دارو لوبل

خواص دارویی و گیاهی

لوتیراستام Levetiracetam

قرص های 25 و 5 میلی گرم روکشدار

لوبل یک داروی ضد تشنج است (دارویی که جهت درمان حملات تشنج در بیماری صرع استفاده می شود).

در صورتیکه به لوبل و یا محتویات این دارو حساسیت دارید، از مصرف آن خودداری کنید.

دارو لوبل

اگر در حال مصرف دارو هستید یا اخیرا داروهایی را مانند داروهایی که بدون نسخه قابل تهیه هستند مصرف کرده اید، به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

شما می توانید لوبل را با یا بدون غذا مصرف کنید. به عنوان یک نکته احتیاطی لوبل را همراه با الکل مصرف نکنید.

همیشه طبق دستور پزشک و یا داروساز خود از این دارو استفاده کنید. چنانچه در این مورد مطمئن نیستید با پزشک و یا داروساز خود مشورت کنید.

لوبل می بایست دو بار در روز مصرف شود. یک نوبت صبح و یک نوبت عصر و ترجیحا در ساعت مشخصی مصرف شود

قرص های لوبل را با مقدار کافی مایعات (به عنوان مثال یک لیوان آب) میل کنید.

لوبل به عنوان یک درمان طولانی مدت کاربرد دارد. شما می بایست مصرف لوبل را تا زمانی که پزشک شما تجویز کرده است ادامه دهید.

بدون توصیه پزشک خود مصرف لوبل را قطع نکنید زیرا این امر می تواند به افزایش تعداد حملات تشنج منجر شود. چنانچه پزشک شما قصد قطع درمان با لوبل را داشته باشد، شما را جهت قطع تدریجی دارو راهنمایی خواهد کرد.

عوارض جانبی احتمالی به دنبال مصرف بیش از اندازه لوبل عبارتند از: خواب آلودگی، بیقراری، رفتار تهاجمی، کاهش سطح هشیاری، وقفه تنفسی و کما.

اگر بیش از میزان توصیه شده لوبل مصرف نموده اید با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما بهترین درمان ممکن را به هنگام مصرف بیش از اندازه دارو تجویز خواهد کرد.

چنانچه مصرف یک دوز و یا بیش تر را فراموش کرده اید با پزشک خود تماس بگیرید. از مصرف دوز دو برابر دارو جهت جبران دوز فراموش شده خودداری کنید.

در صورت ضرورت قطع مصرف، همانند قطع مصرف سایر داروهای ضد تشنج، به منظور پیشگیری از افزایش تعداد حملات تشنجی، لوبل می بایست به صورت تدریجی قطع شود.

چنانچه سوالات بیشتری در ارتباط با این دارو دارید از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

همانند تمامی انواع داروها، مصرف این دارو نیز ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد. با این حال کلیه مصرف کنندگان دچار این عوارض نمی شوند. برخی از عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، خستگی و سرگیجه ممکن است در شروع دوره درمان و یا به هنگام افزایش دوز مصرفی شایع تر باشند. هر چند این عوارض با گذشت زمان کاهش می یابند.

لوتیراستام Levetiracetam

1 میلی گرم در میلی لیتر

لوتیراستام یک داروی ضد صرع (برای درمان حملات تشنج) می باشد.

لوبل برای موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

شوند. لوتیراستام در نوعی از صرع مورد استفاده قرار می گیرد که در ابتدا فقط یک نیمکره مغز راتحت تأثیر قرار می دهد، اما بعدا می تواند به نواحی وسیعتری در هر دو نیمکره گسترش یابد (تشنج با شروع محدود با یا بدون گسترش ثانویه). لوتیراستام توسط پزشک برای کاهش تعداد حملات صرع برای شما تجویز شده است.

دارو لوبل

به عنوان داروی افزوده شده به سایر داروهای ضدصرع برای درمان:

در صورت وجود هر یک از موارد زیر از مصرف دارو خودداری نمایید:

در موارد زیر قبل از مصرف لوبل با پزشک خود مشورت نمایید:

همواره این دارو را دقیقا مطابق دستور پزشک مصرف نمایید. در صورت عدم اطمینان با پزشک مشورت نمایید.

لوبل باید دو بار در روز، یک بار صبح و یک بار عصر، هر روز در زمان تقریبا مشابه مصرف شود.

می توان محلول خوراکی لوبل را در یک لیوان آب یا شیشه شیر کودک رقیق نمود. لوبل همراه با یا بدون غذا قابل مصرف است.

شیشه را باز نمایید. و آداپتور را وارد گردن شیشه نمایید. پیستون را بکشید و سرنگ را با میزان لازم از محلول پر کنید تا علامت روی مقدار تجویز شده توسط پزشک به میلی لیتر قرار گیرد. با پایین بردن پیستون تا انتهای سرنگ، محتویات سرنگ را درون لیوان آب یا شیشه شیر کودک خالی کنید. تمام محتویات لیوان یا شیشه شیر کودک را مصرف نمایید. شیشه را با درب پلاستیکی آن ببندید. سرنگ را تنها با آب بشویید.

لوبل به عنوان یک درمان مزمن به کار می رود. باید لوبل را تا زمانی که پزشک تعیین می کند مصرف نمایید. از توقف درمان بدون توصیه پزشک خودداری کنید، زیرا این کار می تواند موجب افزایش تشنج ها شود.

عوارض جانبی احتمالی ناشی از مصرف بیش از حد لوبل عبارتند از: خواب آلودگی، بی قراری، پرخاشگری، کاهش هوشیاری، مهار تنفس و کما. در صورت مصرف بیش از حد لوبل به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک بهترین درمان را برای مصرف بیش از حد دارو تعیین خواهد کرد.

در صورت فراموش کردن یک یا چند دوز دارو با پزشک خود تماس بگیرید. از 2 برابر کردن دوز دارو برای جبران دوز فراموش شده خودداری نمایید.

در صورت ضرورت توقف درمان، لازم است لوبل به تدریج قطع شود تا از افزایش تشنج ها جلوگیری شود. در صورتی که پزشک تصمیم به توقف درمان بگیرد، دستورالعمل لازم برای قطع تدریجی دارو را به شما خواهد داد. در صورت داشتن سوالات در مورد روش مصرف لوبل به پزشک یا داروساز مراجعه نمایید.

مانند هر دارویی مصرف لوبل نیز ممکن است تعدادی عارضه جانبی در پی داشته باشد، اگرچه این عوارض در تمام افراد بروز نمی کنند. شایع ترین آثار جانبی گزارش شده عبارتند از: التهاب گلو، خواب آلودگی، سردرد، خستگی و سرگیجه. در ابتدای درمان یا با افزایش دوز دارو ممکن است عوارض جانبی مثل خواب آلودگی، خستگی یا سرگیجه شایع تر باشند. با این حال این اثرات با گذشت زمان کاهش می یابند.

ماده فعال دارو لوتیراستام می باشد. هر میلی لیتر حاوی 1 میلی گرم لوتیراستام است.

لوتیراستام چیست؟
لوتیراستام از داروهای ضد صرع می باشد. صرع نوعی بیماری مغزی است که در اثر اختلال جریان الکتریکی سلول های قسمتی از مغز باعث بروز تشنج می گردد.

( قرص لویستام محصول شرکت تهران شیمی )

تشنج يك حمله ي عصبي ناشي از اختلال در فعاليت الكتريكي مغز مي باشد و بصورت حرکات غیر ارادی در بدن،چشم ها و بخش هاي مختلف بدن بروز مي كند.این علایم می تواند عوارضی در پی داشته باشد و منجر به تغییرات در رفتار،احساسات،هوشیاری و سایر توانایی های ذهنی گردد از این رو کنترل و پیشگیری از بروز این حملات در مبتلایان به صرع بسیار حائز اهمیت است.لوتیراستام با کاهش جریان الکتریکی غیر طبیعی سلول های مغزی به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد صرع جهت کاهش حملات تشنج استفاده میشود.
پیش از مصرف لوتیراستام 
-در صورت بارداری یا اقدام به بارداری و شیردهی پزشک خود را مطلع نمایید.
-در صورت سابقه ی مشکلات کلیوی،کبدی و حساسیت دارویی به پزشک خود اطلاع دهید.
-از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجاد کند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خود در اختیار پزشک یا داروساز خود قرار دهید.
نحوه ی مصرف لوتیراستام
– دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید . مصرف این دارو باتوجه به وضعیت و نوع مشکل شما متفاوت می باشد.
-از آنجا که این دارو بر روی سیستم عصبی تاثیر دارد،مصرف آن باید به صورت مداوم و تحت نظرپزشک باشد.اگرچه ممکن است در چند هفته ی ابتدایی درمان احساس بهبودی در شما ایجاد نشود،با این حال درمان خودرا ادامه دهید و طبق بره ی منظم به پزشک خود مراجعه کنید و همچنین برای بهبود روند درمان کلیه ی مشکلات و مسائل خودرا از پزشک یا داروساز خود سوال بفرمایید .
-قطع این دارو به صورت ناگهانی و بدون نظر پزشک ،می تواند عوارض ناسبی از جمله بروز حمله ي تشنجي برای بیمار در برداشته باشد لذا قطع اين دارو بايدبصورت تدريجي و تحت نظر پزشك انجام شود.
-در صورتی که این دارو دو نوبت در روز برای شما تجویز شده است، بهترین زمان مصرف آن صبح ها و عصرها می باشد.
-ممکن است پزشک شما درمان را با مقدار داروی کم شروع کند و پس از عادت کردن بدن،مقدار داروی شمارا افزایش دهد تا احتمال بروز عوارض ناشی از دارو کمتر شود.
-مقدار مصرف دارو در کودکان با توجه به شرایط، سن و وزن آنها توسط پزشک محاسبه می شود.
_در صورتی که فرم خوراکی مایع برای شما تجویز گردیده است ،مقدار مصرف در هر نوبت را با سرنگ مخصوص به طور دقیق اندازه گیری نمایید و در مورد نحوه مصرف و اندازه گیری ،با داروساز خود مشورت نمایید.
-این دارو با غذا تداخل خاصی ندارد و می توان آن را قبل یا بعد از غذا مصرف کرد.قرص را با یک لیوان آب ببلعید .
-در صورت فراموش كردن مصرف يك نوبت دارو بلافاصله پس از يادآوري آن را مصرف كنيد مگر آنكه زمان ياد آوري به نوبت مصرف بعدي دارو نزديك باشد.در اين شرايط نوبت فراموش شده را مصرف نكنيد و نوبت بعدي را در زمان خودش مصرف كنيد اما به هيچ وجه مقدار مصرف دارو را دوبرابر نكنيد.
توصیه های لوتیراستام
-بهتر است هر بار برای دریافت نسخه ی جدیدتان از تغییر برند یا شرکت تولیدکننده ی دارو خودداری کنید و در صورت لزوم به پزشک خود اطلاع دهید.
-در ابتدای درمان با این دارو ممکن است افکار ناراحت کننده ی شما از گذشته شوند اما نگران نباشید. باید بدانید که این افکار ناشی از مصرف این دارو و شروع اثر بخشی آن می باشند و به مرور زمان برطرف می شوند.
بهتر است در این موارد افکار خودرا با نزدیکان و یا مشاور و پزشک خود درمیان بگذارید و آگاهانه نسبت به برطرف کردن آنها اقدام نمایید .
-به دليل عوارض ناشي از اين دارو براي جنين ،درصورتي كه قصد بارداري يا شك به بارداري داريد حتما پزشك خود را جهت تغيير دارو مطلع سازيد و در زمان مصرف اين دارو از روش مناسب جهت پيشگيري از بارداري استفاده نماييد.
-در ابتداي شروع درمان بيماري صرع با لووتیراستام ممكن است تعداد يا نوع حملات تشنج كمي تغيير كند اما نگران نباشيد زيرا به مرور اين مشكل برطرف مي شود.لذا احتياطات لازم را رعايت كنيد و با پزشك خود در تماس باشيد.
-مصرف الکل در مدت درمان با این دارو می تواند احتمال بروز عوارض ناشی از این دارو را افزایش دهد.
-رانندگی برای بیماران مبتلا به صرع مناسب نمی باشد اما در صورتی که در مدت یک سال تشنجی رخ نداده باشد، می توان با نظر پزشک و با احتیاط ، مجددا شروع به رانندگی نمود. با این حال در صورتی که رانندگی می کنید باید حواستان به زمان مصرف داروها و خواب آلودگی ناشی از آنها باشد.
عوارض شایع لوتیراستام 
-خواب آلودگی، خستگی و سرگیجه از عوارض این دارو می باشد لذا تا زمانی که اثر دارو از بین نرفته از رانندگی و کارهایی که نیاز به تمرکز و احتیاط دارند خودداری نمایید .
_برای سردرد احتمالی ناشی از مصرف این دارو از داروساز خود درمورد داروی ضد درد مناسب سوال کنید.
_در صورت احساس تهوع ،اسهال ، سوهاضمه و کاهش اشتها ناشی از مصرف این دارو ،مصرف غذاهای سبک و ساده و پرهیز از غذاهای پرچرب و پر ادویه این مشکل را برطرف می سازد.
-در صورت بروز علائم آنفولانزا، گلودرد،آبریزش و گرفتگی شدید بینی، تغییرات شدید خلق و خو، احساس لرزش، خستگی شدید و سایر موارد حتماً به پزشک خود مراجعه نمایید عوارض نادر اما مهم لوتیراستام
-این دارو می تواند عوارض نادر اما مهمی داشته باشد که علی رغم اینکه احتمال وقوع آنها کم می باشد اما پیگیری و توجه به آنها بسیار مهم می باشد.لذا در صورت داشتن علائم سرفه همراه با گلودرد ،خشکی و التهاب چشم وبروز لکه های قرمز پوستی فوراًبه پزشک خود یا مرکز درمانی مراجعه کنید.

Reference: Medscape
Reference: www.webmd.com

نشان‌گذاری

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است
[[رده:نمادهای
نوشتار]]

دارو لوبل

مقدمه

اپی لپسی(صرع)[1] یک اختلال مزمن است یا گروهی از اختلالات مزمن را در بر می گیرد که در آن تشنج ها به صورت unprovoked and unpredicted عود می کنند (1).

در مطالعات اپیدمیولوژیک در ایالات متحده آمریکا مبتلایان به صرع حدود 2 میلیون نفر می باشند و پیش بینی می شود حدود 44 مورد در هر 1 نفر در سال مبتلا به صرع تشخیص داده شده،که حدود 1% در ایالات متحده با سن حدود 2 سال مبتلا به صرع می باشند . بیش از دو سوم صرع ها مربوط به دوران کودکی بوده و مجددا شیوع صرع در افراد 6 ساله و بالاتر افزایش می یابد.

صرع به صورت یک سری تشنج های بی دلیل تکرار شونده تعریف می شود.

استفاده از داروهای ضد صرع از مهمترین جنبه های درمان است. در حدود 7% از تمام بیماران مبتلا به صرع، تشنج کاملا یا تقریبا با دارو کنترل شده و در2 تا 25%، تعداد و شدت حملات به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

دارو لوبل

فنی توئین، کاربامازپین،سدیم والپروات از داروهای ضد صرع هستند و در درمان تشنج ژنرالیزه و پارشیلکم وبیش موثر می باشند . لاموتریژین به عنوان یک جایگزین محبوب برای تشنج پارشیل باعملکرد متفاوت نسبت به سه داروی اول در حال ظهور است (2).

داروهای خط اول درمان صرع پارشیل ، کاربامازپین ، فنی توئین و والپروات هستند و معمولا موثر می باشند . به هر حال در درمان بخش قابل توجهی از بیماران به دلیل عوارض ناخواسته دارویی سه داروی فوق، محدودیت ایجاد می شود، سلامت و اثر بخش بودن این داروها هم در درمان کمکی و هم به صورت مونوتراپی نشان داده شده است. کارآزمایی های شاهد دار تک درمانی هم در تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه و هم تشنج های پارشیل نشان داده است که لاموتریژین همانند کاربامازپین موثر می باشد و همچنین بهتر از آن تحمل شده و عوارض نا خواسته کمتری دارد. در درمان بیماران تازه تشخیص داده شده مهم است که از درمان موثر و قابل تحمل برای بیمار استفاده شود (3).

داروی لاموتریژین یک ترکیب تیرازین است که به صورت شیمیایی با هیچ داروی ضد تشنجی مرتبط نمی باشد. داروی لاموتریژین برای شروع تشنج های پارشیل و تونیک کلونیک ژنرالیزه ثانویه و تشنج های ژنرالیزه اولیه ( مثل ابسنس و تشنج اولیه تونیک کلونیک ژنرالیزه ) و تشنج های ابسنس آتیپیک ، تشنج های تونیک/ آتونیک ، سندرم لنوکس گشتات موثر می باشد (4).

داروی لوتیراستام مشتق از پیراستام است که در مارچ ۲۰۰۷ توسط FDA به عنوان درمان کمکی و اضافه به درمان برای تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه اولیه دربزرگسالان و کودکان و اطفال بالای ۶ سال مورد تایید قرار گرفت ودر سایر بررسی ها بر تشنج های میوکلونیک جوانان مقاوم و همچنین در بیماران با صرع مقاوم پارشیل نیز موثر بوده است و همچنین این دارو عوارض بالینی و تداخلات دارویی کمتری نسبت به سایر داروهای خط اول دارد .(4)

داروی والپروات یکی از مهمترین داروهای آنتی اپی لپتیک در سراسر جهان است. والپروات داروی انتخابی برای اپی لپسی های ژنرالیزه اولیه و همچنین برای تشنج های پارشیل نیز تایید شده است و نشان داده شده که به اندازه داروهای خط اول (فنی توئین و..) موثر است. والپروات یک آنتی اپی لپتیک قوی بوده و در رنج وسیعی از تشنج ها موثر است و داروی انتخابی در اپی لپسی های ایدیوپاتیک ژنرالیزه می باشد. پروفایل عوارض جانبی والپروات بسیار گسترده است و به این دلیل در آینده توسط سایر آنتی اپی لپتیک ها ی جدید جایگزین خواهد شد (4).

با توجه به اینکه در اکثر تشنجات نیاز به درمان دارویی وجود دارد و اکثر تشنج ها با یک دارو کنترل نمی شوند و با توجه به طولانی بودن مدت زمان درمان با داروهای آنتی اپی لپتیک و لزوم کنترل آنها و با توجه به اینکه هر چه تعداد داروی مورد استفاده کمتر باشد برای بیمار بهتر است پس در انتخاب داروی کمکی برای کنترل تشنج های مقاوم به درمان بهتر است از دارویی استفاده شود که هم موثر و هم عوارض کمتر و هم تحمل پذیری بهتری داشته باشد.

داروی لاموتریژین یک داروی بسیار موثر بوده و اثرات درمانی آن به صورت اضافه درمانی نیز تایید شده ولی عوارض ایدیو-سنکراتیک مخصوص به خود داشته و تداخلات دارویی با سایر داروها دارد و باید با احتیاط داده شود. داروی والپروات نیز جز قویترین داروهای ضد تشنج بوده و اثر آن ثابت شده است ولی عوارض جانبی فراوانی دارد ، داروی لوتیراستام یک داروی بسیار موثر در موارد اضافه به درمان بوده و عوارض شناخته شده کمی دارد و همچنین تداخلات دارویی بسیار کمی برای آن ذکر شده است با توجه به این موارد در این مقاله اثرات درمانی و تحمل پذیری و تداخلات دارویی این دارو ها در موارد درمان کمکی (اضافه به درمان اصلی) با هم مقایسه شده تا بتوان از دارویی با عوارض کمتر و بهتر برای بیماران استفاده کرد.

روش کار

مطالعه حاضر یک مطالعه کوهرت است. در این مطالعه 2 بیمار بین 14 تا 75 ساله مبتلا به صرع که تحت درمان با داروی لاموتریژین بوده و علی رغم سطح سرمی مناسب داروی لاموتریژین همچنان تشنجات آنها کنترل نشده است، با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه شدند.

ابتدا در خصوص طرح توضیح داده شد و پس از تکمیل فرم رضایت آگاهانه توسط بیماران و قبل از شروع مطالعه وضعیت سلول های خونی(CBC-diff) و عملکرد کبدی(LFT) و عملکرد کلیوی(BUN و Cr) بررسی و آزمایش شد و پس از حصول اطمینان از سلامت آزمایشات بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. قابل ذکر است که بیماران با مشکلاتی مانند سابقه بیماری روانی شدید، هپاتیک حاد یا مزمن، مشکلات واضح قلبی، مشکلات خونی و مصرف مواد یا الکل و بیمارانی که عوارض دارویی را در عرض چهار هفته اول شروع مطالعه داشتند از مطالعه خارج شدند.

 در گروه اول داروی لوتیراستام با برند Levebel که به صورت رایگان در قرص های 5 میلی گرمی در اختیار پزشک معالج قرار گرفته بود، را به داروی لاموتریژین اضافه کرده و در گروه دوم داروی والپروات سدیم را به لاموتریژین اضافه شد. قبل از شروع درمان بیماران تحت بررسی با نوار مغز(EEG) قرار گرفته و سپس داروی دوم اضافه می گردد. لازم به ذکر است که هر دو دارو برای تشنجات مورد نظر تایید FDA داشته و جز درمان های رایج می

باشند. بر اساس پروتکل های FDA و TEXTBOOK های معتبر دوز داروها به صورت زیر افزایش یافت:

داروی لوتیراستام با دوز ۵۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز شروع و با میزان ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در هر هفته افزایش دوز داده شد تا به کنترل تشنج منجر گردد و اگر نیاز به افزایش دوز آهسته داشت با میزان ۲۵۰ میلی گرم در روز شروع و در هر هفته ۵۰۰ میلی افزایش دوز داده شد و تا ۳۰۰۰ میلی گرم دوز افزایش یافت. داروی والپروات سدیم را با دوز mg/kg/day ۱۰ تا ۱۵ در ۲ دوز منقسم شروع شده و یک هفته ( ۷ روز ) بعد mg/kg/day ۵ تا ۱۰ اضافه شد و می توان دوز دارو را حداکثر تا mg/kg/day ۶۰ در طی هفته های متوالی تا کنترل تشنجات افزایش داد. سپس این داروها تا زمانی که بیمار فاقد تشنج شود و یا به حداکثر دوز مجاز برسد ادامه یافت. در انتهای هفته ۶ درمان، سطح خونی دارو ها بررسی و چک شد.

از هفته 6 درمان بیماران را به مدت 6 هفته تحت نظر داشته و شرایط تشنج آنها از نظر تعداد حملات در ماه و متوسط طول مدت زمان حملات و وجود ویا عدم وجود فاز POSTICTAL قبل و بعد از درمان و همچنین فانکشن بیمار قبل وبعد از درمان جدید و تغییرات EEG و عوارض دارویی و سطح سرمی دارو ها بررسی شدند و نتایج در فرم های از قبل تهیه شده، ثبت گردید.

در هفته 6 درمان و یا هر زمان از طول طرح که بیمار دچار عوارض جانبی به خصوص در مصرف داروی والپروات، مثل : بی اشتهایی، ضعف، ادم صورت ، زردی ، استفراغ ، Malase و یا هر علامت که شک به اختلال کبدی ایجاد می کرد، می شد مجددا در یک نوبت از نظرLFT و CBC مورد بررسی قرار می گرفت و در صورت ایجاد اختلال داروی بیمار قطع شده و بیمار از طرح خارج شده و درمان دیگری برای وی در نظر گرفته می شد.

اطلاعات به دست آمده پس از کد گذاری با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد که جهت بررسی فرضیه ها از آزمون های کای اسکویر و تی تست مستقل استفاده شد.

مطالعه حاضر مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد.

نتایج

در این مطالعه 2 بیمار مبتلا به تشنج کنترل نشده با وجود سطح خونی مناسب داروی لاموترپژین وارد مطالعه شدند که در دو گروه با درمان اضافی لوتیراستام و والپروات قرار گرفتند.

بیماران گروه با درمان اضافی لووتیراستام 53% خانم و 47% آقا با میانگین سنی 92/6±41/29 بودند و بیماران گروه با درمان اضافی والپروات را 58% خانم و 42% را مردان با میانگین سنی 31/7±14/3 تشکیل می دادند.

نتایج آزمون کای اسکویر جهت مقایسه همگن بودن بیماران از نظر جنسی در دو گروه اختلاف معناداری را نشان نداد. (56/p) و هم چنین نتایج آزمون تی تست مستقل نیز اختلاف معناداری را در سن بیماران دو گروه نشان نداد (76/p).

با توجه به جدول شماره1 اختلاف معناداری بین دو گروه در خط پایه از نظر تعداد تشنجات بیماران در ماه، مدت زمان طول کشیده در هر تشنج، نوع تشجات (پارشیل یا ژنرالیزه)، میانگین زمان تشخیص اولیه تشنج، اختلال عملکرد روزانه، وجود یا عدم وجود فاز post-ictal، اختلال در نوار مغزی، میزان داروی لاموتریژین و عوارض آن قبل از شروع درمان میزان تعداد حملات نیز در دو گروه اختلاف معناداری را نشان نداد.

در پایان دوازده هفته دو گروه از نظر تعداد تشنجات مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج نشان داد گروه لووتیراستام تعداد تشنجات در ماه 75/2±99/1 و در گروه والپروات 51/2±42/1 بوده که نسبت به قبل از درمان در دو گروه کاهش تعداد تشنجات را داشته اما اختلاف معناداری در دو گروه دیده نشد. (38/p)

میزان تعداد حملات نیز در دو گروه بعد از درمان اختلاف معناداری را نشان نداد. (6/p) مدت زمان طول کشیده برای هر تشنج در دو گروه و پس از درمان کاهش یافته اما در بین دو گروه اختلاف معناداری نداشته است. (87/p)

در بررسی نوار مغزی بیماران پس از درمان (57/p) و کاهش فاز post-ictal (67/p) در دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد.

اختلال عملکرد بیماران در دو گروه نیز اختلاف معناداری را بعد از درمان نشان نداد. (27/p).

از نظر عوارض دارویی در گروه والپروات افزایش وزن (2/p)، ریزش مو (p.7)، dizziness(1/p)، بروز تهوع (1/p)، خواب آلودگی (1/p) و سردرد (1/p) از گروه لووتیراستام بود و اختلاف معناداری بین دو گروه دیده شد. در حالیکه از نظر بروز عارضه ترمور (49/p)، بیخوابی (999/p)و hypersensivity (24/p) اختلاف معنادری بین دو گروه مشاهده نشد.

از نظرات تغییرات در فاکتورهای CBC و آنزیمهای کبدی اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (121/p) ولی تغییرات آنزیم کبدی در 4 مورد از بیماران گروه والپروات دیده شد که درمان برا آنها قطع شد و آنزیمها به حالت طبیعی برگشت

بحث

همانطور که می دانیم داروی والپروات بعنوان مهمترین داروهای ضد تشنج تا 199 شناخته شده بودند تا زمانی که داروهای ضد تشنج جدید با اثر خوب و عوارض جانبی کمتر و تحمل بهتر و بدون نیاز به مانیتورینگ سطح خونی کشف و پیدا شدند (5). اگر چه سالهاست از داروی والپروات برای کنترل تشنج استفاده می شود. اما مطالعات وسیع برای تشخیص عوارض جانبی آن صورت نگرفته است. فقط مطالعاتی در مورد عوارض وابسته به دوز دارو در دسترس است، از جمله می توان به مطالعه ای اشاره کرد که بر پایه آزمایشات کلینیکی عوارض وابسته به دوز دارو شامل: تهوع، استفراغ، ترمور، خواب آلودگی و گیجی و افزایش دانسته است که این عوارض در راستای نتایج حاصل از مطالعه حاضر می باشد (6). این در حالی است که در مورد داروی مقایسه شده در این مطالعه یعنی لووتیراستام مطالعه ای انجام شده است که عوارض آن را خواب آلودگی، ضعف و سرگیجه اعلام کرده است (7). مطالعه ای دیگر عوارض جانبی از جمله سردرد، تشنج، خواب آلودگی، ضعف، سرگیجه، درد و سندرم شبیه سرماخوردگی را در بیش از 1% بیماران گزارش کرده است، در صورتی که در مطالعه حاضر عوارض جانبی در گروه استفاده کننده از داروی لووتیراستام بروز نکرده است که شاید ناشی از حجم نمونه کم مطالعه باشد و یا اینکه باید بیماران در دوره بیشتری پس از مصرف دارو پیگیری شوند (8).

در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که هر دو داروی والپروات و لووتیراستام در کاهش تشنجات مقاوم به منوتراپی با لاموتریژین موثر بوده است. در راستای این مطلب می توان به

مطالعه ویو[2] اشاره کرد که وی نیز نشان داده که میزان تشنجات با استفاده از داروی لووتیراستام کاهش می یابد (9). و در مطالعه کاتالدی[3] نیز بیان شده که درمان کمکی با لووتیراستام

دارو لوبل

به خوبی در بیماران تحمل می شود و نتایج موثری در کنترل تشنجات در 16 تا 24 هفته از درمان در سندرم های اپی لپسی

کنترل نشده آیدیوپاتیک ژنرالیزه بزرگسالی داشته و از اثر درمانی لووتیراستام بعنوان یک دارو با عملکرد در طیف گسترده ای از تشنجات پشتیبانی می کند (1).

در مطالعه دیگری که در سال 213 انجام گرفته نشان داده شده است که داروی لووتیراستام بعنوان درمان اضافه شده نسبت به سایر داروهای آنتی اپی لپتیک یک انتخاب درمانی اثربخش و مفید در بیماران با تشنجهای پارشیال مقاوم بوده است و عوارض جانبی هم نداشته است (7).

در مطالعه حاضر دیده شد که میزان کاهش تغییرات نوار مغز در گروه لووتیراستام از گروه والپروات می باشد که این مسئله در مطالعه ای که در سال 26 انجام گرفته است تایید شده که بیمارانی که دچار تشنج میوکلونیک جوانان مقاوم به درمان به داروی والپروات و لاموتریژین بودند با داروی لووتیراستام بدون تشنج شدند (11).

نتیجه گیری

با توجه به نتایج مطالعه حاضر هر دو دارو در کاهش فرکانس وشدت تشنج موثر بودند و استفاده از هر دو دارو را می توان برای بیماران توصیه نمود. هر چند که عوارض داروی لووتیراستام نسبت به داروی والپروات کمتر بود اما برای توصیه آن به جای والپروات باید در حجم نمونه بالاتر و با زمان پیگیری مطالعه انجام پذیرد.

لوبل ®Levebel

لوتیراستام Levetiracetam

قرص های 25 و 5 میلی گرم روکشدار

لوبل چیست و چه کاربردی دارد؟

لوبل یک داروی ضد تشنج است (دارویی که جهت درمان حملات تشنج در بیماری صرع استفاده می شود.

دارو لوبل

کاربردهای لوبل:

نکات قابل توجه قبل از مصرف دارو

در صورتیکه به لوبل و یا محتویات این دارو حساسیت دارید، از مصرف آن خودداری کنید.

هشدارها و احتیاطات :

لوبل و سایر داروها :

اگر در حال مصرف دارو هستید یا اخیرا داروهایی را مانند داروهایی که بدون نسخه قابل تهیه هستند مصرف کرده اید، به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

لوبل و مواد خوراکی، نوشیدنی و الکل:

شما می توانید لوبل را با یا بدون غذا مصرف کنید. به عنوان یک نکته احتیاطی لوبل را همراه با الکل مصرف نکنید.

نحوه مصرف دارو

همیشه طبق دستور پزشک و یا داروساز خود از این دارو استفاده کنید. چنانچه در این مورد مطمئن نیستید با پزشک و یا داروساز خود مشورت کنید.

لوبل می بایست دو بار در روز مصرف شود. یک نوبت صبح و یک نوبت عصر و ترجیحا در ساعت مشخصی مصرف شود

نحوه مصرف دارو:

قرص های لوبل را با مقدار کافی مایعات (به عنوان مثال یک لیوان آب) میل کنید.

طول دوره درمان :

لوبل به عنوان یک درمان طولانی مدت کاربرد دارد. شما می بایست مصرف لوبل را تا زمانی که پزشک شما تجویز کرده است ادامه دهید.

بدون توصیه پزشک خود مصرف لوبل را قطع نکنید زیرا این امر می تواند به افزایش تعداد حملات تشنج منجر شود. چنانچه پزشک شما قصد قطع درمان با لوبل را داشته باشد، شما را جهت قطع تدریجی دارو راهنمایی خواهد کرد.

چنانچه بیش از میزان توصیه شده لوبل مصرف نمایید:

عوارض جانبی احتمالی به دنبال مصرف بیش از اندازه لوبل عبارتند از: خواب آلودگی، بیقراری، رفتار تهاجمی، کاهش سطح هشیاری، وقفه تنفسی و کما.

اگر بیش از میزان توصیه شده لوبل مصرف نموده اید با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما بهترین درمان ممکن را به هنگام مصرف بیش از اندازه دارو تجویز خواهد کرد.

اگر مصرف لوبل را فراموش کنید:

چنانچه مصرف یک دوز و یا بیش تر را فراموش کرده اید با پزشک خود تماس بگیرید. از مصرف دوز دو برابر دارو جهت جبران دوز فراموش شده خودداری کنید.

اگر مصرف لوبل را متوقف کنید:

در صورت ضرورت قطع مصرف، همانند قطع مصرف سایر داروهای ضد تشنج، به منظور پیشگیری از افزایش تعداد حملات تشنجی، لوبل می بایست به صورت تدریجی قطع شود.

چنانچه سوالات بیشتری در ارتباط با این دارو دارید از پزشک بپرسید.

عوارض جانبی احتمالی

همانند تمامی انواع داروها، مصرف این دارو نیز ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد. با این حال کلیه مصرف کنندگان دچار این عوارض نمی شوند. برخی از عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، خستگی و سرگیجه ممکن است در شروع دوره درمان و یا به هنگام افزایش دوز مصرفی شایع تر باشند. هر چند این عوارض با گذشت زمان کاهش می یابند.

روش نگهداری دارو

اطلاعات بیشتر

شکل ظاهری و محتویات بسته دارویی

راهنمای مراقبین خانوادگی  بیماران صرعی 

فهرست مطالب

در این قسمت با مطالب زیر آشنا می شوید:

دارو لوبل

   مقدمه

   جایگاه مراقبین

   آشنائی با صرع

   صرع چیست؟

   دلایل وقوع صرع چیست؟

    انواع صرع چگونه است؟

   صرع چگونه تشخیص داده می شد؟

   چه درمان هایی برای صرع موجود است؟

   اطلاعات دارویی

   صرع و تغذیه

   عکس العمل به حمله صرع

   مدیریت و کنترل بیماری

   منابع حمایتی       

   مراقبت از خود

بسمه تعالی

زندگی با صرع، راهنمای مراقبین خانوادگی

مراقبین گرامی

این مطالب به شما کمک می کند تا با مشکلاتی که فرد تحت مراقبت شما دارد، آشنا شوید و از اقدامات لازم برای فرد مصروع آگاهی پیدا کنید.

قبل از انجام هر کاری به نکته های زیر توجه کنید:

جایگاه مراقبین خانوادگی در مراقبت از بیمار   

بیماری صرع يکی از شايع ترين بيماري های مزمن نورولوژيک است که با توچه به آمارهای موجود 1% جعمیت جهان (65 میلیون نفر ) و حدود75  نفر در ایران را شامل می شود. لذا با توجه به شیوع بالای این بیماری نیاز است آگاهی کامل و به روزی نسبت به درمان و تازه های این بیماری در دست باشد.

 با توجه به بار زیاد مراقبتی  صرع پایدار در بیماران مبتلا به صرع و نیاز به تشخیص و درمان هر چه سریعتر در بیماران صرع  پایدار به منظور جلوگیری از ایجاد عوارض طولانی مدت، غالب افراد مبتلا به صرع به این نقطه می رسند که نیازمند کمک یک مراقب برای انجام وظائفی هستند که دیگر به تنهایی خود قادر به انجام آن نمی باشند.

مراقبین خانوادگی ممکن است همسر، فرزندان بزرگتر، بقیه افراد فامیل بیمار یا دوستان خوب وی باشند. بعضی اوقات مراقبین خانوادگی با خود بیمار زندگی می کنند ولی همیشه اینچنین نیست و وظیفه مراقبت به عهده دوستان نزدیک و همسایگان خواهد بود. صرف نظر از اینکه چه کسی وظیفه مراقبت از بیمار را به عهده می گیرد مراقبین خانوادگی به اطلاعاتی درباره بیماری بیمار، درمانهای جاری، درمانهای ممکن نیاز دارند.

مراقبین خانوادگی نقش خیلی مهمی را در کمک به بیماران از طریق شناخت و درمان علائم برای پیش گیری از ایجاد یک بحران پزشکی و اجتناب از بستری شدن ناخواسته و غیر ضروری در بیمارستان دارند. راهکارهای ذیل به این معنی نیست که از بستری شدن بیمار شما در موقعیتهای اورژانسی بصورت تضمینی جلو گیری خواهد نمود بلکه کمک خواهد نمود که از میزان بستری شدن بیمارتان کاسته شود و هر دو شما را قادر خواهد ساخت که نگرانی و اضطراب کمتری در مورد وضعیت آینده بیمارتان داشته باشید. اگرچه این اطلاعات می تواند مورد استفاده مراقبین خانوادگی برای مراقبت از بیمار قرار گیرد اما می تواند برای سایر مراقبین نیز با افزایش اطلاعاتشان در مورد آنچه که نیاز است در رابطه با مراقبت از بیمار بدانند مفید باشد.

نظر به اهمیت موضوعات فوق و از آنجائیکه مراقبین با سوالات و مشکلات متعددی به هنگام مراقبت کردن از بیمار مواجه هستند در مباحثی که به آن پرداخته خواهد شد، سعی خواهد گردید که با ارائه اطلاعات کاملتر در غالب پاسخ به سوالات رایج شما راهنمائی عملی مناسبی برای انجام وظیفه مراقبت فراهم گردد.

اطلاعات پایه در مورد صرع                                                                         

   بیماری صرع چیست ؟                                                                           

مغز شامل میلیون‌ها عصب است به نورون که به طور طبیعی یک سری امواج الکتریکی از خود ایجاد می نماید. این امواج با هم در تماس هستند. در حالت تشنج یک جرقه الکتریسیته مانند رعد و برق که در آسمان ایجاد می شود ایجاد شده و موجب تغییر حالت و رفتار یا عدم هوشیاری کودک می شود. محل جرقه در مغز است که علایم و انواع مختلف صرع را مشخص می کند. صرع یک ناراحتی روحی و روانی نیست. بلکه یک اختلال عصبی است که هنوز دلیل آن واضح نشده است. یکبار تشنج، به معنی آن نیست که بیمار شما صرع دارد بلکه بیمار شما باید با دو تا سه تشنج بی دلیل روبروشود تا پزشک تشخیص صرع را بدهد.

انواع صرع چگونه است؟

صرع به گونه های مختلفی ظاهر می شود که درهربار رفتار و حرکات متفاوتی ایجاد می کند و به همین دلیل به درمان متفاوتی احتیاج دارد. تشخیص صحیح پزشک عامل مهمی در تسریع درمان بیمار شما خواهد بود.

صرع عمومی: یکی از رایجترین انواع صرع محسوب می شود که تمام مغز درگیر اختلال الکتریکی می‌گردد. این نوع صرع موجب کششهای ناگهانی ماهیچه ها، تشنج و ازهوش رفتن می شود. افراد مبتلا به این نوع صرع چیزی به یاد نخواهند داشت.

صرع موضعی: در این نوع صرع فقط قسمتی از مغز در گیر می‌شود. گاهی صرع موضعی به تمام سر منتقل می‌شود.

علل ایجاد صرع چیست ؟

پیدا کردن دلیل صرع دشوار است.

بیماری صرع چگونه تشخیص داده می شود ؟

 پزشک شما برای تشخیص بیماری و نوع صرع سوالات زیادی از شما خواهد کرد. تشخیص بیماری براساس معاینات وآزمایشهای مختلف و نیز مصاحبه ‌ای درمورد وضعیت بیمارشما خواهد بود. اطلاعاتی که شما به پزشکتان می دهید برای درمان بیمار شما خیلی مهم است. جدول زیر بعضی از ابزار تشخیص صرع را نشان می دهد.

نحوه تشخیص

اطلاعات درباره صرع: پزشک از شما خواهد خواست که دقیقا اتفاقات را تشریح کنید.

درچه شرایطی صرع اتفاق می افتاد؟

چه چیزی به نظر می آید که موجب حادثه صرع شده؟

قبل از واقعه صرع چه اتفاقی افتاد؟

بیمار  شما قبل، در هنگام و بعد از واقعه صرع چه احساسی داشت؟

توضیح حاالت مربوط به صرع بعد از واقعه صرع چه اتفاقی افتاد؟

بیمار شما هنگامی که واقعه صرع اتفاق افتاد کجا بود؟

تاریخچه صرع در خانواده

 بیماریهای مختلف و داروها

نوار مغز: نوار مغز امواج الکتریکی مغز را اندازه می گیرد.

سی تی سکن: از مغز عکس می گیرد و بد شکلی آن را نشان می دهد.

اِم آر آی : اِم آر آی با استفاده از نیروی مغناطیس ازمغز عکس می گیرد و اطلاعات دقیقی ارائه می دهد

آزمایش خون: گلبولهای سفید، قند خون، سدیم، کلسیم و مقدارالکترولیت و سلامتی کبد و کلیه را آزمایشهای خون اندازه می‌گیرد. آزمایشات خون امکان بیماریهای دیگر را نیز حذف می کنند.

آزمایشهای دیگر در صورت نیاز آزمایشهای دیگری انجام خواهد شد.

چه درمانهایی موجود هستند؟

 صرع، معمولا  با مصرف داروهای ضد صرع، رژیم پر چربی  یا تحریک عصب واگ درمان یا کنترل  می شود.

دارو درمانی

تا حد امکان پزشکان سعی می کنند که صرع را با مصرف یک دارو کنترل کنند ولی بعضی از بیماران به بیشتراز یک دارو نیاز دارند. بعضی از بیماران با دارو می توانند از حملات صرع تا زمانی که آن دارو را بصورت مرتب و مطابق دستور دکتر استفاده کنند به کلی جلوگیری نمایند. ولی بهبود ظاهری صرع دلیل بر کنار گذاشتن دارو نیست. قبل از کنار گذاشتن دارو حتما با دکترتان مشورت کنید.

–        از جمله این داروها میتوان موارد زیر را برد:کاربامازپین (تگرتول)، کلونازپام (کلونوپین)، اتوسوکسیماید (زارونتین)، والپروئیک اسید (دپاکوت)، فنی توئین (دیلانتین)، لاموتریژن (لامیکال) ، فنوباربیتال (لومینال)، توپیرامات.

والپروات سدیم(Valproic acid)

—   والپروات سدیم یا والپروئیک اسید (به انگلیسی) با ‌های تجاری دپاکین و والپاکین از داروهای ضدصرع و ضدتشنج است.

—   والپروئیک اسید برای درمان صرع  ساده و مرکب تجویز می‌شود. والپروئیک اسید کمک می‌کند تا دفعات بروز این صرع کمتر گردد.

—   اشکال دارویی:کپسول : 3mg

—   شربت: 2mg

—   قرص: 2mg, 5mg

—   آمپول: 1mg/ml 1ML, 1mg/ml 3ML, 1mg/ml 5ML

—   نكات قابل توصيه به بيمار

—   1ـ ‌براي جلوگيري از تحريك موضعي مخاط، قرصها را به طور كامل ببلعيد، و در صورت لزوم، آن را با غذا مصرف كنيد. از مصرف دارو با نوشابه‌هاي گازدار خودداري كنيد، زيرا قرصها ممكن است قبل از بلعيده شدن تجريه شده و موجب تحريك احساس و طعم طبوع شوند.

—   3ـ‌ اين دارو ممكن است موجب خواب آلودگي و سرگيجه شود.

—   4ـ در صورت بروز علائم و نشانه‌هاي حساسيت مفرط و عوارض جانبي، حتماً به پزشك اطلاع دهيد.

—   6ـ‌ دارو را به صورت ناگهاني قطع نكنيد. بدون مشورت دوز را تغيير ندهيد و به علت تغيير اثرات درماني قبل از تغيير فرم تجاري و ژنريك دارو نيز با پزشك خود مشورت كنيد.

کاربامازپین Carbamazepine یا تگرتول (Tegretol)

─     کاربامازپین یک داروی ضد تشنج است. این دارو با کاهش دادن ایمپالس ها یا تکانه های عصبی که موجب حملات تشنجی و درد می شوند عمل می کند.

─     عوارض این دارو وابسته به دوز مصرفی است و عمدتا هم در شروع درمان مشاهده می شوند. سرگیجه ٬ خواب آلودگی ٬ تهوع ٬ استفراغ ٬ سردرد به طور شایع دیده می شود. از عوارض مهم آن مشکلات کبدی و خونی می باشد که در صورت مشاهده باید به پزشک خود اطلاع دهید.

─     شکل دارویی: قرص‌های ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرمی.

─     بالغين و بچه‌ هاى بالاى 12 سال: خوراكى  2 میلی گرم دوبار در روز ، كه می ‌توان تا 8 و 12 میلی گرم در روز از دارو در دوزهاى منقسم 6-8 ساعته استفاده نمود.

─     بچه ‌هاى زير 12 سال: خوراكى 1 میلی گرم بصورت خوراكى 2 بار در روز كه می ‌توان تا 4 تا 8 میلی گرم در روز افزايش يابد.

─     عوارض جانبی:

─     تهوع ، استفراغ ، پگيجي ، سردرد ، بيقراري ( در افراد مسن ) ، اختلالات بينايي (خصوصا دوبيني كه مرتبط با پيك پلاسمايي داروست ) ، يبوست يا اسهال ، بي اشتهايي ،اختلالات خوني

اطلاعات مهم

کاربامازپین ممکن است سبب آسیب به جنین شود ٬ اما داشتن تشنج در دوران بارداری می تواند به مادر و نوزاد آسیب برساند. در صورت مصرف کاربامازپین برای جلوگیری از حملات تشنجی هنگام بارداری با پزشک مشورت نمایید. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را هنگام بارداری شروع یا متوقف نکنید.

کلونازپام Clonazepam یا کلونوپین(klonopin)

─     کلونازپام برای درمان تشنج به کار می ‌رود. کلونازپام همچنین شل کننده ی عضلانی و آرام بخش است.

─     شایع ترین اثرات جانبی کلونازپام شامل خواب آلودگی ، بی حالی ، اختلالات رفتاری به خصوص در بچه‌ ها شامل حالت تحریک‌ پذیری و بی قراری می باشد. یبوست یا اسهال ،حساسیت‌ به‌ نور و صدا گزارش شده است.

فنی توئین یا دیلانتین

  اشكال‌ دارويي‌: کپسول : 5 mg, 1 mg تزریقی:  25 mg/ 5 ml شربت: 3 mg/ 5 ml پماد: 1%

─     اگر فقط روزي يكبار فني توئين مصرف مي كنيد، و يك نوبت را فراموش كرديد، به محضی كه آن را به ياد آورديد مصرفش كنيد . اگر تا روز بعد آن را به ياد نياورديد، نوبت فراموش شده را رها كنيد و به بره دارويي معمولتان بازگرديد.

─     اگر روزانه بيش از يك نوبت فني توئين مي خوريد، و يك نوبت را فراموش كرده ايد ، در صورتي كه بيشتر از ۴ ساعت تا نوبت بعدي باقي باشد، مي توانيد نوبت فراموش شده را مصرف كنيد. در غير اين صورت نوبت فراموش شده را رها كنيد و به بره دارويي معمولتان بازگرديد. مقدار دارو را دوبرابر نكنيد. اگر يك نوبت را دو روز يا بيشتر عقب انداختيد از پزشكتان كسب تكليف كنيد.

─     از قطع‌ ناگهاني‌مصرف‌ اين‌ دارو اجتناب‌ مي‌شود.

─     به‌ منظور كاهش‌ تحريك‌ گوارشي‌مي‌توان‌ دارو را با غذا يا شير مصرف‌ كرد.

─     رعايت‌ بهداشت‌ دندانها و مراجعه‌ منظم ‌به‌ دندانپزشك‌، تا حدي‌ از حساس‌ شدن‌،خونريزي‌ و بزرگ‌ شدن‌ لثه‌ها جلوگيري‌مي‌كند.

─     تجويز دارو از راه‌ تزريق‌ داخل‌عضلاني‌ توصيه‌ نمي‌شود

─     فني‌توئين‌ ‌تزريقي‌ نباید با ساير داروها مخلوط گردد چون‌ ممكن‌ است‌ رسوب‌ نمايد.

─     از نشت‌ دارو به‌ بافتهاي‌ اطراف‌ رگ‌اجتناب‌ شود زيرا خاصيت‌ قليايي‌فني‌توئين‌ زياد بوده‌ و به‌ بافت‌ آسيب‌مي‌رساند. عوارض‌ جانبي‌: تهوع‌، استفراغ‌، اغتشاش ‌شعور، سرگيجه‌، سردرد، رعشه‌،عصبانيت‌، بي‌خوابي‌، نوروپاتي‌ محيطي‌، عدم‌ تعادل‌، اختلال‌ درتكلم‌، حركات‌ مداوم‌ و غيرارادي‌ چشم‌ به‌عقب‌ و جلو، تاري‌ ديد، بثورات‌ جلدي‌،بزرگ‌ شدن‌ تركيب‌ صورت‌، پرمويي‌، هيپرتروفي‌ لثه‌ها ازعوارض‌ جانبي‌ دارو هستند.

─     مقدار مصرف‌ خوراكي‌: بزرگسالان‌: ابتدا mg/kg/day 3-4 ياmg/day 15-3 بصورت‌ يكجا يا در دومقدار منقسم‌ مصرف‌ مي‌شود كه‌ درصورت‌ نياز به‌ mg/day 3-4 و ياحداكثر 6mg/day افزايش‌ مي‌يابد. كودكان‌: در كودكان‌ mg/kg/day 5-8 دريك‌ يا دو مقدار منقسم‌ و حداكثر 3 ميلي‌گرم‌ تجويز مي‌شود.

اتوسوکسیمید Ethosuximide یا زارونتین(Zarontin)

25mg : قرص

25mg/5ml 24ML : شربت

25mg, 1mg : کپسول

─     از جمله عوارض دارویی  این دارو: تهوع ، استفراغ ، بي اشتهايي ، کرامپ ،اسهال ، کاهش وزن ، درد شکم و معده ، يبوست ، مشکلات خونی می باشد، در صورت تشدید این عوارض پزشک خود را در جریان بگذارید

─     انجام آزمايشات عملکردي کليه و کبد به صورت دوره اي

─     امکان تغيير رنگ ادرار به رنگ صورتي و يا قهوه ای

─     جهت کاهش ناراحتي گوارشي دارو با غذا مصرف شود.

─     مصرف همزمان با فنی‌ تویین ، کاربامازپین و فنوباربیتال باعث کاهش اثر دارو می ‌شوند.

لاموتریژین Lamotrigine یا لامیکتال (Lamictal )                                                                                                                                                                             

─     لاموتریژین یک داروی ضد تشنج است که برای درمان صرع مورد استفاده قرار می ‌گیرد..

─     لاموتریژین به شکل قرص و محلول خوراکی در دسترس است. باتوجه به این که لاموتریژین ممکن است سبب بروز ناراحتی گوارشی شود ٬ آن را همراه یا پس از غذا میل کنید. حین مصرف لاموتریژین زیاد آب بنوشید.

─     لاموتریژین ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته شود. در صورت شدید بودن یا طول کشیدن هر یک از علایم زیر با پزشک خود مشورت کنید: خواب آلودگی ٬ سردرد ٬ بی خوابی ٬ تحریک پذیری ٬ عدم تعادل ٬ تهوع ٬ استفراغ ٬ کاهش اشتها ٬ ناراحتی معده و اسهال.

─     لاموتریژین با کاربامازپین ٬ فنوباربیتال ٬ فنی تویین و والپروات سدیم تداخل جدی دارد.

─     مصرف لاموتریژین در کودکان زیر 16 سال توصیه نمی شود. حین شیردهی ٬ از مصرف لاموتریژین خودداری کنید. با اینحال در این خصوص با پزشک خود مشورت نمایید

توپیرامات(توپامکس)

─     توپیرامات یکی از داروهای ضد صرع در بزرگـسالان و كودكان بالاي 2 سال میباشد که به شکل قرص های 25، 5 و 1 میلی گرمی وجود دارد

─     همرا با این دارو باید آب فراوان نوشید.

─     در افراد با سابقه سنگ کلیه و گلوکوم(آب سیاه) باید با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف شود.

─     از قطع ناگهانی دارو خودداری کنید.

─    بدليل مزه تلخ اين دارو بايد از شكستن و خردنمـودن قرصهاي آن خودداري کنند.

─      در صورت فراموش شدن يك نوبـت مـصرف دارو، بـه محض بياد آوردن، آن نوبت بايد مـصرف شـود، ولـي اگـر تقريباًزمان مصرف نوبت بعدي فرارسيده باشد، از مـصرف نوبت فراموش شده و دوبرابـر كـردن مقد ارمـصرف بعـدي خودداري گردد.

–        چگونه می توانیم دارو دادن خود را ثبت و مستند نمائیم ؟

–        در مواردی که بیمار داروهای زیاد با زمانهای مختلف دارد کار دارو دادن سخت می گردد. لذا برای راحتتر شدن کار دارو دادن به بیمار و ثبت و پی گیری نمودن داروهای استفاده شده بهتر است جدول ساده ای(همانند جدول زیر) را که در آن دارو، میزان دارو، زمان دادن دارو، روش دادن دارو، مشکلات و عوارض ناشی از دارو مشخص می گردد را برروی یک کاغذ رسم کرده و بصورت مستند موارد ذکر شده را در آن وارد نمائید. همواره به یاد داشته باشید که بیماران سالمند در استفاده از این جدول با مشکل مواجه هستند و بهتر است که شما نیز یک نسخه از این جدول را به عنوان مراقب داشته باشید تا زمانیکه پیش بیمارتان حضور ندارید بتوانید از طریق تلفن نسبت به پیگیری داروهای مصرفی بیمارتان بر اساس جدول تهیه شده اقدام نمائید. 

دارو

میزان دارو

ساعت دادن دارو

عوارض دارو

روش دادن دارو

1-

2-

3-

4-

تحریک عصب واگ

 تحریک عصب واگ یک نوع عمل جراحی است. این عمل را وقتی بکارمی برند که راههای دیگر درمان مؤثر نباشد. دراین روش درمان جرقه های کوچک الکتریسیته به عصب واگ، عصب بزرگی در گردن که به مغز راه دارد فرستاده می شود. این انرژی از دیسک کوچکی که با عمل جراحی زیر پوست گذاشته می شود صورت می گیرد. این دیسک به سیم هایی زیر پوست که دورعصب واگ می پیچد وصل می شود

صرع و تغذیه

مهم است که بیماران مبتلا به صرع، رژیم مغذی و متعادلی را دنبال کنند. عادات درست تغذیه‌ای و سبک زندگی سالم در کنترل صرع بسیار مهم است. علاوه بر اهمیت پیروی از یک رژیم متعادل، برخی توصیه‌های تغذیه‌ای خاص می‌توانند به کنترل حملات صرع در برخی بیماران کمک کنند.

برای جلوگیری از کمبودهای تغذیه‌ای باید تمام مواد مغذی به اندازه لازم دریافت شوند؛ از جمله

(اسیدفولیک (عمدتاً در میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد

) کلسیم و منیزیم (تولیدات لبنی غنی‌ترین منابع این مواد مغذی هستند

)ویتامین B12 (در گوشت و لبنیات وجود دارد

)ویتامین K (سبزیجات برگ سبز و غلات)

ویتامین D که بهترین منبع آن قرار گرفتن زیر نور آفتاب است.

رژیم کتوژنیک برای برخی انواع صرع مؤثر است. این رژیم به خصوص در کودکان زیر ده سال مبتلا به صرع که به داروها پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود. در این رژیم عمده کالری مورد نیاز روزانه از غذاهای چرب تأمین می‌شود.

افرادی که باید رژیم کتوژنیک دریافت کنند، غذاهای چرب مانند کره، خامه و کره بادام زمینی را مصرف می‌کنند و غذاهایی مانند نان، پاستا، میوه و سبزیجات برای آن‌ها محدود می‌شود. رژیم به تدریج برای بیماران اجرا می‌شود و معمولاً در روزهای اول، بیمار احساس خستگی دارد.

بیمارانی که از این رژیم پیروی می‌کنند، ممکن است نیاز به دریافت مکمل‌های ویتامینی و مواد معدنی داشته باشند. این رژیم ممکن است در طولانی مدت اثرات جانبی از جمله سنگ‌های کلیه، کلسترول بالا، کم آبی و یبوست داشته باشد.

در این رژیم کربوهیدرات کاملا محدود است و مراقبین باید مواظب باشند که مواد غذایی خارج از این رژیم که متخصص تغذیه تجویز نکرده و یا حجم و وزن آن مشخص نیست را به بیمارشان ندهند. این رژیم یک کار گروهی است وبه همکاری خانواده، پزشک متخصص تغذیه، پرستارو خود بیمار احتیاج دارد.

هشدار: رژیم کتوژنیک را نباید خودتان انجام بدهید. باید زیر نظرتیم پزشکان انجام گیرد.

برخی مواد غذایی، گیاهان دارویی و افزودنی‌ها ممکن است در افراد حساس باعث حمله شوند. البته این امر عمومیت ندارد. از جمله این مواد می‌توان به مونو سدیم گلوتامات و آسپارتام اشاره کرد. مونو سدیم گلوتامات یک افزایش دهنده طعم است که به سوسیس و برخی مواد غذایی اضافه می‌شود. تحقیقات نشان داده‌اند که این ماده می‌تواند با برخی داروهای ضدتشنج تداخل داشته باشد و باعث صرع شود. آسپارتام هم یک شیرین کننده مصنوعی می‌باشد و ممکن است در برخی بیماران مشکل ساز باشد.

بله، برخی از افراد به حذف وعده‌های غذایی حساس هستند. اگر وعده غذایی حذف شود یا به تأخیر بیفتد، ممکن است تناوب حملات افزایش یابد، بنابراین دریافت یک رژیم متعادل و وعده‌های غذایی منظم برای این بیماران توصیه می‌شود.

داروهایی که صرع را کنترل می‌کنند، ممکن است بر توانایی بدن در جذب، متابولیسم و استفاده از برخی مواد مغذی مانند ویتامین D، ویتامین K، اسیدفولیک، کلسیم، منیزیم و منگنز اثر بگذارند.

افرادی که مقادیر بالای دارو را دریافت می‌کنند، سالمندان، کودکان، زنان باردار و افرادی که عادات بد تغذیه‌ای دارند در معرض خطر قرار دارند. داروهایی مانند فنی توئین، فنوباربیتورات و پریمیدون ممکن است باعث کمبود فولات، بیوتین و ویتامین D شوند. ممکن است نیاز به دریافت مکمل‌های ویتامینی و مواد معدنی به ویژه کلسیم، ویتامین D، آهن و اسیدفولیک باشد.

عکس العمل به حمله صرع

در حین حمله چه باید کرد؟

v   حین حمله چه کارهائی نباید کرد؟

v    هیچ چیز در دهانش نگذارید. اگر ّبیمار حین حمله زبانش را گاز بگیرد نه تنها گذاشتن چیزی در دهانش کمک نمی کند بلکه ممکن است انگشت خودتان را گاز گرفته یا دندان هایش بر اثر فشار بشکنند.

v    سعی نکنید که او را روی زمین نگهدارید. بیماران در حین حمله نیروی شگفتی دارند.

v    سعی برای نگه داشتن بیمار روی زمین حین حمله آسان نیست و ممکن است مشکلات ّجدی پزشکی ایجاد کند

v    تا زمانی که حمله تمام نشده سعی نکنید او را از طریق دهان به دهان بهوش بیاورید.

v    پس از حمله فقط در صورتی که بیمار نفس نمیکشد اینکار را انجام دهید.

v    عدم تلاش براي قرار دادن يك جسم سفت بين دندانها

v     عدم دادن مايعات به بيمار –  در حين حمله يا بيهوشي

v       عدم تلاش برای گرفتن زبان

v     عدم  انجام تنفس مصنوعي- مگر اينكه ايست تنفسي متعاقب تشنجات يا افتادن در آب رخ دهد.

v      عدم تلاش برای محكم نگه داشتن بيمار – زيرا ممكن است موجب ايجاد آسيب به اندامهاي در حال تشنج گردد.

v   در چه مواقعی بایستی به 115 یا بخش اضطراری بیمارستان زنگ بزنیم؟

اکثر حملات صرع اورژانس نیستند، اما در موارد زیر باید فورا آمبولانس خبر کرد:

─     پس از حمله باید نگران چه باشیم؟

وضعیت بیمار بلافاصله پس از صرع با توجه به نوع، مدت، و شدت حمله و غیره فرق می کند. برخی بیماران از جراحت عضلانی، سردرد، و در صورت گاز گرفتن از درد زبان یا گونه رنج می برند. بیماران ممکن است دچار گیجی و خستگی باشد و یا پوست وی ممکن است بی رنگ یا آبی بنماید. برای برخی سردرد پس از حمله از خود حمله است. داروهای ّضد صرع ممکن است در حمله تغییری بوجود نیاورند، اما آن علائم را  به حداقل می رسانند.

کمک های اولیه برای حملات صرع

─     بیمار را از اشیاء سخت، تیز یا داغ دور کنید. یک چیز نرم زیر سرش بگذارید. بیمار را به یک پهلو قرار داده و مسیر نفسش را باز نگه دارید.

─     مانع از جلوگیری حرکات بیمارتان در طی حملات صرع نشوید.

─     سرش را روی بالش گذاشته، عینکش را بردارید و دکمه های دور گردن را باز کرده و او را به پهلو بخوانید.

─     مانع از جلوگیری حرکات او ّل نشوید مگر آنکه او در مکانی باشد که خطر داشته باشد.

─     اگر حمله بیش از دو دقیقه ادامه یافت یا اگر بار اول است که بیمار دچار حمله شده بلافاصله باید کمک پزشکی بگیرید

─     وقتی که بیمار به هوش می‌آید بایستی به او قوت قلب بدهید

─     پس از یک یا دو دقیقه حمله به پایان خواهد رسید.

─     اگر آگاه هستید که بیمار صرع دارد معمولا لازم نیست که آمبولانس خبر کنید.

مدیریت و کنترل بیماری

مراقبین می توانند بیمارشان را با پی گیری مراحلی مورد حمایت قرار دهند. بسیاری از این مراحل نیازمند صحبت با بیمارتان و عمل بر طبق یک بره می باشد. هر وقت که ممکن است این بره را بصورت مکتوب بنویسید و آنرا در جائی نگه دارید که شما و بیمارتان و یا هر مراقب دیگر براحتی به آن دسترسی داشته باشید.

مراحل کلیدی شامل :

1-  یک دفترچه کار روزانه داشته باشید.                                  

با ثبت اطلاعات پایه روزانه شما می توانید گزارشهای دقیق و به روزی را برای پزشک از طریق تلفن یا هنگام ویزیت فراهم کنید. نیازی نیست که این گزارشها پیچیده باشند. در حقیقت هرچه ساده تر بهتر، یک دفترچه یاداشت روزانه بهترین مورد است. بیمارتان را نیز به ثبت اطلاعات مهم زیر در این دفترچه بصورت روزانه عادت بدهید که شامل:

– وضعیت حمله تشنج ( وضعیت هوشیاری، لرزش بدن، خروج کف از دهان، مواردی از این قبیل )

– داروها ( دارو، میزان دارو، زمان دادن دارو یا هرگونه عارضه جانبی آنها )

– رژیم غذائی و میزان فعالیت

– سایر علائمی که نیاز است در مورد آنها با پزشک صحبت شود حرکات چشم،

2- بدانید که چه زمانی با پزشک تماس بگیرید.

شناسایی علایم اولیه بیماری ، راهی برای کنترل دقیق بیماری و پیش گیری از ایجاد عوارض می باشد. مهم است که علایم و نشانه ها را به محض ایجاد شدن تشخیص دهید و حتی اگر این نشانه ها خفیف باشند آنها را جدی بگیرید. چشم پوشی از علایم خطرناک است چرا که این علایم می توانند منجر به ایجاد مشکلات جدی و حتی بستری شدن بیمار شما شوند.

راهنمای ملاقات با دکتر                                          

آمادگی کامل داشته باشید

 هر اطلاعاتی که راجع به بیمارتان دارید با خودتان بیاورید.

برای یادداشت برداشتن مداد/خودکار و کاغذ ببرید.

یه تغییراتی که در وضع سلامتی بیمارتان رخ داده دقیق باشید.

اطلاعاتتان را بررسی کنید و راجع به کل  تغییراتی که در وضع سلامتی بیمارتان رخ داده دقیق باشید.

به دکتر بگوید

وضع بیمارتان چطور بوده؟

 راجع به پیشرفت ها و شکست ها بگوید.

اطلاعات دقیق راجع به تغییرات و علائمی که مغایر وضعیت عادی بیمارتان است را ارائه بدهید.

راجع به چه چیزهائی نگران هستید؟

 از چه زمانی علائم شروع به تغییر نموده اند؟

چند وقت یک بار و چه موقع علائم ظاهرمی شوند؟

برای رفع علائم چه کار کرده اید و واکنش بیمارتان چه بوده است؟

با آگاهی کامل ازسئولات زیراز مطب دکتر خارج شوید:

اسم داروهای جدید و قدیم و چگونگی مصرف آنها.

 بپرسید که چند وقت بیمارتان بایستی دارو مصرف کند و چند وقت یک بار باید نسخه تکرار شود.

راجع به تأثیرداروهای مختلف و اثرات آنها بر یکدیگر از پزشک خود سؤال کنید.

بپرسید که با داروهای جدید چه غذاهائی بیمارتان میتواند میل کند.

 سؤال کنید آیا برای پیچیدن نسخه ها بایستی از بیمه اجازه قبلی بگیرید؟

بدانید که چگونه باید تغییرات درعلائم را به پزشکتان گزارش بدهید.

 . از پزشکتان بپرسید که آیا ملاقات بعدی الزام است یا خیر.

. در صورت لزوم برای ملاقات بعدی قرار بگذارید.

نکات مهم:

– همواره کاغذ و قلم آماده ای را در کنار تلفن برای نوشتن دستورات پزشک یا پرستار داشته باشید.

– در مورد هرگونه  داروئی که بیمارتان دریافت نموده است با پزشک یا پرستار صحبت کنید.

– سوال کنید، اگر توصیه ها یا دستورات پزشک یا پرستار را نفهمیده اید از آنها مجددا بپرسید تا مطلب برایتان شفاف گردد.

3- داشتن یک بره برای عمل

– مضطرب و نگران نشوید.

اشکال در سطح هوشیاری  و بقیه علائم می تواند نگران کننده باشد. آرام باشید و به بیمارتان نیز آرامش دهید بیاد داشته باشید کمک فقط با یک تلفن در دسترس شماست.

– تلفن

به پزشک یا پرستار زنگ بزنید. شماره تلفن مورد نظر را در دسترس داشته باشید و خودتان را برای پاسخ به علائم و نشانه هائی که بیمارتان تجربه کرده است آماده کنید.

– دستورات و آموزشهای لازم را دنبال نمائید.

غالبا پزشک یا پرستار از طریق تلفن آموزشهائی را می دهند که از طریق انجام آنها می توانید علائم بیمارتان را تسکین دهید. این موارد می تواند شامل دادن یک داروی اضافی یا بردن بیمار به بیمارستان باشد. برای پی گیری کردن آموزشها و دستورات آماده شوید، اگر مسئله ای برایتان قابل فهم نبوده از پزشک یا پرستار بخواهید که آن را برایتان توضیح دهد.

4-لزوم تغییرات در سبک زندگی بیمار

– پی گیری و ثبت زمان دادن، میزان و عوارض جانبی داروهای بیمار

– سعی در حفظ فعالیتهای روزانه

– متوقف ساختن استعمال دخانیات

– اجتناب از مصرف الکل به دلیل اثر سمی آن

– توجه به سلامت روحی روانی بیمار و صحبت با متخصصین در صورت وجود علائمی از اضطراب یا افسردگی

5-به سلامت روحی روانی بیمار توجه داشته باشید

بیماران با بیماری مزمن و پیشرونده غالبا احساس غم و اندوه زیادی می کنند در حالیکه این وضعیت مقطعی و گذرا می باشد. اما دوره های طولانی آن می تواند علائمی از افسردگی و نیازمند درمان باشد. یکی از را ه های بررسی وجود افسردگی در بیمارتان این است که مستقیما از خود وی سوال نمائید. پرسیدن این سوال از افراد که آیا شما احساس افسردگی می کنید ؟ و پاسخ به آن بهترین راه پیش بینی سلامت روحی روانی افراد است. اگر بیمارتان علائم و احساس افسردگی دارد حتما با پزشک در این رابطه صحبت کنید. هرگز از افسردگی و عوارض آن غافل نشوید. افسردگی با روشهای مختلف درمانی و داروئی قابل درمان شدن است. علائم عمومی افسردگی شامل:

– کاهش اشتها

– تغییر در الگو و میزان خواب بیمار مثل بی خوابی یا خیلی زود از خواب بیدار شدن  

– احساس گناه ، یاس و ناامیدی

– ضعف و خستگی

– اجتناب و دوری از دیگران

– افکار مرگ و خود کشی

– شرکت نکردن در بره های مفرح و شاد

6- ناظر باشید

 مشاهدۀ بیمارتان در موقع حمله صرع براستی ترسناک است. با این همه، مهم این است که تا میتوانید آرامش خود را حفظ کند تا بتوانید برای دکتر ً واقعه را توضیح دهید. احتمال آن که پزشک بیمارتان را در موقع حمله ببیند کم است. مشاهدات و ّ اطلاعات شما از بیمارتان کمک ّ مهمی به پزشک برای تشخیص بیماری است. فکر خوبی است که تمام مشاهداتتان ازحمله و رفتار بعد از آن را یادداشت کنید تا قادر باشید به دکتر گزارش دقیقی بدهید. دو فرمی که شما را در ثبت ّ اطلاعات کمک می کند.

چگونه می توانم به منابع حمایتی دسترسی داشته باشم ؟

– از اطرافیانتان بپرسید از پزشک، پرستار، مددکار اجتماعی بیمارستان سوال کنید. با سازمانهای رسمی مربوط تماس برقرار کنید و در مورد اینکه چگونه می تواند عضو آنها شوید سوال کنید. با انجمن های محلی، سایر موسسات خیریه یا شخصی مربوط نیز ارتباط برقرار نمائید. گروههای حمایتی دینی و مذهبی نیز با آغوش کاملا باز پذیرای افراد با هر دین و مذهبی برای ارائه کمک هستند.

اگر حمایتی دریافت نکردید در جستجوی آن از روشهای دیگر باشید. مثلا بسیاری از مردم از طریق پیوستن به گروهها و سایتهای اینترنتی خاص حمایت زیادی دریافت می کنند البته اگر اینکار را انجام می دهید در مورد صحیح بودن اطلاعات دریافتی مراقب باشید.  سازمانهائی همچون اورژانس درون شهری 115 ، واحد خدمات مشاوره و مدد کاری و آموزش به بیمار و خانواده در بیمارستان ، مرکز مشاوره داروئی وزارت بهداشت ، بیمه تکمیلی سازمانهای بیمه گر، انجمن های خیریه،انجمن صرع ایران و همواره حامی شما در مراقبت از بیمار خواهند بود.

– از گروههای حمایتی استفاده نمائید. حتی اگر اطمینان کمی به فوائد ملاقات با سایرین مراقبین دارید اینکار را برای چند بار امتحان کنید. برای غالب افراد شنیدن در مورد اینکه دیگران چگونه با مشکلات خود روبرو می شوند و به اشتراک گذاردن این تجارب واقعی با دیگران بسیار کمک کننده خواهد بود.

– اطلاعات را از سازمانهای رسمی مرتبط دریافت نمائید. تمام اطلاعات مفید در سایت اینترنتی مرتبط، سی دی وکتابچه آموزشی  قرار داده شده است. همچنین کتابخانه ها می توانند درصورتی که به اینترنت دسترسی ندارید به شما کمک نماید.

– با بیمارستانها و درمانگاههای محلی که مکان مراجعه سایر مراقبین و ارائه خدمات مخصوص به افرادی که دارای مشکلات مشابه شما هستند در تماس باشید.

– از طریق اینترنت یا کتابخانه جهت بدست آوردن اطلاعات تحقیق کنید و سعی کنید اطلاعات و مهارتهای خودتان را مخصوصا در رابطه با بیماری بیمارتان افزایش دهید.

– با سایر افراد خانواده و دوستان برای اینکه در انجام کارها تنها نباشید در تماس باشید. زندگی با شک و تردید و تنهائی مشکل خواهد بود.

– اگر شما با یک بیمار صرع زندگی یا از وی مراقبت می کنید از طریق توجه به علائم خاص بیماری، دنبال نمودن بعضی از اصول و قوانین راهنمای مراقبین و برقراری ارتباط مداوم با تیم مراقبین سلامتی می توانید در مدیریت بیماری بسیار کمک نمائید. مراقبین در راستای  ایجاد کیفیت زندگی خوب برای بیمارانشان اعمال مختلفی را می توانند انجام دهند. همچنین مراقبین بایستی به حفظ سلامت عاطفی و جسمانی خود نیز توجه کافی داشته باشند.

نکاتی برای مراقبت از خود و مدیریت زمان هنگام مراقبت از بیمار

من احساس فشار زیادی می کنم ولی نمی دانم در این ارتباط چه باید بکنم ؟

در این شرایط مراقبین ممکن است در رابطه با اینکه چه چیزی در حال اتفاق افتادن است با مشکل مواجه شوند. گرچه مراقبت غالبا با استرس همراه است ولی غالبا مراقبین راههائی را برای مدیریت و خوب انجام دادن آن یافته اند. مراقبت مداوم از یک بیمار دارای مشکل ، مضطرب و وابسته می تواند وظیفه ای بسیار مشکل، طاقت فرسا و حتی بعضی اوقات ترسناک باشد.

– اگر شما در خودتان احساس فرسوده شدن زیاد، افسردگی، نگرانی، اختلال در خواب و خوراک نمودید شما حتما باید بدنبال دریافت کمک باشید. اگر احساس کردید که هیچ شخص یا مکانی را برای دریافت کمک در دسترس ندارید. در رابطه با نگرانیهای خود با پزشک یا پرستار بیمارتان صحبت کنید. بسیاری از مراقبین دوره های انزوای شدیدی را ممکن است تجربه کنند. این انزوا ها خود می تواند علامتی از فشار زیاد به شما باشد.

– مراقبت مداوم از بیمار می تواند سبب اختلال در ارتباط مراقب با اجتماع گردد و غالبا برقراری ارتباط مجدد با دوستان بسیار کمک کننده خواهد بود. اگر شما در انجمن یا سازمانهای اجتماعی فعالیت می کنید یا ارتباط نزدیکی با همسایگانتان دارید از دوستانتان درخواست کمک کنید. غالب مردم از اینکه بتوانند کمکی یا تشویقی به شما نمایند خوشحال خواهند شد البته اگر از آنها خواسته شود.

– انزوا واقعا می تواند اعتماد به نفس شما و توانائیتان را برای ارائه مراقبت مناسب کاهش دهد درصورت امکان به یک گروه حمایتی بپیوندید و با افرادی همراه شوید که اصطلاحا در یک قایق هستند. حتی اگر لازم بود برای چند ساعت با دوستان و همسایگان نزدیکتان بنشینید و از آنها کمک و هم فکری بخواهید و تلاش کنید مرزهای دنیای انزوا را شکسته و خود را از آن خارج نمائید. خلوت نمودن با خودتان کمک کننده است. شما به زمان برای تفکر در مورد بیمارتان، مرور و بیاد آوردن خاطرات خوب زمانهای با هم بودن و اینکه الان زندگی شما چگونه است نیاز دارید و ممکن است نیاز باشد در رختخواب بمانید، گریه کنید یا بخوابید، قدم بزنید یا در محل مقدسی مانند مسجد با خدای خودتان خلوت کنید و به دعا و نیایش متوسل شوید.

– حضور سایر افراد کمک کننده است.دوستان یا سایر افراد خانواده می توانند در این زمینه با شما همدلی نمایند. صرف بودن با دیگران و صحبت نمودن با آنها خود حمایت کننده است، دعوت سایرین را برای مشارکت در فعالیتها به صلاحدید خودتان قبول کنید و در روزها و ساعتهای غیر قابل تحمل با تعداد بیشتری از دوستان و افراد خانواده معاشرت نمائید.

– کمکهای حمایتی را قبول نمائید.دیگران ممکن است بخواهند از طریق انجام دادن کاری به شما کمک نمایند مثلا برایتان غذا بیاورند، در انجام امور منزلتان کمک نمایند یا به شما زنگ بزنند و از احوالتان جویا شوند باید تا آن جائی که مقدور است این امکان را برای خود و دیگران فراهم آورید.

– گذشت زمان کمک کننده است. در نظر داشته باشید که زندگی همواره بر یک منوال نخواهد بود و ممکن است هرگز زمانهای مشابه دیگری را در زندگیتان تجربه نکنید. گذشت زمان درد غم و اندوه را کاهش می دهد گرچه هرگز جبران کننده آنچه شما از دست داده اید نخواهد بود.

– در صورت بروز علايم افسردگى و استرس مثل: بى نشاطى و بى حالى، بى علاقگى به ادامه زندگى و شروع روز بعد بهترين راه مراجعه به پزشك و متخصص است.

چگونه زمان خود را مدیریت نمایم؟

مراقبت از بیمار بد حال  یا  دارای بیماری مزمن فرسوده کننده می باشد و شما به زمانهائی برای تنها بودن و استراحت کردن جهت تجدید قوای جسمی و روحی روانی نیاز دارید.

–  انتظارات از خودتان را تغییر دهید. لزومی ندارد که تمام امور مربوط به منزل به نحو احسن انجام گردد.

– لازمه‌ی و شرط اصلی مدیریت زمان این است که شما هدف‌های اصلی زندگی خانوادگی و شخصی خود را مشخص کنید و بهترین روش این است که هدف‌تان را بنویسید و در این امر بره‌ریزی، دقت و تلاش زیادی را به خرج دهید تا بتوانید به اهداف خود نایل شوید

 – رسیدن به هر هدفی حتی خیلی کوچک نیاز به زمان مناسب دارد و به تدریج صورت می‌گیرد، اگر تلاش لازم را انجام می‌دهید ولی به نتیجه‌ای که می‌خواهید نمی‌رسید، ناراحت و نگران نشوید به تلاش خود ادامه دهید. رسیدن به هر هدف نیازمند انجام چندین فعالیت کوچکتر است. شما باید چندین قدم کوچکتر را بردارید تا به اهداف بالاتری برسید.

-بدون داشتن هدف‌های قابل وصول و مشخص شما نمی‌توانید درباره مدیریت زمان خود تصمیم بگیرید. پس هدف‌هایی را در نظر داشته باشید که بتوانید به آنها برسید، نکته‌ی مهمی که در اینجا حائز اهمیت است این است که در حد تلاشتان، آرزو و هدف داشته باشید نه کمتر نه بیشتر. زیرا اگر از تلاشتان آرزو داشته باشید چون به آنها نمی‌رسید دچار سرخوردگی و افسردگی خواهید شد.

 – بره‌های زمانی در خانواده تا حدودی به بره‌های زمانی یکایک اعضای خانواده بستگی دارد. اگر بره‌ریزی و هدفی برای زندگی شخصی و خانوادگی خود دارید این کار مستلزم همکاری و یاری تمام اعضای خانواده است. اگر هدفی را دارید که گروهی است و لازمه‌ی آن تلاش تمام اعضای گروه است متناسب با توان خود و اعضای گروه گام بردارید نه خیلی سریع نه کند.

– اولویت‌ها در یک زمان تغییر پذیرند ولی لازم است در هر زمانی اولویت‌ها را بازنگری کنید و تغییر دهید. گاهی تلاش‌های شما فراتر از آن که پیش بینی می‌کردید می‌رود پس در این جا و در این مرحله باید تغیری دراهداف خود ایجاد کنید.

– برای بره‌ریزی بهتر اوقات خود نیاز به توجه به خود، همسر و یا افرادی که می‌توانند به شما کمک کنند دارید. زیرا تشویق و دلداری و مساعدت دیگران نقش بسزایی در پیشرفت سریع تر شما دارد .

-سعی کنید بعضی از باورهای نادرست درباره مدیریت ناکارآمد زمان را در ذهن خود از بین ببرید. مثلا خیلی از افراد می‌گویند از فلان روز یا از فلان تاریخ شروع می‌کنم به درس خواندن، شروع می‌کنم به کار کردن یا.. نه اینها همه باورهای غلط است. از همین امروز تصمیم بگیرید و تلاش خود را شروع کنید

– در گذشته توقف نکنید و افق‌های زیبایی را برای خود ترسیم کنید. تنها از گذشته خود درس بگیرید و به عنوان موتوری برای حرکت به جلو از آن استفاده کنید نه برای حرکت به عقب.

– این باور را درخود ایجاد کنید که شما مسئول زندگی و اعمال شخصی خود و خانواده تان هستید. بعضی از افراد عادت دارند همیشه مشکلات و سختی‌های که برایشان در جریان زندگی پیش می‌آید را به گردن دیگری می‌اندازند برای اینکه خود را تبرئه کنند راهی بهتری از این را نمی‌شناسند. اما این موضوع ا را باور کنید که تنها شما و شما هستید که مسئول تمامی مصائب و مشکلات زندگی خود هستید. پس برای حل آنها باید خودتان به تنهایی گام بردارید.

 بره ریزی برای آینده                                

وضعیت بیمار شما با تغییر شدت بیماری در طول زمان تغییر خواهد کرد. در طول این مسیر بایستی با پزشک و بیمارتان در مورد تغییراتی از بیماری که بر بره ریزیها و روشهای درمانی موثر است صحبت کنید. همواره برای بحث در مورد تغییر بره ها آماده باشید و در نظر داشته باشید که تصمیمات گرفته شده می توانند مجدداً بازنگری شوند.

با توجه به اینکه صرع یک بیماری مزمن است لازم است که شما و بیمارتان در مورد آینده تفکر نموده و بره هائی را برای آنچه که با پیشرفت بیماری اتفاق خواهد افتاد داشته باشید.

شما و بیمارتان با تصمیمات مهمی در آینده  روبرو خواهید شد و چه بهتر که این تصمیمات در بهترین حالت ممکن و قبل از بحرانی شدن بیماری از نظر پزشکی گرفته شود. تا حد امکان ارزشها و عقاید هر شخصی باید راهنمای انتخاب درمانهای پزشکی در مورد وی باشد مگر اینکه ناگزیر به انتخاب یک روش باشیم. در حقیقت یک بره مناسب راهی برای کنترل بیماران برای دستیابی به مقاصد خود و منجر به آسانتر شدن مسائل برای مراقبین خانوادگی خواهد شد. البته همواره در نظر داشتن این مسئله در ذهن کمی مشکل به نظر می رسد.

جمع بندی راهکارهای مقابله با مشکلات روانی ناشی از بیماری صرع

انجام اقدامات زیر به بیمار ، خانواده ، اطرافیان و مراقبین بیمار توصیه می شود   :

پذیرش بیماری

هراندازه خانواده بیمار اطلاعات بیشتری در مورد بیماری کسب کند به همان اندازه می تواند با پزشک مربوطه در مراحل درمان همکاری کند و به بهبودی کمک نماید . عدم پذیرش بیماری ، انکار کردن و کتمان آن موجب می شود تا نتواند از خدمات درمانی مناسب و به موقع استفاده کند و این امر منجر به وخامت بیماری می شود .

انتظارات واقع بینانه

بیمار و خانواده بتواند انتظاراتش را تعدیل نماید و های آرمانی و دور از واقعیت راجع به وضعیت نداشته باشد . او انتظارات خود را با وضعیت فعلی بیماری و جسم خود مطابقت دهد و با در نظر گرفتن محدودیتها و ناتوانی ها انتظار داشته باشد .

پذیرش درمان

مراقبین بیمار در وهله اول سعی کند بره ریزی مناسب و دقیق برای درمان داشته باشد ،به پزشک توانایی او در طبابت اطمینان داشته باشد و توصیه های درمانی او را بپذیرند و اجرا کنند . سعی کند با پزشک در اجرای روشهای درمانی همکاری کند و به نتایج درمان امیدوار باشد .

شبکه حمایتهای اجتماعی

اعضای خانواده ، دوستان ، همکاران ، آشنایان و مراقبین بیمار شبکه حمایتهای اجتماعی او را تشکیل می دهند . این افراد تلاش کنند تا حمایتهای عاطفی و اجتماعی لازم را از بیمار بنمایند ، خانواده بیمار نباید از درخواست کمک از دیگران امتناع کنند، آنان باید بپذیرند که به کمک دیگران نیازمند هستند و از کمک خواستن از دیگران شرمسار نباشند  مراقبین بیمار باید به خود اطمینان بدهند که تنها نیستند و اطرافیان او افراد مهربانی هستند که به او علاقه مندند و حاضرند به او کمک کنند .

انجام فعالیتهای هنری

مراقبین بیمار در صورت علاقه مندی به فعالیتهای هنری نظیر موسیقی ، خطاطی ، شعر، صنایع دستی و نقاشی بپردازند .

در نظر گرفتن معنویات

به طور مستمر در جهت خودشناسی و برقراری رابطه قوی با معنویات گام بردارند و به انجام تلقین های مثبت و بیان های امیدوارکننده بپردازند،چرا که توجه به اموری از این دست توان ذهنی مراقبین را در مقابله با مشکلات روزمره افزایش خواهد داد.

مهارتهای زندگی

مراقبین بیمار مهارت های زندگی از جمله حل مسأله ، مدیریت خشم و مدیریت استرس را بیاموزند و آنها را در زندگی به کار ببرند. این مهارتها کمک می کند تا درمواقع سخت و دشوارزندگی بتوانند تصمیمات درست بگیرند ، رفتار صحیحی داشته باشند ، احساس خوبی نسبت به خود داشته و بتوانند با دیگران ارتباط مؤثر و مناسبی برقرار کنند. آرامش عضلانی ( ریلکسیشن ) و مراقبه ( مدیتیشن) یادگیری و به کاربردن این فنون کمک می کند که استرس های خود را کنترل کنند و آرامش داشته باشند. در صورت امکان به مراقبتهای جسمی و روانی مرتب بپردازند ،خواب کافی را دربره روزانه خود قرار دهند اگر بیمار به دلیل مشکلات جسمانی اش توان شرکت در باشگاههای ورزشی ، یوگا و استخررا ندارد می تواند هرروز پیاده روی کند و یا در منزل به انجام حرکات نرمشی بپردازد، از بره های متنوع برای بهبود وضعیت بدنی خود استفاده کنندو برای مثال ،اوقات خاصی از شبانه روز را به ورزش کردن اختصاص دهند و همراه آن از بره های غذایی مناسب استفاده کنند. تفریح و سرگرمی

برای حفظ سلامت روان خود به فعالیتهای تفریحی مورد علاقه شان بپردازند . گاهی اوقات به پارک ، سینما ، موزه ، کنسرت ، رستوران و فروشگاه برود . از مناظر طبیعی و فرح بخش دیدن کنند و به گردش در مناطق مورد علاقه خود بپردازند. موسیقی گوش کنند و یا به مطالعه کتاب های مور دعلاقه اش بپردازند

1