجب تهوع و استفراغ مي شود. همچنين استفراغ ممكن است نشانه بيماري هاي خطرناكي همچون سينه پهلو، مننژيت، آپانديس و در موارد نادر سندروم ري‌‌Reye’s syndrome باشد.

بيماري هاي حركتيبرخي از كودكان به ضعف حركتي مبتلا مي شوند، به ويژه آن دسته از كودكاني كه در صندلي عقب اتومبيل آن قدر فرو ميروند كه نمي توانند بيرون را ببينند. متخصصين بر اين باور هستند كه ضعف حركتي زماني رخ مي دهد كه بين آنچه كودك ميبيند و آنچه كه با اندامهاي حساس به حركت (همچون گوش داخلي و برخي از عصب ها) احساس ميكند، ارتباطي برقرار نشود.

 مواد سميكودك شما ممكن است به اين دليل استفراغ كند كه ماده‌اي سمي مثل مواد مخدر، گياه، دارو، يا مواد شيميايي را قورت داده باشد. همچنين او ممكن است در اثر مصرف آب يا غذاي آلوده به مسمويت غذايي مبتلا شده باشد. كودك ممكن است به جاي استفراغ اسهال داشته يا هر دو را با هم داشته باشد.آيا براي جلوگيري از استفراغ  مي‌توان كاري كرد؟بله، چند راه هست كه ارزش امتحان كردن دارد:• اگر كودك در نتيجه بيماري عفوني تنفسي خلط زيادي دارد، مي توانيد او را به تميز كردن بيني اش تشويق كنيد. صبور باشيد چرا كه مدتي طول مي كشد تا كودك در اين كار خبره شود!

• به منظور به حداقل رساندن ضعف حركتي، در طول سفر چندين بار توقف كنيد تا كودكتان بتواند هواي تازه تنفس و معده‌اش را سبك كند. قبل از سفر به كودك ساندويچ كوچكي بدهيد تا معده اش خالي نباشد (اين كار مي تواند در جلوگيري از استفراغ موثر واقع شود). همچنين مقدار زيادي مايعات به او بدهيد تا آب بدنش تامين شود؛ در غير اين صورت كودك ممكن است دچار سردرد شده يا سرگيجه و يا ضعف داشته باشد كه اين وضعيت حال او را بدتر مي كند.

مي توانيد به كودكتان داروهاي خاصي را براي ضعف حركتي بدهيد. اما بهتر است قبل از رفتن به سفر ببيند چه تاثيري بر روي او خواهند گذاشت. اين داروها ممكن است موجب خواب آلودگي يا خشك شدن دهان و بيني شوند. اما بعضي اوقات نيز تاثيري برعكس گذاشته و كج خلقي و بيش فعالي كودك را در پي خواهد داشت. اگر مي‌خواهيد يكي از اين داروها را امتحان كنيد، با پزشك كودك خود مشورت كنيد. داروهاي مخصوص بيماريهاي حركتي براي كودكان زير 12 سال تجويز نمي شود. بنابراين حتي نصف‌شده‌ي قرص را به تصور اين كه دوز كمتري دارد به او ندهيد.منبع:ninisite.com

برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

بطور معمول تهوع همراه با استفراغ در بین هفته های 5 تا 15 حاملگی در 5 تا 9 درصد زنان باردار دیده می شود.

عبارت «بیماری های صبحگاهی» برای توصیف تهوع و استفراغ خفیف استفاده می شود.در حالی که عبارت تهوع و استفراغ حاملگی برای توصیف موادر شدیدتر بکار می رود که معمولا در این صورت بیمار دچار چند بار استفراغ در روز و کاهش وزن می شود و در بیمارستان بستری می شود.

معمولا تهوع و استفراغ در دوران بارداری بین هفته های 5 تا 6 بارداری شروع شده و در هفته های 9 علائم شدیدتر می شود و در بین هفته های 16 تا 18 حاملگی بهبود حاصل می شود ولی ممکن است در 15 تا 2 درصد خانم ها تا 3 ماهه سوم بارداری و در 5 درصد زنان تا زمان زایمان علائم ادامه پیدا می کند.اگرچه واژه بیمار صبحگاهی مربوط به تهوع و استفراغ خفیف صبحگاهی می باشد اما علائم می تواند در هر زمانی از روز رخ دهد و در موارد  حدود 8 درصد در تمام روز باقی می ماند و جالب است که بدانید در زنانی ک تهوع و استفراغ دوران بارداری دارند احتمال سقط یا مرگ جنین نسبت به آنهایی که این علائم را ندارند کمتر است.

عبارتی است که برای موارد تهوع و استفراغ شدید دوران بارداری اطلاق می شود این بیماران معمولا دارای استفراغ پایدار می باشند و بیش از 5 درصد از وزن شان را از دست می دهند و یا ادرارشان کتون دارند.کتون ها ترکیبات اسیدی هستند و و در هنگامی که بدن  گلوکز کافی برای تولید انرژی نداشته باشد و از سوزاندن چربی ها برای تولید انرژی استفاده کند تولید می شود.معمولا آزمایشات خون و ادرار مؤید کاهش مایع بدن در این بیماران می باشد.دارو برای استفراغ

سایر علائمی که این بیماران ممکن است داشته باشند شامل: سرگیجه و غش ، پوست رنگ پریده ، ادرار ناکافی و زردی است.

در این صورت پزشک ممکن است آزمایشات متعددی درخواست کند تا علل زیر رد شوند: مشکلات معده ای و روده ای، بیماری تیروئید، بیماری های کبدی، بیماری عصبی، حاملگی مولار و سندروم HELLP.

در موارد بسیار نادری از این بیماری ممکن است پارگی هایی در قسمت تحتانی مری اتفاق بیافتد.

دلیل تهوع و استفراغ بارداری مشخص نیست. دلایل زیادی ارائه شده است ولی هیچکدام از آنها بطور کامل ثابت نشده اند.

فاکتورهای روانی، افزایش سطح هورمون ها (مثل استروژن)، کاهش حرکات معده، مصرف غذاهای پرچرب و عفونت با هیلکو باکتر از علل ارائه شده می باشد.

در تعدادی از خانم ها تهوع بارداری ایجاد می شود که شامل:

از سایر عوامل خطر می توان به بارداری اول، حاملگی های چند قلویی، سن کمتر از 24 سال، جنین دختر و چاقی اشاره کرد.

اکثر زنانی که تهوع و استفراغ خفیف تا متوسط دارند نیاز به هیچ درمانی ندارند.

چه زمانی نیاز به مداخله است؟

زنان باردار با تهوع و استفراغ شدید باید ارزیابی گردند.

زنانی که یک یا چند مورد از موارد زیر را دارا باشند باید تحت مراقبت قرار گیرند:

§ علائم و نشانه های کاهش مایع

§ کاهش حجم ادرار

§ رنگ تیره ادرار

§ سرگیجه هنگام ایستادن

§  استفراغ مکرر مخصوصا اگر خون در آن باشد

§  درد شکم و لگن و هرگونه عدم تحمل خوراکی یا آشامیدنی بیش از 12 ساعت.

تشخیص تهوع و استفراغ بارداری اکثرا بر اساس علائم بالینی بیمار می باشد.با این وجود دلایل یگر ایجاد کننده تهوع و استفراغ هم باید مد نظر گرفت.مخصوصا اگر علائم بعد از هفته 1 بارداری شروع شده باشد یا همراه با علائم دیگر باشد؛ مثل درد شکم ، تب، سردرد، تیروئید بزرگ، اسهال، یبوست یا فشار خون بالا.

ممکن است یک یا چند آزمایش برای ارزشیابی تهوع و استفراغ توصیه می شود که شامل آزمایش های خون، ادرار و سونوگرافی است.

هدف از درمان تهوع و استفراغ بارداری کاهش شدت علائم است تا بیمار بتواند به مقدار کافی بخورد یا بیاشامد.

هیچ درمانی وجود  ندارد که علائم را بطور کامل از ببرد و در بسیاری از موارد شیوه های مختلف درمان طی چند هفته انجام می شود تا یکی مؤثر شود.خوشبختانه بطور معمول علائم در اواسط  بارداری برطرف می شود حتی اگر درمانی صورت نگیرد.

زنانی که تهوع دارند باید قبل از اینکه اساس گرسنگی کنند غذا بخورند و اجازه ندهند که معده شان خالی بماند،زیرا گرسنگی سبب تهوع می شود.

به خانم ها توصیه می شود که در دفعات و به مقدار کم در هر وعده غذا بخورند.استفاده از غذاهای قندی و کم چرب توصیه می شود و ذف غذاهای پر ادویه و در عین حال مصرف غذاها و و دسرهای پر نمک و پروتئین در خانم ها کمک کننده است.استفاده از مایعات سرد و صاف شده و گازدار مثل لیموناد، نعناع (چای)، یا پرتغال در بعضی از بیماران مفید است.

یکی از مهمترین درمانها برای تهوع و استفراغ بارداری اجتناب از بو ، مزه و فعالیت های محرک تهوع است.بطور مثال تعدادی از محرک ها عبارتند از:اتاق هایی که تهویه مناسب ندارند، بوها(مثل اودکلن، مواد شیمیایی، قهوه، غذاها و سیگار)، گرما و رطوبت، سر وصدا و حرکات فیزیکی و یا بینایی (مثل نور های چشمک زن رانندگی)، مسواک زدن دندان پس از خوردن غذا، تغییر وضعیت سریع و عدم استراحت کافی می تواند باعث ایجاد تهوع و استفراغ شود.اگر مکمل ها حاوی آهن باشند (مثل ویتامین های پره ناتال) علائم را بدتر می کنند.استفاده از آنها در هنگام خواب می تواند مفید باشد و اگر علی رغم آن علائم باقی بماند بطور موقت بهتر است این قرص ها قطع شود وآهن باعث تحریک معده می شود. در این صورت بهتر است تنها از اسید فولیک استفاده شود.

مچ بند های طبی سوزنی P6نیاز به نسخه ندارند و درمان قبول برای تهوع و استفراغ بارداری می باشند. استفاده از این مچ بندها هیچ کونه عارضه شناخته شده ای ندارند.

پودر زنجبیل در کاهش تهوع و استفرا بارداری مؤثر می باشد.با این وجود مطالعات بیشتری نیاز است تا ثابت شود که درمان بدون  عارضه و مؤثر است ولی امروزه بعضی از متخصصین استفاده از زنجبیل را در موارد خفیف  این بیماری توصیه می کنند.

گزارش شده است که در روش های هیپنوتیزم در عده ای از بیماران کمک کننده است. روان درمانی ممکن است در خانم هایی که مضطرب هستند مفید باشد.

خانم هایی که نمی توانند مواد غذایی و مایعات را تحمل کنند، با مایعات وریدی (سرم) درمان می شوند که در این درمان در مطب یا بیمارستان بسته به شدت استفراغ صورت می گیرد.برای مدت کوتاهی به خانم ها توصیه می شود که چیزی نخورند یا نیاشامند تا دستگاه گوارش آنها استراحت کند. غذا و مایعات به تدریج و آهسته در خانم هایی که بهتر شده اند شروع می شود(معولا بین 24 تا48 ساعت)

ثابت شده است که دارو درمانی استفراغ و تهوع را کاهش می دهد و در تعدادی از خانم ها مؤثر است و مصرف این دارو ها در دوران بارداری بی خطر می باشد. هیچ کدام از دارو های ذیل در دوران بارداری مضر شناخته نشده اند:

مصرف ویتامین B6، 3 تا 4 بار در روز به میزان 1 تا 25 میلی گرم علائم تهوع خفیف را کاهش می دهد ولی استفراغ را به طور چشمگیر کاهش نمی دهد.

آنتی هیستامین ها و داروهای ضد تهوع برای درمان تهوع و استفراغ برداری مؤثر و بی خطر هستند.داروهای زیر برای درمان تجویز می شوند:

پرومتازین:که به صورت قرص و محلول تزریقی وجود دارد و هر 4 ساعت یکبار مصرف می شود و میتواند سبب گیجی و خشکی دهان شود.  

عوارض نادر آن عبارتند از:انقباض عضلات که سبب حرکات پرشی می شود. در صورت مصرف این دارو باید از رانندگی اجتناب کرد.

متوکلوپرامید: این دارو سرعت خالی شدن معده را افزایش می دهد و کمک می کند که تهوع و استفراغ کاهش یابد.

معمولا به صورت خوراکی یا تزریقی هر 8 ساعت استفاده می شود.دارو برای استفراغ

آنتی اسید: خانم های حامله گاهی اوقات رفلکس معده – مری (برگشت محتویات معده به مری) دارند که می تواند سبب بدتر شدن تهوع وو استفراغ شود و درمان آن با آنتی اسید در این گروه از خانم های باردار تجویز می شود.

بسیاری از خانم هایی که تهوع و استفراغ بارداری دارند معمولا بدون عارضه خاصی بهبودی پیدا می کنند. خانم هایی که تهوع و استفراغ ملایم تا متوسط دارند در اوایل حاملگی افزایش وزن کمتری دارند و این مسئله معمولا مشکلی را برای جنین ایجاد نمی کند مگر اینکه مادر خودش در دوران بارداری کم وزن باشد. وزن گیری طبیعی در دوران بارداری به وزن دوران قبل بارداری بستگی دارد. تهوع و استفراغ شدید بارداری در حاملگی های بعدی 15 تا 2 درصد موارد که تکرار می شود. در خانم هایی که در حاملگی اول تهوع و استفراغ شدید نداشته اند به نظر نمی رسد در حاملگی های بعدی این مشکل به وجود آید.

همیشه به این نکته توجه داشته باشید که پزشک معالج شما بهترین منبع برای دریافت اطلاعات و سوالات شما است. زیرا هیچ وقت دو بیمار کاملا مشابه هم نیستند و نسخه های آنها با هم فرق دارد و این تنها پزشک معالج شما است که نسبت به وضعیت فردی شما آگاهی دارد.1