کمبود منیزیم و پتاسیم در بدن

خوش آمدید. به حساب کاربری خود وارد شوید.

آدرس ایمیلی که با آن ثبت‌نام کرده‌اید را وارد نمائید تا یک رمز عبور جدید برای شما ارسال شود.

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

امروزه کمبود منیزیم به مشکل شایعی تبدیل شده است. برخی تخمین‌ها حاکی از آن است ۹۰٪ افراد از کمبود منیزیم رنج می‌برند. منیزیم در بیش از ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی در بدن دخالت دارد و بر فشار خون، سوخت‌وساز، عملکرد دستگاه ایمنی و بسیاری از جنبه‌های سلامتی تأثیر می‌گذارد. برخی متخصصین معتقدند امروزه کمبود منیزیم بزرگترین مشکل سلامتی در جهان است. آیا می‌دانید علائم کمبود منیزیم چیست؟ آیا شما نیز در معرض خطر کمبود آن قرار دارید؟ با ادامه‌ی این مطلب همراه شوید تا با علائم کمبود منیزیم بیشتر آشنا شوید.کمبود منیزیم و پتاسیم در بدن

با این تفاسیر تنها درصد کمی از جمعیت جهان که نزدیک اقیانوس‌ها (منبع خوبی از منیزیم) زندگی می‌کنند، از غذاهای پرورش‌یافته در خاک‌های غنی از منیزیم استفاده می‌کنند، آب‌های سرشار از منیزیم می‌نوشند، استرس زیادی ندارند و مقدار مصرف شکر و کافئین‌شان پایین است، مشکل کمبود منیزیم ندارند. اما خطر کمبود منیزیم سایرین را تهدید می‌کند.

براساس مطالعات، مصرف زیاد کلسیم به کمبود منیزیم دامن می‌زند. با اینکه اغلب ما به‌اندازه‌ی کافی منیزیم مصرف نمی‌کنیم، ولی مصرف کلسیم ما بیش‌ازحد است. کلسیم به بسیاری از غذاهای فرآوری‌شده مانند لبنیات و آب پرتقال اضافه می‌شود. با افزایش مقدار کلسیم در بدن، فرایند کلسیفیکاسیون اتفاق می‌افتد. کلسیفیکاسیون به معنای تجمع کلسیم در بافت‌های بدن است. این پدیده به‌طور طبیعی در بافت استخوانی روی می‌دهد و موجب تشکیل استخوان می‌شود. اما اگر در سایر بافت‌های نرم مانند قلب یا رگ‌ها رخ بدهد، می‌تواند مشکلاتی برای سلامتی فرد ایجاد کند.

هرکدام از سلول‌های بدن، پمپ سدیم-پتاسیم دارند که وظیفه‌‌اش تنظیم غلظت مواد معدنی در داخل و خارج از سلول است. کمبود منیزیم موجب اختلال در عملکرد پمپ سدیم-پتاسیم می‌شود. با اختلال در عملکرد پمپ سدیم-پتاسیم و افزایش مقدار کلسیم در بدن، این پمپ اجازه‌ی ورود مقدار زیادی کلسیم به داخل سلول را صادر می‌کند. کمبود منیزیم این اتفاق را تشدید می‌کند و درنتیجه غلظت کلسیم در داخل سلول افزایش می‌یابد.

بسیاری از مواد مغذی مانند ویتامین D و ویتامین K در کلسیفیکاسیون مؤثرند، اما مهم‌ترین عاملی که در بروز کلسیفیکاسیون مؤثر است، مصرفِ کمِ منیزیم است. براساس مطالعات دانشگاه فرامینگهام مصرف مقدار کافی منیزیم خطر بیماری‌های قلبی-عروقی را کاهش می‌دهد. با توجه به اهمیت نسبت صحیح کلسیم به منیزیم در بدن و عملکرد درست پمپ سدیم-پتاسیم، کمبود منیزیم در بدن موجب بروز علائمی می‌شود.

با اینکه کلسیفیکاسیون (جمع شدن کلسیم در یکی از بافت‌های بدن) سرخرگ‌ها اولین علامت کمبود منیزیم نیست، ولی یکی از خطرناک‌ترین علائم است. کلسیفیکاسیون سرخرگ‌ها که ناشی از کمبود منیزیم است، می‌تواند موجب بروز مشکلات قلبی-عروقی مانند حمله قلبی شود. در نیمی از موارد، هنگام بروز حملات قلبی برای توقف کلسیفیکاسیون و لخته‌های خون، به فرد کلرید منیزیم تزریق می‌شود.

یکی از مهم‌ترین علائم کمبود منیزیم، اسپاسم و گرفتگی عضلات است. همان‌طور که کلسیفیکاسیون باعث سختی سرخرگ‌ها می‌شود، در سختی بافت عضلات مؤثر است و ممکن است موجب گرفتگی و اسپاسم عضلانی شود.

تحقیقات زیادی نشان می‌دهند کمبود منیزیم تأثیرات بدی بر سلامت ذهنی فرد دارد. مجله‌ی روان‌شناسی امروز (Psychology Today) دلیل این امر را این‌گونه توصیف می‌کند:

منیزیم به همراه کلسیم و گلوتامات در سیناپس بین نورون‌ها قرار دارد. مقدار مناسب کلسیم و گلوتامات به تحریکات عصبی کمک می‌کند، ولی مقادیر زیاد آنها اثرات سمی دارد. کلسیم و گلوتامات گیرنده‌ی NMDA را فعال می‌کنند. ولی منیزیم می‌تواند بدون تحریک گیرنده‌ی NMDA بر روی آن قرار بگیرد و مانند محافظ دروازه در برابر کلسیم و گلوتامات عمل کند. بنابراین اگر دچار کمبود منیزیم شویم، محافظ دروازه از بین می‌رود. درنتیجه کلسیم و گلوتامات با سرعت بیش‌ازحد گیرنده‌ی NMDA را فعال کنند. این پدیده در بلندمدت به نورون‌ها آسیب می‌رساند و درنهایت منجر به مرگ سلول می‌شود. وقتی صحبت از مغز می‌شود، درمان آسیب‌ها کار آسانی نخواهد بود.

درمورد ارتباط فشار خون بالا با کمبود منیزیم مطالعات دقیقی صورت گرفته است. براساس مطالعاتی که در دانشگاه هاروارد بر روی ۷۰ هزار نفر صورت گرفت، مشاهده شد کسانی که بیشترین مقدار منیزیم را دریافت می‌کنند، بهترین میزان فشار خون را دارند.

براساس فراتحلیلی (جمع‌آوری داده‌های حاصل از پژوهش‌های مختلف و تحلیل آنها به‌عنوان یک مجموعه) که در این زمینه صورت گرفته است، مصرف مکمل‌های منیزیم بر کاهش فشار خون مؤثر است.

براساس مطالعه‌ی دانشگاه مینه‌سوتا (Minnesota)، خطر فشار خون بالا در زنانی که منیزیم کافی مصرف می‌کنند، ۷۰٪ کمتر است.

کاهش منیزیم موجب افزایش هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌شود. زنان باردار از گرفتگی پاهایشان شکایت می‌کنند. این مشکلات و مشکلات ناشی از «سندروم پیش‌ از قاعدگی» زمانی بروز می‌کنند که سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون بالاست و مقدار منیزیم کم است.

شکلات منبع خوبی از منیزیم است و به نظر می‌رسد هوسِ خوردن شکلات، از نشانه‌های کمبود منیزیم باشد.

گرفتگی عضلات ناشی از چرخه‌های عادت ماهانه می‌تواند با سطح منیزیم بدن در ارتباط باشد. کارولاین دین در کتاب معجزه‌ی منیزیم توصیه می‌کند زنانی که سندروم پیش از قاعدگی دارند یا از گرفتگی‌ها شکایت دارند، بهتر است قبل از شروع علائم، منیزیم مصرف کنند.

با توجه به مطالبی که در بالا گفتیم میزان منیزیم می‌تواند بر سلامت و خلق‌وخوی زنان در دوران بارداری تأثیر چشمگیری داشته باشد. بعضی اوقات از منیزیم برای کاهش فشار خون و گرفتگی عضلات ناشی از بارداری و پیشگیری از زایمان زودرس و سردردهای مرتبط با آن استفاده می‌شود.

بروز مشکلات خواب می‌تواند از علائم کمبود منیزیم باشد. اغلب مشکلات خواب بلافاصله پس از مصرف منیزیم از بین می‌روند. منیزیم به آرامش جسم و ذهن کمک می‌کند و در داشتن یک خواب مناسب مؤثر است.

منیزیم به عملکرد مناسب گیرنده‌های گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز کمک می‌کند. این گیرنده‌ها، انتقال‌دهنده‌های عصبی‌ای هستند که باعث آرامش مغز می‌شوند.

منیزیم در بروز واکنش‌هایی که موجب تولید انرژی (ATP) در سلول‌ها می‌شوند، نقش دارد. ATP یا آدنوزین تری‌فسفات شکل عمده‌ی انرژی در سلول‌هاست و برای فعال شدن باید به یون منیزیم متصل شود. به عبارتی بدون منیزیم شما در سطح سلولی انرژی‌ای نخواهید داشت. این امر می‌تواند باعث خستگی، کمبود انرژی، بی‌حالی و سایر مشکلات شود.

از گذشته کلسیم به‌عنوان مهم‌ترین ماده‌ی معدنی برای سلامت استخوان‌ها شناخته شده است، اما اهمیت منیزیم اگر بیش از کلسیم نباشد، کمتر از آن هم نیست.

در صورت کمبود منیزیم، مشکلات زیر برای استخوان‌ها به‌وجود می‌آید:

بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی بر یکدیگر اثر هم‌افزایی دارند و در این بین منیزیم از مهم‌ترین مواد معدنی است. منیزیم برای بهره‌مندی مناسب بدن از کلسیم، پتاسیم، ویتامین K، ویتامین D و سایر مواد مغذی موردنیاز است.

استعمال خارجی منیزیم بر روی پوست، باعث می‌شود بدن منیزیم موردنیازش را جذب کند.

با اینکه کمبود منیزیم می‌تواند عوارض بسیاری به‌دنبال داشته باشد، ولی حل این مشکل کار دشواری نیست. بسیاری از مکمل‌ها یا قرص‌های منیزیم می‌توانند کمبود آن را جبران کنند. این محصولات مفیدند، ولی ممکن است باعث اختلالات گوارشی و فشار بر کلیه‌ها شوند. متخصصین تخمین می‌زنند جذب منیزیم بسته به منبع تأمین آن در دستگاه گوارشی بین ۲۰ تا ۵۵ درصد است و منیزیم اضافی از بدن خارج می‌شود.

یکی از راه‌های مناسب برای تأمین منیزیم موردنیاز بدن، مصرف موضعی آن است. با اسپری کردن منیزیم بر روی پوست، بدن می‌تواند مقدار موردنیازش را سریع‌تر جذب کند. منیزیم به‌طور مستقیم به خون و بافت‌ها می‌رود. به این ترتیب منیزیم موردنیاز بدن خیلی زود و بدون درگیر کردن کلیه‌ها تأمین می‌شود.

بهتر است منیزیم را از غذاهایی تأمین کنید که از خاک حاصلخیز روییده‌اند.

برگرفته از: wellnessmama

(function(a){function c(){try{return 0===a(‘.single-container .post’).attr(‘class’).toString().split(‘ ‘).reduce(function(f,g){return 0<=g.indexOf('category-')

با نکات ورزشی و تغذیه‌ای این مجموعه، اندامی متناسب و جذاب داشته باشید.

17000تومان

14000تومان

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/js/chetor/article.v1.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/template/bnrs/yn_bnr.min.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);
کمبود منیزیم و پتاسیم در بدن

var head = document.getElementsByTagName(“head”)[0];
var script = document.createElement(“script”);
script.type = “text/javascript”;
script.async=1;
script.src = “https://s1.mediaad.org/serve/chetor.com/loader.js” ;
head.appendChild(script);

حاصل دو به اضافه ی ۴ عدد ۶ می باشد.
با تشکر از سایت خوب شما

رژیم و تغذیه

ویتامین ب کمپلکس چیست؛ فواید، موارد مصرف و عوارض احتمالی آن

افزایش متابولیسم بدن و تر با ۱۰ راهکار علمی

رژیم فستینگ یا روزه داری متناوب چگونه به ‌تر کمک می‌کند

رژیم غذایی برای سیکس پک شدن شکم در ۶ قدم علمی و کاربردی

خواص سمنو؛ طرز تهیه و خواص شگفت‌انگیز آن برای بدن

آخرین مطالب

راهنمای جامع راه اندازی سایت در ۵ مرحله

اسهال صبحگاهی؛ علت، روش‌های پیشگیری و درمان آن

آموزش ماساژ کف دست به روش صحیح و اصولی

اورژانس اجتماعی و همه چیز دربارهٔ خدمات و مأموریت‌های آن

درمان خشکی بینی با ۵ روش مؤثر خانگی

ترین های جهان

پردرآمدترین ورزشکاران جهان را بشناسید

خاص ترین سواحل دنیا که زیبایی آن‌ها شما را خیره می‌کند

بهترین فیلم های ترسناک دنیا که دلهره و ترس را به جان‌تان می‌اندازند

کوچکترین کشورهای جهان که احتمالا هرگز نام آن‌ها را نشنیده‌اید

با خاص ترین ماشین های دنیا آشنا شوید

عجیب ترین میوه های دنیا چه خواصی دارند؟

۶۸ راه اثبات شده برایافزایـش قــدرت مــغـز

منیزیم، سدیم و پتاسیم در بدن ،  از عناصر و مواد معدنی اساسی تغذیه هستند و میان مواد مختلف معدنی پس از کلسیم و فسفر بیشترین مواد معدنی بدن را تشکیل می دهند.

به طور کلی کلسیم و فسفر بیشترین مقدار را در بدن دارند و در درجه بعد از آن به ترتیب کم شدن پتاسیم، گوگرد، سدیم، کلر، و منیزیم قرار دارند. شخصی که حدود ۷۰ – ۷۵ کیلوگرم وزن دارد در حدود ۲۵۰ گرم پتاسیم و ۱۱۰ گرم سدیم و ۴۰ گرم منیزیم در بدن دارد. سدیم و پتاسیم از نظر خواص شیمیایی در بدن تقریبا مشابه هستند، اما محل استقرار آنها در بدن متفاوت است. سدیم بیشتر و به طور عمده در مایعاتی که در خارج از سلولها در گردش است وجود دارد و فقط مقدار کمی در داخل سلول ها است. اما پتاسیم بیشتر در داخل سلول هاست و مقدار بسیار کمی از آن در مایعات بدن یافت می شود. ارتباط میان مقدار این دو ماده معدنی در نقاط مختلف بدن موجب می شود که این دو ماده، میان سلولها و مایعات اطراف سلول ها رفت و برگشت و مبادله باشند. به این مبادله در اصطلاح اوسموز گفته می شود.

وجود سدیم و پتاسیم در بدن از نظر حفظ تعادل نرمال آب، میان سلول ها و  مایعات اطراف آن حیاتی است. کم شدن مقدار سدیم در مایعات بدن منجر به انتقال آب از مایعات در گردش بدن، به داخل سلول ها می شود. سدیم و پتاسیم برای اعصاب مهم هستند. زیرا در فرآیند عکس العمل اعصاب در برابر تحریکات و نیز برای انقباض عضلات مهم و ضروری هستند. تمام انواع عضلات از جمله عضلات قلب تحت تاثیر سدیم و پتاسیم قرار دارند. سدیم و پتاسیم به منظور حفظ تعادل میان مقدار اسید و قلیای خون با پروتئین ها و فسفات ها و کربنات ها همکاری می کنند.

از نظر مقدار مصرف سدیم و پتاسیم روزانه ضروری برای بدن اطلاعات بسیار دقیقی در دست نیست. زیرا کمبود سدیم و پتاسیم از نظر غذایی در بدن بسیار به ندرت دیده می شود و فقط در زمان از دست رفتن و خارج شدن این دو ماده از بدن عوارض کمبود دیده شده است.کمبود منیزیم و پتاسیم در بدن

معمولا در مواردی که مقدار کافی سدیم و پتاسیم از طریق غذا وارد بدن نمی شود، بدن به طور خودکار از طریق کاهش دفع آنها در ادرار تعادل ایجاد کرده و سدیم و پتاسیم موجود در بدن را حفظ می کند.

عرق کردن زیاد بدن موجب کاهش شدید سدیم بدن می شود. در این قبیل موارد کاهش سدیم بدن را به سادگی می توان از طریق خوردن نمک طعام جبران کرد. اسهال و استفراغ های شدید مقدار سدیم بدن را به طور محسوسی کاهش می دهد و تعادل میان سدیم و پتاسیم در مایعات بدن و داخل سلول ها را به شدت مختل می کند. در برخی از موارد، این عدم تعادل طوری شدید است که لازم می شود از طریق رگ، محلول نمک تزریق شود تا عدم تعادل حاصله تصحیح شود.

خوشبختانه مواقعی که عدم تعادل در میزان سدیم بدن ایجاد شود بدن می تواند به صورت خودکار حتی تغییرات بزرگ را نیز رفع کرده و به سرعت مقدار سدیم زاید در بدن را دفع کند. البته این در صورتی است که بدن سالم باشد، اما درباره اشخاصی که مبتلا به بیماریهای قلبی با کلیوی هستند ممکن است بدن آنها این توانایی را نداشته باشد و در این قبیل موارد لازم است که رژیم کم خوردن نمک انتخاب شود.

معمولا مقدار سدیمی که روزانه هر شخص باید از مواد غذایی دریافت کند در حدود ۳-۵ گرم است. نمک طعام، که همان نمک دریا است عمده ترین منبع سدیم و پتاسیم است که هر روز با غذا خورده می شود و عادت و ذائقه اشخاص تعیین کننده کافی بودن یا کافی نبودن مقدار نمک است.

سدیم از موادی است که ممکن است بسیار بیش از حد لازم وارد بدن شود و قسمت عمده این افراط در وارد شدن سدیم به بدن از طریق نمکی است که هر روز به مقدار زیاد با غذا خورده می شود و این اضافه بر مقدار سدیمی است که به طور طبیعی در ترکیب مواد غذایی بوده و وارد بدن می شود. در حدود ۴۰ درصد نمک طعام را سدیم تشکیل می دهد و به همین دلیل است که نمک طعام به عنوان عمده ترین منبع تامین کننده سدیم بدن تلقی می شود. مواد غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، گوشت طیور، ماهی شیر و پنیر بسیار بیش از مواد غذایی گیاهی سدیم دارند. ماهی های دریا بیش از ماهی های آب شیرین سدیم دارند.

اغلب سبزی ها و مواد گیاهی چه تازه و چه منجمد مقدار بسیار کمی سدیم دارند، مگر اینکه در هنگام تهیه آنها نمک اضافه شده باشد اما چغندر، هویج، کرفس، برگ چغندر، کلم و برگ کاسنی بری و اسفناج مستثنی هستند. زیرا چندین برابر سایر سبزی ها سدیم دارند. هنگام تهیه سبزی های کنسرو به آنها نمک اضافه می شود، بنابراین مقدار سدیم بیشتری دارند. تمام میوه جات اعم از تازه، منجمد، کنسرو، مقدار کمی سدیم دارند. اگر در تهيه غلات مخصوص صبحانه که در بازار عرضه می شود نمک اضافه نشده باشد، در آن صورت مقدار کمی سدیم دارد. هنگام تهیه کره و مارگارین معمولا به آنها نمک اضافه می شود در نتیجه مقدار زیادی سدیم دارند.

چای و قهوه سدیم بسیار کمی دارند مگر با آبی تهیه شوند که سدیم داشته باشد. آب آشامیدنی در برخی مناطق مقدار زیادی سدیم دارد. بیشترین منبع سدیم نمکی است که به غذا اضافه میشود. به عنوان مثال یک سیب زمینی خام در حدود ۰/۰۰۱ گرم سدیم دارد، اما همین وزن سیب زمینی به صورت چیپس ممکن است در حدود ۰/۳۴ گرم سدیم داشته باشد. خوردن نمک زیاد موجب بالا رفتن فشار خون می شود، به همین علت یکی از توصیه هایی که برای اشخاصی که در مظان ابتلای به فشار خون هستند، می شود، اعتدال در خوردن نمک است. معنی این توصیه آن است که باید از میزان حداقلی که برای مصرف روزانه تعیین شده کمتر استفاده کنند. و در موارد وجود فشار خون، نمک اضافی با غذاها باید به کلی قطع شود.

مصرف نمک در افراد مختلف بسیار متفاوت است و در شرایط سلامتی به طور معمولی اگر کسی هنگام خوردن غذا نمک جداگانه به غذا اضافه نکند و در صورت امکان از مواد غذایی پرورده در نمک مانند خیارشور و زیتون شور و نظایر آن استفاده کند، می توان گفت از نظر مصرف سدیم، رژیم معتدلی دارد  یعنی به اندازه کافی سدیم و پتاسیم در بدن دارد و اگر هیچ نمک اضافی در هنگام تهیه غذا به مواد غذایی زده نشود و هیچ گاه خیارشور و امثال آن خورده نشود، مصرف روزانه سدیم عملا به ۱/۵-۲/۵ گرم در روز محدود می شود.

در مواردی که ابتلای به فشار خون و استسقا مطرح است، به عنوان قسمتی از درمان، می توان مصرف نمک (مصرف روزانه سدیم) را به یک گرم و کمتر محدود کرد. البته این کار باید با نظارت پزشک باشد.

از نظر پتاسیم معمولی ۴-۶/۵ گرم پتاسیم در روز بسته به اشخاص مختلف و رژیم های غذایی متفاوت توصیه می شود و چون پتاسیم به طور گسترده ای در اکثر انواع مواد غذایی وجود دارد به این جهت در مصرف پتاسیم معمولا مسئله ای نیست و احتیاج به محدود کردن مصرف یا زیاد کردن آن نیست.

منیزیم ارتباط بسیار نزدیکی با کلسیم و فسفر دارد چه از نظر محل تمرکز در بدن و چه از نظر عمل آن در متابولیسم، در حدود ۷۰ درصد منیزیم بدن در استخوان ها مستقر است و بقیه در خون و بافت های صاف و نرم بدن تمرکز دارد. در بافت های عضلات مقدار منیزیم از مقدار کلسیم بیشتر است، اما در خون مقدار کلسیم بیشتر از منیزیم است.

منیزیم به عنوان کاتالیزور و یا واسطه و یا به عبارت دیگر عامل تحریک شروع درباره بعضی از اعمال شیمیایی بدن عمل می کند. منیزیم همچنین قسمتی از مولکول های پیچیده ای را که در جریان مصرف و جذب غذا برای ترمیم و رشد بدن تولید می شوند، تشکیل می دهد و به عنوان یک کوآنزیم در ساختن پروتئین نقش دارد و بالاخره میان منیزیم و هورمون کورتیزون ارتباطی وجود دارد، زیرا هر دو در مقدار فسفات خون اثر دارند. حیواناتی که کمبود منیزیم در علوفه و خوراک آنها است بسیار حساس و عصبانی می شوند و در برابر کوچکترین صدا یا تحریکی عکس العمل بسیار شدیدی از خود نشان می دهند و به محض اینکه مقدار کافی منیزیم به خوراک آنها اضافه شود و کمبود رفع شود این حساسیت آن ها رفع می شود.

در کمبودهای شدید منیزیم، رگ های خونی متسع شده و ضربان قلب تند می شود و به مغز میانی آسیب وارد شده و موجب ایجاد چنان حساسیت شدیدی می شود که حیوان در اثر تشنج شدید، می میرد.

کمبود منیزیم در انسان بسیار به قدرت اتفاق می افتد، اما به هر حال تعداد واقعی از تعدادی که آمار نشان می دهد قاعدتا بیشتر است.

زیرا اغلب مبتلایان ممکن است متوجه نشوند که کمبود منیزیم دارند و مراجعه نکنند. کمبود منیزیم موجب اختلال در آهکی شدن استخوان می شود و ازدیاد مقدار منیزیم در بدن موجب تمرکز زیاد کلسیم در بافت های نرم می شود. یک انسان بالغ روزانه به حدود ۰/۳ گرم منیزیم نیاز دارد.

بچه ها نسبت به وزن کم بدن خود کمی بیش از بزرگسالان احتیاج دارند. طبق بررسی، مقدار لازم برای بچه ها در حدود ۰/۰۱۲ گرم منیزیم روزانه برای هر یک کیلوگرم وزن بچه توصیه می شود، بنابراین برای بچه ای که وزن او در حدود ۲۰ کیلوگرم است در حدود ۰/۲۴ گرم در روز ضروری است.

منیزیم در مواد غذایی حیوانی و گیاهی وجود دارد. گوشت، شیر، غلات، سبزی ها و میوه جات، کم و بیش منیزیم دارند. مغز دانه های گیاهی و لگوم ها و دانه های غلات بیشتر از سایر مواد خوراکی منیزیم دارند و میوه های تازه کمتر از سایر مواد منیزیم دارند.

مواد غذایی که از نظر ترکیبات عمده و اساسی مغذی، به خصوص از نظر پروتئین غنی و با کیفیت کامل باشند معمولا به اندازه کافی منیزیم نیز دارند.

منیزیم خواص متعدد دیگری نیز دارد که به طور مرتب در مطالعات گسترده ای که توسط محققان تغذیه در جریان است، روشن می شود. به عنوان مثال اخیرا برآورد شده است که منیزیم در جذب چربی ها در بدن نیز نقش دارد.

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.