کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

مس یکی از عناصر ضروری مورد نیاز بدن انسان است. این عنصر در کبد ذخیره شده و به عنوان یک کاتالیزور در فعل و انفعالات شیمیایی مربوط به ساخت هموگلوبین که به خون در رساندن اکسیژن به بافت‌های بدن کمک می‌کند، دخالت دارد. برای اینکه مس بتواند نقش مفیدی در بدن ایفا کند نیاز به ترکیب با پروتئین دارد. این ماده در بیشتر سلول‌های بدن یافت می‌شود اما مرکز اصلی آن در کبد و سیستم عصبی است. مس به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی، رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برد و از آسیب‌های سلولی جلوگیری می‌کند. وجود مس در بدن در جلوگیری از بسیاری اختلالات مانند کم‌خونی نقش اساسی دارد.

نیاز روزانه بدن به مس
معمولا به‌طور میانگین حدود 100 میلی‌گرم مس در بدن افراد سالم وجود دارد. با این حال یک فرد بزرگسال روزانه به 2 تا 3 میلی‌گرم مس نیاز دارد. نوزادانی که تازه متولد می‌شوند تا شش ماه پس از تولد به میزان 30 تا 200 میکروگرم مس به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن‌شان نیاز دارند. پس از شش ماهگی تا سن ده‌سالگی این مقدار به 80 تا 120میکروگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن می‌رسد و از ده سالگی به بالا به میزان 30 تا 60 مس میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مورد نیاز است.
نکته: افرادی که از بیماری‌ها یا اختلالات خاصی رنج می‌برند، مقادیر مختلفی مس نیاز دارند که با توجه به وضعیت جسمانی‌شان تعیین می‌شود.

عوارض کمبود مس در بدن
مس مانند هر ماده معدنی دیگری که مورد نیاز انسان است در صورت کمبود سبب نارسایی‌هایی در بدن می‌شود. تهی‌سازی و تخلیه اکسیژن در سلول‌های بدن، کم‌خونی و کاهش جذب آهن در بدن، مشکلات و اختلالات پوستی، مشکلات شنوایی، افسردگی و پرخاش‌گری، التهاب برخی استخوان‌های بدن مانند قوزک پا و کاهش کلسترول خوب در بدن از مهم‌ترین عوارض کمبود مس در بدن است.

عوارض ازدیاد مس در بدن
گاهی ممکن است به دلیل دریافت بیش از اندازه مس، بدن دچار مسمومیت ناشی از آن شود. در این صورت فرد دچار سردرد، حالت تهوع، کاهش قند خون و افزایش ضربان قلب می‌شود. از آنجا که کبد مخزن اصلی مس در بدن است، مس اضافی در مغز و کبد رسوب کرده، به کلیه‌ها صدمه می‌زند و مانع تولید ادرار می‌شود. در صورتی که میزان مس در بدن زیاد شود با ماده معدنی روی که در ساخت آنزیم‌های گوارشی و در نتیجه هضم غذا بسیار موثر است، دچار تعارض شده و در نتیجه فرد به سختی قادر به هضم مواد غذایی پروتئینی خواهد بود. افزایش مس در کودکان عوارضی مانند اختلال در یادگیری خواندن و نوشتن، بیش‌فعالی و مشکلات شنوایی را در پی خواهد داشت. این عارضه در جوانان و افراد بزرگسال ممکن است سبب افسردگی، پرخاشگری و عصبانیت و تحریک‌پذیری زیاد، تغییرات شخصیتی و توهم شود.

مقدار مس در بدن یک فرد سالم بین 100 تا 150 میلی گرم تخمین زده می شود. مس به طور وسیعی در طبیعت پخش و توزیع شده است. حتی برنامه های غذایی فقیر و نامناسب نیز، نیازهای افراد به مس را تامین می کنند.

کمبود این عنصر نادر است. کمبود مس (hypocupremia) معمولا در بیماران مبتلا به نفروزیس(نارسایی کلیه)، ویلسون، مبتلایان به سوء تغذیه پروتئین – انرژی و نوزادانی که در درازمدت تنها با شیر گاو تغذیه شده باشند، دیده می شود.

نوتروپنی (neutropenia) بهترین علامت مربوط به کمبود مس می باشد. نوتروپنی عبارت است از کاهش غیر طبیعی تعداد گلبول های سفید خون.

* دریافت بیش از اندازه آن که این مساله بیشتر در نتیجه پخت و پز و تهیه غذا در ظروف مسی رخ می دهد. 

* به همراه بیماری های حاد و مزمن مانند سرطان خون، بیماری هوچکین(سرطان غدد لنفاوی)، کم خونی شدید، هِموکروماتوزیس(بیماری که در آن جذب و ذخیره آهن بالا می رود و موجب آسیب به اندام های بدن، بی رنگی پوست و دیابت می شود)، انفارکتوس میوکارد(سکته قلبی) و پرکاری غده تیروئید.

کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

کبد مهم ترین منبع ذخیره مس در بدن می باشد. مقدار بسیار کمی از آن نیز در خون یافت می شود.

مس موجود در مغز و کبد جنین و نوزاد بیشتر از افراد بالغ است. این میزان بالاتر مس، برای پیشگیری از کمبود آن در دوران شیرخوارگی(مانند آن چه در مورد آهن نیز وجود دارد) است.

مس به عنوان کاتالیز کننده ی فعل و انفعالات شیمیایی مربوط به ساخت هموگلوبولین(جزء حمل کننده اکسیژن خون) عمل می کند.

بیشترین غلظت مس موجود در بدن، در کبد و قسمت های اصلی سیستم عصبی مرکزی مخصوصا مغز یافت می شود. مس در کبد ذخیره شده و از طریق اسیدهای صفراوی دفع می شود. مس باید در بدن با یک پروتئین ترکیب شود تا قابل استفاده گردد.

مس در همه سلول های بدن انسان یافت می شود. این ریز مغذی یک عنصر ضروری برای تولید ملانین در پوست انسان می باشد. ملانین مسئول ایجاد رنگ در چشم، مو و پوست می باشد.

مس یک آنتی اکسیدان قوی است؛ به این ترتیب که رادیکال های آزاد را از بین می برد و از آسیب های سلولی ها جلوگیری می کند. به نظر می رسد که اثرات ضد سرطانی نیز داشته باشد.

دستبندهای مسی که برای درمان آرتریت(التهاب مفاصل) استفاده می شوند، چنین اثری ندارند، بلکه مس درون بدن می تواند برخی از دردهای آرتریتی را آرام کند.

در بدن انسان، مس به استفاده بهینه از آهن و به کارگیری آن در بدن کمک می کند.

تعادل مس در بدن ممکن است به دلیل دریافت بیش از حد غذاهای پُر فیبر، آهن زیاد و یا ویتامین C بالا به هم بخورد.

اگر دریافت روی نسبت به مس نیز بیش از نسبت 10 به 1 باشد، می تواند با جذب و متابولیسم آن در بدن مداخله نماید. 

منابع غذایی مس شامل غلات سبوس دار ، آجیل، حبوبات، جگر و دل و قلوه، کاکائوی تیره ، سبزی های برگ سبز تیره، مرغ، غذاهای دریایی ، آلو و سویا می باشد.

* مس به اکسیده شدن گلوکز و در نتیجه آزاد شدن انرژی در بدن کمک می کند.

* به جذب آهن توسط بدن کمک می کند.

* به تامین اکسیژن لازم برای بافت های بدن(به منظور افزایش سطح انرژی بدن) از جمله مغز کمک می کند.

* به غده تیروئید برای تعادل درترشح هورمون ها یاری می رساند.

* به عنوان حمل کننده اکسیژن در خون عمل می کند.

* به عملکرد مغز و اعصاب کمک می کند.

* برای عملکرد اسیدآمینه تیروزین(به منظور عامل رنگ) لازم می باشد.

* برای ساخت سلول های قرمز خون ضروری است.

* جزئی از آنزیم ضروری برای سنتز هورمون آدرنالین می باشد.

* با فعالیت آنزیم های روده ای در ارتباط نزدیک می باشد.

* سطح مس در بدن با سطح استروژن در ارتباط است.

* مس میزان آدرنالین، نوراپی نفرین و دوپامین را افزایش می دهد.

* سطوح پایین مس موجب خفگی سلول ها و فقدان اکسیژن در آن ها می شود.

کمبود مس منجر به بروز موارد زیر می شود:

* تهی سازی و تخلیه اکسیژن در سلول ها

* کاهش HDL  کلسترول(کلسترول خوب)

* مشکلات پوستی

* التهاب قوزک پا

* کم خونی

* کم شدن آنسفالین های مغزی

* توهم های شنوایی

* افسردگی

دریافت بالای مس منجر به سردرد، کاهش قند خون ، افزایش ضربان قلب و تهوع می شود.

مس اضافی در مغز و کبد ته نشین شده، به کلیه ها آسیب می رساند و مانع تولید ادرار می شود. مسمومیت با مس باعث کم خونی و ریزش مو در خانم ها می شود.

کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

مقدار بالای مس با عنصر روی که برای ساخت آنزیم های گوارشی لازم است تداخل می کند.

دیده شده خیلی از افراد دارای مس بالا از پروتئین بدشان می آید و بیشتر به سمت رژیم های با کربوهیدرات بالا کشیده می شوند، زیرا این افراد به سختی می توانند پروتئین غذایشان را هضم کنند.

مسمومیت با مس در کودکان با بیش فعالی ، اختلالات یادگیری مانند اختلال خواندن و نوشتن، اختلال نقص توجه و عفونت گوش در ارتباط است.

از دیگر علائم مسمومیت مس که با روانشناسی در ارتباط است می توان به علائم اوتیسم(مثل افسردگی، توهم، بی خوابی ، پارانوئید، تغییرات شخصیت، جنون) و علائم اسکیزوفرنی(مانند تحریک پذیری زیاد، عدم آگاهی و درک نسبت به حواس پنجگانه و زمان) اشاره کرد.

دریافت توصیه شده برای مس حدود 2 تا 3 میلی گرم در روز می باشد. این مقدار بیش از دریافت معمول در رژیم غذایی است. اگر می خواهید مکمل مس را مصرف نمایید، حتما قبل از مصرف مکمل ها، باید با یک پزشک مشورت نمایید.

سندرم منکز (Menkes):

یک اختلال ارثی ایجاد شده در اثر کمبود مس می باشد که علائم آن عبارتند از: موی فرفری و وز، عقب ماندگی ذهنی، سطح پایین مس در خون و ناتوانی در تولید آنزیم هایی که به مس نیاز دارند.

بیماری ویلسون (Wilson):

بیماری است که موجب تجمع مس در بافت ها می شود و به دنبال آن آسیب های زیادی در بافت ها ایجاد می گردد.

از هر 30000 نفر، یک نفر به این بیماری مبتلاست. در این بیماری کبد مس را به خون یا صفرا ترشح نمی کند. علائم اولیه این بیماری شامل: آسیب مغزی، رعشه، سردردهای شدید، ناتوانی در صحبت کردن، عدم هماهنگی و جنون می باشد.

سطوح پایین مس در خون، سطوح بالای مس در مغز، چشم ها و کبد موجب سیروز کبدی می شود.

منبع:  http://www.healthvitaminsguide.com/minerals/copper

فواید مس برای سلامتی شامل رشد مناسب بدن، استفاده کارآمد و موثر از آهن، واکنش‌های مناسب آنزیمی و نیز بهبود سلامت بافت‌های همبند، مو و چشم است. این ماده همچنین برای جلوگیری از پیری زودرس و تولید انرژی بسیار مهم است. علاوه بر این موارد، ریتم قلبی منظم، غده تیروئید تنظیم شده، کاهش نشانه‌های مرتبط با التهاب مفاصل، درمان سریع زخم، افزایش تشکیل گلبول‌های قرمز خون و کاهش کلسترول سایر مزایای مس برای سلامتی است. مس برای سلامت کلی بدن بسیار ضروری است و فرآیند متابولیک طبیعی در ارتباط با اسیدهای آمینه و ویتامین‌ها را قادر می‌سازد. این ماده داخل بدن تولید نمی‌شود ، بنابراین باید از طریق منابع خارجی وارد بدن گردد. مس سومین ماده معدنی در بدن است و تقریبا توسط پروتئین پلاسمای خون با نام سرولوپلاسمین حمل می‌شود. برای اینکه از مزایای این ماده بیشترین استفاده را ببرید باید آن را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.

کمبود مس در بدن می‌تواند نشانه‌های زیر را به وجود اورد:

سایر نشانه‌ها شامل بی حالی، رنگ پریدگی ، زخم ، ادم(edema)، توقف رشد ، ریزش مو ، بی اشتهایی، اسهال، خونریزی در زیر پوست و درماتیت است. در پسران نوزاد، کمبود مس به ارث رسیده می‌تواند اتفاق بیفتد. این کمبود زمانی اتفاق می‌افتد که جذب طبیعی مس غیر ممکن است. مداخله زودهنگام پزشکی در چنین مواردی ضروری است.

این ماده در منابع غذایی متعددی همچون جگر، گوشت، غذاهای دریایی، حبوبات، غلات کامل، آرد سویا،سبوس گندم، بادام، آووکادو، جو، سیر، آجیل‌ها، جوی دو سر، چغندر و عدس موجود است. مس همچنین از طریق نوشیدن آب از لوله‌های مسی وارد بدن می‌شود. صدف غنی ترین منبع مس در طبیعت است. محتوای مس در غذاهایی که محتوای اسیدی بالایی دارند یا در طولانی مدت در قوطی حلبی نگهداری می‌شوند از دست می‌رود.

کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

مس نقش بسیار مهمی در حفظ و نگهداری سلامتی بدن بازی می‌کند. این ماده مزایای زیر را به همراه خواهد داشت.

مزایای مس مرتبط با خاصیت ضد التهابی آن است که می‌تواند در کاهش نشانه‌های آرتروز مفید باشد. بازار مصرف کنندگان نیز با دستبندهای مسی و نیز سایر لوازم تزیینی پر شده است که می‌تواند این شرایط را درمان نماید. مس می‌تواند به عنوان یک درمان خانگی برای آرتروز به کار رود. ذخیره کردن آب در یک ظرف مسی می‌تواند آب را غنی از مس سازد. این آب می‌تواند سیستم عضلانی بدن را تقویت کند. بنابراین صبح زود به هنگام بیدار شدن از خواب این آب را بنوشید. بعد از نوشیدن آب، در کل روز پر انرژی خواهید بود زیرا متابولیسم بدن شما منبع خوبی از مس برای فرآیندهای روزانه خود خواهد داشت.

مس یک ماده ضروری برای رنگدانه تیره طبیعی ( ملانین) است که به پوست، مو و چشم رنگ می‌دهد. ملانین، توسط ملانوسیت و تنها در حضور آنزیمی به نام تیروزیناز تولید می‌شود. مصرف مکمل‌های حاوی مس نیز می‌تواند به محافظت در برابر خاکستری شدن مو کمک کند بنابراین اگرچه بیشتر افراد این موضوع را نادیده می‌گیرند اما مس یک ماده معدنی مهم برای جوان دیده شدن شماست. مس همچنین در نگهداری رنگ چشم‌های شما نیز بسیار موثر است. مس به همراه روی در نگهداری رنگ زیبای چشم‌های شما بسیار مهم است.

مس یک ماده مغذی مهم است که نقش بسیار مهمی در سنتر هموگلوبین، میلین، ملانین و کلاژن دارد. این ماده به محافظت از غلاف میلین اطراف اعصاب کمک می‌کند و به طور فعال در تولید الاستین نقش دارد. الاستین عنصری است که در بافت‌های همبند به انعطاف پذیری پوست کمک می‌کند. همچنین وجود این ماده برای جلوگیری از بروز چین و چروک بسیار ضروری است.

مس یک عنصر یا یک کوفاکتور در انزیم‌های مختلف است که در بیشتر واکنش‌های بیولوژیکی در داخل بدن شرکت دارد. این آنزیم‌ها تنها در حضور مس عملکرد خوب و مناسبی خواهند داشت. بدون واکنش‌های آنزیمی در بیشتر اندام‌های مختلف، متابولیسم کلی بدن کندتر می‌شود. این موضوع بیشتر در مسیرهای مغزی خاصی مهم است.

مس به جذب آهن از دستگاه گوارش و انتشار آن از محل ذخیره سازی اولیه همچون کبد کمک می‌کند. این ماده همچنین می‌تواند به کاربرد قند در بدن مفید باشد. با کمک به جذب آهن از غذاها و سایر منابع؛ مس می‌تواند به تعداد گلبول‌های قرمز سالم نیز کمک کند. بدون منبع آهن مناسب در بدن، افراد از کم خونی رنج خواهند برد که به کم خونی ناشی از فقر آهن شناخته شده است. این شرایط می‌تواند بسیار خطرناک باشد و باعث ایجاد علایمی همچون خستگی، درد عضلانی، مشکلات گوارشی و ضعف عمومی می‌شود.

مس برای سنتر آدنوزین تری فسفات که منبع انرژی برای بدن است بسیار ضروری است. این ماده بر روی تولید انرژی بدن اثر می‌گذارد. مس به عنوان کاتالیزور در احیای اکسیژن مولکولی به آب عمل می‌کند. زمانی که مس کافی در بدن خود داریم، انرژی کافی برای انجام فعالیت‌های خود را خواهیم داشت.

مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که مس می‌تواند رشد باکتری‌ها را متوقف کرده یا نابود کند. این ماده همچنین می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و از تلف شدن انرژی مازاد برای مبارزه با عفونت‌ها جلوگیری نماید.

مس نقش بسیار مهمی در عملکرد مناسب غده تیروئید بازی می‌کند. با اینحال، مس اضافی نیز می‌تواند مانع از عملکرد صحیح این غده شود. بنابراین باید سطح متعادلی از مس در خون حفظ شود در غیر اینصورت فعالیت‌های هورمونی متعادل نخواهد بود و ممکن است باعث ایجاد نشانه‌های کم کاری یا پرکاری تیروئید در بدن شود.

مس در تولید گلبول‌های قرمز خون بسیار ضروری است. مس مسئول جذب کارآمد آهن از منابع غذایی است.

مس بخش بسیار مهمی از فرایند درمان زخم‌هاست. این ماده به عنوان یک سازنده ایمنی خوب عمل می‌کند و به عنوان درمانی برای کم خونی فعالیت خواهد کرد. همین امر باعث می‌شود بدن سریع‌تر و بهتر با بیماری‌ها مبارزه کند. مس یک کو فاکتور در بیشتر فرایندهای آنزیمی است که منجر به تسریع فرایند درمان می‌شود.

مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که مس می‌تواند سطح کلسترول بد خون را کاهش دهد و به افزایش کلسترول خوب خون کمک نماید. همین امر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی، سکته و حملات قلبی را کاهش می‌دهد.

از موقعی که صبحا آب جوش تو ظرف مسی درست می کنیم بهداشت دهان ودندانم بالا رفته گونه هام
سرخ شدن با این که سفید نیستم پادردم خوب شده سرحالتر شدم

خوش آمدید. به حساب کاربری خود وارد شوید.

آدرس ایمیلی که با آن ثبت‌نام کرده‌اید را وارد نمائید تا یک رمز عبور جدید برای شما ارسال شود.

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

مس مادهٔ معدنی مهمی است که نقش‌های فراوانی در بدن دارد؛ به حفظ سوخت‌وساز سالم کمک می‌کند، قوت و سلامت استخوان ها را افزایش می‌دهد، و روی عملکرد مناسب سیستم عصبی هم تأثیر دارد. کمبود مس در بدن به‌ندرت اتفاق می‌افتد، اما به نظر می‌رسد امروزه آدم‌های کمتری به‌اندازه کافی مواد معدنی کافی مصرف می‌کنند. در ادامه با علائم کمبود مس در بدن، منابع مس و همین‌طور عوارض مصرف بیش از حد مس اشنا می‌شوید. با ما همراه باشید.

کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

مصرف نکردن مس کافی، کم‌کم منجر به کمبود مس در بدن می‌شود، که خطرناک هم است. سایر علت‌های کمبود مس در بدن عبارت‌اند از بیماری سلیاک، جراحی‌هایی که بر دستگاه گوارش اثر می‌گذارند، و مصرف بیش از اندازهٔ روی، چون روی برای جذب بیشتر، با مس رقابت می‌کند.

در این مقاله، ۹ نشانهٔ کمبود مس در بدن را برایتان گرد آورده‌ایم.

خستگی و ضعف علت‌های فراوانی می‌توانند داشته باشند، که یکی از آن‌ها کمبود مس در بدن است. مس برای جذب آهن از روده ضروری است. وقتی سطح مس پایین است، بدن آهن کمتری هم جذب می‌کند. این امر می‌تواند باعث آنمی کمبود آهن (Iron Deficiency Anemia) بشود. در این بیماری، بدن نمی‌تواند اکسیژن کافی به بافت‌هایش برساند. کمبود اکسیژن هم می‌تواند باعث ضعف و خستگی بیشتر شود. چندین مطالعه روی حیوانات نشان داده‌اند که کمبود مس می‌تواند باعث آنمی شود.

علاوه بر این، سلول‌ها از مس برای تولید آدنوزین تری‌فسفات (ATP) استفاده می‌کنند، که منبع اصلی انرژی بدن است. این یعنی کمبود مس در بدن می‌تواند بر سطح انرژی هم اثر بگذارد و متعاقب آن، باعث خستگی و ضعف شود.

خوشبختانه خوردن خوراکی‌های سرشار از مس می‌تواند آنمی را که بر اثر کمبود مس در بدن روی داده، درمان کند.

مس نقش مهمی در حفظ سلامت و تقویت سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند، بنابراین کسانی که مدام بیمار می‌شوند، احتمال دارد دچار کمبود مس در بدن باشند.

وقتی سطح مس پایین می‌آید، بدن نمی‌تواند مانند قبل، سلول‌های ایمنی بسازد. همین مسئله ممکن است تعداد گلبول‌های سفید را به‌طرز چشمگیری کاهش بدهد و روی توانایی بدن در مقابله با بیماری تأثیر بگذارد.

مطالعات حاکی از آن هستند که کمبود مس در بدن می‌تواند تولید نوتروفیل‌ها (Neutrophil) را هم کاهش دهد. نوتروفیل‌ها گلبول‌های سفیدی هستند که به‌عنوان خط مقدم دفاعی بدن عمل می‌کنند. خوشبختانه مصرف خوراکی‌های سرشار از روی می‌تواند این تأثیرها را برعکس کند.

پوکی استخوان بیماری استخوان‌های ضعیف و شکننده است. با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به پوکی استخوان بیشتر می‌شود و با کمبود مس در بدن هم ارتباط دارد. برای مثال، بررسی هشت مطالعه روی بیش از ۲۱۰۰ نفر حاکی از آن است که سطح مس در بدن مبتلایان به پوکی استخوان، کمتر از بزرگ‌سالان سالم است.

مس در فرایندهایی شرکت می‌کند که اتصال عرضی در استخوان ایجاد می‌کنند. این اتصال‌های عرضی باعث می‌شوند استخوان‌ها سالم و قوی باشند.

علاوه بر این، مس باعث می‌شود بدن استئوبلاست (Osteoblast) بیشتری تولید کند. استئوبلاست‌ها سلول‌هایی هستند که بافت‌های استخوانی را تقویت می‌کنند.

کمبود مس در بدن یادگیری و به‌خاطرسپاری را هم مشکل‌تر می‌کند. به این خاطر که مس نقش مهمی در رشد و عملکرد مغز ایفا می‌کند.

آنزیم‌هایی که به تأمین انرژی مغز کمک می‌کنند، سیستم دفاعی مغز را یاری می‌رسانند و پیغام‌های مغز به بدن را تقویت می‌کنند، همگی از مس استفاده می‌کنند.

کمبود مس در بدن با بیماری‌هایی در ارتباط است که جلوی رشد مغز را گرفته یا بر توانایی یادگیری و به‌خاطرسپاری تأثیر می‌گذارند، مانند آلزایمر. مطالعه‌ای نشان می‌دهد مبتلایان به آلزایمر، در مقایسه با افراد سالم، تا حدود ۷۰ درصد مس کمتری در مغزشان داشته‌اند.

افرادی که به کمبود مس در بدن دچار هستند، درست راه رفتن برایشان سخت است. آنزیم‌ها از مس استفاده می‌کنند تا سلامت نخاع را حفظ کنند. بعضی آنزیم‌ها نخاع را عایق‌بندی می‌کنند تا پیغام‌ها بتوانند بین مغز و سایر نقاط بدن منتقل شوند. کمبود مس در بدن می‌تواند باعث شود این آنزیم‌ها عملکرد مؤثری نداشته باشند، که منجر به عایق نخاعی کمتری می‌شود. این هم به‌نوبهٔ خود باعث می‌شود پیغام‌ها آن‌طور که باید منتقل نشوند.

مطالعه روی حیوانات نشان داده که کمبود مس می‌تواند عایق نخاعی را تا ۵۶ درصد کاهش بدهد. راه رفتن به پیغام‌های بین مغز و بدن مربوط است. اگر این پیغام‌ها تحت‌تأثیر قرار بگیرند، ممکن است منجر به از دست رفتن هماهنگی و بی‌ثباتی اندام حرکتی شوند.

کسانی که دچار کمبود مس در بدن هستند، حساسیت بیشتری به سرما دارند. مس و سایر مواد معدنی مانند روی، به حفظ عملکرد مطلوب غدهٔ تیروئید کمک می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که سطوح T3 و T4 از هورمون تیروئید ارتباط نزدیکی با سطح مس دارند. وقتی سطح مس خون پایین است، این سطوح هورمون تیروئید هم کاهش می‌یابند. در نتیجه، غدهٔ تیروئید عملکرد مؤثری نخواهد داشت.

با توجه به اینکه غدهٔ تیروئید به تنظیم سوخت‌وساز و تولید گرما کمک می‌کند، سطح پایین هورمون تیروئید ممکن است باعث شود احساس سرما کنید. تخمین زده شده که بیش از ۸۰ درصد از افرادی که سطح هورمون تیروئید پایینی دارند، حساسیت بیشتری نسبت به سرما دارند.

رنگ‌دانهٔ ملانین (Melanin) رنگ پوست را مشخص می‌کند. کسانی که پوست روشن‌تری دارند، معمولا رنگ‌دانه‌های ملانین کوچک‌تر و سبک‌تر از کسانی دارند که رنگ پوست‌شان تیره‌تر است.

آنزیم‌هایی که ملانین تولید می‌کنند، از مس استفاده می‌کنند. بنابراین کمبود مس در بدن می‌تواند بر تولید این رنگ‌دانه اثر بگذارد و باعث رنگ‌پریدگی شود.

اما باید تحقیقات بیشتری روی انسان انجام شوند تا ارتباط بین رنگ‌پریدگی و کمبود مس در بدن دقیقا تعیین شود.

رنگ‌دانهٔ ملانین، بر رنگ مو هم تأثیر می‌گذارد. با توجه به اینکه سطح پایین مس می‌تواند بر تشکیل ملانین اثر بگذارد، کمبود مس در بدن ممکن است باعث موی خاکستری زودهنگام شود.

البته تحقیقاتی روی رابطهٔ کمبود مس در بدن و تشکیل رنگ‌دانهٔ ملانین انجام شده، اما به‌ندرت پیش آمده که روی رابطهٔ بین کمبود مس در بدن و به‌طور ویژه موی خاکستری تمرکز کنند. تحقیقات بیشتری روی انسان در این حوزه باید صورت بگیرند تا رابطهٔ بین این دو کاملا مشخص شود.

کاهش بینایی بسیار جدی بوده و ممکن است بر اثر کمبود مس بلندمدت اتفاق بیفتد. آنزیم‌های زیادی از مس استفاده می‌کنند که وظیفه‌شان کمک به عملکرد مناسب سیستم عصبی است، از جمله کاهش بینایی.

به نظر می‌رسد که کاهش بینایی بر اثر کمبود مس، میان کسانی که دستگاه گوارش خود را جراحی کرده‌اند، شایع‌تر است، به‌طور مثال، جراحی بای پس معده. چون این جراحی‌ها ممکن است توانایی بدن در جذب مس را کاهش بدهند.

شواهدی وجود دارند که کاهش بینایی بر اثر کمبود مس برگشت‌پذیر است، اما مطالعات دیگری هم حاکی از آن هستند که پس از افزایش مصرف مس، هیچ بهبودی در بینایی به وجود نیامده است.

خوشبختانه کمبود مس در بدن به‌ندرت پیش می‌آید، زیرا غذاهای زیادی حاوی مس فراوان هستند. علاوه بر این، مصرف روزانه ۰٫۹ میلی‌گرم مس، نیاز بدن را برطرف می‌کند. این غذاها منابع فوق‌العادهٔ مس هستند:

مصرف هفتگی برخی از این خوراکی‌ها، می‌تواند مس کافی را برای حفظ سلامت بدن در اختیارتان بگذارد.

شایان ذکر است که می‌توانید مقداری مس هم از نوشیدن آب شیر دریافت کنید، زیرا مس معمولا در لوله‌هایی که آب را به خانه‌ها می‌رسانند، وجود دارد. البته مقدار مس موجود در آب شیر بسیار کم است و برای حفظ سطح مس بدن، باید خوراکی‌های سرشار از مس هم مصرف کنید.

مس برای سلامت بدن ضروری است، اما مقدار مصرف روزانه باید اندک باشد. مصرف بیش از اندازهٔ مس می‌تواند باعث مسمومیت مسی شود که نوعی از مسمومیت‌های فلزی است. مسمومیت مسی ممکن است عوارض مهلکی به همراه داشته باشد، از جمله:

بعید است با مصرف عادی مواد غذایی، کسی دچار مسمومیت مسی شود. اما مصرف آب و غذای آلوده، یا کار در محیطی با سطح مس بالا، احتمال ابتلا به این مسمومیت را افزایش می‌دهد.

کمبود مس در بدن چه عوارضی دارد

اگر نگران سطح مس بدن خود هستید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما را معاینه می‌کند و ممکن است سطح مس خون‌تان را هم آزمایش کند.

(function(a){function c(){try{return 0===a(‘.single-container .post’).attr(‘class’).toString().split(‘ ‘).reduce(function(f,g){return 0<=g.indexOf('category-')

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9000تومان

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/js/chetor/article.v1.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/template/bnrs/yn_bnr.min.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);

var head = document.getElementsByTagName(“head”)[0];
var script = document.createElement(“script”);
script.type = “text/javascript”;
script.async=1;
script.src = “https://s1.mediaad.org/serve/chetor.com/loader.js” ;
head.appendChild(script);

وبلاگ‌نویس و مدرس زبان انگلیسی، نویسنده و مترجم چند جلد کتاب، علاقه‌مند به فناوری فکر، ایده‌پردازی، کارآفرینی و صدالبته زبان انگلیسی 🙂

خواص خوراکی ها

خواص سیاه دانه و عوارض جانبی آن برای سلامتی

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

قارچ گانودرما چیست و چه خواصی دارد؟

خواص گزنه؛ ۱۶ خاصیت گیاه گزنه که سرشار از ویتامین D است

خواص حنا؛ ۱۲ خاصیت درمانی گیاه هزار و یک خاصیت

آخرین مطالب

آیا پول خوشبختی می آورد؟

گلاب گیری کاشان؛ ثبت رایحه‌ی بهشت در بهار

محاسبه نقطه سر به سر با مثال؛ مزایا و محدودیت‌ها

درمان سرطان پوست و پاسخ به سؤالات رایج درمورد آن

خواص نارنگی یافا برای سلامتی و استفاده از روغن یافا

ترین های جهان

عجیب ترین میوه های دنیا چه خواصی دارند؟

خوشمزه ترین غذاهای دنیا که هر گردشگری را شیفته خود خواهند کرد

بهترین کشورها برای مهاجرت در سال ۲۰۱۹ کدام‌اند؟

قدرتمندترین زنان جهان در سال ۲۰۱۷

بهترین رمان های جهان؛ ۹۹ رمان خواندنی

بهترین فیلم های ترسناک دنیا که دلهره و ترس را به جان‌تان می‌اندازند

۶۸ راه اثبات شده برایافزایـش قــدرت مــغـز