داروی هلیکوباکتری

خواص دارویی و گیاهی

نسخه قابل چاپ

تهران، بزرگراه اشرفی اصفهانی، نرسیده به پل بزرگراه شهید همت، خیابان شهید قموشی، خیابان بهار، نبش کوچه چهارم، پلاک 1

کدپستی: 1461965381

تلفن و 442651 (9821+)

کارگاه های آموزشی

داروی هلیکوباکتری

اخبار

JCR

خبرگزاری سیناپرس

پیوندهای مرتبط



خانه

موبایل

اگر از ما بپرسند علت زخم معده و اثنی عشر چیست، ممکن است به عادت های غذایی مانند مصرف غذاهای ادویه دار، قهوه یا الکل اشاره کنیم. اما با وجود تعجب بسیار، باید گفت آنچه می خوریم و می نوشیم نقش اصلی را در ایجاد زخم ندارد. به عبارت دیگر باید نگرش جدیدی نسبت به زخم های گوارشی پیدا کنید.

داروی هلیکوباکتری

زخم گوارشی یا به زبان علمی «اولسر پپتیک» قرن هاست که انسان را گرفتار کرده و علت دقیق آن نیز تا چند وقت پیش علوم بود. در دهه ۱۹۴۰ دکتر «ای استون فریدبرگ» از دانشکده پزشکی هاروارد باکتری مارپیچ غیرمعمولی را در معده افراد مبتلا به «اولسر پپتیک» یافت.

او این فرض را مطرح کرد که این باکتری ممکن است مسوول ایجاد زخم گوارشی باشد، اما از آنجایی که گروه تحقیقاتی او نتوانستند این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند، پژوهش در این زمینه را کنار گذاشت.پزشکان به درمان بیماران با تغییرات رژیم غذایی، آنتی اسید و عمل های جراحی برای چهل سال بعد ادامه دادند.

اما در اوایل دهه ۱۹۸۰ دو پزشک استرالیایی به های دکتر «بری مارشال» و دکتر «جی رابین وارن» کشف کردند که چگونه این باکتری را در آزمایشگاه کشت دهند. سپس آنها سعی کردند حیوانات آزمایشگاهی را با این باکتری آلوده کنند.این کار یک شیوه متعارف در پژوهش های میکروب شناسی است، اما آنها در این کار وفق بودند زیرا این باکتری که اکنون «هلیکوباکتر پیلوری» یده می شود، تنها انسان ها را آلوده می کرد.

دکتر «مارشال» پس از دو سال ناکامی علمی، گام نهایی را با نوشیدن ظرفی از مایع حاوی یک میلیارد باکتری برداشت. یک هفته بعد او دچار علائم ناراحتی معده شد و ۱۰ روز بعد آندوسکوپی معده او نشان داد که بافت معده او به واقع ملتهب است و «هلیکوباکتر پیلوری» در آن جایگزین شده است. خوشبختانه دکتر «مارشال» کاملاً بهبود پیدا کرد و به پژوهش هایش ادامه داد و هر دو محقق زنده و سرحال باقی ماندند تا در ۳ اکتبر سال ۲۰۰۵ به خاطر پژوهش راهگشایشان جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند.

● ملاقات با میکروب زخم آفرین

معده شما یکی از بهترین جاها برای رشد یک میکروب است. در واقع «هلیکوباکتر پیلوری» تنها باکتری است که می تواند در معده زنده بماند و رشد کند.

این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است؛ اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد، یعنی حدود یک پنجم مقداری که انسان ها به آنها نیاز دارند، دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود را وارد کند، سوم اینکه این باکتری حداکثر هفت پروتئین شلاق مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده اند و آن را درون لایه مخاطی حرکت می دهند و چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده های مخصوصی است که به آن امکان می دهد راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلول های پوشش معده بچسبد.

«هلیکوباکتر پیلوری» یک خاصیت دیگر هم دارد که از همه مهم تر است. این باکتری می تواند مولکول های «اوره» (ماده شیمیایی که در بافت ها و مایعات بدنی انسان وجود دارد) را تجزیه کند. این فرآیند باعث ایجاد آمونیاک و دی اکسید کربن می شود و که غلاف ابرمانندی در اطراف باکتری به وجود می آورد و اسید معده که باکتری های معمولی را می کشد، از آن حفاظت می کند. این توانایی برای شکستن اوره امتیاز بزرگی برای «هلیکوباکتر پیلوری» است. اما پزشکان این خاصیت را به امتیازی برای خودشان بدل کرده اند به این ترتیب که با «آزمون تنفسی اوره» وجود عفونت با این باکتری را تشخیص می دهند.

● چه کسی هلیکوباکتر می گیرد؟

بر اساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان به «هلیکوباکتر پیلوری» آلوده هستند و این میزان شیوع، آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد. از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذایی که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند، منتقل می شود، عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» بیش از همه در مناطقی شایع است که ازدحام جمعیت، بهداشت ناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشد. در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری به ۸۰ درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است. در امریکا حداکثر ۵۰ درصد از افراد سالمند دارای این باکتری هستند که در دوران کودکی شان که زندگی سخت تر بود، این باکتری را کسب کرده اند. اما تنها ۲۰ درصد کودکان کم سن در حال حاضر این باکتری را دارند.

● هلیکوباکتر چگونه آسیب می رساند؟

«هلیکوباکتر پیلوری» بر خلاف باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند (بدون اینکه التهابی ایجاد کنند) همیشه باعث التهاب می شود و در این مورد التهاب معده یا «گاستریت» به وجود می آید.

این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می کند که گلبول های سفید را تحریک می کند تا پروتئین های کوچکی (سایتوکاین ها) را تولید کنند. این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را تشدید می کنند. سویه هایی از هلیکوباکتر که حاوی یک ژن خاص به cagA است، از همه آسیب رسان هستند.

با این حال حتی این گونه ها نیز از پوشش معده به سایر نقاط بدن گسترش پیدا نمی کنند.گرچه هر کسی که «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد، ولی اکثریت این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. اما حداکثر ۳ درصد افراد مبتلا به «هلیکوباکتر پیلوری» دچار زخم پپتیک در معده یا دوازدهه (بخشی از روده که درست پس از معده قرار دارد) و درصد بسیار کمتری از آنها دچار سرطان معده یا نوعی «سرطان لنفاوی (لنفوم) با درجه پایین» به MALT می شوند.

سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به «هلیکوباکتر پیلوری» را افزایش می دهد و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می کند. رژیم غذایی حاوی مقدار زیاد نمک، غذاهای دودداده شده و غذاهای کنسرو شده خطر سرطان معده را می افزایند و بالعکس غذاهایی که حاوی ویتامین ها و سایر مواد آنتی اکسیدان هستند، ظاهراً این خطر را می کاهند. از آنجایی که «هلیکوباکتر پیلوری» شایع است، تعجب آور نیست که پزشکان آن را مسوول بسیاری از بیماری های دیگر هم بدانند.

عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» پس از سال ها ممکن است به «گاستریت آتروفیک» بینجامد؛ عارضه یی که در آن پوشش درونی معده نازک می شود و مقدار کافی اسید تولید نمی کند تا ویتامین B۱۲ را از غذا آزاد کند.

بحث برانگیزتر ارتباط احتمالی بین «هلیکوباکتر پیلوری» و سوء هاضمه بدون زخم یا non-ulcer dyspepsia است، ی پر طول و تفصیل که برای بیماران علائمی شبیه زخم گوارشی تولید می کند (مثلاً درد در قسمت فوقانی شکم، پری زودرس، آروغ زدن و تهوع) بدون اینکه زخمی وجود داشته باشد.

در حال حاضر شواهد حاکی از آن است که درمان «هلیکوباکتر پیلوری» این علائم را در این گروه از بیماران تخفیف نمی دهد، در حالی که درمان در رفع علائم افراد دارای علائم مربوط به زخم واقعی بسیار موثر است.

پزشکان توافق دارند که «هلیکوباکتر پیلوری» در ایجاد «بیماری ریفلاکس معدی-روده یی» (GERD) بازگشت محتویات اسیدی معده به داخل مری که باعث سوزش سر دل می شود، نقشی ندارد – برعکس، اختلاف نظر در اینجا در این باره است که آیا «هلیکوباکتر پیلوری» ممکن است در واقع با کاهش اسید معده در مقابل GERD محافظت ایجاد کند.برخی شواهد همچنین «هلیکوباکتر پیلوری» را به سایر بیماری ها از کم خونی و فقر آهن گرفته تا مشکلات پوستی و خونی، میزان پایین کلسترول خوب HDL خون و تصلب شرایین ارتباط داده اند. پژوهش های بیشتری مورد نیاز است تا تعیین کند آیا این ارتباط ها واقعاً وجود دارند یا نه.

داروی هلیکوباکتری

● تشخیص

آسان ترین راه تشخیص «هلیکوباکتر پیلوری» انجام یک آزمایش خونی است که می تواند پادتن ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند.

به رغم آسانی انجام آزمایش خون، این شیوه دارای دو محدودیت است؛ اول اینکه نمی تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری می شود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی کند، تفاوتی قائل شود و دوم اینکه آزمایش خون نمی تواند بگوید که آیا درمان باعث معالجه بیماری و ریشه کنی باکتری شده است یا نه، چرا که پادتن های ضدباکتری مدت ها پس از نابودی آن در خون باقی می مانند.با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد، نشان دهنده عفونت فعال است، در حالی که کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن است.

دو آزمایش غیرتهاجمی دیگر به پزشکان امکان می دهد که عفونت فعال با «هلیکوباکتر پیلوری» را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند.آزمون جدیدتر میزان پروتئین های باکتری را در نمونه مدفوع شناسایی می کند. حدود ۹۴ درصد بیماران دارای عفونت فعال «هلیکوباکتر پیلوری» آزمایش مدفوع مثبت است و اگر درمان موفقیت آمیز باشد، نتیجه آزمایش تقریباً همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی می شود.

آزمون قدیمی تر بر توانایی «هلیکوباکتر پیلوری» در تجزیه اوره متکی است.

«آزمایش تنفسی اوره» یک شیوه سریع، دقیق و ایمن برای شناسایی «هلیکوباکتر پیلوری» است و از آنجایی که تنها باکتری های فعال را شناسایی می کند، می تواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود.اغلب بیمارانی که گمان می رود «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشند، می توانند با یکی از این سه آزمایش غیرتهاجمی تشخیص داده شوند. اما قدیمی ترین آزمایش برای «هلیکوباکتر پیلوری» یک شیوه تهاجمی است که استاندارد طلایی باقی می ماند.

در واقع آندوسکوپی برای مستند ساختن عفونت خودالقاشده دکتر «مارشال» در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت.همه بیمارانی که در معرض خطر سرطان معده هستند، باید تحت آندوسکوپی قرار گیرند؛ علائم هشداردهنده یی که نیاز به آندوسکوپی را مطرح می کنند در ادامه فهرست شده اند.پیش از آندوسکوپی به بیمار یک داروی مسکن داده می شود و یک ماده بی حسی به گلوی او اسپری می شود. سپس پزشکان لوله فیبر نوری آندوسکوپ را از طریق دهان به معده می فرستند. آنها پوشش معده را بررسی می کنند و بیوپسی یا تکه برداری انجام می دهند.

برای تشخیص سریع می توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم «هلیکوباکتر پیلوری» که اوره را تجزیه می کند، مورد آزمایش قرار داد.متخصصان آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ آمیزی های مخصوص می توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده ببینند و آن را از لحاظ حساسیت به انواع پادتن ها مورد آزمایش قرار دهند.

● درمان

وقتی صحبت عفونت می شود، همه به یاد آنتی بیوتیک و علاج فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر است، اما نه برای «هلیکوباکتر پیلوری» که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد. خوشبختانه پزشکان می توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند.بسیاری از بره های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا چند داروی خنثی کننده اسید به کار می روند. برخی از داروهایی که معمولاً مورد استفاده هستند، اینها هستند؛

آموکسی سیلین؛ این داروی مشتق از پنی سیلین نسبت به داروهای مشابه موثرتر است زیرا به داخل شیره معده ترشح می شود. این دارو معمولاً با دوز ۱۰۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده آن دانه های پوستی و اسهال هستند.

کلاریترومایسین؛ این عضو خانواده اریترومایسین یکی از موثرترین داروها برای «هلیکوباکتر پیلوری» است و معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز تجویز می شود. عوارض جانبی عمده این دارو مزه ناخوشایند در دهان، تهوع و اسهال است. این دارو گران هم است.

مترونیدازول؛ این دارو که زمانی همیشه بر «هلیکوباکتر پیلوری» موثر واقع می شد، اکنون با بروز مقاومت میکروبی روبه رو شده است و بنابراین پزشکان آن را تنها برای بیمارانی که نمی توانند آموکسی سیلین مصرف کنند، به کار می برند. دوز معمول این دارو برای هلیکوباکتر پیلوری ۵۰۰ میلی گرم و دو بار در روز است. عارضه جانبی عمده این دارو مزه غیرطبیعی در دهان، تهوع و بی اشتهایی، سردرد و در موارد نادری تحریک اعصاب است.

تتراسیکلین؛ معمولاً با دوز ۵۰۰ میلی گرم و چهار بار در روز تجویز می شود. تتراسیکلین بیش از همه در ترکیب با سایر داروها برای بیمارانی که درمان های خط اول در آنها موثر نبوده است به کار می رود. عوارض جانبی عمده این دارو شامل دانه های پوستی، حساسیت به نور خورشید و اسهال است.

اومپرازول؛ این دارو اولین دارو از رده داروهای «مهارکننده پمپ پروتون» بود و به میزان قابل توجهی از ترشح اسید معده می کاهد ولی اثر مستقیمی بر هلیکوباکتر ندارد، گرچه اثربخشی آنتی بیوتیک ها را می افزاید. دوز معمول این دارو برای «هلیکوباکتر پیلوری» ۲۰ میلی گرم در روز حین درمان آنتی بیوتیکی است. عارضه جانبی آن گاهگاهی سرگیجه است. بسیاری از داروهای مهارکننده پمپ پروتون در دسترس هستند و می توان آنها را جایگزین اومپرازول کرد.

بیسموت ساب سالیسیلات؛ گرچه بیسموت یک آنتی بیوتیک نیست، اما می تواند هلیکوباکتر پیلوری را در معده از بین ببرد. این دارو همیشه با دو آنتی بیوتیک همراه می شود و دوز معمول آن دو قرص و چهار بار در روز است. تنها عارضه جانبی رایج سیاه شدن مدفوع است.

رانیتیدین بیسموت سیترات؛ در این داروی جدید رانیتیدین را که سال ها برای کاهش ترشح اسید معده به کار می رفت با بیسموت که دارای خواص ضدباکتری است، ترکیب می کنند. این دارو به تنهایی نمی تواند هلیکوباکتر را ریشه کن کند. اغلب بیماران به دوز ۴۰۰ میلی گرم و دو بار در روز دارو به همراه سایر داروها به خوبی پاسخ می دهند.رژیم های درمانی بسیاری در دسترس هستند؛ این رژیم ها ایمن و موثر هستند، اما مشکل گرانی نسبی آنها و ناخوشایند بودن تحمل دوره درمان طولانی است. تا همین اواخر بره های ۱۰ تا ۱۴ روزه شیوه استاندارد بودند، اما اکنون بسیاری از پزشکان رژیم های درمانی ۷ روزه را ترجیح می دهند.

رایج ترین رژیم درمانی تجویز آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و اومپرازول برای ۷ تا ۱۴ روز است. در یک ترکیب رایج دیگر تنها مترونیدازول به جای آموکسی سیلین تجویز می شود. یک رویکرد دیگر تجویز تتراسیکلین، مترونیدازول، بیسموت و اومپرازول برای دو هفته است. البته رژیم های درمانی متعدد دیگری نیز به وسیله متخصصان پیشنهاد شده اند.شواهد نشان می دهند که «هلیکوباکتر پیلوری» برای هزاران سال همزیست انسان ها بوده است، اما پزشکان تازه به حضور آن پی برده اند.

منبع:elham54.blogfa.com

بخوانید تا سالم بمانید

باز نشر مطالب بیتوته تنها با ذکر و آدرس سایت مجاز می باشد .

مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت – دانشگاه علوم پزxc ش bfکی گیلان – معاوت تحقیقات و فناوری – دفتر مجله – کد پستی : 41446-66949

 تلفن و نمابر :c

13333939

: http://journal.gums.ac.ir
:  medjour@gums.ac.ir
 

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

داروی هلیکوباکتری

طراحی و بره نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 218 All Rights Reserved | Journal of Guilan University of Medical Sciences

پیوندهای فوری دانشکده پزشکی مجلات دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

داروی هلیکوباکتری

آخرین به روزرسانی

1397/4/5

حسین صانعیان
استادیار، گروه اطفال، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت کودکان ، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

سمیرا لایق
دستیار، گروه اطفال، ، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت کودکان، دانشکده‌ی پزشکی و کمیته‌ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

حمید رحیمی
استادیار، گروه اطفال، مرکز تحقیقات ارتقای سلامت کودکان ، دانشکده‌ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

لینک مفید جهت داوران

سرقت ادبی و علمی لاتین سرقت ادبی علمی فارسی

مقدمه: هلیكوباكتر پیلوری (Helicobacter pylori یا HP)، شایع‌ترین عفونت باكتریایی مزمن است که در اطفال می‌تواند باعث بروز سوء تغذیه، آنمی، ناراحتی‌های گوارشی و در نتیجه تأخیر رشد جسمانی و فیزیكی شود. متأسفانه در 2 درصد بیماران درمان اولیه با شكست مواجه می‌شود. عدم پایبندی کامل به درمان، مقاومت دارویی و عوارض جانبی متعدد ناشی از درمان، شایع‌ترین علل شكست درمان هستند. پروبیوتیك‌ها از طریق اثرات ضد باكتریایی یا كاهش عوارض ناشی از درمان باعث بهبود پایبندی بیمار به رژیم درمانی و یا افزایش ریشه‌کنی عفونت HP می‌شوند. با توجه به مطالعات بسیار كم انجام شده در مورد اثر پروبیوتیك‌ها در درمان عفونت HP در كودكان، در این كارآزمایی بالینی این مسأله را بررسی کردیم.

روش‌ها: 5 کودك 4 تا 14 ساله كه در سال 1389 به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه كرده بودند و عفونت با HP برای آن‌ها ثابت شده بود در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور در دو گروه 25 نفری تحت درمان سه داروی (آموكسی سیلین، كلاریترومایسین و امپرازول) و پروبیوتیك Protexin یا درمان سه دارویی و پلاسبو قرار گرفتند. كودكان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسی شدند. هر گونه عارضه طی درمان ثبت شد. در ویزیت آخر برای تعیین میزان ریشه‌کنی عفونت، تست تنفسی اوره انجام شد. کلیه‌ی نتایج با استفاده از آزمون 2χ و آزمون دقیق فیشر بررسی گردید.

یافته‌ها: ریشه‌کنی هلیکوباکتر در گروه مورد 1 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود كه از نظر آماری این اختلاف معنی‌دار نبود (24/ P). فراونی نسبی اسهال، تهوع و طعم فلزی در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد كمتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود. فراونی نسبی یبوست، استفراغ، درد شكم، سوزش سردل، كاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد كمتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود. در گروه مورد 2/1 درصد و در گروه شاهد 7/3 درصد داروها مصرف نشده بود (1/ &gt P).

نتیجه‌گیری: هر چند در این بررسی استفاده از پروبیوتیک میزان ریشه‌کنی HP را افزایش نداد، ولی عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش و پایبندی به رژیم درمانی را افزایش داد.

واژگان کلیدی: هلیكوباكتر پیلوری، پروبیوتیک، پروتکسین.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4. Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان می باشد.

طراحی و بره نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 218 All Rights Reserved | ZUMS Journal

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

داروی هلیکوباکتری

اچ پیلوری یکی از بیماری های دستگاه گوارش است که در سال ۱۹۹۵ کشف شد. باکتری مولد این بیماری، هلیکوباکتر پیلوری (میکروب معده) دارد. این باکتری، بسیار مقاوم بوده و تنها باکتری‌ای است که می‌تواند در محیط اسیدی معده زنده بماند. هلیکوباکتر پیلوری شکلی مارپیچ دارد و در معده‌ی تقریبا دوسوم از مردم جهان یافت می‌شود، اما اکثر آنها هیچ‌وقت بیمار نمی‌شوند. بااین‌حال عفونت اچ پیلوری درصورت تشدید علایم باید به‌سرعت درمان شود، چون می‌تواند زمینه‌ی ابتلا به بیماری‌های خطرناک گوارشی مانند زخم معده و زخم اثنی‌عشر را فراهم کند. در ادامه با رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری برای درمان اچ پیلوری (درمان هلیکوباکتر پیلوری) آشنا می‌شوید.

هلیکوباکتر پیلوری (اچ پیلوری) باکتری‌هایی هستند که پوشش داخلی معده را آلوده می‌کنند. طبق داده‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در سال ۱۹۹۸، این باکتری‌ها مسئول ۸۰ درصد از زخم‌های معده‌ای و ۹۰ درصد از زخم‌های اثنی‌عشری هستند. آنها همچنین می‌توانند باعث بروز مشکلات دیگر معده‌ نیز شوند، ازجمله:

استفاده از درمان‌های متداولی مانند آنتی بیوتیک ها می‌تواند برای برخی از افراد دشوار باشد و ضمنا با مصرف این داروها احتمال بروز عوارض جانبی مانند تهوع، اسهال و کاهش اشتها وجود دارد. بعضی از افراد هم به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند که این مسئله می‌تواند روش‌های مرسوم برای درمان اچ پیلوری را پیچیده کند. درنتیجه، میزان علاقه به درمان‌های طبیعی درحال افزایش است.

مطالعات in vivo (در یک محیط طبیعی، در موجود زنده) و in vitro (خارج از محیط طبیعی، در آزمایشگاه) بسیاری روی درمان‌های طبیعی اچ پیلوری انجام شده است. اکثر درمان‌ها، تعداد این باکتری‌ها را در معده کاهش دادند اما نتوانستند آنها را برای همیشه ازبین ببرند. حتما قبل از شروع یک رژیم درمانی طبیعی با پزشک‌تان مشورت کنید. شما نباید درمان توصیه‌شده برای اچ پیلوری را با درمان‌های طبیعی جایگزین کنید. شما با اجازه‌ی پزشک‌تان می‌توانید از درمان‌های طبیعی به‌عنوان درمان کمکی استفاده کنید. این امر ممکن است اثرات داروهای متداول را افزایش دهد.

یکی از مواردی که در فهرست رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری قرار دارد پروبیوتیک است. پروبیوتیک‌ها، تعادل بین باکتری‌های خوب و بد روده را حفظ می‌کنند. با توجه به مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳، مصرف پروبیوتیک‌ها قبل یا بعد از درمان استاندارد هلیکوباکتر پیلوری ممکن است نرخ ریشه‌کَنی باکتری‌ها را افزایش دهد. آنتی‌بیوتیک‌ها هم باکتری‌های بد معده‌ی شما را ازبین می‌برند و هم باکتری‌های خوب را. پروبیوتیک‌ها به افزایش تعداد باکتری‌های خوب کمک می‌کنند و همچنین ممکن است احتمال ابتلای شما به عفونت قارچی ناشی از رشد بیش‌ازحد قارچ را کاهش دهند.

محققان شواهدی کشف کردند که نشان می‌دهد باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، بهترین نتایج را ارائه می‌دهد.

چای سبز دومین پیشنهاد ما در رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ روی موش‌ها نشان داد که چای سبز ممکن است به ازبین بردن و کاهش روند رشد باکتری‌های هلیکوباکتر کمک کند. این مطالعه دریافت که مصرف چای سبز قبل از بروز عفونت، از التهاب معده جلوگیری می‌کند و مصرف این چای در طول عفونت، شدت گاستریت (ورم معده) را کاهش می‌دهد.

عسل دارای خواص ضدباکتری است و به این دلیل می‌تواند به درمان اچ پیلوری کمک کند. چند مطالعه از این نظریه حمایت کرده‌اند. بااین‌حال هیچ مطالعه‌ای تا به حال نشان نداده است که عسل به‌تنهایی می‌تواند باکتری‌‌ها را ازبین ببرد. محققان می‌گویند که مصرف عسل با درمان‌های استاندارد ممکن است طول دوره‌ی درمان هلیکوباکتر پیلوری را کوتاه کند. به‌نظر می‌رسد که عسل خام و عسل مانوکا، بیشترین اثرات ضدباکتری را داشته باشند.

روغن زیتون نیز ممکن است عفونت ناشی از باکتری اچ پیلوری را درمان کند به همین دلیل گزینه‌ی مناسبی برای افزوده‌شدن به رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ نشان داد که روغن زیتون دارای خواص ضدباکتری قوی در مقابل ۸ گونه از باکتری‌های اچ پیلوری است که ۳ مورد از این گونه‌ها مقاوم به درمان هستند. همچنین روغن زیتون در اسید معده نیز پایدار می‌ماند و خواصش را ازدست نمی‌دهد.

ریشه‌ی شیرین‌بیان، یکی از بهترین خوراکی‌ها برای درمان زخم معده است؛ همچنین با اچ پیلوری نیز مبارزه می‌کند به همین دلیل در فهرست رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری جای دارد. با توجه به مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹، ریشه‌ی شیرین‌بیان مستقیما این باکتری‌ها را نابود نمی‌کند، اما می‌تواند مانع چسبیدن آنها به دیواره‌های سلول شود.

ترکیبی به‌ سولفورافان در جوانه‌های بروکلی ممکن است برای درمان اچ پیلوری مؤثر باشد. تحقیقات انجام‌شده روی موش‌ها و انسان‌ها نشان می‌دهد که این ترکیب، التهاب معده را کاهش می‌دهد و همچنین ممکن است باعث کاهش کلونیزاسیون باکتری و اثرات آن شود. مطالعه‌ای روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و اچ پیلوری نشان داد که پودر جوانه‌ی بروکلی با این باکتری مبارزه می‌کند و همچنین موجب بهبود عوامل خطر قلبی‌-عروقی می‌شود.

این یکی جزو رژیم غذایی هلیکوباکتر پیلوری نیست، اما گزینه‌ی مناسبی برای درمان اچ پیلوری است. مطالعات نشان می‌دهند که اچ پیلوری نسبت به نور آسیب‌پذیر است. فتوتراپی از نور ماوراء بنفش برای کمک به ازبین بردن اچ پیلوری در معده استفاده می‌کند. محققان معتقدند که استفاده از فتوتراپی در داخل معده، خطری ایجاد نمی‌کند. این روش در زمانی‌که به هر دلیل از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده نمی‌شود، بسیار مؤثرتر است.

پزشکان برای درمان اچ پیلوری معمولا ترکیبی از دو آنتی‌بیوتیک و یک داروی کاهش اسید معده را تجویز می‌کنند. این روش به درمان سه‌گانه معروف است. اگر به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشید، ممکن است پزشک‌تان داروی دیگری را به بره‌ی درمانی شما اضافه کند. هدف از درمان هلیکوباکتر پیلوری آن است که شما حداقل از شر ۹۰ درصد از باکتری‌های اچ پیلوری موجود در معده‌تان خلاص شوید.

درمان هلیکوباکتر پیلوری معمولا بیش از دو هفته طول نمی‌کشد. استفاده از دو آنتی‌بیوتیک به‌جای یک آنتی‌بیوتیک ممکن است احتمال دچار شدن به مقاومت آنتی‌بیوتیکی را کاهش دهد. آنتی‌بیوتیک‌هایی که برای درمان اچ پیلوری به‌کار می‌روند، عبارت‌اند از:

داروهای کاهنده‌ی اسید به پوشش داخلی معده‌ی شما کمک می‌کنند که التیام یابد. برخی از این داروها عبارت‌اند از:

بسیاری از مردم در تمام زندگی‌شان این باکتری‌ را دارند، اما هیچ‌گونه علائمی از آن نمی‌بینند. ولی اگر این باکتری باعث التهاب مزمن معده شود و بدون درمان باقی بماند، ممکن است عوارض جدی ایجاد کند. این عوارض می‌توانند شامل زخم معده و سرطان معده باشند. اچ پیلوری، عامل خطر اصلی برای برخی از انواع سرطان معده است. طبق داده‌های CDC در سال ۱۹۹۸، نرخ ریشه‌کَنی اچ پیلوری درصورتی‌که از یک درمان آنتی‌بیوتیک تأییدشده FDA استفاده شود، بین ۶۱ تا ۹۴ درصد است. این نرخ زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها با یک کاهنده‌ی اسید ترکیب شوند، به حداکثر می‌رسد. اضافه کردن درمان‌های طبیعی ممکن است به تسریع روند بهبودی کمک کند.

در ایالات متحده پزشکان به‌ندرت آزمایش‌های لازم برای تشخیص اچ پیلوری را تجویز می‌کنند؛ مگر آنکه شما علائم مربوط به این عفونت را داشته باشید. اگر نشانه‌های مشکوکی دارید، حتما برای بررسی به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از علائم عفونت اچ پیلوری با سایر بیماری‌های معده مانند رفلاکس معده (GERD) مشترک هستند. تشخیص صحیح بیماری شما توسط پزشک‌تان بسیار مهم است تا بتوانید مطمئن باشید که به‌درستی درمان می‌شوید. اگر آزمایش شما برای عفونت اچ پیلوری مثبت بود، هرچه درمان هلیکوباکتر پیلوری را زودتر شروع کنید، برای شما بهتر است. درمان‌های طبیعی احتمالا به شما آسیب نمی‌رسانند، اما تابه‌حال ثابت نشده است که این عفونت را ازبین می‌برند. بنابراین هرگز بدون نظارت پزشک‌تان از آنها به‌جای درمان‌های متداول استفاده نکنید.

منبع اچ پیلوری مشخص نیست و CDC هیچ‌گونه توصیه‌ی رسمی برای پیشگیری از آن ارائه نداده است. به‌طور کلی شما باید با شست‌وشوی مکرر دست‌ها و آماده کردن غذاهایتان به شیوه‌ای صحیح و سالم، بهداشت را رعایت کنید. اگر عفونت اچ پیلوری در شما تشخیص داده شد، دوره‌ی کامل درمان هلیکوباکتر پیلوری را تکمیل کنید تا خطر عود مجدد آن تا حد زیادی کاهش یابد.

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

کارشناس نرم‌افزار ، عاشق زبان انگلیسی. ترجمه واقعا برام لذت‌بخشه.

داروی هلیکوباکتری

هم جالب بود هم عالی?

بسیار متشکرم فاطیما جان.

چه بیماریه ترسناکیه تا حالا اسمشو نشنیده بودم ممنون مطالب جدید یاد گرفتم

باعث افتخاره که مطلب مورد توجه‌تون قرار گرفت فهیمه عزیز.

عجب اسم سختی داشت این بیماری!

درست می‌فرمایید. اسامی بعضی بیماری‌ها واقعا سخت و بعضا طولانیه. سلامت باشید.

ممنون

کدام کارها را صبح‌ها انجام بدهیم؟

عفونت معده؛ علائم، عوامل، راه‌های پیشگیری و درمان

با مدیریت مالی درست از شکست استارتاپ‌تان جلوگیری کنید

دیوار؛ چگونه دیوارهای خانه را مثل حرفه‌ای‌ها بیاراییم

مراحل بره ریزی موفق؛ چطور به همه کارهایمان برسیم؟

خاص ترین سواحل دنیا که زیبایی آن‌ها شما را خیره می‌کند

بهترین انیمه های جهان که تمام گروه‌های سنی را به خود علاقه‌مند می‌کنند

موفق‌ترین زنان کارآفرین جهان را بشناسید

سالم ترین میوه های جهان را بشناسید

بهترین فیلم های علمی تخیلی از گذشته تا کنون

%PDF-1.4
3 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 4 R&gt&gt
endobj
4 obj
&gt
stream
xUOn|W#hD

C!U%l–:BR1 .X1~kL2R^
؈xh6IwGl#5E&gt?,iUNF6Ta8k.xFUEj-tk7nElHE
endstream
endobj
5 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 6 R&gt&gt
endobj
6 obj
&gt
stream
xmOn|W#T$mx
@BDWTg`MB|5 S&gtA8
nK`,KKJnD”s_B2v72ba&gt2drXeevHo?͊lMwhV n
{M
endstream
endobj
7 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 8 R&gt&gt
endobj
8 obj
&gt
stream
xmOn|W#T$mx
@BDWTg`MB|5 S&gtA8
nK`,KKJnD”s_B2v72ba&gt2drXeevHo?͊lMwhV n
{M
endstream
endobj
9 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 1 R&gt&gt
endobj
1 obj
&gt
stream
xmOn|W#T$mx
@BDWTg`MB|5 S&gtA8
nK`,KKJnD”s_B2v˷ew|emP9r+ޘMD3ƨ3ic.|6WwPTxfcwߝl/Y:}4ΘC3KXCaz|JWDDRl-[7є`$#cᔡ9_D,imBM*Ąa#^BpAm|m(Y{ßW4’M
endstream
endobj
13 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 14 R&gt&gt
endobj
14 obj
&gt
stream
xmOj@+hw͒cpRt`k/Y:}4Θl1])( 1?ZT Ϸo6O)#HhGSl)[skimBM*b/?wMj6TY{ßW4’M
endstream
endobj
15 obj
&gt&gt&gt]
/Group &gt
/Contents 16 R&gt&gt
endobj
16 obj
&gt
stream
xmOj@+RhwXr,N
lm’if`ЌF#U”gRA11mp ɝLP4+uHfnZ-V*r”.^Ӭ(U7mmvLÈG5U[~&gtFחG4?M
endstream
endobj
1 obj
&gt
endobj
17 obj
&gt
endobj
18 obj
&gt
endobj
19 obj
&gt/ExtGState &gt/Font &gt/ProcSet [/PDF /Text ]
&gt&gt/Length 728 &gt&gt
stream
x][dq~_/f,ot

k)YNJc”Y$O*
kښ”YW/S.ïo_嗿?χ_p~yx”v(YsT’Rbw/yxae@F6i’B.~vߣ~.릵pxwGOO/hHWZ:`OVk%C_a9ÝϞ5-[lab]cCJ7+Hdq$cC_Nӆ·uV^#gfΙz$φf~j3zF

Lwl%|+-u$EV*B*v˃n%,Er_|):DEӘTp%TmaӋi”Ԕ/NIqR3x&gtavx]bF{/Ÿ3c~?b”?!nx2?

1