علائم عفونت سر و گوش

خوش آمدید. به حساب کاربری خود وارد شوید.

آدرس ایمیلی که با آن ثبت‌نام کرده‌اید را وارد نمائید تا یک رمز عبور جدید برای شما ارسال شود.

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

عفونت گوش به‌علت عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی‌ِ اثرگذار روی گوش میانی (قسمت‌هایی از گوش که در پشت پرده‌ی گوش قرار دارند) بروز می‌کند. این بیماری شایع، با التهاب و تجمع مایعات در گوش میانی همراه است و ممکن است بسیار دردناک باشد. عفونت‌ گوش به دو دسته‌ی حاد و مزمن تقسیم می‌شود. دوره‌ی عفونت حاد گوش، کوتاه اما دردناک است. عفونت‌های مزمن گوش به دفعات مکرر بروز می‌کنند یا اصلا رفع نمی‌شوند. این نوع عفونت‌های مزمن ممکن است صدماتی دائمی به گوش میانی و داخلی وارد کنند. در این مطلب قصد داریم به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان عفونت گوش بپردازیم.علائم عفونت سر و گوش

عفونت گوش زمانی بروز می‌کند که قسمتی از گوش به نام «شیپور استاش» متورم یا مسدود شده باشد و مایعاتی در گوش میانی جمع شده باشد. شیپور استاش به لوله‌های کوچکی گفته می‌شود که از هردو گوش مستقیما به پشت گلو راه دارند. علل انسداد شیپور استاش عبارتند از:

عفونت گوش در کودکان خردسال شایع‌تر است، چرا که شیپورهای استاش در این گروه سنی کوتاه‌تر و باریک‌ترند. نوزادانی که با شیشه‌شیر تغذیه می‌شوند، در مقایسه با دیگر همسالان‌شان که از سینه‌ی مادر شیر می‌خورند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار دارند. همچنین کسانی که اخیرا عفونت گوش را تجربه کرده‌اند، احتمال دارد باز هم به آن دچار شوند. سایر عواملی که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می‌دهند، عبارتند از:

برخی از شایع‌ترین علائم عفونت گوش عبارتند از:

این علائم ممکن است پایدار یا مقطعی باشند و در یک یا هردو گوش حس شوند. شدت درد معمولا در عفونت‌هایی که هردو گوش را درگیر می‌کنند، بیشتر است. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که علائم عفونت حاد گوش نسبت به علائم عفونت‌های مزمن، بیشتر قابل شناسایی باشند. ضمنا مشاهده‌ی تب یا علائم عفونت گوش در کودکان زیر ۶ ماه نیازمند معاینات پزشکی است. هرگونه تبِ بالای ۱۰۲ درجه‌ی فارنهایت (معادل ۳۸٫۹ درجه‌ی سلسیوس) و درد شدید گوش در کودکان، باید مورد بررسی پزشکی قرار بگیرد.

پزشک معالج با وسیله‌ای به نام اُتوسکوپ که دارای چراغ و لنز بزرگ‌نمایی است، گوش بیمار را معاینه خواهد کرد و ممکن است موارد زیر را مشاهده کند:

چنانچه عفونت در مرحله‌ی پیشرفته باشد، پزشک معالج ممکن است از مایع داخل گوش نمونه‌برداری کند تا تشخیص بدهد که آیا بیمار به انواع خاصی از باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها آلوده شده است یا نه. همچنین پزشک معالج ممکن است سی‌تی اسکن از سر را تجویز کند تا ببیند که آیا عفونت از گوش میانی فراتر رفته است یا خیر. درنهایت، شاید بیمار به‌ویژه درصورت ابتلا به عفونت مزمن گوش به انجام تست شنوایی نیاز پیدا کند.

بسیاری از موارد ابتلا به عفونت‌های خفیف گوش بدون دخالت پزشکی بهبود می‌یابند. برخی راهکارهای زیر می‌توانند درصورت بروز عفونت خفیف مؤثر واقع شوند:

دقت داشته باشید که از مصرف خودسرانه‌ی دارو بپرهیزید و چنانچه پس از مصرف دارو (البته طبق توصیه‌ی پزشک) بهبود پیدا نکردید، وضعیت‌تان را مجددا به اطلاع پزشک معالج برسانید تا درصورت نیاز برای‌تان آنتی‌بیوتیک تجویز کند. پزشک درصورت تشخیص علائم عفونت گوش در کودکان زیر دو سال نیز ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. چنانچه آنتی‌بیوتیک دریافت کردید، حتما باید دوره‌ی درمان را بدون قطع خودسرانه‌ی دارو ادامه بدهید.

اما در مواردی که عفونت گوش با راهکارهای درمانی معمول برطرف نشود یا فرد در طول مدتی کوتاه به دفعات زیاد به عفونت گوش مبتلا شود، شاید انجام جراحی ضروری شود. اغلب اوقات، مایع جمع‌شده را به‌وسیله‌ی لوله‌هایی که در گوش کار گذاشته می‌شوند، تخلیه می‌کنند. در مواردی نیز که مشکل از آدنوئیدهای بزرگ‌شده باشد، جراحی برداشتن آدنوئید انجام خواهد شد.

عفونت‌های گوش به‌ندرت ممکن است مشکلات جدی در پی داشته باشند:

احتمال ابتلا به عفونت گوش را می‌توان به‌ کمک راهکارهای زیر تا حدودی کاهش داد:

برگرفته از: healthline

(function(a){function c(){try{return 0===a(‘.single-container .post’).attr(‘class’).toString().split(‘ ‘).reduce(function(f,g){return 0<=g.indexOf('category-')

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9000تومان

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/js/chetor/article.v1.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);

now = new Date();
var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];
var script = document.createElement(‘script’);
script.type = ‘text/javascript’;
var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/template/bnrs/yn_bnr.min.js’;
script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild(script);

var head = document.getElementsByTagName(“head”)[0];
var script = document.createElement(“script”);
script.type = “text/javascript”;
script.async=1;
script.src = “https://s1.mediaad.org/serve/chetor.com/loader.js” ;
head.appendChild(script);

مترجم گروه دانش و سلامت روزنامه‌ی جام جم. دانش آموخته‌ی ادبیات انگلیسی. علاقه‌مند به نقد روانکاوانه. بی‌نهایت عاشق نقاشی.

خواص خوراکی ها

۵ چربی سوز طبیعی برای افزایش متابولیسم و ‌

قارچ گانودرما چیست و چه خواصی دارد؟

خواص سیاه دانه و عوارض جانبی آن برای سلامتی

خواص گزنه؛ ۱۶ خاصیت گیاه گزنه که سرشار از ویتامین D است
علائم عفونت سر و گوش

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

آخرین مطالب

خواص سیاه دانه و عوارض جانبی آن برای سلامتی

کتاب جنس ضعیف؛ گزارشی از وضعیت زندگی زنان در کشور‌های مختلف

پاسخ به ۲۸ سوال مهم داوطلبان کنکور سراسری ۹۸

راهنمای جامع راه اندازی سایت در ۵ مرحله

اسهال صبحگاهی؛ علت، روش‌های پیشگیری و درمان آن

ترین های جهان

با خاص ترین ماشین های دنیا آشنا شوید

۱۰ عبارتی که بهتر است هرگز در گوگل جستجو نکنید

بهترین کشورها که پذیرای متقاضیان مهاجرت از طریق کار هستند

بهترین فیلم های رازآلود جهان که ذهن شما را ساعت‌ها درگیر خود می‌کنند

محبوب‌ ترین نژاد گربه؛ ۱۰ گربه پرطرفدار در سراسر دنیا

مرگ‌بارترین بیماری های دنیا که قربانیان زیادی می‌گیرند

۶۸ راه اثبات شده برایافزایـش قــدرت مــغـز

التهاب گوش یا عفونت گوش که به نام اوتیت (Otitis) شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.

علائم عفونت سر و گوش

دستگاه شنوایی انسان از سه بخش گوش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است.

گوش بیرونی یا خارجی که به چشم دیده می شود، شامل پرده گوش (صماخ)، مجرای گوش و لاله گوش است وارتعاشات اصوات را می گیرد و به پرده صماخ انتقال می دهد.

گوش میانی شامل صندوق صماخ و استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی است و به واسطه این استخوان ها ارتعاشات اصوات را به گوش درونی منتقل می کند که از آنجا به وسیله عصب شنوایی به مغز منتقل خواهد شد.

گوش درونی یا داخلی در ارتباط با مغز واعصاب شنوایی است.

1- عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.

از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آن بیماری گوش شناگر هم می گویند.

علائم عفونت گوش خارجی

شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.

افرادی که شنا می کنند و یا با وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.

درمان عفونت گوش خارجی

برای درمان عفونت گوش خارجی باید از آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک متخصص استفاده شود.

تخلیه ترشحات چرب و عفونی مجرای گوش بیرونی از طریق شستشوی گوش نیز در برخی موارد مفید است.

در صورتی که فرد بیمار دچار زونای گوش شده باشد باید بیشتر دقت کند و از داروهایی چون آسیکلوویر و یا کورتون، طبق دستور پزشک معالج استفاده نماید، زیرا بیماری زونا سبب فلج عصب شنوایی شده و اختلالات شنوایی و تعادلی ایجاد می کند.

2- عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.

عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش داخلی و مغز منتقل شود.

علائم عفونت گوش میانی

تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش میانی است.

عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از راه خون (در سرخک، مخملک، تیفوس و عفونت خون) و یا از طریق دستکاری مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.علائم عفونت سر و گوش

لذا در صورت عفونت گلو و سینوزیت هر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیرا عفونت های گلو و سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.

عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی داشته باشد.

درمان عفونت گوش میانی

از طریق آنتی بیوتیک (پس از آنتی بیوگرام از ترشحات گوش) و قطره های گوش و مسکن می توان به درمان آن پرداخت.

در صورتی که استخوانچه های گوش میانی دچار عفونت شوند، خروج ترشحات چرکی بدبو از مجرای گوش به همراه کاهش شنوایی رخ می دهد که درمان با چرک خشک کن (آنتی بیوتیک) و در بیشتر موارد جراحی ضرورت دارد.

اگر عفونت گوش میانی ادامه داشته باشد، پرده صماخ فرصت ترمیم و بسته شدن را پیدا نمی‌کند و در نتیجه فرد دچار عفونت مزمن گوش میانی می‌شود.

پیشگیری از عفونت گوش خارجی و میانی

برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی، هنگام استفاده از وان و یا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین و یا گوشی خاصی که در داروخانه ها موجود است، در داخل گوش قرار دهید.

از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید.

در صورتی که علائمی مثل خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده کردید و یا کاهش شنوایی داشتید، به پزشک متخصص مراجعه کنید.

3- عفونت گوش درونی

عفونت گوش درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

منابع:

سلامت نیوز

ویکی پدیا

مطالب مرتبط:

عفونت گوش، درد دارد

درمان عفونت گوش در کودکان

خطر عفونت گوش با مکیدن پستانک

هر گوش دردی، عفونت گوش نیست

علایم و تشخیص التهاب گوش

عوامل ایجاد التهاب در گوش

گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

گوش شناگر یک بیماری است

اغلب عفونت های گوش از نوع باکتریایی و یا ویروسی هستند و بر گوش میانی تاثیر می گذارند. گوش میانی در پشت پرده صماخ قرار دارد که دارای استخوان های کوچک لرزاننده گوش می باشد.

علائم عفونت سر و گوش

کودکان بیشتر از بزرگسالان دچار عفونت گوش می شوند.

غالبا عفونت گوش دردناک است، زیرا گوش میانی ملتهب می شود و مایعات در گوش میانی تجمع می یابند.

از آنجایی که عفونت گوش به خودی خود از بین می رود، درمان بر اساس شدت درد و مشکلات ناشی از عفونت آغاز می گردد. عفونت شدید گوش توسط آنتی بیوتیک ها بهبود می یابد.

علائم عفونت گوش

علائم شایع در کودکان عبارتند از:

– گوش درد، مخصوصا هنگامی که دراز می کشند.

– کشیدن گوش با دست ها

– سخت خوابیدن

– گریه کردن بیش از حد

– زودرنجی و تحریک پذیرتر از حد معمول

– سخت شنیدن و پاسخ دادن

– از دست دادن تعادل بدن

– تب 38 درجه سانتیگراد و یا بیشتر

– ترشحات گوش

– سردرد

– کاهش اشتها

علائم در بزرگسالان عبارتند از:

– گوش درد

– ترشحات گوش

– کاهش شنوایی

در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه کرد؟

– اگر علائم بیشتر از یک روز طول کشید.

– اگر شدت درد گوش بدتر شود.

– بعد از یک سرماخوردگی و یا دیگر عفونت های تنفسی، نوزاد و یا کودک نتواند بخوابد و یا تحریک پذیر شود.

– مایع، چرک و یا ترشح خونی از گوشتان بیرون بیاید.

– بزرگسالان دچار درد گوش و یا ترشح مایع از گوش، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند.

علل عفونت گوش

علائم عفونت سر و گوش

همانطور که گفته شد، عفونت گوش به دلیل باکتری و یا ویروس در گوش میانی بوجود می آید.

این عفونت در اثر برخی بیماری ها از قبیل: سرماخوردگی، آنفلوانزا و یا آلرژی که باعث انسداد و ورم راه های هوایی، شیپور استاش و گلو می شود، نیز بوجود می آید.

– انسداد شیپور استاش : این شیپور، یک لوله باریک است که از گوش میانی به پشت گلو و راه های هوایی راه دارد.

شیپور استاش برای تنظیم فشار هوا در گوش میانی، تجدید هوا در گوش و تخلیه ترشحات طبیعی از گوش میانی باز و بسته می شود.

یک عفونت تنفسی فوقانی و یا آلرژی باعث ورم و التهاب شیپور استاش شده و آن را می بندد و باعث تجمع مایعات در گوش میانی می شود.

عفونت مایعات در گوش میانی توسط باکتری و یا ویروس باعث عفونت گوش می گردد.

عفونت گوش در کودکان شایع تر می باشد، زیرا شیپور استاش آنها باریک تر و افقی تر می باشد و باعث می شود سخت تر مایعات را تخلیه کند و بیشتر مسدود شود.

– بزرگی لوزه سوم : لوزه سوم در پشت بینی قرار دارد و در فعالیت سیستم ایمنی بدن دخالت دارد.

از آنجایی که لوزه سوم نزدیک دهانه شیپور استاش قرار دارد، التهاب و یا بزرگی لوزه سوم ممکن است این شیپور را ببندد، در نتیجه باعث عفونت گوش میانی گردد.

از آنجایی که کودکان دارای لوزه سوم فعال تر و بزرگتری هستند، التهاب و بزرگ شدن لوزه سوم در کودکان نقش اصلی را در عفونت گوش میانی بازی می کند.

– اوتیت گوش میانی به همراه التهاب و تجمع مایع در گوش میانی بدون عفونت باکتریایی و یا ویروسی.

اوتیت گوش میانی ممکن است به علت عدم عملکرد و یا انسداد غیرعفونی شیپور استاش بوجود آید.

عوامل خطر عفونت گوش

– سن: کودکان از شش ماهگی تا دو سالگی، به علت اندازه و شکل شیپور استاش و به علت عدم تکامل سیستم ایمنی، بیشتر مستعد عفونت گوش می باشند.

– کودکان در مهدکودک ها: این کودکان نسبت به کودکانی که در خانه هستند، بیشتر در معرض سرماخوردگی و عفونت گوش قرار دارند.

– غذای نوزاد: نوزادانی که از بطری شیر می نوشند، به خصوص آنهایی که در حالت درازکشیده از بطری می نوشند، نسبت به نوزادانی که از پستان مادر شیر می نوشند، بیشتر به عفونت گوش دچار می شوند.

– عوامل فصلی: در پاییز و زمستان، هنگامی که سرماخوردگی و آنفلوانزا وجود دارد، عفونت گوش نیز شایع است. افرادی که دچار آلرژی فصلی هستند، در طی فصولی که گرده گیاهان در هوا پخش می شوند، بیشتر دچار این عفونت می شوند.

– نبود اکسیژن کافی: تماس با دود سیگار و یا آلودگی هوا، احتمال عفونت گوش را زیادتر می کند.

عوارض عفونت گوش

– کاهش شنوایی: کاهش شنوایی با عفونت گوش می آید و می رود. عفونت و یا وجود مایع در گوش میانی ممکن است باعث کاهش شنوایی گردد.

اگر تخریب دائمی در پرده صماخ و یا دیگر ساختارهای گوش میانی رخ دهد، کاهش شنوایی دائمی بوجود خواهد آمد.

– تاخیر در تکلم و یا رشد: اگر در نوزادان و کودکان، به طور موقتی و یا دائمی، شنوایی دچار اختلال شود، ممکن است باعث تاخیر در مهارت های گفتاری، اجتماعی و تکاملی گردد.

– انتشار عفونت در بدن: عفونت درمان نشده و یا عفونتی که به درمان پاسخ نمی دهد، به بافت های مجاور پخش می شود. عفونت ماستوئید (برآمدگی استخوانی پشت گوش) می تواند باعث تخریب استخوان و تشکیل کیست های چرکی گردد.

به ندرت، عفونت گوش میانی به بافت های دیگر از جمله، مغز می تواند منتقل شود.

– پارگی پرده گوش: بیشتر این پارگی در عرض 72 ساعت التیام می یابد. در برخی موارد نیاز به عمل جراحی برای ترمیم پارگی پرده گوش وجود دارد.

تشخیص عفونت گوش

معمولا پزشک بر اساس توضیحات بیمار و با وسیله ای به نام اتوسکوپ می تواند عفونت گوش را تشخیص دهد.

درمان عفونت گوش

– کمپرس گرم: کمپرس گرم و مرطوب (مثل حوله گرم و نمدار) را روی گوشتان قرار دهید تا درد آن کم شود.

– داروهای مسکن: استامینوفن و ایبوپروفن را برای کاهش درد می توانید مصرف کنید. داروی آسپیرین هرگز به نوزاد و یا کودک ندهید.

– قطره گوش: این قطره ها را برای کودکان زیر دو سال استفاده نکنید و بیشتر از مقداری که پزشک تجویز کرده، در گوشتان نریزید.

– آنتی بیوتیک ها

– لوله های گوش: اگر کودکتان دچار عفونت گوش به همراه ترشحات شد، پزشک ممکن است مایع را از گوش میانی بیرون بکشد. طی یک عمل جراحی سرپایی به نام  Myringotomy، جراح یک  سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می کند که بتواند مایعات را از گوش میانی بیرون بکشد. برخی از این لوله ها شش ماه تا یک سال در گوش می مانند و سپس خود به خود می افتند، اما برخی دیگر از این لوله ها توسط جراح باید برداشته شوند.

جلوگیری از عفونت گوش

– از سرماخوردگی و دیگر عفونت ها جلوگیری کنید.

– اغلب اوقات دست های خود را با آب و صابون بشویید.

– از وسایل غذا خوردن و آشامیدن دیگران استفاده نکنید.

– به کودکان یاد بدهید که موقع عطسه و یا سرفه، جلوی دهان خود را با دستمال یا لباس خود بگیرند.

– کودک خود را برای مدت طولانی در مهدکودک نگذارید و اگر بیمار است، از بردن او به مهدکودک خودداری کنید.

– در خانه سیگار نکشید.

– شیر مادر دارای آنتی بادی هایی است که ممکن است از عفونت گوش جلوگیری کند، لذا بهتر است تا شش ماه، شیر خود را به نوزادتان بدهید.

– اگر کودک از شیشه شیر می خورد، کودک را در حالت نشسته قرار دهید یا سر او را کمی بالا بیاورید.

– تزریق واکسن آنفلوانزا و واکسن ذات الریه می تواند از عفونت گوش جلوگیری کند.

مریم سجادپور

بخش سلامت تبیان

مطالب مرتبط:

عفونت گوش، درد دارد

هر گوش دردی، عفونت گوش نیست

علایم و تشخیص التهاب گوش

عوامل ایجاد التهاب در گوش

پارگی‌ پرده‌ گوش‌

خطر پاك كردن گوش

درمان عفونت و درد گوش

گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی