قرص مترونیدازول برای عفونت معده

خواص دارویی و گیاهی



خانه

موبایل

اگر از ما بپرسند علت زخم معده و اثنی عشر چیست، ممکن است به عادت های غذایی مانند مصرف غذاهای ادویه دار، قهوه یا الکل اشاره کنیم. اما با وجود تعجب بسیار، باید گفت آنچه می خوریم و می نوشیم نقش اصلی را در ایجاد زخم ندارد. به عبارت دیگر باید نگرش جدیدی نسبت به زخم های گوارشی پیدا کنید.

زخم گوارشی یا به زبان علمی «اولسر پپتیک» قرن هاست که انسان را گرفتار کرده و علت دقیق آن نیز تا چند وقت پیش علوم بود. در دهه ۱۹۴۰ دکتر «ای استون فریدبرگ» از دانشکده پزشکی هاروارد باکتری مارپیچ غیرمعمولی را در معده افراد مبتلا به «اولسر پپتیک» یافت.

او این فرض را مطرح کرد که این باکتری ممکن است مسوول ایجاد زخم گوارشی باشد، اما از آنجایی که گروه تحقیقاتی او نتوانستند این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند، پژوهش در این زمینه را کنار گذاشت.پزشکان به درمان بیماران با تغییرات رژیم غذایی، آنتی اسید و عمل های جراحی برای چهل سال بعد ادامه دادند.

اما در اوایل دهه ۱۹۸۰ دو پزشک استرالیایی به های دکتر «بری مارشال» و دکتر «جی رابین وارن» کشف کردند که چگونه این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند. سپس آنها سعی کردند حیوانات آزمایشگاهی را با این باکتری آلوده کنند.این کار یک شیوه متعارف در پژوهش های میکروب شناسی است، اما آنها در این کار وفق بودند زیرا این باکتری که اکنون «هلیکوباکتر پیلوری» یده می شود، تنها انسان ها را آلوده می کرد.

دکتر «مارشال» پس از دو سال ناکامی علمی، گام نهایی را با نوشیدن ظرفی از مایع حاوی یک میلیارد باکتری برداشت. یک هفته بعد او دچار علائم ناراحتی معده شد و ۱۰ روز بعد آندوسکوپی معده او نشان داد که بافت معده او به واقع ملتهب است و «هلیکوباکتر پیلوری» در آن جایگزین شده است. خوشبختانه دکتر «مارشال» کاملاً بهبود پیدا کرد و به پژوهش هایش ادامه داد و هر دو محقق زنده و سرحال باقی ماندند تا در ۳ اکتبر سال ۲۰۰۵ به خاطر پژوهش راهگشایشان جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند.

● ملاقات با میکروب زخم آفرین

معده شما یکی از بهترین جاها برای رشد یک میکروب است. در واقع «هلیکوباکتر پیلوری» تنها باکتری است که می تواند در معده زنده بماند و رشد کند.

این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است؛ اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد، یعنی حدود یک پنجم مقداری که انسان ها به آنها نیاز دارند، دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود را وارد کند، سوم اینکه این باکتری حداکثر هفت پروتئین شلاق مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده اند و آن را درون لایه مخاطی حرکت می دهند و چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده های مخصوصی است که به آن امکان می دهد راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلول های پوشش معده بچسبد.

«هلیکوباکتر پیلوری» یک خاصیت دیگر هم دارد که از همه مهم تر است. این باکتری می تواند مولکول های «اوره» (ماده شیمیایی که در بافت ها و مایعات بدنی انسان وجود دارد) را تجزیه کند. این فرآیند باعث ایجاد آمونیاک و دی اکسید کربن می شود و که غلاف ابرمانندی در اطراف باکتری به وجود می آورد و اسید معده که باکتری های معمولی را می کشد، از آن حفاظت می کند. این توانایی برای شکستن اوره امتیاز بزرگی برای «هلیکوباکتر پیلوری» است. اما پزشکان این خاصیت را به امتیازی برای خودشان بدل کرده اند به این ترتیب که با «آزمون تنفسی اوره» وجود عفونت با این باکتری را تشخیص می دهند.

● چه کسی هلیکوباکتر می گیرد؟

بر اساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان به «هلیکوباکتر پیلوری» آلوده هستند و این میزان شیوع، آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد. از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذایی که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند، منتقل می شود، عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» بیش از همه در مناطقی شایع است که ازدحام جمعیت، بهداشت ناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشد. در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری به ۸۰ درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است. در امریکا حداکثر ۵۰ درصد از افراد سالمند دارای این باکتری هستند که در دوران کودکی شان که زندگی سخت تر بود، این باکتری را کسب کرده اند. اما تنها ۲۰ درصد کودکان کم سن در حال حاضر این باکتری را دارند.

● هلیکوباکتر چگونه آسیب می رساند؟

«هلیکوباکتر پیلوری» بر خلاف باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند (بدون اینکه التهابی ایجاد کنند) همیشه باعث التهاب می شود و در این مورد التهاب معده یا «گاستریت» به وجود می آید.

این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می کند که گلبول های سفید را تحریک می کند تا پروتئین های کوچکی (سایتوکاین ها) را تولید کنند. این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را تشدید می کنند. سویه هایی از هلیکوباکتر که حاوی یک ژن خاص به cagA است، از همه آسیب رسان هستند.

با این حال حتی این گونه ها نیز از پوشش معده به سایر نقاط بدن گسترش پیدا نمی کنند.گرچه هر کسی که «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد، ولی اکثریت این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. اما حداکثر ۳ درصد افراد مبتلا به «هلیکوباکتر پیلوری» دچار زخم پپتیک در معده یا دوازدهه (بخشی از روده که درست پس از معده قرار دارد) و درصد بسیار کمتری از آنها دچار سرطان معده یا نوعی «سرطان لنفاوی (لنفوم) با درجه پایین» به MALT می شوند.

سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به «هلیکوباکتر پیلوری» را افزایش می دهد و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می کند. رژیم غذایی حاوی مقدار زیاد نمک، غذاهای دودداده شده و غذاهای کنسرو شده خطر سرطان معده را می افزایند و بالعکس غذاهایی که حاوی ویتامین ها و سایر مواد آنتی اکسیدان هستند، ظاهراً این خطر را می کاهند. از آنجایی که «هلیکوباکتر پیلوری» شایع است، تعجب آور نیست که پزشکان آن را مسوول بسیاری از بیماری های دیگر هم بدانند.

عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» پس از سال ها ممکن است به «گاستریت آتروفیک» بینجامد؛ عارضه یی که در آن پوشش درونی معده نازک می شود و مقدار کافی اسید تولید نمی کند تا ویتامین B۱۲ را از غذا آزاد کند.

بحث برانگیزتر ارتباط احتمالی بین «هلیکوباکتر پیلوری» و سوء هاضمه بدون زخم یا non-ulcer dyspepsia است، ی پر طول و تفصیل که برای بیماران علائمی شبیه زخم گوارشی تولید می کند (مثلاً درد در قسمت فوقانی شکم، پری زودرس، آروغ زدن و تهوع) بدون اینکه زخمی وجود داشته باشد.

در حال حاضر شواهد حاکی از آن است که درمان «هلیکوباکتر پیلوری» این علائم را در این گروه از بیماران تخفیف نمی دهد، در حالی که درمان در رفع علائم افراد دارای علائم مربوط به زخم واقعی بسیار موثر است.

پزشکان توافق دارند که «هلیکوباکتر پیلوری» در ایجاد «بیماری ریفلاکس معدی-روده یی» (GERD) بازگشت محتویات اسیدی معده به داخل مری که باعث سوزش سر دل می شود، نقشی ندارد – برعکس، اختلاف نظر در اینجا در این باره است که آیا «هلیکوباکتر پیلوری» ممکن است در واقع با کاهش اسید معده در مقابل GERD محافظت ایجاد کند.برخی شواهد همچنین «هلیکوباکتر پیلوری» را به سایر بیماری ها از کم خونی و فقر آهن گرفته تا مشکلات پوستی و خونی، میزان پایین کلسترول خوب HDL خون و تصلب شرایین ارتباط داده اند. پژوهش های بیشتری مورد نیاز است تا تعیین کند آیا این ارتباط ها واقعاً وجود دارند یا نه.

● تشخیص

آسان ترین راه تشخیص «هلیکوباکتر پیلوری» انجام یک آزمایش خونی است که می تواند پادتن ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند.

به رغم آسانی انجام آزمایش خون، این شیوه دارای دو محدودیت است؛ اول اینکه نمی تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری می شود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی کند، تفاوتی قائل شود و دوم اینکه آزمایش خون نمی تواند بگوید که آیا درمان باعث معالجه بیماری و ریشه کنی باکتری شده است یا نه، چرا که پادتن های ضدباکتری مدت ها پس از نابودی آن در خون باقی می مانند.با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد، نشان دهنده عفونت فعال است، در حالی که کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن است.

دو آزمایش غیرتهاجمی دیگر به پزشکان امکان می دهد که عفونت فعال با «هلیکوباکتر پیلوری» را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند.آزمون جدیدتر میزان پروتئین های باکتری را در نمونه مدفوع شناسایی می کند. حدود ۹۴ درصد بیماران دارای عفونت فعال «هلیکوباکتر پیلوری» آزمایش مدفوع مثبت است و اگر درمان موفقیت آمیز باشد، نتیجه آزمایش تقریباً همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی می شود.

آزمون قدیمی تر بر توانایی «هلیکوباکتر پیلوری» در تجزیه اوره متکی است.

«آزمایش تنفسی اوره» یک شیوه سریع، دقیق و ایمن برای شناسایی «هلیکوباکتر پیلوری» است و از آنجایی که تنها باکتری های فعال را شناسایی می کند، می تواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود.اغلب بیمارانی که گمان می رود «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشند، می توانند با یکی از این سه آزمایش غیرتهاجمی تشخیص داده شوند. اما قدیمی ترین آزمایش برای «هلیکوباکتر پیلوری» یک شیوه تهاجمی است که استاندارد طلایی باقی می ماند.

در واقع آندوسکوپی برای مستند ساختن عفونت خودالقاشده دکتر «مارشال» در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت.همه بیمارانی که در معرض خطر سرطان معده هستند، باید تحت آندوسکوپی قرار گیرند؛ علائم هشداردهنده یی که نیاز به آندوسکوپی را مطرح می کنند در ادامه فهرست شده اند.پیش از آندوسکوپی به بیمار یک داروی مسکن داده می شود و یک ماده بی حسی به گلوی او اسپری می شود. سپس پزشکان لوله فیبر نوری آندوسکوپ را از طریق دهان به معده می فرستند. آنها پوشش معده را بررسی می کنند و بیوپسی یا تکه برداری انجام می دهند.

برای تشخیص سریع می توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم «هلیکوباکتر پیلوری» که اوره را تجزیه می کند، مورد آزمایش قرار داد.متخصصان آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ آمیزی های مخصوص می توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده ببینند و آن را از لحاظ حساسیت به انواع پادتن ها مورد آزمایش قرار دهند.

● درمان

وقتی صحبت عفونت می شود، همه به یاد آنتی بیوتیک و علاج فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر است، اما نه برای «هلیکوباکتر پیلوری» که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد. خوشبختانه پزشکان می توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند.بسیاری از بره های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا چند داروی خنثی کننده اسید به کار می روند. برخی از داروهایی که معمولاً مورد استفاده هستند، اینها هستند؛

آموکسی سیلین؛ این داروی مشتق از پنی سیلین نسبت به داروهای مشابه موثرتر است زیرا به داخل شیره معده ترشح می شود. این دارو معمولاً با دوز ۱۰۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده آن دانه های پوستی و اسهال هستند.

کلاریترومایسین؛ این عضو خانواده اریترومایسین یکی از موثرترین داروها برای «هلیکوباکتر پیلوری» است و معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده این دارو مزه ناخوشایند در دهان، تهوع و اسهال است. این دارو گران هم است.

مترونیدازول؛ این دارو که زمانی همیشه بر «هلیکوباکتر پیلوری» موثر واقع می شد، اکنون با بروز مقاومت میکروبی روبه رو شده است و بنابراین پزشکان آن را تنها برای بیمارانی که نمی توانند آموکسی سیلین مصرف کنند، به کار می برند. دوز معمول این دارو برای هلیکوباکتر پیلوری ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز است. عارضه جانبی عمده این دارو مزه غیرطبیعی در دهان، تهوع و بی اشتهایی، سردرد و در موارد نادری تحریک اعصاب است.

تتراسیکلین؛ معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و چهار بار در روز تجویز می شود. تتراسیکلین بیش از همه در ترکیب با سایر داروها برای بیمارانی که درمان های خط اول در آنها موثر نبوده است به کار می رود. عوارض جانبی عمده این دارو شامل دانه های پوستی، حساسیت به نور خورشید و اسهال است.

اومپرازول؛ این دارو اولین دارو از رده داروهای «مهارکننده پمپ پروتون» بود و به میزان قابل توجهی از ترشح اسید معده می کاهد ولی اثر مستقیمی بر هلیکوباکتر ندارد، گرچه اثربخشی آنتی بیوتیک ها را می افزاید. دوز معمول این دارو برای «هلیکوباکتر پیلوری» ۲۰ میلی گرم در روز حین درمان آنتی بیوتیکی است. عارضه جانبی آن گاهگاهی سرگیجه است. بسیاری از داروهای مهارکننده پمپ پروتون در دسترس هستند و می توان آنها را جایگزین اومپرازول کرد.

بیسموت ساب سالیسیلات؛ گرچه بیسموت یک آنتی بیوتیک نیست، اما می تواند هلیکوباکتر پیلوری را در معده از بین ببرد. این دارو همیشه با دو آنتی بیوتیک همراه می شود و دوز معمول آن دو قرص و چهار بار در روز است. تنها عارضه جانبی رایج سیاه شدن مدفوع است.

رانیتیدین بیسموت سیترات؛ در این داروی جدید رانیتیدین را که سال ها برای کاهش ترشح اسید معده به کار می رفت با بیسموت که دارای خواص ضدباکتری است، ترکیب می کنند. این دارو به تنهایی نمی تواند هلیکوباکتر را ریشه کن کند. اغلب بیماران به دوز ۴۰۰ میلی گرم و دو بار در روز دارو به همراه سایر داروها به خوبی پاسخ می دهند.رژیم های درمانی بسیاری در دسترس هستند؛ این رژیم ها ایمن و موثر هستند، اما مشکل گرانی نسبی آنها و ناخوشایند بودن تحمل دوره درمان طولانی است. تا همین اواخر بره های ۱۰ تا ۱۴ روزه شیوه استاندارد بودند، اما اکنون بسیاری از پزشکان رژیم های درمانی ۷ روزه را ترجیح می دهند.

رایج ترین رژیم درمانی تجویز آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و اومپرازول برای ۷ تا ۱۴ روز است. در یک ترکیب رایج دیگر تنها مترونیدازول به جای آموکسی سیلین تجویز می شود. یک رویکرد دیگر تجویز تتراسیکلین، مترونیدازول، بیسموت و اومپرازول برای دو هفته است. البته رژیم های درمانی متعدد دیگری نیز به وسیله متخصصان پیشنهاد شده اند.شواهد نشان می دهند که «هلیکوباکتر پیلوری» برای هزاران سال همزیست انسان ها بوده است، اما پزشکان تازه به حضور آن پی برده اند.

منبع:elham54.blogfa.com

بخوانید تا سالم بمانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، اگر از ما بپرسند علت زخم معده و اثنی عشر چیست، ممکن است به عادت های غذایی مانند مصرف غذاهای ادویه دار، قهوه یا الکل اشاره کنیم. اما با وجود تعجب بسیار، باید گفت آنچه می خوریم و می نوشیم نقش اصلی را در ایجاد زخم ندارد. به عبارت دیگر باید نگرش جدیدی نسبت به زخم های گوارشی پیدا کنید.

زخم گوارشی یا به زبان علمی «اولسر پپتیک» قرن هاست که انسان را گرفتار کرده و علت دقیق آن نیز تا چند وقت پیش علوم بود. در دهه ۱۹۴۰ دکتر «ای استون فریدبرگ» از دانشکده پزشکی هاروارد باکتری مارپیچ غیرمعمولی را در معده افراد مبتلا به «اولسر پپتیک» یافت.

او این فرض را مطرح کرد که این باکتری ممکن است مسوول ایجاد زخم گوارشی باشد، اما از آنجایی که گروه تحقیقاتی او نتوانستند این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند، پژوهش در این زمینه را کنار گذاشت.پزشکان به درمان بیماران با تغییرات رژیم غذایی، آنتی اسید و عمل های جراحی برای چهل سال بعد ادامه دادند.

اما در اوایل دهه ۱۹۸۰ دو پزشک استرالیایی به های دکتر «بری مارشال» و دکتر «جی رابین وارن» کشف کردند که چگونه این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند. سپس آنها سعی کردند حیوانات آزمایشگاهی را با این باکتری آلوده کنند.این کار یک شیوه متعارف در پژوهش های میکروب شناسی است، اما آنها در این کار وفق بودند زیرا این باکتری که اکنون «هلیکوباکتر پیلوری» یده می شود، تنها انسان ها را آلوده می کرد.

دکتر «مارشال» پس از دو سال ناکامی علمی، گام نهایی را با نوشیدن ظرفی از مایع حاوی یک میلیارد باکتری برداشت. یک هفته بعد او دچار علائم ناراحتی معده شد و ۱۰ روز بعد آندوسکوپی معده او نشان داد که بافت معده او به واقع ملتهب است و «هلیکوباکتر پیلوری» در آن جایگزین شده است. خوشبختانه دکتر «مارشال» کاملاً بهبود پیدا کرد و به پژوهش هایش ادامه داد و هر دو محقق زنده و سرحال باقی ماندند تا در ۳ اکتبر سال ۲۰۰۵ به خاطر پژوهش راهگشایشان جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند.

● ملاقات با میکروب زخم آفرین

معده شما یکی از بهترین جاها برای رشد یک میکروب است. در واقع «هلیکوباکتر پیلوری» تنها باکتری است که می تواند در معده زنده بماند و رشد کند.

این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است؛ اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد، یعنی حدود یک پنجم مقداری که انسان ها به آنها نیاز دارند، دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود را وارد کند، سوم اینکه این باکتری حداکثر هفت پروتئین شلاق مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده اند و آن را درون لایه مخاطی حرکت می دهند و چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده های مخصوصی است که به آن امکان می دهد راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلول های پوشش معده بچسبد.

«هلیکوباکتر پیلوری» یک خاصیت دیگر هم دارد که از همه مهم تر است. این باکتری می تواند مولکول های «اوره» (ماده شیمیایی که در بافت ها و مایعات بدنی انسان وجود دارد) را تجزیه کند. این فرآیند باعث ایجاد آمونیاک و دی اکسید کربن می شود و که غلاف ابرمانندی در اطراف باکتری به وجود می آورد و اسید معده که باکتری های معمولی را می کشد، از آن حفاظت می کند. این توانایی برای شکستن اوره امتیاز بزرگی برای «هلیکوباکتر پیلوری» است. اما پزشکان این خاصیت را به امتیازی برای خودشان بدل کرده اند به این ترتیب که با «آزمون تنفسی اوره» وجود عفونت با این باکتری را تشخیص می دهند.

● چه کسی هلیکوباکتر می گیرد؟

بر اساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان به «هلیکوباکتر پیلوری» آلوده هستند و این میزان شیوع، آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد.

از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذایی که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند، منتقل می شود، عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» بیش از همه در مناطقی شایع است که ازدحام جمعیت، بهداشت ناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشد.

در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری به ۸۰ درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است. در امریکا حداکثر ۵۰ درصد از افراد سالمند دارای این باکتری هستند که در دوران کودکی شان که زندگی سخت تر بود، این باکتری را کسب کرده اند. اما تنها ۲۰ درصد کودکان کم سن در حال حاضر این باکتری را دارند.

● هلیکوباکتر چگونه آسیب می رساند؟

«هلیکوباکتر پیلوری» بر خلاف باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند (بدون اینکه التهابی ایجاد کنند) همیشه باعث التهاب می شود و در این مورد التهاب معده یا «گاستریت» به وجود می آید.

این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می کند که گلبول های سفید را تحریک می کند تا پروتئین های کوچکی (سایتوکاین ها) را تولید کنند. این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را تشدید می کنند. سویه هایی از هلیکوباکتر که حاوی یک ژن خاص به cagA است، از همه آسیب رسان هستند.

با این حال حتی این گونه ها نیز از پوشش معده به سایر نقاط بدن گسترش پیدا نمی کنند.گرچه هر کسی که «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد، ولی اکثریت این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. اما حداکثر ۳ درصد افراد مبتلا به «هلیکوباکتر پیلوری» دچار زخم پپتیک در معده یا دوازدهه (بخشی از روده که درست پس از معده قرار دارد) و درصد بسیار کمتری از آنها دچار سرطان معده یا نوعی «سرطان لنفاوی (لنفوم) با درجه پایین» به MALT می شوند.

سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به «هلیکوباکتر پیلوری» را افزایش می دهد و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می کند. رژیم غذایی حاوی مقدار زیاد نمک، غذاهای دودداده شده و غذاهای کنسرو شده خطر سرطان معده را می افزایند و بالعکس غذاهایی که حاوی ویتامین ها و سایر مواد آنتی اکسیدان هستند، ظاهراً این خطر را می کاهند. از آنجایی که «هلیکوباکتر پیلوری» شایع است، تعجب آور نیست که پزشکان آن را مسوول بسیاری از بیماری های دیگر هم بدانند.

عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» پس از سال ها ممکن است به «گاستریت آتروفیک» بینجامد؛ عارضه یی که در آن پوشش درونی معده نازک می شود و مقدار کافی اسید تولید نمی کند تا ویتامین B۱۲ را از غذا آزاد کند.

بحث برانگیزتر ارتباط احتمالی بین «هلیکوباکتر پیلوری» و سوء هاضمه بدون زخم یا non-ulcer dyspepsia است، ی پر طول و تفصیل که برای بیماران علائمی شبیه زخم گوارشی تولید می کند (مثلاً درد در قسمت فوقانی شکم، پری زودرس، آروغ زدن و تهوع) بدون اینکه زخمی وجود داشته باشد.

در حال حاضر شواهد حاکی از آن است که درمان «هلیکوباکتر پیلوری» این علائم را در این گروه از بیماران تخفیف نمی دهد، در حالی که درمان در رفع علائم افراد دارای علائم مربوط به زخم واقعی بسیار موثر است.

پزشکان توافق دارند که «هلیکوباکتر پیلوری» در ایجاد «بیماری ریفلاکس معدی-روده یی» (GERD) بازگشت محتویات اسیدی معده به داخل مری که باعث سوزش سر دل می شود، نقشی ندارد – برعکس، اختلاف نظر در اینجا در این باره است که آیا «هلیکوباکتر پیلوری» ممکن است در واقع با کاهش اسید معده در مقابل GERD محافظت ایجاد کند.برخی شواهد همچنین «هلیکوباکتر پیلوری» را به سایر بیماری ها از کم خونی و فقر آهن گرفته تا مشکلات پوستی و خونی، میزان پایین کلسترول خوب HDL خون و تصلب شرایین ارتباط داده اند. پژوهش های بیشتری مورد نیاز است تا تعیین کند آیا این ارتباط ها واقعاً وجود دارند یا نه.

● تشخیص

آسان ترین راه تشخیص «هلیکوباکتر پیلوری» انجام یک آزمایش خونی است که می تواند پادتن ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند.

با وجود آسانی انجام آزمایش خون، این شیوه دارای دو محدودیت است؛ اول اینکه نمی تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری می شود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی کند، تفاوتی قائل شود و دوم اینکه آزمایش خون نمی تواند بگوید که آیا درمان باعث معالجه بیماری و ریشه کنی باکتری شده است یا نه، چرا که پادتن های ضدباکتری مدت ها پس از نابودی آن در خون باقی می مانند.با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد، نشان دهنده عفونت فعال است، در حالی که کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن است.

دو آزمایش غیرتهاجمی دیگر به پزشکان امکان می دهد که عفونت فعال با «هلیکوباکتر پیلوری» را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند.آزمون جدیدتر میزان پروتئین های باکتری را در نمونه مدفوع شناسایی می کند. حدود ۹۴ درصد بیماران دارای عفونت فعال «هلیکوباکتر پیلوری» آزمایش مدفوع مثبت است و اگر درمان موفقیت آمیز باشد، نتیجه آزمایش تقریباً همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی می شود.

آزمون قدیمی تر بر توانایی «هلیکوباکتر پیلوری» در تجزیه اوره متکی است.

«آزمایش تنفسی اوره» یک شیوه سریع، دقیق و ایمن برای شناسایی «هلیکوباکتر پیلوری» است و از آنجایی که تنها باکتری های فعال را شناسایی می کند، می تواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود.اغلب بیمارانی که گمان می رود «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشند، می توانند با یکی از این سه آزمایش غیرتهاجمی تشخیص داده شوند. اما قدیمی ترین آزمایش برای «هلیکوباکتر پیلوری» یک شیوه تهاجمی است که استاندارد طلایی باقی می ماند.

در واقع آندوسکوپی برای مستند ساختن عفونت خودالقاشده دکتر «مارشال» در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت.همه بیمارانی که در معرض خطر سرطان معده هستند، باید تحت آندوسکوپی قرار گیرند؛ علائم هشداردهنده یی که نیاز به آندوسکوپی را مطرح می کنند در ادامه فهرست شده اند.

پیش از آندوسکوپی به بیمار یک داروی مسکن داده می شود و یک ماده بی حسی به گلوی او اسپری می شود. سپس پزشکان لوله فیبر نوری آندوسکوپ را از طریق دهان به معده می فرستند. آنها پوشش معده را بررسی می کنند و بیوپسی یا تکه برداری انجام می دهند.

برای تشخیص سریع می توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم «هلیکوباکتر پیلوری» که اوره را تجزیه می کند، مورد آزمایش قرار داد.متخصصان آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ آمیزی های مخصوص می توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده ببینند و آن را از لحاظ حساسیت به انواع پادتن ها مورد آزمایش قرار دهند.

● درمان

وقتی صحبت عفونت می شود، همه به یاد آنتی بیوتیک و علاج فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر است، اما نه برای «هلیکوباکتر پیلوری» که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد. خوشبختانه پزشکان می توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند.بسیاری از بره های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا چند داروی خنثی کننده اسید به کار می روند. برخی از داروهایی که معمولاً مورد استفاده هستند، اینها هستند؛

آموکسی سیلین؛ این داروی مشتق از پنی سیلین نسبت به داروهای مشابه موثرتر است زیرا به داخل شیره معده ترشح می شود. این دارو معمولاً با دوز ۱۰۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده آن دانه های پوستی و اسهال هستند.

کلاریترومایسین؛ این عضو خانواده اریترومایسین یکی از موثرترین داروها برای «هلیکوباکتر پیلوری» است و معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده این دارو مزه ناخوشایند در دهان، تهوع و اسهال است. این دارو گران هم است.

مترونیدازول؛ این دارو که زمانی همیشه بر «هلیکوباکتر پیلوری» موثر واقع می شد، اکنون با بروز مقاومت میکروبی روبه رو شده است و بنابراین پزشکان آن را تنها برای بیمارانی که نمی توانند آموکسی سیلین مصرف کنند، به کار می برند. دوز معمول این دارو برای هلیکوباکتر پیلوری ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز است. عارضه جانبی عمده این دارو مزه غیرطبیعی در دهان، تهوع و بی اشتهایی، سردرد و در موارد نادری تحریک اعصاب است.

تتراسیکلین؛ معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و چهار بار در روز تجویز می شود. تتراسیکلین بیش از همه در ترکیب با سایر داروها برای بیمارانی که درمان های خط اول در آنها موثر نبوده است به کار می رود. عوارض جانبی عمده این دارو شامل دانه های پوستی، حساسیت به نور خورشید و اسهال است.

اومپرازول؛ این دارو اولین دارو از رده داروهای «مهارکننده پمپ پروتون» بود و به میزان قابل توجهی از ترشح اسید معده می کاهد ولی اثر مستقیمی بر هلیکوباکتر ندارد، گرچه اثربخشی آنتی بیوتیک ها را می افزاید.

دوز معمول این دارو برای «هلیکوباکتر پیلوری» ۲۰ میلی گرم در روز حین درمان آنتی بیوتیکی است. عارضه جانبی آن گاهگاهی سرگیجه است. بسیاری از داروهای مهارکننده پمپ پروتون در دسترس هستند و می توان آنها را جایگزین اومپرازول کرد.

بیسموت ساب سالیسیلات؛ گرچه بیسموت یک آنتی بیوتیک نیست، اما می تواند هلیکوباکتر پیلوری را در معده از بین ببرد. این دارو همیشه با دو آنتی بیوتیک همراه می شود و دوز معمول آن دو قرص و چهار بار در روز است. تنها عارضه جانبی رایج سیاه شدن مدفوع است.

رانیتیدین بیسموت سیترات؛ در این داروی جدید رانیتیدین را که سال ها برای کاهش ترشح اسید معده به کار می رفت با بیسموت که دارای خواص ضدباکتری است، ترکیب می کنند. این دارو به تنهایی نمی تواند هلیکوباکتر را ریشه کن کند. اغلب بیماران به دوز ۴۰۰ میلی گرم و دو بار در روز دارو به همراه سایر داروها به خوبی پاسخ می دهند.

رژیم های درمانی بسیاری در دسترس هستند؛ این رژیم ها ایمن و موثر هستند، اما مشکل گرانی نسبی آنها و ناخوشایند بودن تحمل دوره درمان طولانی است. تا همین اواخر بره های ۱۰ تا ۱۴ روزه شیوه استاندارد بودند، اما اکنون بسیاری از پزشکان رژیم های درمانی ۷ روزه را ترجیح می دهند.

رایج ترین رژیم درمانی تجویز آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و اومپرازول برای ۷ تا ۱۴ روز است. در یک ترکیب رایج دیگر تنها مترونیدازول به جای آموکسی سیلین تجویز می شود.

یک رویکرد دیگر تجویز تتراسیکلین، مترونیدازول، بیسموت و اومپرازول برای دو هفته است. البته رژیم های درمانی متعدد دیگری نیز به وسیله متخصصان پیشنهاد شده اند.شواهد نشان می دهند که «هلیکوباکتر پیلوری» برای هزاران سال همزیست انسان ها بوده است، اما پزشکان تازه به حضور آن پی برده اند.

انتهای پیام/62

آبا می دانید ترنس چیست ؟ آیا ترنس همان تراجنسی است؟ تا چه حد با ترنسکشوال (Transsexual)، آشنایی دارید؟ تفاوت بین ترنسکشوال را با همجنسگرایی می دانید یا شما هم فکر می کنید این دو مسئله، یکی هستند؟ جالب است بدانید که ترنس ها در چه شرایطی زندگی می کنند  و روحیات آنها چگونه است. در این مقاله از دکتر سلام می خواهیم به بررسی ترنس ، انواع آن ، درمان هورمونی آن و شرایط لازم برای انجام عمل جراحی تغییر جنسیت بپردازیم. اگر می

این زائده گوشتی نرم که بر روی اندام تناسلی ظاهر می شود، زگیل تناسلی خفیف دارد. یک عفونت منتقله از راه جنسی ( STI ) ناشی از ویروس پاپیلوم انسانی یا همان HPV می باشد که این روزها زیاد به گوش تان خورده است. زگیل تناسلی خفیف ممکن است باعث درد، ناراحتی و خارش شود. زگیل تناسلی خفیف چیست؟ زگیل های تناسلی به خصوص برای زنان بسیار خطرناک هستند چرا که برخی انواع اچ پی وی می توانند باعث ایجاد سرطان واژن و سرطان

در چند وقت اخیر در شبکه های اجتماعی اینفلوئنسرهای آرایشی و بهداشتی مژه هایی را تحت عنوان مژه مگنتی یا مژه مغناطیسی یا حتی مژه آهنربایی معرفی کرده اند. در این پست قصد داریم ببینیم که مژه های مگنتی که افرادی مثل صدف بیوتی یا هدی بیوتی به شدت این روزها در حال معرفی اونها هستن، دقیقا چی هستن و چه کاربردی دارند. مژه مگنتی (مژه مغناطیسی) چیست؟ یکی از مشکلات مژه های مصنوعی استفاده نسبتا دشوار و برخی عوارض اونهاست. مژه های برای

کچلی ریش نوعی بیماری قارچی پوست است که باعث ریزش قسمتی ار موهای صورت می شود.این عفونت به دو صورت عمیق و سطحی ممکن است رخ دهد،در این مقاله دکتر سلام شما را روش درمان گچلی ریش آشنا می کند.

تبخال در کودکان و نوزادان بصورت تاول هایی اطراف لب ها ظاهر می ‌شود. در برخی از مواقع والدین تبخال را با جوش های ناشی از آلرژی یا

در مورد مشکلات دوران بارداری چه می دانید؟ آیا زمانی که شاهد علائم و مشکلاتی در بارداری خود می شوید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید؟ در چه

در مورد آرتریت روماتوئید چه می دانید؟ آیا می دانید افرادی که به این بیماری دچار می شوند، شاهد عوارض این بیماری بر روی مفاصل خود می باشند؟

احتمالا وحشتناک ترین کلمه ای که ممکن است مادران باردار با آن روبرو شوند، سقط جنین می باشد. این وضعیت تاسف انگیز و وحشتناک می تواند به شما

آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که احساس کنید، سقف دهان شما متورم شده باشد و احساس درد کنید؟ آیا می دانید به چه دلایلی ممکن

بارداری از لحاظ فیزیکی و احساسی در شما تغییراتی را به وجود می آورد. برخی از این تغییرات خوشایند هستند و برخی دیگر نیستند.

در مورد پره اکلامپسی چه می دانید؟ هر زن بارداری، در دوران حاملگی خود مراقبت های زیادی را باید انجام دهد تا فشار خونش

آش اسفناج با گشنیز، برای سردردهایی كه ناشی از سوء هاضمه و اختلال دستگاه گوارشی است، مفید می باشد.

نوشیدن نوشابه ‌درهنگام تشنگی یک اشتباه برای جبران آب از دست رفته بدن است زیرا آسیب فراوانی به کلیه‌ها وارد می‌کند و به مرور از کار افتادگی کلیه‌ها می شود.

یک چرت 2 دقیقه ای برای بدن لازم است.
خواب کوتاه نیمروزی علاوه‌ بر کاهش استرس و افزایش شادابی در فرد، احتمال مرگ و میرناشی ازسکته قلبی را کاهش میدهد.

روزانه 3 دقیقه داخل وان حمام با محلول سرکه سیب و اب وارم بنشینید.
برای درمان مشکلات زنانه مفید است.

جالب است بدانید جنین در داخل رحم مادر نسبت به نور محیط واکنش دارد، همچنین مزه غذاها را نیز احساس می‌کند و همراه با مادر نگران می‌شود

یکی از مهمترین و قدرتمندترین عضلات بدن،عضله های قسمت چهار سر ران هستند که نقش باز و بسته کردن زانو را نیز دارند،در این

مفصل ها محل اتصال دو استخوان به یکدیگر هستند. مفصل زانو یکی از مهم ترین مفصل ها در بدن به شمار می آید. به

pamuh.com – سایتی جامع برای مطالب علمی ، آموزشی ، پزشکی ، خانواده ، موارد مصرف و عوارض جانبی داروها

“مترونیدازول Metronidazole نوعی آنتی بیوتیک است که به عنوان روش درمانی برای عفونت های باکتریایی واژن ، معده ، کبد ، پوست ، مفاصل ، مغز و دستگاه تنفسی و مورد استفاده قرار می گیرد . “مترونیدازول Metronidazole برای درمان عفونت های قارچی واژن بی تاثیر است . در صورتی که به “مترونیدازول حساسیت دارید نباید از این دارو استفاده کنید و همچنین اگر در دو هفته گذشته از داروی دیسولفیرام استفاده کردید نباید “مترونیدازول مصرف کنید . در زمان مصرف “مترونیدازول و حتی سه روز بعد از آن نباید از الکل استفاده کنید .از “مترونیدازول برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده نکنید .

قبل از تجویز “مترونیدازول توسط پزشک ، اگر مشکلات زیر را دارید به دکتر اطلاع دهید :

فهرست

“مترونیدازول در دوران بارداری برای جنین مضرر است و در صورتی که بارداری هستید و یا قصد حاملگی دارید ، قبل از مصرف “مترونیدازول با پزشک مشورت کنید. مصرف مترونیدازول در زمان حاملگی بستگی به شرایط شما و عفونت دارد . وجود عفونت در دوران بارداری برای جنین و مادر بسیار مضر است . اگر پزشک تشخیص دهد که فواید مصرف مترونیدازول در دوران بارداری برای درمان عفونت باکتریایی ، از عوارض آن است ، این دارو را برای شما تجویز خواهد کرد . در زمان مصرف این دارو بهتر است مقدار زیادی آب مصرف کنید .

“مترونیدازول از طریق شیر مادر به کودک منتقل می شود . در دوران شیردهی نباید از “مترونیدازول استفاده کنید .

“Metronidazole میتواند بر آزمایشات تشخیصی اثر گذار باشد . در صورتی که نیاز به آزمایش دارید ، مصرف “Metronidazole را به پزشک خود اطلاع دهید .

در صورتی که یک وعده از مصرف دوز داروی خود را فراموش کرده اید ، به محض یاداوری ، دوز خود را مصرف کنید . در صورتی که به وعده مصرف بعدی نزدیک هستید ، دوز فراموش شده را رها کنید .

در صورتی که به اشتباه و یا با قصد خودکشی با قرص “مترونیدازول مقدار زیادی از دارو مصرف کرده اید سریعا با اورژانس تماس بگیرید . مصرف بیش از حد قرص “مترونیدازول می تواند کشنده باشد . علائم مصرف بیش از حد قرص “مترونیدازول میتواند شامل این موارد باشد : تهوع ، استفراغ ، سرگیجه ، از دست دادن تعادل ، بیحسی قسمتی از بدن ، سوزن سوزن شدن ، مورمور شدن ، تشنج و

سوالات

در صورت بارداری مصرف این دارو ممنوع است.
در صورت بروز تحریک گوارشی، مترونیدازول را می‌توان با غذا مصرف کرد.
مترونیدازول تزریقی فقط باید به صورت انفوزیون آهسته وریدی مصرف شود؛ که در این صورت انفوزیون محلول‌ها یا سرم‌های دیگر باید قطع شود.
شستن دست‌ها قبل و بعد از استعمال واژینال دارو توصیه می‌شود. همچنین رعایت اصول بهداشتی برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت ضروری است.
در صورت بروز حساسیت یا تحریک، مصرف دارو باید قطع شود.
در صورت مصرف شکل واژینال این دارو در درمان تریکوموناز، استفاده از کاندوم به منظور پیشگیری از بروز مجدد عفونت ضروری است. ممکن است به طورهمزمان مردان نیز به مصرف این دارو نیاز داشته باشند.
در صورت بروز سر گیجه یا منگی با مصرف این دارو باید احتیاط نمود.
در طول مصرف شکل واژینال مترونیدازول، به منظور پیشگیری از عفونت متقاطع، عفونت مجدد یا رقیق شدن دوز دارو، باید از مقاربت جنسی خودداری نمود.

این دارو مانند سایر داروها میتواند دارای عوارض جانبی باشد . شما ممکن است هیچ کدام از این عوارض را مشاهده نکنید و یا چندین مورد به صورت هم زمان در شما بروز کند .

در صورتی که هرگونه نشانه ای از آلرژی بعد از مصرف “مترونیدازول در خود مشاهده کردید سریعا با پزشک تماس بگیرید . علائمی مانند : خارش و قرمز شدن چشم ها ، خشکی دهان و گلو ، عطسه ، سرفه ، تورم زبان و لب ها ، خارش و کهیر پوست و

“مترونیدازول و سایر آنتی بیوتیک ها می تواند باعث اسهال شوند . در صورتی که با مصرف “مترونیدازول دچار اسهال خونی شده اید با پزشک تماس بگیرید .

سایر عوارض جانبی عمومی “مترونیدازول شامل موارد زیر میباشد :

این عوارض در موارد نادر رخ می دهند و عمومی نیستند .

سرطان

در جدیدترین هشدار اداره غذا و دارو (FDA) اشاره شده است که در مطالعات حیوانی ، در صورت مصرف طولانی مدت و دوزهای بالای مترونیدازول ، موارد ابتلا به سرطان مشاهده شده است و احتمال این خطر در انسان نیز ممکن است وجود داشته باشد .

انسفالوپاتی

در بعضی از موارد نادر ، مصرف قرص و کپسول مترونیدازول Metronidazole می تواند باعث ایجاد انسفالوپاتی و تغییر عملکرد طبیعی مغز شود . انسفالوپاتی ممکن است با این علائم بروز کند . ایجاد تیک های عضلانی ، مشکل در راه رفتن ، مشکل در برداشتن اشیاء مانند انداختن ناخودآگاه اشیا به زمین و

تشنج
در صورتی که سابقه تشنج دارید و یا دچار صرع هستید ، در زمان تجویز مترونیدازول به پزشک خود اطلاع دهید تا در صورت امکان ، داروی مشابه دیگری برایتان تجویز کند . مصرف این آنتی بیوتیک می تواند باعث تشدید تشنج در شما شود .

مننژیت

در صورتی که چند ساعت بعد از مصرف اولین قرص مترونیدازول دچار علائمی مانند تب شدید ، سرگیجه ، سردرد ، گرفتگی گردن و شدید به پزشک خود اطلاع دهید . مصرف این آنتی بیوتیک ممکن است در موارد نادر باعث مننژیت شود .

نوروپاتی محیطی

احتمال نوروپاتی محیطی ناشی از آسیب اعصاب در اثر مصرف طولانی مدت این دارو وجود دارد . نوروپاتی محیطی اختلال در اعصابی است که از مغز و طناب نخاعی سرچشمه می گیرند. بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی ممکن است شرایطی همانند خارش، بی حسی و احساس غیرمعمول، ضعف و دردهای سوزاننده را تجربه کنند.

سندرم استیونز-جانسون

سندرم استیونز–جانسون (به انگلیسی: Stevens–Johnson Syndrom) یک بیماری نادر در پوست و مخاط بدن است که بر اثر عفونت یا داشتن آلرژی به داروهایی مانند مترونیدازول ایجاد می شود . سندرم استیونز-جانسون یک اورژانس پزشکی است. اگر علائم آنفولانزا دارید، پوست شما پوسته پوسته شده است و ریزش می کند سریعا با پزشک خود تماس بگیرید.

نوتروپنی

نوتروپنی زمانی به وجود میاید که سطح نوتروفیل گلبول های سفید خون بالا میرود .

عوارض جانبی پوستی در صورت مصرف کرم ، ژل ، پماد و لوسیون مترونیدازول ممکن است چند روز بعد از بروز ، به صورت خودبخود از بین بروند . در صورتی که این عوارض از بین نرود با پزشک خود تماس بگیرید . علائمی مانند : سوزش و خارش پوست ، خشک شدن پوست ، ترک خوردن پوست ، قرمز شدن ، ایجاد جوش و آکنه و

هر دارویی را فقط طبق تجویز پزشک و به میزان دستور داده شده توسط دکتر باید مصرف کنید و اطلاعات موجود در این سایت فقط جهت اطلاع رسانی می باشد .

در بزرگسالان به عنوان ضدباکتری سیستمیک در عفونتهای بی هوازی مقدار mg/kg 5/7 حداکثر تا یک گرم هر ۶ ساعت به مدت ۷ روز یا مصرف می‌شود.

در التهاب روده، ۵۰۰ میلیگرم چهاربار در روز، در کولیت ناشی از آنتی بیوتیک ۵۰۰ میلیگرم ۴–۳ بار در روز، در گاستریت وزخم دوازدهه ناشی هلیکوباکتر پیلوری به عنوان درمان کمکی ۵۰۰ میلیگرم ۳ بار در روز به همراه سایر آنتی بیوتیکهای خوراکی و درمان واژینوز باکتریایی، ۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز برای ۷ روز مصرف می‌شود.

به عنوان ضدتک یاخته در آمیبیازیس ۷۵۰–۵۰۰ میلیگرم ۳ بار در روز برای ۱۰–۷ روز، در بالانتیدیازیس ۷۵۰ میلیگرم ۳ باردر روز برای ۵ یا ۶ روز، در ژیاردیازیس ۲ گرم یکبار در روز برای ۳ روز یا ۲۵۰ میلیگرم ۳ بار در روز به مدت ۷–۵ و در درمان تریکومونازیس ۲ گرم به صورت مقدار واحد، یک گرم ۲ بار در روز به مدت یک روز یا ۲۵۰ میلیگرم ۳ بار د روز به مدت ۷ روز مصرف می‌شود.

میزان مصرف مترونیدازول کودکان: به عنوان ضدباکتری در عفونتهای بیهوازی mg/kg 5/7 هر ۶ ساعت یا mg/kg 1 هر ۸ ساعت مصرف می‌شود.

به عنوان ضدتک یاخته در درمان آمیبیازیس mg/kg 7/16-6/11، سه بار در روز به مدت ۱۰ روز، در بالانتیدیازیس mg/kg 7/16-6/11 سه بار در روز به مدت ۵ روز، در ژیاردیازیس mg/kg 5 سه بار در روز به مدت ۷–۵ روز و در درمان تریکومونازیس mg/kg 5 سه بار در روز به مدت ۷ روز مصرف می‌شود.

بزرگسالان: به عنوان ضدباکتری سیستمیک در عفونتهای بیهوازی ابتدا mg/kg 15 و سپس mg/kg 5/7 تاحداکثر یک گرم، هر ۶ ساعت به مدت ۷ روز یا انفوزیون وریدی می‌شود.

برای پیشگیری از عفونت در اعمال جراحی، mg/kg 15 یک ساعت قبل از شروع جراحی و mg/kg 5/76 و ۱۲ ساعت پس از مقدار اولیه، انفوزیون وریدی می‌شود. به عنوان ضدتک یاخته در درمان آمیبیازیس ۷۵۰–۵۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت به مدت ۱۰–۵ روز انفوزیون وریدی می‌شود.

به عنوان ضدباکتری سیستمیک در عفونتهای بی هوازی، در نوزادان نورس، mg/kg 15 بعنوان مقدار اولیه و سپس mg/kg 7-5 و ۱۲ ساعت، تا ۴۸ ساعت پس از مقدار اولیه، انفوزیون وریدی می‌شود. در نوزادان کامل، mg/kg 15 بعنوان مقدار شروع و سپس mg/kg 5/7 هر ۱۲ ساعت، تا ۲۴ ساعت پس از آن مقدار مصرف اولیه، انفوزیون وریدی می‌شود. در نوزادان با سن ۷ روز و بزرگتر، مقدار mg/kg 15 بعنوان مقدار شروع و سپس mg/kg 5/7 هر ۶ ساعت از راه انفوزیون وریدی مصرف می‌شود.

در واژینوز باکتریایی یا تریکومونازیس، mg 5 هر شب به مدت ۱۰ یا ۱۲ روز متوالی از راه واژن مصرف می‌شود.

لیتیم ، و داروهای رقیق کننده خون ، وارفارین ، کومادین ، یانوتوون و واکنش شبه دی سولفیرام با مصرف همزمان مترونیدازول و فراورده‌های حاوی الکل ممکن است بروز کند. اثر وارفارین درصورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است افزایش یابد. مترونیدازول متابولیسم فنی توئین را مهار می‌کنند و غلظت پلاسمایی این دارو را افزایش می‌دهند

سوالات :

مصرف مترونیدازول تاثیری بر عقب افتادن پریود یا تاخیر قاعدگی ندارد .

بله قرص مترونیدازول می تواند قرص های پیشگیری از بارداری را تحت تاثیر قرار داده و اثر این داروها را کمتر کند . برای جلوگیری از بارداری ناخواسته ، در دوره مصرف مترونیدازول از روش های دیگر جلوگیری از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید .

از مترونیدازول واژینال برای درمان عفونت های باکتریایی واژن مانند :  واژینوز باکتریال ،واژینیت گاردنلا  استفاده می شود و برای درمان عفونت قارچی واژن موثر نیست .

این کرم واژینال برای درمان عفونت های باکتریایی واژن مورد استفاده قرار میگیرد . این دارو نوعی آنتی بیوتیک قوی است که با توقف رشد باکتری ها ، عفونت واژن را درمان می کند . معمولا این ژل واژینال روزی یکبار استفاده می شود که بهتر است شب ها و قبل از خواب استفاده شود .

نزدیک به 4 سال است که این دارو به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرد ولی در مورد عوارض مصرف مترونیدازول در دوران بارداری و شیردهی اختلاف نظر وجود دارد . برخی از پزشکان معتقد هستند که مصرف این آنتی بیوتیک در دوران بارداری و شیردهی هیچ ضرری برای جنین و نوزاد ندارد . گروهی دیگر از پزشکان بر این باور هستند که چون این آنتی بیوتیک از جفت عبور میکند ، می تواند به جنین آسیب برساند و چون  درصدی از دارو از طریق شیر مادر به بدن نوزاد منتقل می شود می تواند برای کودک مضر باشد .  در این مورد باید طبق تشخیص پزشک خودتان عمل کنید .

بله . از این کرم می توان برای درمان جوش صورت استفاده کرد . به طور متوسط ، بعد از 3 هفته مصرف مترونیدازول ، جوش صورت به میزان 75 درصد کاهش میابد . برای استفاده از ژل مترونیدازول به این صورت عمل کنید : صورت خود را با آب سرد و صابون ملایم بشویید . 15 دقیقه صبر کنید و سپس به اندازه یک نخود ، کرم مترونیدازول را با انگشت بر روی محل جوش مالش دهید . بعد از گذشت 5 الی 1 دقیقه می توانید از لوازم آرایشی استفاده کنید .توصیه می شود در دوره درمان با این کرم ، صورت خود را با آب سرد و یا ولرم بشوید . همچنین تا پایان دوره درمان ، از اسکراب استفاده نکنید . مصرف ژل مترونیدازول حساسیت پوست شما را به نور خورشید شدیدا افزایش میدهد .

در دوره درمان ، از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید ، برنزه نکنید و از دستگاه سولاریوم دوری کنید . هرگز دوره درمان را نیمه کاره رها نکنید . کامل نکردن دوره درمان باعث می شود جوش های صورت شما به درمان مقاوم شوند . بعد از مصرف ژل ، دست های خود را کامل بشویید /

عفونت هایی مانند واژینوز باکتریایی (به انگلیسی: Bacterial vaginosis) و تریکوموناس واژینال می تواند با علائمی مانند داشتن ترشحات ناراحت کننده زرد و یا سبز از واژن نمایان شود و بر روی بارداری تاثیر منفی می گذارد . این نوع عفونت های واژن می تواند با قرص خوراکی مترونیدازول درمان شود . برای درمان این عفونت ها ، شیاف و یا پماد و کرم مترونیدازول توصیه نمی شود .

تاریخ بروز رسانی : 22 فروردین 97

تهیه و ترجمه اختصاصی/ pamuh.com

قرص مترونیدازول برای عفونت واژن, مصرف قرص مترونیدازول در پریودی, قرص مترونیدازول 25 برای چیست؟, شیاف مترونیدازول در بارداری, مترونیدازول واژینال در بارداری, مترونیدازول واژینال در شیردهی, عوارض مصرف مترونیدازول در شیردهی,

گلوکوزامین سولفات – عوارض جانبی – موارد مصرف glucosamine

سرترالین – عوارض – تداخل و نحوه مصرف Sertraline زلفت

عوارض داروها و قرص های اعصاب و روان ، ضد افسردگی ، آرامبخش و ضد اضطراب

آسیترتین – عوارض جانبی – تداخل دارویی acitretin

هیدروکسی کلروکین – عوارض جانبی – تداخل دارویی hydroxychloroquine

آسبوتولول – عوارض جانبی – تداخل دارویی acebutolol

آدرس شما نمایش داده نمی شود و محرمانه است.در صورتیکه معتبر و بدون www وارد کنید دیگران میتوانند به شما پاسخ دهند و این پاسخ برای شما خواهد شد.

این و آدرس را برای نظرهای بعدی من ذخیره کن.

سلام
من خیلی از بوی بد دهان اذیت میشم چند ساله این مشکلو دارم هر دارویی هم مصرف کردم فایده مداشت،وقتی مترونیدازول میخورم خوبم،میشه بگید اشکاای نداره مدت طولانی بخورم؟لطفا کمک کنید؟

میزان عوارض قرص مترونیدازول برای عفونت واژن بیشتره یا فوایدش ؟ بهتره از کپسول ۲۵۰ یا ۵۰۰ مترونیدازول برای عفونت واژن استفاده کنم و یا ژل واژینال ؟ این ژل های واژینال آیا در دوران بارداری عوارض جانبی برای جنین دارن ؟

شربت متروماکس برای کودکان چه عوارض جانبی می تونه داشته باشه ؟ شربت متروماکس ۱۲۵ منظورم هست ..و این که آیا مترونیدازول واژینال در شیردهی قابل استفاده هست ؟

برای عفونت واژن ،مترونیدازول واژینال رو روزانه چطور باید استفاده کنم ؟ قرص مترونیدازول برای عفونت واژن بهتر جواب میده یا ژل واژینال مترونیدازول بهوزان ؟

شربت مترونیدازول هنم عوارض جانبیش مثل کپسول هست ؟

با سلام
من قرص واژینال مترونیدازول ۵۰۰ استفاده میکنم به دلیل عفونت شدید. بعد از استفاده ۵ قرص وقتی اپلیکاتور را وارد میکنم خونی شده و روی پد روزانه خون میبینم. خیلی ترسیدم. میخواستم ببینم طبیعیه؟

من ی روز قبل از قاعده قرص مترونیدازول مصرف کردم بعدش افتادم قاعده ولی بعدی روزخون ریزم تمام شدایامشکل چیه

قرص مترونیدازول ۲۵۰ هر چند ساعت یکبار باید مصرف بشه ؟

من مترونیدازول واژینال استفاده می کنم ولی باعث شکم درد و حالت تهوع میشه

سلام
شربت مترونیدازول چه عوارضی داره ؟ آیا مثل قرص و آمپول مترونیدازول هست ؟

مطالب پیشنهادی

فلووکسامین – عوارض – تداخل – نحوه مصرف

حرکات ورزشی برای تقویت انگشت های دست

درمان های خانگی برای رفع زگیل

تداخل زنجبیل با داروها – زنجفیل با کدام داروها تداخل

چطور پول قرض کنم ؟ اصول گرفتن پول به عنوان قرض و وام

تعبیر خواب ماشین – تعبیر متفاوت – دیدن اتومبیل
1