التهاب گوش داخلی چیست

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

نشانه‌های سجاوندی

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

دانشنامه فرزند: گوش داخلی حاوی محفظه هایی پر از مایع است که با حفظ تعادل بدن ارتباط دارند. التهاب گوش داخلی غالبا به عنوان یکی از عوارض عفونت ویروسی رخ می دهد و منجر به احساس های ناخوشایند سرگیجه و تهوع می شود.

ساختمان عقبی گوش که موجب درک شنوایی می گردد در گوش داخلی قرار گرفته است. ابتلا به ویروس ها مخصوصا ویروس سرخجه، ویروس سیتومگال، ویروس اوریون و ویروس سرخک در دوران بارداری و سپس در دوران کودکی ممکن است گوش داخلی را تخریب نماید و موجب کری عصبی در جنین گردد. ویروس سیتومگال شایع ترین ویروسی است که موجب کری عصبی در جنین می گردد. با تشخیص به موقع این ویروس در دوران نوزادی و شیرخواری می توان از کم شدن شنوایی جلوگیری کرد.

علایم التهاب گوش داخلی به صورت دوره های 5 تا 15 دقیقه ای بروز می کند. ممکن است چندین دوره از نشانه ها ظرف یک روز رخ دهند. علایم اصلی عبارتند از:

پزشک توسط معاینه بالینی و پرسش در مورد علایم بیماری می تواند التهاب گوش داخلی را تشخیص دهد. ممکن است نوع خاصی از شربت آنتی هیستامین برای تسکین استفراغ و سرگیجه تجویز شود و هیچ درمان دیگری لازم نیست. التهاب گوش داخلی معمولا ظرف مدت 1 تا 2 هفته بهبود می یابد، اما گاهی ممکن است چند ماه طول بکشد. هر چند این عارضه می تواند ترس آور باشد، اما منجر به هیچ گونه معلولیت دائمی نمی شود.

مطلبی که مطالعه نمودید، پیرامون موضوع
«بیماری»
واقع در بخش
«نوپا»
می‌باشد.

در ادامه مطالعه
تعدادی از مطالب
مشابه از لحاظ محتوا و موضوع را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

التهاب گوش داخلی چیست

همچنین شما می توانید با عضویت در

کانال تلگرام دانشنامه فرزند

هر روز مطالب مفید و معتبر ما را دنبال نمایید.

در ادامه، مطالعه این مطالب را به شما پیشنهاد می‌کنیم:

کپی‌رایت © دانشنامه فرزند. ۱۳۸۸-۱۳۹۷ کلیه حقوق مادی و معنوی
این دانشنامه طبق قوانین حق تکثیر محفوظ بوده و متعلق به
پدید آورندگان می‌باشد. دانشنامه فرزند کاملاً مستقل است و وابسته
به هیچ سازمان، نهاد و یا ارگان دولتی نمی‌باشد و توسط
گروه فرزند مدیریت می‌شود. این دانشنامه شامل کلیه اطلاعات مورد
نیاز برای بچه دار شدن بوده و تنها در راستای اهداف آموزشی
طراحی گردیده‌است. اگر شما هر گونه نگرانی در مورد سلامتی
خود و یا فرزندتان دارید، بهتر این است مستقیما با یک پزشک
حرفه‌ای و یا یک متخصص بهداشت و درمان مشورت کنید. لطفاً قبل
از استفاده از مطالب این سایت کلیه قوانین، مقررات و شرایط استفاده
از آن را مطالعه نمایید، استفاده شما از مطالب این
سایت نشان دهنده توافق شما با کلیه
قوانین و مقررات
می باشد.

استفاده از مطالب و محتوای دانشنامه فرزند در دیگر سایت‌ها و
رسانه‌های الکترونیکی تنها با ذکر منبع و درج لینک مستقیم مجاز بوده و
استفاده از مطالب دانشنامه فرزند در رسانه‌های چاپی تنها با کسب
موافقت‌نامه کتبی مجاز می‌باشد.
کلیه مطالب و محتوای تولید شده در دانشنامه فرزند تحت مجوز
Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 در دسترس است.

All contents copyright ©
Farzand Encyclopedia.
2010-2019 All rights reserved.

This Internet site provides information of a general nature and is designed
for educational purposes only. If you have any concerns about your own health
or the health of your child, you should always consult with a physician or other
healthcare professional. Please review the Terms of Use before using this site.
Your use of the site indicates your agreement to be bound by the
Terms of Use.
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0
International License.

Click here

to view a copy of this license.

For contact us, send email to info[a]farzand.net

التهاب گوش یا عفونت گوش که به نام اوتیت (Otitis) شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.

التهاب گوش داخلی چیست

دستگاه شنوایی انسان از سه بخش گوش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است.

گوش بیرونی یا خارجی که به چشم دیده می شود، شامل پرده گوش (صماخ)، مجرای گوش و لاله گوش است وارتعاشات اصوات را می گیرد و به پرده صماخ انتقال می دهد.

گوش میانی شامل صندوق صماخ و استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی است و به واسطه این استخوان ها ارتعاشات اصوات را به گوش درونی منتقل می کند که از آنجا به وسیله عصب شنوایی به مغز منتقل خواهد شد.

گوش درونی یا داخلی در ارتباط با مغز واعصاب شنوایی است.

1- عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.

از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آن بیماری گوش شناگر هم می گویند.

علائم عفونت گوش خارجی

شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.

افرادی که شنا می کنند و یا با وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.

درمان عفونت گوش خارجی

برای درمان عفونت گوش خارجی باید از آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک متخصص استفاده شود.

تخلیه ترشحات چرب و عفونی مجرای گوش بیرونی از طریق شستشوی گوش نیز در برخی موارد مفید است.

در صورتی که فرد بیمار دچار زونای گوش شده باشد باید بیشتر دقت کند و از داروهایی چون آسیکلوویر و یا کورتون، طبق دستور پزشک معالج استفاده نماید، زیرا بیماری زونا سبب فلج عصب شنوایی شده و اختلالات شنوایی و تعادلی ایجاد می کند.

2- عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.

عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش داخلی و مغز منتقل شود.

علائم عفونت گوش میانی

تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش میانی است.

عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از راه خون (در سرخک، مخملک، تیفوس و عفونت خون) و یا از طریق دستکاری مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.

التهاب گوش داخلی چیست

لذا در صورت عفونت گلو و سینوزیت هر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیرا عفونت های گلو و سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.

عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی داشته باشد.

درمان عفونت گوش میانی

از طریق آنتی بیوتیک (پس از آنتی بیوگرام از ترشحات گوش) و قطره های گوش و مسکن می توان به درمان آن پرداخت.

در صورتی که استخوانچه های گوش میانی دچار عفونت شوند، خروج ترشحات چرکی بدبو از مجرای گوش به همراه کاهش شنوایی رخ می دهد که درمان با چرک خشک کن (آنتی بیوتیک) و در بیشتر موارد جراحی ضرورت دارد.

اگر عفونت گوش میانی ادامه داشته باشد، پرده صماخ فرصت ترمیم و بسته شدن را پیدا نمی‌کند و در نتیجه فرد دچار عفونت مزمن گوش میانی می‌شود.

پیشگیری از عفونت گوش خارجی و میانی

برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی، هنگام استفاده از وان و یا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین و یا گوشی خاصی که در داروخانه ها موجود است، در داخل گوش قرار دهید.

از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید.

در صورتی که علائمی مثل خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده کردید و یا کاهش شنوایی داشتید، به پزشک متخصص مراجعه کنید.

3- عفونت گوش درونی

عفونت گوش درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

منابع:

سلامت نیوز

ویکی پدیا

مطالب مرتبط:

عفونت گوش، درد دارد

درمان عفونت گوش در کودکان

خطر عفونت گوش با مکیدن پستانک

هر گوش دردی، عفونت گوش نیست

علایم و تشخیص التهاب گوش

عوامل ایجاد التهاب در گوش

گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی

گوش شناگر یک بیماری است