رابطه یائسگی و پوکی استخوان
ایران آنلاین /استئوپروز یا همان پوکی استخوان بیماری بسیار شایع جهان امروز ماست و عوامل مختلفی مثل ژنتیک، هورمون‌ها، تغذیه وتحرک در آن نقش دارند. در دوره زندگی، زمان محدودی برای کسب توده استخوانی وجود دارد. در دختران جوان تقریباً تمام توده استخوانی لگن و مهره‌ها تا اواخر دوره نوجوانی (18 سالگی) کسب می‌شود و سال‌های بعد از شروع قاعدگی یعنی 11 تا 14 سالگی اهمیت بسیار ویژه‌ای دارد تماس بدن با هورمون استروژن در دوران نوجوانی اهمیت حیاتی دارد و دخترانی که دیر‌تر بالغ می‌شوند توده استخوانی کمتری دارند. بنابراین تجویز مکمل کلسیم و ویتامین دی به دختران در دوران قبل از بلوغ و دوره بلوغ باعث بهبود تراکم استخوان می‌شود. کاهش توده استخوان از دهه سوم زندگی با سرعت بسیار کم شروع می‌شود اما بعد از یائسگی بخصوص درپنج سال اول، تشدیدمی شود.
بنابراین خطر شکستگی، بستگی به مقدار توده استخوانی به‌دست آمده در زمان بلوغ وسرعت بعدی اتلاف استخوان در طول زندگی دارد. پوکی استخوان تازمانی که باعث شکستگی نشود علامت خاصی ندارد؛ بروز شکستگی در مهره‌های کمری باعث درد وکوتاهی قد می‌شود. شکستگی استخوان ران در افراد سالمند می‌تواند بسیار خطرناک باشد، افتادن دندان‌ها در افراد با پوکی استخوان شایعتر است. در عکس ساده استخوان ممکن است پوکی استخوان دیده شود ولی یکی از روش‌های تشخیصی دانسیتومتری (سنجش تراکم استخوان) است. برای جلوگیری از این بیماری خاموش خطرناک، چند راهکار ساده وجود دارد. در طول زندگی بخصوص در دوران بلوغ و یائسگی باید مقدار کلسیم و ویتامین D به مقدار مناسب مصرف شود. ورزش و زندگی پر تحرک می‌تواند از اتلاف بافت استخوانی جلوگیری کند. دخانیات عاملی برای این بیماری است پس باید ترک شود. مصرف طولانی بعضی از داروها، مثل هپارین، داروی کم کاری تیروئید یا همان لوتیروکسین و کورتون باعث پوکی استخوان می‌شود پس باید افراد مصرف‌کننده تحت نظر پزشک جهت پیشگیری از آن باشند. به یائسگی زودرس هم باید توجه خاصی کرد. همانطور که گفته شد کمبود تماس با استروژن می‌تواند باعث کاهش توده استخوانیشود.
نظرات
های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در سایت منتشر خواهد شد.جلوگیری از پوکی استخوان در دوران یائسگی
پیام های که حاوی تهمت یا افترا باشد در سایت منتشر نخواهد شد.
پیام های که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبز با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
پر بازدیدها
آخرین اخبار
نقل و نشر مطالب با ذکر پایگاه خبری بلامانع است
%PDF-1.4
3 obj
>>>]
/Group >
/Contents 4 R>>
endobj
4 obj
>
stream
xUO]@|_1Ex݇V.T#Mߝe.,;ё;v,v)CqINDV
w4Trֽvp`f DHeK:_Mx_{rPB%EnF’imJťli^C? aR2
*k ;7$%L+]$G^>Ce?DGKM|
endstream
endobj
7 obj
>>>]
/Group >
/Contents 8 R>>
endobj
8 obj
>
stream
xmO
@}+cjct)(شdKZHjd̙!Q9oA1S̓ͅr+:ZWz)15tw6֔ච%DdKv=p?L!5rHBMMu9RrVn; ;7$%L+]$G^>Ce?DGLM}
endstream
endobj
9 obj
>>>]
/Group >
/Contents 1 R>>
endobj
1 obj
>
stream
xmO
@}+cjct)(شdKZHjd̙!Q9oA1S̓ͅr+:ZWzcj2l^)mAK
جلوگیری از پوکی استخوان در دوران یائسگی
پوکی استخوان یک نوع عارضه استخوانی است که با کم شدن تراکم استخوان‌ها، احتمال بروز شکستگی در آنها می‌شود. این بیماری می‌تواند در هر استخوانی از بدن ایجاد شود اما معمولا در لگن، ستون فقرات و مچ دست دیده می‌شود.
پوکی استخوان که به “بیماری خاموش” نیز مسمی است معمولا به تدریج پیشرفت می‌کند و هیچ علامتی از خود بروز نمی‌دهد تا زمانی که شکستگی به وجود می‌آید.
با تشخیص زودرس، این بیماری قابل پیشگیری و درمان است. یکی از شیوه‌های تشخیص پوکی استخوان سنجش تراکم استخوان با دستگاه اسکن استخوان است.
بسیاری از عوامل خطر می‌تواند منجر به از دست دادن استخوان و پوکی استخوان شود. برخی از عوامل خطر ایجاد پوکی استخوان مانند جنسیت (در زنان از مردان است)، سن، اندازه جثه و سابقه فامیلی قابل تغییر نمی‌باشند، در حالی که برخی از آنها از جمله کمبود هورمون‌های جنسی، تغدیه ناسب و کم تحرکی امکان تغییر دارد.
پوکی استخوان در افراد مسن شایعتر است و پژوهش‌های گسترده نشان داده است که زنان از مردان دچار شده و سلول‌های استخوانی‌شان با سرعت بیشتری از بین می‌رود.
یکی از عوامل خطر برای شکستگی استخوان زنان این است که چون اندازه استخوان‌های آنها نسبت به مردان کوچکتر است، حداکثر توده استخوان (تراکم استخوان) آنها نیز کمتر از مردان است.
همچنین، به نظر می‌رسد که بارداری، شیردهی و قطع‌قاعدگی که با تغییرات هورمونی زیادی همراه است شانس پوکی استخوان در زنان را نسبت به مردان بالاتر می‌برد.
به طور نمونه، در دوران یائسگی فعالیت سلول‌های استخوان‌خوار نسبت به سلول‌های استخوان‌ساز می‌شود و جذب کلسیم در استخوان کاهش می‌یابد که در نتیجه منجر به پوکی استخوان می‌شود.
اگرچه در افغانستان آمارهای رسمی در مورد میزان پوکی استخوان زنان وجود ندارد، اما با در نظر داشت موجودیت عوامل خطر برای ایجاد این بیماری به ویژه سوءتغذیه و کمبود امکانات درمانی می‌توان میزان بلندی از شمار این نوع بیماران زن را انتظار داشت.
پژوهش‌های گسترده نشان داده است که برای نگهداری سلامت و به‌حداقل رساندن ازدست رفتن استخوان، مهم‌ترین ماده غذایی کلسیم است. مواد غذایی حاوی کلسیم عبارت است از مواد لبنی کم چرب (ماست، شیر، مسکه)، سبزیجات با برگ‌های سبز تیره، شلغم و ماهی ساردین.
در عین حال، ویتامین دی برای سلامت استخوان‌ها و در جذب کلسیم از روده اهمیت حیاتی دارد. اگر ویتامین دی در بدن کم باشد، غده پاراتیروئید برای اینکه میزان کلسیم به اندازه طبیعی برسد مجبور به پرکاری می‌شود که نتیجه آن برداشتن کلسیم از استخوان‌ها است و این به کمبود کلسیم در استخوان‌ها و احتمالا نرمی استخوان و پوکی استخوان منجر می‌شود.
به اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (۲۰۱۳)، از ۱۱۹۰ زن در سنین تولید مثل که در افغانستان بررسی شدند، در حدود بیش از ۹۵ درصد آنها در معرض کمبود ویتامین دی قرار داشتند، در حالی که که ۶۵ در صد آنها دچار کمبودی شدید این ویتامین بودند.
همچنین سخنگوی وزارت بهداشت به بی‌بی‌سی گفت که آمار رسمی در این زمینه تا هنوز وجود ندارد اما به نظر می‌رسد که بیش از ۸۰ در صد زنان در افغانستان دچار کمبودی این ویتامین باشند.
وضعیت آب و هوای افغانستان، پوشیدن لباس‌های سنتی، تیره بودن پوست، کمبود فعالیت در محیط های سرباز به‌ویژه برای زنان، متوسط دو سال شیردهی بدون استفاده از ویتامین مکمل و مصرف کم لبنیات و در نتیجه دریافت کم کلسیم می‌تواند از دلایل کمبود ویتامین دی باشد.
کمبود ویتامین دی لزوما به معنای پوکی استخوان نیست، اما می‌تواند به کاهش تراکم استخوان، نرمی استخوان و در برخی موارد پوکی استخوان منجر شود.
راه درمان پوکی استخوانی، پیشگیری از شکستگی‌های استخوان است. تحقیقات نشان داده است که بره درمانی جامع در کنار دارو شامل تغذیه مناسب به ویژه مصرف لازم کلسیم و ویتامین دی، ورزش و جلوگیری از افتادن به زمین می‌باشد.
باتوجه به افزایش طول عمر در افغانستان به نظر می‌رسد پوکی استخوان در آینده به عنوان معضل جدی بهداشت زنان پس از یائسگی و کهن‌سالان مطرح شود.
آمارهای سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که طول عمر زنان (از بدو تولد) در افغانستان از سال ۲۰۰۰ میلادی (۵۶ سال) تا سال ۲۰۱۶ (۶۲ سال) افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است.