نشانه‌های سجاوندی
عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است
لیست مطالب :
یکی از حساس‌ترین اندام‌های بدن انسان گوش است که اگر دچار عفونت یا چرک شود،مشکلی به عفونت گوش به وجود می‌آورد. این مشکل که به دلیل التهاب گوش میانی و اجتماع مایعات چرکی در گوش میانی اتفاق می‌افتد، بسیار دردناک است و ممکن است مشکلاتی را برای مبتلایان به دنبال داشته باشد.در ادامه با دکتر نیم همراه باشید.
عفونت گوش می‌تواند به دو صورت حاد یا مزمن ظاهر شود. نوع حاد این بیماری در کوتاه‌مدت به‌صورت دردناک ظاهر می‌شود و نوع مزمن آن، آسیب‌های خود را در بلندمدت به گوش وارد می‌کند. عفونت گوش، کودکان تازه متولدشده را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنا بر آمارهای جهانی، کودکانی که از سنین ۶ تا ۱۲ سالگی شیر مادر را تغذیه می‌کنند، کمتراز کودکانی که شیر خشک مصرف می‌کنند به این بیماری مبتلا می‌شوند.
بنا بر موارد اعلام‌شده، چرک گوش می‌تواند از کودک تا سالمند را تحت تأثیر خود قرار داده و مشکلات جدی ایجاد کند. در این مقاله از دکتر نیم به شما کمک خواهیم کرد تا از خطرات احتمالی چرک گوش در امان باشید.
همانطور که گفته شد، کلی‌ترین علت عفونت گوش یک ویروس یا باکتری در گوش میانی است. همانطور که در شکل می‌بینید این ویروس‌هاو باکتری‌ها می‌توانند سبب تجمع مایع در گوش میانی بشوند و شیپور استاش گوش رامسدود کنند. زمانی که این اتفاق می‌افتد، تهویه هوا مختل شده و مکان مناسبی برایرشد عفونت به وجود می‌آید. عفونت گوش در کودکان معمولاً در اثر یک ویروس مثل سرماخوردگیو آنفولانزا ایجاد می‌شود.
عوارض عفونت گوش میانی چیست
یکی از عمده‌ترین
نگرانی مبتلایان به این بیماری، عوارض جانبی آن است. عوارض عفونت گوش عبارت‌اند از:
کم شنوایی یا اختلال در شنیدن یکی از عمده‌ترین و شایع‌ترین عوارض عفونت گوش است که معمولاً بعد از بهبود این بیماری از بین می‌رود و فقط در موارد حاد، با آسیب به گوش میانی باقی می‌ماند.
عفونت گوش در نوزادانی که دچار اختلال شنوایی شده‌اند باعث تأخیر در آموختن مهارت‌های اجتماعی و سخنوری آن‌هامی‌شود. این موضوع می‌تواند مشکلاتی را برای زبان و تکلم نوزادان به وجود بیاورد.
اگر این بیماری به‌خوبی درمان نشود، چرک گوش می‌تواندعلاوه بر گوش‌درد به سایر اندام‌ها گسترش یابد و آنها را نیز درگیر سازد. همچنیکان گسترش عفونت به جمجمه، مغز و بافت‌های مننژیت مغز در این حالت وجود دارد.
علی‌الخصوص در
کودکان هنگام عفونت، به علت تجمع مایع پشت پرده‌ی گوش و ایجاد فشار، امکان پارگی پرده‌ی
گوش وجود دارد.
این بیماری می‌تواند تمام سنین را درگیر خود کند، به همین علت، علائمی که در افراد مختلف ایجاد می‌کند نیز متفاوت خواهد بود. به‌طور مثال علائمی که افراد بزرگ‌سال دارند با علائم نوزادان متفاوت خواهد بود.
به تمام این
علائم، مشکلات اندام‌های تنفسی فوقانی مانند آبریزش بینی، سوزش بینی، سرفه‌های
مکرر و را نیز اضافه کنید.
در ابتلا به اینبیماری تمام افراد شانس یکسانی ندارند و بعضی از شرایط شانس ابتلا به عفونت گوش درافراد مختلف را افزایش می‌دهد. در این بخش از مقاله به ذکر عوامل افزایش‌دهنده خطرمی‌پردازیم:
کودکان بین ۶ تا ۱۲ ماه از سایرین، مستعد ابتلا به این بیماری هستند. احتمالاً علتش سیستم ایمنی ضعیف کودکان باشد.
معمولاً کودکانی که از نعمت شیر مادر محروم بوده‌اند از کودکانی که شیر مادر خورده‌اند دچار بیماری‌های مختلف ازجمله عفونت گوش می‌شوند.
معمولاً در فصول پاییز و زمستان، شانس ابتلا به این بیماری است.
معمولاً افرادی که در معرض دود سیگار یا هوای آلوده هستند از افرادی که در هوای پاک زندگی می‌کنند به عفونت گوش دچار می‌شوند.
همواره می‌شنویم که پیشگیری بهتر از درمان است. درواقع روش‌های پیشگیری و دوری از این بیماری کمترین هزینه رادارند و از عقلانی‌ترین راه‌ها به‌حساب می‌آیند. این روش‌ها عبارت‌اند از
سرماخوردگی مبدأ بخش زیادی از عفونت‌هاست. درواقع اگر از سرماخوردگی پیشگیری کنید، عفونت گوش را ازخود و بدن خود دور ساخته‌اید.
مهم نیست که
سیگار یا قلیان نمی‌کشید! حتی قرار گرفتن در مجاورت دود سیگار یا قلیان نزدیکان
خود باعث عفونت‌های فراوان در بدن می‌شود. بنابراین تا آنجا که می‌توانید از دود
دخانیات دوری‌کنید.
نظر
التهاب گوش یا عفونت گوش که به اوتیت (Otitis) شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌یم.
عوارض عفونت گوش میانی چیست
دستگاه شنوایی انسان از سه بخش گوش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است.
گوش بیرونی یا خارجی که به چشم دیده می شود، شامل پرده گوش (صماخ)، مجرای گوش و لاله گوش است وارتعاشات اصوات را می گیرد و به پرده صماخ انتقال می دهد.
گوش میانی شامل صندوق صماخ و استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی است و به واسطه این استخوان ها ارتعاشات اصوات را به گوش درونی منتقل می کند که از آنجا به وسیله عصب شنوایی به مغز منتقل خواهد شد.
گوش درونی یا داخلی در ارتباط با مغز واعصاب شنوایی است.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آن بیماری گوش شناگر هم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
افرادی که شنا می کنند و یا با وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
درمان عفونت گوش خارجی
برای درمان عفونت گوش خارجی باید از آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک متخصص استفاده شود.
تخلیه ترشحات چرب و عفونی مجرای گوش بیرونی از طریق شستشوی گوش نیز در برخی موارد مفید است.
در صورتی که فرد بیمار دچار زونای گوش شده باشد باید دقت کند و از داروهایی چون آسیکلوویر و یا کورتون، طبق دستور پزشک معالج استفاده نماید، زیرا بیماری زونا سبب فلج عصب شنوایی شده و اختلالات شنوایی و تعادلی ایجاد می کند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان دیده می‌شود. این بیماری به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از راه خون (در سرخک، مخملک، تیفوس و عفونت خون) و یا از طریق دستکاری مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
عوارض عفونت گوش میانی چیست
لذا در صورت عفونت گلو و سینوزیت هر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیرا عفونت های گلو و سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی داشته باشد.
درمان عفونت گوش میانی
از طریق آنتی بیوتیک (پس از آنتی بیوگرام از ترشحات گوش) و قطره های گوش و مسکن می توان به درمان آن پرداخت.
در صورتی که استخوانچه های گوش میانی دچار عفونت شوند، خروج ترشحات چرکی بدبو از مجرای گوش به همراه کاهش شنوایی رخ می دهد که درمان با چرک خشک کن (آنتی بیوتیک) و در موارد جراحی ضرورت دارد.
اگر عفونت گوش میانی ادامه داشته باشد، پرده صماخ فرصت ترمیم و بسته شدن را پیدا نمی‌کند و در نتیجه فرد دچار عفونت مزمن گوش میانی می‌شود.
پیشگیری از عفونت گوش خارجی و میانی
برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی، هنگام استفاده از وان و یا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین و یا گوشی خاصی که در داروخانه ها موجود است، در داخل گوش قرار دهید.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید.
در صورتی که علائمی مثل خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده کردید و یا کاهش شنوایی داشتید، به پزشک متخصص مراجعه کنید.
3- عفونت گوش درونی
عفونت گوش درونی مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
فرآوری: نیره ولدخانی
بخش سلامت تبیان
منابع:
سلامت نیوز
ویکی پدیا
مطالب مرتبط:
عفونت گوش، درد دارد
درمان عفونت گوش در کودکان
خطر عفونت گوش با مکیدن پستانک
هر گوش دردی، عفونت گوش نیست
علایم و تشخیص التهاب گوش
عوامل ایجاد التهاب در گوش
گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی
گوش شناگر یک بیماری است
اغلب عفونت های گوش از نوع باکتریایی و یا ویروسی هستند و بر گوش میانی تاثیر می گذارند. گوش میانی در پشت پرده صماخ قرار دارد که دارای استخوان های کوچک لرزاننده گوش می باشد.
عوارض عفونت گوش میانی چیست
کودکان از بزرگسالان دچار عفونت گوش می شوند.
غالبا عفونت گوش دردناک است، زیرا گوش میانی ملتهب می شود و مایعات در گوش میانی تجمع می یابند.
از آنجایی که عفونت گوش به خودی خود از بین می رود، درمان بر اساس شدت درد و مشکلات ناشی از عفونت آغاز می گردد. عفونت شدید گوش توسط آنتی بیوتیک ها بهبود می یابد.
علائم عفونت گوش
علائم شایع در کودکان عبارتند از:
– گوش درد، مخصوصا هنگامی که دراز می کشند.
– کشیدن گوش با دست ها
– سخت خوابیدن
– گریه کردن بیش از حد
– زودرنجی و تحریک پذیرتر از حد معمول
– سخت شنیدن و پاسخ دادن
– از دست دادن تعادل بدن
– تب 38 درجه سانتیگراد و یا بیشتر
– ترشحات گوش
– سردرد
– کاهش اشتها
علائم در بزرگسالان عبارتند از:
– گوش درد
– ترشحات گوش
– کاهش شنوایی
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه کرد؟
– اگر علائم از یک روز طول کشید.
– اگر شدت درد گوش بدتر شود.
– بعد از یک سرماخوردگی و یا دیگر عفونت های تنفسی، نوزاد و یا کودک نتواند بخوابد و یا تحریک پذیر شود.
– مایع، چرک و یا ترشح خونی از گوشتان بیرون بیاید.
– بزرگسالان دچار درد گوش و یا ترشح مایع از گوش، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند.
علل عفونت گوش
عوارض عفونت گوش میانی چیست
همانطور که گفته شد، عفونت گوش به دلیل باکتری و یا ویروس در گوش میانی بوجود می آید.
این عفونت در اثر برخی بیماری ها از قبیل: سرماخوردگی، آنفلوانزا و یا آلرژی که باعث انسداد و ورم راه های هوایی، شیپور استاش و گلو می شود، نیز بوجود می آید.
– انسداد شیپور استاش : این شیپور، یک لوله باریک است که از گوش میانی به پشت گلو و راه های هوایی راه دارد.
شیپور استاش برای تنظیم فشار هوا در گوش میانی، تجدید هوا در گوش و تخلیه ترشحات طبیعی از گوش میانی باز و بسته می شود.
یک عفونت تنفسی فوقانی و یا آلرژی باعث ورم و التهاب شیپور استاش شده و آن را می بندد و باعث تجمع مایعات در گوش میانی می شود.
عفونت مایعات در گوش میانی توسط باکتری و یا ویروس باعث عفونت گوش می گردد.
عفونت گوش در کودکان شایع تر می باشد، زیرا شیپور استاش آنها باریک تر و افقی تر می باشد و باعث می شود سخت تر مایعات را تخلیه کند و مسدود شود.
– بزرگی لوزه سوم : لوزه سوم در پشت بینی قرار دارد و در فعالیت سیستم ایمنی بدن دخالت دارد.
از آنجایی که لوزه سوم نزدیک دهانه شیپور استاش قرار دارد، التهاب و یا بزرگی لوزه سوم ممکن است این شیپور را ببندد، در نتیجه باعث عفونت گوش میانی گردد.
از آنجایی که کودکان دارای لوزه سوم فعال تر و بزرگتری هستند، التهاب و بزرگ شدن لوزه سوم در کودکان نقش اصلی را در عفونت گوش میانی بازی می کند.
– اوتیت گوش میانی به همراه التهاب و تجمع مایع در گوش میانی بدون عفونت باکتریایی و یا ویروسی.
اوتیت گوش میانی ممکن است به علت عدم عملکرد و یا انسداد غیرعفونی شیپور استاش بوجود آید.
عوامل خطر عفونت گوش
– سن: کودکان از شش ماهگی تا دو سالگی، به علت اندازه و شکل شیپور استاش و به علت عدم تکامل سیستم ایمنی، مستعد عفونت گوش می باشند.
– کودکان در مهدکودک ها: این کودکان نسبت به کودکانی که در خانه هستند، در معرض سرماخوردگی و عفونت گوش قرار دارند.
– غذای نوزاد: نوزادانی که از بطری شیر می نوشند، به خصوص آنهایی که در حالت درازکشیده از بطری می نوشند، نسبت به نوزادانی که از پستان مادر شیر می نوشند، به عفونت گوش دچار می شوند.
– عوامل فصلی: در پاییز و زمستان، هنگامی که سرماخوردگی و آنفلوانزا وجود دارد، عفونت گوش نیز شایع است. افرادی که دچار آلرژی فصلی هستند، در طی فصولی که گرده گیاهان در هوا پخش می شوند، دچار این عفونت می شوند.
– نبود اکسیژن کافی: تماس با دود سیگار و یا آلودگی هوا، احتمال عفونت گوش را زیادتر می کند.
عوارض عفونت گوش
– کاهش شنوایی: کاهش شنوایی با عفونت گوش می آید و می رود. عفونت و یا وجود مایع در گوش میانی ممکن است باعث کاهش شنوایی گردد.
اگر تخریب دائمی در پرده صماخ و یا دیگر ساختارهای گوش میانی رخ دهد، کاهش شنوایی دائمی بوجود خواهد آمد.
– تاخیر در تکلم و یا رشد: اگر در نوزادان و کودکان، به طور موقتی و یا دائمی، شنوایی دچار اختلال شود، ممکن است باعث تاخیر در مهارت های گفتاری، اجتماعی و تکاملی گردد.
– انتشار عفونت در بدن: عفونت درمان نشده و یا عفونتی که به درمان پاسخ نمی دهد، به بافت های مجاور پخش می شود. عفونت ماستوئید (برآمدگی استخوانی پشت گوش) می تواند باعث تخریب استخوان و تشکیل کیست های چرکی گردد.
به ندرت، عفونت گوش میانی به بافت های دیگر از جمله، مغز می تواند منتقل شود.
– پارگی پرده گوش: این پارگی در عرض 72 ساعت التیام می یابد. در برخی موارد نیاز به عمل جراحی برای ترمیم پارگی پرده گوش وجود دارد.
تشخیص عفونت گوش
معمولا پزشک بر اساس توضیحات بیمار و با وسیله ای به اتوسکوپ می تواند عفونت گوش را تشخیص دهد.
درمان عفونت گوش
– کمپرس گرم: کمپرس گرم و مرطوب (مثل حوله گرم و نمدار) را روی گوشتان قرار دهید تا درد آن کم شود.
– داروهای مسکن: استامینوفن و ایبوپروفن را برای کاهش درد می توانید مصرف کنید. داروی آسپیرین هرگز به نوزاد و یا کودک ندهید.
– قطره گوش: این قطره ها را برای کودکان زیر دو سال استفاده نکنید و از مقداری که پزشک تجویز کرده، در گوشتان نریزید.
– آنتی بیوتیک ها
– لوله های گوش: اگر کودکتان دچار عفونت گوش به همراه ترشحات شد، پزشک ممکن است مایع را از گوش میانی بیرون بکشد. طی یک عمل جراحی سرپایی به Myringotomy، جراح یک سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می کند که بتواند مایعات را از گوش میانی بیرون بکشد. برخی از این لوله ها شش ماه تا یک سال در گوش می مانند و سپس خود به خود می افتند، اما برخی دیگر از این لوله ها توسط جراح باید برداشته شوند.
جلوگیری از عفونت گوش
– از سرماخوردگی و دیگر عفونت ها جلوگیری کنید.
– اغلب اوقات دست های خود را با آب و صابون بشویید.
– از وسایل غذا خوردن و آشامیدن دیگران استفاده نکنید.
– به کودکان یاد بدهید که موقع عطسه و یا سرفه، جلوی دهان خود را با دستمال یا لباس خود بگیرند.
– کودک خود را برای مدت طولانی در مهدکودک نگذارید و اگر بیمار است، از بردن او به مهدکودک خودداری کنید.
– در خانه سیگار نکشید.
– شیر مادر دارای آنتی بادی هایی است که ممکن است از عفونت گوش جلوگیری کند، لذا بهتر است تا شش ماه، شیر خود را به نوزادتان بدهید.
– اگر کودک از شیشه شیر می خورد، کودک را در حالت نشسته قرار دهید یا سر او را کمی بالا بیاورید.
– تزریق واکسن آنفلوانزا و واکسن ذات الریه می تواند از عفونت گوش جلوگیری کند.
مریم سجادپور
بخش سلامت تبیان
مطالب مرتبط:
عفونت گوش، درد دارد
هر گوش دردی، عفونت گوش نیست
علایم و تشخیص التهاب گوش
عوامل ایجاد التهاب در گوش
پارگی پرده گوش
خطر پاك كردن گوش
درمان عفونت و درد گوش
گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی
1