داروی ریتالین 10

خواص دارویی و گیاهی

پاسخ به سوالات پزشکی و جنسی شما ، در مجله دلگرم کلیک کنید

مطب الکترونیکی دکتر بهروز مصلحی

ریتالین

نوشته: دکتر بهروز مصلحی

مقدمه:

ریتالین یا همان متیل فنیدیت یک داروی شبه آمفتامینی محرک سیستم عصبی است که برای درمان اختلال توجه در بزرگسالان ( ADD ) و کودکانی که دچار بیش فعالی و کم توجهی هستند ( ADHD ) بکار می رود. همچنین از این دارو در درمان اختلالات خواب مانند نارکولپسی یا علاقه شدید به خواب، استفاده می شود. هنگامی که از این دارو برای درمان کودکان بیش فعال استفاده می شود، حتمأ بایستی در کنار استفاده از آن، درمانهای غیر دارویی مانند مشاوره، حمایت و غیره نیز مد نظر قرار گیرند.

تاریخچه:

ریتالین اولین بار در سال 1944 میلادی سنتز شد و در آن زمان به آن ام پی اچ می گفتند که مخفف متیل فنیدیت می باشد. این دارو در سال 195 میلادی تغییراتی پیدا نمود و در سال 1954 میلادی بر روی انسان آزمایش شد. در سال 1957 میلادی، شرکت داروسازی سیبا بازاریابی داروی ام پی اچ را بعنوان ریتالین برای درمان خستگی مزمن، افسردگی، روان پریشی مرتبط با افسردگی، حمله خواب و برای جبران اثرات خواب آور داروهای دیگر، آغاز نمود. در سال 196 میلادی ریتالین در ترکیب با داروهای تقویتی و بعضی از ویتامین ها به مدت کوتاهی تحت عنوان ریتونیک برای بهبود خلق و خو و حفظ نشاط به بازار عرضه شد. از سال 197 میلادی تا کنون ریتالین بعنوان داروی مؤثر در درمان بیش فعالی و کم توجهی کودکان ( ADHD ) ، روند رو به رشدی داشته و همواره مورد استفاده قرار گرفته است. بین سالهای 1991 میلادی تا سال 1999 میلادی فروش ریتالین در ایالات متحده آمریکا، 5 درصد افزایش نشان داده و سازمان ملل متحده گزارش می دهد که 85 درصد از تولید و مصرف کل ریتالین جهان در ایالات متحده آمریکا اتفاق می افتد.

مکانیزم اثر ریتالین:

ریتالین همانند داروهای محرک دیگر مانند کوکائین و آمفتامین، اثر خود را با افزایش انتقال دهنده عصبی دوپامین که با بالا بردن لذت و قدرت همراه است، اعمال می نماید، اما برعکس آمفتامین که آزاد شدن دوپامین را تحریک می کند، ریتالین با جلوگیری از بازجذب دوپامین باعث بالا رفتن این انتقال دهنده عصبی می شود. یکی از نظریه هایی که باعث می شود که ریتالین را برای درمان بیش فعالی و کم توجهی کودکان ( ADHD ) بکار ببرند این است که معتقند این کودکان در حمل و نقل و بازجذب دوپامین مشکل دارند. هنگامی که ریتالین بصورت خوراکی مصرف می شود به آرامی در طول یک تا دو ساعت سطح دوپامین خون را افزایش می دهد، در حالی که کوکائین که بصورت استنشاقی یا تزریقی استفاده می شود در کمتر از چند ثانیه سطح دوپامین خون را بالا می برد.

اثرات کوتاه مدت ریتالین:

• سرکوب اشتها

• بیداری

• افزایش هوشیاری

• شادی و سرخوشی

• اختلال در حرکات ارادی

• سردرد

• بالا رفتن ضربان قلب

• بی نظمی در ضربان قلب

• تهوع و استفراغ

• بثورات پوستی

• خواب آلودگی در بعضی از موارد در دوزهای بالا

• تحریک و نشاط

• کشش عضلات

• گیجی

• توهم و بدبینی پارانوئیدی

• فلاشینگ یا گر گرفتگی

• افزایش فشار خون

• خشکی دهان

• تب

• تعریق زیاد

• تشنج و کما

• اضطراب و بی قراری

• انجام حرکات تکراری بی معنی

• فرمیکاسیون یا احساس مورچه در زیر پوست

اثرات بلند مدت ریتالین با دوز درمانی:

اثرات طولانی مدت با دوز درمانی ریتالین به وضوح شناخته شده نیست. برخی از مطالعات نشان داده که ممکن است استفاده طولانی مدت ریتالین باعث به تأخیر افتادن رشد قد و وزن کودک شود، در حالی که برخی از مطالعات دیگر این ادعا را رد می نماید و معتقدند که این ریتالین نیست که رشد کودک را به تأخیر می اندازد بلکه خود بیش فعالی و کم توجهی ( ADHD ) است که رشد کودک را به تأخیر می اندازد.

سوء استفاده از ریتالین:

بعنوان یک داروی ایجاد کننده شادی و سرخوشی، ریتالین پتانسیل بالایی برای سوء مصرف دارد. در حالیکه قرص ریتالین بصورت خوراکی تولید می شود، اما بعضی از افراد آن را پودر نموده و استنشاق می نمایند و یا در آب مقطر حل نموده و بصورت وریدی تزریق می کنند تا بتوانند هر چه زودتر به آثار شادی آور آن دست بیابند. گزارشات اولیه در مورد سوء استفاده از ریتالین در کشور سوئد، به حذف این دارو از بازار سوئد در سال 1986 میلادی منجر شد. افزایش چشمگیر ریتالین در نسخه ها در ایالات متحده آمریکا در دهه اخیر باعث افزایش سوء استفاده از این دارو در جوانان و نوجوانان شده است. بارها گزارش شده که کودکانی که برای آنها ریتالین تجویز شده، داروهای آنها توسط برادر یا خواهر بزرگترشان و یا حتی والدین آنها به کسان دیگری بسرقت رفته و فروخته شده و یا اینکه آنها خودشان بصورت استنشاقی از ریتالین کودک، استفاده نموده اند و یا آن را با مواد مخدر دیگر تعویض نموده و مصرف نموده اند. ریتالین در بین دانشجویان به داروی بیداری معروف است، زیرا آنها در شب امتحان برای بیدار مانند از آن استفاده می نمایند. در یک نظر سنجی از دانشجویان مشغول تحصیل در دانشکده ای در ایالات متحده آمریکا، مشخص شده که بیش از 16 درصد آنها از ریتالین بعنوان داروی بیدار ماندن شب امتحان استفاده نموده اند. متأسفانه در مورد آمار سوء مصرف ریتالین در کشور عزیزمان ایران، اطلاع دقیقی در دست نیست.

عوارض جانبی ریتالین:

• عصبانیت

• ایجاد اختلالات خواب رفتن و در خواب ماندن

• سرگیجه

• تهوع و استفراغ

• از دست دادن اشتها

• معده درد

• اسهال

• سوزش معده

• خشکی دهان

• اسپاسم عضلات

• سردرد

• پرش غیر ارادی بعضی از قسمتهای بدن

• پریاپیسم یا نعوذ دردناک

• سوزن سوزن شدن دست و پا

• طپش قلب

• بی نظمی قلب

• تنگ نفس

• خستگی مفرط

• اختلال در سخن گفتن

• غش

• ضعف و بی حالی

• تشنج

• اختلال در بینایی و تاری دید

• تحریک پذیری زیاد

• توهم

• تیک های عصبی حرکتی و گفتاری

• بدبینی و پارانویا

• خلق و خوی غیر طبیعی و هیجان زدگی

• بی حسی، درد یا حساسیت به گرما و سرما در دست وپا

• تاول های پوستی

• کهیر

• ورم دور چشم، صورت و لبها

• خشونت صدا

• اختلال در بلع و گوارش

• مرگ ناگهانی بخصوص در بیماران قلبی

عوارض سوء مصرف ریتالین:

علاوه بر عوارض شناخته شده ای که برای دوز دارویی ریتالین گفته شد و همچنین مرگ ناگهانی، سوء مصرف ریتالین در دراز مدت منجر به ایجاد وابستگی شدید فیزیکی و عاطفی به این دارو می شود. افرادی که در دراز مدت از

ریتالین استفاده می کنند، اقرار می نمایند که هر چند وقت یکبار مجبور می شوند برای اینکه به حالتهای سرخوشی کاذب قبلی خود دست پیدا نمایند، دوز دارو را بالا ببرند و با بالا بردن دوز دارو، خود را یک قدم به مرگ نزدیک تر می نمایند.

هشدار در مورد ترک ناگهانی ریتالین:

ترک ناگهانی ریتالین بسیار خطر ناک است و بایستی حتمأ تحت نظر پزشک و بطور کاملأ تدریجی صورت گیرد. بهترین راه برای کاهش تدریجی ریتالین به این صورت است که بیمار هر 14 روز یکبار 1 درصد از داروی مصرفی خود را کم نماید. از آنجاییکه نیمه عمر ریتالین در خون انسان حدود سه ونیم ساعت است و اثر سرخوش کنندگی این دارو از یک تا چهار ساعت، طول نمی کشد، با کم کردن تدریجی داروی ریتالین، این دارو را می توان کنار گذاشت.

موارد منع مصرف ریتالین:

• حساسیت به داروی متیل فنیدیت

• مصرف داروهای مهار کننده آنزیم مونو آمین اکسیداز ( MAO )

• آب سیاه یا گلوکوما

• سابقه خانوادگی بیماری تورت

• تیک های عصبی حرکتی

• سابقه داشتن اضطراب بیش از حد

• سابقه پریاپیسم یا نعوذ دردناک

• کودکان زیر 6 سال

اشکال دارویی ریتالین:

• قرص 1 میلی گرمی

مقدار مصرف ریتالین:

• در کودکان بالای 6 سال با دوز 5 تا 1 میلی گرم 3 بار در روز شروع شده و هر هفته 5 تا 1 میلی گرم به دوز روزانه افزوده می شود. حداکثر مقدار ریتالین مصرفی در روز نباید از 6 میلی گرم تجاوز نماید.

• دوز درمانی ریتالین در بالغین برای درمان افسردگی و نارکولپسی 2 تا 3 میلی گرم در روز می باشد.

های تجاری ریتالین:

Ritalin

Ritalin SR

Ritalin LA

Methidate

Stimdate

Concerta

Metadate

Methylin

Methylin ER

Quillivant XR

صفحه اصلی
|
درباره ما
|
دستاوردها
|
ورزش
|
مقالات
|
تماس با ما
|
قوانین مطب الکترونیکی
|
نقشه سایت

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دکتر بهروز مصلحی بوده و استفاده از مقالات آن با ذکر منبع بلامانع می باشد.

© 2 – 218 moslehi.ir All Rights Reserved



خانه

موبایل

 والدینی که کودکان بیش فعال با یا بدون نقص توجه دارند، عموما در مورد مصرف داروها به خصوص ریتالین که شایع ترین داروهای مصرفی این کودکان است، نگرانی های زیادی دارند. از جمله اینکه این دارو بر روی چه قسمتی از مغز تاثیر می گذارد؟ میزان اثر آن چقدر است؟ آیا برای همه کودکان مفید است؟ آیا عوارض دارد؟ چگونه با عوارض این دارو می توان مقابله کرد؟ تا کی به مصرف آن باید ادامه داد؟ و بسیاری از سوالات دیگر، که در مقاله حاضر سعی در پاسخگویی به اینگونه سؤالات را خواهیم داشت.رایج ترین دارو برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه دارویی به «متیل فنیدیت» با تجاری «ریتالین» است. این دارو به شکل قرص در بازار دارویی موجود است. ریتالین با اثر بر قشر مغز و تالاموس از بازجذب مجدد دوپامین در سلول های عصبی جلوگیری می کند (دوپامین یکی از مواد شیمیایی است که در انتقال عصبی نقش دارد).مدت اثر این دارو چهار تا شش ساعت است؛ بنابراین باید این دارو را یک یا دو بار در روز مصرف کرد. بین کودکان از نظر پاسخ هایشان به این داروها تفاوت های زیادی وجود دارد، برخی کودکان سریعا و به مقدار کم دارو پاسخ می دهند، در حالی که کودکان دیگر فقط به مقدار زیاد دارو پاسخ می دهند. در صورت عدم تاثیر این دارو در مورد فرزندتان، باید با پزشک مشورت کنید تا علت را بیابد.آنچه اثبات شده این است که استفاده از داروهای محرکی همچون ریتالین موجب کاهش بیش فعالی، افزایش توجه، کاهش تکانشگری، کاهش رفتارهای منفی، بهبود تعامل اجتماعی و افزایش موفقیت تحصیلی (دارو بر هوش آنها تاثیر نمی گذارد، بلکه به آنها کمک می کند قابلیت های اصلی را به نحو مؤثرتری به کار برند) تا حدود 8-7 درصد می شود. این مقدار اثربخشی در مطالعات مختلف اثبات شده است و این یعنی هیچ جای شکی برای استفاده از این دارو باقی نمی ماند.در واقع و به زبانی شفاف تر، ریتالین جزو داروهایی است که برای درمان کودکان بیش فعال خط اول درمان توسط پزشک تشخیص داده می شوند و البته احتمال عوارضی برای آن مطرح است. ناگفته نماند که همه داروها دارای عوارض هستند اما وقتی دارو توسط پزشک تجویز می شود، سود و مزیت آن با احتمال عوارض سنجیده می شود و بعد از تشخیص قطعی، دارو داده می شود. مانند انسولین که برای بیماری دیابت تجویز می شود؛ کسی که دیابت ندارد اگر به او انسولین تزریق شود حتما وارد شوک خواهد شد و باید بستری شود؛ ریتالین هم دارویی است که فقط اگر با تشخیص قطعی بیش فعالی توسط پزشک داده شود، حتما باید در آن استفاده کرد.عوارض این دارو قابل کنترل است. پزشکان عموما قبل از تجویز این دارو یک ارزیابی قبل از درمان، که دربرگیرنده بررسی عملکرد قلبی بیمار، وجود اختلالات حرکتی و عملکرد کبدی و کلیوی است، انجام می دهند و در صورت وجود مشکل در این اعضا و اختلالات متابولیسم، میزان مصرف داروها را کاهش یا از داروی دیگری استفاده می کنند.قبل از آنکه به عواض این دارو و روش های کنترل آن اشاره بکنیم، توجه شمار را به این نکات جلب می کنم که دارو درمانی برای کودکان بیش فعال دارای تاثیر فوق العاده اما کوتاه مدتی بر علائم رفتاری آنان است. به محض قطع مصرف دارو نشانه های بیش فعالی با همان شدت قبلی ظاهر می شود. بسیاری از والدین نیز در مورد استفاده از این داروها دچار تردیدند و رغبت چندانی به استفاده از این داروها برای درمان فرزندشان نشان نمی دهند. همچنین به علت اینکه ثابت شده این بیماری ناشی از عدم تعادل مواد شیمیایی مغز و ارثی است، مصرف این دارو ممکن است طولانی مدت باشد. بنابراین به دلیل کوتاه مدت بودن اثر این دارو و خاصیت مهارکنندگی آن، و نگرانی والدین از عوارض بلندمدت و همچنین برای هدایت درست این کودکان باید از مداخلات روانشناختی و رفتاری، در کنار این دارو بهره برد.شایع ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف ریتالین عبارتند از بی اشتهایی، تهوع، کاهش وزن، بی خوابی، کابوس های شبانه، گیجی، تحریک پذیری، ملال، کج خلقی، بی قراری که عموما زیر نظر پزشک قابل کنرتل هستند.می تواید برخی روش های کنترل آن را در جدول زیر مشاهده کنید؛ اما به یاد داشته باشید از این روش ها قبل از مشورت با پزشک استفاده نکنید. برخی عوارض مانند افزایش تیک ها نیز غالبا پس از مدتی خود به خود از بین می روند. شاید مهمترین عارضه جانبی این داروها، بروز وابستگی فیزیکی و روانی است که نشان می دهد، مصرف این دارو باید زیر نظر پزشک تجویز کننده، قرار گیرد.اثرات جانبی

 اثرات جانبی

داروی ریتالین 1

 روش کنترل و درمان

 بی اشتهایی، تهوع

 مصرف دارو همراه با غذا

 کاهش وزن

 استفاده از مواد کمکی کالری زا، از اجبار به غاذا خوردن بپرهیزید، آزمایشات عملکرد کبدی را کنترل کنید.

بیخوابی،کابوس های شبانه

 مصرف دارو در ساعات اولیه روز، استفاده از داروهای کوتاه اثر، قطع مصرف بعدازظهر یا غروب، استفاده از درمان های کمکی.

 گیجی

 کنترل فشار خون، تشویق مصرف مایعات، استفاده از داروهای طولانی اثر.

تحریک پذیری

کاهش میزان مصرف، ارزیابی علائم اختلالات همراه، استفاده از درمان های کمکی.

ملال، کج خلقی، بی قراری

در نظر گرفتن تشخیص اختلالات همزمان (نظیر اختلالات خلقی)، کاهش میزان مصرف یا استفاده از اشکال طولانی اثر، استفاده از درمان ها و داروهای کمکی.

بازی یک ریتالین است!یکی از مواردی که متخصصان برای درمان و کاهش علائم اختلال بیش فعالی نقص توجه توصیه می کنند، انجام فعالیت های ورزشی و تفریحی برای این کودکان است. متخصصان می گویند ورزش تمرکز را بهبود می بخشد و جریان انتقال دهنده های عصبی را افزایش می دهد. پونتم یکی از پژوهشگران در زمینه این بیماری درباره ورزش به عنوان یک درمان متناوب برای اختلال بیش فعالی نقص توجه معتقد است: تاثیر ایروبیک بر روی مغز مشابه ریتالین یا دیگر داروهای تحریک زای روانی است که تاثیری موقتی دارند. این ورزش می تواند تاثیرات مثبت دیگر بر سلامت روانی و فزییکی کودک شما داشته باشد.پژوهشگران دانشگاه ایلی نویز بر اساس مطالعات خود دریافته اند، فعالیت های خارج از خانه مانند استفاده از اوقات فراغت، رفتن به پارک، شهربازی، ورزش و برای این کودکان مفید است. طبق مطالعاتی که در سپتامبر 24 در مجله آمریکایی سلامت عمومی انجام شد، نتیجه این درمان روی کودکان پنج تا هجده ساله، کاهش شدید علائم را نشان می دهد.در واقع فعالیت های فیزیکی همواره به سود مبتلایان به اختلال بیش فعالی نقص توجه است. ورزش و تحرک انرژی اضافی کودک را تخلیه می کند، مغز را به فعالیت وامی دارد و تحریکش می کند. همچنین شرکت در بازی ها و کارهای گروهی مهارت های اجتماعی او را تقویت می کند و پیروی از نظم و انضاط را تعلیم می دهد. البته زمانی پیش می آید که کودک خجالتی است و تمایل به شرکت در گروه ها و بازی های تیمی را ندارد؛ در این حالت بازی های انفرادی مثل دونچرخه سواری یا شنا می توانند مناسب و کمک کننده باشند. همچنین هنر و سرگرمی های ذهنی می توانند، مفید باشند. مثلا نقاشی کشیدن، کاردستی درست کردن یا موسیقی، فعالیت هایی هستند که فرصت های خلاقانه ای را فراهم می کنند.نکته مهمی که در این مقوله وجود دارد، نظارت بر پیشرفت کودک است. اگر ببینیم در انجام کار خاصی مثلا ورزش فوتبال یا نقاشی پیشرفتی ندارد، باید فعالیت دیگری را جایگزین آن کنیم. آگاهی از محدودیت ها، توانایی ها، علاقه ها و خواست های حقیقی کودکان بیش فعال، به پدر و مادری هاشان کمک می کند تا بهتر و ساده تر از پس تعدیل و حل این مشکل برآیند.

سپیده داناییمنبع:bartarinha.ir

برای داشتن بچه های سالم تر بخوانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

ريتالين تجاري دارويي به متیل فنیدیت ( Methylphenidate ) است كه از دسته داروهاي محرك سيستم مغزي است.

داروخانه ما مجاز به فروش این دارو است و جهت خرید آن می توانید با ما تماس بگیرید.

اشكال دارويي

ریتالین – Ritalin به شكل قرص هاي ده ميلي گرمي در بازار دارويي موجود است.

داروی ریتالین 1

مكانيسم اثر

ریتالین – Ritalin با اثر بر قشر مغز و تالاموس و با جلوگيري از جذب مجدد دوپامین در سلول هاي عصبي عمل مي كند. (دوپامین یکی از مواد شیمیایی است که در انتقال عصبی نقش دارد).

ثابت شده که ناحیه استریاتوم مغز (در شکل به رنگ سبز نشان داده شده) به متیل فنیدیت پاسخ می دهد و ممکن است یک عامل برای رابطه بین مصرف متیل فنیدات و حرف زدن زیاد باشد!

موارد مصرف

۱-ریتالین – Ritalin به عنوان يكي از اجزاي عمده بره درماني است كه براي اعمال اثر تثبيت كننده در كودكان با سندرم رفتاري پيچيده (كه به عنوان سندرم فعاليت مفرط كودكان نيز شناخته مي شود)، آسيب جزيي مغز يا اختلال جزيي يا غير عمده كار مخ تجويز مي شود. ساير اقدامات اين بره درماني شامل روانشناسي آموزشي و اجتماعي است.

۲-اين دارو براي كنترل علايم ناركولپسي (بیماری خواب زیاد) مصرف مي شود. از مصارف جانبي اين دارو كمك به كاهش اختلالات رفتاري (كاهش عصبانيت و بهبود حافظه) و نيز چاقي است.

اين دارو در بزرگسالان باعث افزايش فعاليت حركتي، افزايش هوشياري فكري، كاهش احساس خستگي و شادابي روحيه و احساس سرخوشي خفيف مي گردد. در سندرم فعاليت مفرط كودكان، ‌اين دارو داراي اثر آرام كننده متناقض است و سبب كاهش فعاليت مفرط و افزايش دامنه تمركز مي شود.

روش مصرف

مقدار مصرف دارو ریتالین – Ritalin به وسيله پزشك معالج تعيين مي شود و بهتر است ۴۵-۳۰ دقيقه قبل از غذا مصرف شود. اگر در طول يك ماه پس از تنظيم مقدار مصرف مناسب دارو، پيشرفتي در وضعيت بيمار مشاهده نشد، توصيه مي شود كه مصرف دارو قطع شود.

موارد منع مصرف

موارد منع مصرف دارو  ریتالین – Ritalin شامل حساسيت به دارو، اضطراب، فشار رواني زياد، افسردگي رواني شديد، سندرم Tourette يا سابقه خانوادگي ابتلا به آن، ‌گلوكوم (بیماری آب سیاه چشم)، تيك حركتي و كودكان زير شش سال است.

موارد احتياط

سابقه تشنج يا بي ثباتي عاطفي مانند سابقه اعتياد به داروها يا الكليسم، اعتياد، افزايش فشار خون، ECG (الکتروکاردیوگرافی یا نوار قلب) غیرطبیعی موارد احتیاط این دارو هستند.

درمان با اين دارو در كودكان نبايد براي مدت حدود ادامه پيدا كند. مصرف دارو معمولاً پس از رسيدن بيمار به سن بلوغ قطع مي شود.

اندازه گيري فشارخون در فواصل دوره اي، در طول درمان، بخصوص در بيماران مبتلا به زيادي فشار خون توصيه مي شود. شمارش تام (کامل) سلول هاي خون و پلاكت ها و پي گيري ميزان رشد و افزايش وزن و قد در كودكان نیز بايد انجام گيرد. زيرا احتمال مهار رشد با مصرف طولاني مدت اين دارو وجود دارد.

همچنین ارزيابي مجدد درمان در سندرم رفتاري پيچيده كودكان انجام گیرد (به صورت قطع درمان در فواصل دوره اي تا در صورت عود علايم رفتاري و بررسي شدت آن،‌ نسبت به ادامه درمان تصميم گرفته شود. كاهش تدريجي مقدار مصرف ممكن است براي جلوگيري از بروز علايم ناشي از قطع مصرف دارو لازم باشد).

مصرف ناسب

مصرف ناسب متیل فنیدات ممكن است موجب ايجاد تحمل قابل ملاحظه و وابستگي جسمي يا رواني نسبت به آن شود. در دوران بارداري و شيردهي بايد با احتياط مصرف شود.

عوارض جانبي

درد قفسه سينه، حركات غيرارادي بدن با ضربان كوبنده سريع يا نظم قلب، درد مفاصل، بثورات پوستي يا كهير، تب بدون دليل شناخته شده يا كبودي غيرعادي (واكنش حساسيت مفرط) عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تاري ديد يا هرگونه تغيير در بينايي، تشنج، تغييرات خلقي و رواني، ‌گلودرد و تب (ناشي از كاهش گويچه هاي سفيد) و خستگي يا ضعف غيرعادي ناشي از كم خوني نيز از عوارض نادر آن هستند.

از عوارضي كه در صورت تداوم يا مزاحمت نياز به توجه پزشكي دارند عبارتند از: كاهش اشتها يا اشكال در به خواب رفتن، عصبانيت، سرگيجه، خواب آلودگي،‌ سردرد، ‌تهوع، درد معده و كاهش غيرعادي وزن بدن.

از عوارضي كه احتمالاً نشان دهنده علايم قطع مصرف دارو هستند و نياز به توجه پزشكي دارند، افسردگي رواني شديد،‌ رفتار غيرعادي و خستگي و ضعف غيرعادي هستند.

تداخل دارويي

كافئين،‌ ساير داروهاي محرك مغزي مانند آمانتادين، داروهاي كاهنده اشتها،‌ داروهاي ضد تشنج، داروهاي خوراكي ضد انعقاد، داروهاي پايين آورنده فشار خون و مدر، داروهاي ضد افسردگي و تنگ كننده عروق ممکن است تداخل دارویی ایجاد کنند.

نكات قابل توصيه

۱-براي كاهش احتمال بروز بي خوابي، آخرين نوبت مصرف دارو بايد قبل از ساعت شش بعد از ظهر باشد.

۲-دارو را بيش از مقدار توصيه شده مصرف نكنيد زيرا ممكن است موجب اعتياد شود.

۳-درصورتي كه يك نوبت مصرف دارو را فراموش كرديد به محض به ياد آوردن، آن را مصرف كنيد و نوبت هاي مصرف بعدي آن روز را بر طبق بره عادي مصرف كنيد، ولي مقادير مصرف بعدي را دو برابر نكنيد.

۴-به منظور بررسي پيشرفت درمان به طور منظم به پزشك مراجعه كنيد.

۵-درصورت بروز سرگيجه احتياط كنيد.

نکات مورد توجه از زاویه پزشكي-پرستاري عبارتند از:

۱-قطع مصرف يا كاهش دارو در مواجهه با علايم متناقض شديد

۲-كنترل دقيق علايم حياتي و پرهيز از تجويز قبل از خواب

۳-كاهش آستانه تشنج در مبتلايان به تشنج

داروی ریتالین 1

۴-قطع مرحله اي دارو در اواخر هفته و زمان هاي كاهش استرس

۵-داراي پتانسيل اعتياد بالا

۶-كاهش توانايي در انجام كارهاي نيازمند هوشياري

۷-خطر مهار رشد كودكان و نوجوانان

۸-پرهيز از جويدن به ميزان كافي

۹-استراحت به ميزان كافي

علايم مسموميت

سرخوشي، گيجي، كوما، روان پريشي، آشفتگي، سردرد، استفراغ، خشكي دهان، گشادي مردمك، صدمه زدن به خود، تب، تعريق، لرزش، پرش عضلات، تشنج، گر گرفتگي، پرفشاري خون، تپش قلب علایم مسمومیت ناشی از این دارو هستند.

بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *



Характеристики

.mw-parser-output .ts-comment-commentedText{border-bottom:1px dottedcursor:help}@media(hover:none){.mw-parser-output .ts-comment-commentedText:not(.rt-commentedText){border-bottom:cursor:auto}}Название

ampersand

Юникод

U+26

داروی ریتالین 1

HTML-код

UTF-16

x26

URL-код

%26

Амперсанд является графическим сокращением (лигатурой) латинского союза et («и») — это хорошо видно на изображении амперсанда в курсивном начертании.

В «Кратких сведениях по типографскому делу» называется «знаком, заменяющим союз „и“», в «Справочнике технолога-полиграфиста» — «знаком конъюнкции», в «Справочной книге корректора и редактора» (1974) — «специальным компанейским знаком, разновидностью лигатуры»[источник не указан 2748 дней][1].

Авторство амперсанда приписывают Марку Туллию Тирону, преданному рабу и секретарю Цицерона[источник не указан 2748 дней]. Даже после того как Тирон стал вольноотпущенником, он продолжал записывать цицероновские тексты. И к 63 году до н. э. изобрёл свою систему сокращений для ускорения письма, называемую «тироновскими знаками» или «тироновыми нотами» (Notæ Tironianæ, оригиналов не сохранилось), которыми пользовались до XI века (так что заодно Тирона считают ещё и основоположником римской стенографии).

Амперсанд со второй половины VIII века активно используется переписчиками, а с середины XV века — типографами.

Амперсанд стал настолько привычной частью письма в Европе и Северной Америке, что встал на последнее место в английском алфавите во всех букварях уже к началу XIX века (а пропадать из них стал только к началу XX века).

Союз «и» сам по себе короткий, и сокращение ему не нужно. Поэтому в СССР амперсанд ограниченно применялся в научно-технической документации для обозначения логической операции «и» (например, для логических элементов «И» в электрических схемах).

Амперсанд в программном обеспечении:

В макроязыке Ассемблера ЕС ЭВМ амперсанд служит признаком параметра.

В Юникоде есть также много других вариантов амперсанда. Ниже их кодировки:
1