راه درمان لکنت زبان کودک

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

به‌عنوان پدر و مادر، نمی‌توانید نگرانی‌تان را از مواجهه با اولین لکنت‌ زبان فرزندتان پنهان کنید. آیا برای عبور از این مانع کاری از دست شما ساخته است؟ لکنت چه زمانی عادی است و چه‌وقت باید به فکر درمان لکنت زبان کودک افتاد؟ لکنت زبان در میان کودکان ۲ تا ۵ سال مسئله‌ی غیرمعمولی نیست. برای بسیاری از کودکان لکنت صرفا بخشی از فرایند زبان‌آموزی و کنار هم چیدن کلمات برای جمله‌سازی است. در این نوشته اطلاعاتی به شما ارائه می‌کنیم که با کمک آن بتوانید به پرسش‌های بالا پاسخ دهید.

راه درمان لکنت زبان کودک

لکنت زبان می‌تواند به‌صورت موقتی بروز کند و سپس ناپدید شود. همچنین لکنت ممکن است به‌مدت چند هفته یا چندین سال طول بکشد. اغلب کودکان خودشان و بدون کمک تخصصی بر لکنت‌شان غلبه می‌کنند. اما برای برخی دیگر، لکنت ممکن است به وضعیتی دائمی تبدیل شود. وضعیتی که در مدرسه و در عملکرد بزرگ‌سالی آنها اختلال ایجاد خواهد کرد.

لکنت زبان یا ناروانی گفتار، اختلالی است در الگوی معمول سخن گفتن. لکنت انواع متفاوتی دارد. در یکی از انواع آن، فردِ دچار لکنت ممکن است یک صدا یا هجا را، به‌ویژه در ابتدای کلمه، تکرار کند. مانند: «ما- ما- مار». لکنت می‌تواند خود را به‌شکل ممتدکردن یک صدا مانند «سسسسسیر» نشان بدهد. گاهی لکنت زبان موجب قطع سخن یا از‌قلم‌افتادن یک صدا می‌شود. همچنین گاهی لکنت خود را با تکرار وقفه در میان سخن با صداهایی مانند: «آ» یا «ام» نشان می‌دهد.

هر کس در هر سنی ممکن است دچار لکنت زبان شود. اما بیشترین شیوع لکنت در میان کودکانی است که درحال یادگیری جمله‌سازی با کمک کلمه‌ها هستند. در‌این‌میان، پسرها از دخترها دچار لکنت می‌شوند. ناروانیِ گفتاریِ معمول اغلب بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی آغاز می‌شود و احتمال دارد تا ۵ سالگی کودک بروز و افول داشته باشد.

درمورد یک نفر از هر پنج کودک، شدت ناروانی گفتار در یک زمان به‌اندازه‌ای می‌رسد که موجب نگرانی پدرومادر خواهد شد. از هر ۲۰ کودک یکی دچار لکنت طولانی‌تر از ۶ ماه می‌شود. اینکه لکنت یک کودک در این لحظه شدت دارد و یا اینکه از شش ماه طول کشیده است، الزاما به این معنی نیست که لکنت در تمام عمر برای او مشکل‌ساز خواهد بود. اگر در برخورد با لکنت بدانید به‌دنبال چه مواردی باشید و چگونه به لکنت فرزندتان پاسخ بدهید، مانعی قابل‌توجه بر سر شدت‌یافتن یا دوام آن خواهید بود.

همیشه این امکان نیست که بتوان مشخص کرد آیا لکنت کودک شدت می‌یابد و به سال‌های مدرسه تسری پیدا می‌کند یا خیر. اما علامت‌هایی وجود دارند که خبر از لکنت زبانی می‌دهند که عادی نیست:

متخصصان چهار عامل را برای لکنت برشمرده‌اند:

درمورد ژنتیکی بودن لکنت زبان اختلاف‌نظرهایی وجود دارد، زیرا ژن‌های خاصی مرتبط با آن شناسایی نشده است. اما نزدیک به ٪۶۰ افرادی که لکنت دارند، خویشاوندان‌شان نیز دچار لکنت زبان بوده‌اند یا هستند.

کودکانی که درگیر دیگر مشکلات زبان یا گفتار هستند، از سایر کودکان به لکنت دچار می‌شوند.

در برخی کودکان دچار لکنت، برخلاف کودکان فاقد لکنت، زبان در نواحی متفاوتی از مغز پردازش می‌شود. این مسئله علاوه‌بر‌این می‌تواند در برهم‌کنش بین مغز و ماهیچه‌هایی که حرف زدن را کنترل می‌کنند تداخل ایجاد کند.

لکنت برخی از کودکان به انتظارات بالای خانواده و سبک زندگی پرشتاب نسبت داده می‌شود.

پیش از این، باور عمومی بر این بوده است که لکنت حاصل شوک روانی یا جسمانی است. اگرچه، نمونه‌هایی از بروز لکنت در پی شوک‌های این‌چنینی وجود دارد، آنها اغلب نادر هستند و معمولا مرتبط به شوک‌های جسمانی یا بیماری‌های سنین بالاترند. شواهد اندکی در تأیید این نظر وجود دارد که کودکان در اثر آشوب‌های عاطفی دچار لکنت می‌شوند.

درمان قطعی برای لکنت وجود ندارد. در درمان لکنت زبان کودک هیچ دارویی تأیید نشده است. گاهی گفتاردرمانگر مستقیما با کودک کار می‌کند تا هم تکنیک‌های رفتاری فردی کودک را توسعه بدهد، هم به کودک یاد بدهد بدون لکنت حرف بزند. درمان واقعی براساس شرایط خاص هر کودک متفاوت خواهد بود.

اگر نگران جریان طبیعی رشد کودک‌تان هستید، از پزشک کمک بگیرید. این توصیه درمورد لکنت زبان هم صدق می‌کند. پزشک می‌تواند شما را به متخصصی به‌ گفتار درمانگر ارجاع بدهد. گفتاردرمانگران می‌توانند کودک شما را ارزیابی و مشخص کنند که آیا لکنت او مشکلی ادامه‌دار است یا نه. در موارد لکنت زبان کودکان، درمان در وهله‌ی نخست روی تمرین و کار با والدین برای توسعه‌ی تکنیک‌هایی است که به کودک کمک کند تا با لکنت خود کنار بیاید و از آن فراتر برود.

برای کودکانی که لکنت زبان جدی دارند، ارزیابی و مداخله‌ی زودهنگام بسیار مفید است. علائمی که نشان می‌دهد کودک باید برای ارزیابی نزد متخصص برده شود، عبارت‌اند از:

کارهای زیادی هست که والدین و سایر اعضای خانواده می‌توانند برای کمک به کودک انجام دهند تا او از این مشکل گفتاری عبور کند:

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

تربیت کودک را باید بیست سال پیش از تولدش آغاز كرد

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

نویسنده و عضو تیم تحریریه چطور

سلامت و تربیت کودک

۵ علت دل درد نوزاد و راه‌های درمان آن

راه درمان لکنت زبان کودک

ایمنی نوزاد و کودک؛ معرفی وسایلی که به امنیت فرزندتان کمک می‌کند

درمان یبوست نوزاد؛ علت یبوست نوزادان و ۶ درمان خانگی آن

تقویت هوش نوزاد با ۶ راهکار هوشمندانه

اسباب بازی نوزاد؛ انتخاب اسباب بازی نوزادان و کودکان تا ۶ سالگی

علت خون در ادرار و راه های درمان آن

چطور یک کمپین بازاریابی موثر را طراحی و راه‌اندازی کنیم؟

بلندترین آبشار دنیا؛ ۱۰ آبشار حیرت‌انگیز دنیا

خشک کردن گل؛‌ ۵ روش ساده اما مؤثر برای خشک کردن انواع گل

معرفی کتاب سنترال پارک؛ اوج هیجان در یک رمان معمایی-پلیسی

خاص ترین سواحل دنیا که زیبایی آن‌ها شما را خیره می‌کند

عجیب ترین حیوانات دنیا که شما را حیرت‌زده می‌کنند

شادترین کشورهای جهان در سال ۲۰۱۸

خنده دارترین جوایز نوبل در سال ۲۰۱۸ برای دستاوردهای علمی مضحک

تمیزترین شهرهای جهان در کدام کشورها قرار دارند؟

بهترین فیلم های عاشقانه جهان که شما را در فضایی رمانتیک غرق می‌کنند



خانه

موبایل

راه درمان لکنت زبان کودک

در صورتی که کودک شما 5 سالش تمام شده و لکنت زبان دارد، موارد زیر می‌تواند در حل مسئله به شما کمک كند:

1 ـ اولین نکته برخوردی صمیمانه، آرام و عادی با کودک است. هیچ‌وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛ با این کار به اعتماد به نفس‌اش آسیب زده‌اید.

2 ـ هرگز از نحوه‌ صحبت کردن او تقلید نکنید؛ حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید.

3 ـ با او نحوه‌ تنفس صحیح را تمرین کنید؛ ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان.

4 ـ به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد. این کار را با او تمرین کنید. در تمرینات از کلمات و جملات ساده شروع کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید.

5 ـ اگر فرصت کافی‌ای برای تمرین ندارید، از او بخواهید خودش هر روز روبه‌روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد.

6 ـ به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن، به آرامی آنها را بیان کند.

7 ـ هیچ‌وقت به جای او صحبت نکنید؛ مشوق او برای حرف زدن باشید. از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا شروع کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع‌کننده‌ صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد.

8 ـ حس مشارکت و همکاری را در او تقویت كرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید.

9 ـ مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عاملی که باعث تداوم لكنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است. برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده‌ آنها برمی‌آید، به او بسپارید.

1 ـ توجه داشته باشید در صورتی که مشکل كودك شدید است، بهتر است از متخصصان گفتاردرمانی کمک بگیرید.

آنچه والدین باید بدانند

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .



خانه

موبایل

لکنت زبان اختلال در روش معمولی سخن گفتن است و می‌تواند شکل‌های متفاوتی داشته باشد

راه درمان لکنت زبان کودک

لکنت ناگهانی زبان در کودکان احتمالا به علل روانشناختی مانند ترس و وحشت ناگهانی بازمی‌گردد و معمولا بعد از مدتی به طور خودبه‌خود رفع می‌شود.لکنت ناگهانی زبان معمولا بعد از یک حادثه ترسناک به وجود می‌آید و اغلب یک پدیده مربوط به دوران خردسالی است اگرچه ممکن است در بزرگسالان نیز اتفاق بیافتد. اختلال لکنت زبان شاید برای هفته‌ها و یا سال‌ها در فرد باقی بماند. لکنت ناگهانی زبان اگر چه یک موضوع نگران کننده برای والدین می‌باشد اما در اکثر کودکان بدون نیاز به مراجعه به متخصص و به مرور زمان بهبود پیدا می‌کند. با این حال برای برخی‌ها این اختلال می‌تواند مادام العمر بوده و باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد فرد در مدرسه و یا محیط کار شود. داشتن اطلاعات کافی و روش برخورد با این اختلال می‌تواند کمک بزرگی به رفع آن کند.لکنت زبان چیست؟لکنت زبان اختلال در روش معمولی سخن گفتن است و می‌تواند شکل‌های متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، برخی افراد چند حرف اول کلمه را تکرار می‌کنند و یا آن را می‌کشند. بعضی اوقات نیز توقف کامل صحبت و یا حذف تلفظ یک کلمه را شامل می‌شود. بعضی نیز صحبت خود را با صداهای تعارف قطع می‌کنند.لکنت زبان می‌تواند در هر سنی رخ دهد اما بین کودکانی که در حالت یادگیری و جمله‌سازی هستند رایج‌تر است و پسران دچار این اختلال می‌شوند. این اختلال معمولا بین 18 تا 24 ماهگی آغاز و تا 5سالگی دیده می‌شود. از هر 5 کودک یک نفر در مقطعی از زندگی دچار لکنت ناگهانی زبان شده و باعث نگرانی والدین می‌شود. از هر 2 کودک، یکی از آنها به مدت 6 ماه و یا با این معضل روبه‌روست.در سنین 6 تا 7 سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه می‌باشد به لحاظ ویژگی‌های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز لکنت زبان در میان کودکانی که مستعد چنین اختلالی می‌باشند. گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز افرادی که قبلا به نحوی لکنت زبان داشته‌اند دچار لکنت زبان می‌شوند.علل بروز لکنت زبان چیست؟* اگر کودک از ابتدا به خوبی صحبت می‌کرده و مشکل گفتاری نداشته است اما چند هفته یا چند روز است که لکنت پیدا کرده است، علت آن می‌تواند روانشناختی باشد که بهتر است توسط روانشناس بررسی شود.

* اضطراب کودکان، نگرانی، ترس ناشی از جروبحث والدین و ناامن بودن فضای تربیتی خانه از جمله علل روانشناختی لکنت ناگهانی زبان می‌باشد.

* ژنتیک؛ در حدود 6 درصد از تمام کسانی که دچار لکنت زبان هستند در اقوام نزدیک‌شان افراد مبتلا به لکنت زبان وجود دارند.

* مشکل در فرایندهای مغزی؛ این افراد در فرایند تکلم و در تعامل پیام‌های مغزی با ماهیچه‌ها و اندام‌های مورد نیاز در گفتار مشکل دارند.

* عارضه‌های گفتاری و زبانی و تاخیرهای شناختی، سرعت زیاد حین تکلم و افزایش دامنه لغات در کودک نیز می‌تواند از دلایل عمده این مشکلات گفتاری باشد.

لکنت ناگهانی زبان در کودکان احتمالا به علل روانشناختی مانند ترس و وحشت به وجود می آید

 چگونه به کودک کمک کنیم؟* مواظب باشید در مواقعی که کودکتان با لکنت زبان صحبت می‌کند، دلیل این گونه صحبت کردن را از کودک نپرسید یعنی به او نگویید که «چرا این طوری صحبت می کنی؟»

* اگر فرزندتان لکنت دارد باید بدانید، زمانی که عصبانی می‌شود نمی‌تواند احساسات و هیجانات خود را به صورت روشن و به درستی بیان کند در نتیجه داد می‌کشد. پس زمانی که عصبانی می‌شود، او را درک کنید، آرامش خود را حفظ کنید و از تذکر، تهدید، توهین و استفاده نکنید.

* از کودکتان نخواهید که همیشه دقیق و درست صحبت نماید.

* کودکتان را مورد انتقاد قرار ندهید.

* کودک را تصحیح نکنید.

* وقتی کودک تمایلی به صحبت کردن ندارد او را وادار به صحبت کردن ننمایید.

* بین صحبت کردن کودک صحبت‌هایش را قطع ننمایید.

* به کودک نگویید که قبل از صحبت کردن فکر کند.

* هنگام صحبت کردن با کودکتان به آرامی با وی صحبت کنید.

* همه درخواست‌هایش را عملی نکنید.

* مواظب باشید به خاطر مشکلات گفتاری او، تسلیم خواسته‌های غیر منطقی او نشوید.

* محیطی لذت‌بخش و آرام برای صحبت کردن ایجاد کنید.

* با توجه کامل به صحبت کردن با او بپردازید. به عنوان مثال هنگام شام او را در مکالمه خانوادگی دخالت دهید.

*از روش صحبت کردن او انتقاد نکنید و به او برای صحبت کردن درست فشار نیاورید.درمان لکنت زبان، لکنت ناگهانی زبان، علل لکنت زبان* هنگامی که لکنت زبان شدت می‌گیرد از او نخواهید به صحبت با دیگران بپردازد. به جای آن بگذارید کاری را که نیاز به صحبت کردن ندارد انجام دهد.

* بدون این که بی‌حوصلگی نشان دهید به دقت به حرف‌های او توجه کنید. ارتباط چشمی داشته باشید.

*  از درست کردن و کامل کردن جملات او اجتناب کنید.

* هرچند که عباراتی مانند «صبر کن و نفس عمیق بکش»، «یواش‌تر» به منظور کمک به اوست اما شاید باعث شود او حساس‌تر شود. از استفاده از این عبارات بپرهیزید.

* والدین با آرام و شمرده صحبت کردن می‌توانند الگوی خوبی برای فرزندان خود باشند.

* لکنت ناگهانی زبان اغلب ناشی از یک واقعه ترسناک برای کودک است و لازم است کودک از محیط‌هایی که باعث وحشتش می‌شود دور نگهداشته شود.

*  از عنوان کردن این اختلال به کودک واهمه نداشته باشید. به سوال های او در این مورد به گونه ای پاسخ دهید تا او قبول کند که اختلال در گفتار امر عادی است و همه تا حدی در زندگی به آن دچار می‌شوند.

* لکنت در همه کودکان به یک شکل نیست. در گروهی از کودکان لکنت همراه با اضطراب، فشارهای عصبی، تیک‌های جسمانی، تغییر حالات چهره و حتی گریه است و در گروهی دیگر، لکنت موجب ناتوانایی‌های شدید ارتباطی می شود.

* توجه داشته باشید که اگر فرزندتان حتی بعد از دو سالگی نمی‌تواند حروف را به خوبی تلفظ کند، به طور مثال «ر» را «ل» تلفظ می‌کند، در تلفظ حروف مشکل دارد و لکنت زبان ندارد پس این اصطلاح را برای او به کار نبرید.

* در صورت عدم بهبودی دارو برای درمان و گفتار درمانی کمک خواهد کرد. بدانید که گفتار درمانی سریعا جواب نمی دهد و نیازمند جلسات متعدد است پس زود خسته نشوید و ادامه دهید.چه زمانی از پزشک و گفتاردرمانگر کمک بخواهیم؟بروز لکنت ناگهانی زبان در کودکان باعث ایجاد نگرانی‌ها و ناراحتی‌های فراوانی در والدین می‌گردد. در اغلب کودکان مبتلا به لکنت زبان قبل از 5 سالگی لکنت زبان به خودی خود از بین می‌رود و نیاز به هیچگونه مداخلات درمانی مانند گفتار درمانی ندارد. اما اگر لکنت زبان مدام اتفاق می‌افتد و همراه با حرکات صورت و بدن است بهتر است که برای ارزیابی شرایط کودک به یک گفتار درمان مراجعه نمایید. مخصوصا اگر کودکتان 5 ساله شده و علایم زیر را از خود نشان می‌دهد:* وقتی تکرار کل کلمات یا جملات برای کودک سخت می‌شود.* وقتی کودک کلمات را از قبل می‌کشد.* وقتی صحبت کردن برای کودک بسیار سخت و محدود می‌شود.* وقتی متوجه می‌شوید کشش بعضی از عضلات صورت شده است.* وقتی کودک سعی می‌کند از موقعیت‌هایی که نیاز به حرف زدن دارد اجتناب کند.*  وقتی کودک کلمه‌ای را از ترس لکنت زبان عوض می‌کند.* وقتی مشکلات زبانی دیگری نیز همراه با لکنت مشاهده نمایید.منبع: setare.com

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .



لکنت زبان از مهم‌ترین و متداولترین اختلالات تکلمی است که معمولاً در دوران خردسالی و از سنین ۲ تا ۴ سالگی آغاز می شود و به این دلیل پدیده ای خاص دوران کودکی است. در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه است به لحاظ ویژگی های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز لکنت زبان در میان کودکانی که مستعد چنین اختلالی هستند. گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز افرادی که قبلا به نحوی لکنت زبان داشته‌اند دچار لکنت زبان می‌شوند.
به گفته کارشناسان، سن، شرایط و ویژگی های بلوغ نیز احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثر است. لکنت زبان در میان پسران از دختران است و در بررسی‌ها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود ۷۰درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر شده است. کندی زبان در جایی پیش می‌آید که دستگاه های تکلم انسان دچار پاره‌ای از تشنج‌هاست؛ از این رو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می‌کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می‌دهد. به هنگام چنین رویدادی معمولاً انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده‌است، چندبار تکرار می‌کند.

نکاتی درباره درمان لکنت زبان در کودکان
یک گفتار درمان معتقد است: حدود۱۰ درصد کودکان در سنین قبل از دبستان و بین۲ تا ۶ سالگی به لکنت زبان مبتلا هستند.
به گفته فریبا مجیری لکنت زبان زمانی پدید می‌آید که در جریان طبیعی گفتار وقفه‌ای ناگهانی و غیر طبیعی ایجاد‌ شود و در صورتی که کودک لکنت زبان خود را به عنوان یک اختلال بپذیرد، فرآیند درمان سریع تر صورت می‌گیرد.
وی می افزاید: اگر علت ایجاد لکنت در کودکان شناخته شود، درمان بهتری صورت می‌گیرد زیرا گاه ترس و گاه ناراحتی ‌های روانی عامل لکنت زبان است.
این متخصص گفتار درمانی با بیان اینکه نگرانی والدین و تلاش آنها برای رفع لکنت زبان موجب ایجاد حساسیت و نگرانی کودک می‌شود، ادامه
می دهد: در صورتی که کودک نسبت به مشکل گفتاری اش حساس شود، مشکلات او در صحبت کردن تشدید خواهد شد.
وی با بیان این‌که بروز رفتارهای اجتنابی در کودک به علت لکنت زبان است، تصریح می کند: اگر کودک در معرض تمسخر همسن و سالان خود قرار گیرد، حرف نمی‌زند و این عاملی برای تشدید لکنت زبان می‌شود. این متخصص گفتار درمانی با بیان این‌که نباید کودک دچار استرس شود، خاطرنشان می کند: استرس موجب می‌شود تا کودک اختلال گفتاری خود را همچنان پنهان کند و حرف نزند.
مجیری به روش‌های مختلف درمان لکنت در کودکان اشاره می کند و می گوید: ایجاد هماهنگی میان گفتار و تنفس، افزایش مهارت واژه یابی کودک، کاهش اضطراب و به دنبال آن افزایش اعتماد به نفس از جمله راهکارهای درمان است که توسط گفتار درمانگر صورت می‌گیرد. وی، سن بروز لکنت زبان در کودکان را ۲ سالگی می داند و اضافه می کند: وقتی کودک به زبان مادری احاطه پیدا کرد، این اختلال مشاهده می‌شود، اما شایع ترین سن ۲ تا ۶ سالگی است.
این متخصص گفتار درمانی، هم‌چنین بهترین سن برای شروع گفتار درمانی را ۲ تا پنج سالگی
می داند و خاطر نشان می کند: والدین با مشاهده اختلال در گفتار کودکان خود می‌توانند به مراکز خصوصی و دولتی گفتار درمانی مراجعه کنند.
وی در خصوص استفاده از آرام بخش‌ها برای درمان لکنت زبان می گوید: متاسفانه مراجعان تمایل بسیاری به مصرف آرام بخش‌ها دارند و از روان پزشکان می خواهند تا دارو تجویز کنند، اما استفاده از آرام بخش‌ها اگر چه در درمان بزرگسالان مفید است، اما در کودکان معمولا موثر نیست و کمک چندانی در روند درمان کودک نخواهد داشت.
شخصی که دچار لکنت است چه باید بکند؟
چند راهکار در این زمینه وجود دارد، از جمله اینکه:
– فردی که دچار لکنت است علاوه بر درمان باید همیشه سعی کند آهسته و آزاد صحبت کند و حروف صدادار را بکشد.
– با حرکات شل و سبک لب ها از روی کلمات بگذرد.
– از جایگزینی کلمات خودداری کند. فرار از برخی کلمات فقط ترس از تلفظ آنها را بیشتر
می کند.
– در صحبت رو به جلو برود. تکرار کلماتی که بیان شده است، کمکی نمی کند.
– ارتباط چشمی طبیعی را با مخاطب حفظ کند.
– گهگاه در صحبت لکنت عمدی ایجاد کند! با قطع و تکرار عمدی می توان احساس کنترل بهتری بر روی تکلم در لحظه های حساس پیدا کرد.
– در جستجوی کارها و مسائلی باشد که موقع لکنت مشکل را می کند. هر چه فرد خودش لکنتش را تجزیه و تحلیل کند، بهتر می تواند هماهنگی دستگاه تکلم را برقرار کند.
– به یاد داشته باشد که هدفش تکلم سلیس تر و بهتر است نه تکلم بی عیب و نقص و ایده آل. حتی کسانی که هیچ لکنتی ندارند گاهی در صحبت کردن دچار مشکل می شوند.
– به مخاطب خود بگوید که لکنت دارد و هرگز لکنت خود را پنهان نکند بلکه با آن روبرو شود.
– اگر موقع صحبت دچار اضطراب و تنش
می شود، آن را طبیعی تلقی کند و از آن خجالت نکشد، چون عمداً دچار لکنت نشده است.
– زمان هایی را که دچار لکنت می شود فراموش کند و مواقعی را که در صحبت کردن موفق بوده است به خاطر بسپارد.

code

نسخه مناسب چاپ

1