عوارض کورتون موضعی

  کورتون، فواید و مضرات

  مقدمه:

  کورتون ها داروهای بسیار محبوبی بین پزشکان و بیماران هستند، چرا که علائم را به خوبی کاهش می دهند و به همین دلیل بسیار پرمصرف هستند. اما متاسفانه گاهی بدون توجه به عوارض آنها به صورت بی رویه استفاده می شوند. این مسئله تا جایی پیش رفته که دگزامتازون تزریقی شایع ترین داروی تجویزی در کل نسخ دارویی کشور است و کمیته کشوری تجویز و مصرف منطقی داروی وزارت بهداشت با در نظر گرفتن میزان مصرف این داروها در سایر کشورها معتقد است این میزان تجویز دگزامتازون با جمعیت کشور و وضع اپیدمیولوژیک بیماریهای التهابی همخوانی ندارد.

  این داروهای محبوب می توانند عوارض جانبی زیادی داشته باشند. عوارض داروهای کورتونی به میزان و مدت مصرف آنها بستگی دارد. هر چه مقدار و مدت درمان باشد عوارض آن خواهد بود.توجه داشته باشید پزشکان با توجه به منافع و زیانهای دارو تصمیم به تجویز آن می گیرند، اما گاهی اصرار بیمار به تجویز داروی تزریقی و یا بهبود سریع علائم بیماری موجب می شود پزشک از این گروه دارویی، دارو تجویز کند. عوارض کورتون موضعی

  اثرات درمانی کورتیکواستروئیدها:

    کورتیکواستروئیدها جهت تسکین التهاب ایجاد شده در نواحی مختلف بدن به کار می روند. آنها باعث کاهش تورم، قرمزی، خارش و واکنشهای آلرژیک می شوند. همچنین به عنوان بخشی از پروسه درمانی در بیماریهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند مانند آلرژیهای شدید یا مشکلات پوستی، آسم، آرتریت و برخی بیماریهای دیگر که توسط پزشک تشخیص داده می شود.

  کورتیکواستروئیدها داروهای بسیار قوی هستند که در کنار اثرات سودمندشان برای درمان بیماریهای مختلف، عوارض جانبی گوناگون و گاهی خطرناک دارند.

  عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها:

  * کورتیکواستروئیدها باعث کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت می شوند. همچنین در صورت ابتلا فرد به عفونت می توانند درمان را سخت تر کنند.

  * کورتیکواستروئیدها مانع فعالیت سلولهایی می شوند که در استخوان سازی و رسوب کلسیم در استخوانها نقش دارند، از سوی دیگر در جذب کلسیم نیز تداخل ایجاد می کنند که این دو فرآیند موجب پوکی استخوان و یا تشدید آن می شود.

  * افزایش اشتها از عوارض جانبی دیگر کورتونها است که به همین دلیل به کسانی که تحت درمان با کورتون قرار می گیرند توصیه می شود غذاهای کم کالری استفاده کنند.

  * مشکلات چشمی مانند کاهش بینایی در اثر ابتلا به آب مروارید و گلوکوم (آب سیاه) در مصرف طولانی مدت کورتون از عوارض دیگر آن است.

  * تغییر رنگ پوست در اثر استفاده از پمادهای حاوی کورتیکواستروئید

  * استفاده مکرر از کورتونها باعث تحلیل رفتن عضلات می شود. به دلیل تخریب پروتئین های بدن پروتئین غذایی فرد باید حتی الامکان بالا باشد.

  * از عوارض دیگر کورتونها افزایش میزان چربی است. این حالت بعلاوه تورم بدن باعث پف کردن صورت فرد شده و علامتی به صورت ماه ( Moon Face ) ایجاد می کند. (مثل ماه گرد می شود)

  * کورتیکواستروئیدها با دفع پتاسیم و جذب سدیم موجب تورم می شوند. مصرف نمک در این بیماران این عارضه را تشدید می کند. رژیم غذایی چنین افرادی در حد امکان باید بدون نمک باشد. این عارضه باعث بالا رفتن فشار خون و ایجاد بیماری پرفشاری خون در افراد مستعد می شود که خود عاملی برای بروز مشکلات قلبی عروقی دیگر است.

  * از دیگر مشکلات مصرف این داروها ایجاد وابستگی فیزیکی به آنها در دوزهای بالا و دوره های طولانی مدت است که به همین دلیل در صورت مصرف طولانی مدت از قطع یکباره و ناگهانی آنها به شدت باید اجتناب شود.

  * علاوه بر اینها استفاده از کورتیکواستروئیدها می تواند موجب سردرد، سرگیجه، عصبانیت، افسردگی، هیجان پذیری، درد یا ضعف عضلانی، افزایش تعریق، تشنگی شدید، کبود شدگی غیر طبیعی، اختلال در قاعدگی، اختلال در خواب، ایجاد آکنه، رشد موهای زائد، ناراحتی معده و گاهی خونریزی گوارشی می شود.

  البته نکته مهم این است که این عوارض در صورت مصرف زیاد و طولانی مدت کورتیکواستروئیدها احتمال بروز بیشتری پیدا می کنند و ما نباید با توجه به نگرانی از دانستن عوارض دارو از مصرف آن با تجویز پزشک خودداری کنیم زیرا در بسیاری موارد فواید دارو بر مضرات آن ارجحیت دارد و نظر پزشک معالج در این مورد بسیار حائز اهمیت است.

  متاسفانه امروزه با مصرف خودسرانه و بیش از حد کورتیکواستروئیدها مانند کورتیکواستروئیدهای موضعی، قطره های چشمی کورتیکواستروئید و قرص های خوراکی دگزامتازون به عنوان داروی چاق کننده و اشتها آور روبرو هستیم. هدف اصلی این مطلب، دادن آگاهی در مورد عوارض کورتیکواستروئیدها به عموم می باشد، امید آن می رود که با ارائه این مطالب از مصرف خودسرانه این داروها کاسته شود.

  کورتیکواستروئیدهای موضعی

    کورتیکواستروئیدهای موضعی جهت کنترل مشکلات مختلف التهابی پوست، در سطح پوست مورد استفاده قرار می گیرند. آنها باعث کاهش علائمی مانند خارش و قرمزی پوست می شوند، به این صورت که جذب سلولهای پوستی شده و مانع تولید فاکتورهای التهابی توسط سلولهای پوستی در هنگام مواجهه با مواد آلرژی زا می شوند. التهابات پوستی توسط فاکتورهای التهابی همچون پروستاگلندین ها و ترکیبات دیگر ایجاد می شوند که این ترکیبات موجب گشادی عروق خونی و رسیدن سایر فاکتورهای التهابی به منطقه مورد نظر می شوند که نتیجه آن ایجاد قرمزی، خارش و تورم در آن ناحیه از پوست است. کورتیکواستروئیدها با مهار این فرآیند موجب کاهش التهاب و بهبود علائم می شوند.

  کورتیکواستروئیدهای موضعی از لحاظ قدرت اثر در 4 دسته ضعیف، متوسط، قوی و بسیار قوی قرار می گیرند.

  به عنوان یک قانون کلی، ضعیف ترین دارو که موثر نیز باشد باید مورد استفاده قرار گیرد و برای اینکه خطر عوارض جانبی به حداقل برسد بویژه کورتیکواستروئیدهای بسیار قوی باید برای دوره زمانی کوتاهی مورد استفاده قرار گیرند.

  عوارض جانبی اشکال موضعی می تواند خیلی شبیه به اشکال سیستمیک در بدن باشد اما در صورت استفاده بجا و صحیح از آنها کمتر اتفاق خواهد افتاد.

  عوارض جانبی موضعی کورتیکواستروئیدهای موضعی شامل:

  نازک شدن پوست (آتروفی پوست)، تورم عروق خونی نازک روی پوست و حالت بیرون زدگی آنها، کاهش موقت رنگدانه های پوست در سطح مورد استفاده، وجود آلرژی به استروئیدها که می تواند موجب بدتر شدن اگزما شود و منجر به ایجاد عفونت گردد، (استروئیدهای موضعی هرگز نباید برای درمان پوست ملتهب شده ای که در عین حال دچار عفونت نیز هست استفاده شود مگر آنکه عفونت پوست نیز به صورت جداگانه ای مورد درمان قرار گیرد).

  عوارض سیستمیک این داروها در صورت استفاده طولانی مدت استروئیدهای قوی بر روی بخش وسیعی از سطح بدن ایجاد می شود که می تواند شامل سرکوب فرآیند رشد و سرکوب فعالیت غده آدرنال باشد.

  کودکانی که نیاز به استفاده متناوب و دوره های طولانی از استروئیدهای قوی دارند در معرض خطر بیشتری از عوارض سیستمیک نسبت به بزرگسالان قرار دارند و حتما باید در دوره درمان میزان رشد و نمو آنها کنترل شود.

  در مورد مصرف داروهای کورتیکواستروئید موضعی برای کودکان شایان ذکر است که کودکان خصوصا نوزادان به عوارض جانبی استروئیدهای موضعی خیلی حساس ترند. زیرا به دلیل پوست نازک و مرطوب آنها این داروها جذب بدن شده و گاه در مصرف طولانی مدت باعث کاهش رشد قدی کودک و کوتاه قد شدن می شود.

  استروئیدهای بسیار قوی به هیچ وجه نباید برای کودکان زیر یکسال مورد استفاده قرار گیرند و در کودکان بزرگتر نیز در صورت امکان برای مدت زمان خیلی کوتاه جهت کنترل التهابات استفاده شود.

  در کودکان با اگزمای شدید مزمن حتما باید رشد آنها کنترل شود زیرا در این موارد احتمال جذب استروئید و اثر سوء بر رشد طبیعی کودکان می باشد.

  در ضمن، پوشاندن آن قسمت از پوست کودکان که تحت درمان با استروئیدهای موضعی قرار گرفته درست نمی باشد زیرا این امر جذب استروئید به بدن را افزایش می دهد که این مورد خصوصا در مورد پوشک کردن کودکان بسیار مهم است و به هیچ وجه نباید کودکان را در زمان استفاده از استروئیدهای موضعی پوشک کرد (خصوصا در مورد ادرار سوختگی کودکان)

  البته توجه داشته باشیم که استفاده از استروئیدها فقط در صورتیکه سایر راهکارهای درمانی برای رفع ادرار سوختگی موثر نباشد و فقط و فقط برای دوره های کوتاه مدت در کمترین مقدار ممکن و با استفاده از ضعیف ترین استروئیدها مجاز می باشد.

  قطره های چشمی کورتیکواستروئید

    قطره های چشمی کورتیکواستروئید در زمان بروز مشکلات چشمی برای جلوگیری از وارد شدن صدمات جدی به چشم مورد استفاده قرار می گیرند، همچنین موجب تسکین قرمزی، التهاب و سایر مشکلات چشمی می شوند. عوارض کورتون موضعی

  متاسفانه این روزها استفاده از قطره های چشمی حاوی کورتیکواستروئید از جمله بتامتازون، آن هم بدون تجویز پزشک توسط برخی از افراد رو به افزایش است. مصرف خودسرانه این داروها بدون تجویز پزشک متخصص، می تواند عوارض زیادی را به همراه داشته باشد.

  عوارض این قطره ها عبارتند از: عفونت های چشمی، کاهش بینایی، درد چشم، تهوع و استفراغ، ابتلا فرد به آب سیاه (گلوکوم) و آب مروارید (کاتاراکت).

  همچنین در صورت وجود برخی بیماریها حتما باید پزشک معالج را مطلع سازیم تا در خصوص نحوه مصرف این داروها بطور ویژه راهنمایی شویم از جمله در مواردی که بیماریهای چشمی زیر در فرد وجود دارد:

  * کاتارکت و گلوکوم: کورتیکواستروئیدها می توانند باعث ایجاد بیماری یا بدتر شدن آن بشوند.

  * بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم: در این بیماران، بیماری گلوکوم و یا کاتاراکت آنها بوسیله کورتیکواستروئیدها پیشرفت می کند.

  * بالا بودن فشار داخل چشم و سل چشمی (به صورت فعال یا نهفته)

  * عفونت های چشمی: کورتیکواستروئیدها می توانند باعث بدتر شدن عفونت چشمی یا بروز عفونت چشمی جدید شوند.

  دگزامتازون

    دگزامتازون یا آن طور که بعضا دگزا گفته می شود ، یکی از داروهایی است که در اشکال مختلف خود (الگزیر، قرص، قطره، آمپول و پماد) یکی از پرمصرف ترین داروهاست.

  امروزه دگزامتازون توسط برخی افراد به عنوان داروی چاق کننده استفاده می شود که توضیح زیر در مورد آن ضروری است:

  دگزامتازون علاوه بر اینکه اشتها را زیاد می کند، از طریق ایجاد تورم در بدن، شما را چاق می کند. در حقیقت یکی از عوارض استفاده زیاد از کورتون ها گرد شدن و پف کردن صورت است که به دلیل تورم تدریجی در بدن و افزایش میزان چربی است. در نتیجه بیمار احساس می کند که چاق و قوی بنیه شده است. اما حقیقت این است که تمام کورتون ها در استفاده مکرر باعث تحلیل رفتن عضلات و پوکی استخوان می شوند.

  با توجه به اینکه دگزامتازون جزء قوی ترین کورتون هاست بالطبع عوارض این داروها که در ابتدای بحث در مورد آنها صحبت شد با مصرف مقادیر کمتر دگزامتازون ممکن است اتفاق بیفتد.

کورتون عامیانه گروهی از داروهاست که خاصیت مسکن و تضعیف سیستم ایمنی بدن را داشته و در درمان تعداد زیادی از بیماری‌ها کاربرد دارند. علمی این داروها کورتیکواستروئید است و به شکل قرص، آمپول، اسپری و پمادهای موضعی در بازار وجود دارند.

عوارض کورتون موضعی

پردنیزولون، بتامتازون، دگزامتازون، متیل پردنیزولون، تریامسینولون، هیدروکورتیزون و کلوبتازول همه از انواع کورتون‌ها هستند.

برای درمان برخی بیماری‌ها، به عنوان مسکن فوری از انواع کورتون‌ها استفاده می‌شود، مثلا در حساسیت‌های شدید (مثلا بعد از تزریق پنی‌سیلین)، تزریق یک آمپول کورتون می‌تواند نجات‌بخش باشد، یا در حملات شدید آسم، استفاده از کورتون خوراکی یا تزریقی باعث باز شدن راه‌های هوایی و بهبودی می‌شود.

در بسیاری از بیماری‌های پوستی حاد نیز پمادهای حاوی کورتون برای تسکین علامتی به کار می‌روند.

برای درمان نارسایی غده آدرنال (فوق کلیوی) و زمانی که کورتون در بدن ترشح نمی‌شود، نیز از داروهای کورتونی استفاده می شود.

موارد بی‌شماری از کاربرد این داروها در درمان درازمدت بیماری‌ها وجود دارد که قابل جایگزینی با هیچ داروی دیگری نیستند و به دلیل خاصیت تضعیف ایمنی کورتون‌ها، استفاده وسیع از این داروها برای درمان بیماری‌های خود ایمنی صورت می‌گیرد.

مثلا برای درمان روماتیسم مفصلی، انواعی از بیماری‌های کلیوی، نوعی از هپاتیت که هپاتیت خودایمنی یده می‌شود و انواعی از بیماری‌های پوستی مزمن، استفاده از کورتون به مدت طولانی کاربرد دارد.

درمان بیماری کرون که یک بیماری روده‌ای است و بیماری ام‌اس نیز در مراحل مختلف با کورتون‌ها صورت می‌گیرد.

اسپری‌های تنفسی مثال خوبی برای این فرم دارو هستند. اسپری بکلومتازون و فلوتیکازون در حال حاضر اساس درمان درازمدت آسم هستند و خوشبختانه عوارض بسیار کمی دارند. اسپری بینی این داروها نیز موجود است که با کمترین عارضه در درمان حساسیت‌های فصلی به کار می‌روند.

در مورد بیماری‌های مفصلی نیز در صورتی که مصرف دارو لازم باشد، تزریق داخل مفصل موثرتر و با عارضه کمتری همراه است.

اخیرا انواعی از کورتون موضعی به شکل انما برای درمان بیماری‌های روده‌ای نیز به بازار عرضه شده است.

عوارض کورتون‌ها کدامند؟

بعد از چند روز از مصرف کورتون، قرمزی و پف کردن صورت توجه اطرافیان را جلب می‌کند. در صورت ادامه مصرف دارو، جمع شدن چربی در پشت گردن و بین کتف‌ها باعث به هم خوردن تناسب اندام خواهد شد.

از عوارض دیگری که به دنبال مصرف طولانی کورتون به وجود می‌آید، رشد موهای زاید روی ران، تنه و صورت که برای خانم‌ها آزاردهنده است.

همچنین استفاده طولانی مدت در افراد مستعد می‌تواند باعث بالا رفتن قند خون و دیابت شود.

پوکی استخوان نیز از عوارض شناخته شده مصرف طولانی مدت این داروهاست.

از عوارض دیگر باید به افسردگی و فشار خون اشاره شود.

به دلیل خاصیت ضد التهابی قوی کورتون‌ها، متاسفانه این داروها مورد استفاده بیش از حد و خارج از قاعده قرار می‌گیرند و عوارض زیادی برجا می‌گذارند، مثلا در مورد انواع دردهای معمول اسکلتی و عضلانی گاهی از کورتون تزریقی استفاده می‌شود که اثر آن تسکین موقتی درد است و بیمار شروع به استفاده مرتب از این داروها می‌کند و عوارضی که پیشتر برشمرده شد، گریبانگیر او می‌شود.

در سال‌های اخیراستفاده از دگزامتازون تزریقی برای تسکین گلودردهای ویروسی رایج شده است که به دو دلیل خطاست: اول این‌که گاهی باعث افت قدرت ایمنی شده و بیماری عفونی شدیدتری را به دنبال خواهد داشت و دوم این‌که اگر مرتب تکرار شود، عوارض دارو بی‌جهت به بیمار تحمیل می‌شود.

برای کاهش عوارض کورتون ها چه باید کرد؟

مصرف کورتون البته در درمان بسیاری از بیماری‌ها حیاتی و لازم است و باید عوارض آن را به نوعی پذیرفت. خوشبختانه تمهیداتی برای کاهش این عوارض وجود دارد که به آنها اشاره می‌شود:

1 ـ کورتون‌ها را باید فقط زمانی که لزوم مصرف آن مشخص است، استفاده کنیم.

2 ـ کمترین میزان ممکن را استفاده کنیم و در کوتاه ترین زمان، درمان را به پایان برسانیم.

3 ـ تا حد امکان از فرم موضعی مثلا اسپری یا تزریق در مفصل استفاده کنیم.عوارض کورتون موضعی

4 ـ عوارض دارو را با درمان‌های کمکی کم کنیم، مثلا برای کاهش عارضه پوکی استخوان استفاده از کلسیم و ویتامینD و برای کاهش فشار خون، محدودیت نمک مصرفی موثر است.

5 ـ تا حد امکان از داروهای کوتاه اثر مثل هیدروکورتیزون و پردنیزولون استفاده شود.

یادآوری این نکته لازم است که برای بسیاری از بیماری‌ها، استفاده کوتاه مدت کورتون و برای برخی بیماری‌ها استفاده درازمدت و حتی مادام‌العمر کورتون‌ها لازم است، ولی باید عوارض این داروها را بدانیم و هرگز آنها را بیجا مصرف نکنیم.

کورتون را خودسرانه مصرف نکنید

بعضی افراد برای افزایش وزن از ترکیبات کورتون‌دار استفاده می‌کنند که این داروها در آنها باعث احتباس آب و نمک در بدن شده و در نتیجه افزایش وزن را موجب می‌شود.

یکی دیگر از عوارض داروهای کورتونی، عوارض گوارشی در کسانی که زخم‌های اثنی عشری و معده دارند، است و در این موارد باید احتیاط کرد و در کنار داروهای کورتونی یکسری داروهای گوارشی تجویز کرد.

بیمارانی که سابقه فشار خون دارند یا ترکیبات افزایش‌دهنده ادرار (دیورتیک) مصرف می‌کنند، باید به تداخل آن با داروهای کورتونی توجه کنند.

اگر مصرف داروهای کورتونی زیرنظر پزشک معالج باشد، نحوه مصرف و دوز مصرفی می‌تواند عوارض را کاهش دهد.

مصرف کورتون را فقط تحت‌نظر پزشک معالج، قطع کنید

کاهش و یا قطع مصرف داروی کورتونی در افرادی که به مدت طولانی مصرف‌‌کننده این دارو هستند، باید تحت‌نظر پزشک معالج صورت گیرد، زیرا قطع ناگهانی و خودسرانه این دارو عواقب ناگواری در پی دارد.

علت بروز این حالت، به سیستم بین غده هیپوفیز و غده فوق‌کلیه در بدن مربوط می‌شود. در افرادی که به علت ابتلا به روماتیسم یا بیماری‌های دیگر، به مدت طولانی از کورتون استفاده می‌کنند، این سیستم بلوکه می‌شود، از این‌رو این احتمال وجود دارد که در صورت قطع ناگهانی داروی کورتون، با هیجانی کوتاه مدت، فرد وارد حالت اغما شود.

از پماد کورتونی برای مدت طولانی استفاده نکنید

پمادهای کورتونی تا 7 درصد باعث بهبود بیماری‌های پوستی فرد می‌شود، اما استفاده طولانی مدت و بیش از دو تا سه هفته از پمادهای کورتونی، به علت بروز برخی عوارض ممنوع است.

هدف و اثر اصلی درمان با پمادهای کورتونی، اثر ضدالتهابی و ضد خارشی آنهاست.

پمادهای کورتونی برای درمان اگزماها مناسب هستند، ولی حتی‌الامکان باید از مصرف کورتون‌های قوی در نوزادان خودداری کرد و در بزرگسالان نیز نباید بیش از دو تا سه هفته از پمادهای کورتون استفاده کرد.

نازکی پوست و عروق سطحی پوست و در پی آن افزایش عفونت‌های ویروسی قارچی از عوارض استفاده ناسب و طولانی مدت پمادهای کورتونی است.

در کودکان از پماد کورتونی ضعیف استفاده کنید

در دوره کودکی باید از پمادهای کورتونی ضعیف استفاده شود، زیرا در غیر این صورت با توجه به وسعت زیاد سطح پوست بدن کودک نسبت به وزنشان باعث می‌شود که جذب بیشتری از این مواد صورت گیرد و کودکان در معرض عوارض ناشی از مصرف این پمادها هستند.

در روی صورت، نواحی چین‌ها، نواحی تناسلی و ناحیه پوشک بچه یعنی در چین‌های کشاله ران جذب پمادهای کورتونی بسیار زیاد است. در این نواحی به دلیل نازکی پوست و فضای بسته چین‌ها قدرت جذب بسیار بالاست که این پمادها وارد سیستم عمومی بدن شده و می‌توانند بر رشد کودکان اثر منفی و معکوس بگذارد.

مصرف پمادهای کورتونی در اطراف چشم و مخصوصا در کودکان باعث ایجاد بیماری‌هایی همچون آب مروارید، آب سیاه و افزایش فشار چشم می‌شود.

استفاده از کورتون با قدرت زیاد بر روی سطح وسیعی از پوست، به خصوص در کودکان باعث جذب داخلی کورتون می‌شود که این جذب داخلی باعث بلوکه شدن ترشحات کورتون داخلی از قشر سورنال شده و فرد ممکن است دچار حملات آدیسونی و یا حملات ناشی از کم کاری هورمون کورتون شود که در برخی موارد سبب مرگ، به ویژه در کودکان و نوزادان می‌شود.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

منابع:

جام جم – دکتر رضا کریمی ، متخصص بیماری‌های داخلی

ایسنا – دکتر سید حسن صیرفی ، فوق تخصص پوست و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

ایسنا – دکتر احمدرضا جمشیدی ، عضو هیات مدیره انجمن روماتولوژی

ایسنا – دکتر شادنیا، داروساز و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مطالب مرتبط:

کورتون ها؛ داروهایی بحث برانگیز

عوارض خود درمانی با قطره های کورتون چشمی

حقایقی درباره داروهای کورتیکواستروئید

زدن آمپول بهتر از خوردن داروست؟

دارو درمانی در آسم

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

شاید شما هم داروهای کورتیکواستروئید یا کورتون را شنیده باشید. کورتون ها یا گلوکوکورتیکوئیدها که گاهی فقط با استروئیدها شناخته می‌شوند، کاربردهای متفاوتی دارند. در این مقاله در مورد انواع کورتون‌ها، شیوه‌ی عملکرد و نقش آنها در بدن، موارد مصرف و عوارض جانبی کورتون‌ صحبت خواهیم کرد.عوارض کورتون موضعی

در دورانی از آنها به‌عنوان دارویی معجزه‌آور یاد می‌شد. مثلا در گذشته به گروهی از بیماران مبتلا به درد مفاصل، روزانه کورتیکواستروئید تزریق می‌شد. نتیجه‌ بسیار جالب‌توجه و بهبود در بیماران بسیار چشم‌گیر بود. به‌طوری که پزشکان فکر می‌کردند، درمان آرتروز یا همان درد مفاصل را کشف کرده‌اند. اما کم‌کم با گسترش مصرف کورتیکو‌استروئید مشخص شد که داستان آن‌طورها هم که فکر می‌کردند نیست. عوارض جانبی این دارو کم‌کم، بروز پیدا کرد و به بیماران درباره‌ی مشکلات بالقوه‌ی آن، هشدار داده می‌شد.

کورتیکواستروئید نوعی دارو است که در صورت مصرف درست و براساس دستورالعمل‌های مناسب، مؤثر خواهد بود. پس باید بدانید که این دارو دقیقا چیست، چگونه عمل می‌کند و استفاده از آن بدون ایجاد مشکلات و عوارض چگونه است. کورتون ها موادی با شباهت و ارتباط نزدیک با کورتیزون هستند؛ یعنی همان هورمونی که به‌شکل طبیعی از قشر آدرنال یا فوق‌کلیوی (قسمت بیرونی غده فوق کلیوی) مغز ترشح می‌شود. انواع کورتون یا کورتیکواستروئیدها شامل موارد زیر هستند:

کورتیزون نقش مهمی در کنترل تعادل آب و نمک در بدن دارد. ضمن اینکه میزان کربوهیدرات‌ها، چربی و سوخت‌وساز پروتئین‌ها را نیز تنظیم می‌کند.

وقتی به بدن فشار وارد می‌شود، غده‌ی هیپوفیز در ناحیه‌ی زیر مغز، ACTH یا آدرنوکورتیکوتروپین تولید می‌کند. این ماده، غدد فوق‌کلیوی را برای ترشح کورتیزول تحریک می‌کند. کورتیزول اضافی به بدن کمک می‌کند تا با موقعیت‌های استرس‌زا مانند عفونت، ضربه‌ی ناگهانی، جراحی یا مشکلات عاطفی روبه‌رو بشود. وقتی مشکلات و موقعیت‌های ‌برده به پایان می‌رسند، ترشح غده‌ی فوق‌کلیوی هم به‌شکل عادی بازمی‌گردد. غدد فوق‌کلیوی معمولا هر روز صبح ۲۰ میلی‌گرم کورتیزول ترشح می‌کنند، اما در صورت لزوم، میزان این ترشح می‌تواند ۵ برابر هم بشود.

کورتیکواستروئیدها با حضور در سیستم ایمنی بدن، مانع تولید موادی مانند پروستاگلاندین‌ها (prostaglandins) در بدن می‌شوند. این مواد در بدن حساسیت و التهاب ایجاد می‌کنند. باوجوداین، این داروها مانع از عملکرد صحیح سلول‌های سفید خونی و مبارزه‌ی آنها با عوامل خارجی در بدن هم می‌شوند و در عملکرد صحیح سلو‌های سفید خونی اشکال ایجاد می‌کنند. مداخله در کار سیستم ایمنی باعث افزایش خطر عفونت می‌شود.

کورتیکواستروئیدها برای درمان وضعیت‌های مختلفی کاربرد دارند. برای نمونه از آنها برای کنترل التهاب مفاصل و ارگان‌ها در بیماری‌های زیر استفاده می‌شود:

کورتیکواستروئیدها به‌طور ساختاریافته برای درمان آرتروز استفاده نمی‌شوند. اما گاهی به‌شکل موضعی در ناحیه‌ی مفصلی که درگیر مشکل است، تزریق می‌شوند. اما شیوه‌ی استفاده‌ی درست از کورتیکواستروئید چیست؟ کورتیکواستروئیدها شیوه‌ی مصرف و استفاده‌ی گوناگونی دارند. مثلا به‌شکل‌های زیر استفاده می‌شوند:

کورتیکواستروئیدها به‌عنوان مواد سازنده در محصولات زیر هم دیده می‌شوند:

این داروها در ترکیب با سایر داروها به‌شکل کوتاه‌مدت و بلندمدت استفاده می‌شوند. پردنیزون (Prednisone) (با ‌های تجاری کورتان، دلتاسون، لیوکوئیدپرِد، مِتی‌کورتن، اوراسون، پاناسول-اِس، پردینسن‌-ام، اِستراپرِد)، رایج‌ترین نوع کورتیکواستروئید ترکیبی است که برای درمان ورم مفاصل استفاده می‌شود. این نوع از کورتیکواستروئید ۴ تا ۵ برابر قوی‌تر از کورتیزول است. بنابراین ۵ میلی‌گرم از آن به‌اندازه‌ی میزان کورتیزول تولیدی روزانه در بدن است. انواع دیگری از کورتیکواستروئیدها هم وجوددارد که از نظر شدت اثرگذاری و نیمه‌عمر متفاوت هستند.

تزریق استروئید یا کورتیزون نوعی تزریق است که در آن ماده‌ی دارویی مستقیما به مفصل موردنظر وارد می‌شود. این نوع تزریق به پزشک کمک می‌کند تا مقدار زیادی از دارو را مستقیما به ناحیه‌ای که دچار مشکل و التهاب است، وارد کند. چون تزریق در موضع مشکل صورت می‌گیرد، سایر نواحی بدن تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرند. یکی از عوارض شایع تزریق این دارو، عفونت در ناحیه‌ی تزریق است. تزریق پیاپی در یک ناحیه از مفصل هم می‌تواند موجب آسیب به غضروف‌ها بشود. پزشکان در صورتی از این درمان بهره می‌برند که راه‌های دیگر جواب‌گو نباشند. آنها سعی می‌کنند تعداد تزریقات برای بیمار را در هر ماه و برای هر عضله محدود کنند. یعنی نباید تعداد تزریق برای یک عضله خاص از حدی بشود.

اثرات جانبی مصرف کورتیکواستروئیدها می‌تواند بسیار جدی ظاهر بشود. مثلا بیماری کوشینگ از جمله عوارضی است که ممکن است به‌دنبال مصرف کورتیکواستروئیدها در فرد ایجاد بشود. این بیماری نوعی اختلال در عملکرد غدد فوق کلیوی است و باعث ترشح بی‌اندازه‌ی کورتیزول می‌شود. فهرست عوارض جانبی این دارو بسیار طولانی است، اما برخی از آنها به قرار زیر هستند:

این عوارض جانبی با رعایت توصیه‌های پزشک و به حداقل رساندن دُز مصرف کاهش پیدا می‌کنند. دست‌کاری در دُز یعنی کم یا زیاد کردن بدون مشورت تخصصی و بره‌ای مشخص اصلا توصیه می‌شود.

در درمان کوتاه‌مدت، دُز متوسطی از پردنیزون استفاده می‌شود و در طول ۱ یا ۲ هفته، مقدار آن کاهش پیدا می‌کند یا به تعادل می‌رسد. هدف از این نوع درمان، اثرگذاری آنی دارو است و مدت مصرف طولانی نیست. درمان بلندمدت هم برای مشکلات جدی‌تری مانند روماتیسم مفصلی و بیماری‌های مشابه است. دُز مصرفی معمولا ۵ تا ۷ و نیم میلی‌گرم از پردنیزون به‌طور روزانه خواهد بود که در طول ماه‌ها یا سال‌ها ادامه می‌یابد.

دُزهای مصرفی بالا معمولا برای بیماری های التهابی نادر و شدید تجویز می‌شود. در مصرف دُزهای بالا، دارو به‌شکل ۱ میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بیمار یا تقریبا ۶۰ میلی‌گرم در دفعات مختلف در طول روز به بیمار داده می‌شود. در این نوع از مصرف، به‌تدریج از دُز دارو کم می‌شود. برای اینکه عوارض جانبی نمود پیدا نکنند باید از کمترین میزان دُز، مصرف دارو را شروع و پیگیری کرد.

برای اینکه غده‌ی فوق‌کلیوی بتواند به‌طور طبیعی شروع به ترشح دوباره‌ی کورتیزول کند باید دُز دارو را به‌تدریج کاهش داد. کاهش سریع دُز باعث بروز مشکلی موسوم به بحران آدرنال می‌شود. این بحران، نتیجه بر هم خوردن میزان کورتیزول در بدن است. البته به‌ندرت رخ می‌دهد. در مواردی که کورتیکواستروئیدها با دُز کم در مدتی طولانی مصرف می‌شوند، کاهش مصرف می‌تواند تا ماه‌ها یا سال‌ها به‌طول انجامد. گاهی‌اوقات، دُزها فقط در هر بازه‌ی زمانی متناوب، ۱ میلی‌گرم کاهش می‌یابند تا مشکلات و عوارض جدی‌تری پدید نیاید.

وقتی این دارو در کوتاه‌مدت استفاده می‌شود، روند کاهش دُز سریع‌تر خواهد بود و میزان دُزی که کاسته می‌شود هم است. یکی دیگر از عوارض قطع دارو، سندروم بازگیری استروئید یا اثر بازگشت (Rebound effect) است که در آن، بدن واکنشی اغراق‌آمیز و شدید نسبت به قطع دارو نشان می‌دهد. این اثر باعث تب، درد ماهیچه‌ها و مفاصل می‌شود. عوارض ‌برده باعث می‌شوند که پزشک نتواند متوجه ریشه این عوارض بشود. زیرا تمایز میان اینکه عوارض ناشی از تشدید بیماری هستند یا به‌خاطر قطع دارو، کمی دشوار است.

گفته می‌شود که اگر مصرف ۵ میلی‌گرم پردنیزون را پایه‌ی مقایسه‌ی سایر کورتیکواستروئیدها قرار بدهیم، دُز سایرین باید به قرار زیر باشد:

در آخر یادتان باشد که کورتیکواستروئیدها، داروهایی قوی هستند که استفاده از آنها در رفع مشکلات مختلف مفید واقع می‌شود، اما نباید از عوارض جانبی آنها غافل شد. در هر حال، اثرگذاری این داروها برای مسائل مختلف ثابت‌ شده است.

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9تومان

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

عوارض کورتون موضعی

خواص خوراکی ها

۵ چربی سوز طبیعی برای افزایش متابولیسم و ‌

قارچ گانودرما چیست و چه خواصی دارد؟

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

خواص گزنه؛ ۱۶ خاصیت گیاه گزنه که سرشار از ویتامین D است

بارداری دوقلو؛ ۱۱ نکته برای مراقبت از مادر و جنین‌های دو یا چندقلو

نوروفیدبک چیست و چطور به درمان اختلالات روانی کمک می‌کند؟

کتاب قاف، بازخوانی زندگی آخرین پیامبر از سه متن کهن فارسی

ماتریس بازخورد؛ چطور از بازخوردها نهایت استفاده را ببریم؟

سردرد سینوسی؛ نشانه ها و راه‌های درمان آن

برترین فوتبالیست های جهان در طول تاریخ

قهرمانان شطرنج جهان؛ با ۱۰ نابغه شطرنج دنیا آشنا شوید

عجیب ترین قوانین دنیا که با شنیدن آن‌ها بهت‌زده خواهید شد

بهترین کشورها که پذیرای متقاضیان مهاجرت از طریق کار هستند

بهترین رمان های عاشقانه که حس عشق را در شما زنده می‌کنند

پرفروش ترین خودروهای جهان در سال ۲۰۱۷

%PDF-1.6
3 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 4 R&gt&gt
endobj
4 obj
&gt
stream
xUny85qҲlGL!RQ_i,[߶JH*ыHcc]

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

زمينه تحقيق: رينيت آلرژيک شايعترين تظاهر ازديار حساسيت آتوپي ( آتوپي به صورت وجود آنتي باديهاي اختصاصي برعليه يک يا چند آلرژن شايع که توسط تست پوستي مشخص مي شوند تعريف مي گردد) مي باشد و از شيوع بالايي برخوردار است. در حدود 2 ميليون نفر در آمريکا از اين بيماري رنج مي برند. همچنين در يک مطالعه در سال 1975در همين کشور مشخص شده است که به علت رينيت آلرژيک در يک سال، بيماران مبتلا 28 ميليون روز از فعاليت بازمي مانند، به مدت 5 ميليون روز بستري مي شوند و 2 ميليون روز تحصيلي را از دست مي دهند و هزينه سرويسهاي پزشکي براي رينيت آلرژيک در يک سال در آمريکا 5 ميليون دلار مي باشد. متاسفانه آماري در اين زمينه در کشور ما وجود ندارد. در آمار کشورهاي انگلستان و آمريکا شيوع بيماري از 3.2 الي 18 درصد متفاوت مي باشد ولي اغلب آمارها در حدود %1 مي باشد. اگر رقم %1 را درکشور خودمان صادق بدانيم حدود 6 ميليون نفر مبتلا به اين بيماري در کشور ما وجود دارد که خود مي تواند با رسنگيني به سيستم بهداشتي و درماني كشور تحميل نمايد. مطالعات زيادي در زمينه درمان براي كنترل علايم بيماري با انواع داروهاي سيستميک و موضعي شده است و در اکثر کتب، درمان با آنتي هيستامينهارا در مرحله اول و کورتون را در مرحله بعدي ذکر کرده اند ولي در مطالعه ما نشان داده شده است که با توجه به اثرات چشمگير کورتون موضعي و عدم عوارض واضح مي توان در افراد خاصي از کورتون موضعي به عنوان داروي رده اول استفاده کرد.روش کار: در اين تحقيق ما اثرات داروهاي سيستميک (آنتي هيستامينها) و استروئيدهاي موضعي (قطره بتامتازون) را در بهبود علايم رينيت آلرژيک با هم مقايسه نموديم که يک کارآزمايي باليني (Clinical trial) به صورت يک سو کور (Single blind) مي باشد. در گروه اول بيماران قرص آنتي هيستامين (دکسکلرفنيرامين) را سه نوبت در روز به مقدار 2mg در گروه دوم قطره بتامتازون را به صورت موضعي در بيني سه نوبت در روز به مدت يک ماه دريافت نمودند. 72 بيمار مطالعه را به اتمام رساندند. 36 بيمار گروه اول و 36 بيمار گروه دوم را تشکيل مي دادند. انتخاب دارو در بيماران به طور متناوب بود.يافته ها: شايعترين علامت قبل از شروع درمان، احتقان بيني به ميزان %95.8 بود که بعد از درمان با آنتي هيستامينها به %18 و بعد از کورتون موضعي به %8 رسيد. در مقايسه نتايج اثرات اين دو روش درماني مشاهده گرديد که علايم بيماري از قبيل ترشحات پشت حلقي، هيپرتروفي مخاطات بيني، بي حالي در گروه دوم (درمان با کورتون موضعي) بهتر از گروه اول ( آنتي هيستامين سيستميک) کنترل شدند. مشخصترين اختلاف و تاثير درمان در علامت ضعف و بي حالي بود که در مصرف با کورتون از %8 به %3 بعد از درمان رسيد ولي در گروه درمان با آنتي هيستامينها از %8 به %55 کاهش يافت، ولي علايمي از قبيل سردرد، احتقان بيني، خارش و آب ريزش از بيني در هر دو گروه به طور يکسان بهبود پيدا کردند.نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان اظهار نمود که داروهاي استروئيد موضعي به تنهايي مي توانند يک درمان بسيار مناسب در تخفيف علايم باشند مخصوصا در افرادي که اثر خواب آلودگي آنتي هيستامينها مانع از کارهاي دقيق از قبيل رانندگي، کشيک در مراکز مختلف مي شود استفاده از قطره هاي موضعي کورتون توصيه مي شود.

تهران، بزرگراه اشرفی اصفهانی، نرسیده به پل بزرگراه شهید همت، خیابان شهید قموشی، خیابان بهار، نبش کوچه چهارم، پلاک 1

کدپستی: 1461965381

عوارض کورتون موضعی

تلفن و 442651 (9821+)

کارگاه های آموزشی

اخبار

JCR

خبرگزاری سیناپرس

پیوندهای مرتبط

1