خواص دارویی و گیاهی
منظور از بیماری دیسک کمر دررفتگی و یا بیرون زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک می باشد که پارگی های ریزی که به شکل شیارهای باریکی در اطراف آن ایجاد می شود، همراه است. این پارگی و بیرون زدگی ها بر روی ریشه های عصبی دیسک فشار وارد می کنند و موجب درد در این ناحیه می شوند. شایع ترین محل دیسک کمر در ایران بین مهره 4 و 5 می باشد. ما در این مطلب از درمان قطعی دیسک کمر می گوییم.
هرچند دلیل ایجاد دیسک کمر می تواند زمینه ژنتیکی داشته باشد اما بیشترین عامل ایجاد این بیماری رفتارهای ناصحیحی است که شخص با بدن خود دارد. بخاطر فشاری که برآیند نیروهای وزن بر روی نقطه ثقل وارد می کند و فشاری که روی آن ناحیه از مهره های تحتانی کمر وارد می شود، ستون فقرات بار زیادی را نسبت به سایر اعضا متحمل می شود و همین موضوع دلیل مشاهده دیسک کمر در این منطقه است. اما امروزه با پیشرفت های دارویی و درمانی درمان قطعی دیسک کمر امکان پذیر است.
در درمان دیسک کمر با داروهای گیاهی، استفاده از یک بسته خرمای بدون هسته بر روی منطقه درد و التهاب به مدت 48 ساعت از هرگونه دارو و پماد موجود در بازار تاثیر دارد. همچنین نوشیدن دمنوش زنجبیل به شدت در کاهش دردهای دیسک کمر موثر هستند. بید بخاطر داشتن ماده سالیسیلاتی در کاهش التهاب دیسک کمر از دیرباز تا هم اکنون مورد استفاده می باشد.
دارو برای دیسک کمر خفیف
علاوه بر درمان گیاهی دیسک کمر، نود درصد راه های درمانی غیر جراحی درمان های توانبخشی از جمله، اوزون درمانی یا ازن تراپی، لیزر درمانی، طب سوزنی، فیزیوتراپی، ورزش، ماساژ، تزریق اپیدورال، تریگرپوینت تراپی، کمربندهای طبی، رفلکسولوژی، مانیپولاسیون یا جا اندازی ستون فقرات، رادیوفرکوانسی و در موارد نادر جراحی بسته ستون فقرات می باشد. استفاده متناوب از ماساژ یخ و گرم، استراحت در مرحله حاد بیماری نیز در درمان قطعی دیسک کمر مثمر ثمر می باشد.
استفاده از دارو های ضد التهابی غیر استروییدی تاثیر بسزایی درمان دیسک کمر دارد. داروهای شل کننده عضلانی همانند باکلوفن و تیزانیدین هم در درمان اسپاسم های کمر موثر است. در بیمارانی که دردهای انتشاری دارند استفاده از داروی گاباپنتین و یا پره گابالین و یا برندهای خارجی آن مانند لیریکا، از بهترین داروهای درمان دیسک کمر می باشند.
درمان دیسک کمر با ورزش البته تحت نظر پزشک امکان پذیر است. ورزش را باید در مرحله کاهش درد شروع کرد. بعد از کاهش درد از مهمترین ورزش های ایزومتریک در مبتلایان به دیسک کمر ورزش تیلتینگ است. در این ورزش برای دیسک کمر بیمار دراز می کشد و پاهای خود را جمع می کند و کمر خود را به پایین فشار می دهد و برای ده ثانیه این ورزش را تکرار می کند.
حرکت ورزشی دوم برای دیسک کمر ورزش کشش عضله پریفورمیس است. در این حرکت در شرایطی که دراز کشیده اید، پای خود را روی پای دیگر بیندازید و از لبه خارجی زانو لگن را بکشید که عضله پریفورمیس و محل خروج سیاتیک شما کشیده شود. این تمرین کششی را پانزده ثانیه انجام دهید و پنج بار تکرار کنید. اگر این ورزش کلیدی دیسک کمر را اشتباه انجام دهید بر شدت درد شما می افزاید.
ورزش سوم برای درمان قطعی دیسک کمر از جمله ورزش های سری مک کنزی می باشد. برای این تمرین در شرایطی که روی شکم خوابیده اید و زیر آن بالشت قرار داده اید، سر و گردن را بالا بیاورید و ده ثانیه نگاه دارید. اندکی صبر کنید اگر با این ورزش احساس آرامش در کمر یا پای خود داشتید ده مرتبه دیگر این ورزش را تکرار کنید.
حرکت ورزشی چهارم در درمان دیسک کمر، پای خود را در شکم جمع کنید و هر طرف را ده ثانیه بکشید و ده مرتبه تکرار کنید. در این کشش محل اتصال کمر به لگن باید کاملا کشیده شود.
حرکات ورزشی استاتیک که حتما تحت نظر متخصص باید آموزش دیده شود و حرکات ورزشی دییک و حرکتی همانند شنا، پیاده روی در سطوح غیر شیبدار و دوچرخه سواری با دوچرخه ثابت پشت دار کمری هم در درمان دیسک کمر تاثیر گذار است. علاوه بر اینها آب درمانی و راه رفتن در آب نیز برای درمان دردهای دیسک کمر مناسب است که دارای قوانین خاصی می باشد که اگر اجرا نشود درد کمر شما را تشدید می کند. برای آشنایی با علایم دیسک کمر به این مقاله مراجعه نمایید.
منبع : آرگا
تفریحات آبی و جشنواره‌های خرید با تور دبی
آشنایی با چایامانگالارام مجسمه بودایی غول پیکر به خواب فرو رفته!
با انواع مدل مبلمان 219 آشنا شوید
نشانی شما منتشر نخواهد شد.
ورود / عضویت
روش درمان دیسک کمر خفیف و شدید و تسکین درد سیاتیک
بیرون‌زدگی دیسک کمر زمانی رخ می‌دهد که مرکز ژل‌مانند دیسک از یک پارگی ایجاد شده در دیواره دیسک (آنولوس) خارج شود (شکل ۱). ماده ژله‌ای عصب‌های نخاعی را، مشابه یک محرک شیمیایی، تحریک و ناراحت می‌کند. التهاب و تورم عصب نخاعی که حاصل فشار ناشی از بیرون‌زدگی دیسک است باعث بروز درد می‌شود. معمولاً، با گذشت زمان بیرون‌زدگی کم می‌شود و ممکن است درد تا حدودی یا به طور کامل تسکین یابد.
بیرون‌زدگی دیسک، که یکی از عارضه‌های ستون فقرات است، زمانی رخ می‌دهد که ماده ژل مانندی که در مرکز یک دیسک قرار دارد، درست مثل خارج شدن محتویات یک دونات ژله‌ای، از پارگی به وجود آمده در یک نقطه ضعیف در دیواره بیرونی دیسک خارج شود. هنگامی که محتویات دیسک با یکی از عصب‌های نخاعی مجاور تماس پیدا کرده یا به آن فشار می‌آورد، شخص دچار درد کمر یا پا می‌شود. دیسک‌های بیرون زده طبقه بندی‌های متمایزی از خفیف تا شدید دارند. این طبقه بندی‌ها بسته به این که چقدر هسته‌ی پولپوس از موقعیت اصلی خود در مرکز دیسک جا به جا شده است متفاوت می‌باشند. اولین مرحله برای بهبود این عارضه، استفاده از روشهای درمان بدون جراحی دیسک کمر است. در مواردی که درمان پاره شدن دیسک کمر با رویکرد تیمی (همکاری بیمار و پزشک) انجام می‌شود، ۸۰% از افراد پس از حدوداً ۶ هفته بهبود یافته و به فعالیت‌های عادی خود برمی‌گردند. اگر بدن بیمار به درمان محافظه‌کارانه پاسخ ندهد، در این صورت متخصص کمر درد عمل جراحی را توصیه خواهد کرد.
برای درک بیرون‌زدگی دیسک کمر بهتر است اول با نحوه کار ستون فقرات آشنا شوید. ستون فقرات شما از ۲۴ استخوان متحرک به مهره تشکیل شده است. بخش کمر (قسمت پایینی پشت) در ستون فقرات بیشترین مقدار از وزن بدن را تحمل می‌کند. بخش کمر ۵ مهره دارد که از L1 تا L5 گذاری شده‌اند. در بین مهره‌ها دیسک‌های نرمی وجود دارد که می‌توانند مانند جاذب‌های شوک عمل کرده و از ساییده شدن مهره‌ها به یکدیگر جلوگیری کنند. حلقه بیرونی دیسک آنولوس دارد. این حلقه دارای نوارهایی فیبری است که به بدنه دو مهره بالا و پایین خود متصل شده‌اند. هر دیسک یک بخش مرکزی به نوکلئوس دارد که از ماده‌ای ژله‌ای پر است. از هر مهره، یک جفت عصب نخاعی از نخاع به طرف سایر نقاط بدن منشعب می‌شوند. نخاع و عصب‌های نخاعی مانند یک تلفن عمل می‌کنند که اجازه می‌دهند پیام‌ها برای کنترل حرکات و انتقال احساسات، بین مغز و بدن ردوبدل شوند. جهت کسب اطلاعات در مورد آناتومی ستون فقرات بر روی لینک کلیک کرده و مقاله مورد نظر را مشاهده کنید)دارو برای دیسک کمر خفیف
بیرون‌زدگی دیسک کمر زمانی رخ می‌دهد که مرکز ژل‌مانند دیسک از یک پارگی ایجاد شده در دیواره دیسک (آنولوس) خارج شود (شکل ۱). ماده ژله‌ای عصب‌های نخاعی را، مشابه یک محرک شیمیایی، تحریک و ناراحت می‌کند. التهاب و تورم عصب نخاعی که حاصل فشار ناشی از بیرون‌زدگی دیسک است باعث بروز درد می‌شود. معمولاً، با گذشت زمان بیرون‌زدگی کم می‌شود و ممکن است درد تا حدودی یا به طور کامل تسکین یابد. در اکثر موارد، اگر قرار باشد که درد پا و/یا کمر از بین برود، چنین اتفاقی طی حدوداً ۶ هفته رخ می‌دهد. برای توصیف بیرون‌زدگی یک دیسک می‌توان از عبارات مختلفی استفاده کرد. یک دیسک خفیف زمانی رخ می‌دهد که آنولوس دیسک سالم می‌ماند، اما یک برآمدگی در آن ایجاد می‌شود که می‌تواند به عصب‌ها فشار بیاورد. شکل ۱: دیسک طبیعی (بالا). بیرون‌زدگی دیسک (پایین) که نشان می‌دهد نوکلئوس پر از ماده ژله‌ای از طریق پارگی ایجاد شده در آنولوس دیسک از جای خود خارج شده و به عصب نخاعی فشار می‌آورد.
یک بیرون‌زدگی کامل دیسک (که به آن پاره شدن دیسک کمر یا لغزش دیسک هم گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که آنولوس دیسک ترک برداشته یا پاره شود، که این باعث می‌شود مرکز پر از ژل آن، از جای خود خارج شود. گاهی اوقات شدت بیرون‌زدگی آن‌قدر زیاد است که یک زائده آزاد به وجود می‌آید، یعنی قطعه‌ای از دیسک کاملاً از آن جدا شده و وارد کانال نخاعی می‌شود. بیرون‌زدگی دیسک اکثراً در ستون فقرات کمری رخ می‌دهد، در جاهایی که عصب‌های منشعب شده از نخاع از بین مهره‌های کمر خارج می‌شوند، و سپس به یکدیگر می‌پیوندند و عصب سیاتیک را تشکیل می‌دهند که تا پایین پا ادامه می‌یابد.
مرحله‌ی اول دیسک کمر خفیف دژنرانسیون دیسک می‌باشد، در این مرحله با توجه به فرآیند پیری مواد شیمیایی دیسک تغییر می‌یابند و باعث ضعف دیواره‌ی دیسک می‌شوند، اما در این شرایط مواد داخلی دیسک بیرون نمی‌زنند. هنگامی که دیسک کمی به مرحله‌ی بیرون زدگی پیشرفت می‌کند، در این حالت موقعیت یا شکل دیسک تغییر می‌کند و به همراه آن تغییرات جزئی در کانال نخاعی و یا اعصاب نخاعی نیز ایجاد می‌شود. به این مرحله بیرون زدگی دیسک یا برآمدگی دیسک نیز می گویند. برای دیسک کمر خفیف، روشهای درمانی محافظه کارانه تر می‌توانند شامل تجویز داروهای ضد التهابی، درمان فیزیوتراپی و مراقبت‌های کایروپراکتیک (ماساژ درمانی) باشند.
دیسک کمرشدید با بیرون زدگی شروع می‌شود، در این حالت هسته پولپوس (ماده‌ی ژل مانند داخل دیسک) از آنولوس فیبروس (دیواره‌یبیرونی دیسک که شبیه لاستیک ماشین است) به بیرون نشت می‌کند اما در داخل پوشش دیسک باقی می‌ماند. هنگامی که دیسک به حالت شدید خود می‌رسد، به مرحله‌ی بیرون زدگی یا بیرون زدگی کامل دیسک می‌رسد، در این حالت هسته پولپوس از آنولوس فیبروس عبور می‌کند و سپس می‌تواند به خارج دیسک بین مهره‌ای برود. دیسک کمر شدید، مانند زمانی که موجب ایجاد علائم عصبی (ضعف، سوزن سوزن شدن، بی حسی) در فرد می‌شود ممکن است نیاز به درمان جراحی توسط جراح ستون فقرات داشته باشد.
علائم دیسک کمر تا حد زیادی به محل رخ دادن،خفیف و شدید بودن آسیب و پاسخ شخص به درد بستگی دارند. اگر شما دچار بیرون‌زدگی یک دیسک کمری شده باشید، دردی را احساس خواهید کرد که از قسمت پایینی پشتتان به یک یا دو پایتان منتشر شده و گاهی به مچ پاهایتان سرایت می‌کند (که به آن درد سیاتیک گفته می‌شود). از علائم دیسکک کمرممکن است دردی شبیه به یک شوک الکتریکی را احساس کنید که در همه حالات نشسته، ایستاده و یا راه رفتن شدید است. فعالیت‌هایی مانند خم شدن، بلند کردن اجسام، پیچیدن و نشستن درد را افزایش می‌دهند. در چنین وضعیتی دراز کشیدن به پشت با زانوهای خمیده می‌تواند راحت‌ترین حالت برای شما باشد زیرا در این حالت فشار وارده بر دیسک از بین می‌رود. گاهی اوقات درد با بی‌حسی و مورمور شدن پا یا مچ پا همراه است. همچنین ممکن است عضلات پشت یا پایتان دچار گرفتگی یا اسپاسم شوند. علاوه بر درد، ممکن است عضلات پایتان ضعیف شده یا رفلکس مچ پا یا زانویتان را از دست بدهید. در موارد شدید نیز دچار افتادگی پا شده (موقع راه رفتن مچ پا شل شده و روی زمین کشیده می‌شود) یا کنترل مدفوع یا ادرارتان را از دست می‌دهید. اگر دچار ضعف شدید در ناحیه پا شده‌اید یا نمی‌توانید عملکرد مثانه و روده‌های خود را کنترل کنید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
بیرون‌زدگی خفیف و کامل دیسک می‌توانند به دلیل آسیب‌دیدگی و بلند کردن اجسام به شکل غلط و یا خودبه‌خود اتفاق بیفتند. البته پیری هم نقش مهمی در این میان ایفا می‌کند. با بالاتر رفتن سن، دیسک‌ها مایع خود را از دست داده و سفت‌تر می‌شوند. دیواره بیرونی فیبری و محکم دیسک ضعیف شده و دیگر نمی‌تواند نوکلئوس ژله مانند را در میان خود نگه دارد. بیرون‌زدگی جزئی نوکلئوس، که باعث برآمدگی دیواره دیسک می‌شود، و یا خارج شدن آن از طریق یک پارگی به وجود آمده در این دیواره، باعث تماس آن با یک عصب و بروز درد خواهد شد. ژنتیک، استعمال دخانیات و برخی فعالیت‌های شغلی و تفریحی می‌توانند علت دیسک کمر و باعث تخریب دیسک در سنین پایین‌تر شوند.
بیرون‌زدگی دیسک در میان افرادی شایع است که در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی‌شان به سر می‌برند، البته افراد میانسال و پیرتری که فعالیت‌های شدید فیزیکی انجام می‌دهند کمی در خطر دچار شدن به این عارضه قرار دارند. بیرون‌زدگی دیسک‌های کمری یکی از شایع‌ترین دلایل درد کمر مرتبط با درد پا است، و ۱۵ برابر بیرون‌زدگی دیسک‌های گردنی رخ می‌دهد. در ۸% از موارد، بیرون‌زدگی دیسک در منطقه گردنی رخ می‌دهد و تنها در ۱ تا ۲% از موارد است که در ستون فقرات سینه‌ای رخ می‌دهد.
عاداتی مانند مانند مصرف تنباکو یا کشیدن سیگار، قرارگیری بدن در حالت ناصحیح و از عوامل خطری استکه احتمال ابتلا به بیرون‌زدگی دیسک کمر را افزایش می دهد.
اولین باری که دچار درد شدید با پزشک خانوادگی‌تان مشورت کنید. پزشک برای درک علائمتان و آگاهی از هرگونه آسیب‌دیدگی یا عارضه قبلی و همچنین تعیین دخالت یا عدم دخالت عادات زندگی‌تان در بروز درد، تاریخچه پزشکی‌تان را به طور کامل از شما خواهد خواست. سپس یک معاینه فیزیکی انجام می‌شود تا منبع درد مشخص شده و وجود هرگونه ضعف یا بی‌حسی در عضلات بررسی شود. شکل ۲: امآرآی (بالا) و شکل (پایین) یک بیرون‌زدگی دیسک مهره L5 و استخوان خاجی را نشان می‌دهند.
در امآرآی دیسک‌های سالم سفید و پُر به نظر می‌رسند در حالی که دیسک‌های تخریب شده و خشک خاکستری و تخت دیده می‌شوند. در ادامه پزشک دستور به انجام یک یا چند مورد از تست‌های امآرآی، میلوگرام، عکسبرداری رادیولوژی، سی‌تی‌اسکن یا ای‌ام‌جی (الکترومیوگرافی) می‌دهد. بسته به نتایج این تست‌ها، ممکن است برای درمان به عصب‌شناس، ارتوپد یا حراج اعصاب ارجاع شوید.
• اسکن امآرآی: یک آزمایش غیرتهاجمی است که در آن از میدان مغناطیسی و امواج فرکانس رادیویی برای ارائه تصویری دقیق و با جزئیات از بافت‌های نرم ستون فقرات استفاده می‌شود. برخلاف عکس‌های رادیولوژی، در این روش عصب‌ها و دیسک‌ها به وضوح دیده می‌شوند (شکل ۲). امآرآی به پزشک اجازه می‌دهد تا ستون فقراتتان را به صورت سه‌بعدی و به شکل چندین برش ببیند، که مانند این است که نان حجیمی را لایه لایه بریده و از هر لایه آن عکس بگیرند. می‌توان عکس‌ها را از کنار و یا از بالا، از سطح مقطع مهره‌ها و دیسک‌ها، گرفت. این آزمایش را می‌توان با تزریق یک ماده رنگی (عامل کنتراست) به درون جریان خون یا بدون آن انجام داد. با امآرآی می‌توان تشخیص داد که کدام دیسک تخریب شده و آیا هیچ عصبی تحت فشار قرار دارد. با این روش همچنین می‌توان زوائد استخوانی، تومورها یا آبسهها را نیز تشخیص داد. • میلوگرام: یک نوع عکسبرداری رادیولوژی تخصصی است که در آن ماده رنگی با یک سوزن مخصوص به درون کانال نخاعی تزریق می‌شود. سپس یک فلوروسکوپ اشعه ایکس تصاویر تشکیل شده توسط ماده رنگی را ضبط می‌کند. میلوگرام می‌تواند فشار آوردن یک دیسک بیرون‌زده بر یک عصب، زوائد استخوانی، تومورهای نخاعی و آبسهها را نشان دهد. در حالی که عکس‌های رادیولوژی معمولی گرفته شده از ستون فقرات تنها تصاویر واضحی از استخوان‌ها ارائه می‌دهند. رنگ استفاده شده در میلوگرام در تصاویر به رنگ سفید دیده می‌شود، که این به پزشک اجازه می‌دهد تا نخاع و کانال نخاعی را با جزئیات ببیند. ممکن است بعد از این آزمایش یک سی‌تی‌اسکن هم گرفته شود.
• سی‌تی‌اسکن: یک روش غیرتهاجمی و بی‌خطر است که در آن از یک پرتو اشعه ایکس و یک رایانه برای تشکیل تصویری ۲ بعدی از ستون فقرات استفاده می‌شود. این روش هم، مانند امآرآی، به پزشک اجازه می‌دهد تا ستون فقراتتان را به صورت چندین برش ببیند. سی‌تی‌اسکن را نیز می‌توان با یا بدون تزریق ماده رنگی به جریان خون انجام داد. این آزمایش خصوصاً برای تأیید اینکه کدام دیسک آسیب‌دیده مناسب می‌باشد.
• آزمایش‌های الکترومیوگرافی (ای‌ام‌جی) و تعیین سرعت هدایت عصبی (ان‌سی‌وی): ای‌ام‌جی پاسخ عضله به تحریک عصبی را اندازه‌گیری می‌کند. در این روش سوزن‌های کوچکی در عضلات بیمار قرار داده شده و نتایج روی یک دستگاه مخصوص ضبط می‌شوند. ان‌سی‌وی هم شبیه به ای‌ام‌جی است، اما این روش میزان توانایی عصب‌ها در زمینه انتقال یک سیگنال الکتریکی از یک سر به یک سر دیگر عصب را اندازه‌گیری می‌کند. با این دو آزمایش می‌توان آسیب وارده به عصب‌ها و ضعف عضلات را تشخیص داد.
• عکسبرداری رادیولوژی: در این نوع آزمایش از اشعه ایکس برای مشاهده مهره‌های استخوانی ستون فقرات بیمار استفاده می‌شود. عکس‌های رادیولوژی نزدیک بودن بیش از حد مهره‌ها به یکدیگر، وجود هرگونه التهاب مفاصل، خار استخوانی یا شکستگی را به پزشک نشان می‌دهند. نمی‌توان تنها با این آزمایش بیرون‌زدگی دیسک را تشخیص داد.
درمان بیرون زدگی دیسک کمر بدون جراحی که اولین گام برای بهبود این عارضه است می‌تواند شامل مصرف دارو، استراحت، فیزیوتراپی، انجام تمرینات ورزشی در خانه، آب‌درمانی، تزریق استروئید اپیدورال، درمان‌های دستکاری (کایروپراکتیک) و مدیریت درد باشد. اگر درمان‌های محافظه‌کارانه کارساز نبودند پزشک عمل جراحی را توصیه می‌کند.
در اکثر موارد، درد ناشی از بیرون‌زدگی دیسک طی دو تا سه روز بهتر شده و در مدت ۴ تا ۶ هفته به کلی از بین می‌رود. محدود کردن فعالیت‌ها، یخ و گرما درمانی و همچنین مصرف داروهای بدون نسخه به بهبودی عارضه کمک خواهد کرد.
ممکن است پزشک داروی دیسک کمر مسکن، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDها)، شل کننده‌های عضلات و استروئیدها را تجویز کند.
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDها): از جمله آسپرین، ناپروکسن (آلوِ، ناپروسین)، ایبوپروفن (مورتین، نوپرین، آدویل) و سلکوکسیب (سلبرکس)، که از آن‌ها برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شود.
• مسکن‌ها: مثل استامینوفن (تایلنول)، که می‌توانند درد را تسکین بدهند اما تأثیرات ضدالتهابی NSIADها را ندارند. استفاده طولانی مدت از مسکن‌ها و NSIADها می‌تواند باعث بروز انواع زخم معده و همچنین مشکلات کبدی و کلیوی شود.
• شل کننده‌های عضلات: مثل متوکاربامول (روباکسین)، کاریسوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسریل)، که برای کنترل اسپاسم عضلات تجویز می‌شوند.
• استروئیدها: که برای کاهش تورم و التهاب عصب‌ها تجویز می‌شوند. این داروها به صورت خوراکی (تحت متیل پردنیزولون) در یک دوره ۵ روزه، با کاهش متوالی دوز، مصرف شوند. مزیت این داروها سرعت بالای تسکین درد آن‌ها است به طوری که در کمتر از ۲۴ ساعت درد را از بین می‌برند.
• تزریق استروئید: این تزریق در موارد شدید بودن درد ناشی از بیرون‌زدگی دیسک تجویز می‌شود . در این روش که با استفاده از فلوروسکوپی انجام می‌شود، داروی استروئید و یک داروی بی‌حسی به منظور کاهش التهاب و تورم عصب‌ها به فضای اپیدورال ستون مهره تزریق می‌شوند. درد حدود ۵۰% از بیماران پس از تزریق اپیدورال تکسین می‌یابد، هر چند که نتایج این تزریق موقتی هستند. ممکن است برای به دست آمدن بهترین نتیجه در کوتاه‌ترین زمان نیاز باشد که تزریق به فواصل دو هفته‌ای تکرار شود. اگر تزریق‌ها مفید باشند می‌توان آن‌ها را تا سه بار در سال انجام داد.
هدف از فیزیوتراپی آن است که بیمار بتواند در سریعترین زمان ممکن به طور کامل به فعالیت‌های خود برگشته و از بروز مجدد آسیب‌دیدگی نیز پیشگیری شود. فیزیوتراپ می‌تواند به شما وضعیت مناسب قرارگیری بدن و تکنیک‌های مناسب بلند کردن اجسام و راه‌رفتن را آموزش داده و همچنین به شما کمک کند عضلات کمر، پاها و شکمتان را تقویت کنید. او همچنین شما را تشویق خواهد کرد که با انجام حرکات کششی انعطاف‌پذیری ستون فقرات و پاهایتان را افزایش دهید.ورزش و تمرینات تقویتی عناصر اصلی درمان هستند و باید به بخشی از بره مادام‌العمر آمادگی جسمانی‌تان تبدیل شوند.
برای درمان دیسک کمر علاوه بر روشهای ذکر شده، روشهای دیگری مانند اوزون تراپی، استفاده از کمربند طبی و نیز وجود دارد.
بعضی از بیماران مایل‌اند درمان‌های کل‌نگر مانند طب سوزنی، طب فشاری ، مکمل‌های غذایی و بیوفیدبک را امتحان کنند. اثربخشی این روشهای رفع دیسک کمر می‌تواند، علاوه بر بهبود کلی وضعیت سلامت بیمار، به او کمک کند تا مکانیسم‌های مقابله را برای کنترل درد یاد بگیرد.
در کل، هدف از جراحی بسته دیسک کمر، درمان دیسک کمر ، ثبات بخشیدن به استخوان‌های مهره‌ها و مفاصل ستون فقرات و/یا برداشتن فشار وارد شده بر عصب‌های نخاعی است (که اغلب ناشی از عارضه‌هایی مانند ناپایداری ستون فقرات، خارهای استخوانی، بیرون‌زدگی دیسک، اسکولیوز (انحراف جانبي قابل ملاحظه ستون فقرات) یا تومورهای نخاعی می‌باشد). برخلاف جراحی باز ستون فقرات، جراحی بسته سریعتر، بی‌خطرتر و نیازمند زمان بهبودی کمتر است. از آنجا که جراحی بسته، در مقایسه با جراحی باز، آسیب کمتری به عضلات و بافت‌های نرم می‌زند، مزایای درمان دیسک کمر با جراحی بسته عبارت خواهند بود از:
• نتایج بهتر از نظر زیبایی، که دلیل آن کوچک بودن برش‌های ایجاد شده در پوست است (گاهی اوقات طول آن‌ها تنها ۲ سانتی‌متر است) • خونریزی ناشی از جراحی کمتر است • خطر آسیب‌دیدگی عضلات کمتر است، زیرا نیاز به برش کمتر بوده یا اصلاً نیازی به آن نیست • خطر عفونت و درد بعد از عمل کمتر است • سرعت بهبودی از عمل بوده و به توانبخشی کمتری نیاز است • بعد از عمل وابستگی به مسکن‌ها بسیار کمتر خواهد بود
به علاوه، بعضی از جراحی‌های بسته به شکل سرپایی انجام شده و در آن‌ها تنها از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود (که بنابراین خطر واکنش منفی به بیهوشی عمومی وجود نخواهد داشت).
از هر ۱۰ نفر ۸ نفر در مقطعی از زندگی‌شان دچار درد پشت می‌شوند، که معمولاً طی ۶ هفته از بین می‌رود. داشتن یک نگرش ذهنی مثبت، فعالیت جسمانی منظم، و برگشت سریع به کار عناصر بسیار مهم بهبودی هستند. اگر در ابتدا بیمار نتوانست کار همیشگی خود را انجام بدهد، بهتر است تا مدتی وظایف محدودتر یا سبک‌تری را به عهده بگیرد. پزشک می‌تواند برای مدت محدودی نسخه‌هایی را برای انجام چنین فعالیت‌هایی تجویز کند. کلید اجتناب از رخ دادن مجدد این عارضه، پیشگیری است که شامل موارد زیر می‌شود:
• استفاده از تکنیک‌های مناسب بلند کردن اجسام • قرار داشتن بدن وضعیتی مناسب در طول نشستن، ایستادن، حرکت کردن و خوابیدن • داشتن یک بره تمرینی مناسب برای تقویت عضلات ضعیف شکم و پیشگیری از رخ دادن مجدد عارضه • یک محیط کاری ارگونومیک • حفظ یک توده خالص بدنی و وزن سالم • داشتن یک نگرش مثبت و کنترل استرس • عدم استعمال دخانیات
دارو برای دیسک کمر خفیف
خیلی ممنون بابت مطالب جامع وکاملتون خیلی استفاده کردم فقط یه سوال داشتم اینکه زیاد سرپابودن و انجام کارهای خونه که نیاز به خم و راست شدن داره برای دیسک خفیف مضره؟ خوشحال میشم جواب بدید❤
در هنگام انجام دادن کارهای خونه باید کمر خودتون رو خم نکنید و از زانوها کمک بگیرید. برای درمان دیسک خفیف هم می تونید آب درمانی انجام بدید و همچنین تمریناک تقویت قیله کمر خیلی موثر هستند
بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
دیدگاه
9