درمان بیماری نقرس

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

Wird geladen

Wird geladen

Wird geladen

Wird verarbeitet

Wird geladen

درمان بیماری نقرس

Wird verarbeitet

Wird geladen

Wird geladen

Wird verarbeitet

Wird geladen

Wird geladen

نقرس یکی از انواع بیماری های ورم مفاصل می باشد که با درد همراه است. نقرس در اثر افزایش اسید اوریک در خون به وجود می آید حال برای درمان آن باید در کلام آیت الله دکتر سید حسن ضیایی در بره حدیث تندرستی پخش شده در شبکه ولایت

Wird geladen

Wird geladen

Wird geladen

Wird geladen

Wird geladen

Wird verarbeitet

Playlists werden geladen

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

نقرس نوعی آرتروز است که معمولا در یک مفصل موجب تورم و درد ناگهانی می‌شود. آرتروز نقرسی به‌دلیل تجمع اسید اوریک در یک مفصل ایجاد می‌شود. علائم و نشانه‌های آرتروز نقرسی، ایجاد گره‌های زیرپوستی، مفاصل متورم، درد و داغی مفصل است. با ما باشید تا در این نوشته درباره این بیماری بدانید.

درمان بیماری نقرس

هدف اصلی رژیم غذایی در بیماری نقرس، محدود کردن مواد غذایی پروتئین‌دار است. در حالت ایده‌آل، بهتر است فرد مبتلا از مصرف غذاهایی که پروتئین بالایی دارند، اجتناب کند و میزان مصرف پروتئین را در حد کنترل‌شده‌ای حفظ نماید.

نقرس نوعی آرتروز است که به‌طور ناگهانی موجب بروز تورم در مفصل می‌شود و معمولا یک مفصل را درگیر می‌کند. در مواردی که بیماری شدت بیشتری دارد، ممکن است بیش از یک مفصل دچار درد و تورم شوند.

افزایش بیش‌ازاندازه‌ی اسید اوریک در جریان خون و تجمع کریستال‌های آن در بافت‌های بدن موجب بروز بیماری نقرس می‌شود. کریستال‌های اسید اوریک با رسوب در یک مفصل و ایجاد تورم در مفصل باعث بروز درد، قرمزی، داغی و تورم می‌شوند. اسید اوریک در حالت معمول هم در بدن به‌عنوان فرآورده‌ای جانبی از شکسته شدن مولکول‌های پروتئین تولید می‌شود. ازجمله عوامل افزایش اسید اوریک در خون می‌توان به عوامل ژنتیکی، چاقی، مصرف برخی داروهای خاص مانند دیورتیک‌ها و بیماری مزمن کلیوی اشاره کرد.

عوامل خطرساز زیادی وجود دارد که می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به نقرس در افراد شود. امکان ابتلا به نقرس بعد از عمل جراحی، تروما و کم‌شدن آب بدن بسیار شایع است. برخی داروها مثل دیورتیک‌ها (قرص‌های ادرارآور)، که برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند، موجب افزایش سطح اسید اوریک در خون می‌شوند و زمینه را برای بروز بیماری نقرس فراهم می‌کنند.

همچنین داروهایی که سطح اسید اوریک را در خون کاهش می‌دهند، مانند آلوپورینول (Zyloprim, Aloprim)، ممکن است باعث بروز بیماری نقرس شوند. زیرا هر چیزی که سطح اسید اوریک را کاهش یا افزایش دهد، شرایط را برای تشکیل کریستال‌های اسید اوریک فراهم می‌کند. آسپرین با دوز کم می‌تواند موجب تشدید حملات نقرس شود. درمان انواع خاصی از سرطان نیز ممکن است موجب بیماری نقرس شود، زیرا سطح اسید اوریک هنگام ازبین رفتن سلول‌های سرطانی افزایش می‌یابد. همچنین آرتروز حاد با آسیب جدی به مفاصل، احتمال بروز حملات نقرسی را به‌شدت افزایش می‌دهد.

این علائم و نشانه‌ها معمولا در یک مفصل بروز می‌کنند. مفصل درگیر به‌دلیل التهاب درد شدیدی دارد و به هر گونه تماس به‌شدت حساس است. افراد مبتلا به نقرس معمولا هنگام حملات نقرسی حتی تحمل وزن یک ملحفه را هم روی مفصل آسیب‌دیده ندارند. مفصل درگیر به‌شدت متورم، قرمز و داغ می‌شود.

نقرس مفاصل اندام‌های پایینی را درگیر می‌کند. بیشترین مفصلی که معمولا درگیر این بیماری می‌شود، شست پا است. البته ابتلای دیگر مفاصل بدن مانند مفصل پا، زانو، آرنج، قوزک، مچ، دست‌ها یا هر مفصل دیگری دور از انتظار نیست. هرچه نقرس شدیدتر و طولانی‌تر باشد، احتمال اینکه اندام‌های بیشتری دچار التهاب شوند، نیز می‌شود.

بیماری نقرس موجب درد و سفتی مفاصل بدن می‌شود.

از دیگر نشانه‌های نقرس بروز بیماری تیفوس است. تیفوس گره‌ای سخت است که به‌دلیل تجمع اسید اوریک در زیر پوست تشکیل می‌شود. تیفوس ممکن است در هرجایی از بدن مشاهده شود، اما تشکیل آن روی آرنج، غضروف بالای گوش شایع‌تر است.

مشاهده‌ی گره‌های تیفوسی حاکی از تجمع بالای اسید اوریک در خون است. درواقع تشکیل این گره‌ها بر روی مفاصل نشان می‌دهد که میزان اسید اوریک طی سال‌های متمادی در خون بسیار بالا بوده است. بروز بیماری تیفوس ثابت می‌کند که بدن درگیر بیماری نقرس نیز هست و استفاده از داروهای مناسب برای درمان لازم و ضروری است.

وجود نقرس کنترل‌نشده ممکن است منجر به آسیب جدی در مفاصل و بدشکلی آنها شود. تشکیل سنگ‌های کلیوی نیز یکی دیگر از علائم بیماری نقرس و تشکیل کریستال‌های اسید اوریک در کلیه است.

روماتولوژیست‌ها تخصص کافی برای تشخیص و درمان نقرس به‌خصوص در موقعیت‌های پیچیده را دارند. متخصص بیماری‌های داخلی، پزشکان عمومی، دکتر خانواده و متخصص ارتوپد نیز می‌توانند در تشخیص و درمان بیماری نقرس کمک کنند. متخصص نفرولوژی نیز می‌توانند به کاهش سطح اسید اوریک خون با استفاده از داروهایی مانند آلوپورینول (Allopurinol) و جلوگیری از آسیب‌های کلیوی ناشی از بالا رفتن سطح اسید اوریک خون، کمک کند.

مطمئن‌ترین روش برای تشخیص نقرس خارج‌ کردن کریستال‌های اسید اوریک از مفصل متورم‌شده و اندازه‌گیری دقیق آن است. پزشکان متخصص مانند روماتولوژیست‌ها و ارتوپدها می‌توانند این کار را به‌دقت انجام دهند. مایع خارج‌شده از مفصل باید زیر میکروسکوپ به‌دقت آزمایش شود. این روش بسیار مهم و کاربردی است، زیرا سایر روش‌های پیشنهادی برای تشخیص این بیماری ممکن است با علائم برخی از بیماری‌ها مانند آرتروز pseudogout (نوعی از آرتروز ناشی از رسوب بلورهای پری فسفات کلسیم است) و یا برخی عفونت‌ها مشابه باشند و موجب سردرگمی پزشکان در تشخیص دقیق بیماری شود.

تغییر شیوه‌ی زندگی، مانند محدود کردن غذاهایی که زمینه‌ساز نقرس هستند، باید در افراد مبتلا به این بیماری صورت گیرد. درمان نقرس با دارو در افرادی که به‌صورت مکرر دچار حملات نقرس می‌شوند، لازم و ضروری است. درمان داوریی هنگام تشکیل سنگ‌هایی با منشأ اسید اوریک در کلیه و آسیب‌های جدی در مفاصل و یا ابتلا به بیماری تیفوس باید شروع شود. درمان هر فرد کاملا اختصاصی است و نمی‌توان درمانی خاص را برای همه‌ی افراد مبتلا به نقرس تجویز کرد.

وقتی نقرس خفیف و بدون عارضه است، می‌توان با استفاده از رژیم غذایی درست و تغییر سبک زندگی، بیماری را کنترل و درمان کرد. اگرچه، مطالعات نشان می‌دهد که حتی رژیم‌های سخت غذایی هم تأثیر زیادی بر کاهش سطح اسید اوریک خون ندارند و به همین خاطر درمان دارویی ضروری است. وقتی حملات نقرس تشدید می‌شود، سنگ‌های کلیوی شکل می‌گیرند، بیماری تیفوس نیز ظاهر می‌شود یا آسیب جدی در مفاصل دیده شود. درواقع درمان دارویی برای کنترل سطح اسید اوریک خون بسیار حیاتی است.

داروهایی که برای درمان نقرس تجویز می‌شوند، سه گروه‌اند: داروهای کاهنده‌ی اسید اوریک، داروهای Prophylactic (داروهای کاهش‌دهنده اوره و جلوگیری‌کننده از بروز حساسیت)، و داروهایی برای تسکین سریع درد ناشی از نقرس.

ازجمله درمان‌های اصلی نقرس استفاده از داروهای کاهش‌دهنده‌ی ادرار است. این داروها سطح اسید اوریک خون را کاهش می‌دهند. در اکثر بیماران، میزان سطح اسید اوریک باید کمتر از ۶ میلی‌گرم در خون باشد. این داروها بر روی گره‌های تیفوسی و از بین‌رفتن کامل آنها نیز تأثیر بسزایی دارند. داروهای کاهنده‌ی سطح اسید اوریک شامل آلوپورینول، فبوکسوستات (febuxostat)، پروبنیسید (probenecid) و پگلوتایسین با تجاری کريستکسا (Krystexxa) می‌شوند.

داروهای Prophylactic در شش ماهه اول دوره‌ی درمان نقرس به‌همراه داروهای کاهنده‌ی اسید اوریک از شدت حملات بیماری و عود مجدد بیماری جلوگیری می‌کند. به همین خاطر هر مداخله‌ی دارویی که موجب کاهش یا افزایش سطح اسید اوریک در جریان خون شود می‌تواند در تشدید و یا عود مجدد بیماری نقرس نیز مؤثر باشد. کلشیسین (Colcrys) و داروهای NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) مانند ایندومتاسین (indomethacin)، دیکلوفناک (diclofenac)، ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم برای درمان و کنترل بیماری نقرس کاربرد زیادی دارند.

با مصرف داروهای پیشگیرانه در طول شش ماه اول آغاز درمان مانند آلوپورینول (allopurinol)، فبوکسوستات (febuxostat)، پروبنیسید (probenecid) خطر حملات نقرس به‌شدت کاهش پیدا می‌کند. باید توجه داشت که تداخل دارویی داروهای Prophylactic با داروی کريستکسا (Krystexxa) ممکن است مشکلاتی را برای فرد بیمار ایجاد کند.

دسته‌ی سوم داروها در زمان حملات نقرسی به‌منظور کاهش درد و التهاب استفاده می‌شود. کلشیسین (Colcrys) و داروهایی NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) در هنگام حملات نقرس نیز تجویز می‌شوند تا درد و التهاب مفصل آسیب‌دیده کاهش یابد. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون (prednisone)، متیل‌پردنیزولون (methylprednisolone) و پردنیزولون (prednisolone)، نیز ممکن است در هنگام تشدید حملات نقرسی تجویز شوند. اگرچه، میزان دوز این داروها به‌دلیل عوارض جانبی مانند آب‌مروارید و یا پوکی استخوان باید محدود و کنترل‌شده باشد. داروهای استروئیدی در درمان بیمارانی نقرسی که قادر به مصرف داروهای کلشیسین (colchicine) و داروهایی NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) نیستند، بسیار سودمند است.

یکی از درمان‌های خانگی برای حملات حاد نقرس نوشیدن آب فراوان است. مصرف زیاد داروهای NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) مانند ایبوپروفن (Advil, Motrin) و ناپروکسن سدیم (Aleve)، در زمان‌هایی که هیچ داروی ضدانعقادی استفاده نمی‌شود مانند بیماری‌ اختلال در عملکرد کلیه یا زخم معده، استفاده می‌شود. درمان‌های خانگی برای درمان و کنترل بیماری نقرسِ مزمن می‌تواند مفید باشد. ایجاد تغییر در رژیم غذایی گامی مؤثر در کنترل این بیماری است. نوشیدن آب فراوان در جلوگیری از حملات نقرسی نیز بسیار مفید است.

داروهای نقرس معمولا در اکثر افراد بدون عوارض خاصی هستند. اگرچه ممکن است مانند همه‌ی داروها حساسیت‌ها و مشکلاتی را در برخی افراد ایجاد کنند.

وقتی غذاهای پروتئینی مصرف می‌کنید میزان اسید اوریک خون‌تان افزایش می‌یابد، بنابراین باید روش درستی را برای مدیریت رژیم غذایی خود و اجتناب از زیاده‌روی در مصرف غذاهای پروتئین‌دار انتخاب کرد. البته داشتن رژیم کم‌پروتئین کار نسبتا سختی است، زیرا پروتئین برای سلامت بدن بسیار مفید است. پیروی از رژیم کم‌پروتئین موجب می‌شود سطح اسید اوریک خون نسبتا کاهش یابد.

دستوراتی که در ادامه‌ی این مقاله به آنها اشاره می‌شود در مدیریت رژیم غذایی بیماران نقرسی می‌تواند بسیار کاربردی و مفید باشد:

کنترل و درمان نشدن بیماری نقرس در بلندمدت ممکن است موجب آسیب‌های جدی مفصلی شود. اسید اوریک ممکن است در کلیه‌ها جمع شود و موجب تشکیل سنگ‌های کلیوی و ایجاد اختلال در عملکرد کلیه‌ها گردد.

تجمع اسید اوریک در بافت‌های نرم به‌خصوص در اطراف مفاصل موجب تشکیل گره‌های تیفوسی می‌شود. این گره‌ها ممکن است به‌مرور بزرگ شوند و ظاهر ناخوشایندی پیدا کنند.

نقرس بیماری‌ای مزمن است. درمان نشدن آن ممکن است باعث بروز دردهای وحشتناک و کنترل نشدن حملات آن گردد. همان‌طور که پیش از این نیز گفته شد، آسیب مفصلی و مشکلات کلیوی از عوارض ابتلا به این بیماری است. البته درمان به‌موقع در اکثر بیماران می‌تواند آنها را از شر دردهای آزاردهنده و عوارض بعدی این بیماری خلاص کند.

برخی از عوامل زمینه‌ساز بیماری نقرس ژنتیکی و برخی از آنها قابل‌پیشگیری و کنترل هستند. برخی از عوامل زمینه‌ساز این بیماری مانند چاقی و رژیم غذایی کنترل‌شدنی هستند. داشتن وزن متعادل و رژیم غذایی سالم کم‌کالری، کم‌چربی و افراط نکردن در مصرف گوشت قرمز می‌تواند تا حد زیادی خطر ابتلا به بیماری نقرس را در افراد کاهش دهد.

تحقیقاتی زیادی در زمینه داروهای محدودکننده‌ی سیگنال شیمیایی معروف به اینترلوکین-۱ در بیمارانی که از بقیه روش‌های درمانی پاسخ مناسب نگرفته‌اند، انجام شده است. آناکینرا (Anakinra) و کاناکینومب (canakinumab) دو دارویی هستند که برای محدود کردن سیگنال شیمیایی اینترلوکین-۱ تجویز می‌شوند. این داروها اکنون برای بیماری‌های دیگر نیز استفاده می‌شود و تحقیقات گسترده‌ای بر روی میزات اثرگذاری آن در بیماری نقرس در حال انجام است.

همچنین تحقیقات دیگری روی دستگاه سی‌تی‌ اسکن پیشرفته درحالِ انجام است که می‌تواند در تشخیص به‌موقعِ بیماری کمک زیادی کند. تحقیقات و پژوهش‌های زیادی نیز روی ژن‌های انتقال‌دهنده اسید اوریک که مسئول سوخت‌وساز اسیداوریک هستند نیز انجام شده است که هنوز نتایج قطعی آن در درمان بیماری اثبات نشده است.

درمان بیماری نقرس

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9تومان

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

سلام عبادات قبول مقاله جالب و مفید بود.

خواص خوراکی ها

قارچ گانودرما چیست و چه خواصی دارد؟

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

خواص گزنه؛ ۱۶ خاصیت گیاه گزنه که سرشار از ویتامین D است

۵ چربی سوز طبیعی برای افزایش متابولیسم و ‌

کمبود ویتامین b1 (تیامین) و منابع آن

کاشت مژه؛ همه‌چیز درمورد رو‌ش‌های کاشت مژه و عوارض آن

انواع بلیچ دندان و هرآنچه قبل از انجام آن باید بدانید

علائم، دلایل و درمان آب آوردن زانو

قرص سیتالوپرام؛ عوارض و نحوه مصرف آن

بیشترین فالوور در اینستاگرام در سال ۲۰۱۸ به کدام سلبریتی‌ها اختصاص دارد؟

عجایب هفتگانه جهان؛ ۷ بنای حیرت‌انگیز تمدن‌های کهن

پرفروش ترین خودروهای جهان در سال ۲۰۱۷

بهترین رمان های عاشقانه که حس عشق را در شما زنده می‌کنند

بهترین کشور برای تحصیل کدام است؟

9