X

– ǁی
15 ј .

– ѐ 5
.

ی
ǘ “takhfif”
.

* ی ј
ی 92
1 .
 

ǘ

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

پشتيبانی سايت magiran.com (در ساعات
اداری): 77512642  21
تهران، صندوق پستی 111-15655
فقط در مورد خدمات سايت با ما تماس بگيريد. در مورد محتوی اخبار و مطالب
منتشر شده در
اطلاعی نداريم! 

ی magiran.com
ʝ
 
 

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مرکز همکار کاکرین ایران می باشد.

طراحی و بره نویسی : یکتاوب افزار شرق

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

© 219 All Rights Reserved | Cochrane Iran Associate Centre

ورود | عضویت

ساختمان گوش به ۳ قسمت گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی تقسیم می‌شود. لاله گوش و مجرای گوش که به پرده گوش ختم می‌شود گوش خارجی را تشکیل می‌دهند. گوش میانی، حفره‌ای است که از یک طرف

ساختمان گوش به ۳ قسمت گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی تقسیم می‌شود. لاله گوش و مجرای گوش که به پرده گوش ختم می‌شود گوش خارجی را تشکیل می‌دهند. گوش میانی، حفره‌ای است که از یک طرف به پرده گوش محدود می‌شود و از طرف دیگر از طریق لوله‌ای به شیپور استاش به حلق راه پیدا می‌کند. لوله استاش حالت ارتجاعی دارد یعنی در حالت معمول جداره‌های آن روی همدیگر خوابیده‌اند و هنگامی که فشار داخل حلق زیاد شود (مثل هنگام بلع یا زور زدن) این فشار جدار لوله استاش را از هم باز کرده و هوا به گوش میانی می‌رسد.

وقتی پرده گوش بیشترین حرکت و بهترین حالت را دارد که فشار ۲ طرف پرده گوش با یکدیگر (یعنی با فشار اتمسفر یا محیط اطراف) برابر باشند. از طرف دیگر می‌دانیم، خون موجود در مویرگ‌های روی مخاط پوشاننده جداره‌های گوش میانی، هنگام عبور از گوش میانی مقداری از هوای موجود در حفره میانی را در خود حل کرده و با خود می‌برند. لذا بتدریج از میزان هوای گوش میانی کم می‌شود و فشار هوا در گوش میانی کمتر می‌شود و شیپور استاش برای جبران آن از طریق حلق، هوا به گوش میانی می‌رساند تا مجدد فشار سمت داخل پرده گوش را به فشار سمت خارج پرده برساند و این سیکل همواره ادامه دارد.

حال چنانچه به دلایلی شیپور استاش نتواند کار خود را خوب انجام دهد، فشار گوش میانی کم و کمتر می‌شود. به عبارتی دیگر، فشار داخل گوش میانی منفی می‌شود. این فشار منفی حالتی مثل مکش ایجاد می‌کند و این مکش روی جدار مویرگ‌ها نیز اعمال و باعث می‌شود از آنها خونابه به داخل گوش میانی وارد شود. به این ترتیب خونی که از مویرگ‌های گوش میانی می‌گذرد هوای گوش میانی را با خود برده و به جبران آن مایع به گوش میانی وارد می‌کند. این مایع بتدریج غلیظ و غلیظ‌تر می‌شود تا حدی که قوامی مثل آدامس پیدا می‌کند. وجود این مایع که«چسب» یده می‌شود باعث کاهش شنوایی می‌شود.

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

متاسفانه این بیماری به جز کاهش شنوایی که آن هم تدریجی صورت می‌گیرد، علامت دیگری مثل درد ندارد و لذا معمولا کودک یا خانواده وی از وجود چنین مایعی بی‌خبرند و در نتیجه برای درمان آن اقدامی نمی‌کنند. معمولا این بیماران در معاینات روتین شناسایی می‌شوند البته در مواردی نیز وقتی والدین مشاهده می‌کنند که کودک بلند صحبت می‌کند یا صدای تلویزیون را خیلی بلند می‌کند، کودک را نزد پزشک می‌برند.

چنانچه این بیماری درمان نشود مایع پشت پرده باعث وارد آمدن آسیب‌های غیرقابل جبران به گوش خواهد شد. پس پیدایش این بیماری ناشی از کارکرد ناسب شیپور استاش است.

عوامل متعددی ممکن است عملکرد استاش را با مشکل مواجه سازند ازجمله می‌توان از بزرگی لوزه سوم، آلرژی، شکاف کام و عفونت‌های بینی و سینوس‌ها برد. تشخیص این بیماری بر مبنای معاینه بالینی و اودیومتری یا «نوار گوش» است.

اگر مدت زیادی از تجمع مایع پشت پرده گوش نگذشته باشد، ممکن است با برطرف‌کردن عامل انسداد شیپوراستاش (مثلا درمان حساسیت بینی) و با درمان طبی این مایع بتدریج جذب شود ولی در مواردی که مدت زیادی از تجمع مایع گذشته باشد و این مایع تبدیل به چسب شده باشد علاوه بر برطرف‌کردن عامل ایجادی باید خود گوش نیز تحت عمل جراحی قرار گیرد.

دکتر محمدحسن عامری

متخصص گوش، حلق و بینی

5 راه برای کم کردن هزینه های عروسی

نکات کلیدی در خرید لاستیک خودرو

مقاوم سازی ساختمان

نصب کفپوش‌های مدرن و زیبا به جای فرش‌های گران!

ماساژ، معجزه‌ای برای پایان بی‌خوابی‌ها!

با دستگاه بخور آرامش را به پوستتان بازگردانید

خیابان شریعتی،قلهک , سم زدایی کوتاه مدت , متادون درمانی , با مجوز وزارت بهداشت , دکتراعتمادیه 52613 9121224385 2662661 ?

سمپاشی 1 % تضمینی , با ضمانت ه کتبی , بامجوزوزارت بهداشت ساس , سوسک ، موش ، پشه ، موریانه , بدون لک و بو ، با سموم خارجی 22318372 44612721

بهداشت محیط زیست , مجوز رسمی + ضمانت کتبی , ریشه کنی تضمینی حشرات , 22264566 22729692 222311 ?

سمپاشی 1 % تضمینی , سوسک ، ساس ، پشه ، موش , بامجوز رسمی از وزارت بهداشت , شرکت آبادگستر ایام تعطیل 9125149841 444563 88688499 شبانه روزي 2263467 ?

پرستاری سالمند و کودک ، , فیزیوتراپی مجوز وزارت بهداشت , تخفیف بازنشستگان میرزایی 88849523 88828494 ?

با مجوز وزارت بهداشت , با سابقه 5 ـ 4433849 15 ـ 2275914 ?

مجوز وزارت بهداشت , سالمند / بیمار / کودک , 2 % تخفیف ویژه قرارداد 9128686194 نازي آباد 5559166 مرکــز 66842213 نارمک 77564593 صادقيه 448217 مطهري 88922925 نياوران 22923188

آرامش خیال با امداد , مجوز وزارت بهداشت , مراقبت ازسالمندبیمارکودک , پرسنل باعدم سوءپیشینه و , کارت بهداشت،مادریارماهر , 1

مراقبت از کودک ، , سالمند و بیمار , , بامجوز وزارت بهداشت , شماره 676 / 91 / ب / ش , و افتخار , رضایتمندی و تندیس شما , شیوه های نوین ما , نیروهای

جهت مشاوره رایگان درباره تبلیغات، با ما تماس بگیرید:

۰۲۱ – ۲۳۰ ۴۴ ۳۳۳

آفتاب مرجع فارسی زبانان سراسر دنیا، از سال ۱۳۸۰ تا کنون است

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۳۳۳

تلگرام آفتاب

اینستاگرام آفتاب

+۹۸ ۲۱ ۲۳۰ ۴۴ ۱۰۳

ایران، تهران، میدان نوبنیاد ، کوهستان سوم ، پلاک ۳

ارسال به تلگرام

ارسال به

ارسال به توئیتر

ارسال به

ارسال به گوگل پلاس

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

آدرس لینک

عفونت گوش یک التهاب در گوش میانی است که عمدتا بوسیله باکتری ها ایجاد می شود و هنگامی رخ می دهد که مایعی پشت پرده صماخ (پرده گوش) جمع شده باشد. هرکسی ممکن است به این بیماری دچار شود ولی عمدتا در کودکان و در سنین زیر ۵ سال مشاهده می شود و حدود ۷۵% از کودکان در ۳سال ابتدایی زندگی به این عفونت دچار می شوند. در حقیقت، عفونت گوش شایع ترین دلیلی است که والدین به خاطر آن کودکشان را نزد پزشک می برند. علمی این بیماری Otitis Media یا به اختصار OM می باشد.

سه نوع عمده عفونت گوش وجود دارد که هرکدام ترکیب متفاوتی از نشانه ها را دارا می باشند:

چگونه متوجه شوم که فرزندم دچار عفونت گوش شده است؟

اغلب عفونت های گوش زمانی رخ می دهند که کودک هنوز صحبت کردن را فرانگرفته است. در صورتی که فرزند شما به سنی نرسیده است که بیان کند “گوشم درد می کند در این صورت به این علائم توجه کنید:

بخش های گوش

عفونت گوش عمدتا توسط باکتری ها ایجاد میشود و اغلب بعد از اینکه کودک دچار گلودرد، سرماخوردگی یا سایر عفونت های بخش فوقانی دستگاه تنفس شود آغاز میشود. در صورتی که عفونت بخش فوقانی دستگاه تنفس از نوع باکتریال باشد همین باکتری ها ممکن است در گوش میانی نیز گسترش یابند و اگر عفونت از نوع ویروسی باشد، نظیر سرماخوردگی (ویروس انفلوانزا)، باکتری ها فلور طبیعی آن ناحیه می توانند به عنوان عامل ثانویه ایجاد عفونت کنند و در اثر این عفونت مایعی در پشت پرده گوش جمع خواهد شد.

گوش دارای سه بخش اصلی می باشد:

گوش خارجی که pinna نیز یده میشود شامل تمام چیزهایی میشود که ما از بیرون مشاهده می کنیم. (از خم بالایی گوش تا لاله گوش به همراه کانال شنوایی که از ورودی سوراخ گوش شروع و تا پرده گوش ادامه دارد.) پرده گوش یک لایه غشایی است که دو بخش میانی و خارجی را از یکدیگر متمایز می کند.

گوش میانی، جایی که عفونت گوش رخ میدهد، بین پرده گوش و گوش داخلی قرارگرفته است. درون گوش میانی سه استخوان کوچک به های استخوان چکشی (malleus)، استخوان سندانی (incus) و استخوان رکابی (stapes) قرار دارند که وظیفه آنها انتقال لرزش های صوتی از پرده گوش به گوش داخلی میباشد. این استخوان ها در گوش میانی توسط هوا احاطه شده اند.

گوش داخلی شامل لایبرنت (Labyrinth) می باشد که به ما در برقراری تعادل کمک میکند. حلزون گوش (conchea) که بخشی از این لایبرنت می باشند ارگان حلزونی شکلی هستند که لرزش های صوتی دریافت شده در گوش میانی را به علائم الکتریکی تبدیل می کنند و عصب شنوایی این علائم را به مغز می فرستد.

سایر بخش های نزدیک گوش نیز می توانند درگیر عفونت گوش شوند. مجرای (شیپور) استاش یک مجرای کوچک است که بخش فوقانی گلو را به گوش میانی مرتبط می نماید و کارش این است که هوای تازه را در اختیار گوش میانی قرار دهد، آنرا زهکشی کند و فشار هوای بین بینی و گوش را در حد متعادل حفظ کند.

لوزه ها (Adenoids) بالشتک های کوچک بافتی هستند که در پشت بینی، بالای گلو و نزدیک شیپور استاش قرار گرفته اند که عمدتا از سلول های سیستم ایمنی ساخته شده اند و با به دام انداختن باکتری هایی که از طریق دهان وارد شده اند با عفونت مبارزه می کنند.

دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان از بالغین دچار عفونت گوش می شوند.

شیپور استاش آنها کوچکتر از بالغین می باشد و این باعث میشود حتی در شرایط طبیعی خروج مایع سخت تر باشد. در صورتی که شیپور استاش دچار آماس شده باشد و یا توسط موکوس مربوط به سرماخوردگی یا سایر بیماری های تنفسی پوشیده شده باشد ممکن است مایع نتواند جریان داشته باشد.

سیستم ایمنی یک کودک به اندازه ی یک فرد بالغ تاثیرگذار و فعال نمی باشد چرا که هنوز در حال توسعه است و این کار را برای کودکان برای مقابله با عفونت سخت می کند.

به عنوان بخشی از سیستم ایمنی، لوزه ها به باکتری های عبورکرده از دهان و بینی پاسخ می دهند. بعضی اوقات باکتری ها در لوزه ها به دام می افتند و ایجاد عفونت مزمن میکنند که سپس به شیپور استاش و گوش میانی میروند.

اولین سوالی که پزشک از شما خواهد پرسید در رابطه با سلامت کودک شماست. آیا فرزند شما اخیرا سرماخوردگی و یا گلودرد داشته است؟ آیا مشکل خواب داشته است؟ آیا گوشش را فشار میدهد؟ در صورتی که عفونت گوش محتمل به نظر برسد، ساده ترین روش برای پزشک استفاده از وسیله ای چراغ دار به اتوسکوپ (Otoscope) میباشد تا بوسیله آن پرده گوش را مشاهده کند. پرده گوش قرمز شده و متورم نشان دهنده عفونت می باشد.

پزشک همچنین ممکن است از اتوسکوپ بادی (Pneumatic Otoscope) استفاده نماید که مقداری هوا (مانند فوت) را به مجرای شنوایی می وزد تا از وجود مایع در پشت پرده گوش مطمئن شود. پرده گوش طبیعی به نسبت پرده گوشی که پشت آن مایع قرار دارد راحت تر تکان خواهد خورد.

تیمپانومتری (Tympanometry)، که از تون صدا و فشار هوا استفاده می کند، یک تست تشخیصی است که پزشک ممکن است درصورتی که تشخیص واضح نباشد از آن استفاده نماید. تیمپانومتر (Tympanometer) یک دوشاخه کوچک و نرم است که شامل یک میکروفون کوچک و بلندگو می باشد و میزان انعطاف پرده گوش را در فشارهای مختلف اندازه گیری میکند.

خیلی از پزشکان آنتی بیوتیک، نظیر آموکسی سیلین، را به مدت هفت تا ده روز تجویز می کنند. همچنین پزشک شما ممکن است از ضد دردهایی نظیر استامینوفن و یا ایبوپروفن و یا قطره گوش برای کاهش درد استفاده نماید. (از آنجاییکه آسپرین عامل پیشگیری کننده اصلی برای سندرم Reye را محدود میکند، کودکی با علائم تب و سایر علائم شبه انفلوانزا نباید بدون تجویز و بررسی پزشک از اسپرین استفاده نماید.)

اگر پزشک شما قادر به تشخیص قطعی OM نمی باشد و کودک شما گوش درد و یا تب شدیدی ندارد، ممکن است پزشک از شما چند روزی فرصت بخواهد تا ببیند گوش درد از بین میرود یا نه. گاهی اوقات گوش درد به دلیل عفونت نیست و بعضی عفونتهای گوش ممکن است بدون آنتی بیوتیک هم بهبود یابند. استفاده محتاطانه آنتی بیوتیک با دلیل مناسب از توسعه باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک به پیشگیری کمک میکند.

اگر پزشک آنتی بیوتیک تجویز کرد، مهم است که مطمئن شوید کودک شما به صورت دقیق بر طبق تجویز پزشک و به صورت کامل مورد درمان قرارگیرد. (دوره درمان را تکمیل نماید.) گرچه ممکن است کودک شما طی چند روز بعد از شروع درمان بهتر به نظر برسد ولی عفونت هنوز به طور کامل پاک نشده است. متوقف کردن زود هنگام دوره درمان ممکن است موجب عود عفونت شود. همچنین مهم است که کودک شما مورد پیگیری پزشک قرار گیرد (follow up یا معاینه منظم) تا بررسی شود که عفونت هنوز هم وجود دارد یا پاک شده است.

چقدر طول میکشد تا فرزندم بهتر شود؟

فرزند شما ممکن است چند روز پس از معاینه پزشک بهتر شود. اگر بعد از چند روز کودک شما همچنان بیمار به نظر میرسد، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است کودک شما نیاز به آنتی بیوتیک های متفاوتی داشته باشد، مادامی که عفونت پاک شود ممکن است مایع هنوز در گوش باقی بماند هرچند که عمدتا طی سه تا شش هفته ناپدید میشود.

چه میشود اگر عفونت عود کند؟

برای جلوگیری از عود عفونت محدود کردن برخی عوامل، کمک کننده است. یکی از این عوامل خطرزا افراد سیگاری و دود سیگار می باشد. در اثر نادیده گرفتن این عوامل کودک ممکن است حتی به مدت پنج تا شش سال نیز عفونت را با خود داشته باشد. ممکن است پزشک شما بخواهد چند ماهی صبر کند تا ببیند که علائم بهتر می شوند یا نه، اگر عفونت حتی با کمک آنتی بیوتیک ها هم از بین نرفت بسیاری از پزشکان اقدام جراحی را پیشنهاد خواهند کرد که با این کار یک لوله تهویه کوچک را برای بهبود جریان هوا و جلوگیری از بازگشت عفونت در گوش قرار می دهند. این لوله ها عمدتا به مدت شش تا نه (۹) ماه باقی خواهند ماند و نیازمند معاینه منظم می باشند. در صورتی که این لوله هم پاسخگو نباشد و بیماری بهبود نیابد پزشک پیشنهاد خواهد کرد که برای جلوگیری از عفونت دوباره، لوزه برداشته شود.

آیا عفونت گوش قابل پیشگیری است؟

در حال حاضر، بهترین راه پیشگیری عفونت گوش کاهش عوامل خطرزای ایجاد کننده آن می باشند. در اینجا برخی اقدامات پیشگیرانه را برای شما ذکر می کنیم:

ترجمه و ویرایش:

سایت علمی آموزشی عصرعلم- www.AsreElm.com

مطالب در همین رابطه

سلام،اگراین عفونت با دارو رفع نشود،مرحله بعد درمان چیست؟

چندسالی به عفونت گوش مبتلاهستم ازهیچ دارویی و چیزی درمان نیافتم ازگوشم به کتفم میریزه

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

سلام گوش سمت چپ من مشکل شنوایی پیدا کرده و صداهای آرام را نمی توانم بشنوم و دکتر من گفته عفونت کرده حالا من چی کار کنم راه درمانی داره خواهشا به سوال من جواب بدید

خواهش میکنم قابلی نداشت

عالی بود ممنون

عفونت گوش میانی باعث گز گز کردن یا خواب رفتن دست یا پا میشود؟

خطر عفونت گوش میانی از بقیه قسمت های گوش است چرا

چرا خطر عفونت گوش میانی از قسمت های دیگر گوش (خارجی و داخلی ) است لطفا سریعتر جواب بدید

در پاسخ به مریم

چون گوش میانی با حلق در ارتباط است و در معرض میکروبها (باکتری و ویروسهایی مثل سرماخوردگی و ) قرار دارد. گوش خارجی شامل آسیبهای فیزیکی است و گوش داخلی هم از لحاظ عصب دهی آسیب میبیند.

چرا خطر عفونت گوش میانی است؟ چرا جواب اینو نگفتید ؟ واقعا لازم دارم

در پاسخ به سارا

سلام سوال شما واضح نیست! خطر عفونت گوش میانی نسبت به چه چیزی؟ به سرماخوردگی؟ به التهاب مفاصل؟ به دیابت؟!! منظور شما کثرت ابتلا به این بیماری است یا خطرناکتر بودن آن (عوارض بیشتر)؟ لطفا اطلاعات بیشتری ارائه دهید.

چرا عفونت گوش میانی بیش تر است

خيلي خوب بود

(چرا خطر عفونت گوش میانی است؟) را نگفتید.

در پاسخ به Mhammad

نسبت به چه چیزی؟!

چرا عفونت گوش میانی بیشترست

مرسی از مطلبتون خيلی خوب بود !

فقط گزینه‌ی وسط را تیک بزنید. »مشاهده قوانین

محصولات و کتابهای آموزشی عصرعلم را در این بخش مشاهده کنید.

ورود به فروشگاه

با دوره‌های آموزشی کاربردی عصرعلم مهارت کسب کنید و برای خودتان کار و درآمدزایی ایجاد کنید!

لیست دوره ها

راهنمای لغو عضویت

© ۱۳۹۷-۱۳۸۸ تمامی حقوق مادی و معنوی بر اساس موارد ذکر شده در مرام‌ه‌ی عصرعلم محفوظ می‌باشد.



خانه

موبایل

عفونت گوش خارجی اغلب با نوعی خارش و اگزمای پوستی شروع می‌شود

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

اگرچه عفونت گوش در کودکان شایع می‌باشد تا بزرگسالان، با این حال بزرگسالان نیز در معرض این عفونت قرار دارند. معمولا عفونت گوش کودکان به سرعت بهبود پیدا می‌کند، اما عفونت گوش در بزرگسالان اغلب نشانه‌ای از دیگر مشکلات جسمی می‌باشد.

انواع عفونت گوش

سه نوع عفونت یا التهاب گوش وجود دارد که هر کدام از آن‌ها مرتبط با یکی از بخش‌های گوش می‌باشند: گوش داخلی، میانی و خارجی

عفونت گوش داخلی

عفونت گوش داخلی در واقع نوعی التهاب گوش می‌باشد. آماس گوش درونی (Labyrinthitis) نوعی عفونت گوش داخلی بوده که بر روی شنوایی و تعادل فرد تاثیر می‌گذارد. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که التهاب گوش داخلی نشانه‌ای از مننژیت باشد. علائم این نوع التهاب عبارتند از:

سرگیجه

حالت تهوع

استفراغ

عفونت گوش میانی

گوش میانی درست در پشت پرده گوش قرار گرفته که مسئول انتقال صدا از گوش خارجی به گوش داخلی می‌باشد. به عفونت گوش میانی، اوتیت مدیا (otitis media) نیز گفته می‌شود که شایع‌ترین نوع التهاب گوش می‌باشد. این عفونت ناشی از تجمع مایع در پشت پرده گوش بوده که منجر به تورم پرده گوش می‌شود. از علائم آن می‌توان به درد گوش، گرفتگی گوش، تب، مشکلات شنوایی و ترشح مایعاتی از گوش اشاره کرد.

عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی اغلب با نوعی خارش و اگزمای پوستی شروع می‌شود. در این حالت گوش دردناک، حساس، قرمز و متورم می‌شود.

برای درمان عفونت گوش خارجی باید از دارو‌های ضد میکروبی و ضد التهابی استفاده کرد

علل ایجاد عفونت یا التهاب گوش

عفونت‌های گوش اغلب ناشی از عفونت‌های باکتریایی می‌باشند. اگر عفونت گوش میانی از نوع باکتریایی باشد، به احتمال زیاد باکتری Streptococcus pneumoniae عامل ایجاد عفونت بوده است. عفونت گوش میانی اغلب ناشی از سرما خوردگی یا دیگر مشکلات تنفسی می‌باشد. عفونت گوش خارجی ناشی از تجمع آب در گوش بوده که به خاطر شنا یا حمام کردن ایجاد می‌شود.

راه های درمان التهاب گوش

نوع درمان التهاب گوش بستگی به نوع عفونت دارد. در موارد، برای درمان عفونت‌های گوش میانی و خارجی، مصرف آنتی بیوتیک‌ها ضروری می‌باشند. اگر عفونت گوش خفیف باشد، می توانید از روش‌های زیر برای درمان عفونت‌ استفاده کنید:

گذاشتن حوله یا پارچه‌ای گرم بر روی گوش آسیب دیده

مصرف دارو‌های ضد درد مانند ایبوپروفن یا استامینوفن

استفاده از قطره‌های گوش برای کاهش درد

مصرف دارو‌های ضد احتقان مانند سودوافدرین (pseudoephedrine)

درمان عفونت گوش میانی

برای درمان التهاب گوش میانی احتمالا آنتی بیوتیک تجویز می‌شود. برخی از آنتی بیوتیک‌ها به صورت خوراکی مصرف شده و برخی دیگر به صورت قطره در گوش چکانده خواهند شد. احتمالا پزشک دارو‌های ضد درد و ضد التهابی را برای کاهش علائم عفونت نیز تجویز خواهد کرد. 

همچنین از تکنیک دمیدن (Autoinsufflation) می‌توان برای درمان عفونت گوش میانی استفاده کرد. این روش به پاک شدن لوله استاش (eustachian tube) گوش کمک می‌کند. برای انجام این کار بینی خود را فشار داده، دهان خود را بسته و به آرامی نفس خود را بیرون دهید. در این حالت، هوا وارد لوله‌های استاش شده و به تخلیه آن‌ها کمک می‌کند.

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

برای درمان عفونت گوش خارجی باید از دارو‌های ضد میکروبی و ضد التهابی استفاده کرد. اگر پزشک تشخیص دهد که این عفونت از نوع باکتریایی می‌باشد، احتمالا آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. اگر عفونت از نوع ویروسی باشد، باید صبر کنید تا عفونت به مرور از بین برود. بسته به نوع ویروس، ممکن است پزشک درمان‌های دیگری را نیز برای شما در نظر بگیرد. در مواردی که عفونت با درمان‌های پزشکی بر طرف نشود و یا در مدت زمان کوتاهی گوش پر از عفونت شود، این احتمال وجود دارد که پزشک جراحی را توصیه کند. در موارد لوله‌هایی در گوش قرار داده شده که عفونت‌های موجود در گوش را تخلیه می‌کنند.

یکی از دلایل ایجاد عفونت گوش را می‌توان آلرژی غذایی در نظر گرفت

استفاده از روش‌هایی طبیعی برای درمان التهاب گوش

استفاده از روغن سیر: سیر دارای خواص ضد میکروبی، ضد ویروسی و ضد قارچی بوده و به عنوان آنتی بیوتیکی طبیعی، می‌تواند عوامل بیماری زای عفونت گوش را از بین ببرد.

مصرف پروبیوتیک: استفاده از مکمل‌های پروبیوتیک می‌توانند به درمان التهاب گوش کمک کنند. همچنین می‌توانید پروبیوتیک را از طریق خوردن ماست پروبیوتیک و آب نارگیل تخمیر شده (کفیر نارگیل) به دست آورید.

از بین بردن آلرژی: یکی از دلایل ایجاد عفونت گوش را می‌توان آلرژی غذایی در نظر گرفت. به گفته محققان، کودکان مبتلا به آلرژی غذایی به عفونت‌های گوش دچار می‌شوند؛ بنابراین اگر فرد به گلوتن، لبنیات و آجیل آلرژی داشته باشد، احتمال ابتلا به عفونت گوش در آن‌ها است.

گیاه گل ماهور (خرگوشک): استفاده از روغن گیاه گل ماهور یکی از بهترین روش‌ها برای درمان التهاب گوش می‌باشد.

گرما و استراحت: استراحت کردن و خوردن غذا‌های مقوی و سالم کمک بسیاری به درمان عفونت گوش می‌کنند. همچنین می‌توانید بر روی گوش خود حوله‌های گرم شده را قرار دهید. به یاد داشته باشید که حوله‌ها زیاد داغ نباشند.

ویتامین D: ویتامین D باعث افزایش تقویت سیستم ایمنی بدن شده که در نتیجه به بهبود سریع عفونت گوش نیز کمک می‌کند. 

در پایان اگر احساس می‌کنید که مبتلا به عفونت گوش شده اید، باید هر چه سریع‌تر تحت درمان قرار گرفته تا دچار عوارض جانبی از قبیل مشکلات شنوایی یا سرایت عفونت به دیگر قسمت‌های بدن نشوید.

منبع:setare.com

بخوانید تا سالم بمانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

گوش سه قسمت اصلي دارد: خارجي، مياني و داخلي. گوش خارجي شامل لاله و مجرای گوش می شود. پرده گوش، مجرای گوش (گوش خارجی) را از گوش مياني جدا مي كند. استخوانچه هاي كوچك گوش مياني (چکشی، سندانی و رکابی) انتقال صوت را از پرده گوش به گوش داخلي انجام می دهند. گوش داخلي شامل گیرنده های عصب شنوائي و تعادلی است كه به مغز مي رود.

امواج صوتي از طریق هوا منتقل مي شوند. اين امواج وارد مجرای گوش شده و سپس سبب ارتعاش پرده گوش مي شوند. ارتعاشات از پرده گوش به استخوانچه هاي گوش مياني منتقل مي شود و از طريق آنها به عصب شنوائي درگوش داخلي منتقل مي شود. در اينجا، ارتعاشات تبديل به پیامهای عصبي شده و به مغز منتقل می شوند. مغز اين پیامها را به عنوان صوت تفسير مي كند. (موزيك، صدا، بوق ماشين و غيره)

بسیاری از بیماریهای طبی مثل مواردي كه در زير ليست شده است، مي تواند سلامت شنوائي را تحت تاثير قرار دهد. درمان اين موارد و ساير علل كاهش شنوائي، اغلب سبب بهبود يا بازگشت شنوائي می شود. بعضي از موارد اگر به موقع تشخيص داده نشده و درمان نشوند منجر به اختلالات غير قابل برگشت کاهش شنوائي يا كري مي شوند. اگر فكر مي كنيد كه خود يا خانواده شما مشکل شنوائي داريد، با مراجعه به پزشك، از وضعیت شنوایی و سلامت گوش خود مطمئن شويد. خلي منتقل مي شود. در اينجا، ارتعاشات تبديل به پیامهای عصبي شده و به مغز منتقل می شوند. مغز اين پیامها را به عنوان صوت تفسير مي كند. (موزيك، صدا، بوق ماشين و غيره)

اتيت مديا شايعترين علت كاهش شنوائي در بچه ها است. اتيت مديا يك واژه پزشكي به معني التهاب يا عفونت گوش مياني است. اين حالت مي تواند در يك يا هردو گوش اتفاق بيفتد و به دليل شكل شيپور استاش در بچه ها در کودکان دیده می شود. اگر اتيت مديا تشخيص داده نشده و درمان نشود، مي تواند منجر به عفونت ماستوئيد در پشت گوش و كاهش شنوائي شود. در صورتيكه به طور مناسب درمان شود، كاهش شنوائي مربوط به آن مي تواند بهبود کامل يابد.

وزوز گوش يك واژه پزشكي به معني «زنگ زدن گوش ها» است كه از آن به صداي غرش مانند، كليك، همهمه، وزوز یا صدای سوت مانند و می تواند تعبیر می شود. اغلب موارد وزوز ناشي از آسيب پايانه هاي ميكروسكوپي عصب شنوائي در گوش داخلي است. سلامتي اين پايانه هاي عصبي، جهت شنوائي نيز مهم است و آسيب آنها اغلب منجر به كاهش شنوائي و وزوز گوش مي شود. اختلال در اعصاب شنوائي و وزوز گوش همچنين مي تواند يك يافته طبيعي همراه پيري باشد. مواجهه با صداهاي بلند، احتمالاً علت ايجاد كننده وزوز گوش و آسيب شنوائي در افراد جوان تر مي باشد. درمان هاي دارويي و وسايل كمك شنوائي اغلب براي آنهایي كه اين حالت را دارند كمك كننده است.

عفونت گوش خارجي، هنگاميكه آب در مجرای گوش گير مي افتد و منجر به تجمع و رشد باكتريها مي شود، به عنوان گوش شناگران يا اتيت اكسترن يده مي شود. در اين محيط گرم و مرطوب، باكتريها تكثير كرده و سبب عفونت مجرای گوش مي شوند. اگر چه اين حالت به طور معمول در شناگران ديده مي شود، استحمام و دوش گرفتن نيز مي تواند منجر به اين عفونت شايع شود. در موارد شديد، مجرای گوش ممكن است متورم و بسته شده و منجر به كاهش شنوائي گذرا شود و تجويز داروها را مشكل سازد.

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

واكس (جرم) گوش (همچنين به سرومن نيز مشهور است) توسط غدد خاصي كه در قسمت خارجي مجرای گوش است ترشح مي شود و عمل آن به دام انداختن گرد و غبار و ذرات خارجی است تا از رسيدن آنها به پرده گوش ممانعت كند. اغلب اين واكس تجمع مي يابد، خشك مي شود و سپس يا خود بخود به خارج گوش مي افتد يا پاك مي شود. يكي از شايعترين علل كاهش شنوائي، تجمع واكس گوش است. استفاده از سوآب هاي پنبه اي يا ساير اشياء كوچك جهت خارج كردن واكس گوش توصيه نمي شود چراكه آنها واكس را به نواحي عميق تر هل مي دهند و انسداد را بيشتر كرده و روي شنوائي تاثير مي گذارد. واكس گوش بيش از حد مي تواند يك حالت مزمن بوده و بهتر است توسط پزشك درمان شود.

بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED) يك حالت التهابي گوش داخلي است اين حالت وقتي اتفاق مي افتد كه سيستم ايمني بدن به سلولهاي گوش داخلي كه با ويروس يا باكتري اشتباه گرفته شده اند حمله كند. تشخیص سريع باليني براي داشتن پيش آگهي مناسب، لازم است. بنابراين دانستن علائم بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED) مهم است: كاهش ناگهاني شنوائي در يك گوش سريعاً به گوش دوم پيشرفت مي كند و كاهش شنوائي در طول هفته ها يا ماهها ادامه مي يابد. احساس پري گوش، سرگيجه و وزوزاز دیگر علایم همراه این بیماری است. درمان برپايه دارو است اما سمعك وكاشت حلزون در بعضي موارد كمك كننده هستند.

كلستئاتوم رشد پوست در گوش مياني، پشت پرده گوش است. اين حالت اغلب ناشي از اختلال عملكرد شيپور استاش یا همراه با عفونت گوش مياني است (اتيت مديا) ولي مي تواند همچنين در زمان تولد (کلستئاتوم مادرزادی) وجود داشته باشد. اين حالت قابل درمان است اما تنها با معاينه باليني مي تواند تشخيص داده شود. كلستئاتوم درمان نشده در طول زمان مي تواند منجر به خوردگي استخوان و گسترش عفونت به نواحي ديگر مثل گوش داخلي و مغز شود در صورتيكه درمان نشود، كري، آبسه مغزي، مننژيت و مرگ ممكن است رخ دهد.

پرده گوش پاره درواقع وجود يك سوراخ يا پارگي در پرده صماخ است. پرده گوش يك غشاء نازك است كه مجرای گوش را از گوش مياني جدا مي كند. پارگی پرده گوش ممکن است همراه با كاهش شنوائي، خروج ترشحات گهگاهی واحتمالاً درد باشد. ميزان كاهش شنوائي بسته به ميزان و محل پارگي متفاوت است. بسته به اندازه و نیز علت آن، گاهي اوقات پارگی پرده گوش، خود به خود ترميم می شود. اما در موارد ديگر جراحي براي ترميم ضروري است. اگر آب يا باكتريها از طريق سوراخ پرده به گوش داخلي برسند، مشكلات جدي رخ مي دهد. پزشك معمولاً به شما توصيه می کند که تا زمانيكه سوراخ ترميم شود از وارد شدن آب به گوش اجتناب كنید.

حدود پنج تا شش میلیون نفر در ایران (2 تا 25 ميليون نفر در ایالات متحده آمریکا) در جاتي از كاهش شنوائي دارند. اغلب كاهش شنوائي ها در بالغين اتفاق مي افتد. تنها يك ميليون از اين افراد زير 18 سال هستند.

كاهش شنوائي مي تواند خفيف، متوسط، شديد يا كامل باشد. اين حالت مي تواند نشانه آسيب به گوش خارجي، مياني، داخلي يا عصب شنوائي باشد.

گوش خارجي شامل گوش قابل مشاهده و كانال گوش است. گوش مياني يك حفره پر از هواست كه شامل سه استخوانچه مي باشد. گوش مياني توسط پرده گوش از كانال گوش جدا مي شود. بعضي از انواع كاهش شنوائي ناشي از ممانعت از انتقال امواج صوتي در طول گوش خارجي و مياني است. اين نوع كاهش شنوائي معمولاً با دارو يا جراحي مي تواند تصحيح شود.

بعضي ازعوامل که مانع انتقال امواج صوتي در گوش خارجي و مياني می شوند عبارتند از:

شايعترين علت كاهش شنوائي در بالغين، آسيب ساختمانهاي گوش داخلی يا آسيب به عصب شنوائي است كه ايمپالس ها را از گوش داخلي به مغز مي رساند. اين حالت معمولاً برگشت پذير نيست اما به وسيله سمعك ها مي توان به بيمار كمك كرد.

بعضي علل آن عبارتند از:

كاهش شنوائي مي تواند تدريجي يا ناگهاني باشد. روند طبيعي پيري نيز مي تواند منجر به كاهش شنوائي شود. از آنجا كه كاهش شنوائي اغلب تدريجي است، خيلي از بالغين از وجودش آگاه نيستند. آنها تنها ممكن است احساس كنند كه افراد واضح صحبت نمي كنند. مواجهه با سروصدا اغلب عامل كاهش شنوائي بخصوص در جمعيت مردان است. بيماري منيير سومين علت شايع اختلال شنوائي در بالغين است. علائم شامل كاهش شنوائي متناوب، وزوز گوش و مشكلات تعادلی است.

اگر شما احساس كاهش شنوائي مي كنيد، با پزشک خود جهت انجام يك تست شنوائي تماس بگيريد. تست شنوائي مي تواند درجه و نوع كاهش شنوائي را تعيين كند.

گوش سه قسمت اصلي دارد: خارجي، مياني و داخلي. گوش خارجي (قسمتی که شما مي توانيد ببينيد) به كانال گوش باز مي شود. پرده گوش كانال گوش را از گوش مياني جدا مي كند. استخوانچه هاي گوش مياني انتقال صدا به گوش داخلي را به عهده دارند. گوش داخلي حاوي عصب شنوائي است كه به مغز منتهي مي شود.

هرگونه منبع صوتي، ارتعاشات يا امواج صوتي را به هوا انتقال می دهد. اين امواج از ورودي گوش عبور كرده و از طريق مجرای گوش به پرده گوش برخود مي كنند وسبب ارتعاش آن مي شوند. ارتعاشات به نوبه خود به استخوانچه هاي گوش مياني منتقل مي شود كه اين استخوانچه ها ارتعاش را به عصب شنوائي در گوش داخلي منتقل مي كنند. در اينجا ارتعاشات تبديل به ايمپالس هاي عصبي مي شود و مستقيماً به مغز مي روند؛ جائيكه ايمپالس ها به عنوان صدا تفسير مي شود. (موزيك، صدا، بوق ماشين و)

عفونت حاد گوش میانی (اوتيت مديا) ، التهاب گوش مياني است. التهاب دراثر عفونت گوش مياني اتفاق مي افتد. اين حالت ممكن است در يك يا هر دو گوش رخ دهد. عفونت حاد گوش میانی (اوتيت مديا) شايعترين تشخيصی است كه براي بچه هاي بيماري كه به پزشك مراجعه مي كنند گذاشته مي شود. اين بیماری همچنين شايعترين علت ناشنوائي در كودكان است.

گرچه عفونت حاد گوش میانی (اوتيت مديا) در بچه هاي کوچک شايعتر است، گهگاه بالغين را نيز درگير مي كند. اين حالت اغلب درزمستان و اوايل بهار رخ مي دهد.

بله! جدي است چون مي تواند گوش درد شديد و كاهش شنوائي ايجاد كند. كاهش شنوائي به خصوص در اطفال مي تواند يادگيري را مختل کرده و حتي تكامل گفتار را به تاخير اندازد. به هرحال، اگر اتيت مديا سريعاً و به صورت موثر درمان شود، شنوائي اغلب به حالت طبیعی بر خواهد گشت.

از جهت دیگر عفونت مي تواند به ساختمانهاي مجاور در سر به خصوص به ماستوئيد گسترش يابد. بنابراين بسيارمهم است كه علائم (به ليست زیر توجه كنيد) این بیماری شناخته شده و سريعاًَ مورد توجه پزشكتان قرار گيرد.

گوش خارجي اصوات را جمع آوري مي كند. گوش مياني يك محفظه پراز هوا به اندازه نخود است كه توسط پرده گوش كه به نازكي ورق است، از گوش خارجي جدا مي شود. سه استخوانچه به پرده گوش متصل هستند. وقتي امواج صوتي به پرده گوش برخورد مي كنند، سبب ارتعاش استخوانچه ها شده و صوت به گوش داخلي منتقل مي شود.

گوش داخلي ارتعاشات را به سيگنالهاي الكتريكي تبديل كرده و اين سيگنالها رابه مغز منتقل مي كند. گوش داخلي همچنين به حفظ تعادل كمك مي كند.

يك گوش مياني سالم، شامل هوا با همان فشار هواي بيرون است كه به پرده اجازه ارتعاش آزادانه مي دهد. هوا از طريق شيپور استاش كه پشت بيني را به گوش مربوط مي كند، وارد گوش مياني مي شود. وقتي خميازه مي كشيد و صدايي در گوشتان احساس مي كنيد، شيپور استاش حباب هواي كوچكي را به گوش مياني جهت تعادل فشارهوا فرستاده است.

انسداد شيپور استاش هنگام سرماخوردگي، آلرژي يا عفونت راه هوايي فوقاني و وجود باكتريها و ويروس ها، منجر به تجمع مايع (مجموع چرك و موكوس) درپشت پرده گوش مي شود. اين حالت را اتيت مديای حاد مي گويند.

تجمع چرك در گوش مياني با بالا بردن فشار، سبب درد گوش، تورم و قرمزي مي شود. از آنجا كه پرده گوش نمي تواند به درستي مرتعش شود، شما يا فرزندتان ممكن است مشكلات شنوائي پیدا کنید. گاهي اوقات پرده گوش پاره مي شود و چرك به خارج گوش تخليه مي شود. اما اغلب به دليل شيپور استاش ملتهب و متورم، چرك و موكوس در گوش مياني باقي مي ماند. اين حالت را افيوژن گوش مياني يا اتيت مياني سروز مي گويند. اغلب وقتي كه عفونت حاد فروكش كرد، افيوژن مي ماند و مزمن مي شود و براي هفته ها، ماهها يا حتي سالها طول مي كشد. اين حالت شخص را مستعد عودهاي مكرر عفونت حاد مي كند و ممكن است سبب اختلال در شنوائي شود.

در شيرخواران و نوپاها به دنبال اين موارد بگرديد:

كشیدن يا خاراندن گوش به خصوص اگر همراه موارد زير باشد:

دربچه هاي كوچك، نوجوانان و بالغين بدنبال موارد زير باشيد:

بياد داشته باشيد بدون درمان مناسب، آسيب ناشي از عفونت گوش مي تواند سبب كاهش شنوائي مزمن يا دائمي شود.

حين معاينه، پزشك از وسيله اي به اتوسكوپ جهت ارزيابي حالت گوش استفاده مي كند. پزشک توسط اتوسكوپ و یا میکروسکوپ گوش، معاينه اي جهت بررسي قرمزي پرده و يا وجود مايع پشت گوش انجام مي دهد. با استفاده دقيق از فشار هوا، پزشك همچنين مي تواند ببيند آيا پرده حركت مي كند يا نه. اگر پرده گوش حركت نكند و يا قرمز باشد احتمالاً عفونت گوش وجود دارد.

دو آزمون ديگر جهت ارزیابی بيشتر انجام مي شود:

شنوایی سنجی نشان مي دهد که آيا كاهش شنوائي در تون هاي صوتي با فركانس هاي مختلف رخ داده است.

يك تمپانوگرام، فشار هوا را در گوش مياني اندازه گيري مي كند تا متوجه شويم شيپور استاش چگونه كار مي كند و پرده گوش چگونه حركت مي كند.

پزشك ممكن است يك يا بيشتر دارو تجويز كند. مهم است كه تمام دارو(ها) طبق دستور مصرف و پيگيري شود.

اغلب، آنتي بيوتيك ها با عفونت مبارزه كرده و سبب بهبود سريع گوش درد مي شوند، اما عفونت زمان بيشتري براي پاك شدن كامل نياز دارد. بنابراين مطمئن شويد كه دارو براي تمام دوره اي كه پزشك شما توصيه كرده، مصرف شود. ممكن است يك داروی ضد احتقان (بخصوص در همراهي با يك سرماخوردگي) و يا در موارد آلرژی آنتي هيستامين تجویز شود.

گاهي اوقات پزشك دارويي را ممكن است يراي كاهش درد و يا تب تجويز كند. در صورت لزوم قطره هاي ضد درد، درد گوش را کاهش مي دهد. در صورتيكه هر سئوالي در مورد داروهاي خود يا فرزندانتان داريد يا علائم بهبود نيافت، با پزشك خود تماس بگيريد.

در اغلب موارد عفونت حاد گوش میانی (اوتيت مديا) توسط درمان دارويي مناسب و درمان هاي سرپایی، كاملاً بهبود مي يابد. گاهی درمان هاي بيشتري ممكن است توسط پزشكتان توصيه شود. يك نوع عمل جراحي به ميرنگوتومي ممكن است توسط پزشك توصيه شود. اين عمل جراحي شامل يك شكاف كوچك در پرده گوش است تا تخليه مايعات را تسريع كرده و درد را تسكين دهد. شكاف در عرض چند روزبدون هيچ اثر (جوشگاه) خاصي يا آسيب دائمی بهبود مي يابد. در واقع شكاف آنقدر سريع ترميم مي شود كه اغلب قبل از اينكه عفونت و مايع از بين برود، بسته مي شود. مي توان يك لوله تهويه در شكاف قرار داد كه از تجمع مايع جلوگيري كند و شنوائي را بهبود بخشد.

جراح، لوله تهويه اي (گرومت یا VT) را براي فرزند شما انتخاب مي كند كه براي مدت زمانيكه براي بهبود عفونت گوش مياني و بازگشت عملكرد شيپور استاش به حالت طبیعی لازم است، درگوش باقي بماند. اين مدت ممكن است چندين هفته يا ماه باشد. در طول اين مدت شما بايد از ورود آب به گوش اجتناب كنيد چرا كه ممکن است باعث عفونت گردد. در غير اين صورت، لوله مشكلي را ايجاد نکرده و سبب بهبود قابل توجه در شنوایي و كاهش تکرر عفونت هاي گوش خواهد شد.

اتيت مديا ممكن است در اثر عفونت مزمن لوزه ی سوم (آدنوئيد) عود كند. اگر اين حالت پيش آيد، پزشك ممكن است برداشتن لوزه را پيشنهاد كند. اين كار مي تواند در همان زماني كه لوله تهويه گذاشته مي شود، انجام شود.

آلرژي نيز بايد درمان شود.

پس يادتان باشد .

اتيت مديا در صورتيكه درمان صحيح و سريع انجام شود،معمولاً مشکل جدی ایجاد نمی کند. با كمك پزشك خود، شما و يا فرزندتان مي توانيد خيلي سريع احساس بهتري داشته باشيد و بهتر بشنويد.

مطمئن شويد كه بره درماني را پيگيري كرده ايد و تا زمانيكه پزشک به شما بگويد كه عفونت كاملاً درمان شده است، پیگیری پزشکی را ادامه دهید.

گوش سالم به سه بخش تقسيم مي شود: كوش خارجي، مياني و داخلي. هر بخش داراي عملكرد مهمي در روند شنوایی است.

امواج صوتي از مجرای گوش خارجي عبور مي كند و پرده گوش را كه حد فاصل گوش خارجي و مياني است به ارتعاش در مي آورد.

سه استخوانچه در گوش مياني (چكشی، سنداني و ركابي) نقش انتقال دهنده را جهت انتقال انرژي لرزشي ناشي از امواج صوتي به مايعات گوش داخلي ايفا مي كنند. لرزش اين مايعات پايانه هاي فیبرهاي عصبي را تحريك مي كند. سپس عصب شنوائي ايمپالس هاي صوتي را به مغز، جايي كه به صداهاي قابل فهم تفسير مي شوند انتقال مي دهد.

گوش خارجي و مياني صوت را انتقال مي هند. گوش داخلي آن را دريافت مي كند. اگر چنانچه آسيبي در گوش خارجي يا مياني وجود داشته باشد، افت شنوائي انتقالی رخ مي دهد. اگر مشكلي در گوش داخلي به وجود بيايد، افت شنوائي عصبي يا حسي عصبي ايجاد مي شود. چنانچه مشكل هم در گوش داخلي و هم در گوش مياني ايجاد شود، تركيبي از آسيب انتقالي و حسي عصبي را باعث مي شود.

هر بيماری كه پرده گوش يا استخوانچه هاي گوش را تحت تاثير قرار دهد، ممكن است منجر به افت شنوائي انتقالي در نتيجه اختلال در انتقال صوت به گوش داخلي گردد. برخي از آسيب هاي شنوائي ممكن است ناشي از پارگي در پرده گوش، از هم گسيختگي جزئي يا كلي يكي يا هر سه استوانچه گوش، زخم شدن بافت اطراف استخوانچه ها يا پرده گوش باشد.

زماني كه عفونت حاد در گوش مياني رخ مي دهد پرده گوش ممكن است پاره شود. اين پارگي معمولاً بهبود مي يابد. اگر اين بهبودي به خوبي صورت نگيرد، افت شنوائي انتقالي رخ مي دهد كه اغلب با صداي در سر و نيز ترشح مداوم يا متناوب همراه است.

زماني كه پارگي پرده گوش وجود دارد، نبايد اجازه داد كه آب وارد مجراي گوش شود. زمان دوش گرفتن يا حمام كردن مي توان پنبه اي را كه آغشته به وازلين شده است، در مجراي گوش جاي داد تا از ورود آب به مجراي گوش جلوگيري شود. هنگام شنا كردن، مي توان از پنبه آغشته به وازلين یا گوشیهای مخصوص شنا استفاده كرد. در مواردي كه ترشح گوش ديده مي شود، گوش بايد با گوش پاك كن هاي كوچك تميز نگه داشته شود. تجويز دارو نيز بايد در مواردي كه ترشح وجود دارد صورت بگيرد. پنبه اي كه در كانال گوش جاي داده شده براي خشك كردن ترشح گوش است، اما نبايد باعث مسدود شدن مجراي گوش براي مدت طولاني شود.

بعضي اوقات، پيش از جراحي، ضروري است نوع دقيق و نيز وسعت بيماري مشخص شود. اين تست ها براي دخالت موثرتر جهت درمان جراحي يا درمان داروي مي باشد. در بعضي موارد سی تی اسكن (با دقت بالا) گوش به جراح اطلاعات بسیار مفیدی ارائه مي دهد.

درمان داروئي، ترشح متناوب گوش را قطع مي كند. درمان شامل تميزكردن گوش و هم زمان تجويز آنتي بيوتيك موضعی به صورت قطره در گوش است. آنتی بیوتیک خوراكي نيز ممكن است مفيد باشد. استفاده از آنتي بيوتيك هاي داخل وريدي نيز گاهي اوقات توصيه مي شود.

مدتها درمان جراحي در اوتيت مزمن مياني به منظور كنترل عفونت و جلوگيري از عوارض جدي به كار مي رفت. در سالهاي اخير پیشرفت تكنيكهاي جراحي، بازسازي مكانيسم شنوائي آسيب ديده را در بسياري موارد ممكن ساخته است. پيوند نسج براي جايگزيني يا ترمیم پرده صماخ معمول شده است. يك استخوانچه گوش آسيب ديده ممكن است با كاشت پروتز جايگزين شود. بهبود شنوائي به ندرت فوری به دست می آید و معمولاً نتیجه جراحي در عرض سه ماه آشكار مي شود.

راه درمان جمع شدن مایع پشت گوش

در بسياري از موارد عفونت برطرف مي شود و ساختار گوش مياني به صورت كامل بهبود مي يابد. در بعضي موارد، پرده گوش بهبود نمي يابد و پارگي دائمي در پرده گوش باقی می ماند. ميرنگوپلاستي عملي است كه هدف از انجام آن، اصلاح پارگي پرده گوش در زماني است كه عفونت گوش مياني يا آسيب استخوانچه اي ديده نمي شود. در اين روش پارگی پرده گوش بسته می شود و شنوائي در بسياري ازموارد بهبود پیدا می کند. جراحي معمولاً با برش پشت مجراي گوش و زير بيهوشي كامل انجام مي شود. معمولاً از لايه فيبري ماهيچه بالاي گوش حهت اصلاح نقص پرده صماخ استفاده مي شود. بیماردر روز عمل جراحي مي تواند مرخص و در عرض يك هفته تا ده روز به سر كار خود برگردد. بهبودي در بسياري موارد در عرض سه تا چهار هفته كامل مي شود. در طي اين مدت بهبودي شنوائي نيز قابل توجه است.

عفونت گوش ممكن است باعث پارگي پرده گوش شود، همچنين ممكن است به استخوانچه هایی كه صدا را از پرده گوش به گوش داخلي و نيز عصب شنوائي انتقال مي دهد آسيب برساند. تمپانوپلاستي عملي است كه جهت اصلاح مكانيسم انتقال صوت و همراه آن پارگي پرده گوش انجام مي شود. اين روش پارگی پرده گوش را مي بندد و در بسیاری از موارد باعث بهبود شنوائي مي شود. جراحي با برش پشت گوش و زير بيهوشي كامل انجام مي شود. پارگي نيز با كمك لايه فيبري ماهيچه بالاي گوش ترميم مي شود. انتقال صوت به گوش داخلي نيز با جايگزيني استخوانچه هاي آسيب ديده اصلاح مي شود. در بعضي موارد، اصلاح مكانيسم انتقال صوت و ترميم پرده گوش به صورت هم زمان امكان پذير نيست. در اين موارد ابتدا پرده گوش ترميم مي شود و چندين ماه بعد مكانيسم انتقال صوت نيز بازسازي مي شود. بيمار در عرض يك هفته تا ده روز مي تواند به سر كار خود بر گردد. بهبودي معمولاً طي 2 تا 4 هفته كامل مي شود و شنوائي ممكن است طي اين مدت تا حدي برگردد، اما بهبودي كامل شنيداري در طول مدت 3 ماه حاصل مي شود.

هدف از اين عمل جراحي، حذف ترشحات از حفره ماستوئيد و نيز تلاش براي بهبود شنوائي است. اين عمل زير بيهوشي كامل و ازيك شكاف در پشت گوش انجام مي شود. در صورت امكان مكانيسم شنوائي با استفاده از كاشت پروتز اصلاح مي شود. بيمار نيز ممكن است بعد از يك هفته به سر كار خود بازگردد. بهبودي شنوائي تا چند ماه قابل توجه نيست.

هدف از اين عمل جراحي از بين بردن عفونت است. اين عمل معمولاً براي آن دسته از بيماران كه عفونت هاي دائمي گوش دارند انجام مي شود. بعضي اوقات ممكن است اين عمل براي بيماراني كه كانديد تمپانوپلاستي هستند ضروري باشد كه در زمان عمل جراحي تعيين مي شود. اين عمل جراحي در زير بيهوشي كامل انجام مي شود. بيمار معمولاً در عرض يك هفته به سر كار خود بر مي گردد. برگشت شنوائي به حالت طبيعي نادر است. گرچه بهبود شنوایی نيز مي تواند قابل انتظار باشد. كانال گوش نيز از حالت طبيعي برزگتر است.

به ايجاد سوراخ ريز يا از بين رفتن پرده نازكي كه مجراي گوش را از گوش مياني جدا مي كند، پارگي پرده گوش مي گويند. از آنجائيكه گوش مياني بوسيله شيپور استاش به بيني راه دارد و تعادل فشار در گوش مياني را بر قرار مي كند. پارگي پرده گوش علاوه بر كاهش شنوائي، با ترشح گاهگاهی گوش همراه است. درد گوش خيلي شایع نيست.

دلايل پارگي پرده گوش:

پارگي پرده معمولاً به دليل ضربه يا عفونت مي باشد. از جمله دلايل پارگي پرده موارد زیر را می توان برد:

در موارد نادر ممكن است بعداز جاي گذاري VT یا لوله تهویه (لوله كوچك براي برقراري تعادل فشار هوا در گوش) چه اين VT بيفتد يا توسط پزشك خارج شود، يك سوراخ جزئي در پرده باقي بماند. در طول روند ترميم پارگي بايد از ورود آب و ضربه به گوش جلوگيري كرد. در پارگي هايي كه به طور خود به خود ترميم نمي شود، نياز به جراحي مي باشد.

پارگي وسيع تر معمولاً افت شنوائي بيشتري نيز ايجاد مي كند. همچنين مكان سوراخ در پرده بر وسعت افت شنوائي تاثير مي گذارد. در صورتي كه ضربه شديد (شكستگي جمجمه) باعث از هم گسيختگي استخوانچه ها در گوش مياني شود يا اختلال در ساختار گوش داخلي رخ دهد، افت شنوائي شديد ايجاد مي شود. در پارگي هاي ناشي از ضربه ناگهاني يا انفجار كاهش شنوائي شديدتر و زنگ گوش (صداي وزوز) در پي آن ممكن است رخ دهد. در اين مورد شنوائي معمولاً بر مي گردد و زنگ گوش كم كم از بين مي رود. عفونت مزمن ناشي از پارگي مي تواند باعث افت شنوائي شديد شود.

قبل از هر گونه اقدام براي درمان پارگي، تست شنوائي بايد انجام شود. جلوگيري از ورود آب به گوش در زمان دوش گرفتن، حمام كردن يا شنا باعث بهبود شنوائي و از بين رفتن زنگ گوش مي شود .رعايت اين مسائل همچنين ممكن است از ايجاد كلستئاتوما (توده پوست در گوش مياني) كه باعث عفونت مزمن و اختلال در ساختار گوش مي شود، جلوگيري كند. اگر پارگي پرده جزئي باشد متخصص گوش ممكن است با احتمال ترميم خود به خود پرده مدتي بيمار را تحت نظر داشته باشد. همچنين ممكن است با استفاده از قرار دادن پوسته نازك بین دو قسمت پارگي آن را ترميم كند. به كمك ميكروسكوپ و با استفاده از مواد شيمياي لبه هاي پاره پرده را تحريك و با بلند شدن اين لبه ها بعد از تحريك، پوسته نازكي را به آن متصل مي كنند كه بسته به وضعيت پرده گوش بهبود شنوائي قابل توجه است. گاهي براي تشكيل كامل پرده چندين بار تكرار اين عمل لازم است. در صورتي كه پزشك متخصص تشخيص داد كه قرار دادن اين پوسته نازك سوراخ را فوري و به طور مناسب نمي پوشاند يا انجام اين كار ترميم را سرعت نمي بخشد، عمل جراحي توصيه مي شود. روش هاي جراحي بسياري وجود دارد، اما تمام آنها بر اساس قرار دادن بافت در سطح پارگي پرده است كه باعث ترميم مي شود. اين روش تمپاتوپلاستي است. عمل جراحي يك روش كاملاً موفق در بسته شدن سوراخ و بهبود شنوائي به طور دائم مي باشد كه معمولاً به صورت سر پائي انجام مي شود. پزشك رعايت صحيح احتیاطات لازم در پارگي پرده را به بيمار توصيه مي كند.

كلستئاتوم رشد پوست در محل نابجا يعني گوش مياني (پشت پرده گوش) است. كلستئاتوم معمولاً به دنبال عفونت هاي مكررگوش ایجاد مي شود كه سبب رشد به سمت داخل پوست پرده گوش مي گردد. كلستئاتوم اغلب به شكل يك كيست يا كيسه اي است كه لايه هايي از پوست قديمي را كه در قسمت داخلي گوش توليد مي شود، به بيرون مي ريزد. در طول زمان، توده كلستئاتوم مي تواند بزرگ شود و استخوانچه هاي گوش مياني را تخريب كند. كاهش شنوائي، سرگيجه و فلج عضلات صورت مي توانند در اثر رشد ممتد كلستئاتوم ايجاد شوند.

كلستئاتوم اغلب به دليل عملكرد بد شيپور استاش و همچنين عفونت گوش مياني ايجاد مي شود. شيپور استاش تعادل فشارهوا را بین گوش مياني و محیط برقرار می کند. هنگاميكه شيپور استاش بد كار مي كند، (احتمالاً به دلیل آلرژي، سرماخوردگي يا سينوزيت) هواي گوش مياني توسط بدن جذب مي شود و يك خلاء نسبي درگوش ايجاد مي شود. فشا رناشي از خلاء ساك يا كيسه را (بخصوص در نواحي كه پرده بدليل عفونت قبلي ضعيف شده است) به داخل مي كشد اين ساك اغلب تبديل به كلستئاتوم مي شود.

كلستئاتوم مادرزادي نوعی نادر از کلستئاتوم است که از زمان تولد وجود دارد و مي تواند در گوش مياني یا استخوانهاي قائده جمجمه و اطراف گوش رخ دهد.

در ابتدا ممكن است گوش ترشح داشته باشد كه گاهي اوقات بدبو است. همينطور كه كيسه يا ساك كلستئاتوم بزرگتر مي شود احساس پري يا فشار در گوش ايجاد مي كند و همزمان كاهش شنوائي نيز ايجاد مي شود. درد پشت گوش بخصوص درشب، ممكن است ناراحتي شديدي براي بيمار ايجاد كند. سر گيجه يا ضعف عضلاني درهمان سمت صورت ممكن است رخ دهد. همراهی يك يا چند نشانه فوق دلايل خوبي براي بررسي هستند.

كلستئاتوم گوش مي تواند خطرناك باشد و هيچ وقت نبايد ناديده گرفته شود. خوردگي استخواني مي تواند سبب گسترش عفونت به نواحي اطراف (مانند گوش داخلي و مغز) شود. اگر درمان به موقع صورت نگیرد، ناشنوایی، آبسه مغزي، مننژيت و به ندرت مرگ ممكن است اتفاق افتد.

معاينه باليني توسط جراح گوش و حلق و بيني مي تواند وجود كلستئاتوم را تاييد كند. درمان ابتدایی شامل تميز كردن گوش، آنتي بيوتيك و قطره هاي موضعی گوش است. هدف درمان اولیه قطع ترشح گوش و كنترل عفونت است. وسعت و محدوده رشدي كلستئاتوم نيز بايد بررسي شوند.

كلستئاتوم هاي بزرگ عارضه دار، معمولاً نياز فوری به جراحي دارند تا بيمار از عوارض جدي محافظت شود. تست هاي شنوائي و تعادل، گرافي و سی تی اسكن ماستوئيد (استخوان جمجمه نزديك گوش) و گوش میانی ممكن است لازم باشند. اين تست ها جهت تعيين ميزان شنوائي باقيمانده براي بيمار و وسعت تخريبي كه كلستئاتوم ايجاد كرده است، انجام مي شوند.

جراحي در اغلب موارد تحت بيهوشي عمومي انجام مي شود. هدف اوليه جراحي از بين بردن كلستئاتوم و عفونت و هدف دوم بازسازی و پیوند پرده گوش است. حفظ شنوائي يا برقراري شنوائي مجدد براي بيمار، هدف سوم جراحي است که گاهی در جراحی اولیه تامین می شود و گاهی در جراحی دوم که با تاخیر انجام می شود صورت می گیرد.

در موارد تخريب شديد گوش، بازسازي ممكن است مقدور نباشد. ترميم عصب 7 يا به ندرت ممكن است احتياج شود. بازسازي گوش مياني گاهی در يك جراحي ممكن نيست و بنابراين عمل دوم 6 تا 12 ماه بعد ممكن است انجام شود. عمل دوم با هدف برقراري شنوائي و همزمان مشاهده مجدد گوش مياني و ماستوئيد از نظر كلستئاتوم باقيمانده انجام مي شود.

پذيرش در بيمارستان معمولاً در صبح روز عمل انجام مي شود و اگر عمل صبح زود انجام شود ترخيص نيز همان روز ممکن خواهد بود. براي بعضي بيماران گذراندن يك شب در بيمارستان ممکن است لازم شود. در موارد نادر (عفونت عارضه دار) بستري طولاني نياز خواهد بود. مدت زمان استراحت از كار، يك تا دو هفته مي باشد.

ويزيت هاي پيگيري در مطب بعد از جراحي مهم و ضروری است، چرا كه كلستئاتوم گهگاه عود مي كند. در موارديكه يك حفره بزرگ در ماستوئيد ايجاد شده است، هرچند ماه ويزيت در مطب جهت تميز كردن حفره و پيشگيري از عفونت لازم خواهد بود. برای بعضي از بيماران معاينات دوره اي گوش تا آخر عمر ضروري است.

كلستئاتوم يك موقعيت جدي ولي قابل درمان گوش است كه تنها با معاينه طبي تشخيص داده می شود. ترشح و احساس فشار گوش، كاهش شنوائي، سرگيجه يا ضعف عضلات صورت یا درد مداوم، علایم هشدار دهنده ای است که نیاز به بررسي توسط جراح گوش و حلق و بيني دارد.

بيماري منيير كه هيدروپس آندولنف نيز يده مي شود، اختلال در گوش داخلي است. اگر چه علت اين بيماري هنوز ناشناخته است، احتمالاً ناشي از يك اختلال در فشار مايع گوش داخلي است كه يكي از مهمترين و شايعترین دلايل سرگيجه واقعي در گوش داخلي به حساب مي آيد. اين بيماري در بيشتر موارد فقط يك گوش و در حدود 15% از بيماران هردو گوش را درگير مي كند. شروع بيماري به طور معمول در سنين بين 2 تا 5 سال و در بين زنان و مردان به طور مساوي رخ مي دهد.

علائم و نشانه هاي بيماري شامل سرگيجه چرخشي، كاهش شنوايي، وزوز گوش (غرشي، همهمه، صداي زنگ) و احساس پري در گوش مبتلا مي باشد.

وزوز و احساس پري ممكن است فقط در حين تغييرات شنوايي احساس شود و بعد از آن از بين برود و يا در طول حملات سر گيجه يا بعد از آن رخ دهد، همچنين ممكن است دائمي باشد. افت شنوائي متغير در مراحل اوليه بيماري به ويژه در فركانس هاي بم ديده مي شود. با گذشت زمان كاهش شنوائي دائمي و در تمام فركانس ها پيشرفت مي كند. صداهاي بلند ممكن است در گوش مبتلا آزار دهنده باشد اما از بين تمام علائم و نشانه ها، سرگيجه معضل اصلي بيمار است كه معمولاً در پي اختلالات گوش داخلي و يا سيستم عصب مركزي رخ مي دهد.

حملات سرگيجه معمولاً 2 دقيقه تا 2 ساعت و در بعضي بيماران بيشتر طول مي كشد. كه در اين مدت بيمار قادر به انجام فعاليت هاي روزمره زندگي نمي باشد.

بيمار ممكن است بعداز حملات سرگيجه چندين ساعت خواب آلوده باشد و احساس عدم تعادل نيز چندين روز طول بكشد.

اين علائم ممكن است جزئي و خفيف باشد و يا با بروز حملات سرگيجه شدید، پي در پي و ناگهاني باعث ناتواني در فرد شود.

ابتدا تاريخچه کامل شامل چگونگي سرگيجه، شدت، مدت زمان و تداوم آن همچنين مدت زمان كم شنوائي، تغييرات آن، وزوز و احساس پري در يك يا هردو گوش از بيمار پرسیده مي شود. اطلاعات ديگري نیز در مورد سابقه بيماري سفليس، اريون، ديگر عفونت هاي جدي، التهابات چشم، نقص سيستم ايمني، آلرژي و جراحي گوش در گذشته از بیمار پرسش می گردد. همچنين در مورد سلامت عمومي مثل ديابت، فشار خون، چربي خون بالا، مشکلات تيروئيد، اختلالات عصبي- رواني از بيمار سئوال مي شود كه در صورت وجود اين بيماري ها براي بررسي و درمان آن اقدام مي شود.

با كامل شدن تاريخچه بیماری، تست هاي تشخيص عملكرد شنوائي و تعادل انجام مي شود. آزمايش های سنجش شنوائي معمولاً بيان گر كاهش شنوائي حسي در گوش مبتلا مي باشد. توان تمایز گفتار (توانايي بيمار براي تشخيص بين لغات مشابه مثل ميز و تيز) اغلب در گوش مبتلا كاهش مي يابد.

يك رژيم غذائي كم نمك و مدر (افزايش دهنده ادرار) ممكن است باعث كاهش تعداد حملات بيماري در بعضي بيماران شود. بدين منظور مصرف داروهاي منظم طبق دستور و مصرف غذای كم نمك اهميت زيادي دارد. داروهاي ضد سر گيجه مثل Antivert ( با تجاري – Meclizine ) يا Valium ( با تجاري – diazepam ) باعث تسكين موقت مي شود. داروي ضد تهوع نيز گاهي تجويز مي شود. داروهاي ضد سر گيجه و ضد تهوع ممكن است باعث ايجاد خواب آلودگی در بيمار شود.

بيمار بايد از مصرف كافئين، سيگار و الكل اجتناب كند. خواب منظم و تغذيه مناسب اهميت زيادي دارد. همچنين انجام فعاليت فيزيكي و پرهيز از خستگي زياد از موارد ديگر مي باشد. استرس ممكن است باعث تشديد سرگيجه و وزوز در بيماري منيير شود كه اجتناب از استرس و مشاوره روانپزشکی توصيه مي شود. بيمار با سر گيجه ناگهاني بايد از رانندگي خودداري كند.

هنگاميكه با روش هاي ذكر شده، حملات سر گيجه را نتوان كنترل كرد يكي از روش هاي جراحي زير توصيه مي شود:

واژه اتواسكلروز از معني يوناني كلمات سخت (اسكلرو) و گوش (اتو) گرفته شده است. اين حالت در اثر رشد غیرطبیعی استخوان اضافی در استخوانچه هاي گوش مياني ايجاد مي شود كه منجر به عدم حرکت (فيكس شدن) استخوان ركابي مي شود. استخوان ركابي بايد آزادانه حركت كند تا گوش به درستي كار كند و خوب بشنويم.

شنوائي يك پروسه پيچيده است. در يك گوش طبیعی، ارتعاشات صوتي از گوش خارجي وارد مجرای گوش شده و در آنجا به پرده صماخ برخورد مي كنند. اين ارتعاشات باعث حركت پرده گوش مي شوند كه به نوبه خود به سه استخوانچه كوچك گوش مياني شامل چكشی، سنداني و ركابي منقل مي شود. هنگاميكه استخوانچه ركابي حركت كند، سبب حركت مايع گوش داخلي مي شود كه به نوبه خو ، روند تحريك عصب شنوائي را آغاز مي كند. عصب شنوائي انرژي صوتي را به مغز منتقل كرده و سبب شنيدن صوت مي شود. وقتيكه هر قسمت از اين روند مختل شود، شنوائي با اشكال مواجه مي شود.

تخمين زده مي شود كه 1 % جمعيت بالغ سفيد پوست دچار اتواسكلروز مي شوند. اين حالت در افراد ژاپني و امريكاي جنوبي كمتر و در آمريكايي هاي آفريقايي نادر است. در كل زنان ميانسال سفيد پوست بيشتر در معرض خطر هستند. كاهش شنوائي اتواسكلروز پيشرونده است و مي تواند از سنين 15 تا 45 سالگي شروع شود. اما معمولاً در اوايل دهه 2 شروع مي شود. بيماري هم زنان و هم مردان را مي تواند درگير كند اما به خصوص در زنان حامله كه به دليل نا معلوم كاهش سريعي در شنوائي را تجربه مي كنند، مشكل سازتر است.

تقريباً 6 % موارد اتواسكلروز منشاء ژنتيكي دارند. به طور متوسط ، شخصي كه يكي از والدينش اتواسكلروز دارد، 25 % شانس گرفتن اين بيماري را دارد. اگر هر دو والدین اتواسكلروز داشته باشند، خطر بيماري به 5 % افزايش مي يابد.

كاهش شنوائي تدريجي شايعترين علامت اتواسكلروز است. معمولاً در ابتدا افراد مبتلا به اتواسكلروز متوجه مي شوند كه نمي توانند اصوات با فركانس پايين (بم ) يا نجوا را بشنوند. علائم ديگر بيماري شامل گيجي، مشكلات تعادل و وزوز (احساس سوت زدن گوش، غرش در گوش، وزوز يا صداي فيش) در گوش يا سر مي باشند.

از آنجا كه بسياري از علائم معمول اتواسكلروز مي تواند توسط حالات ديگر باليني ايجاد شود، ضروری است كه بيمار توسط متخصص گوش و حلق و بيني معاينه شود تا ساير علل احتمالي علائم را رد کند. پس از معاينه گوش، متخصص گوش و حلق و بيني درخواست شنوائي سنجي می كند. بر پايه نتايج اين تست ومعاينات باليني، متخصص گوش و حلق و بيني، روش هاي درماني مناسب را پيشنهاد مي كند.

اگر كاهش شنوائي خفيف است، متخصص گوش و حلق و بيني توصيه به ادامه پيگيري و استفاده از سمعك جهت تقويت صداي رسيده به گوش مي كند. فلورايد سديم پيشرفت بيماري را آهسته مي كند و ممكن است تجويز شود. در اغلب موارد اتواسكلروز، جراحي (به استاپدكتومي یا استاپدوتومی)، موثرترين روش برگرداندن يا بهبود شنوائي است.

استاپدكتومي يك روش جراحي است كه تحت بيهوشي عمومي يا بي حسي موضعي و از طريق مجرای گوش با استفاده از يك ميكروسكوپ جراحي انجام مي شود (شكاف و برش خارجي معمولاً ندارد). اين عمل شامل خارج كردن استخوانچه غير متحرك ركابي و جايگزين كردن آن با يك وسيله (پروتز) است. پروتز به استخوانچه هاي گوش مياني اجازه مي دهد كه دوباره حركت را آغاز كنند و باعث تحريك مايع گوش مياني و بهبود يا برگشت شنوائي مي شود.

عمل استاپدكتومي از سال 1956 انجام شده است و حدود نود درصد موفقيت دارد. در موارد نادر (حدود 1 % جراحي ها)، جراحی ممكن است شنوائي را بدتر كند. 8 بيمار از هر 1 بيمار اتواسكلروزدو طرفه دارند و هر دو گوششان بیمار است. براي اين بيماران گوش ها به صورت جداگانه جراحی مي شوند و معمولاً گوش با شنوائي كمتر، ابتدا عمل مي شود.

اغلب بيماران عصر روز عمل به خانه بر مي گردند و به آنها گفته مي شود كه آرام روي گوش عمل نشده دراز بكشند. آنتي بيوتيك هاي خوراكي، ممكن است توسط متخصص گوش و حلق و بيني تجويز شود. بعضي بيماران در اولين روزهاي بعداز عمل سرگیجه را تجربه مي كنند. حس چشايي نيز ممكن است براي چند هفته تا چند ماه بعداز جراحي تغيير كند، اما معمولاً به حالت طبیعی بر مي گردد.

به دنبال عمل جراحي، از بيماران خواسته مي شود كه از باد كردن بيني، شنا كردن يا ساير فعاليتهايي كه ممكن است سبب ورود آب به گوش عمل شده شوند، خودداري كنند. فعاليتهايی مثل مسافرت هوايي معمولاً دو هفته پس از جراحي مي تواند شروع شوند.

در صورتيكه هريك از موارد زير اتفاق افتاد، متخصص گوش و حلق وبيني خود را فوراً مطلع کنید:

از آنجا كه در اين جراحي، در گوش پانسمان گذاشته مي شود، بهبود شنوائي تا خارج كردن آنها (يك تا دوهفته بعداز عمل) مشخص نخواهد شد. پرده گوش سريع ترميم مي شود و معمولاً در عرض دو هفته به حداكثر سطح بهبود مي رسد.

هيچ گاه چيزي كوچكتر از آرنج خود را در گوش فرو نبريد! سوآپ هاي پنبه اي جهت تميز كردن ناف هستند نه گوش ها شما احتمالاً اين اخطارها را از اقوام يا پزشكان از دوران كودكي شنيده ايد .. توجه كنيد تا معني آنها را متوجه شويد.

گوش خارجي قسمت قيف مانند گوش به علاوه مجرای گوش (سوراخي كه به پرده گوش منتهي مي شود) است.

مجرای گوش تا حدي شبيه ساعت شني است. پوست قسمت خارجي مجرا غدد خاصي دارد كه توليد جرم، واكس یا موم مي كنند وظيفه واكس به دام انداختن گرد و غبار و ذرات كثيف است تا آنها را از رسيدن به پرده گوش بازدارد. معمولاً واكس کم کم تجمع مي يابد. خشك مي شود و سپس از گوش خارج مي شود و همراهش كثيفي و غبار را نيز خارج مي كند. گاهی ممكن است آهسته آهسته به قسمت خارج مجرا، جائيكه مي تواند پاك شود مهاجرت كند. مجرای گوش ممكن است توسط واكس مسدود شود و هنگام تلاش برای خارج كردن، واكس به داخل هل داده شود و سبب انسداد شود. انسداد توسط واكس يكي از شايعترين علل كاهش شنوائي است.

واكس در قسمت عمقي مجرای گوش كه نزديك پرده است، تشكيل نمي شود بلكه فقط در قسمت خارجي مجرا تشكيل مي شود. پس وقتيكه بيماري واكسي چسبيده به پرده گوش دارد، اغلب به دليل استفاده از اپليكاتورهاي پنبه اي يا گوشي پيچيده شده يك دستمال است. اين وسايل تنها واكس را به قسمت هاي عميق تر هل مي دهند.

پوست كانال گوش و پرده گوش بسيار نازك و شكننده هستند و به راحتي آسيب مي بينند.

واكس گوش در مقدار طبیعی، قابل قبول است و به عنوان يك پوشش روي پوست كانال مي ماند و دافع موقت آب است. عدم وجود واكس گوش سبب گوش هاي خشك و خارش دار مي شود. اغلب موارد مجرای گوش، خود بخود تميز مي شود. يعني مهاجرت آهسته پوست مجرای گوش از سمت پرده به ورودي گوش را داريم. واكس هاي قديمي مرتباً از مجرای گوش به دهانه آن فرستاده مي شوند تا در آنجا خشك شده، پوسته پوسته شود و بيفتد.

در شرايط ايده ال، شما نبايد مجبور به تميز كردن مجرای گوش خود باشيد. به هرحال، همه ما ميدانيم كه هميشه اينطور نيست. اگر مي خواهيد گوش خود را تميزكنيد، مي توانيد گوش خارجي را با يك انگشت پوشيده با يك تكه پارچه تميز كنيد اما چيزي را وارد كانال گوش نكنيد.

گاهی موارد انسداد توسط واكس به درمان هاي خانگي كه سبب نرم شدن واكس مي شود جواب مي دهند. البته در صورتيكه در پرده گوش سوراخ نداشته باشيم بيماران مي توانند قطراتي از روغن معدنی، روغن بچه، گليسيرين يا قطره هاي تجاري برطرف كننده واكس مثل Debrox را داخل گوش خود بريزيد. اين درمان ها به موثري نرم كننده هاي واكس تجويز شده توسط پزشك نيستند اما براي خيلي از بيماران موثر هستند. به ندرت بيماران به محصولات تجاري آلرژي نشان مي دهند. قطره هاي پاك كننده مثل پراكسيد هيدروژن يا پراكسيد كاربامايد نيز ممكن است در خارج كردن واكس كمك كنند. بيماران بايد بدانند كه شستشوي مجرا با پراكسيد هيدروژن (H2O2) سبب خروج حباب هاي اكسيژن و ماندن آب در پشت مجرای مرطوب و گرم مي شود و حيط مناسبي جهت رشد باكتريها فراهم مي كند. شستشوي كانال گوش با الكل آب را جابجا كرده و كانال گوش را خشك مي كند. در صورتيكه الكل سبب درد شديد شود نشانه وجود سوراخ در پرده گوش است.

در صورتيكه شما مطمئن نيستيد كه در پرده گوشتان سوراخ داريد، قبل از امتحان هرگونه درمان هاي بدون نسخه، با پزشك خود مشورت كنيد. وارد كردن قطره هاي گوش يا ساير محصولات در حضور پرده گوش سوراخ مي تواند منجر به عفونت گوش شود. مطمئناً، آب شستشو از طريق آن سوراخ مي تواند شروع كننده يك عفونت باشد.

درمواردي كه درمانهاي خانگي بحث شده دراينجا، رضايت بخش نباشند، يا وقتيكه واكس آنقدر تجمع پيدا كرده كه مجرای گوش را مسدود كرده (و شنوايي را مختل كرده ) پزشك ممكن است قطره هاي گوشي را تجويز كند كه واكس را نرم مي كنند و گوش را ساكشن كند. گهگاه يك متخصص گوش و حلق و بيني ممكن است جهت خارج كردن واكس احتياج به معاينه زير ميكروسكوپ داشته باشد.

گوش شناگر يك عفونت ساختمان گوش خارجي است. اين مسئله به طور ويژه در شناگرها رخ مي دهد. اما از آنجائيكه دليل عفونت باقي ماندن آب در مجراي گوش است، دوش گرفتن و حمام كردن نيز ممكن است باعث ايجاد اين عفونت شود. باكتريهائي در حالت طبیعی در پوست و كانال گوش ساكن هستند؛ وقتي آب در مجراي گوش باقي مي ماند، این باکتریها تكثير مي شوند و باعث عفونت و آزار در مجراي گوش مي شوند. در صورت پيشرفت عفونت، ممكن است قسمت خارجي گوش نیز درگير شود.

شايع ترين نشانه گوش شناگر درد خفيف يا متوسط گوش (كه با کشیدن لاله گوش بدتر مي شود) و همچنين خارش گوش است.

ديگر نشانه هاي گوش شناگر ممكن است شامل هريك از موارد زير باشد:

درمان در مراحل اوليه بيماري شامل تميز كردن مجراي گوش و استفاده از قطره مي باشد. محلول های اسيدي مثل اسيد بوريك يا اسيد استيك در عفونت هاي اوليه موثر است. در عفونت هاي شديدتر، اگر پرده گوش پاره نباشد تميز كردن مجرا با آنتي بيوتيك به درمان عفونت كمك مي كند. اگر مجراي گوش متورم باشد يك اسفنج يا مش در مجرا قرارداده و ازاين طريق قطره هاي آنتي بيوتيك تجویز می شوند. داروي ضد درد نيز ممكن است لازم شود. بيمار براي بررسي روند درمان و تميز كردن مجدد مجرا در صورت نياز بايد تحت نظر پزشك باشد.

احتمال عفونت كردن گوش خشك بسيار ضعيف است. به اين ترتيب دور نگه داشتن گوش از ورود آب و رطوبت بعد از شنا و حمام اهميت زيادي دارد. براي جلوگيری از ورود آب به مجراي گوش از گوشي هاي ضد آب كه معمولاً براي حفاظت شنوائي بكار مي رود مي توان استفاده كرد. از سشوار نيز براي خشك كردن گوش مي توان استفاده كرد. اما گوش پاك كن به دليل وارد كردن جرم به داخل مجرا، از بين بردن خاصيت حفاظتي جرم و آسيب رساندن به پوست نازك مجراي گوش و درنتيجه فراهم كردن محيط مناسب براي عفونت توصيه نمي شود.

در صورت پاره نبودن پرده گوش مي توان از الكل يا مخلوط الكل و سركه استفاده كرد. نحوه استفاده درست مثل استفاده از قطره هاي گوشي است. الكل آب اضافه را تبخير و گوش را خشك مي كند. اما قبل از استفاده از هر گونه قطره هاي گوشي اطمينان از پاره نبودن پرده گوش اهميت زيادي دارد. در مورد بررسي پارگي پرده، سوراخ بودن يا جراحت پرده يا در صورت انجام هر گونه عمل جراحي در گذشته بايد با پزشك متخصص مشورت كرد.

افراد با خارش گوش، پو سته پوسته شدن مجرا يا جرم زياد در گوش بيشتر مستعد ابتلا به اين بيماري هستند. بنابراين تميز كردن مرتب كردن گوش توسط پزشك كمك موثري در جلوگيري از ابتلا به اين بيماري مي كند. خارش گوش از علائم آزار دهنده است. گاهي افراد به دليل آلرژي يا قارچ دچار خارش مي شوند. اما اغلب التهاب مزمن پوست مجراي گوش مي باشد.

درماتیت سبورئیک (Seborrheia dermatitis) نوعي التهاب پوست مجراي گوش است. در اين بيماري درست مثل شوره سر، جرم گوش خشك، تكه تكه و فراوان مي شود. بيشتر افراد با رعايت رژيم های غذايي مثل غذاهاي روغني، كربوهيدراتها (نشاسته ها و شكلات)، مشكلشان بر طرف مي شود. پزشكان اغلب قطره كورتيزون را در زمان خواب كه خارش گوش زياد است تجويز مي كنند. درمان بيماري مدت زيادي طول نمي كشد، اما مي توان آن را كنترل كرد.

از هر ده نفر آمريكايي يك نفر دچار كاهش شنوائي است. اين كاهش شنوائي بر توانايي فرد براي تشخيص گفتار عادي تاثير مي گذارد. قرار گرفتن در معرض سرو صدای زیاد محیط مهمترين دليل شايع كاهش شنوائي است.

سرو صدا ممكن است خطرناك باشد و اگر بیش از اندازه بلند و به مدت طولاني باشد باعث آسيب شنوائي مي شود. آسيب شنوائي ناشي از سرو صدا كاهش شنوائي حسي و عصبي يا كري عصبي را موجب مي شود كه البته اين نوع كاهش شنوائي ممكن است ناشي از عوامل ديگر غير از سرو صدا نيز باشد اما كاهش شنوائي ناشي از سرو صدا قابل حفاظت و پیشگیری مي باشد.

خير. زندگي در محيط پرسروصدا به گوش ها آسيب مي رساند و هيچ نوع دارو، عمل جراحي و يا حتي سمعكي وجود ندارد كه شنوائي آسيب ديده توسط سروصدا را به حالت اول برگرداند.

گوش از سه بخش اصلي، گوش خارجي، میانی و داخلي تشكيل شده است. گوش خارجي (بخش قابل ديدن) به مجراي گوش باز مي شود. پرده صماخ مجراي گوش را از گوش مياني جدا مي سازد. استخوانچه ها در گوش مياني باعث انتقال صوت به گوش داخلي مي شود. گوش داخلي شامل انتهای عصب شنوائي است كه به مغز مي رود. منبع صوت، ارتعاشات يا امواج صوتي را در هوا منتشر مي كند. اين ارتعاشات از مجراي گوش عبور مي كنند از كانال (مجرا) گوش وارد می شود و به پرده صماخ برخورد مي كند و باعث مرتعش شدن پرده صماخ مي شود. اين ارتعاشات به استخوانچه هاي گوش مياني هدایت مي شوند واستخوانچه ها آن را به عصب شنوائي در گوش داخلي منتقل مي كنند. اين ارتعاشات تبديل به ايمپالس عصبي شده و مستقيماً به مغز جائي كه تفسير ايمپالس به صوت، صورت مي گيرد مي رود. مثل موسيقي، صداي به هم خوردن در، صداي اشخاص و

وقتي صدا بسيار بلند باشد باعث مرگ پايانه هاي عصب در گوش داخلي مي شود. با افزايش مدت زمان قرار گرفتن در معرض صداهاي بلند، تعداد پايانه هاي عصبي بيشتر آسيب مي بينند. هنگامي كه تعداد پايانه هاي عصب كاهش يابد شنوائي كاهش مي يابد. هيچ راهي براي بازگرداندن حيات به پايانه هاي عصبي وجود ندارد و اين آسيب دائمي و ماندگار است.

حساسيت به سرو صدا در افراد متفاوت است. به طور كلي اگر در محيط پر سرو صدا مجبور باشيد فرياد بزنيد تا صداي خود را بشنويد، اين شدت صدا ممكن است به شنوائي آسيب برساند، باعث سوت كشيدن گوش شود يا افت شنوائي تا چندين ساعت بعد از قرار گرفتن در معرض سرو صدا را باعث شود.

صوت به طور ويژه به دو روش اندازه گيري مي شود:

1. شدت يا بلندي صدا كه بر اساس دسي بل (dB) اندازه گيري مي شود.

2. فرکانس یا زيري و بمي صدا كه با واحد هرتز (HZ ) اندازه گيري مي شود و در واقع ارتعاش صوت در ثانيه را مي سنجد مثلاً يك صداي بم مثل صداي طبل نسبت به صداي زير مثل صداي ويلون ارتعاش كمتري در ثانيه توليد مي كند.

واحد فركانس هرتز (HZ) است. هر چه زيري صدا بيشتر باشد فركانس افزايش مي يابد. كودكان كه به طور معمول بهترين شنوائي را دارند، اغلب توانائي تشخيص صداها از 2 هرتز تا 2 هزار هرتز را دارند. در حالي كه ديگر افراد قادر به شنيدن در اين محدوده نمي باشند.

گفتار انسان در محدوده 2 تا 4 هرتز قرار دارد. وقتي تخريب شنوائي آغاز مي شود، ابتدا فركانس هاي زير را درگير مي كند و افراد با اين افت شنوائي اغلب در شنيدن صداهاي زير خانم ها و كودكان مشكل دارند. كاهش شنوائي در فركانس هاي زير همچنين باعث تغيير در كيفيت صدا شده به طوري كه فهم گفتار هرچند قابل شنيدن است، مشكل می شود. افراد با اين نوع كاهش شنوائي در تشخيص تفاوت هاي بين لغات با حروف صدا دار يكسان بخصوص حروف س- ش- چ- ف و ه مشكل دارند. زيرا اين حروف نسبت به ديگر حروف در محدوده فركانس زيرتري هستند.

شدت صوت با واحد دسي بل اندازه گيري مي شود. اين مقياس شامل ضعيف ترين صداي قابل تشخيص توسط گوش انسان یعنی dB، تا بالاي dB 18 مي باشد. دسي بل به صورت لگاريتمي اندازه گيري مي شود. به اين ترتيب كه با افزاش شدت دسي بل بر مبناي 1 تا هر افزايش ده برابر بيشتر مي شود. يعني dB 2 ده برابر شدت dB 1 و dB 3 صد برابر شدت dB 1 است.

ضعيف ترين صداي
قابل شنيدن توسط گوش انسان                                 

نجوا

مكالمه عادي، صداي
ماشين تايپ، جارو برقي

صداي كاميون،
دستگاههاي كارخانه، ماشين چمن زن                             

ماشين برف روبي،
دريل                                                              

كنسرت موسيقي راك                                                                
    

موتور جت                                                                               

بيشتر متخصصين بر اين اعتقادند كه قرار گرفتن در معرض صداي بلند با شدت بيش از 85 دسي بل و به طور مداوم مضر است.

هر چه زمان طولانی تری در معرض صدای بلند باشید شنوایی آسیب می بیند و هرچه به منبع صدا نزدیک تر باشید آسیب خواهد بود.

بيشتر سلاح ها صدايي توليد مي كنند كه باعث ايجاد افت شنوائي افراد در محيط اطراف آن مي شود. در بين آنها تفنگ هاي لوله بلند و خمپاره اندازها بدليل صداي بلندي كه توليد مي كنند افت بيشتري را نيز باعث مي شوند. البته، حتي يك هفت تير و ترقه نيز اگر نزديك به گوش باشد به گوش ها آسيب مي رساند. مطالعات اخير نشان مي دهد حتي صداي زنگ ساعت باعث افت شنوائي در كودكان مي شود و گوش دادن به موسيقي راك از طريق هدفون به همين ترتيب بر شنوائي تاثير مي گذارد.

علاوه بر افت شنوائي، زنگ گوش كه وزوز يده مي شود معمولاً بعداز قرار گرفتن در معرض سرو صدا رخ مي دهد كه اغلب دائمي است. بعضي افراد نيز نسبت به صداي بلند حساسيت بيشتري دارند و باعث عصبانيت و اضطراب آنها مي شود. افزايش اسيد معده، ضربان نبض و فشار خون از ديگر آثار سرو صدا است. سرو صداي خيلي بلند همچنين باعث كاهش كارآيي افراد در انجام كارهاي سخت مي شود.

افرادي كه در محيط پر سرو صدا كار مي كنند بايد از وسايل حفاظت شنوائي استفاده كنند. استفاده از گوشي هاي محافظ در هنگام كار با وسايل پر سرو صد مانند اسلحه و راندن موتور توصيه مي شود.

كار در محيط پر سروصداي بالاي 85 دسي بل به طور مداوم باعث افت تدريجي در تعداد قابل ملاحظه اي از افراد مي شود. صداهاي بلندتر اين افت را افزايش مي دهد. زمان مجاز قرار گرفتن در معرض سرو صدا بدون استفاده از وسايل حفاظت شنوائي به ازاء هر dB 5 افزايش در شدت صدا نصف مي شود. به طور مثال: ساعات كاري به 8 ساعت در dB9، 4 ساعت در dB 95 و 2 ساعت در db 1 محدود مي شود. بيشترين زمان مجاز شنيدن صدايي با شدت dB 115 بدون استفاده از گوشي 15 دقيقه در روز است. و هر صدايي بالاي dB 14 غير مجاز مي باشد.

سازمان سلامت و امنيت شغلي (طب کار یا بهداشت حرفه ای)به منظور اصلاح حفاظت شنوائي نيازمند بره هاي محافظت شنوائي در محيط پر سرو صداي كاري مي باشد. اين بره شامل تست شنوائي سالانه براي كارگران در معرض صداهايي با شدت dB 8 يا بيشتر در طول 8 ساعت كار روزانه مي باشد.

شرايط كار در محيط پر سرو صدا بيانگر لزوم استفاده از وسايل حفاظت شنوائي است. كار فرما بايد حداقل يك نوع از وسايل حفاظت شنوائي را تهيه كند. در صورت مشاهده افت شنوائي dB 1 يا بيشتر در فركانس هاي زير در هر گوش در تست هاي شنوائي سالانه كارگر را در جريان بگذارد تا در محيط پر سرو صداي بيش از dB 8 براي 8 ساعت كار روزانه از وسايل حفاظت شنوائي استفاده كند و در صورت افزايش افت و يا بروز مشكلات گوش وي را به پزشك گوش و حلق و بيني ارجاع دهد.

وسايل حفاظت شنوائي شدت صوتي را كه به پرده گوش مي رسد كاهش مي دهد و به شكل گوشي توپي و هدفون وجود دارند.

گوشي توپي بسيار كوچك است و در مجراي گوش خارجي قرار مي گيرد. اين گوشي بايد به راحتي گوش را پر كند به طوري كه ورودي مجراي گوش كاملاً بسته شود. جايگذاري نا مناسب گوشي، گوشي كثيف يا پوسيده ممكن است به مجراي گوش آسيب برساند. اين گوشي ها در انواع شكل و سايز براي افراد قابل تهيه هستند. افرادي كه مشكل در نگهداري آن دارند مي توانند با استفاده از يك تل یا سربند آن را روي گوش قرار دهند. هدفون روي گوش خارجي قرار مي گيرد و مجراي ورودي گوش را مي پوشاند و بوسيله يك تل روي سر قرار مي گيرد. استفاده از عينك يا موهاي بلند مانع از جايگزيني مناسب آن مي شود. جايگذاري مناسب گوشي يا هدفون، صدارا 15 تا 3 دسي بل كاهش مي دهد.

تاثير گوشي و هدفون مناسب در كاهش شدت صوت يكسان است هرچند در كاهش فركانس هاي بم، گوشي ودر كاهش فركانسهاي زير، هدفون بهتر عمل مي كند. استفاده همزمان گوشي و هدفون در مقايسه با استفاده آنها به تنهايي حدود 1 تا 15 دسي بل حفاظت شنوائي را افزايش مي دهد. در صداهاي بلندتر از 15 دسي بل استفاده هردو وسيله توصيه مي شود. استفاده از پنبه يا دستمال كاغذي در مجراي گوش خاصيت حفاظتي ضعيفي دارد چراكه تنها dB 7 صدای محيط را كاهش مي دهد.

مطالعات نشان مي دهد در بعضي كارگران استفاده از وسايل حفاظت شنوائي تنها 5 % به كاهش صدا كمك مي كند چراكه آنها به طور مداوم قادر به استفاده از اين وسايل در محيط پر سرو صدا نيستند و يا به طور مناسب وسايل حفاظت شنوائي را جايگذاری نمي كنند. اگر از گوشي هاي محافظ به طور مداوم در طول 8 ساعت كار روزانه استفاده شود به طور متوسط 3 دسي بل شدت صدا را كاهش مي دهد اما اگر فرد يك ساعت در طول 8 ساعت كاري بدون گوشي در سرو صدا كار كند تنها 9 دسي بل شنوائي را محافظت مي كند، چراكه مقياس دسي بل به صورت لگاريتمي محاسبه مي شود. در واقع در طول ساعاتي كه گوش ها بدون محافظ هستند هزار برابر بشتر از هنگامي كه از هدفون يا گوشي استفاده مي شود انرژي صوت به گوش مي رسد. براي برآورد دقيق ميزان سرو صدايي كه به گوش مي رسد، نويز محيط خارج از كار مانند سر و صداي خانه يا مكان هاي ديگر در طول يك روز نيز بايد محاسبه شود. با در نظر گرفتن مدت زمان كار در محيط پرسرو صدا و به دنبال آن سرو صداي اطراف محيط كار مانند صداي موتور، موسيقي بلند، ماشين و . در نهايت بيشترين صدای دریافتي در طول يك روز و حفاظت از آن براي رسيدن به حد مجاز تعيين مي شود.

استفاده از هدفون و گوشي كه كاملاً در گوش قرار نگرفته و فضايي خالي بين گوشي و گوش فرد ايجاد شده است حتي در صورت استفاده مداوم به اين صورت، سبب کاهش كارآيي آن مي شود. نكته ديگر اينكه هنگام استفاده از گوشي محافظ افراد صداي خود را بلندتر و عميق تر مي شنوند كه اين ويژگي بسيار ارزشمند در گوشي هاي محافظ به شمار مي رود.

همانطور كه عينك آفتابي به بينايي بهتر در محيط هاي پر نور كمك مي كند گوشي هاي محافظ نيز فهم گفتار را در محيط هاي پر سرو صدا افزايش مي دهد. افراد با شنوائي طبیعی در مكانهاي ساكت قادر به فهم مكالمات عادي مي باشند. اما در مورد افرادي كه مشكل شنوائي و يا درك گفتار در مكالمات عادي را دارند، گوشي محافظ به مقدار جزئي توانايي افراد را كاهش مي دهد. درمورد تاثيرات گوشي بر توانائي فرد در شنيدن سر و صدايي كه نشانه عملكرد ناسب دستگاهها است اختلاف نظر وجود دارد. اما به هر حال بيشتر افراد به سادگي با شنيدن صداهاي آهسته همراه با گوشي محافظ تطابق پيدا مي كنند و مي توانند مشكلات ناشي از عملكرد نا مناسب دستگاهها را تشخيص دهند.

كاهش شنوائي معمولاً در طول چندين سال پيشرفت مي كند. اين افت تا زماني كه تدريجي و بدون درد باشد محسوس نيست. تنها مشكلي كه ممكن است فرد از آن رنج ببرد زنگ گوش يا ديگر صداهايي كه ناشي از قرار گرفتن در معرض سرو صداي طولاني مدت است، مي باشد كه نشانه آسیب عصب شنوائي است. ممكن است فرد در تشخيص گفتار افراد بخصوص در محيط هاي پر سرو صدا مثل محيط هاي پر جمعيت و يا مهماني ها مشكل داشته باشد كه اين نشانه شروع كم شنوائي در فركانس هاي زير است و با تست شنوائي قابل تشخيص مي باشد.

مراجعه به پزشك در صورت بروز هر يك از اين نشانه های فوق، نسبت به جرم گوش يا عفونت كه به سادگي قابل درمان مي باشد از اهميت بيشتري برخوردار است. در بسياري از موارد زنگ گوش ناشي از سرو صدا و متعاقب كاهش شنوائي دائمي است و شانس بهبود ندارد. افراد مشكوك به كم شنوائي به پزشك گوش و حلق و بيني ارجاع داده مي شوند و پزشك مشكل گوش را تشخيص و بهترين روش درمان و كنترل را توصيه مي كند.

تقريباً 2 تا 4 از هر 1 كودك در آمريكا ناشنوا يا سخت شنوا به دنيا مي آيند. بنابراين كاهش شنوايي شايعترين ناتواني حين تولد است. بسیاری از مطالعات نشان داده اند كه تشخيص زودرس كاهش شنوائي جهت تكامل گفتار، زبان و توانايي هاي شناختي و رواني – اجتماعي اهميت بسزا دارد. اگركاهش شنوائي سريع تشخيص داده شود (بخصوص در اولين ماه زندگي)، درمان اغلب موفقيت آميز خواهد بود. به رغم پیشرفتهای جدید تشخیصی، حتی در آمریکا هم هنوز يك كودك از هر چهار كودك متولد شده با كاهش شنوائي شديد تا سن 3 سالگي يا بيشتر تشخيص داده نمي شود.

اولين فرصت جهت ارزيابي شنوائي كودك در بيمارستان اندكي پس از تولد است. اگر شنوائي كودك قبل از ترك بيمارستان بررسي نشد، توصيه مي شود كه اين غربالگري دراولين ماه زندگي انجام شود. در صورتيكه نتايج شنوایی سنجی كاهش شنوائي را نشان دهد، در اسرع وقت ارزيابي هاي بيشتری را (ترجيحاً در عرض 3 تا 6 ماه اول زندگي) انجام دهيد.

در سالهاي اخير، سازمان هاي مختلف بهداشتی، جهت مشخص كردن اهميت غربالگري تمام نوزادان از نظر كاهش شنوائي اقداماتي انجام داده اند. اهمیت تشخیص زودرس ناشنوایی و کم شنوایی کودکان به لحاظ درمانی و بازتوانی به موقع و پیشگیری از ناتوانیهای آنان ثابت شده است.

دو آزمون جهت غربالگري كاهش شنوائي نوزادان و شيرخواران انجام مي شود كه شامل OAE و ABR است.

(OAE)Otoacoustic emissions شامل قرار دادن يك گوشي اسفنجي در مجرای گوش است كه پاسخ مناسب گوش به صدا را اندازه گيري مي كند. در بچه هاي با شنوائي طبیعی، يك «اكوي» قابل اندازه گيري هنگاميكه صدا از گوشي صادر مي شود، بايد توليد شود. اگر اكو ثبت نشود، مي تواند نشانه كاهش شنوائي باشد.

(ABR) Auditory brain stem response يك تست پيچده تر است. گوشي ها روي گوش قرار داده مي شوند و الكترودها روي سر و گوش گذاشته مي شوند. صدا از طريق گوشي ها صادر مي شود و در عين حال نحوه پاسخ مغز كودك شما را به صدا اندازه مي گيرند.

اگر هريك از تست هاي فوق يك كاهش شنوائي بالقوه را تشخيص دهد، ارزيابي و پيگيري توسط متخصص گوش و حلق و بيني را توصيه میشود.

كاهش شنوائي می تواند بعد از دوران نوزادی یا شیرخوارگی اتفاق بيفتد. در اين موارد، والدين، پدربزرگ و مادربزرگ ها و ساير مراقبين كودك اغلب اولين كساني هستند كه متوجه غیر طبیعی بودن شنوایی کودک مي شوند. حتي اگر شنوائي كودكتان در نوزادي بررسی شده باشد، درصورت داشتن علایم زير کودکتان نیاز به ارزیابی شنوایی خواهد داشت:

اگر كودك شما هريك از اين علائم فوق را داشت، به پزشك خود گزارش دهيد.

كاهش شنوائي در اطفال مي تواند گذرا يا دائم باشد. كاهش شنوائي کودک باید توسط پزشك برای رد مشكلات طبي اي كه مي تواند كاهش شنوائي ايجاد كند، (مثل عفونت گوش، واكس زياد گوش، مشكلات مادرزادي و يا كاهش شنوائي ژنتيكي) ارزيابي شود. اگر مشخص شود كه كاهش شنوائي كودك دائمی است، ممكن است جهت تقويت صداهاي محیط برای كودكتان، سمعك توصيه شود. دربعضي موارد، جراحي گوش می تواند شنوائي را تا حد زيادي برگرداند. براي كسانيكه انواعي از كاهش شنوائي عميق را دارند كه از سمعك به اندازه كافي سود نمي برند، كاشت حلزون ممكن است درنظر گرفته شود. بر خلاف سمعك، كاشت حلزون قسمت هاي آسيب ديده سيستم شنوائي را ميان بر زده و مستقيماً عصب شنوائي را تحريك مي كند و به كودك اجازه مي دهد صداها را بلند تر و واضح تر بشنود.

در صورتیکه كودك شما کم شنوا است، بايد مداخلات زودرس جهت پيشگيري از تاخير گفتار را جستجو كنيد. مطالعات نشان داده اند كه باز تواني شنوائي تا سن 6 ماه از تاخير گفتار جلوگيري مي كند. ساير روشهای ارتباطی مثل لب خواني وكلام اشاره نيز مي توانند در كنار سمعك يا كاشت حلزون يا به صورت مستقل استفاده شوند. در مواردی که به طور مادرزادی مجرای گوش، پرده و استخوانچه های گوش میانی تشکیل نشده باشند (آترزی گوش)، به شرط آنکه ساختمانهای گوش داخلی وجود داشته باشند، قسمتهای فوق با عمل جراحی قابل بازسازی است.

يكي از شايعترين نقایص حين تولد كاهش شنوائي يا نا شنوائي (مادرزادي) است كه مي تواند 3 نفر از هر 1 كودك متولد شده را درگير كند. نقص هاي ژنتيكي به ارث رسيده، نقش مهمي در كاهش شنوائي مادرزادي بازي مي كنند ومسئول 6 % كري شيرخواران هستند. اگرچه اطلاعات دقيق در دسترس نيست، محتمل است كه ژنتيك نقش مهمي در كاهش شنوائي افراد پیر نیز دارد. نقص هاي ژنتيك به ارث رسيده تنها يك عامل مسئول كاهش شنوائي و ناشنوائي هستند كه هردو مي توانند در هر مرحله اي از طول زندگي يك شخص رخ دهند.

ساير عوامل شامل: مشكلات طبي، مواجهات محيطي، ضربه و داروها هستند.

مفيدترين روش طبقه بندی مشكلات شنوائي ژنتیکی، سندرمي بودن يا غير سندرمي بودن آنهاست. بیشترین میزان (7 %) كاهش شنوائي ارثي را مشكلات شنوائي غير سندرمي تشكيل مي دهند. نحوه به ارث رسيدن اتوروم مغلوب مسئول 8 % موارد اختلال شنوائي غير سندرمي است. درحاليكه اتوزوم غالب 2 % را تشكيل مي دهد. كمتر از 2 % موارد توسط فرم وابسته به X و اختصاص عملكرد ژنتيكي ميتوكندريال به ارث می رسند.

فرم سندرمي به اين معني است كه اختلال شنوائي همراه با ساير ناهنجاری هاي باليني است. در بين اختلالات شنوائي ارثي 15 تا 3 درصد آنها سندرمي هستند. بيش از 4 سندرم همراه با اختلالات شنوائي است. آنها را به اينصورت مي توان طبقه بندي كرد: سندرم هاي ناشي از اختلالات سيتوژنتيك يا كروموزومي، سندرم هاي ناشي از مجموعه اي از فاكتورهاي ژنتيك و محيطي.

بروز متغير جنبه هاي مختلف سندرم ها شايع است. بعضي جنبه ها ممكن است در يك محدوده از خفيف تا شديد ظاهر شوند يا تركيب متفاوتي از علائم بالینی همراه ممكن است در افرادی كه موتاسيون ژنتیکی يكساني دارند، ديده شود.

ژن ها نقشه ساخت پروتئين ها هستند كه در واقع بلوك هاي سازنده همه چيز (موها، چشم ها، گوش ها، قلب، ريه و) در بدن هستند. هر كودكي نيمي از ژن هاي خود را از پدر و نيمي ديگر را از مادر به ارث مي برد. اگر ژن هاي به ارث رسيده ناقص باشند، يك مشكل مانند كاهش شنوائي يا ناشنوائي ممكن است رخ دهد. اختلالات شنوائي در يكي از چهار راه زیر به ارث مي رسند:

در اختلالات اتوزوم غالب، انتقال يك آلل ژن توسط يك والد هتروزيگوت براي ايجاد بيماري در كودك كافي است. والد هتروزيگورت دو نوع از همان ژن (در اين مورد، يك ژن جهش يافته و يك ژن طبیعی) دارد و مي تواند دو نوع گامت توليد كند (گامت يعني سلولهاي توليد مثلي). يك گامت شكل جهش يافته ژن و گامت ديگر شكل طبیعی ژن را حمل مي كند. هر كدام از اين گامت ها شانس مساوي براي استفاده شدن در تشكيل جنين را دارند. بنابراين شانس اينكه كودك يك والد با يك ژن اتوزمال غالب بيماري را پيدا كند 5 % خواهد بود. صفات اتوزوم غالب اغلب زنان و مردان را به طور مساوي در گير مي كنند.

مشخصه صفت اتوزوم مغلوب داشتن والديني است كه ناقل هتروزيگوت براي فرم جهش یافته ژن هستند و والدین بيماري را نشان نمي دهند. ژن معيوب كه سبب بيماري مي شود، توسط ژن طبیعی سركوب مي شود. اين والدين هتروزيگورت (A/a) هركدام دو نوع گامت توليد مي كنند. يك گامت حامل آلل جهش یافته ژن (a) و گامت ديگر كه كپي نرمال ژن را دارد (A). بنابراين چهار تركيب احتمالي از اين والدين ممكن است: a/a, a/A A/A, A/a تنها كودكي كه هر دو آلل جهش یافته را به ارث برده باشد (a/a) بیماری را نشان مي دهد. در مجموع كودكان اين والدين 25 % شانس به ارث بردن اختلال را دارند.

يك فرزند پسر، داراي يك كروموزوم X و يك كروموزوم Y است در حاليكه فرزند دختر، دو كپي از كروموزوم X را دارد. هر دختر، يك كروموزوم X خود را از پدر و مادرش به ارث مي برد. از طرف ديگر، هر پسر، كروموزوم X را از مادرش و كروموزوم Y را از پدرش به ارث مي برد. در مجموع تنها يك كروموزوم از دو كروموزوم X در جنس مونث در هر سلولش فعال است و ديگري غير فعال است. به اين دليل است كه وقتيكه يك ژن معيوب را روي كروموزوم X به ارث مي برد، ژن طبیعی روي كروموزوم X ديگر مي تواند آن را جبران كند. از آنجا كه مردان تنها يك كپي از كروموزوم X دارند، هر گونه ژن معيوب احتمال بيشتري دارد كه خود را به صورت بيماري نشان دهد.

ميتوكندري ها كارخانه هاي كوچك درون سلولي، DNA مخصوص خودشان را دارند. جالب است كه اسپرم ميتوكندري ندارد و بنابراين تنها ميتوكندري موجود در تخمك مادر مي تواند از يك نسل به نسل ديگر منتقل شود. اين حالت منجر به يك الگوي به ارث رسيدن جالب مي شود كه در آن تنها مادران بيمار، (ونه پدران بيمار چراكه اسپرم آنها ميتوكندري ندارد) مي توانند بيماري را از يك نسل به نسل بعدي منتقل كنند. حساسيت به آمينوگليكوزيد ها از طريق نقصي در DNA ميتوكندري منتقل شود و شايعترين علت ناشنوائي در چين است.

دردهه اخير، پيشرفت در بيولوژي مولكولي و ژنتيك منجر به دانستن تكامل، عملكرد و پاتولوژي گوش داخلي شده است. پژوهشگران تعداد زیادی از ژن هاي مختلف كه مسئول كاهش شنوائي و ناشنوائي ارثي هستند را كشف كرده اند كه شايعترين آنها موتاسيون ژن GJB2 مي باشد. كاهش شنوائي مربوط به GJB2 از شايعترين علل ژنتيك كاهش شنوائي و يك اختلال ژنتيكي اتوزوم مغلوب در نظر گرفته مي شود چراكه موتاسيون تنها سبب ناشنوائي در افرادي مي شود كه دوكپي از ژن جهش يافته را به ارث برده باشند (از هر والد يك ژن). يك شخص با يك آلل جهش يافته و يك آلل طبیعی ناقل است، اما ناشنوا نيست. تست هاي غربالگري براي ژن GJB2 براي افراد در خطر در دسترس هستند تا به آنها كمك كنند كه خطر داشتن كودك با مشكلات شنوائي را تعيين كنند.

مشكلات گوش شايعترين شكايت طبي در مسافرين هواپيماست و اگرچه اين مشكلات اغلب ساده و خفیفند، گهگاه سبب كاهش شنوائي و درد گذرا مي شوند.

اين گوش مياني است كه حين مسافرت هوايي سبب ناراحتي مي شود چون گوش مياني در واقع يك محفظه هوا در داخل سر است و در معرض تغييرات فشار هواست.

به صورت طبیعی، هربار ( يا هر دو يا سه بار ) كه شما عمل بلع را انجام مي دهيد، گوش هاي شما صداي مختصر كليك مانند توليد مي كنند. اين صدا به دليل ورود يك حباب كوچك هوا از پشت بيني به گوش مياني ايجاد مي شود.

اين حباب هوا از شيپور استاش عبور مي كند شيپور استاش يك لوله مفروش شده با غشاء است كه در حدود اندازه يك مداد است و پشت بيني را به گوش مياني مربوط مي كند. هواي گوش مياني مرتباً توسط پوشش غشايي اش جذب مي شود و از طريق شيپور استاش دوباره جايگزين مي شود. به اين ترتيب فشار هوا در دو طرف پرده گوش متعادل مي ماند. هنگاميكه فشار هوا متعادل نباشد. در گوش احساس پری و گرفتگی ايجاد مي شود.

شيپور استاش به دلايل متنوعي مي تواند مسدود شود. وقتي اين حالت پيش آيد، فشار هواي گوش مياني نمي تواند متعادل شود. هواي موجود در گوش مياني جذب مي شود و يك فشار منفي ايجاد مي شود كه سبب مكش پرده صماخ به داخل وكشش آن مي شود. پرده درحال کشش نمي تواند به صورت طبیعی ارتعاش داشته باشد. بنابراين اصوات مبهم يا گرفته هستند و اين حالت كشش پرده مي تواند دردناك باشد. اگر شيپور استاش مسدود باقي بماند، مايعات (مثل سرم خون) از غشاء گوش مياني به داخل حفره وارد مي شوند تا فشار منفي را ازبين ببرند. اين حالت را «مايع در گوش» يا اتيت سروز گويند.

شايعترين علت انسداد شيپور استاش سرماخوردگي است. عفونت هاي سينوس و آلرژي بيني (تب يونجه و ..) نيز از علل شايع هستند. گرفتگي بيني سبب گرفتگي گوش ها مي شود چون غشاء ملتهب ورودي شيپور استاش را مسدود مي كند.

بچه ها به خصوص به انسداد شيپور استاش مستعدتر هستند چراكه شيپور استاش درآنها باريك تر از بالغين است.

مسافرت هوايي گاهي اوقات سبب تغييرات سريع فشار هوا مي شود. براي حفظ تعادل فشار هوا، شيپور استاش بايد به صورت مكرر باز شود و قطرش به اندازه كافي باشد تا سبب تعادل فشار شود. اين مسئله به خصوص هنگام فرود آمدن هواپيما اتفاق می افتد چون حرکت از ناحيه اي با فشار اتمسفري كم به زمين كه فشار اتمسفري بالاتر دارد اتفاق می افتد.

در واقع هر موقعيتي كه در آن تغييرات سريع ارتفاع يا فشار رخ دهد، اين مشكل را ايجاد مي كند. ممكن است هنگام حرکت آسانسور يا هنگام شيرجه زدن به كف استخر، اين حالت را تجربه كرده باشيد. غواصان عمق دريا و خلبانان آموزش مي بينند كه چگونه فشار گوش خود را متعادل نگه دارند. شما نيز مي توانيد اين روش ها را ياد بگيريد.

بلعيدن سبب فعال شدن عضلات باز كننده شيپور استاش مي شود. شما هنگام جويدن آدامس يا مكيدن شكلات عمل بلع بيشتري انجام مي دهيد اينها تمرين هاي خوبي براي مسافران هوايي هستند. به خصوص دقيقاً قبل از صعود و حين فرود. خميازه كشيدن نیز مفید است. از خوابیدن هنگام فرود بپرهيزيد زيرا شما در اين صورت نمي توانيد به اندازه كافي جهت مقابله با تغييرات عمل بلع را انجام دهيد.

قدم اول: سوراخ هاي بيني را سفت بگيريد.
قدم دوم: دهان خود را پر از هوا كنيد.
قدم سوم: با استفاده از عضلات گلو و گونه ، هوا را به پشت بيني هدايت كنيد. انگار كه سعي داريد انگشت شست و ساير انگشتان را از سوراخ هاي بيني خود جدا كنيد.

هنگاميكه احساس يك كليك بلند در گوشتان كرديد، شما موفق شده ايد. حين فرود، ممكن است نياز داشته باشيد اين مانور را چندين بار تكرار كنيد.

كودكان نمي توانند به صورت اختیاری گوش ها يشان را باز كنند، اما اين كار حين مكيدن شيشه يا پستانك انجام مي شود. در حين پرواز، كودكتان را تغذيه كنيد و هنگام فرود به او اجازه ندهيد بخوابد.

بسياري از مسافرين هوايي با تجربه، از قرص هاي ضد احتقان يا اسپري بيني يك ساعت قبل از فرود استفاده مي كنند. اين داروها سبب جمع شدن غشاها شده و كمك مي كند در گوش سريعتر حالت كليك ايجاد شود. مسافرين با مشكلات آلرژي به همين دليل بايد داروي خود را در شروع پرواز استفاده كنند.

قرص ها و اسپري هاي ضد احتقان، بدون نسخه پزشك مي توانند تهيه شوند. با این وجود در بيماران قلبي، فشار خون بالا، ريتم نا منظم قلبي ، بيماري تيروئيد يا عصبانيت بيش از حد، منع مصرف دارند.

اين بيماران بايد قبل از استفاده از اين داروها با پزشك خود مشورت كنند. خانم هاي حامله نيز به همين ترتيب بايد با پزشك خود مشورت كنند.

حتي بعداز نشستن هواپيما، شما مي توانيد تكنيك هاي متعادل كردن هوا را ادامه دهيد و استفاده از اسپري هاي بيني و ضد احتقان ها نيز كمك كننده خواهد بود. (به هر حال، به استفاده از اسپري بيني عادت نكنيد زیرا بعد از چند روز، آنها سبب احتقان بيشتر مي شوند) اگر گوش هاي شما باز نشوند يا اگر درد گوش ادامه دارد، شما بايد از پزشكي كه در درمان بيماريهاي گوش تجربه کافی دارد، كمك بخواهيد. پزشك ممكن است با يك شكاف كوچك در پرده گوش، هوا يا مايع را از پشت پرده آزاد كند.

سالانه، بيش از دو ميليون نفر به دليل احساس گیجی یا سرگيجه به پزشک مراجعه مي كنند و تعداد علومي، از بيماري حركت كه شايعترين بيماري مربوط به مسافرت است رنج مي برند.

بعضي بيماران، عدم تعادل را به صورت احساس گيجي، سبكي سر، عدم ثبات يا ناپايداري بيان مي كنند. اين احساس عدم تعادل بدون چرخش يا دوران، گاهي به دليل مشكل گوش داخلي است.

بعضی از افراد در ابراز مشكل تعادل خود مي گويند كه خودشان يا اشياء اطرافشان در حال چرخش يا دوران هستند. سر گيجه اغلب ناشي از مشكل گوش داخلي است.

بعضي بيماران هنگام سوار شدن در هواپيما، اتومبيل يا سرگرميهاي پارك ها دچار تهوع و حتي استفراغ مي شوند. اين حالت بيماري حركت يده مي شود. خيلي از بيماران، بيماري حركت را هنگام راندن قايق يا مسافرت با كشتي تجربه مي كنند. این حالت که در واقع همان اختلال است، بيماري دريا يده مي شود.

بيماري حركت یا دريا معمولاً چندان آزار دهنده و نشانه بيماري طبي جدي نيست، اما بعضي مسافران با اين بيماري به شدت ناتوان مي شوند و تعداد اندكي حتي تا چند روز بعداز مسافرت نیز از علائم رنج مي برند.

گيجي، سر گيجه و بيماري حركت همگي مربوط به حس تعادل هستند. پژوهشگران طب فضا و هوانوردي اين حس را تجسم سه بعدي مي ند چراكه اين حس به مغز مي گويد كه بدن در كجا و چه وضعیتی قراردارد، به كدام سمت حركت مي كند و اينكه بدن ثابت یا در حال چرخش است.

حس تعادل توسط عملكرد متقابل و پيچيده ی قسمت هاي زير حفظ مي شود:

علائم بيماري حركت و گيجي وقتي ظاهر مي شود كه سيستم عصبي مركزي پيام هاي متناقض از سيستم هاي چهارگانه ديگر دريافت كند.

به مثال های زیر توجه کنید:

فرض كنيد شما در هواي طوفاني در هواپيما هستید و هواپيماي شما، توسط جريان آشفته هوا و باد در تلاطم است. چشم هاي شما اين حركات را حس نمي كند چون تمام آنچه شما مي بينيد قسمت داخلي هواپيماست بنابراین مغز شما پيامهايي دريافت مي كند كه با يكديگر هماهنگ نيستند. شما ممكن است «بيماري حرکت» را تجربه کنید.

تصور كنيد شما در صندلي عقب يك ماشين در حال حركت نشسته ايد و كتابي را مطالعه مي كنيد، گوش داخلي و گيرنده هاي پوست شما حركت را حس مي كنند اما چشم شما تنها صفحات كتاب را مي بيند، شما ممكن است «بيماري ماشين یا حرکت» را تجربه کنید.

فرض كنيد دچار آسيب گوش داخلي در يك سمت ناشي از ضربه سر يا عفونت شده ايد. گوش داخلي آسيب ديده، نمي تواند سيگنالهاي گوش سالم را انتقال دهد. اين حالت پیامهای متناقض در مورد حس چرخش به مغز مي دهد و ممكن است از احساس دوران، سرگيجه وتهوع رنج ببريد.

جريان خون: اگر مغز شما جريان خون كافي دريافت نكند، احساس سبكی در سر مي كنيد. تقريباً هركس اين حالت را درمورد بلند شدن سريع از حالت خوابيده تجربه كرده است. اما بعضي افراد، به دليل جريان خون نا كافي، اين حالت سبكي سر را مكرراً يا به صورت مزمن دارند. اين حالت مي تواند بدليل آرتريواسكلروز(تصلب شراین) يا سختي شريان ها ايجاد شود و اغلب در افراديكه فشار خون بالا، مرض قند، يا سطح چربي خون بالا دارند (كلسترول ) ديده مي شود. گاهي این حالت در بيماران با عملكرد قلبي ناكافي (نارسایی قلبی) يا كم خوني ديده مي شود.

داروهاي خاصي بخصوص محرك ها مانند نيكوتين و كافئين جريان خون مغز را كاهش مي دهند. نمك زيادي در رژيم غذایی نيز منجر به جريان خون نا كافي مي شود. گاهي اوقات جريان خون به دليل اسپاسم شريان ها ثانویه به استرس، اضطراب و تنش، مختل مي شود.

اگر گوش داخلي جريان خون كافي دريافت نكند نوع خاصي گيجي به اسم سرگيجه رخ مي دهد.

گوش داخلي به تغييرات جزیی جريان خون بسيار حساس است و همه دلايل ذكر شده در بالا، (جهت جريان خون ناكافي مغز) درمورد گوش داخلي نيز صادق است.

ضربه: شكستكي كاسه سر كه باعث آسيب گوش داخلي شود، سبب سرگيجه شديد و ناتوان كننده همراه با تهوع و كاهش شنوائي مي شود. سرگیجه چندين هفته طول خواهد كشيد سپس به تدریج بهبود مي يابد چرا كه سمت سالم وظيفه سمت مقابل را به عهده مي گيرد.

عفونت: ويروس ها مانند عوامل سرماخوردگي يا انفولانزا مي توانند به گوش داخلي و اتصالات عصبي آن به مغز حمله كنند. اين حالت سبب سر گيجه شديد مي شود ولي شنوائي اغلب طبیعی مي ماند. عفونت های باكتريايي مانند ماستوئيديت اگر به گوش داخلي گسترش يابد به صورت كامل هم شنوائي و هم تعادل آن گوش را مختل مي كند. شدت سرگیجه و زمان بهبود شبيه شكستگي هاي جمجمه خواهد بود.

آلرژي: بعضي بيماران حملات گيجي و يا سرگيجه را هنگام برخورد با ذرات معلق در هوا يا غذا كه به آن حساسيت دارند، تجربه مي كنند. (مثل گرد و غبار، كپك، گرده ی گیاهان، پوست حيوانات و ..)

بيماريهاي عصبي: بعضی از بيماريهاي عصبي مي توانند عامل سرگیجه باشند. از جمله: مالتيپل اسكلروزيس، سفليس، تومورها و اينها دلايل نا شايع سرگیجه هستند اما پزشك حين معاينه باليني به آنها نیز توجه خواهد كرد.

پزشك از شما خواهد خواست كه گيجي خود را توصيف كنيد، آيا احساس سبكي سر است يا احساس حركت؟ چه مدت و هر چند وقت يكبار گيجي شما را آزار مي دهد؟ يك حمله گيجي چقدر طول مي كشد و اينكه آيا همراه با كاهش شنوائي، تهوع و استفراغ است؟ از شما ممكن است درمورد شرايطي كه سبب حملات گيجي مي شود سئوال شود. ضروری است به سوالاتی در مورد داروهاي مصرفي، آسيب هاي سر، عفونت هاي اخير و سوالات ديگري در مورد گوش و سيستم عصبي خود، پاسخ دهيد.

پزشك شما گوش ها، بيني وحلق شما را معاينه خواهد كرد و تست هاي عصبي و عملكرد تعادلي انجام خواهد داد. از آنجا كه گوش داخلي هم تعادل و هم شنوائي را كنترل مي كنداختلالات تعادل،اغلب روي شنوائي نيز اثر مي گذارند وبالعكس. بنابراين، پزشك احتمالاً تست هاي شنوائي (اوديوگرام) را توصيه خواهد كرد. پزشك ممكن است راديوگرافي جمجمه،CT اسكن يا MRI مغزتست هاي اختصاصي بررسي حركات چشم ها بعد از تحريك گوش داخلي با آب گرم يا سرد (الكترونيستاگموگرافي – ENOG) درخواست كند. دربعضي موارد، تست هاي خوني يا ارزيابي قلبي ممكن است توصيه شود.

همه بيماران نيازمند همه تست ها نيستند. قضاوت پزشك بر پايه هر بيمار به طور جداگانه خواهد بود. به همين ترتيب، درماني كه توسط پزشك توصيه مي شود به تشخيص بستگي دارد.

هميشه در جايي بنشينيد، كه چشمانتان همان حركتي كه بدن و گوش داخلي تان احساس می كند را ببيند، مثلاً در صندلي جلويي ماشين بنشينيد و به دور دست نگاه كنيد، روي عرشه كشتي برويد و افق را تماشا كنيد، كنار پنجره هواپيما بنشينيد و بيرون را نگاه كنيد. در هواپيما صندلي روي بال را انتخاب كنيد كه حركت حداقل است.

شنيدن صداي زنگ در گوش وزوز يده مي شود و بسيار شايع است. تقريباً 36 ميليون آمريكائي دچار اين بيماري هستند. بلندي وزوز در فركانس هاي بم تا زير متغير است. ممكن است دائمي يا متناوب در يك يا هردو گوش شنيده شود. شدت بيماري دربيش از یک پنجم مبتلایان به وزوز به گونه اي است كه زندگي عادي آنها را دچار مشكل كرده است.

معمولاً اين طور نيست اما گاهي افراد ديگر قادر به شنيدن نوع خاصي از وزوز گوش هستند كه وزوز بارز دارد. وزوز بارز ناشي از ديگر ناهنجاري ها در عروق خوني اطراف گوش يا اسپاسم عضلات درون گوش مياني است كه باعث صداي تق تق مي شود.

صداي وزوز معمولاً ناشي از تخريب پايانه هاي ريز عصب شنوائي در گوش داخلي است. سلامت اين پايانه هاي عصبي براي شنوائي اهميت زيادي دارند و آسيب به آنها باعث كاهش شنوائي و وزوز گوش مي شود.

در افراد مسن تر، با افزايش سن آسيب عصب شنوائي به ميزان زياد به همراه وزوز گوش رخ مي دهد. در سنين پائين تر معمولاً قرار گرفتن در معرض سرو صداي بلند باعث ايجاد وزوز و همچنين كاهش شنوائي مي شود.

دلايل زيادي باعث وزوز غیر بارز گوش مي شوند. اين نوع وزوز فقط توسط فرد شنيده مي شود و اين نوع وزوز گوش بسيار شايع مي باشد. گاهي به دلايل كم اهميت مثل وجود توده كوچك جرم در مجراي گوش وزوز ايجاد مي شود كه دائمي نيست. وزوز همچنين می تواند نشانه سخت شدن استخوانچه هاي گوش مياني باشد. (اتو اسكلروز)

دلايل ديگري از جمله آلرژي، فشار خون بالا يا پايين، تومور، ديابت، مشكلات تيروئيد‌، آسيب به سر يا گردن و انواع مختلف داروها مثل آنتي بيوتيك ها، داروهاي ضد التهاب، ضد افسردگي و آسپرين مي توانند باعث ايجاد وزوز شوند. در صورت مصرف آسپرين و متعاقباً شنيدن صداي زنگ در گوش بايد با متخصص گوش در مورد ميزان دوز مصرفي مشورت كرد. درمان وزوز گوش در افراد مختلف كاملاً متفاوت است. مراجعه به پزشك براي تشخيص دليل وزوز و تعين درمان مناسب اهميت زيادي دارد.

در بيشتر افراد درمان خاصي براي صداي سر و گوش وجود ندارد. اگر پزشك دليل خاصي براي صداي گوش بيابد ممكن است بتواند صداي گوش را برطرف كند. اما تعيين دليل صداي گوش نيازمند آزمايشهای گسترده از جمله رادیوگرافی و تست تعادل مي باشد. در هرصورت بيشتر دلايل قابل تشخيص نمي با شند. گاهي ممكن است مصرف داروئي به بر طرف شدن صدا كمك كند. داروهاي متعددي بدين منظور استفاده مي شوند اما چندين دارو ممكن است امتحان شود تا تاثير آن در درمان بيماري مشاهده شود.

رعايت موارد زير به رفع صداي گوش كمك مي كند:

تمرينات تمركز و استراحت به كنترل ماهيچه ها و گردش خون در بدن كمك مي كند. با انجام اين تمرينات و افزايش آرامش شدت وزوز در بعضي بيماران كاهش مي يابد. روش ديگر پوشاندن یا ماسک کردن وزوز است. وزوز در محيط هاي كاملاً ساكت بيشتر آزار دهنده مي باشد. يك صداي رقابتي با شدت ثابت و فركانس بم مثل صداي تيك تيك ساعت يا خش خش راديو ممكن است صداي وزوز را بپوشاند و باعث كاهش توجه به آن شود.

روش ديگر استفاده از سمعك است. در افرادي كه افت شنوائي دارند هنگام استفاده از سمعك ممكن است صداي وزوز كاهش يابد گاهي بعد از استفاده از سمعك هم ممكن است بطور موقت صدا كم شود. تنظيم صداي سمعك در سطوح شدتي بالاتر از آستانه ضرورت ندارد. حتي ممكن است صداي وزوز را افزايش دهد. در هر صورت اگر استفاده از سمعك فقط به منظور رفع صداي وزوز باشد بايد قبل از خريد تست شود.

استفاده از پوشاننده ها ي وزوز یا ماسکر به همراه سمعك روش ديگر كاهش وزوز است. اين وسيله يك صدای رقابتي ایجاد می کند که مطبوع تر از صداي وزوز است و توجه به آن را كاهش مي دهد. در بعضي افراد چندين ساعت بعد از استفاده از پوشاننده وزوز صداي سر كاهش مي يابد اما در تمام افراد اين طور نيست. معاينات و ارزيابي كلي توسط پزشك متخصص قبل از هرگونه اقدام براي درمان وزوز گوش يا سر، اهميت زيادي دارد. قسمت اصلي درمان منوط به آگاهي از نوع و علت وزوز مي باشد.

بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED)يك حالت التهابي گوش داخلي است. اين حالت وقتي اتفاق مي افتد كه سيستم ايمني بدن سلولهای گوش داخلی را نشناخته و به اشتباه با سلولهاي گوش داخلي به عنوان ويروس يا باكتري رفتار كرده و به آنها حمله مي كند. بيماري خود ايمني گوش داخلي يك بيماري نادر است و دركمتر از يك درصد از 28 ميليون آمريكايي با كاهش شنوايي مشاهده مي شود.

علائم بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED) شامل كاهش شنوائي ناگهاني در يك گوش است كه سريعا” به گوش دوم نيز پيشرفت مي كند. كاهش شنوائي مي تواند در عرض هفته ها يا ماهها پيشرفت كند. بيماران ممكن است احساس پري در گوش كنند يا سرگيجه داشته باشند. به علاوه صداي زنگ، سوت يا غرش ممكن است توسط بيمار شنيده شود. تشخيص بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED) مشكل است و تا زمانيكه بيمار كاهش شنوائي در گوش دوم را پيدا كند ممکن است با سایر بیماریهای گوش اشتباه شود. آزمایش تشخيصي كمك كننده، بررسي ايمونولوژيك Western blotمي باشد.

اغلب بيماران با بيماري خود ايمني گوش داخلي (AIED) به درمان اوليه با استروئيدها مثل پردنيزون و متوتركسات (يك داروی شيمي درماني) پاسخ مي دهند. بعضي بيماران ممكن است از استفاده از سمعك سود برند. اگر بيماران به درمان داروئي پاسخ ندهند و كاهش شنوائي ادامه داشته باشد، كاشت حلزون شنوایی براي بيماران در نظر گرفته مي شود.

تاکنون تصور مي شد كه گوش داخلي نمي تواند تحت حمله سيستم ايمني قرار گيرد. مطالعات نشان داده اند كه بافت هاي اطراف ساكول كه ساك اندولنفاتيك (ساختمانهای گوش داخلی) را محاصره كرده اند، حاوي اجزاء لازم جهت واكنش ايمني مي باشند. گوش داخلي همچنين قادر به توليد پاسخ ايمني نسبت به سلولهايي است كه از طريق سيستم گردش خون وارد كوكله آ (حلزون شنوایی) شده اند.

کاهش شنوایی یا کری ناگهانی حسی-عصبی در اثر عوامل شناخته شده و ناشناخته ایجاد می شود. معمولاً بیمار ابراز می کند که با کاهش شنوایی یک طرفه از خواب بیدار شده است. شنوایی بیمار می تواند کاملاً ناگهانی بوده یا در طی چند ساعت اتفاق بیافتد. نوع دوطرفه این بیماری بسیار نادر است. بیمار معمولاً درجاتی از وزوز گوش، احساس پری گوش یا سرگیجه را در آغاز بیماری تجربه کند.

هر چند در بسیاری از موارد علت خاصی را نمی توان برای این بیماری مشخص نمود که به آن کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی با علت ناشناخته می گویند ولی علل زیر می توانند باعث این نوع کاهش شنوایی گردند:

درمان کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی بر اساس علت بوجود آورنده آن است. در مورد کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی با علت نا شناخته بهترین درمان ثابت شده و موثر کورتون می باشد. درمانهای دیگری نیز مانند داروهای ضد ویروس توصیه شده اند که تاثیر اغلب آنها اثبات نگردیده است. شروع سریع درمان در این بیماری اهمیت بسزایی دارد طوری که تاخیر در شروع درمان بعد از بیست تا سی روز احتمال پاسخ دهی به درمان را به شدت می کاهد. بیماران باید توجه داشته باشند که در اولین فرصت ممکن به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایند و درمان بیماریشان آغاز گردد.

پاسخ به پرسشهای رایج

از آنجا كه بعضي مشكلات شنوائي مي تواند به صورت طبي درمان شوند، ابتدا به يك پزشك متخصص گوش و حلق و بيني مراجعه كنيد. اگر شما درد گوش، ترشح، افزايش جرم، كاهش شنوائي در يك گوش، كاهش شنوائي ناگهاني يا سريعا پيشرونده يا سر گيجه داريد، بسيار مهم است كه به يك متخصص گوش و حلق و بيني مراجعه كنيد. به صلاحدید پزشکتان ممکن است لازم باشد که توسط اوديولوژيست (کارشناس شنوایی سنجی) ارزيابي شنوائي شويد. بسیاری از متخصصین گوش و حلق و بيني، يك همكار اوديولوژيست دارند كه توانايي شما را در شنيدن صداهاي خالص و درك كلمات مي سنجد. نتايج اين تست ها درجه كاهش شنوائي و اينكه كاهش شنوائي “هدايتي” يا “حسي – عصبي” است را نشان خواهد داد.

كاهش شنوائي وقتي هدايتي است كه مشكلي در مجرا، پرده صماخ و يا سه استخوانچه اي كه به پرده گوش متصل هستند وجود داشته باشد. ازعلل شايع اين نوع كاهش شنوائي می توان به تجمع جرم در مجرای گوش و تجمع مايع در پشت پرده گوش اشاره کرد. جهت اين موارد و موارد پيچيده تر كاهش شنوائي هدايتي درمان هاي طبي و جراحي ممكن است کمک کننده باشند.

كاهش شنوائي وقتي حسي – عصبي است كه ناشي از آسيب گوش داخلي (حلزون شنوایی) يا عصب شنوائي باشد كه اغلب ناشي از روند پيري و يا آسیب ناشی از اصوات بلند (مواجهه صوتي) مي باشد. اصوات ممكن است نا مفهوم یا خیلی آهسته درک شوند. حساسيت به صداهای بلند ممكن است اتفاق بيفتد. مداخلات طبي يا جراحي اغلب نمي توانند كاهش شنوائي هاي حسي – عصبي را تصحيح كنند. به هرحال، سمعك ها با تقویت اصوات مي توانند به درک و شنیدن آنها به شما كمك كنند.

قيمت سمعك ها بر اساس نوع، خصوصيات الكترونيك و موقعيت بازار محلي متغير هستند. قيمت ها مي توانند از یکصد هزارتومان تا بیش از یک میلیون تومان براي يك سمعك ديجيتالي قابل بره ريزي متغير باشند. قيمت فروش نبايد تنها موضوع در خريد سمعك باشد. مطمئن بودن محصول مي تواند هزينه هاي تعمیر و نگراني در مورد بد كاركردن سمعك را كمتر كند.

در انتخاب سمعك مناسب برای شما، ميزان كاهش شنوائي، نيازهاي شنوايي، اندازه و شكل گوش و مجرای آن مورد توجه قرار می گیرد. بسیاری از سمعك ها، يك سوئيچ مخصوص “T” (Telecoil) دارند كه برای استفاده از تلفن و سيستم هاي صوتي عمومي خاص كمك مي كنند. هنگام انتخاب سمعك، نيازتان به سوئيچ T-coil را بررسي كنيد.

اگر شما در هر دو گوش كاهش شنوائي داريد، اغلب موارد استفاده از دو سمعك بهتر است. شنیدن و تشخيص جهت صدا در يك محيط شلوغ با تقويت تنها يك گوش مشكل است. اگر كيفيت شنوائي يك گوش تفاوت زیادی با ديگري داشته باشد، استفاده از يك سمعك ممكن است بهتر از دو سمعک باشد.

پروتز حلزون شنوایی يك وسيله الكترونيكی است كه شنوائي نسبي براي افراد ناشنوا ايجاد مي كند. اين وسيله توسط جراحي در گوش داخلي كاشته مي شود و توسط بخشی كه در خارج گوش نصب مي شود، فعال مي شود. بر خلاف سمعك، اين وسيله صداها را شفاف تر يا بلندتر نمي كند. در عوض اين وسيله قسمت هاي آسيب ديده سيستم شنوائي را ميان برزده و مستقيماً عصب شنوائي را تحريك مي كند و به بيماراني كه آسيب شنوائي شديد دارند، اجازه شنيدن اصوات را مي دهد.

گوش شما شامل سه قسمت است كه نقش حياتي در شنيدن دارند: گوش خارجي، مياني و داخلي.

اگر در گوش خارجي يا مياني یا پرده گوش خود بيماري يا انسداد داشته باشيد، شنوايي انتقالي ممكن است مختل شود. درمان طبي یا جراحي احتمالاً اين حالت ها را تصحيح مي كند.

مشكل گوش داخلي سبب اختلال شنوائي حسي – عصبي يا كري عصبي مي شود. در اغلب اين موارد، سلولهاي مویي آسيب ديده اند و عملكرد ندارند. اگرچه فيبرهاي عصبي شنوايي ممكن است سالم باشند و بتوانند پیامهای عصبی را به مغز منتقل كنند، چون سلولهاي مژکدار شنوایی آسيب ديده اند اين فيبرهاي عصبي پیامی را منتقل نمی کنند. از آنجایی كه كاهش شنوائي حسي – عصبي شديد توسط دارو تصحيح نمي شود، اين حالت تنها توسط كاشت حلزون اصلاح مي شود.

پروتز كاشت حلزون سلولهاي مژکدار شنوایی آسيب ديده را ميان بر می زند وصداهاي محيط را به سيگنالهاي الكتريكي تبديل كرده و اين سيگنالها را به عصب شنوائي منتقل مي كند.

دستگاه كاشت حلزون شنوایی شامل قسمت های زیر است:

پردازشگر گفتار، صوت را به سيگنالهاي الكتريكي مشخص ترجمه مي كند. اين « كد ها » از طريق يك سيم نازك به هندپيس مي رسند و از طريق پوست به صورت امواج راديويي به الكترود هاي كاشته شده در حلزون مي رسند. سيگنالهاي الكترودها، فيبرهاي عصب شنوائي را تحريك كرده و اطلاعات را به مغز، جائيكه در آن سيگنالها به عنوان صداي معني دار تفسير مي شود، مي رساند.

پروتز كاشت حلزون شنوایی فقط براي افرادي طراحي شده كه تقريباً هيچ فايده اي از سمعك نمي برند. آنها بايد 12 ماهه يا مسن تر باشند. بعضی از متخصصین گوش و حلق و بيني این جراحي را انجام مي دهند. پزشك محلي مي تواند شما را به يك كلينيك كاشت، جهت ارزيابي ارجاع دهد. ارزيابي توسط يك تيم كاشت (متخصص گوش و حلق و بيني، شنوائي سنج، کفتار درمان و ديگران) انجام مي شود ارزیابی های لازم قبل از جراحی صورت می گیرد:

عمل جراحي كاشت تحت بيهوشي عمومي انجام شده و حدود 2 ساعت طول مي كشد. بیمار بعد از جراحی ممكن است براي يك یا چند شب در بيمارستان بستری بماند.

تيم کاشت حلزون يك ماه بعداز عمل جراحي، پردازشگر ، ميكروفون و انتقال دهنده سيگنال را در قسمت خارجي گوش شما نصب مي كنند و آنها را تنظیم مي کنند. آنها آموزش مي دهند كه چگونه از سيستم مراقبت كنيد و چگونه از طريق پروتز كاشت، صداها را بشنويد. بعضي از افراد مدت زمان بيشتري برای تنظیم و آموزش نياز دارند. تيم کاشت حلزون، احتمالاً از شما خواهد خواست كه جهت بررسی های منظم و منطبق كردن مجدد پردازشگر گفتار طبق نياز، به كلينيك مراجعه مجدد داشته باشيد.

كاشت حلزون، شنوائي طبیعی را بر نمي گرداند و فوايد آن از فردي به فرد ديگر متفاوت است. اغلب استفاده كنندگان متوجه مي شوند كه كاشت حلزون به آنها كمك مي كند كه از طريق لب خواني ارتباط بهتري برقرار كنند و بيشتر از نيمي از آنان قادر به تشخيص كلام بدون استفاده از بينايي هستند. فاكتورهاي متعددي وجود دارند كه در ميزان سودمندي كاشت حلزون دخيل هستند:

تيم شما، درباره ميزان توقع و انتظاری كه از کاشت پروتز حلزون شنوایی باید داشته باشيد، توضيح خواهد داد. نباید فراموش کرد که کاشت حلزون برای همه مفید نیست و عده زیادی نمی توانند از آن بهره ببرند.

هزينه كاشت بسيار بيشتر از سمعك است و هزينه كلي يك كاشت شامل ارزيابي، جراحي، پروتز و بازتواني در آمریکا حدود 4 دلار و در ایران حدود 26 میلیون تومان است. در کشور ما شرکت های بيمه هزينه این روش درمانی را پوشش نمي دهند.

گوش جلو آمده، افتاده يا نرمه ی گوش پاره شده مي توانند با جراحي اصلاح شوند. کودکانی که گوش هاي بسيار بزرگ يا برجسته (اصطلاحاً بلبلی می گویند) دارند، ممكن است توسط دیگران مسخره شوند. این جراحی ها سبب تغيير شنوائي بيمار نمي شوند. بلكه ظاهر گوش را بهتر نموده و اعتماد به نفس فرد را بالاتر می برند.

عمل جراحي اصلاحي به اتوپلاستي بايد براي گوش هايي در نظر گرفته شود كه بيشتر از 2 سانتي متر از پشت سر بيرون زده اند. اين عمل مي تواند بعد از اينكه گوش ها به حداكثر رشد خود رسيدند، یعنی حدود 5- 6 سالگي انجام شود. انجام جراحي در سنين پائين تر، دو مزيت دارد: غضروف قابل انعطاف تر است بنابراين شكل دادن مجدد آن راحت تر است و كودك از فايده رواني بهبود ظاهري گوش برخوردار مي شود. به هر حال، بيمار مي تواند عمل جراحي را در هر سن انجام دهد.

عمل جراحي با يك شكاف در پشت گوش آغاز مي شود، در چين پشت گوش جائيكه گوش به سر مي چسبد. جراح ممكن است پوست و غضروف را برش دهد يا به غضروف مجدداً شكل دهد. علاوه بر تصحيح جلو آمدگي، به گوش ها ممكن است شكل مجدد داده شود، اندازه شان كوچك شود يا قرينه تر شوند. سپس غضروف توسط بخيه هاي دائم در محل جديد خود ثابت مي شود.

به طور معمول، عمل جراحي اتوپلاستي حدود 2 ساعت طول مي كشد. پانسمان نرم روي گوش براي چند هفته مي ماند تا گوش را محافظت كند و بيمار معمولاً درد اندكي را تجربه مي كند. گاهي اوقات Head band جهت نگه داشتن گوش در محل براي چند ماه بعداز عمل جراحي يا فقط براي استفاده در شب توصيه مي شود.

چين غضروفي برجسته كه شكل قسمت فوقاني گوش را مي سازد، در همه افراد تشكيل نمي شود. اين حالت را بدشكلي Lop ear گويند و ارثي مي باشد. عدم وجود اين چين سبب مي شود گوش بيرون بزند يا پايين بيفتد. جهت تصحيح اين مشكل، جراح بخيه هاي دائم در غضروف فوقاني گوش زده و آنها را به نحوي گره مي زند كه يك چين ايجاد كرده و گوش را بالا نگه دارد. بعداً بافت جوشگاه تشكيل مي شود و چين را در محل نگه مي دارد.

بعضي شيرخواران بدون داشتن منفذ به گوش مياني بدنيا مي آيند. اين گوش ها را مي توان با عمل جراحي باز كرد و گوش خارجي را مجدداً شكل داد تا شبيه گوش ديگرشان شود. اين عمل در صورتيكه گوش داخلي سالم باشد، سبب برگشت شنوائي مي شود.

آنهايی كه بدون گوش بدنيا مي آيند يا در طي يك آسيب گوش را از دست داده اند، مي توانند جهت حفظ زيبايي از يك پروتز گوش مصنوعي كه با عمل جراحي به محل می چسبد، استفاده کنند. اين گوش هاي مصنوعي به صورتي شكل داده مي شوند كه شبيه گوش مقابل باشند. غضروف دنده يا كاشت هاي بیومدیکال (biomedical) به همراه نسج نرم خود بيمار نيز مي توانند جهت بازسازي گوش بكار روند.

نرمه گوش بعضي خانم ها دراثر كشيده شدن گوشواره یا سنگینی آن پاره مي شود. گوشواره ها مي توانند به لباس يا ساير اشياء گير كرده و نرمه گوش را پاره كنند. اين پارگي ها معمولاً در مطب پزشك به راحتي با جراحي ترميم مي شوند. درمواردشديد جراح ممكن است يك قطعه كوچك مثلثي در پايين نرمه گوش را ببرد. يك فلپ منطبق از سمت مقابل تهيه مي شود و دو لبه به همديگر جفت شده و بخیه زده مي شود.

نرمه گوش معمولاً سريع بهبود مي يابد و اسكار (جوشگاه ) كمي به جا مي گذارد. در اغلب موارد، نرمه گوش را مي توان 4 تا 6 هفته بعداز عمل مجدداً سوراخ كرد و از گوشواره سبك استفاده نمود.

بيمه معمولاً عمل هاي صرفاً زيبايي را پوشش نمي دهد. بيمه ممكن است هزينه جراحي تصحيح نقص مادرزادي يا آسيب ناشی ازضربه را بپردازد. قبل از انجام عمل جراحي زيبايي گوش، نوع عمل را با مسئول بيمه در ميان بگذاريد تا بدانيد چه پوششي را بايد از بيمه انتظار داشته باشيد.

وقتی برای بیماري تومور شنوائي تشخیص داده می شود، سئوالاتي درباره خود تومور و نيز نحوه درمان آن مطرح مي شود. تومور به خودي خود بسيار نادر است. تنها 2 تا 3 هزار مورد جديد در هر سال تشخيص داده مي شود. اين تعداد تقريباً يك در هر صد هزار نفر در سال است. آكوستيك نروما (AN) در 95 % موارد يك طرفه و حدود 5 % دو طرفه است. نوع دوطرفه آن بسيار نادر رخ مي دهد كه مرتبط با يك سندرم ارثي به نوروفيبرو ماتوزيس نوع دوم (NF2) مي باشد. تومور آكوستيك تومور مغزي نيست. این تومور در واقع يك تومور عصب تعادل است، كه گوش داخلي را به مغز مرتبط مي كند.

تومور در فضاي بين مغز و گوش كه زاويه پلي مخچه يده مي شود، ايجاد مي شود. آكوستيك نروما جزء تومورهاي خوش خيم است اما خطر اين تومور به دليل رشد آن در فضاي حساس و فشار آوردن آن به ساختارهاي حياتي مثل اعصاب جمجمه، مغز و ساقه مغز است. شايع ترين نشانه تومور شامل افت شنوائي در گوش مبتلا، وزوز سر و عدم تعادل مي باشد. براي بدست آوردن بهترين نتيجه، تشخيص صحيح به منظور انتخاب بهترين روش درمان در اين اختلال ضروري است.

اختلالات عصب صورتی از فلج کامل تا افزايش حركت يا انقباض عضلات صورت می تواند رخ دهد. آنچه که در اثر این اختلال بروز می کند، ظاهر و حرکت غیر طبیعی صورت است. این بخش خلاصه اي از آناتومي عصب صورتي، آزمونهاي بررسي اختلالات عصب صورتي، دلايل اختلالات عصب صورتي، وراههاي توانبخشي و بررسي عملكرد عصب صورتي را ارائه خواهد داد.

عصب صورتي چندين عملكرد را ارائه مي دهد، گر چه عملكرد اصلي آن حركت ماهيچه هاي صورت است، فيبرهاي عصبي را كه وارد غده هاي بزاقي و اشكي مي شوند نيز در خود دارد. همچنين آن دسته از فيبرهاي عصبي كه در درک مزه و حساسيت نوك زبان نقش دارند نيز با این عصب منتقل می شود.

عمده فیبرهای عصب به ماهيچه هاي صورت عصب دهی می کنند. اينها فيبرهاي حرکتی هستند. فيبرهاي حرکتی از ساقه مغز سر چشمه مي گيرند و مسیری را تا ماهيچه هاي صورت مي پيمايند.

عصب از ساقه مغز خارج مي شود و از مخزن مايع نخاعي عبور مي كند و درناحيه اي كه زاويه پلي مخچه اي خوانده مي شود ادامه مي يابد. اين عصب همچنين وارد يك كانال استخواني در استخوان گیجگاهی جمجمه مي شود كه كانال گوش داخلي يده مي شود(IAC). پس از عبور از IAC با يك چرخش با زاويه تند وارد فضاي گوش مياني مي شود و سپس با چرخش با زاويه تند ديگري وارد استخوان ماستوئيد جمجمه مي شود. عصب، استخوان ماستوئيد را مي پيمايد و از جمجمه در قسمت جلوي گوش خارج مي شود، جايي كه به چندين شاخه تقسيم مي شود. عصب درجلوي گوش وارد غده پاروتيد كه يك غده بزاقي بزرگ است (در گونه ها) مي شود.

عصب از غده پاروئيد خارج و بعد از اين كه به 5 شاخه اصلي و تعداد بسياري شاخه هاي كوچكتر تقسيم شد، سر انجام به ماهيچه هاي صورت مي رسد. اگر چه عصب صورتي در طي مسير خود از مغز به صورت، چرخش های متعددی دارد، ولي اين مسير قابل پيش بيني و معمولاً یک شکل است.

مهمترين قدم در تشخيص اختلالات عصب صورتي مشاهده حركت و تقارن صورت است. تک تک شاخه هاي عصب صورتي نياز به معاينه و نيز بررسي تعيين درجه ضعف دارند. لازم است از بيمار خواسته شود كه ابروهاي خود را بالا برد، چشم ها را ببندد، شكلك در بياورد و بخندد. اين مانورها به صورت پايه اي همه شاخه هاي عصب صورت را تست مي كنند. چندين معيار ارزیابی براي حركت صورت پیشنهاد شده اند. زماني كه آسیب در تنه اصلي عصب وجود دارد، اغلب از معيار House-brackmann استفاده مي شود. اين معيار به عنوان معيار استاندارد آكادمي آمريكايي اتولارنگولوژي و جراحي سرو گردن پذيرفته شده است.

زماني كه شاخه هاي خاصی درگير شده باشند به طور مثال بعداز يك ضربه يا جراحي، اين معيار مورد استفاده نيست و از معيارهاي ديگري استفاده مي شود.

صدمات و جراحات عصب صورتي، بين ساقه مغز و غده پاروتيد به صورت ضعف در همه شاخه هاي صورتي مشخص مي شوند. اگر آسيب عصب صورتي در مغز باشد، ضعف تنها در نیمه پايين صورت و سطح زير چشم ها ديده مي شود.

بنابراين يك بيمار با آسیب عصب صورتي درمغز، تنها ضعف درزير چشم ها خواهد داشت. مهم است كه درجه آسیب عصب صورتي مشخص شود، چراكه در پیش آگهی و درمان بسيار موثر است.

بهترين روش رايج در تقسيم بندي درجه آسیب متکی بر معاينه ميكروسكوپي عصب است. در تقسيم بندي درجه آسیب وارده به عصب صورتي 5 درجه وجود دارد. اولين درجه آسیب بدون مشاهده ضعف بهبود مي يابد و پنجمين درجه جراحت بهبود نمي يابد. درجه دوم تا چهارم جراحت درجاتي از بهبودي را در پی خواهد داشت.

فلج بل، فلج عصب صورت به دلايل ناشناخته است. فقط زماني می توان این تشخيص را مطرح کرد که سایر علل شناخته شده آسیب رد گردد. یکی از عوامل مطرح در فلج بل تاثیر عفونت ویروسی هرپسی بر عصب است. همین مکانیسم با بازفعالی ویروس هرپس زوستر (عامل بیماری آبله مرغان) سبب سندرم رامزي هانت (RHS) مي شود.

تاريخچه پزشكي و معاينات فيزيكي اطلاعات كافي را جهت تشخيص مي دهد .

هم سندرم رامزي هانت (RHS) و هم فلج بل عوارض مشابهي را دارند كه به گوش مربوط مي شود، اين ها شامل موارد زیر است:

بيماران با سندرم رامزي هانت اغلب سرگيجه شديدتر و درد گوش بيشتری دارند. بيماراني كه سندرم رامزي هانت (RHS) دارند، در كانال گوش خود تاولهايي دارند. اين يافته در تشخيص سندرم رامزي هانت (RHS) از فلج بل اهميت مي يابد. ضعف عضلات صورت، معمولاً طي 2 هفته به حداكثر ميزان پيشرفت خود مي رسد. بيماران اغلب از درد پيرامون گوش خود شكايت مي كنند كه مي تواند به صورت هم گسترش يابد و معمولاً اين درد در بيماران سندرم رامزي هانت (RHS) بيشتر است. در درک مزه ها اغلب اختلال ايجاد مي شود. بسياري از بيماران از احساس نا خوشايند يا بلند بودن صداها، شكايت دارند. شيوع فلج بل حدود 2 نفر از هر 1 نفر در سال است، كه زن و مرد را به يك اندازه درگير مي كند. با اين وجود شيوع فلج بل در زنان باردار بالاتر از افراد افراد عادي است.

همه بيماران داراي فلج بل يا سندرم رامزي هانت (RHS) بايد يك دوره استرویيد خوراكي دریافت نمايند. معمولاً به بيماران داروهاي ضد ویروسی مانند آسیکلوویر يا فام سیکلوویر داده مي شود.

MRI نيز اغلب در بيماران با فلج بل توصيه شده است تا تومور را به عنوان عامل ضعف عضلات صورت رد نمايد.

خيلي مهم است كه بيمار بلافاصله بعد از اين كه ضعف عضلات صورت رخ داد به پزشك مراجعه كند. در اکثر بيماران با فلج بل بازگشت خوب عملكرد عضلات صورت قابل انتظار است. بيماراني كه در زمان بيماري، دچار ضعف كامل نشده اند بيش از نود درصد شانس بازگشت عالي عملكرد صورت خود را دارند.

بيماراني كه دچار فلج بل كامل شده اند ولي همچنان داراي نتايج تست الكتريكي خوب هستند، مي توانند انتظار بازگشت عملكرد خوب صورت خود را داشته باشند. بيماراني كه دچار فلج كامل شده اند و فعاليت الكتريكي نيز ندارند تقريبا” 5 % شانس بازگشت طبیعی عملكرد صورت را دارند. بيماران با سندرم رامزي هانت (RHS) شانس کمتری در بازگشت عملكرد، نسبت به بيماران فلج بل دارند.

التهابات ديگر كه باعث ضعف عصب صورت مي شود

بعداز عفونت گوش مياني به صورت مزمن يا حاد ممكن است فلج عصب صورت يا ضعف عصب صورت رخ دهد. شناسايي بيماراني كه بعد از كلستئاتوماي گوش دچار عفونت مزمن گوش شده اند اهميت زيادي دارد. اين وضعيت بيان كننده از بين رفتن قسمتی از مجراي استخواني عصب صورت در گوش است. مشاهده اين وضعيت در يك عفونت حاد معمولاً به دليل يك نقص مادرزادي مجراي استخواني عصب در گوش است . انجام CT اسكن از استخوان گیجگاهی در اين بيماران اهميت زيادي دارد. درمان داروئي شامل تجويز آنتي بيوتيك و داروهاي استروئيد مي باشد. مداخله جراحي اغلب به منظور تخليه عفونت انجام مي شود. گاهي اوقات تخليه عفونت از مجرای گوش كافي است، اما اغلب انجام ماستوئيد كتومي (براي تخليه عفونت و كلستئاتوما) ضروري مي باشد. بيماري لایم (Lyme) می تواند باعث آسیب و فلج عصب گردد ولی این بیماری بومی ایران نیست و در ایران دیده نشده است.

ضربه ممكن است از طريق شکستن يا سوراخ كردن استخوان تمپورال به عصب صورت، آسيب برساند. همچنين جراحي ممكن است باعث آسيب عصب صورت شود.

راههاي بسياري براي درمان عصب آسيب ديده وجود دارد. بهترين روش درماني از طريق تعيين محل ضايعه و عمق جراحت تعيين مي شود. عصب ممكن است به طرق مختلف از جمله تصادف به صورت يا استخوان گیجگاهی آسيب ببیند.

بيماري كه از طريق تصادف یا سقوط دچار فلج صورت شده است، معمولاً جراحات وخيم ديگري نيز دارد. تثبيت وضعيت بيمار و آسيب هاي ديگر كه زندگي بيمار را تهديد مي كند قبل از رسیدگی به مشكل عصب صورت، اهميت زيادي دارد. بدين ترتيب زمان شروع درمان بيمار با توجه به وسعت ديگر جراحات تعيين مي شود. CT و MRI معمولاً به تشخيص محل آسيب ديده كمك مي كند.

شوانوم عصب صورت شايع ترين تومور عصب صورت است. اين تومور خوش خيم است. تومور از سلولهاي شوانوم رشد مي كند و ممكن است در دو ناحيه از عصب صورت رخ مي دهد. اين تومور گاهي در فضاي داخل جمجمه اي رشد مي كند و تشخيص آن از ديگر تومورها كار دشواري است. شوانوماي عصب صورت همچنين مي تواند به دنبال نوروفيبروماتوز نوع I و II رخ دهد.

پيشرفت تكنولوژي تصویر برداري، تشخيص اين تومورهاي نادر را آسان تر كرده است. همانژيوم شايع ترين تومور عروقی عصب صورت است. اين تومور خوش خيم است و به آرامي در رگ هاي اطراف عصب صورت رشد مي كند.

علائم قابل مشاهده تومور اغلب ضعف عصب صورت در حدود 75 % بيماران است. اين ضعف ممكن است ناگهاني رخ دهد و شبيه فلج بل باشد. تنها راه تشخيص انجام MRI است. بیمار با عدم بازگشت عملكرد بعد از (تشخیص) فلج بل احتمالاً جايي در اطراف عصب صورت تومور دارد. كاهش شنوائي دومين علامت شايع در بيماران تومور عصب صورت است كه مي تواند به دليل فشار به عصب حلزونی و در ادامه آن فشرده شدن عصب جمجمه اي شود. اگر تومور در گوش مياني باشد ممكن است باعث كاهش شنوایی انتقالي شود.

هنگامي كه تومور باعث فلج عصب صورت شود ضروري است كه جراح نمونه برداری كند. هنگامي كه توده اي در گوش مياني مشاهده شود، تومورهاي عصب صورت ممكن است قابل تشخيص باشد.

درد خيلي نادر است و می تواند نشانه بدخيم بودن تومور باشد. بعضي تومورها قبل از هرگونه علامتي ممكن است رشد كرده و بزرگ شوند. بیمار مشكوك به تومور عصب صورت، لازم است معاينات كامل شنوائي انجام دهند. همچنين انجام تست راديولوژي بسيار سودمند است. CT اسكن از نواحي اطراف عصب صورت اطلاعات مفيدي در اختيار پزشك مي گذارد.

مهمترين هدف جراحي تومور عصب صورت خارج كردن كامل تومور به منظور اصلاح و بهبود عملكرد عصب صورت با حفظ شنوائي مي باشد. تحقق اين اهداف اغلب مشكل است. حفظ عصب صورت گاهي با آسيب به عروق همراه است. طول مدت جراحي متفاوت است.

عمل جراحي افراد با عملكرد بسيار ضعيف صورت از طريق پيوند عصب حرکتی زبان (هاپيوگلوس) به صورت انجام مي شود.

اين تومورها رشد كندي دارند و ممكن است سالها طول بكشد كه عصب دچار ضعف شود بعضي جراحان معتقدند جراحي به منظور جلوگيري از فشار تومور به نواحي اطراف بايد انجام شود. به اين منظور استخوان هاي اطراف آن نيز بايد خارج شود كه اين اقدام باعث رشد تومور در فضاي بازتر و آسيب كمتر به عصب صورت مي شود.

روش هاي جراحي عصب صورت توسط پزشك و با توجه به وضعيت تومور و طبق نيازهاي شخصي هر فرد تعيين مي شود. روش ها شامل روش ترانس ماستوئيد، ترانس لابيرنتين يا تركيبي از آنها است. تكنيك هاي جراحي بايد دقيق صورت گیرد لذا نيازمند دانش كامل از آناتومي استخوان گیجگاهی و تجربه کافی است.

لطفاً نكات زير را بدقت مطالعه نموده و با پيگيري دقيق آنها نتيجه مطلوب تري از عمل جراحي خود بدست آوريد. در صورت بروز هرگونه سوال يا مشكل با پزشك تماس بگيريد.

گروه پانیسار طراحی و اجرا توسط

1