آنچه ما انجام میدهیم
آنچه ما انجام میدهیم
گزارش مطالعه سازمان ملل متحد در زمینه خشونت علیه کودکان، که در سال 26 ارائه شد، نشان میدهد که بیشترین اعمال خشونت آمیز بر روی کودکان توسط آشنایان و معتمدین آنها از جمله والدین، همکلاس ها، معلمین، و کارفرمایان انجام می شود. این مطالعه همچنین نشان میدهد که این خشونت ها از لحاظ اجتماعی پذیرفته شده و قابل اغماض هستند، گاها توسط قوانین کشوری مجاز شمرده می شوند و یا ریشه در رویه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند. خشونت علیه کودکان ارتباط مستقیم با فقر، اعتیاد و ناهنجاری های روانی نیز دارد . به علاوه این خشونت ها می توانند ناشی از ناآگاهی از روش های فرزند پروری مثبت و یا در نتیجه بی توجهی و سهل انگاری باشند.
پیشگیری از خشونت علیه کودکان
یونیسف با دولت ایران برای حصول اطمینان از احساس امنیت تمامی کودکان خصوصا آسیب پذیرترین آنها در محیط خانه، مدرسه و جامعه، همکاری می کند. یونیسف برای تقویت سیستم ها و خدمات ارائه شده به کودکانی که در معرض خطر آزار، بهره کشی و خشونت قرار دارند، افزایش آگاهی عمومی نسبت به خشونت، تدوین قوانین و سیاست هایی برای پیشگیری از خشونت علیه کودکان، و همچنین تقویت ظرفیت های ملی برای جمع آوریو تحلیل اطلاعات مربوط به وضعیت کودکان، با سازمان های ذیربط همکاری می کند. تمرکز این همکاری بر افزایش ظرفیت های سازمانی برای پیشگیری، شناسایی زودهنگام و مدیریت خشونت علیه کودکان، تدوین راهبرد ارتباطی برای پیشگیری از کودک آزاری، و تدوین دستورالعمل های رفتاری برای متخصصینی که مستقیما با کودکان کار می کنند،می باشد.
یونیسف از مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در زمینه تدوین سیاست های ملی پیشگیری از خشونت علیه کودکان وهمینطور هماهنگی اقدامات ملی در این زمینه حمایت می کند. یونیسف همچنین با رهبران مذهبی برای ترویج پیشگیری از خشونت علیه کودکان ، و با نهاد های دولتی برای تقویت سیستم های حمایت از کودکان در شرایط اضطراری، همکاری می کند.
Español Français
Email this article
خشونت عليه کودکان
کتابچه‌ی به بدن من احترام بگذارید که توسط سازمان نجات کودکان تدوین شده است حاوی توصیه‌هایی برای والدین و سرپرستان کودکان درباره‌‌ی چگونگی آغاز صحبت با آنها در ارتباط با مسائل جنسی در سنین مختلف است.
مفهوم پدری کنشگرانه چیست؟ در گزارش پیش رو که از وضعیت جهانی پدران تهیه شده است، نتایج کلیدی تحقیقات بین‌المللی به همراه نمونه‌ای از بره‌ها و سیاست‌های مربوط به مشارکت مردان در مواردی چون مراقبت از کودکان، سلامت و حقوق جنسی و باروری، بهداشت مادر، نوزاد و کودک، خشونت، پیشگیری از آن و رشد کودک آورده شده است.
آیا رفتارهای پرخاشگرانه‌ی کلامی به عنوان شکلی از خشونت در نظر گرفته می‌شوند؟ این رفتارها چگونه بر اساس برداشت‌های موجود از گرایش جنسی دیگران تشدید شده و بر زندگی آنها تاثیر می‌گذارند؟ مطلبی که در پی می‌آید سعی دارد تا به طور خلاصه به بررسی این موضوع بپردازد.
برای والدین، پیگیری اینکه کودکان در فضای آنلاین چه می‌کنند به نظر دشوار و حتی امکان‌ناپذیر است و در نتیجه محفاظت از آنان نیز مشکل می‌شود. این کتاب راهنما، به منظور پشتیبانی و هدایت کودکان در اینترنت تهیه شده است.
پیشگیری از خشونت علیه کودکان
خشونت خانگی چه تاثیری بر کودکان دارد؟ این مقاله سعی دارد تا ضمن بررسی تاثیر خشونت بر مراحل مختلف رشد کودک، راه‌کارهایی را نیز در جهت پیشگیری از خشونت علیه کودکان ارائه دهد. مطلبی که در پی می‌آید متن یکی از مباحث ارائه شده در چهارمین مجمع خشونت خانگی در ایالت ولزجنوبی است.
در این مطلب می‌خوانید: ناقص‌سازی جنسی دختران و زنان چیست، در چه کشورهایی رواج دارد، خاستگاه آن کدام است، دلیل انجام آن چیست و چه کسانی در معرض خطر این عمل قرار دارند. همچنین راهنمای حاضر، باورهای غلط رایج در مورد ناقص‌سازی جنسی، ارتباط آن با مذهب و تاثیرش بر سلامت دختران و زنان را نیز مطرح کرده است.
در این مقاله می‌خوانید: کودکان کارگر خانگی چه کسانی هستند، چرا و چگونه به کارگران خانگی تبدیل می‌شوند، ارتباط این پدیده با قاچاق انسان و همچنین بردگی مدرن، عواقب کار اجباری کودکان درخانه و آسیب‌های فیزیکی و روانی آن
در این مقاله می‌خوانید: بدرفتاری با کودک چیست؟ چه ارتباطی میان مصرف الکل و بدرفتاری با کودک وجود دارد؟ الگوهای مصرف الکل در میانِ کسانی که در کودکی با آنها بدرفتاری شده از چه عواملی تاثیر می‌گیرند؟ آمارها چه می‌گویند؟ بهداشت عمومی و سیاست‌های جهانی چه نقشی در کاهش مصرف پرضرر الکل بازی می‌کنند؟
تمرین «سردرگمیِ جنسیتی»، ترکیبی از بررسیِ تحلیلیِ مفاهیمی است که در بحث‌های مربوط به جنسیت به کار برده می‌شوند و تعمقی منتقدانه و بلاواسطه بر جنسیت خود است. این تمرین، به منظور کار با نوجوانان ۱۳سال به بالا و درک مفهوم جنسیت و ارتباط آن با خشونت‌های جنسیت‌محور طراحی شده است.
مفاهیم جنسیتی، نژادی و طبقاتی از دست دادن خانه -چنان که در این تحقیق بیان شده است- نشان میدهد که در شرایط تحریم‌های اقتصادی، جنبش های محدود شده، قانونی شدن بوروکراسی‌های نظامی و مراقبت نظامی فعال از مرزها، کودکان بیش از پیش به حاشیه رانده می شوند.
هدف از تدوین کتاب کودک آزاری و بی‌توجهی به کودک فراهم آوردن کتابی آموزشی برای دانشجویان و به منظور آشنا کردن آنها با موضوع بدرفتاری با کودک، چگونگی گزارش دادن آن و مراحل قانونی و قضایی پیگیری کردن این مساله بوده است.
اگرچه که هیچ کدام از مذاهب رایج، از سوءاستفادهی جنسی علیه کودکان دفاع نمیکنند اما طیف گستردهای از هنجارها و انتظارات مذهبی ممکن است افشاگری را با مشکل مواجه کند.
برملا شدن سوء استفاده‌ي جنسي از کودک اتفاقي پيچيده و عموما به تاخير افتاده است، که با بهبودِ طولاني مدت از عوارضِ ناشي از آن رابطه‌ي مستقيم دارد. سوء استفاده‌ي جنسي در بيشتر فرهنگ‌ها وجود دارد و عموما در سکوت ناديده گرفته مي‌شود
با شدت گرفتن آتش جنگ داخلی سوریه، هزاران کودک در حملات وحشیانه جان خود را از دست داده‌اند، بسیاری دیگر زخمی و یا دچار ضربه روحی شده‌اند یا مجبور به فرار از خانه هایشان گشته‌اند. کشتار دختران و پسران، نقص عضو و شکنجه آنها هنوز ادامه دارد.
استفاده از مطالب سايت “حق کودکی” تنها با ذکر منبع مجاز است
پیشگیری از خشونت علیه کودکان
افزایش زنجیره ای قتل کودکانی نظیر ملیکا دخترهشت ساله، آتنا اصلانی دختر هفت ساله، ستایش قریشی دختر ۶ ساله و اهورا پسر سه ساله در فواصل نسبتا کوتاهی از یکدیگر، مسئله کودک آزاری در ایران را به معضلی جدی بدل ساخته است.
از آنجا که آمار قابل اتکای در ایران در دست نیست، روشن نیست افزایش تعداد این خشونت ها یا بازتاب رسانه ای گسترده تر و حساسیت جامعه، کدامیک علت توجه عمومی به این مسئله است. هرچند مقامات رسمی درباره افزایش کودک آزاری هشدار داده اند، اما چشم اندازی در کاهش این خشونتها وجود ندارد. در شرایطی که در بسیاری از کشورها آزار جنسی علیه زنان به موضوع کمپین همگانی “من نیز” بدل شده، در ایران هیچ کمپین قابل اتکایی برای متوقف کردن خشونت حتی علیه کودکان نیز به چشم نمی خورد.امری که نشانگر ابعاد گسترده اقتدار مردسالاری در ایران است.
پنهان ترین جلوه کودک ستیزی مردسالارانه در ایران، سیاست تشویق زنان به باروری و افزایش جمعیت است. این سیاست نه تنها پیامد منفی در موقعیت زنان را دربر دارد بلکه با بی توجهی به استانداردهای مادی و معنوی از جمله تغذیه مکفی، بهداشت، مسکن مناسب و شرایط آموزش و تحصیلی کودکان، فرصت رشد در خور آنان را سلب کرده و کودکان را در معرض فقر، بیسوادی، عدم سلامت و کجروی اجتماعی قرار می دهد.
اگر در جامعه و خانواده پدرسالار مصالح مردان شالوده سازمان یابی روابط اجتماعی است، در جوامع و خانواده های دمکراتیک پیشرفته، مصالح کودک مبنای سازمان یابی روابط خانوادگی و آموزشی است. از این رو نه تنها میزان قدرت گیری زنان بلکه گسترش حقوق کودکان از شاخص های درجه دمکراتیزه شدن جامعه است که از جمله در رویارویی قانونی و عملی با کودک آزاری که شامل بی اعتنایی، سهل‌انگاری در مراقبت، آسیب‌رسانی و خشونت فیزیکی، جنسی و روانی به کودکان است، بازتاب می یابد. گذشته از آن، بند ۱ ماده ۱۹ کنوانسیون حقوق کودک تمامی کشورهای عضو را موظف ساخته تا با استفاده از تمامی امکانات قانونی و اجرایی از کودکان در برابر تمامی اشکال خشونت، بی‌توجهی، بدرفتاری یا بهره‌کشی و آزار جنسی کودکان محافظت کنند.
امروزه نگرش کودک محوری و “کودکان مقدمند” با نقد قیمومیت گرایی درپی آن است تا متناسب با رشد سنی کودکان صدای کودکان را در تعیین مصالح خویش برجسته تر کند. نه تنها حق سرپرستی والدین در صورت اعمال خشونت علیه کودکان از آنان سلب می شود، بلکه کودکان “شاهد” خشونت در خانواده، قربانی خشونت تلقی می شوند. فرزندان بالای ۱۴ سال نیز می توانند خود تعیین کنند در صورت اختلاف والدین در نزد کدامیک زندگی کنند.
در ایران فقدان اندیشه کودک محوری در قانون، نزد مقامات و در فرهنگ عامه، امکان رشد درخور کودکان را از آنان سلب کرده است. هرچند که ماده ۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب ۱۳۸۱ در ایران هرگونه تربیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب صدمه جسمی، روحی یا اخلاقی به آنان شود و سلامت جسم و روانشان را به مخاطره اندازد، ممنوع کرده است اما سهل انگاری در مراقبت از کودکان، تحقیر و خشونت روانی آنان با مجازات قانونی روبرو نیست.
خشونت های فیزیکی والدین علیه کودکان نیز تحت “تنبیه” بنا بر قانون مدنی ۱۱۷۹ به شرطی که از حد “متعارف” خارج نشود، مجاز است. همچنین هیچ نشانه ای از کاهش جدی تنبیه بدنی کودکان در مدارس به رغم غیرقانونی بودن آن در دست نیست. تعداد انگشت شمار پرونده های کودک آزاری در مدارس یا در خانواده در دادگاه ها بیش از هر چیز نشانگر فقدان حمایت های قانونی و عملی از کودکان مورد خشونت قرار گرفته است.
بخوانید:
در زمینه آزار و تجاوز جنسی پدران و خویشاوندان مرد علیه کودکان به دلیل تابو بودن آن کمتر کسی درباره آن سخن می گوید. احساس شرم، گناه، ترس، وابستگی یا علاقه کودکان نیز می تواند باعث پنهان نگه داشتن این مسئله از سوی کودکان و حتی مادران شود. در مورد قتل اهورا گویا مقامات نیز درباره احتمال تجاوز جنسی به او به رغم بازتاب رسانه ای آن سکوت کردند. در حالیکه در برخورد به پدیده “بچه بازی” نکوهش اخلاقی بسیار سنگینی درجامعه وجود دارد اما آزارهای جنسی کودکان توسط والدین معمولا انکار می شود.
همچنین نه تنها معمولا خشونت والدین و مدارس و اجتماع علیه کودکان مورد توجه قرار نمی گیرد، بلکه گاه از پشتیبانی قانونی نیز برخوردار است. پایئن بودن سن ازدواج به ویژه برای دختران به معنای قانونی بودن تجاوز جنسی به آن دسته از دختران خردسالی است که از نظر شرعی به “بلوغ جنسی” رسیده اند و به عقد مردان در آمده اند.
در نظامی که کوچکترین جرائم مدنی و حتی بسیاری از پهنه های زندگی خصوصی و حقوق جنسی و حوزه هایی از دگراندیشی می تواند با مجازات سنگین شود و مجازات در ملا عام همچون قصاص و به دار آویختن در ملا عام در آن رایج است، جامعه از آن الهام می گیرد و خشونت در آن نهادینه می شود. استفاده نظام از روش های سادومازوخیستی برای کنترل شهروندان نه تنها بازدارنده خشونت نیست، بلکه جنون خشونت و قساوت را در جامعه افزایش می دهد. خشونت هایی که از جمله در قالب اسید پاشی به زنان، قتل های زنجیره ای زنان، نزاع های فجیع خیابانی و بی اعتنایی ناظران و گسترش تجاوز و همچنین قتل کودکان بازتاب می یابد
خشونت علیه زنان و کودکان نه مختص به گروه خاص اجتماعی است و نه به مذهب یا باور معینی گره خورده است، بلکه عموما ابراز اقتدار و نمایش “مردانگی” و گاه معیار سنجنش آن در نظام جنسیتی نابرابر قدرت است. هرچند دشواری های اجتماعی، ناهنجاری های روانی و خرده فرهنگ های برخاسته از فقر، بستر ساز گسترش آنند. در ایران گسترش فقر، ناهنجاری، اعتیاد، بی خانمانی، محرومیت های جنسی، فحشا و بزهکاری زمینه های بروز خشونت ها از جمله علیه کودکان را افزایش داده است.
کاهش سن فحشا و اعتیاد و وجود بیش از یک میلیون کودک کار نشان از ابعاد گسترده تر کودک آزاری در ایران دارد. همچنین دختران فقیر و محروم تحت ستم سه گانه طبقاتی، جنسیتی و سنی از بیشترین خطر قربانی شدن این خشونت ها برخوردارند.
نمی توان انگیزه های فردی و روانی در بروز خشونت علیه کودکان را نادیده گرفت با این همه پرداختن به مشکلات ساختاری امکان بهتری را برای رویارویی با آن فراهم می آورد.
برای کاهش خشونت علیه زنان و کودکان باید منابع قدرت و حقوق آنان افزایش یافته و امکان حمایت قانونی، دادخواهی موثرتر، روشنگری و روش های پیشگیری مورد توجه قرار گیرند. با طریق قوانین و تغییر هنجارها و ایجاد نهادهای مدنی می توان حمایت از کودکان و زنان را در مقابله با خشونت خانگی، اجتماعی و جنسیتی افزایش داد. همچنین خشونت علیه زنان و کودکان با ید با مجازات شدیدتری روبرو شود.
علاوه بر آن برچیدن فقر وشکاف های طبقاتی به ویژه در مناطق محروم در کاهش این خشونت ها نقش کلیدی دارد. اما با توجه به اینکه جامعه ایران روز به روز در فقر و شکاف و ناهنجاری اجتماعی فرو می رود خطر افزایش این خشونت ها بسیار است. با این همه روشنگری و براه انداختن کمپین خشونت موقوف نقش موثری در به عقب راندن اقتدار مردانگی خشونت گرا و دفاع از زنان و کودکان قربانی آن دارد.9