طول درمان عفونت گوش خارجی

خواص دارویی و گیاهی

نشان‌گذاری

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است
[[رده:نمادهای
نوشتار]]



باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

اوتیت گوش خارجی یا عفونت گوش خارجی (OE)، التهاب یا عفونت مجرای گوش خارجی، لاله گوش یا هر دو است. این بیماری در هر سنی رخ می دهد. مهمترین ویژگی آن تورم و قرمزی مجرای گوش با مقادیر مختلف ترشح است. رطوبت زیاد (شنا کردن، دمای بالا و تعریق) و تروما یا ضربه به مجرای گوش می تواند باعث این اختلال شود زیرا به دفاع طبیعی مجرای گوش آسیب می زند.

این اختلال می تواند ناتوان کننده باشد زیرا ۳۶% بیماران حدود ۴ روز نمی توانند کارهای روزمره خود را انجام دهند و ۲۱% به ناچار چند روز در رختخواب استراحت می کنند. مانند پوست سایر قسمتهای بدن، پوست مجرای گوش نیز فلور طبیعی باکتریایی دارد و اگر این دفاع باکتریایی طبیعی مجرا آسیب ببیند، دچار عفونت می شود. در این صورت فلور باکتریایی طبیعی جای خود را به فلور پاتولوژیک باکتریایی مانند استافیلوکوک و سودوموناس می دهد (سندر، ۲۰۰۱). 

کلیدی ترین یافته OE درد مجرای گوش با فشار دادن تراگوس یا کشیدن لاله ی گوش است (مداسکیپ، ۲۰۱۷). این درد با عمل جویدن بدتر می شود. در اوتیت گوش خارجی، درد و ترشح گوش وجود دارد (سندر، ۲۰۰۱).

برای تشخیص از اتوسکوپی استفاده می شود. معمولا کار تشخیصی بیشتری لازم نیست  (مداسکیپ، ۲۰۱۷). در عفونت باکتریایی حاد، مخاط سفید وجود دارد که گاهی ضخیم است. در عفونت باکتریایی مزمن، ترشح خونی بخصوص در صورت وجود بافت گرانوله محتمل است. ترشح قارچی معمولا سفید و سبک است اما ممکن است سیاه، خاکستری، آبی-سبز یا زرد باشد. نوع عفونت قارچی در رنگ ایجاد شده موثر است (سندر، ۲۰۰۱).

ترشح و دبری موجود در مجرای گوش، می تواند مجرای گوش را مسدود کند که دیدن پرده گوش را دشوار می نماید و کانال را مرطوب نگه داشته و اجازه نمی دهد درمان موضعی موثر باشد. پس باید از مجرای گوش تخلیه شود. باید توجه داشت، التهاب، مجرای گوش را نسبت به تروما آسیب پذیرتر می کند. بنابراین باید از دستکاری مجرای گوش اجتناب کرد.

طول درمان عفونت گوش خارجی

ساکشن و خروج ترشحات باید فقط توسط پزشک صورت گیرد. اگر به دلیل درد و تورم امکان تمیز کردن مجرای گوش وجود ندارد، بیمار مکررا ویزیت می شود تا زمانیکه درد و تورم کمتر شده و امکان تخلیه مجرای گوش فراهم شود.

باید پرده گوش با دقت معاینه گردد زیرا گاهی بخصوص در شناگران، علاوه بر اوتیت خارجی، پرده ی گوش نیز پارگی دارد و گوش میانی نیز عفونی شده است. این کار با وجود ترشحات و التهاب مجرا گاها دشوار است. بیمار مکررا ارزیابی می شود تا زمانیکه بتوان با اوسکوپی و تمپانومتری به خوبی وضعیت گوش میانی و پرده گوش را مشخص نمود (سندر، ۲۰۰۱).

برای درمان از داروهای کنترل درد استفاده می شود، دبری ها از مجرای گوش پاک می گردند، از داروهای موضعی برای کنترل ادم و عفونت استفاده می شود، از عامل ایجاد کننده ی اوتیت اجتناب می شود (مانند شنا) (مداسکیپ، ۲۰۱۷).  قطره های گوش شامل قطره های اسید استیک می باشند که PH مجرای گوش را تغییر می دهند، قطره های ضد باکتری جلوی رشد باکتری ها را می گیرند و قطره های ضد قارچ که رشد قارچ را در مجرای گوش متوقف می کنند.

OE اگزماتیک اغلب به قطره های استرویید موضعی پاسخ می دهد اما ممکن است مزمن یا راجعه باشد. در موارد شدید از درمان آنتی بیوتیک خوراکی یا داخل وریدی استفاده می شود (مداسکیپ، ۲۰۱۷). قطره های استروییدی در کاهش التهاب و ادم مجرا موثر است و احتمالا به درمان سریعتر علایم کمک می کند (سندر، ۲۰۰۱).

اوتیت خارجی قارچی حدود ۱۰% اوتیت های خارجی را شامل می شود. معمولا علت ایجاد کننده Aspergillus است (۸۰ تا ۹۰%). مابقی موارد در اثر candida ایجاد می شوند. معمولا عفونت قارچی پس از درمان طولانی مدت اوتیت خارجی باکتریایی ایجاد می شود زیرا فلور باکتریایی مجرای گوش تغییر می کند. در دمای بالا و رطوبت زیاد، قارچ در مجرای گوش رشد می کند. عفونت قارچی اغلب در ابتدا علامت خاصی ندارد و صرفا مشاهده ی ترشح از مجرای گوش، فرد را مشکوک می کند.

وقتی علایم شروع می شود، فرد احساس ناراحتی می کند و حس پری گوش دارد. گوش فرد خارش دارد و همین خارش آسیب بیشتری به اپیدرم می زد. در درمان، ابتدا مجرای گوش با ساکشن پاک می شود. از قطره های اسیدی کننده به مدت چند روز استفاده می شود. از آنجا که عفونت قارچی می تواند بدون علامت تداوم پیدا کند باید فرد هر چند وقت یک بار معاینه شود (سندر، ۲۰۰۱).  

عفونت بدخیم مجرای گوش، بیماری نادری است که شامل یک عفونت کشنده در استخوان گیجگاهی می باشد و عموما افراد مسن مبتلا به دیابت را درگیر می کند (مانی و همکاران، ۲۰۰۷). این عفونت نوعی osteomyelitis می باشد (رولاند، ۲۰۰۱). افراد درد زیادی تجربه کرده و به درمان مرسوم عفونت گوش خارجی پاسخ نمی دهند و مبتلا به دیابت هستند.

در سی تی اسکن دیده می شود که عفونت به خارج از گوش خارجی گسترش یافته است. ۴۳% این افراد دچار درگیری اعصاب جمجمه ای می شوند بخصوص اعصاب صورتی و گاها سایر اعصاب مانند IX و X. در کل در میان این افراد که درگیری اعصاب جمجمه ای دارند، بهبود عصب صورتی کمتر اتفاق می افتد. اما امکان بهبود سایر اعصاب است (مانی و همکاران، ۲۰۰۷).

ریت مرگ ناشی از این عفونت ۵۳% است. تشخیص توسط سی تی اسکن و MRI اثبات می شود. از ESR می توان برای پایش پاسخ به درمان استفاده نمود. در این اختلال ممکن است، فورونکل های موضعی در یک سوم خارجی مجرا ایجاد شود. تورم موضعی قابل توجه است و ممکن است شامل آبسه های موضعی باشد که می توان آن را تخلیه کرد (سندر، ۲۰۰۱).

برای اجتناب از OE راجعه، درمان بیماری های پوستی و آلرژی زمینه ای ضروری است. بیمارانی که ورزش های آبی می کنند در معرض این بیماری قرار دارند. پس از حمام یا شنا، مجرای گوش خارجی را با سشوار با حرارت ملایم خشک کنید. نباید پوست مجرای گوش را دستکاری نمایید (سندر، ۲۰۰۱). 

گردآوری: فرزانه ضمیری عبدالهی (دکترای شنوایی شناسی)

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

طول درمان عفونت گوش خارجی

عفونت گوش به‌علت عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی‌ِ اثرگذار روی گوش میانی (قسمت‌هایی از گوش که در پشت پرده‌ی گوش قرار دارند) بروز می‌کند. این بیماری شایع، با التهاب و تجمع مایعات در گوش میانی همراه است و ممکن است بسیار دردناک باشد. عفونت‌ گوش به دو دسته‌ی حاد و مزمن تقسیم می‌شود. دوره‌ی عفونت حاد گوش، کوتاه اما دردناک است. عفونت‌های مزمن گوش به دفعات مکرر بروز می‌کنند یا اصلا رفع نمی‌شوند. این نوع عفونت‌های مزمن ممکن است صدماتی دائمی به گوش میانی و داخلی وارد کنند. در این مطلب قصد داریم به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان عفونت گوش بپردازیم.

عفونت گوش زمانی بروز می‌کند که قسمتی از گوش به «شیپور استاش» متورم یا مسدود شده باشد و مایعاتی در گوش میانی جمع شده باشد. شیپور استاش به لوله‌های کوچکی گفته می‌شود که از هردو گوش مستقیما به پشت گلو راه دارند. علل انسداد شیپور استاش عبارتند از:

عفونت گوش در کودکان خردسال شایع‌تر است، چرا که شیپورهای استاش در این گروه سنی کوتاه‌تر و باریک‌ترند. نوزادانی که با شیشه‌شیر تغذیه می‌شوند، در مقایسه با دیگر همسالان‌شان که از سینه‌ی مادر شیر می‌خورند، در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار دارند. همچنین کسانی که اخیرا عفونت گوش را تجربه کرده‌اند، احتمال دارد باز هم به آن دچار شوند. سایر عواملی که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می‌دهند، عبارتند از:

برخی از شایع‌ترین علائم عفونت گوش عبارتند از:

این علائم ممکن است پایدار یا مقطعی باشند و در یک یا هردو گوش حس شوند. شدت درد معمولا در عفونت‌هایی که هردو گوش را درگیر می‌کنند، است. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که علائم عفونت حاد گوش نسبت به علائم عفونت‌های مزمن، قابل شناسایی باشند. ضمنا مشاهده‌ی تب یا علائم عفونت گوش در کودکان زیر ۶ ماه نیازمند معاینات پزشکی است. هرگونه تبِ بالای ۱۰۲ درجه‌ی فارنهایت (معادل ۳۸٫۹ درجه‌ی سلسیوس) و درد شدید گوش در کودکان، باید مورد بررسی پزشکی قرار بگیرد.

پزشک معالج با وسیله‌ای به اُتوسکوپ که دارای چراغ و لنز بزرگ‌نمایی است، گوش بیمار را معاینه خواهد کرد و ممکن است موارد زیر را مشاهده کند:

چنانچه عفونت در مرحله‌ی پیشرفته باشد، پزشک معالج ممکن است از مایع داخل گوش نمونه‌برداری کند تا تشخیص بدهد که آیا بیمار به انواع خاصی از باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها آلوده شده است یا نه. همچنین پزشک معالج ممکن است سی‌تی اسکن از سر را تجویز کند تا ببیند که آیا عفونت از گوش میانی فراتر رفته است یا خیر. درنهایت، شاید بیمار به‌ویژه درصورت ابتلا به عفونت مزمن گوش به انجام تست شنوایی نیاز پیدا کند.

بسیاری از موارد ابتلا به عفونت‌های خفیف گوش بدون دخالت پزشکی بهبود می‌یابند. برخی راهکارهای زیر می‌توانند درصورت بروز عفونت خفیف مؤثر واقع شوند:

دقت داشته باشید که از مصرف خودسرانه‌ی دارو بپرهیزید و چنانچه پس از مصرف دارو (البته طبق توصیه‌ی پزشک) بهبود پیدا نکردید، وضعیت‌تان را مجددا به اطلاع پزشک معالج برسانید تا درصورت نیاز برای‌تان آنتی‌بیوتیک تجویز کند. پزشک درصورت تشخیص علائم عفونت گوش در کودکان زیر دو سال نیز ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند. چنانچه آنتی‌بیوتیک دریافت کردید، حتما باید دوره‌ی درمان را بدون قطع خودسرانه‌ی دارو ادامه بدهید.

اما در مواردی که عفونت گوش با راهکارهای درمانی معمول برطرف نشود یا فرد در طول مدتی کوتاه به دفعات زیاد به عفونت گوش مبتلا شود، شاید انجام جراحی ضروری شود. اغلب اوقات، مایع جمع‌شده را به‌وسیله‌ی لوله‌هایی که در گوش کار گذاشته می‌شوند، تخلیه می‌کنند. در مواردی نیز که مشکل از آدنوئیدهای بزرگ‌شده باشد، جراحی برداشتن آدنوئید انجام خواهد شد.

عفونت‌های گوش به‌ندرت ممکن است مشکلات جدی در پی داشته باشند:

احتمال ابتلا به عفونت گوش را می‌توان به‌ کمک راهکارهای زیر تا حدودی کاهش داد:

برگرفته از: healthline

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

15تومان

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

مترجم گروه دانش و سلامت روزه‌ی جام جم. دانش آموخته‌ی ادبیات انگلیسی. علاقه‌مند به نقد روانکاوانه. بی‌نهایت عاشق نقاشی.

خواص خوراکی ها

ژل رویال چیست؛ خواص آن برای لاغری، جوان ماندن و سلامتی

طول درمان عفونت گوش خارجی

خواص بادرنجبویه؛ ۹ دلیل قانع‌کننده برای مصرف دمنوش بادرنجبویه

خواص سیر برای مو و طرز تهیه ماسک موی سیر برای تقویت مو

طراحی آرایشگاه زنانه با ایده های خلاقانه

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

۶ ابزار اولویت بندی برای افزایش بهره وری و مدیریت بهتر زمان

ماتریس اولویت بندی کارها؛ چطور از وقت و استعدادهایمان بهتر استفاده کنیم؟

علائم شستشوی لباس چه معنایی دارند؟

تمیزترین شهرهای جهان در کدام کشورها قرار دارند؟

عجیب ترین قوانین دنیا که با شنیدن آن‌ها بهت‌زده خواهید شد

جذاب ترین گرافیتی ها در شهرهای مختلف جهان

بیشترین فالوور در اینستاگرام در سال ۲۰۱۸ به کدام سلبریتی‌ها اختصاص

1391/6/3 : دیگر این بیماری – گوش شناگران – می باشد، زیرا در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.

– مرور کلی
دیگر این بیماری – گوش شناگران – می باشد، زیرا در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می شود . ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن ، دوش گرفتن نیز می تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می تواند علاوه بر کانال گوش ، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کند.
– علائم بیماری
شایعترین علامت بیماری خارش گوش و درد خفیف تا متوسطی که با پائین کشیدن یا حرکت دادن نرمه گوش تشدید می شود و سایر علائم شامل :
– احساس انسداد یا پرُِی گوش
– وجود ترشحات چرکی کم حجم
– تب
– کاهش شنوائی
– به جلو رانده شدن گوش و هنچنین فاصله گرفتن گوش از سر
– بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش
– درمان
درمان عفونت گوش خارجی، در مراحل اولیه بیماری شامل تمییز کردن مکرر کانال گوش و سپس استفاده از قطره های آنتی بیوتیک مخصوص گوش برای جلوگیری از رشد باکتریها می باشد البته استفاده از محلولهای اسیدی ضعیف مانند اسید بوریک یا اسید استیک می تواند در مراحل اولیه عفونت برای درمان عفونت گوش خارجی مؤثر باشد.
اما برای عفونت های شدیدتر در صورتیکه پرده گوش سالم بوده و هنوز کانال باز باشد همان تمیز کردن مکرر بعلاوه مصرف آنتی بیوتیک مؤثر است ولی زمانی که کانال گوش کاملاً متورم بوده و مسدود شده است ، می توان یک تکه گاز استریل کوچک را به شکل فیتیله در آورد و در داخل کانال گوش متورم فرو کرد تا قطره آخر آنتی بیوتیک از طریق این فیتیله به درون گوش نفوذ کند و یا اینکه آنرا آغشته به پماد آنتی بیوتیک کرده و در گوش قرار می دهند. علاوه بر این، داروهای مسکن نیز برای کاهش درد بیمار تجویز می شوند.
ویزیتهای بعدی برای بررسی میزان پاسخ به درمان بسیار مهم است و در کنار آنها می توان با وسائل مخصوص که متخصص گوش و حلق و بینی دارد، پاک کردن گوش را تکرار کرد و فیتیله جاگذاری شده داخل گوش را تعویض نمود.
– پیشگیری
از آنجا که گوش خشک بعید است دچار عفونت شود. برای پیشگیری از عفونت لازم است که پس از شنا و یا حمام کردن آب را از گوش خارج کرده و از میزان رطوبت کانال گوش کاست. ایمن ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از – سشوار – می باشد. روش دیگر البته در صورتیکه پرده گوش شما پاره نباشد، استفاده از الکل یا مخلوط الکل و سرکه به نسبت مساوی است که بعنوان قطره گوش استفاده شده و باعث تبخیر آب اضافی از کانال گوش می شود و گوش را خشک می کند.
افراد مبتلا به خارش گوش، مجرای گوش پوسته پوسته و شوره دار و کسانیکه مقدار ترشحات طبیعی گوش آنها زیاد است، از سایر افراد احتمال دارد که به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. به این افراد توصیه می شود که هر چند وقت یکبار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه و گوش خود را شستشو دهند.
تذکر : اگر شما مبتلا به عفونت گوش هستید و یا دچار پارگی پرده گوش می باشید و یا اینکه سایر صدمات به پرده گوش شما وارد شده و یا جراحی بر روی گوش شما انجام گرفته است باید قبل از استفاده از قطره های گوش و یا هر کاری که باعث ورود آب به گوش شما شود ( مثل شنا کردن) با متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید و راهنمائیهای لازم را دریافت دارید.
 

دانلود نسخه PDF مقاله

دانلود نسخه Word مقاله

دانلود فایل فشرده (ZIP) حاوی نسخه PDF و Word مقاله

– مرور کلی

1