عفونت گوش خارجی

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

1391/6/30 0:0 نام دیگر این بیماری – گوش شناگران – می باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.

– مرور کلی
نام دیگر این بیماری – گوش شناگران – می باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.
– علائم بیماری
شایعترین علامت بیماری خارش گوش و درد خفیف تا متوسطی که با پائین کشیدن یا حرکت دادن نرمه گوش تشدید می شود و سایر علائم شامل :
– احساس انسداد یا پرُِی گوش
– وجود ترشحات چرکی کم حجم
– تب
– کاهش شنوائی
– به جلو رانده شدن گوش و هنچنین فاصله گرفتن گوش از سر
– بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش
– درمان
درمان عفونت گوش خارجی، در مراحل اولیه بیماری شامل تمییز کردن مکرر کانال گوش و سپس استفاده از قطره های آنتی بیوتیک مخصوص گوش برای جلوگیری از رشد باکتریها می باشد البته استفاده از محلولهای اسیدی ضعیف مانند اسید بوریک یا اسید استیک می تواند در مراحل اولیه عفونت برای درمان عفونت گوش خارجی مؤثر باشد.
اما برای عفونت های شدیدتر در صورتیکه پرده گوش سالم بوده و هنوز کانال باز باشد همان تمیز کردن مکرر بعلاوه مصرف آنتی بیوتیک مؤثر است ولی زمانی که کانال گوش کاملاً متورم بوده و مسدود شده است ، می توان یک تکه گاز استریل کوچک را به شکل فیتیله در آورد و در داخل کانال گوش متورم فرو کرد تا قطره آخر آنتی بیوتیک از طریق این فیتیله به درون گوش نفوذ کند و یا اینکه آنرا آغشته به پماد آنتی بیوتیک کرده و در گوش قرار می دهند. علاوه بر این، داروهای مسکن نیز برای کاهش درد بیمار تجویز می شوند.
ویزیتهای بعدی برای بررسی میزان پاسخ به درمان بسیار مهم است و در کنار آنها می توان با وسائل مخصوص که متخصص گوش و حلق و بینی دارد، پاک کردن گوش را تکرار کرد و فیتیله جاگذاری شده داخل گوش را تعویض نمود.
– پیشگیری
از آنجا که گوش خشک بعید است دچار عفونت شود. برای پیشگیری از عفونت لازم است که پس از شنا و یا حمام کردن آب را از گوش خارج کرده و از میزان رطوبت کانال گوش کاست. ایمن ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از – سشوار – می باشد. روش دیگر البته در صورتیکه پرده گوش شما پاره نباشد، استفاده از الکل یا مخلوط الکل و سرکه به نسبت مساوی است که بعنوان قطره گوش استفاده شده و باعث تبخیر آب اضافی از کانال گوش می شود و گوش را خشک می کند.
افراد مبتلا به خارش گوش، مجرای گوش پوسته پوسته و شوره دار و کسانیکه مقدار ترشحات طبیعی گوش آنها زیاد است، بیشتر از سایر افراد احتمال دارد که به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. به این افراد توصیه می شود که هر چند وقت یکبار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه و گوش خود را شستشو دهند.
تذکر : اگر شما مبتلا به عفونت گوش هستید و یا دچار پارگی پرده گوش می باشید و یا اینکه سایر صدمات به پرده گوش شما وارد شده و یا جراحی بر روی گوش شما انجام گرفته است باید قبل از استفاده از قطره های گوش و یا هر کاری که باعث ورود آب به گوش شما شود ( مثل شنا کردن) با متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید و راهنمائیهای لازم را دریافت دارید.
 

دانلود نسخه PDF مقاله

دانلود نسخه Word مقاله

دانلود فایل فشرده (ZIP) حاوی نسخه PDF و Word مقاله

– مرور کلی

التهاب گوش یا عفونت گوش که به نام اوتیت (Otitis) شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.

عفونت گوش خارجی

دستگاه شنوایی انسان از سه بخش گوش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است.

گوش بیرونی یا خارجی که به چشم دیده می شود، شامل پرده گوش (صماخ)، مجرای گوش و لاله گوش است وارتعاشات اصوات را می گیرد و به پرده صماخ انتقال می دهد.

گوش میانی شامل صندوق صماخ و استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی است و به واسطه این استخوان ها ارتعاشات اصوات را به گوش درونی منتقل می کند که از آنجا به وسیله عصب شنوایی به مغز منتقل خواهد شد.

گوش درونی یا داخلی در ارتباط با مغز واعصاب شنوایی است.

1- عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.

از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آن بیماری گوش شناگر هم می گویند.

علائم عفونت گوش خارجی

شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.

افرادی که شنا می کنند و یا با وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.

درمان عفونت گوش خارجی

برای درمان عفونت گوش خارجی باید از آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک متخصص استفاده شود.

تخلیه ترشحات چرب و عفونی مجرای گوش بیرونی از طریق شستشوی گوش نیز در برخی موارد مفید است.

در صورتی که فرد بیمار دچار زونای گوش شده باشد باید بیشتر دقت کند و از داروهایی چون آسیکلوویر و یا کورتون، طبق دستور پزشک معالج استفاده نماید، زیرا بیماری زونا سبب فلج عصب شنوایی شده و اختلالات شنوایی و تعادلی ایجاد می کند.

2- عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.

عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش داخلی و مغز منتقل شود.

علائم عفونت گوش میانی

تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش میانی است.

عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از راه خون (در سرخک، مخملک، تیفوس و عفونت خون) و یا از طریق دستکاری مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.عفونت گوش خارجی

لذا در صورت عفونت گلو و سینوزیت هر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیرا عفونت های گلو و سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.

عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی داشته باشد.

درمان عفونت گوش میانی

از طریق آنتی بیوتیک (پس از آنتی بیوگرام از ترشحات گوش) و قطره های گوش و مسکن می توان به درمان آن پرداخت.

در صورتی که استخوانچه های گوش میانی دچار عفونت شوند، خروج ترشحات چرکی بدبو از مجرای گوش به همراه کاهش شنوایی رخ می دهد که درمان با چرک خشک کن (آنتی بیوتیک) و در بیشتر موارد جراحی ضرورت دارد.

اگر عفونت گوش میانی ادامه داشته باشد، پرده صماخ فرصت ترمیم و بسته شدن را پیدا نمی‌کند و در نتیجه فرد دچار عفونت مزمن گوش میانی می‌شود.

پیشگیری از عفونت گوش خارجی و میانی

برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی، هنگام استفاده از وان و یا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین و یا گوشی خاصی که در داروخانه ها موجود است، در داخل گوش قرار دهید.

از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید.

در صورتی که علائمی مثل خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده کردید و یا کاهش شنوایی داشتید، به پزشک متخصص مراجعه کنید.

3- عفونت گوش درونی

عفونت گوش درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

منابع:

سلامت نیوز

ویکی پدیا

مطالب مرتبط:

عفونت گوش، درد دارد

درمان عفونت گوش در کودکان

خطر عفونت گوش با مکیدن پستانک

هر گوش دردی، عفونت گوش نیست

علایم و تشخیص التهاب گوش

عوامل ایجاد التهاب در گوش

گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

گوش شناگر یک بیماری است

Select Page

آوریل 28, 2016 | پزشکی

* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.

در این مقاله به عفونت گوش میانی می پردازیم و نه عفونت گوش خارجی که به آن عفونت گوش شناگران هم می گویند و معمولاً در تابستان ها وجود آب در گوش باعث تولید عفونت قارچی یا باکتریایی می شود و درمان آن با درمان عفونت گوش میانی فرق می کند. هم چنین به عفونت گوش داخلی که به آن عفونت لابیرنت می گویند نیز بعدا می پردازیم.عفونت گوش خارجی

“اتیت” عفونت و یا انفلاماسیون گوش است در فضای استخوانی کوچکی در گوش میانی که در پشت پرده گوش قرار دارد. این فضا توسط مجرایی که شیپور استاش نام دارد به قسمت بالایی حلق وصل می شود و در بیشتر موارد از همین راه است که ویروس یا باکتری ها به علت سرماخوردگی یا گلودرد (فارنژیت) به طرف گوش میانی بالا می روند.

همه افراد می توانند اتیت بگیرند ولی بیشتر بیماران را کودکان تشکیل می دهند و معمولا با گوش درد و تب همراه است. ۷۰ درصد موارد باکتری ها باعث اتیت می شوند و سی درصد ویروس ها و در بیشتر موارد در عرض چند روز درمان می شود.

این بیماری عفونی در اکثر موارد در نزد شیرخواران و کودکان دیده می شود و معمولاً قبل از سه سالگی ۸۵ درصد کودکان حداقل یکبار به آن دچار می شوند و بعضی دو بار یا بیشتر. باید دانست که استفاده وسیع از بعضی واکسن ها علیه پنوموکوک و واکسن ضد گریپ باعث می شود که کمی از تعداد بیماران کاسته شود. در سال ۲۰۰۹ ـ ۲۰۰۸ پنجاه درصد از کودکان دو تا سه ساله حداقل یک بار اتیت گرفته اند.

انواع اتیت

سه نوع اتیت گوش میانی وجود دارد که علل و سیمپتوم های مختلفی دارند:

اتیت حاد ـ عفونت گوش میانی است که معمولا ۷ تا ۱۴ روز طول می کشد.

اتیت حاد مقاوم ـ که بیشتر از شش هفته طول می کشد. امکان اینکه مایعی در داخل گوش به مدت سه ماه و یا بیشتر جمع شود هست که نه علامت عفونی دارد و نه درد. در این حالت به آن اتیت سروزی می گویند که مشکل تولید شده بر اثر اتیت حاد است.

اتیت عودکننده ـ وقتی که اتیت حاد چند بار در یک فصل دیده شود به آن اتیت عودکننده می گویند.

علل تولید بیماری

در اغلب موارد عامل بیماری یک عفونت ویروسی است که اول به صورت سرماخوردگی و یا فارانژیت است و بر اثر آب ریزش بینی ویروس می تواند به گوش میانی برود و در ۶۰ تا ۷۰ درصد موارد یک عفونت باکتریایی هم به عفونت ویروسی اضافه می شود.

وقتی که شیپور استاش متورم یا بسته می شود امکان تولید یک اتیت میانی حاد زیاد است. شیپور استاش باعث می شود که فشار هوای داخل فضای گوش میانی و قسمت فوقانی حلق و هوای بیرون متعادل باشند و ترشحات گوش میانی را نیز خارج می کند. گاهی بر اثر سرماخوردگی مایع تولید شده بر اثر انفلاماسیون به خوبی خارج نمی شود و ازدیاد مایع و عدم تعادل فشار در داخل گوش میانی بهترین محیط برای ازدیاد و فعالیت های میکروبی است.

علل اتیت های مقاوم و تکراری

ـ وجود مایع عفونی در گوش پس از یک اتیت حاد

ـ پرده گوش پاره شده که بسته نشده باشد به عفونت مقاوم در گوش میانی کمک می کند.

ـ تب یونجه و آلرژی های درمان نشده دیگر.

ـ انفلاماسیون غدد آدنوئید که وقتی عفونی می شوند می توانند شیپور استاش را مسدود کنند.

مشکلاتی که ممکن است پیش بیاید

اتیت حاد به ندرت ممکن است مشکلات جدی سلامتی تولید کند. مشکلاتی که بیش از همه دیده می شوند عبارتند از اتیت سروزی و اتیت های تکراری.

اتیت میانی سروزی و اتیت های تکراری می توانند باعث کم شدن شنوایی بشوند که در بعضی مواقع باعث تاخیر در یادگیری زبان در کودکان می شود و باید تشخیص داده و درمان شود.

هنگام عفونت گوش میانی مایع داخلی بر روی پرده گوش فشار وارد می کند که ممکن است تولید دردهای شدید و سپس پارگی پرده گوش و ترشحات چرکی یا خونی کند، ولی پارگی پرده گوش باعث از بین رفتن درد شده و در اکثر موارد در عرض چند روز خوب می شود. اگر پارگی پرده گوش تکرار شود ممکن است عمل جراحی لازم شود.

سیمپتوم های اتیت گوش میانی

نزد شیرخواران و کودکان

ـ اکثراً تب شدید

ـ درد در یک یا هر دو گوش که باعث می شود کودک مرتباً گوش ها را لمس کند (مالیدن یا کشیدن گوش)

ـ گریه، بی تابی و اشکال در خوابیدن و تحریک پذیری

ـ بی اشتهایی

ـ ترشحاتی که از یک گوش خارج می شود.

ـ کم شدن شنوایی؛ کودک به صداهای ضعیف جواب نمی دهد.

ـ در بعضی از کودکان باعث اشکالاتی در دستگاه گوارش می شود مانند اسهال و استفراغ.

باید دانست که در بیشتر کودکان امکان وجود ترشحات در داخل گوش میانی تا دو ماه پس از درمان عفونت وجود دارد که در اکثر موارد خطرناک نیست ولی باعث ناراحتی می شود.

سیمپتوم های اتیت سروزی

ـ اتیت های سروزی ممکن است تشخیص داده نشود، زیرا باعث درد شدید نمی شود و مهم ترین سیمپتوم آن کم شدن شنوایی یا تأخیر در حرف زدن کودک می شود. این بیماری در کودکان بین ۳ تا ۶ سال زیاد دیده می شود. اگر متوجه می شوید که کودک شما خوب نمی شنود با پزشک مشورت کنید.

نزد بزرگسالان

ـ درد نباض (ریتم ضربان قلب) در گوش که می تواند حتی در سر هم احساس بشود.

ـ احساس گرفتگی در گوش که باعث کم شدن شنوایی می شود.عفونت گوش خارجی

ـ بی حالی عمومی مثل کمبود انرژی، تحریک پذیری، اشکال در خوابیدن و غیره و گاهی همراه با تب شدید.

ـ وزوز در گوش.

ـ گاهی خروج ترشحات زرد رنگ از سوراخ گوش که نشان دهنده پاره شدن پرده گوش است.

ـ سرگیجه و عدم تعادل

ـ اغلب قبل از اتیت سرماخوردگی وجود داشته.

چه کسانی در خطر مبتلا شدن هستند

به طور کلی کودکان خردسال به آن مبتلا می شوند و آن هم به دلیل شکل و قرار گرفتن شیپور استاش است که نازک و افقی است و اگر آلرژی، سرماخوردگی و عفونت در دستگاه تنفسی وجود داشته باشد مایع تولید شونده غلیظ شده و باعث بسته شدن شیپور استاش و ایجاد محیط مناسبی برای فعالیت ویروس ها و باکتری ها در گوش میانی می شوند. کودکان به علت این که سیستم دفاعی بدنشان هنوز کامل نیست بیشتر دچار اتیت میانی می شوند.

ـ کودکانی که خواهر یا برادرشان دچار عفونت در گوش شده اند.

ـ کودکانی که دارای سابقه فامیلی آلرژی مانند آسم، اگزما، تب یونجه (آلرژی فصلی) و آلرژی های غذایی هستند و یا خودشان آلرژیک هستند. بعضی از مطالعات نشان داده که رابطه ای میان اتیت تکراری و آلرژی نسبت به شیر گاو در کودکان وجود دارد.

ـ کودکان تری زومیک

ـ کودکانی که دچار شکاف در لب و دهان هستند.

ـ کودکان نارس به دنیا آمده

ـ به عللی که هنوز مشخص نشده پسرها بیشتر از دخترها مبتلا می شوند.

ـ کسانی که شیپور استاش آنها کم کاری دارد و باعث می شود مایعات به راحتی در گوش میانی جمع شوند.

ـ اینوئیت ها، سرخ پوستان، افراد بومی ساکن آلاسکا به علت شکل شیپور استاش شان

عواملی که باعث خطر آلودگی می شوند

ـ رفتن کودکان به مهد کودک و کودکستان

ـ در معرض دود سیگار و یا میزان بالای آلودگی هوا قرار داشتن

ـ تغذیه با شیشه شیر به جای تغذیه با پستان مادر

ـ تغذیه با شیشه شیر در حالی که کودک در حالت دراز کشیده قرار دارد

ـ استفاده زیاد از پستانک مخصوصاً پس از ده ماهگی

پیشگیری

چند راهنمایی مهم:

ـ شستشوی مرتب دست ها و یاد دادن به کودکان که آن ها هم مرتب دستشان را بشویند مهم ترین راه پیشگیری از سرماخوردگی است که باعث اتیت میانی می شود.

ـ کودکان نباید در معرض دود سیگار قرار بگیرند. کودکانی که در معرض دود سیگار هستند بیشتر دچار اتیت می شوند و در اغلب موارد درمانشان طولانی تر است. ثابت شده که کودکانی که پدر و مادرشان سیگاری هستند ۴ برابر کودکانی که در هوای بدون دود هستند به اتیت گوش میانی مبتلا می شوند. دود سیگار از خوب کارکردن شیپور و عوامل محافظت کننده مخاط نازوفارنکس جلوگیری می کند.

ـ تا آنجایی که امکان دارد از مهد کودک های کوچک استفاده کنید، زیرا هر چه تعداد بچه در مهد کودک و کودکستان زیادتر باشد کودک شما در معرض سرماخوردگی بیشتری است.

ـ تا آنجایی که امکان دارد بچه از شیر مادر تغذیه شود، طبق مطالعات انجام شده توسط متخصصین کلینیک مایو در ایالات متحده شیرخوارانی که با شیشه شیر تغذیه می شوند ۲ تا ۳ برابر بیشتر در خطر عفونت های مجاری گوش هستند تا آنهایی که شیر مادر می خورند. شیر مادر باعث تقویت سیستم دفاعی نوزاد می شود و به عللی که هنوز مشخص نشده شیپور استاش این کودکان به راحتی بسته نمی شود.

یک متا آنالیز چاپ شده در سال ۲۰۰۶ نشان می دهد که شیرخوارانی که حداقل تا ۴ ماهگی و در صورت امکان تا ۶ ماهگی شیر مادر خورده اند به میزان کمتری در بین ۶ ماهگی تا دو سالگی به اتیت دچار شده اند.

ـ از شیشه شیر به خوبی استفاده کنید، کودک را بیشتر در حالت عمودی تغذیه کنید تا افقی و هم چنین در حالت خوابیده به او شیشه شیر ندهید، زیرا به غیر از بالا بردن امکان اتیت باعث خرابی دندان هایش هم می شود.

بخش دوم و پایانی هفته آینده

Share:

عطا انصاری استاد سابق دانشکده پزشکی دانشگاه کیسانگانی است.

ژوئن 9, 2011

ژوئن 25, 2015

دسامبر 21, 2017

آگوست 5, 2010

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

COMMENT

وبسایت

ناشر: انتشارات شهروند

سردبیر: حسن زرهی

مدیر هیئت تحریریه: نسرین الماسی

ویراستار انگلیسی: سیما سحر زرهی

تصویر ساز قصه: محمود معراجی

کاریکاتور: توکا نیستانی

تیم تحریریه و همکاران: دکتر رضا براهنی، دکتر نسترن ادیب راد، دکتر عطا انصاری،  بهرام بهرامی، شهرام تابع محمدی،  محمد رحیمیان، بهرنگ رهبری ، سیما سحر زرهی، علی شریفیان، عباس شکری،  جواد طالعی، فرهاد فرسادی، اسد مذنبی، عزت مصلی نژاد، میرزاتقی خان، شهباز نخعی، مجید نفیسی

Sharvand Publication

SUITE 322- 550 HIGHWAY 7 EAST

Richmond Hill, Ontario, L4B 3Z4

CANADA

Tel: +1 905 764 7022

Email: news@shahrvand.com

Designed by Elegant Themes | Powered by WordPress

سابقه و هدف: عفونت گوش خارجی اطفال یک روند التهابی کانال خارجی گوش بوده و به عنوان یک مشکل شایع بالینی در پزشکی عمومی مطرح است،لذا این مطالعه با هدف تعیین علل عفونت گوش خارجی در کودکان شهر بابل انجام گردیده است.

 مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 56 کودک مبتلا به عفونت گوش خارجی مراجعه کننده به درمانگاه گوش، حلق و بینی بیمارستان ایت الله روحانی بابل صورت گرفت. اطلاعات هر فرد مثل سن، جنس، دوره و علایم بیماری ثبت شده و سپس چرک گوش این افراد با استفاده از اسپکولوم خارج شد. نمونه های حاصله مورد بررسی مستقیم میکروسکوپی قرار گرفته و بخشی از آن در محیط های شکلات آگار، بلاد آگار و سابورو دکستروز آگار به همراه کلرامفنیکل تلقیح شد. ارگانیسم ها با استفاده از روش های آزمایشگاهی تشخیص داده شدند.

 یافته­ها: شایع ترین علامت عفونت گوش خارجی در اطفال مراجعه کننده، تورم (76.8%) و ترشح (75%) و شایع ترین یافته های بالینی مشاهده شده نیز تورم کانال (82.1%) و ترشح (69.6%) بوده است. در مشاهده مستقیم، باکتری ها با 42.9% موارد بیش از همه ارگانیسم ها دیده شدند. شایع ترین باکتری های جدا شده به ترتیب باسیلوس، استافیلوکوکوس کوآگولاز منفی و استرپتوکوکوس بوده و شایع ترین قارچ ها نیز به ترتیب آسپرژیلوس نیجر، آسپرژیلوس فلاووس و کاندیدا آلبیکنس بودند.

 نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که عفونت های گوش خارجی در اطفال می تواند ناشی از عوامل قارچی، باکتریایی و یا به صورت توأم باشدعفونت گوش خارجی

URL: http://jbums.org/article-1-5011-fa.html