عوارض مصرف متیل پردنیزولون

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

متیل پردنیزولون برای خواص ضدالتهابی و اثراتی که در سرکوب دستگاه ایمنی بدن دارد به‌کار می‌رود. متیل پردنیزولون کمک می‌کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش‌های حساسیتی کاهش یابند. متیل پردنیزولون همچنین در درمان بیماری‌های گوناگونی مثل آسم، آرتریت، مشکلات پوستی، حساسیت شدید، و برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 1 تا 8 میلی گرم به صورت عضلانی و یا 2 تا 6 میلی گرم داخل ضایعه تزریق می شود.
کودکان:متیل پردنیزولون استات، 14 تا 835 میکروگرم/کیلوگرم به صورت عضلانی هر 12 تا 24 ساعت تزریق می شود.
بالغین:متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات، 1 تا 25 میلی گرم به صورت عضلانی یا وریدی هر 4 ساعت تزریق می شود.
بالغین:متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات، 1 تا 25 میلی گرم به صورت وریدی در فواصل 2 تا 6 ساعت برای مدت 24 تا 48 ساعت، تزریق می شود.

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 4 میلی گرم پیرامون ضایعه تزریق می شود.

عوارض مصرف متیل پردنیزولون

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 1 تا 8 میلی گرم به صورت عضلانی تزریق می شود.
کودکان:متیل پردنیزولون استات، 117 میکروگرم/کیلوگرم به صورت عضلانی هر 3 روز یک بار تزریق می گردد.

مانند سایر گلوکوکورتیکوئیدها عمل می‌کند.

اختلالات بینائی، عوارض گوارشی، پوکی استخوان، دیابت بی مزه، افزایش فشار خون، عفونتهای موضعی یا سیستمیک، سندرم کوشینگ، ادم، آتروفی بافتی، زخم یا خارش در محل تزریق، علائم التهاب و تاخیر در بهبود زخمها، تهوع و استفراغ؛ تورم پاها و ساق ها؛ افزایش وزن سریع؛ یا اختلالات قاعدگی (دوره ماهانه)

برای بیمارانی که نسبت به آن دارو حساسیت دارندو برای مبتلایان به عفونت های سیستمیک قارچی و برای نوزادان نارس منع مصرف دارد.مصرف این دارو طی دوره شیردهی توصیه نمی شود.برای بیماری های زیر نیز بااحتیاط تجویز شود : زخم گوارشی، بیماری کلیوی، هیپرتانسیون، استئوپوروز، دیابت شیرین، هیپوتیروئیدی، سیروز، کولیت اولسراتیو، اختلالات ترومبوآمبولیک، تشنج، میاستنی گراو، نارسایی قلبی، سل، هرپس سیمپلکس چشمی، بی ثباتی احساسی و رفتارهای سایکوتیک و همین طور برای خانم های باردار.

هنگام مصرف متیل پردنیزولون توصیه می شود

دارو های هم گروه متیل پردنیزولون

شرایط نگهداری دارو

پاسخ به سوالات پزشکی ، مامایی و جنسی شما (توسط پزشک و ماما مجله دلگرم)

© تمامی حقوق این سایت برای شرکت آرادپرداز محفوظ است ؛ هر گونه استفاده از مطالب دلگرم با رعایت شرایط بازنشر امکان پذیر است.

کورتون‌ها (کورتیکواستروییدها) دسته ‌ای از داروها هستند که در درمان بیماری‌‌های متعدد، به صورت کوتاه‌ مدت و گاه نیز طولانی‌ مدت تجویز و مصرف می شوند و می ‌توانند منجر به حفظ حیات یا بالا بردن کیفیت زندگی بیماران شوند.داروهای کورتونی موجود در بازار دارویی کشور عبارت هستند از دگزامتازون، بتامتازون، هیدروکورتیزون، پردنیزولون، متیل پردنیزولون، فلورومتولون، کلوبتازول و غیره. کورتون یا کورتیکواستروئید نوعی چربی است که در کبد از ماده اولیه کلسترول ساخته شده و غده آدرنال یا فوق کلیوی از آن‌ها در ساختن هورمون‌ها استفاده می کند. مهم ترین هورمون استروئیدی که در بدن ساخته می شود «کورتیزول» دارد. این دسته موارد به طور مصنوعی هم ساخته می شوند که «کورتون» می گویند. کورتون‌ها در درمان بسیاری از بیماری‌ها مانند آسم، روماتیسم مفصلی، اگزما، لوسمی و بسیاری بیماری‌های دیگر استفاده می شود.
کورتون‌ها از داروهایی هستند که دو لبه تیزی دارند به عبارتی در مصرف کم و زیاد آن بیمار دچار عارضه می شود و به عبارتی هیچ ارگانی در بدن وجود ندارد که از مصرف کورتون‌ها اثر منفی نپذیرد.
نازک شدن و تحلیل رفتن پوست، افزایش فشار درون چشم، آب مروارید، افزایش فشار خون، پوکی استخوان، ضعف عضلانی، بالا رفتن قند خون، آسیب در فرایند ترمیم بافت‌ها و اختلال در فرآیندهای سیستم ایمنی بدن، افزایش امکان بروز عفونت‌ها و نارسایی ثانویه غده فوق‌کلیوی از جمله عوارض مصرف خودسرانه و نادرست داروهای کورتون هستند.
یکی از بیش ترین موارد سوء مصرف داروهای کورتون، استفاده از آن‌ها به صورت خوراکی در افزایش اشتها و چاقی است. با توجه به این که یکی از عوارض این داروها افزایش اشتها است، ممکن است به منظور چاقی نیز از سوی افراد استفاده شود. عارضه دیگر این نوع داروها، احتباس آب و نمک و نیز تغییر در توزیع چربی است که منجر به پف کردن و گرد شدن صورت می‌ شود. این وضعیت به عنوان چاقی قلمداد شده و موجب افزایش سوء‌مصرف این داروها می‌‌شود؛ در حالی که این افزایش کاذب اشتها و پف کردن ظاهری صورت با عوارض جبران ‌ناپذیر در مصرف طولانی‌ مدت همراه است.فرآورده‌ها یا پودرهای چاق کننده در بدنسازی اغلب حاوی مقدار بالای کورتون هستند که این مواد باعث احتباس آب در بدن فرد مصرف کننده شده و به صورت کاذب باعث افزایش وزن می گردند.
آخرین اقدام برای درمان آلرژی استفاده از داروهای کورتونی است، البته افرادی که در ابتدای علائم آلرژی از آمپول‌های کورتونی مثل دگزامتازون و هیدروکروتیزون استفاده می ‌کنند، دچار پوکی استخوان می ‌شوند که توصیه می‌‌شود در ابتدا افراد با داروهای ساده اقدام به درمان کنند. آمپول‌‌های شیری جزو کورتون‌های طولانی‌ اثر هستند که مصرف خودسرانه آن عوارض بسیار زیادی روی افراد می ‌گذارد.
مصرف بیش از اندازه کورتون‌ها به صورت خوراکی و تزریقی در ایجاد ترک‌های پوست مؤثر است.کورتون در ۱۲ تا شش ماه نخست مصرف روی پوکی استخوان اثر می‌‌گذارد و باعث می ‌شود جذب کلیسم از دستگاه گوارش کم تر و دفع کلیسم از ادرار بیش تر شود و همچنین باعث کاهش هورمون‌های جنسی و افزایش تجزیه استخوان می ‌شود.مصرف کورتون باعث می ‌شود فرد دچار مشکل عضلانی شود، تعادل لازم را نداشته باشد و مستعد پوکی استخوان و شکستگی شود.داروهای کورتون می تواند در کودکان عامل به وجود آورنده خونریزی لثه باشند.
کورتون مانع فعالیت سلول‌هایی می‌‌شود که در استخوان‌‌سازی‌ و رسوب کلسیم در استخوان‌ها نقش دارند. از سوی دیگر از جذب کلسیم در روده جلوگیری می‌ کند، در نتیجه کلسیم از استخوان‌ها برداشته می‌ شود و به درون خون راه می ‌یابد. این دو فرآیند موجب پوکی ‌استخوان می‌ شود. در افرادی که از این داروها استفاده می ‌کنند لازم است برای پیشگیری از بروز عوارض، مصرف لبنیات را در رژیم غذایی خود بگنجانند و در صورت نیاز از مکمل‌های کلسیم هم استفاده کنند.
کورتون‌ها اغلب موجب دفع پتاسیم و جذب سدیم می ‌شوند. مصرف نمک سدیم در این بیماران می ‌تواند موجب تورم شدید شود. رژیم غذایی چنین فردی باید در حد امکان بدون نمک طعام باشد. مصرف طولانی کورتون احتمال ابتلا به آب مروارید و گلوکوم (آب ‌سیاه) را نیز زیاد می ‌کند.مصرف کورتون‌ها سیستم ایمنی فرد را ضعیف می کند و فرد مستعد ابتلا به انواع عفونت‌ها
می گردد.
مطالعات جدید نشان داده است با مصرف کورتون فعالیت‌‌های مربوط به حافظه دراز مدت مانند استعداد یادگیری، یادآوری سریع و یادآوری با تأخیر کاهش می ‌یابد. بیش تر این فعالیت‌ها در طول ۱۰ روز بعد از قطع دارو به حالت نخست برمی ‌گردد. اگر چه زمان بیش‌تری به ‌طول می ‌انجامد تا یادآوری سریع به حالت عادی برگردد.
استفاده از پمادهای حاوی کورتون شاید به سرعت التهابات پوستی را درمان کند اما استفاده طولانی از آن موجب قرمزی پوست می ‌شود. استفاده طولانی مدت از کورتون باعث نازک شدن پوست و گشاد شدن رگ‌‌های زیرپوست می ‌شود که پیامد آن قرمزی پوست است.مصرف کورتون باعث جمع شدن آب و نمک در بافت‌ها شده و به این ترتیب فشار خون در رگ‌ها را بالا می برد که در نهایت امکان دارد به بیماری پرفشاری خون منجر شود.
یکی از عوارض استفاده زیاد از کورتون‌‌ها افزایش میزان چربی است. این حالت به علاوه تورم بدن باعث پُف ‌کردن فرد شده و علامتی به صورت ماه ایجاد می ‌کند. البته صورت از لحاظ زیبایی مثل ماه نمی ‌شود بلکه مثل ماه گرد می ‌شود.
دگزامتازون از دسته داروهای ضد التهاب و کورتون محسوب می شود که سرکوب کننده سیستم ایمنی است. آمپول دگزامتازون در میان جوانان بدنساز به عنوان یک داروی کورتونی برای فربه سازی بدن استفاده می ‌شود.استفاده طولانی مدت از این دارو می ‌تواند به آب سیاه، آب مروارید، دیابت، شکنندگی استخوان منجر شود. دگزامتازون نه فقط باعث افزایش حجم عضلات و توان ورزشکاران نمی ‌شود بلکه باعث افزایش تجزیه عضلات، کاهش توده عضلانی و ضعف آن نیز می‌ شود.استفاده مکرر از کورتون باعث تحلیل رفتن عضلات می ‌شود. به ‌دلیل تخریب پروتئین‌های بدن، پروتئین غذایی فرد باید حتی ‌الامکان بالا باشد. تجویز داروهای کورتونی به‌ منظور درمان آسم کودکان موجب تأخیر در رشد کودک می ‌شود.
استفاده از مقادیر بالای کورتون موجب افزایش احتمال نوع خاصی از بی ‌نظمی ضربان قلب که یکی از عوامل اصلی سکته مغزی است، می‌ شود.علاوه بر این‌ها استفاده از کورتون می ‌تواند موجب سردرد، سرگیجه، عصبانیت، افسردگی،‌ هیجان ‌پذیری، اختلال ‌خواب، جوش غرور، رشد موهای زائد، ناراحتی معده، افزایش فشار خون، تأخیر در بهبود بیماری‌های عفونی و زخم‌ها، درد یا ضعف عضلانی، افزایش تعریق، تشنگی شدید، کبود شدگی غیرطبیعی و اختلال در قاعدگی زنان نیز بشود.
مصرف کورتون با معده خالی می‌ تواند موجب خون ریزی معده و اثنی عشر شود.کورتون باعث افزایش ترشحات اسیدی معده می شود و در نتیجه امکان دارد باعث آسیب و افزایش خطر ابتلا به زخم معده شود.مصرف کورتون‌های قوی منجر به عفونت اگزما می‌‌شود و بیماران باید برای درمان از نوع متوسط کورتون‌‌ها و در صورت خارش شدید از قرص‌ آنتی‌ هیستامین استفاده کنند.
به دلیل خاصیت ضد التهابی قوی کورتون‌ها، متأسفانه این داروها مورد استفاده بیش از حد و خارج از قاعده قرار می ‌گیرند و عوارض زیادی بر جا می گذارند، مثلاً در مورد انواع دردهای معمول اسکلتی و عضلانی گاهی از کورتون تزریقی استفاده می‌ شود که اثر آن تسکین موقتی درد است و بیمار شروع به استفاده مرتب از این داروها می‌ کند و عوارضی که پیش‌تر برشمرده شد، گریبان گیر او می ‌شود.
*رزیتا ابراهیمی
*عکس‌ از: livestrongcdn

code

1