چگونگی تشخیص شهاب سنگ

تشخیص شهاب سنگ برای دانشمندان کاری آسان است. آنان با چندین روش می توانند شهاب سنگ ها را از بین شنگ های دیگر تشخیص دهند. سه نوع شهاب سنگ وجود دارد: سنگی، آهنی و سنگی-آهنی. هر کدام از این ها دارای خصوصیاتی خاص هستند.

در این مقاله قرار است مطالبی را درباره ی تشخیص شهاب سنگ ها ارائه دهیم و به دانش شما دوستان بیفزاییم. شما با خواندن مطالب پایین می توانید از حقایقی جالب در مورد شهاب سنگ ها مطلع شوید. همچنین عکس های جالبی از شهاب سنگ ها را در این پست قرار دادیم، حتما آن ها را مشاهده کنید و از دیدن آن ها لذت ببرید؛ پس با ما همراه باشید.

حتما تا به حال بارها اسم شهاب سنگ به گوشتان خورده است و بارها از طریق اخبار و تلویزیون درباره ی پرتاب آن از آسمان به زمین چیزهایی شنیده اید.

قبل از آنکه سراغ روش های شناسایی شهاب سنگ ها برویم ابتدا لازم است، تعریفی از آن را ارائه دهیم:چگونگی تشخیص شهاب سنگ

تمامی اجرامی که از فضا به زمین پرتاب می شوند را شهاب سنگ می گویند. سالانه بیش از ۱۰۰ شهاب سنگ از فضا به زمین پرتاب می شوند. این اجرام ریز هستند طوری که در اثر برخورد با هوای موجود در فضا از سرعتشان کاسته می شود.

شهاب سنگ ها دارای خصوصیاتی هستند که با دانستن آن ها می توان شهاب سنگ را از دیگر سنگ های تشخیص داد.

چند راه برای شناسایی شهاب سنگ ها از دیگر سنگ ها وجود دارد:

شهاب سنگ ها دارای سه نوع هستند: سنگی، آهنی و سنگی-آهنی.

شهاب سنگی: غنی از مواد معدنی سیلیکون و اکسیژن هستند اما مقدار کمی از آهن، منیزیم نیز در آن است.

شهاب سنگ آهنی:  تشکیل شده از مقادیر زیادی از آهن و نیکل شده هستند. با کاربرد آهن ربا به سادگی می توان آن ها را تشخیص داد و سنگ های سطح زمین چنین قابلیتی ندارند.

شهاب سنگ سنگی-آهنی: تشکیل شده از سیلیکون و فلز آهن-نیکل است.

شاید منشا شهاب سنگ ها سیارک باشند.برخی از دانشمندان می گویند مواد تشکیل دهنده شهاب سنگ ها به ترکیبات زمین مشابه است اما بعضی ها معتقدند که به مواد درونی مریخ مشابه است.

تخمین وزن و چگالی شهاب سنگ ها: یکی دیگر از راه های تشخیص شهاب سنگ ها تخمین وزن و چگالی شهاب سنگ ها است.  وزن شهاب سنگ ها حدودا ۶۰ تن است. در یکی از مزارع کشورهای آفریقایی یک شهاب سنگ آفریقایی از فضا پرتاب شده است.

سطح خارجی شهاب سنگ ها فرق می کند: روی سطح آن یک فرورفتگی وجود دارد که مشابه اثر انگشت شصت است.

با اطلاعات ارائه شده در این مطلب می توانید به تشخیص شهاب سنگ ها بپردازید و با انواع مختلف آن به خوبی آشنا شوید. همچنین شما دوستان علاقه مند می توانید با کلیک بر روی دانستنی های علمی از دیگر  اطلاعات و آموزش های علمی و مفید دیدن نموده و اطلاعات جالب و خواندنی در رابطه با زندگی پیرامون کسب نمایید.

منبع : آرگا

چگونه اندام های کوچک مانده بدن را بزرگ کنیم؟

چگونه چین و چروک پوست را از بین ببریم ؟

انواع مدل جلوی مو جذاب برای زیر شال و روسری

مردان زیبا چه ویژگی هایی دارند؟ (معیارهای زیبایی از دید خانم ها)

نحوه درست کردن اسموتی هندوانه با 4 طعم معرکه

ایده های دوست داشتنی برای تزیین منزل با وسایل دور ریز

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دیدگاه

نام

ایمیل

وب‌سایت

چگونگی تشخیص شهاب سنگ

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

وقتی که شهاب سنگی احتمالی را پیدا می کنیم، باید محلی دقیق مشاهده آن را یادداشت یا علامت گذاری کنیم. یکGPS در این مواقع به دردمان می خورد، چون شاید این شهاب سنگ احتمالی تکه ای از یک شهاب سنگ واحد باشد که صدها تکه دیگرش در همان منطقه به صورت پراکنده افتاده باشند.
منطقه ای که در آن تکه های یک شهاب سنگ واحد چه در حین سقوط و چه در اثر برخورد به زمین پراکنده شده اند را در اصطلاح « Strewn field» می گویند.
آن چه در این لحظه باید انجام داد، بررسی این تکه سنگ آسمانی تازه به زمین افتاده و فرسایش نیافته با استفاده از یک ذره بین با زوم ۱۰ برابر است. پیش از مشاهده شهاب سنگ زیر ذره بین، قسمتی از آن را با استفاده از یک سوهان الماسی می ساییم.
در غیر این صورت، می توانیم نمونه را به یک فروشگاه سنگ و گوهرتراشی ببریم و از فروشنده بخواهیم تکه ای از آن را برایمان برش بزند.
برش باید به قدر کافی عمیق باشد تا بخش هوا نزده داخلی آن نمایان شود. معمولاً ۵ر۲ تا ۳ سانتی متر کافی است. زمانی که برش ایجاد شد، باید نمونه خود را با دقت با ایزوپروپیل ۹۹ درصد یا الکل تمیز کنیم و بگذاریم تا خشک شود.
حالا دوباره به سطح برش خورده نگاه می اندازیم؛ لایه داخلی از لایه خارجی روشن تر است یا تیره تر؟ اگر شهاب سنگ فرسایش یافته و هوازده نباشد، لایه زیرین روشن تر خواهد بود و نه تیره تر.
درون یک شهاب سنگ فرسایش یافته که از لحاظ شیمیایی تغییر یافته خیلی شبیه به سطح خارجی آن است. بنابراین داخل و خارج آن مشابه هستند. اگر شهاب سنگ کشف شده ما یک کندریت معمولی باشد، بیشتر شهاب سنگ ها از این نوع هستند، بلافاصله ورقه های براقی از فلز نقره ای رنگ را که کمابیش به صورت متحد الشکل در تمامی سطح نمایان شده پراکنده هستند، می بینیم. این فلز، آلیاژ آهن با ۵ درصد فلز نیکل است. می توانیم رگه های فلز را ببینیم که در یک خط مستقیم از طول سطح برش خورده عبور می کنند.
در غیر این صورت آلیاژ فلز به صورت خوشه ای دیده می شود. حالا با کمک یک آهن ربا می توانیم پی ببریم که فلز خاصیت ربایش مغناطیسی دارد یا خیر. فلز موجود در شهاب سنگ خاصیت آهن ربایی ندارد، یعنی اشیاء آهنی مانند میخ را به خود جذب نمی کند، ولی خودش به آهن ربا جذب می شود. برای انجام این آزمایش به یک آهن ربای قوی نیاز داریم؛ آهن ربایی که با آن تزئینات و یادداشت را به یخچال می چسبانیم مناسب این کار نیست. ولی لازم است احتیاط کنیم و از آهن رباهای زمینی که قدرتمند و نادر هستند و ممکن است خطرآفرین باشند اجتناب کنیم. این نوع آهن رباها را اگر به هم بچسبانیم به سختی می توانیم از هم جدا کنیم و اگر این کار را با دقت انجام ندهیم ممکن است به خودمان صدمه بزنیم.
آهن رباهای زمینی به کارت های اعتباری و وسایل مغناطیسی آسیب می رسانند.
به ویژه نباید نزدیک به دستگاه ضربان قلب که در بدن برخی افراد کار گذاشته شده استفاده شود. اگر سنگی که پیدا کرده ایم این آزمایش را با موفقیت پشت سر بگذارد، می توانیم مطمئن شویم که یک شهاب سنگ واقعی پیدا کرده ایم. در زمین، آهن همیشه به صورت زنگ زده در سنگ ها دیده می شود و ممکن است به شکل سیلیکات، هماتیت، مگنتیت یا هر کدام از کانی های آهنی هیدرات شده دیگر باشد. علت این است که ما در اتمسفر اکسیژنی زندگی می کنیم، یعنی جایی که در آن آهن به راحتی با اکسیژن واکنش انجام می دهد. این در حالی است که شهاب های سنگ هایی که از جنس سنگ هستند، مدت زمان زیادی از عمر خود را در فضا گذرانده اند؛ بدون وجود اکسیژن. آهن موجود در آن ها در حالت عنصری باقی مانده است. برخی از شهاب سنگ ها، برای مثال کندریت های کربن دار، نشانه های بارزی از دگرگونی های آبدار دارند که به دنبال این دگرگونی ها آهن تبدیل به مگنتیت شده است.
پس از این که سنگ کشف شده ما دو آزمایش ورقه فلزی و آهن ربا را پشت سر گذاشت بسیار هیجان زده می شویم. ولی هنوز هم صد در صد نمی توانیم خوش بین باشیم، تا وقتی که با دقت بیشتری سطح بیرونی آن را بررسی کنیم. برای این مشاهده، لازم است کمی سطح نمونه را بسابیم. برای انجام این کار سطح برش خورده را با استفاده از کاغذ سنباده سیلیسم کاربید یا اکسید آلومینیوم می ساییم. کاغذ سمباده را تر نمی کنیم. با کاغذ شماره ۲۲۰ شروع می کنیم و سپس به ترتیب از شماره های ۴۰۰ و ۶۰۰ استفاده می کنیم تا وقتی که مطمئن شویم همه خطوط ناشی از برش و حفره هایی که طی استفاده از کاغذهای سنباده درجه درشت تر روی آن مانده اند از بین می روند.
برای بهتر کار کردن با کاغذ سنباده می توانیم آن را روی یک تکه شیشه یا چوب که سطح صافی دارد بچسبانیم. برای تمیز کردن سطوح سنباده خورده هم فقط از آب مقطر استفاده می کنیم. دوباره از کاغذهای سنباده با ترتیب درجه های مختلف، این بار به همراه آب مقطر استفاده می کنیم. برای شست و شوی نهایی نیز از آب مقطر استفاده می کنیم و سپس آن را در ایزوپروپیل ۹۹ درصد یا الکل غوطه ورمی کنیم. شهاب سنگ شسته شده را به مدت ۲ یا ۳ ساعت در حرارت ۱۲۰ درجه فارنهایت(کمتر از ۵۰ درجه سانتی گراد) در فر قرار می دهیم. با این کار مطمئن می شویم که تمامی ایزوپروپیل و آب مقطر تبخیر شده است.
بعد از این که سطح شهاب سنگ را با روش بالا آماده سازی کردیم، با کمک یک ذره بین زوم ۱۰ برابر و نور زیاد بافت نمونه را مورد بررسی قرار می دهیم. کندریت های معمولی بافت منحصر به فردی دارند. اگر نمونه یافت شده واقعاً یک شهاب سنگ باشد، اجسام گرد کوچکی که شبیه به تیله های ریز هستند را در آن مشاهده می کنیم. آن ها کمابیش کروی هستند و قطرشان از یک یا ۲ میلی متر و گاهی تا ۱ر۰ میلی متر متغیر است. این کره های کوچک کندرول ( Chondrule) هستند و نام کندریت هم از نام آن ها گرفته شده است. اگر این تیله های ریز آسمانی را در سنگمان ببینیم، بی چون و چرا صاحب یک شهاب سنگ شده ایم.
ولی اگر شهاب سنگمان غیر کندریت، یعنی شهاب سنگ سنگی بدون کندرول بود چه می شود؟ احتمال این که چنین شهاب سنگی را پیدا کنیم بسیار کم است، چون این نوع شهاب سنگ کمیاب تر هستند.
برخی از آن ها ویژگی های ظریفی دارند که نمی توان آن ها را به راحتی از سنگ های زمینی تشخیص داد. غیر کندریت ها نه فقط بدون کندرول هستند، بلکه فلز آهن نیز ندارند و این دو ویژگی تعیین کننده شهاب سنگ های کندریت هستند. از میان شهاب سنگ های غیر کندریت
می توان به آن هایی اشاره کرد که بیشترین شباهت را به سنگ های بازالت زمینی دارند. شهاب سنگ شناس ها معتقدند که بعضی از آن ها از سیاره مریخ، ماه و چهارمین سیارک بزرگ، یعنی ۴ Vestaبه زمین افتاده اند. خوشبختانه بیشتر شهاب سنگ های غیر کندریت هنوز لایه خارجی سیاه رنگ ناشی از ذوب شدگی را حفظ کرده اند که معمولاً بسیار درخشان است.
علت این درخشندگی وجود مقادیر زیادی کلسیم در آن است. لایه خارجی تعداد کمی از آن ها به رنگ بِژ روشن تا قهوه ای است. بهترین کار این است که تشخیص شهاب سنگ های غیر کندریت را بر عهده کارشناس ها بگذاریم. این بخش سخت کار است.
ولی دانستن این که شناسایی شهاب سنگ های آهنی و سنگی – آهنی در زمینی که نمونه مان را پیدا کرده ایم بسیار راحت است ما را خوشحال می کند. شناسایی شهاب سنگ های آهنی به قدری راحت است که آمار کشف آن ها در هفته بسیار بالا است برای مثال، از میان تکه شهاب سنگ هایی که در طول چند روز پس از سقوط جمع آوری می شوند فقط ۸ر۵ درصد آهنی هستند، در صورتی که ۹۳ درصد آن ها از نوع سنگی هستند. با این حال، اگر همه شهاب سنگ های آهنی و سنگی سراسر دنیا را، از جمله آن هایی که طی سقوط مشاهده شده اند، شمارش کنیم، متوجه می شویم که ۲۸ درصد از مجموع آن ها شهاب سنگ های آهنی هستند.
این بدین معنی است که تشخیص شهاب سنگ های آهنی بسیار راحت تر از شهاب های سنگی است. وزن شهاب سنگ های آهنی دو برابر شهاب سنگ های کندریت معمولی است، با توجه به این که ۹۸ درصد از وزن آن ها را آهن – نیکل تشکیل می دهد. تقریباً به هیچ طریق امکان اشتباه گرفتن آن ها وجود ندارد. شهاب سنگ های آهنی در مقایسه با انواع سنگی شکل های عجیب و نامتعارفی دارند و اغلب مجموعه دارها و مزایده گذارها آن ها را به عنوان اشیا هنری در نظر می گیرند.
بیشتر شهاب سنگ های آهنی کشف شده روی زمین شکل نامنظمی دارند. آن ها تکه هایی از شهاب سنگ های بسیار بزرگ تر هستند که یا در عبور از جو زمین منفجر شده یا در اثر برخورد به زمین متلاشی شده اند.
*رزیتا ابرهیمی
*عکس از: earth.ox.ac.uk

code

بطور کلی شمار شهاب ها به 3 عامل بستگی دارد :

1.      موقع روز .

2.      فصل سال : به علت میل استوای زمین با صفحه مداری سیاره ( در حدود 23 درجه و 27 دقیقه ) فراوانی شهای ها در فصل پاییز برای ناظران نیمکره شمالی بیشتر است .

3.      نوع برخورد : 99 % از کل شهاب ها از دنباله دار ها و 1 % باقیمانده از سیارک ها نشأت می گیرند . در گذرهای متوالی یک دنباله دار از مدارش ذرات گرد و غبار پراکنده می شوند و بلافاصله پس از گذر دنباله دار به یکدیگر پیوسته و اجتماع فشرده ای را به وجود می آورند که  کپه نامیده می شود ، با گذشت زمان بر اثر برخوردهای طولی و عرضی که در مدار بیضوی دنباله دار صورت می پذیرد توده دراز و کشیده ای از ذرات به وجود می آید که آن را نهر می نامند .

 هرگاه در نقطه یا نقاط تقاطع مدار زمین با دنباله دار ، زمین با یک نهر یا کپه برخورد کند ، پدیده ای به نام رگبار شهابی (بارش شهابی ) به وجود می آید ، که در آن شمار شهاب ها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد . چگونگی تشخیص شهاب سنگ

در شرایط عادی به طور متوسط در حدود 6 شهاب در هر ساعت دیده می شود و هر شهاب به میزان 30 ثانیه دوام آورده و 5 درجه از آسمان را می پیماید حرکت و برخورد شهاب ها عمدتا در ارتفاع 80 تا 100 کیلومتری از سطح زمین روی می دهد.

طبقه بندی و جنس شهابسنگ ها

شهابسنگ ها از حیث مواد سازنده به 3 گروه تقسیم می شوند :

1.      شهابسنگ های سنگی ( آسمان سنگ )[1] : کم تراکم ترین و البته بیشترین تعداد از شهاب سنگ ها را به خود اختصاص می دهند ، به دلیل شباهت زیادشان با سنگ های زمینی به دشواری قابل مطالعه و تشخیص هستند . در ساختمان آن ها ساختارهای کره ای از سیلیکات ها به نام کندرول[2] به چشم می خورد که در یک زمینه هموار جای دارند . از این سنگ ها با نام کندریت ها[3] یاد می شود . حدود 42 % از جرم آن ها را اکسیژن ، 20 % سیلیس ( SiO2 ) و 38 % منیزیم و آهن تشکیل می دهد . بیش از 90 % شهابسنگ ها از این نوعند . چگالی آن ها از 3 تا 5/3 گرم بر سانتیمتر مکعب متغیر است .

2.      شهاب سنگهای آهنی (آسمان کان )[4] : این شهابسنگ ها از 91 % آهن و 9 % نیکل ، کبالت و پاره ای عناصر دیگر تشکیل شده اند . چگالی آن ها 5/7 تا 8 گرم بر سانتیمتر مکعب است . اگر اسیدی مانند اسید نیتریک را بر سطح این شهابسنگ ها بریزیم اشکال بلوری بزرگ به نام اشکال ویدمنستاتن[5] ظاهر می شوند که از اثر اسید بر آهن زمینی به دست نمی آیند .از طرفی این سنگ ها به واسطه خاصیت مغناطیسی که دارند به راحتی توسط آهنربا یا فلزیاب قابل کشفند ، تنها 6 % شهابسنگ ها از این نوعند شهاب سنگ های آهنی – سنگی ( آهن سنگ )[6] : ترکیبی از آهن ، نیکل و سیلیکات ها هستند ، در حدود 4 % از کل شهابسنگ ها از این نوعند . چگالی متوسط آن ها 5/5 تا 6 گرم بر سانتیمتر مکعب است . در ساختمان آن ها بلورهای الیوین[7] از جنس مواد معدنی وجود دارد .

چگونگی تشخیص انواع  شهابسنگ ها

1.      آهنی ها : تشخیص این گونه همانطور که قبلا هم گفته شد بسیار آسان است ، آهنی ها در هنگام کشف معمولا ظاهری قهوه ای رنگ براق دارند که ناشی از گداختن فلز درگرمای ناشی از  اصطکاک جسم با جو زمین و هوازدگی طبیعی است . روش کار بدین قرارست : قطعه ای از شهابسنگ را برش داده و سطح بریده شده را صیقل دهید و آن را با اسید بشویید تا اشکال ویژه ویدمنستاتن ظاهر شوند.

2.      آهنی – سنگی ها : می توان از روش ترکیبی آهنی ها و سنگی ها استفاده کرد ؛ زیرا این دسته واقعا مخلوطی 50 – 50 از مواد فلزی و سنگی است .

3.      سنگی ها : روش معمول برای تشخیص بدین شرح است : نخست برای اطمینان از منشأ فضایی آن ، تکه ای کوچک از آن را برداشته و پودر کنید ، اگر در پودر حاصل مواد فلزی به ویژه نیکل موجود بود می توان گفت که منشأ فضایی دارد ، سپس برشی از آن را برای یافتن نشانه هایی از کندرول ها در زیر میکروسکوپ بررسی کنید . اگر جواب مثبت بود پس یقینا یک شهابسنگ سنگی را یافته اید ؟!

بزرگترین شهابسنگ کشف شده دارای جرمی در حدود 66 تن است و در آفریقای جنوبی کشف شده است ، بزرگترین دهانه برخوردی در زمین دهانه بزرگ بارینجر است که در  صحرای آریزونای آمریکا قرار دارد و  دارای قطر 2/1 کیلومتر و عمق 180 متر است .

[1] Aeorolites

[2] Chondrule

[3] Chondrite

[4] Siderites

[5] Widmanstatan Figures

[6] Siderolites

[7] Olivine

در آپارات وارد شوید تا ویدیوهای و کانال‌های بهتری بر اساس سلیقه شما پیشنهاد شود
وارد شوید

آهنگ احساسی و غمگین

“آینده در دستان شماست

چگونگی تشخیص شهاب سنگ

زیبایی هایی که هنوز ندیده اید

میکس فوق العاده زیبا از آهنگ دل را ببین با صدای علیرضا افتخاری و سفر های مقام معظم رهبری به شهر های مخطلف کشور (زاهدان-زنجان-بم) که چیز پر مغز و قشنگی از آب در آمده حتماً ببینید…

موسسه تدوین آثار و نشر اخلاقیات شهدای شهرستان زرند

مداحی مهدی اکبری کاش بودی کرببلا برادر بی حرمم حسن جان

قهوه ای از آهن فضایی (که نام آن “قلب فضا” توسط کریستی است) یکی از 45 ناحیه شهابی است که از فوریه سالانه برای حراج آنلاین راه اندازی می شود. به گزارش خبرگزاری رویترز از کریستی، “قلب فضا” می تواند از 500،000 دلار به بالا برسد، درحالیکه انتظار می رود که تعداد کمی از آنها به قیمت 500 دلار فروخته شود.

چگونگی تشخیص شهاب سنگ

بعضی از افراد آلرژی به نیکل و آلیاژهای فلزی دارند که حاوی نیکل هستند. کیت آزمایش شده برای تعیین اینکه آیا “اشیای فلزی” حاوی نیکل طراحی شده است طراحی شده است. این شامل 2 بطری قطره ای است. “راه حل A” DMG در الکل بود. “محلول B” یک محلول ضعیف از هیدروکسید آمونیوم در آب بود.

جهت خواندن “محل یک قطره از محلول A و یک قطره از محلول B در اپلیکاتور پنبه نوک (استفاده از مقدار مساوی از هر دو راه حل). ماساژ اعمال مرطوب محکم در برابر جسم آزمون به مدت 15 ثانیه. اگر اعمال قرمز میشود، شی حاوی نیکل است. “

پس از این جهت، من قادر به گرفتن یک نتیجه مثبت در شهاب سنگ آهن تصویر بالا، که شامل 6٪ نیکل (پایان کم از محدوده در میان فلز در شهاب سنگ ها) بود. اپلیکاتور قرمز رنگ نکرد، اما یک رنگ قهوه ای زنگ زده بود. مشکل من آن را ببینید، این است که آزمون نیاز یونی (اکسیده) نیکل، و هیدروکسید آمونیوم می کند بسیاری نیکل یونی از فلز آزاد است.

به عنوان یک آزمایش، من قطره کوچک 1٪ اسید هیدروکلریک (0.3 مولار) اعمال شده به شهاب سنگ، منتظر 15 ثانیه، و آزمون DMG توسط جارو کردن قطره اسید تکرار می شود. این بار من یک نتیجه مثبت (راست) دریافت کردم. اسید یک قسمت کوچک از شهاب سنگ را تجزیه می کند و یون های نیکل را در محلول قرار می دهد. تولید کننده کیت تست است به احتمال زیاد به این پیشنهاد کار در اطراف نیست، زیرا اسید هیدروکلریک بسیار خورنده است و به احتمال زیاد خراب کردن طلا و جواهر و دیگر فلزات در صورت استفاده نادرست. (بعد از آزمایش، آب سنگین آب را خیلی آب داد.)

این آزمایش را نیز بر روی یک متخلخل معمولی (گروه H) کندریت انجام دادم و نتیجه مثبتی نیز دریافت کردم.

پس چه کار میکنی؟ اسید هیدروکلریک برای مصرف کنندگان در دسترس است، فروشگاه های عرضه را به عنوان “اسید شوری” تولید می کند. برای تمیز کردن ملات از سنگ تراشی، از جمله چیزهای دیگر استفاده می شود. این چیزهای بسیار تند و زننده است و ممکن است در مقادیری کمتر از یک گالن موجود باشد که به اندازه کافی برای خراب شدن بخش قابل توجهی از ماشین شما باشد. آن 50 تا 1 را تخلیه کنید. اگر راه حل بیش از حد اسیدی باشد، آزمایش آن کار نخواهد کرد. اسید باطری (اسید سولفوریک) تخلیه احتمالا نیز کار خواهد کرد. برخی از تمیزکننده های کاسه مایع دارای اسیدهای قوی برای حل کردن فلز هستند. با این حال معمولا آنها رنگی هستند. من قصد دارم سرکه ساده یا آب لیمو را امتحان کنم که اسیدهای ضعیف هستند.

برخی از افراد به من تماس گرفته اند و گفت که آنها به یک نتیجه مثبت (رنگ صورتی) به دست آمده زمانی که آنها این آزمون به سنگ که از جنس فلز باشد اعمال می شود. من این را درک نمی کنم. تست برای فلز طراحی شده است و تست حساس است، اما تعداد بسیار کمی از سنگهای زمینی حاوی نیکل به اندازه کافی برای رنگ صورتی است. به یاد داشته باشید، شما به دنبال توت فرنگی صورتی، نه زنگ زنگ زده.

تست STREAKسنگ آهن شایع ترین شهاب سنگین است. مگنتیت به ویژه بسیار مغناطیسی است (از این رو نام آن) و هماتیت ممکن است یا ممکن است به ندرت مغناطیسی باشد. هر دو این مواد معدنی ممکن است از ویژگی های شناخته شده به عنوان “خط” متمایز از مواد شهاب سنگ باشند. شما می توانید این خط را به سادگی تست کنید. اگر یک کاشی سرامیکی معمولی مانند یک کاشی حمام یا آشپزخانه بگیرید، دارای یک اسلاید شیشه ای صاف و یک طرف نازک ناتمام است که در هنگام نصب روی کف / دیوار قرار دارد. نگاهی به نمونه ای که فکر می کنید یک شهاب سنگ است و آن را به شدت خراشیده در سمت نشتی از کاشی.

اگر یک برگ سیاه و سفید خاکستری (مانند یک مداد سربی نرم) را ترک کند، نمونه احتمالا مگنتیت است، و اگر یک رنگ قرمز تا قهوه ای رنگی داشته باشد احتمالا هماتیت است. شهاب سنگ، مگر اینکه آن بسیار شدید شود، به طور معمول بر روی کاشی نگذارید.

تست پنجرهاینجا تستی است که می خواستید از آن جلوگیری کنید. اگر نمونه سنگ شما آزمون مغناطیسی را گذرانده است، وقت آن است که یک پنجره کوچک برای دیدن در داخل ایجاد شود. بله، من می دانم که شما ترس از آسیب شهاب سنگ خود را می کشید اما این ضروری است و ارزش آن را کاهش نمی دهد. هدف این است که از یک فایل برای خرد کردن یک گوشه یا یک منطقه مناسب بر روی سنگ استفاده کنید. اگر نمونه کوچک است و شما یک جعبه یا نیمکت نشانه دارید، نمونه را در یک پارچه قرار دهید و آن را امن کنید تا بتوانید یک پنجره را وارد کنید. ضبط خواهد شد تلاش. (اگر این فراتر از توانایی های شماست – آزمایش حرفه ای را ببینید) به سطح برش از چندین زاویه نگاه کنید، اگر می توانید فلزهای براق فلزی را که در سراسر سنگ پراکنده شده است ببینید، ممکن است یک شهاب سنگ باشد. اگر داخلی ساده باشد، احتمالا اشتباه میکنید و شهاب نیست .

برای آزمایشات شهاب سنگ های خود در بزرگترین آزمایشگاه خاورمیانه در دبی با ما تماس بگیرین

تشخیص شهابسنگ ها را به آزمایشگاه های خارجی دارای استاندارد بین المللی بسپارید

09156003133

 با ما تماس بگیرید 09156003133

فراوانی آنها ۹۳٪ است.

فراوانی آنها ۱ تا ۲ درصد است.

مواد تشکیل‌دهندهٔ این گروه با چگالی‌های گوناگون و جدا از هم شهاب‌سنگ فلزی را تشکیل می‌دهند و ۵ تا ۶ درصد است.

شهاب سنگ مریخ یکی از گران قیمت ترین شهاب سنگ های موجود در بازار میباشد

بیشتر سنگ‌های آسمانی دست کم مقداری فلز آهن دارند (در واقع آلیاژی از آهن و نیکل). شما می‌توانید درخشش فلز را در سطوح شکستهٔ آن‌ها ببینید. سنگ‌های آسمانی به طور کامل همواره مقداری فلز دارند و بسته به مقدار فلز آن‌ها در سه گروه دسته‌بندی می‌شوند:

1- رنگ سنگ

2- لایه سوخته

3- چگالی

4- محل برخورد

5- آزمایشات پیشرفته

بسیاری از سنگ‌های آسمانی، به ویژه شهاب سنگ‌های فلزی، بسیار سنگین تر و چگال تر از سنگ‌های زمینی هستند. چگالی فلز آهن در حدود ۸ گرم بر سانتی‌متر مکعب است، چنان‌که بیشتر سنگ‌های آسمانی دارای چگالی بالاتر از ۳٫۳ گرم بر سانتی‌متر مکعب هستند. چگالی شمار کمی از سنگ‌های زمینی، البته به جز سنگ‌های معدن فلزی، بالاتر از این است، که آن‌ها هم به طور نوعی اکسید آهن (مانند سنگ آهن مغناطیسی و یا هماتیت) هستند

بیشتر سنگ‌های آسمانی دارای مقداری آلیاژ آهن – نیکل هستند و به آسانی یک آهنربا را به سوی خود می‌کشند. شما می‌توانید به آسانی با یک آهن‌ربا این ویژگی را آزمایش کنید. یک آهنربا بی گمان به سنگ‌های آسمانی خواهد چسبید به شرط آن که دست کم دارای مقداری فلز باشند. برخی از شهاب سنگ‌ها مانند گونهٔ سنگی آن‌ها تنها دارای مقدار کمی فلز هستند با این وجود یک آهن‌ربای آویخته با ریسمان را به سوی خود می‌کشند.

بیشتر سنگ‌های آسمانی معمولی که به زمین برخورد می‌کنند کندریت نام دارند. آنان شهاب سنگ‌های «سنگی» هستند و گلوله (کندرول)هایی کوچک و سنگی را که «توده‌های پیروکسن» نامیده می‌شوند در برمی‌گیرند. قطر این گلوله‌ها در حدود ۱ میلی‌متر است.

هنگامی که یک سنگ آسمانی از جو زمین می‌گذرد یک لایهٔ بسیار نازک برروی سطح بیرونی آن گداخته (ذوب) می‌شود. این لایهٔ نازک «پوستهٔ گداخته» نامیده می‌شود. آن اغلب سیاه و همانند پوستهٔ تخم مرغ است. پوستهٔ گداخته همچنین می‌تواند به رنگ خرمایی روی سنگ‌های آسمانی رخ بنماید؛ که چرایی آن را باید در وضعیت آب و هوایی پس از فروافتادن آن‌ها یافت.

گهگاه هنگامی که یک سنگ آسمانی از جو زمین می‌گذرد فرم ریگماگلیپت‌ها را در سطح خود می‌گیرد. این‌ها به مانند اثر انگشت شست شما روی خمیر بازی هستند.چگونگی تشخیص شهاب سنگ

شهاب‌سنگ (آذرگوی)ها اجرام بزرگی‌اند که بیشتراز سنگ و فلز تشکیل شده‌اند. این اجرام هنگامی که وارد جو زمین می‌شوند به دلیل قطر زیادشان (۵۰–۱۰۰متر) از جو می‌گذرند و دهانه‌ها و عوارض گوناگونی را از خود بر جای می‌گذارندبرای نمونه دهانه بارینجر در آریزونا و دهانه وردفورت در آفریقای جنوبی. اهمیت مطالعه شهاب سنگ‌ها جهت تعیین سن زمین، منظومه خورشیدی (شمسی) و در نهایت تعیین سن کل کیهان است. بعلاوه می‌توان از آنها جهت تعیین ترکیب شیمیایی بخشهای مختلف سیاره زمین و سایر سیارات سنگی استفاده نمود و حتی فرایندهایی را که منجر به تشکیل این سیارات و حتی فرایندهای تشکیل هسته، پوسته اولیه، فرایند تفریق عنصری در گوشته اولیه و فرایند مهمی چون تشکیل حیات می‌باشد به دقت بررسی نمود. به کمک مطالعه شهاب سنگ های فلزی (آهنی) و مطالعات لرزه‌نگاری بود که دانشمندان ترکیب حدودی هسته زمین را تعیین نمودند.

قطعه‌های صخره یا فلز که در فضا شناورند شهاب‌وار (Meteoroid) نام دارند، زمانی که این قطعات وارد جو یک سیاره بشوند شهاب (Meteor) نامیده می‌شوند و زمانی که به سطح سیاره برخورد کنند شهاب‌سنگ (Meteorite) نام می‌گیرند. گوی آتشینی که به هنگام گذر یک شهاب از جو پدید می‌آید اصطلاحاً آذرگوی نامیده می‌شود.

به سیارک‌هایی که بر اثر نیروی گرانش سیاره‌ها در مداری گیر افتاده باشند «سیارک اسیر» می‌گویند. در این صورت سیارهٔ مزبور به گرد سیاره بزرگ‌تر می‌گردد.

نزدیک‌ترین سیارک به زمین، توتاتیس نام دارد

تیر ماه 1387

JUL  2008