انجمن سرطان آمریکا اعلام کرده است از هر 22 مرد و از هر 24 زن یک فرد در طول دوره زندگی خود به سرطان کولون مبتلا می‌شود. برای بررسی میزان پیشرفت این بیماری پزشک به بررسی مرحله‌ای که بیماری در آن قرار دارد می‌پردازد. تشخیص مرحله بیماری برای انتخاب بهترین شیوه درمان دارای اهمیت بسیار است. این بیماری دارای 4 مرحله است که در ادامه به بررسی هر مرحله خواهیم پرداخت:
سرطان، بخش پوششی و موکوس روده را تحت تاثیر قرار داده، اما هنوز به دیواره ارگان آسیب نرسانده است.
بیماری در دیواره کولون و مقعد گسترده شده، اما هنوز گره‌های لنفی و بافت‌های اطراف را تحت تاثیر قرار نداده است.
سرطان به گره‌های لنفی راه پیدا کرده، اما هنوز به سایر بخش‌های بدن انتشار نیافته است. معمولا یکی از سه گره لنفی در این مرحله درگیر شده است.
سرطان در سرتاسر دستگاه گوارش انتشار پیدا کرده و به بافت‌های مختلف این ناحیه مثل کبد و معده راه یافته است.راه جلوگیری از سرطان روده بزرگ
سرطان کولون ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد، بخصوص در مراحل ابتدایی. اما اگر قرار باشد در مراحل ابتدایی این بیماری علائمی ظاهر شود این علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
در صورت مشاهده علائم بالا با پزشک خود مشورت کنید.
علائم سرطان کولون در مراحل نهایی این بیماری مشهود هستند. علاوه بر علائم گفته شده در بالا، بیمار ممکن است علائم زیر را نیز تجربه کند:
در صورت انتشار بیماری در سایر ارگان‌ها علائم زیر نیز می‌تواند مشاهده شود:
سرطان کولون انواع مختلفی دارد. تفاوت بین انواع مختلف سرطان در حقیقت مربوط به تفاوت در سلول‌هایی است که تبدیل به سلول‌های سرطانی می‌شوند و هم‌چنین این تفاوت می‌تواند مربوط به محل شکل‌گیری سرطان نیز باشد.
رایج‌ترین نوع سرطان کولون از کارسینوما آغاز می‌شود. بر اساس گفته‌های انجمن سرطان آمریکا 96درصد از سرطان‌های ایجاد شده در کولون از نوع ادنوکارسینوما هستند. این نوع از سرطان کولون هم می‌تواند درون موکوس کولون ایجاد شود و هم در ناحیه مقعد. تعداد اندکی از انواع دیگر سرطان وجود دارند که از تومورهایی به غیر از ادنوکارسینوما ایجاد می‌شوند و عبارتند از:
لنفوماس در گره‌های لنفی یا بخش ابتدایی کولون ایجاد می‌شود.
کارسینوئید در سلول‌های تولید کننده هورمون موجود در روده ایجاد می‌شود.
سارکوماس بافتی نرم در کولون است و شبیه به ماهیچه می‌باشد.
روده‌ای که معمولا در ابتدا خوش‌خیم هستند اما پس از مدتی تبدیل به تومورهای بدخیم می‌شوند.
محققان همچنان در حال بررسی علل ایجاد کننده سرطان کولون هستند. در حال حاضر لیست طولانی از فاکتورهای تاثیرگذار بر ایجاد سرطان کولون موجود است که این عوامل می‌توانند یا به صورت مجزا یا به همراه یکدیگر در ایجاد این بیماری موثر باشند.
گاهی سلول‌های مربوط به ناحیه شکم در کولون تجمع می‌یابند و پولیپ‌ها را ایجاد می‌کنند. این بافت‌ها دارای اندازه کوچکی هستند و خوش‌خیم می‌باشند. معمولا از طریق انجام عمل جراحی این توده‌ها قابل حذف شدن هستند، اما چنانچه اقدامی در جهت از بین بردن آن‌ها صورت نگیرد می‌توانند تبدیل به سرطان شوند.
گاهی اوقات سرطان کولون در بین اعضای خانواده ایجاد می‌شود. دلیل این مسئله، جهشی است که از والدین به فرزندان منتقل می‌شود. انتقال این جهش لزوما به این معنا نیست که فردی که ژن جهش یافته را دریافت کرده به سرطان کولون مبتلا شود، اما شانس ابتلا به این بیماری در فرد دریافت کننده افزایش می‌یابد.
فاکتورهای بسیاری وجود دارد که می‌تواند موجب افزایش احتمال ابتلا یک فرد به سرطان کولون شود.
برخی فاکتورهای افزایش دهنده خطر ابتلا به این بیماری غیرقابل پیشگیری و تغییر هستند. به طور مثال سن یکی از این عوامل است. شانس ابتلا به سرطان کولون در افراد بالای 5 سال افزایش می‌یابد. سایر فاکتورهای اجتناب ناپذیر عبارتند از:
سایر فاکتورها قابل اجتناب هستند. این به این معنا است که شما با ایجاد تغییر در این فاکتورها می‌توانید احتمال ابتلا به سرطان کولون را کاهش دهید. این عوامل عبارتند از:
تشخیص زودهنگام این بیماری به بیمار شانس مقابله با آن را می‌دهد. در ابتدا پزشک اقدام به دریافت اطلاعات از سوابق بیماری و خانوادگی فرد می‌کند. هم‌چنین معاینه فیزیکی نیز صورت می‌گیرد. پزشک با لمس ناحیه شکم می‌تواند وجود توده یا پولیپ را بررسی کند.
در مراحل بعدی برای بررسی دقیق‌تر و رسیدن به نتیجه قطعی، پزشک اقدام به گرفتن آزمایش خون، کولونوسکوپی، عکس‌برداری با اشعه X و CT اسکن می‌کند.
درمان سرطان کولون وابسته به عوامل مختلفی است. وضعیت سلامت عمومی فرد و میزان پیشرفت بیماری بر درمان آن موثر است. به طور کلی روش‌های مختلفی جهت درمان سرطان کولون می‌تواند توسط پزشک در نظر گرفته شود که عبارتند از:
فاکتورهای مشخص ایجاد کننده سرطان کولون، مثل سابقه خانوادگی و سن، قابل پیشگیری نیستند. اما فاکتورهای مربوط به سبک زندگی قابل تغییر و کنترل هستند که از طریق آن‌ها می‌شود احتمال ابتلا به این بیماری را به میزان چشمگیری کاهش داد. این تغییرات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
یکی دیگر از راه‌های پیشگیری یا تشخیص زودهنگام این بیماری انجام کولونوسکوپی پس از سن 5 سالگی می‌باشد. حتی در صورت نداشتن فاکتورهای ایجادکننده این بیماری بهتر است افراد بالای 5 سال به طور مرتب این آزمایش را انجام دهند تا در صورت وجود این بیماری درمان به موقع صورت بگیرد.
اشتراک گذاری:
کارشناس میکروبیولوژی
Microbiology expert
طراحی و پشتیبانی:
گروه توسعه نرم افزاری تیکا