پیشگیری از آلزایمر در جوانان

عکس: جلوگیری از آلزایمر در جوانی با استفاده از آنتی اکسیدان ها و نوشیدن آب

جلوگیری از آلزایمر در جوانی بسیار مهم است.

زیرا آلزایمر با تخریب بافت عصبی آغاز می شود و در صورت عدم جلوگیری غیر قابل درمان است.

آلزایمر معمولا در سنین بالای 65 سال بروز می کند.

ولی متاسفانه سبک زندگی امروز باعث شده که سن پیری روز به روز کاهش یابد.

پیشگیری از آلزایمر در جوانان

به همین دلیل شاهد آلزایمر زودرس در جوانان نیز هستیم.

با تمام ترس و نگرانی موجود پیشگیری از آلزایمر بسیار ساده است.

یکی از راه های ساده برای جلوگیری از آلزایمر در جوانی تغذیه سالم و مصرف آنتی اکسیدان هاست.

زیرا آنتی اکسیدان ها از تخریب بافت عصبی و بروز آلزایمر زودرس جلوگیری می کنند.

آلزایمر نوعی بیماری فراموشی مزمن است که در معمولا در سنین بالا بروز پیدا می کند.

این فراموشی به دلیل دمانس (زوال عقل) رخ می دهد.

الزایمر نوعی دمانس یا زوال عقل است. یعنی فرسوده شدن مغز.

با افزایش سن، مقداری از توانایی های ذهنی و جسمی افراد کاهش می یابد.

زیرا مغز هم مثل سایر قسمت های بدن دچار تغییر، تحلیل و فرسودگی می شود.

در بیماری آلزایمر تجمع نوعی پروتئین باعث اختلال در سیستم عصبی می گردد.

فرایند های تخریبی در بدن انسان را در اصطلاح اکسید شدن می گویند.

در واقع فرایند آلزایمر نیز با تخریب سلول های عصبی رخ می دهد.

این اتفاق می تواند به محیط و سبک زندگی، مواد غذایی، سطح استرس و حتی ژنتیک ارتباط داشته باشد.

ولی مهم این است که این روند نیز مانند دیگر علائم پیری قابل کنترل است.

اگر بتوان فرایند اکسید شدن و تخریب سلول های مغز را کاهش داد می توان از آلزایمر زودرس جلوگیری کرد.

آنتی اکسیدان ها موادی هستند که همواره در بدن ما وجود دارند و فرایند اکسید شدن و تخریب را در بدن کنترل می کنند.

وجود سموم مختلف باعث اکسید شدن بدن از جمله سلول های مغزی می گردد.

هر زمان میزان آنتی اکسیدان ها کاهش یابد سرعت تخریب و فرسایش نیز افزایش می یابد.

مصرف آنتی اکسیدان های طبیعی نظیر میوه جات و سبزیجات می تواند کمبود بدن را جبران کرده و تعادل را به بدن بازگرداند.

ثابت شده که مصرف نوعی از آنتی اکسیدان ها یعنی ویتامین های E و C، از مغز در برابر این آسیب ها جلوگیری می کند.

محققان هلندی با مطالعه روی بیش از 5 هزار فرد بالای 55 سال به مدت 6 سال، متوجه شدند در افرادی که بیشترین میزان ویتامین C را دریافت می کردند، نرخ ابتلا به آلزایمر 34 درصد کاهش داشت.(1)

به همین دلیل توصیه می کنند مبتلایان به آلزایمر در وعده های غذائی و تنقلاتی خود روغن ماهی، تخم مرغ، سبزی تازه و خام، توت فرنگی، پرتغال، گیلاس، کلم قرمز و کلم پیچ، اسفناج و مواد حاوی آنتی اکسیدان استفاده کنند.

پزشکان انگلیسی در یک مطالعه جدید ادعا کرده‌اند که نوشیدن یک لیتر آب معدنی در روز می‌تواند برای جلوگیری از آلزایمر در جوانی و حتی جبران اثرات مخرب بیماری‌های آلزایمر روی حافظه مفید باشد.

به گزارش سرویس «سلامت» ایسنا، متخصصان مغز و اعصاب در دانشگاه کلیه در این رابطه اظهار داشتند که آب غنی شده می‌تواند روند افت توان ذهنی را در مبتلایان به آلزایمر تغییر دهد.

چون این عنصر به تخلیه آلومینیوم سمی از بدن کمک می‌کند.

به نوشته روزه دیلی اکسپرس، پزشکان از مدت‌ها پیش می‌دانستند که وجود آلومینیوم در بدن با بروز آلزایمر ارتباط دارد.

اکنون متخصصان علوم اعصاب در انگلیس دریافته‌اند نوشیدن آب غنی شده با سیلیکون تاثیر چشمگیری در کاهش سطح این ماده مسموم‌ کننده اعصاب در مبتلایان به آلزایمر دارد.

در این آزمایشات از بیماران خواسته شد که به مدت 13 هفته هر روز یک لیتر آب معدنی بنوشند.

پس از این مدت در بدن یکی از بیماران سطح آلومینیوم تا 7 درصد کاهش پیدا کرد.

همچنین بعد از اتمام 13 هفته آزمایش در اکثر بیماران علائم افت ذهنی مشاهده نشد و در سه درصد بیماران نیز بهبودی چشمگیر حاصل شد.

شرح این مطالعه در مجله “بیماری آلزایمر منتشر شده است.(2)

پیشگیری از آلزایمر در جوانان

آب غنی شده به آبی گفته می شود که علاوه بر تشنگی فواید دیگری نیز برای بدن داشته باشد.

استیک آلکالاین نوعی فیلتر غنی کننده آب آشامیدنی است.

با استفاده از استیک آلکالاین می توان به آب کلسیم، منیزیم و هیدروژن اضافه نمود.

آب غنی از هیدروژن دارای خواص آنتی اکسیدانی بالایی است.

به همین دلیل مصرف مداوم آن می تواند در جلوگیری از آلزایمر در جوانی موثر باشد.

استیک ورزشی چیست و چه مزایایی برای ورزشکاران دارد؟

ممنونم از مطالب خوب و آموزنده ای که در این سایت گذاشتید. سایت یار سوم دکتر بیژن نوذری هم مطالب خوبی در مورد آلزایمر و راه های پیشگیری آن در سالمندان و نحوه ی کمک به این افراد دارد که این مطالب هم به صورت ویس هست و هم متنی
http://yaresevom.com

بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شرکت دیبا تجارت

اتوبان جناح شمالقبل از فلکه دوم صادقیه
،خیابان گلاب
پلاک 6
تهران، ایران
تیم علمی اسمارت لایف

خدمات مشتریان

قوانین و مقررات

تماس با ما

بهتر زندگی کردن یاد گرفتنی است – مرجع مقالات آموزشی و فیلم آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

در هر سنی که باشید، حتما بیماری آلزایمر یا فراموشی به گوش‌تان خورده است. آلزایمر نوعی بیماری علاج‌ ناپذیر است که برای اولین بار در سال ۱۹۰۶ توسط یک روانپزشک آلمانی به آلویز آلزایمر به جهان معرفی شد. شاید فکر کنید که این بیماری فقط مختص سالمندان است، اما همیشه هم این‌طور نیست. با اینکه آلزایمر عمدتا در افراد بالای ۶۵ سال اتفاق می‌افتد، اما آلزایمر در جوانی نیز دیده شود که در این صورت به آن آلزایمر زودرس می‌گویند. همراه ما باشید، در مطلب زیر به معرفی این بیماری، علائم و روش‌های تشخیص و درمان آن می‌پردازیم.

پیشگیری از آلزایمر در جوانان

اخیرا شما بسیاری از چیزها را فراموش می‌کنید و این فقط یک فراموشی گاه‌به‌گاه مانند از یاد بردن ، تاریخ یا جا گذاشتن کلیدها نیست، بلکه افراد و رویدادهایی را از یاد می‌برید که بخش مهمی از زندگی شما هستند. گاهی اوقات، ممکن است که مسیر خانه به محل کار برای شما ناآشنا به‌نظر برسد. شما به آشپزخانه می‌روید تا شام درست کنید، اما نمی‌توانید مراحل تهیه‌ی غذا را به‌درستی به یاد بیاورید. سال‌ها مشترکی خوش‌حساب بودید و قبض‌هایتان را بدون تأخیر پرداخت می‌کردید، اما مدتی است که به علت بدهکاری، اخطار قطع آب و برق دریافت می‌کنید.

اما شما در اواخر دهه‌ی ۴۰ زندگی‌تان هستید، بنابراین مشکل‌تان نمی‌تواند به بیماری آلزایمر مربوط باشد، می‌تواند؟

ممکن است! این فراموشی‌ها گاها می‌توانند برای هر کسی اتفاق بیفتند، اما ممکن است نشانه‌ی مشکل جدی‌تری مانند آلزایمر در جوانی نیز باشند.

آلزایمر در جوانی یا بیماری آلزایمر زودرس قبل از ۶۵ سالگی تشخیص داده می‌شود. این خبری تکان‌دهنده است و به این معناست که شما باید از حالا برای تغییرات بزرگی که پیش‌رو دارید، بره ریزی کنید تا خیال‌تان راحت باشد که با گذشت زمان، مراقبت‌های لازم را دریافت می‌کنید.

آلزایمر زودرس اغلب در دهه‌ی ۴۰ و ۵۰ زندگی ظاهر می‌شود، اما ممکن است که برخی از افراد در دهه‌ی ۳۰ زندگی‌شان نیز به آن دچار شوند.

از آنجا که بیماری آلزایمر باعث می‌شود تا به‌تدریج قدرت حافظه، توانایی فکر کردن درست و درنهایت مراقبت از خودتان را از دست بدهید، به یک سیستم حمایتی قوی نیاز دارید. به منظور بره‌ریزی برای بقیه‌ی زندگی‌تان از اعضای خانواده، دوستان و دفتر انجمن آلزایمر در محل زندگی‌تان کمک بگیرید.

به گفته‌ی انجمن آلزایمر، امروزه بیش از ۵ میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. گرچه آلزایمر غالبا در بزرگسالان بالای ۶۵ سال دیده می‌شود، اما حدود ۵ درصد از افرادی که این بیماری در آنها تشخیص داده می‌شود، آلزایمر زودرس دارند. این بدان معناست که بیماری این افراد در دهه‌ی ۴۰ یا ۵۰ زندگی‌شان تشخیص داده می‌شود.

تشخیص آلزایمر در جوانی می‌تواند دشوار باشد، زیرا ممکن است این‌طور به نظر برسد که بسیاری از علائم آلزایمر زودرس ناشی از رویدادهای معمول زندگی مانند استرس هستند. هنگامی که این بیماری بر مغز اثر بگذارد، می‌تواند باعث کاهش توانایی‌های حافظه، قدرت استدلال و تفکر شود. این اُفت، معمولا به‌آهستگی اتفاق می‌افتد اما می‌تواند در هر مورد متفاوت باشد.

بیماری آلزایمر (AD) متداول‌ترین شکل زوال عقل است. زوال عقل اصطلاحی کلی برای از دست دادن عملکرد حافظه یا سایر توانایی‌های ذهنی است که زندگی روزانه‌ی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

داشتن یک یا چند مورد از علائم زیر می‌تواند نشان‌دهنده‌ی ابتلا به آلزایمر باشد:

ممکن است که بیش‌ازحد معمول فراموشکار شوید، مثلا اغلب اوقات تاریخ‌ها یا رویدادهای مهم را فراموش کنید. اگر دائما دچار فراموشی می‌شوید و نیاز به یادآوری‌های مکرر دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر شما یا یکی از عزیزان‌تان در بره‌ریزی یا بره‌هایتان دچار مشکل هستید، ممکن است به آلزایمر مبتلا باشید. در این صورت کار کردن با اعداد برای شما دشوار خواهد بود. این مورد، اغلب زمانی دیده می‌شود که می‌خواهید به حساب و کتاب‌ قبض‌های ماهیانه یا دسته چک‌تان بپردازید؛ در این هنگام حل مسئله و انجام محاسبات ریاضی برای شما تبدیل به چالش خواهد شد.

بعضی از افراد مبتلا به این اختلال، در تمرکز کردن دچار مشکل می‌شوند (عدم تمرکز). با پیشرفت این بیماری، ممکن است که انجام کارهای عادی روزمره که مستلزم تمرکز و تفکر هستند، زمان بیشتری را به خود اختصاص دهند. ممکن است که در توانایی رانندگی فرد نیز اختلالاتی ایجاد شود. اگر درحین رانندگی در مسیری آشنا گم شدید، دقت کنید که این مورد نیز می‌تواند یکی از نشانه‌‌های بیماری آلزایمر در جوانی باشد.

از دست دادن توانایی در تاریخ‌ها و درک اشتباه از گذر زمان نیز دو مورد از متداول‌ترین علائم بیماری آلزایمر در جوانی (آلزایمر زودرس) هستند. بره‌ریزی برای رویدادهای آینده برای افراد مبتلا به آلزایمر دشوار است، چون آنها فورا اتفاق نمی‌افتند. با پیشرفت علائم آلزایمر، افراد مبتلا به آن درمورد جایی که هستند، نحوه‌ی رفتن‌شان به آن محل یا دلیل حضورشان در آنجا به‌شدت فراموشکار می‌شوند.

مشکلات بینایی نیز از دیگر علائمی هستند که می‌توانند اتفاق بیفتند. ممکن است که شما درهنگام مطالعه یا تشخیص فاصله، رنگ و کنتراست درحین رانندگی، مشکل پیدا کنید.

آغاز کردن مکالمه‌ها یا پیوستن به آنها ممکن است برای افراد مبتلا به آلزایمر دشوار به‌ نظر برسد. آنها ممکن است در وسط صحبت کردن به‌طور ناگهانی حرف‌شان را قطع کنند، چون ممکن است فراموش کنند که چطور باید جمله‌ی خود را به پایان برسانند. به همین دلیل معمولا حرف‌های تکراری می‌زنند. همچنین ممکن است در پیدا کردن کلمات مناسب برای موضوعات خاص دچار مشکل شوند.

اگر بیماری آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) داشته باشید، ممکن است وسایل را در جاهای غیرمعمول و اشتباه قرار دهید. در این مواقع رجوع کردن به حافظه و به یاد آوردن جایی که وسیله را آنجا گذاشته‌اید، به‌شدت دشوار می‌شود و ممکن است باعث شود که فکر کنید کسی دارد از شما دزدی می‌کند. با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، این مسئله اتفاق می‌افتد.

فرد مبتلا به آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) ممکن است در تصمیم گیری مالی مشکل پیدا کند. این علامت، اغلب باعث تصمیمات مالی غلط و زیان‌بار می‌شود. مثلا ممکن است فرد درهنگام خرید، پول بسیار بیشتری به فروشنده بپردازد. به‌علاوه شخص بیمار معمولا به رعایت بهداشت فردی توجه‌ چندانی نمی‌کند. به‌عنوان مثال تعداد دفعات حمام رفتن او ممکن است به‌شدت کاهش یابد یا تمایلی به عوض کردن لباس‌های کثیفش نداشته باشد.

با ظاهر شدن علائم این بیماری، ممکن است متوجه شوید که روزبه‌روز، از فعالیت‌های اجتماعی، پروژه‌های کاری یا سرگرمی‌هایی که قبلا برایتان جذاب بودند، دوری می‌کنید. این اجتناب می‌تواند با بدتر شدن علائم افزایش یابد.

ممکن است نوسانات شدیدی در خلق‌وخو و شخصیت افراد مبتلا به آلزایمر در جوانی اتفاق بیفتد. برخی تغییرات قابل‌توجه در خلق‌وخو عبارتند از:

ممکن است متوجه شوید که وقتی چیزی خارج از روال معمول اتفاق می‌افتد، به‌شدت تحریک و خشمگین می‌شوید.

علت دقیق آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی)، به‌طور کامل مشخص نیست. بسیاری از محققان بر این باورند که چندین عامل باعث بروز این بیماری می‌شود، نه فقط یک عامل خاص.

محققان ژن‌های نادری را کشف کرده‌اند که ممکن است به‌طور مستقیم باعث آلزایمر شوند یا در ابتلا به آن نقش داشته باشند. این ژن‌ها می‌توانند از نسلی به نسل بعد منتقل شوند. داشتن این ژن‌ها می‌تواند باعث شود که بزرگسالان زیر ۶۵ سال، بسیار زودتر از حد انتظار علائم آلزایمر را از خود بروز دهند. تخمین زده می‌شود که کمتر از ۵ درصد از آلزایمرهای تشخیص داده‌شده، به علت وجود این ژن‌ها باشند. تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.

اگرچه بیماری آلزایمر لزوما با افزایش سن اتفاق نمی‌افتد، اما خطر ابتلا به آن با بالا رفتن سن، افزایش می‌یابد. ریسک ابتلا به این بیماری در بزرگسالان بالای ۸۵ سال تقریبا ۵۰ درصد است.

همچنین اگر یکی از والدین، خواهر یا برادر یا یکی از فرزندان به آلزایمر مبتلا باشند، شانس ابتلای شما به این بیماری افزایش می‌یابد. اگر بیش از یک عضو در خانواده به AD مبتلا باشند، احتمال ابتلای شما بسیار خواهد شد.

آزمایش واحدی وجود ندارد که ابتلای شما به آلزایمر زودرس را تأیید کند، اما پزشک‌تان از چند راه می‌تواند بررسی کند که آیا شما به این بیماری مبتلا هستید یا نه.

دکتر پیش از هر چیز، درمورد سابقه‌ی پزشکی‌تان و همچنین هرگونه علائمی که درحال‌حاضر شما را آزار می‌دهد، سؤال خواهد کرد. به‌علاوه شما تست‌هایی انجام خواهید داد که حافظه‌‌تان را بررسی می‌نمایند و نشان می‌دهند که در حل مسائل چگونه عمل می‌کنید.

همچنین ممکن است تحت تست‌های تصویربرداری قرار بگیرید که تغییرات ایجادشده در مغز شما را بررسی و به رد سایر علل احتمالی علائم شما کمک می‌کنند. این تست‌ها می‌توانند شامل سی‌تی اسکن یا ام آر آی باشند.

همچنین ممکن است که پزشک‌تان، انجام آزمایشاتی را پیشنهاد کند که به‌دنبال مجموعه‌ای از تغییرات در ژن‌هایی هستند که با ابتلا به آلزایمر زودرس در ارتباطند.

اکثر کارشناسان معتقدند که بیماری آلزایمر به‌ علت تجمع پروتئینی به آمیلوئید در مغز ایجاد می‌شود. مقدار بیش‌ازحد این پروتئین بر نحوه‌ی فکر کردن شما تأثیر می‌گذارد.

هنوز کاملا مشخص نیست که چرا این بیماری در برخی افراد، زودتر از حد معمول آغاز می‌شود، بنابراین به بررسی‌های بیشتری در این زمینه نیاز است.

پیشگیری از آلزایمر در جوانان

در برخی موارد، این بیماری جنبه‌ی ارثی دارد و ممکن است به علت وقوع تغییراتی در ژن‌هایی که از والدین‌تان به شما منتقل می‌شوند، اتفاق بیفتد.

درحال‌حاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. گاهی اوقات علائم بیماری آلزایمر می‌توانند تا حدودی با داروهایی که به بهبود حافظه یا کاهش اختلالات خواب کمک می‌کنند، برطرف شوند. درحال‌حاضر، تحقیقاتی در رابطه با درمان‌های جایگزینِ موجود برای آلزایمر، در حال انجام است.

بخش مهمی از کنترل بیماری شما، مثبت اندیش بودن است. به فعالیت‌هایی که همچنان از آنها لذت می‌برید، ادامه دهید. راه‌های مختلفی همچون یوگا یا تنفس عمیق را برای تمدد اعصاب امتحان کنید.

سعی کنید سلامتی و تناسب اندام خود را حفظ کنید. به این منظور، غذاهای سالم بخورید و به‌طور منظم ورزش کنید.

داروهایی وجود دارند که می‌توانند به کاهش برخی از علائم آلزایمر زودرس کمک کنند. پزشک شما ممکن است داروهایی را برای کُند کردن روند ضعف حافظه تجویز نماید، مانند:

این داروها می‌توانند علائم شما را به مدت چند ماه تا چند سال به تأخیر بیندازند یا بهبود بخشند. آنها ممکن است به شما زمان بیشتری برای داشتن زندگی مستقل بدهند.

همچنین ممکن است که پزشک‌تان برای درمان بی خوابی، هراس شبانه، مقابله با اضطراب و سایر مشکلات مرتبط با آلزایمر، استفاده از قرص خواب، داروهای ضدافسردگی یا آرام‌بخش‌ها را به شما توصیه کند.

مواردی هستند که می‌توانید از همین حالا برای آنها بره‌ریزی کنید تا در آینده به کمک شما بیایند. به عنوان مثال، بهتر است که به وکیل مراجعه کنید و با او درمورد تمهیداتی که به آنها نیاز پیدا خواهید کرد، مشورت نمایید. دادن وکالت به یک فرد قابل‌اعتماد، به عزیزان‌تان را قادر می‌سازد تا در زمانی که دیگر نمی‌توانید تصمیمات مالی و سلامتی لازم را اتخاذ کنید، به جای شما تصمیم گیری کنند.

همچنین ایده‌ی خوبی است که درمورد نحوه‌ی پرداخت هزینه‌های مربوط به سلامت‌تان در آینده نیز فکر کنید. برخی از چیزهایی که باید در نظر بگیرید، از این قرارند: تجهیزات ایمنی که در خانه به آنها نیاز خواهید داشت یا کمک گرفتن از پرستاری حرفه‌ای. اعضای خانواده‌ را دور هم جمع کنید تا درمورد امور مالی و مقدار پولی که احتمالا برای دریافت مراقبت مناسب نیاز خواهید داشت، با آنها صحبت کنید.

یکی دیگر از کارهای اصلی که باید انجام دهید، تشکیل گروهی برای حمایت از خودتان است. افراد مختلف بسیاری می‌توانند در آن حضور داشته باشند؛ بستگان، دوستان، همسایه‌ها و متخصصین بهداشت و سلامت همگی می‌توانند در آن نقش داشته باشند. اعضای خانواده و پزشک شما می‌توانند در تشکیل این گروه به شما کمک کنند. مسئله‌ی مهم این است که تعیین کنید به چه چیزهایی نیاز دارید، بره‌ی مشخص و واقع‌بینانه‌ای آماده کنید و اطرافیان‌تان را از آن مطلع سازید.

علائم بیماری آلزایمر معمولا به مرور زمان بدتر می‌شوند. برای بسیاری از افراد از زمان شروع علائم تا تشخیص رسمی این بیماری توسط پزشک، چیزی بین ۲ تا ۴ سال طول می‌کشد. این دوره معمولا مرحله‌ی اولیه یده می‌شود. فرد پس از تشخیص آلزایمر، وارد مرحله‌ی دوم این بیماری می‌شود. این دوره که شامل اختلالات شناختی خفیف است، می‌تواند ۲ تا ۱۰ سال به طول بینجامد. درطول مرحله‌ی نهایی، ممکن است زوال عقل اتفاق بیفتد. زوال عقل، شدیدترین فُرم از این بیماری است. فرد در این مرحله ممکن است در دوره‌هایی حافظه‌اش را به‌طور کامل از دست بدهد و در انجام کارهایی مانند مدیریت مالی، رانندگی و مراقبت از خود به کمک نیاز پیدا کند.

اگر شما به بیماری آلزایمر مبتلا هستید، منابع زیادی وجود دارند که می‌توانند اطلاعات بیشتری در این زمینه در اختیارتان قرار دهند یا شما را به خدمات پشتیبانی حضوری معرفی کنند. انجمن آلزایمر، یکی از مراکزی است که اطلاعات به‌روز و مفیدی در رابطه با بیماری آلزایمر ارائه می‌دهد. دفاتر این انجمن در شهرهای مختلف، می‌توانند افراد مبتلا به آلزایمر را به مراکز درمانی معتبر و پرستاران آموزش‌دیده معرفی کنند.

((a){ c{try{ a(‘.single-container .post’).(‘class’)..(‘ ‘).reduce((f,g){ &ltg.indexOf(&#39category-&#39)

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

9تومان

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
”
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(”)[]
.(”)
.type ‘text/’
‘/’
.src + ‘?v’ . + ” + ” + ”

.(“”)[]
.(“”)
.type “text/”
.
.src “”

کارشناس نرم‌افزار ، عاشق زبان انگلیسی. ترجمه واقعا برام لذت‌بخشه.

خیلی بده آلزایمر.خدا نصیب هیچ کس نکنه

با آرزوی سلامتی برای همه‌ی عزیزان.

واقعٱ مریضیه بدیه.

بله، اختلالات ذهنی واقعا ناتوان‌کننده هستند.

ترسناکه

حق با شماست اما تا حدودی هم قابل پیشگیریه.

خواص خوراکی ها

قهوه گانودرما؛ با خواص و عوارض جانبی آن آشنا شوید

قارچ گانودرما چیست و چه خواصی دارد؟

۵ چربی سوز طبیعی برای افزایش متابولیسم و ‌

خواص گزنه؛ ۱۶ خاصیت گیاه گزنه که سرشار از ویتامین D است

بهترین فیلم های ۲۰۱۷ که در ذهن شما ماندگار خواهند شد

بهترین برد گیم های دنیا؛ ۳۰ بازی جذاب برای تقویت هوش و ذهن

معروف ترین آشپزهای جهان که در حرفه‌ خود بهترین هستند

بلندترین آبشار دنیا؛ ۱۰ آبشار حیرت‌انگیز دنیا

با خاص ترین ماشین های دنیا آشنا شوید

عجیب ترین میوه های دنیا چه خواصی دارند؟

چند نفر از افراد حاضر در اینجا می خواهند
که بالای ۸۰ سال عمر کنند؟
درسته —
بنظرمن، همه‌ی ما این انتظار از
زندگی با عمر زیاد رو داریم.
بیایید به آینده برویم،
به آینده شما،
فرض بکنیم که همه‌مان ۸۵ ساله هستیم.
همه در دو حالت دیده می‌شوند.
یکی از شما ممکن است دچار بیماری
آلزایمر باشد.

(خنده حاضران)

همینطوره.
شاید شما فکر کنید که،
“خوب این فرد من نیستم.”
درسته، درغیر اینصورت
شما پرستار خواهید بود.
پس —

(خنده حاضران)

از برخی جهات،
مثل اینکه این بیماری وحشتناک
به همه ما اثری خواهد گذاشت.

پیشگیری از آلزایمر در جوانان

قسمتی از ترس از آلزایمر از این نشات میگیرد
که حس می‌کنیم کاری
درموردش نمیتوانیم بکنیم.
باوجود دهه‌ها تحقیق، ما هنوز روش درمانی
و شفا بخشی برای معالجه این نداریم.
پس اگر به‌اندازه کافی خوشبخت باشیم
که تا این حد عمر کنیم،
آلزایمر بخشی از سرنوشت مغز ما خواهد بود.

اما شاید اینطور هم نشود.
چطور می‌شود اگر من به شما بگم که میتوانیم
این آمار بیماری رو تغییر بدیم،
دقیقاً بتوانیم سرنوشت مغزمان را تغییر دهیم،
حتی بدون نیاز به پیشرفت
در روش‌های درمانی؟

بگذارید با نگاه به آنچیزی که اکنون ما از
سازکار عصب‌شناسی آلزایمر میدانیم،
شروع کنیم.
این تصویری از محل اتصال دو نورون است.
نقطه اتصال، که با دایره قرمز مشخص شده،
سیناپس یده می‌شود.
سیناپس جایی است که
پیام‌رسان‌های عصبی منتشر می‌شوند.
اینجا جایی است که سیگنال‌های
عصبی منتقل و ارتباط برقرار می‌شود.
جایی که ما از طریق آن می‌اندیشیم،
احساس می‌کنیم، میبینیم، می‌شنویم ،آرزو میکنیم
و به‌یاد می‌آوریم.
و سیناپس جایی است که
آلزایمر از آن نشات میگیرد.

بیاید بر روی سیناپس متمرکز شویم
و به انیمیشنی از رویداد‌هایی
که به‌وقوع میافتد، نگاهی بیاندازیم.
در طول عملیات تبادل داده،
علاوه بر انتشار پیام‌رسان‌های عصبی
همچون گلوتامیک در محل سیناپس،
نورون‌ها همچین پپتید کوچکی
به آمولوئید بتا منتشر می‌کنند.
درحالت عادی، آمولوئید بتا توسط میکروگلیا
پاکسازی می‌شود،
که سلول های سرایدار مغز‌مان هستند.
درحالیکه هنوزهم منشا مولکولی آلزایمر
مورد بحث است،
اغلب عصب‌شناسان براین باورند که بیماری
از زمانی آغاز می‌شود که
آمولئید بتا شروع به تجمع می‌کنند.
از طریق انتشار بیش ازحد
یا اختلال در پاک‌سازی آنها،
و سیناپس ها شروع به انباشته شدن با
آمولئید بتا می‌کنند.
وقتی این اتفاق روی می‌دهد،
در کار سیناپس اختلالی روی می‌دهد
و ماده متراکم چسبنده‌ای ب پلاک آمولئید
ساخته می‌شود.

چند نفر از افراد حاضر زیر ۴۰ سال سن
یا دارند؟
شما ازحالا ترس برای پذیرشش دارید.
این مرحله اولیه در رویدادن بیماری،
یعنی حضور تراکم‌ پلاک‌های آمولئید،
هم‌اکنون نیز در مغزتان یافته می‌شوند.
تنها راه برای فهمیدن این پلاک‌ها،
انجام اسکن توموگرافی پت است،
شما در این مرحله شاد و غافل هستید.
شما هیچ نوع از اختلال در حافظه،
زبان و ادراک ندارید
البته هنوز.
ما معتقدیم حداقل ۱۵ تا ۲۰ سال طول می‌کشد
تا تراکم پلاک‌‌های آمولوئید
به نقطه اوج‌شان برسند،
سپس آنها شروع به آبشار مولکولی می‌کنند
که باعث وقوع علائم اولیه بیماری ‌می‌شود.
قبل از نقطه اوج،
شما خطاهایی همچون این را
در حافظه‌تان خواهید داشت:
“چرا من به این اتاق آمدم؟”
یا “اوه او چی بود؟”
یا ” کجا کلید‌هایم را گذاشته‌ام؟”

خب، قبل از این که دوباره همه‌تان بترسید،
چون میدانم که نصف شما حداقل در شبانه روز
گذشته یکی از جملات را با خود گفته‌اید —
این‌ها همه از انواع فراموشی‌های
معمولی هستند.
درحقیقت، من دلیل خواهم آمورد
که این مثال‌ها
حتی ممکن است حافظه شما
را با خود درگیر نکند.
زیرا شما در لحظه اول اهمیت نمی‌دهید که
کجا کلیدهایتان را گذاشتید.
زیرا شما در لحظه اول اهمیت نمی‌دهید که
کجا کلیدهایتان را گذاشتید.
بعد از نقطه اوج،
اختلالاتی در حافظه، زبان و ادراک
مشخص می‌شوند.
درنهایت به‌جای پیدا کردن
کلیدهایتان در جیب کت‌تان
یا در میز پشت در،
شما آنها را در یخچال پیدا می‌کنید.
یا آنهارا در وضعیتی پیدا می‌کنید که
با خود می‌گویید “این ها برای چیست؟”

خب چه اتفاقی روی میدهد وقتی که
تراکم پلاک‌های آمولوئید به نقطه اوج می‌رسند؟
سلول‌هاس نظافتچی میکروگلیا شروع
به فعالیت شدید می‌کنند
و مواد شیمیایی انتشار می‌کنند که باعث
التهاب و آسیب سلولی می‌گردد.
معتقدیم اینکار شاید باعث پاکسازی
سیناپس ها به وسیله خودشان میگردد.
پروتئین حیاتی پیام‌رسان عصبی به تائو
شروع به فرافسفریلاسیون شدن می‌کنند
و خود را با درهم پیچیدن به
چیزی به تانگل تبدیل می‌کنند.
که این ماده نورون ها را از درون
از کار می اندازد.
در آلزایمر متوسط، ما حجم زیادی از التهابات
و تانگل ها
و جنگی تمام عیار در سیناپس
و مرگ سلولی داریم.

پس اگر شما محققی هستید
که سعی در درمان این بیماری دارد،
در کدام مرحله شما وارد عمل می‌شوید؟
اکثر محققان با اطمینان خاطر می‌گویند که
این راه‌حل ساده را باید پیش گرفت:
پلاک‌های امولوئید را از
رسیدن به آن نقطه اوج باز دارید،
به این معنی که اکتشافات دارویی
بصورت متمرکز دنبال ساخت ترکیبی است
که از تراکم پلاک‌های آمولوئید مانع شده و
آنها را حذف یا کاهش می‌دهد.
بنابراین روش درمانی برای آلزایمر بسیار
شبیه به درمان‌های پیشگیرانه خواهد بود.
ما قرصی را خواهیم خورد تا از رسیدن به
نقطه اوج مانع شویم،
قبل از اینکه ابشار مولکولی آغاز شود،
قبل از اینکه شروع به گذاشتن کلیدهایمان
در یخچال بکنیم.
ما معتقدیم، تاالان، این جوابی است برای
شکست در این نوع داروها
در آزمایش‌های بالینی‌شان —
نه بخاطر ضعف علمی،
بلکه افراد در این آزمایش‌ها
به نقطه اوج رسیده‌اند و دارای علائم بیماری‌اند.
برای درمان، خیلی دیر شده است.
به پلاک‌های آمولوئید
همچون کبریتی روشن نگاه کنید.
در نقطه اوج، کبریت شروع
به آتش کشیدن جنگ می‌کند.
هنگامی که جنگل در آتش می‌سوزد،
دیگر فوت کردن کبریت فایده‌ای نخواهد داشت.
باید قبل از اینکه کبریت آتش را به جنگل
بدهد، اینکار را می‌کردید.

حتی قبل از اینکه محققان این را بفهمند،
این اطلاعات واقعا برای ما اخبار خوبی است،
زیرا معلوم شده است،
روشی که ما زندگی می‌کنیم در تجمع این
پلاک‌های امولوئید تاثیر گذار است.
پس راهکارهایی برای جلوگیری از رسیدن
به نقطه اوج وجو دارند
که ما میتوانیم انجام بدهیم.

ریسک آلزایمر را همانند
الاکلنگی متصور می‌شویم.
ما عوامل ریسک‌دار را در یک بازو می‌گذاریم،
وقتی بازو به زمین می‌رسد
شما دارای نشانه‌های بیماری
و تشخیص داده شده به آلزایمر هستید.
فرض می‌کنیم شما پنجاه ساله هستید.
شما دیگر فردی جوان نیستید.
شما در طول سن‌تان مقادیری
از پلاک‌های امولوئید را جمع کرده‌اید.
شما مقداری به نقطه اوج نزدیک هستید.

بیایید به دی.ان.ای تان نگاهی بیاندازیم.
ما تمامی ژن‌هایمان را از
مادر و پدرمان به ارث برده‌ایم.
بعضی از این ژن‌ها،
ریسک را افزایش و برخی کاهش می‌دهند.
اگر شما مانند نقش آلیس
در فیلم “هنوز آلیس” هستید،
شما یک جهش ژنتیکی را به ارث برده‌اید که
میتواند سریعاً امولوئید بتا تولید بکند.
و این عامل به تنهایی
میتواند باعث بروز آلزایمر شود.
اما برای اغلب ما ژن‌هایی که ارث برده‌ایم،
فقط مقداری ریسک را افزایش داده است.
به عنوان مثال، APOE4 گونه ایی از ژن است
که باعث افزایش امولوئید می‌شود.
اما شما میتوانید نمونه‌هایی از ژن APOE4 را
از مادر و پدرتان به ارث داشته باشید
و هرگز دچار آلزایمر نشوید،
به این معنی که برای اغلب ما،
مولکول دی.ان.ای به تنهایی باعث
آلزایمر گرفتن یا نگرفتن‌مان نمی‌باشد.
پس چه چیزی باعث آن می‌شود؟
ما کاری درباره پیرشدن‌مان و یا ژن‌هایی
که به ارث برده ایم نمی‌توانیم بکنیم.
بنابراین، ما نمیتوانیم سرنوشت
مغزمان را تغییر بدهیم.

در مورد خوابیدن چطور؟
در خواب عمیق با امواج آهسته،
سلول‌های گلیال‌مان مایع مغزی نخاعی را
در سرتاسر مغز شستشو می‌دهند،
یعنی باقی‌مانده‌های متابولیک در سیناپس‌هایمان
که در طول بیداری جمع شده اند را،
پاکسازی میکنند.
خواب عمیق همانند یک نیروی
پاکسازی برای مغزمان است.
اما چه اتفاقی می‎افتد
اگر شما خودتان را از خواب محروم بکنید؟
اکثر محققان براین باورند که
کم خوابی شاید عملاً
یک پیش‌نشانی از آلزایمر باشد.
یک شب محرومیت از خواب باعث
افزایش آمولوئید بتا می‌شود.
و خود این تجمع امولوئید
باعث اختلال در خواب می‌شود،
که باعث افزایش بیشتر
این تجمع آمولوئیدها میگردد.
پس ما این حلقه بازخوردی
بر روی هم تاثیرگذار را خواهیم داشت
که به شتاب دادن تجمع تا رسیدن به نقطه اوج
ادامه خواهند داد.

دیگر چه (عاملی تاثیر میگذارد)؟
سلامتی قلبی و عروقی.
فشارخون بالا، دیابت، چاقی،
سیگار، کلسترول بالا،
همه آنها در افزایش ریسک
آلزایمر موثر دیده شده‌اند.
برخی از کالبد شکافی ها نشان داده‌اند که
که حدود هشتاد درصد از افراد با آلزایمر
همچنین دارای بیماری‌های قلبی‌ وعروقی بوده‌اند.
تمرینات هوازی نشان داده اند که در کاهش
میزان امولوئید بتا در نمونه های حیوانی
موثر واقع شده اند.
بنابراین، سلامت قلبی،
سبک‌زندگی مدیترانه‌ای و تغذیه
میتوانند در جهت عکس آلزایمر عمل بکنند.

بنابراین، کارهای بسیاری برای
جلوگیری یا به تاخیر انداختن
شروع الزایمر وجود دارد.
بگذارید در نظر بگیریم
همه این موارد را انجام دادید.
درنظر بگیریم شما ۶۵ ساله‌اید؛
و در خانواده شما سابقه آلزایمر وجود داشته،
پس شما مستعد به ارث بردن یک یا دو ژن
که میتواند باعث شدت گرفتن روند آلزایمر شود، را دارید؛
برای سال‌ها شب زنده دار بودید،
عاشق گوشت خوک هستید؛
و شما دوندگی ندارید
جز اینکه کسی دنبالتان بکند.

(خنده حاضرین)

متصور شوید که پلاک‌های امولوئید شما به
نقطه اوج رسیده‌اند.
بازوی مقیاس الاکلنگتان به زمین خورد.
به نقطه انتشار آبشاری مولکول‌ها رسیدید،
که آتش را به جنگل می‌کشاند،
که باعث التهاب، و تولید تانگل ها،
و مرگ سلول های عصبی شد.
شما باید هم‌اکنون دارای
علائم آلزایمر باشد.
شما در پیدا کردن کلمات و کلیدها
و بیادآوری آن‌چیزی که من در ابتدای سخنرانی
گفتم، دچار مشکل شده‌اید.
اما امکان دارد اینطور نباشد.

یک کار دیگری نیز برای محافظت خود از
ظهور علائم آلزایمر وجود دارد،
اگر حتی شما دارای علائم عمیقی از آلزایمر
در مغزتان داشته باشید.
باید در حیطه انعطاف پذیری عصبی و
مقاومت ادراکی مغز کاری انجام داد.
به‌یاد داشته باشید، تجربه داشتن آلزایمر
تماماً نتیجه از دست دادن سیناپس‌ها است.
یک مغز متوسط بیش از
صد تریلیون سیناپس دارد،
که بسیار شگفت انگیزه؛
ما هنوز باید بر روی آنها کار کنیم.
و این یک عدد ثابتی نیست.
در طول عمرمان،
در فرایندی به انعطاف‌پذیری عصبی
سیناپس‌ها دچار افزایش یا کاهش می‌شوند،
هر لحظه که چیزی جدید فرامی‌گیریم،
ما در حال ساخت و تقویت ارتباطات عصبی و

سیناپس‌های جدیدی هستیم.

در مطالعه بر روی راهبه های زن،
۶۷۸ راهبه، تماماً بالای ۷۵ سال
وقتی که مطالعات آغاز شد،
که برای بیش از دو دهه طول کشید.
آنها به طور منظم بررسی های فیزیکی
و آزمایش های ادراکی را تنظیم کردند،
و وقتی مردند، تمام افراد مغزشان برای
تشریح اهدا شد.
در برخی از این مغزها،
محققان چیزی شگفت‌انگیز یافتند.
علیرغم وجود پلاک‌ها و تانگل‌ها
و انقباض مغزی —
چیزی به نظر می‌رسد در
مورد آلزایمر محقق شد —
راهبه های متعلق به این مغزها هیچ اثری از
داشتن بیماری آلزایمر
در طول حیاتشان نداشتند.

چطور ممکن است؟
ما معتقدیم، بدلیل اینکه این راهبه‌ها از یک
سطح مقاومت ادراکی بالایی برخوردار بودند،
میشود گفت که آنها سیناپس‌های
عملیاتی زیادی داشتند.
کسانی که سال‌های زیادی، آموزش رسمی دارند،
مهارت بالایی در ادبیات دارند،
کسانی که در فعالیت‌های منظم
و متداول روانی هستند،
تمامی آنان مقاومت ادراکی بالایی دارند.
آنها مسیر های فراوان و ذخیره‌ایی
برای ارتباطات عصبی دارند.
پس حتی اگر آنها بیماری
چون آلزایمر داشته باشند
با وجود از دست دادن برخی از سیناپس‌هایشان،
آنها هنوز مسیرهای پشتیبان زیادی را دارند،
این باعث می‌شود آنها احساس
فراموشی چیزی را نکنند.

یک مثال ساده شده را متصور می‌شویم.
بگوییم که شما فقط یک چیز
در مورد موضوعی می‌دانید.
مثلا در مورد من متصور شویم.
شما میدانید که لیسا گنووا کتاب
“هنوز آلیس” را نوشته است.
این تنها چیزی است که راجب من میدانید.
شما فقط یک ارتباط عصبی را دارید،
که فقط یک سیناپس دارد.
فرض کنید شما آلزایمر دارید.
یعنی شما پلاک‌ها، تانگل‌ها
و التهاب‌ها را دارید
و میکروگلیا آن سیناپس را تخریب کرده‌ است.
و اکنون کسی از شما می‌پرسد
“نویسنده هنوز آلیس کیست؟”
شما به‌یاد ندارید،
بخاطر اینکه آن سیناپس از بین رفته است.
شما مرا برای همیشه فراموش می‌کنید.

چه‌ میشد اگر شما
در مورد من اطلاعات زیادی داشتید؟
مثلاً شماچهار چیز راجب من می‌دانستید.
اکنون فرض کنیم شما آلزایمر دارید و
سه تا از آن سیناپس ها
دچار آسیب شده و یا ازبین رفته‌اند.
شما هنوز میانبری
برای عبور از آلزایمر دارید.
هنوز میتوانید به اسم من برسید.
پس ما هنوز میتوانیم در
مقابله با آلزایمراز طریق
بکارگیری ارتباط‌های
آسیب ندیده انعطاف پذیر باشیم.
ما این ارتباطات میانبر یعنی مقاومت ادارکی خود را
با یادگیری چیزهای جدیدی می‌سازیم.
درحالت ایده‌آل، میخواهیم این چیزهای جدید
تا حد ممکن با معنی باشند،
حاوی بینش، معنا، تداعی کننده و دارای احساس باشند.

پس این از طریق حل کردن جدول بدست نمی‌آید.
نمیخواهید که اطلاعاتی که اکنون داشته‌اید
را بازیابی کنید،
زیرا این مثل گردش در خیابان‌های آشنای
گذشته‌تان است،
گشت و گذار در همسایگی‌هایی است که هم‌اکنون
با آن‌ها آشنا هستید.
شما باید راه‌های جدیدی بسازید.
ساختن ذهنی مقاوم دربرابر آلزایمر
به این معنی است که
زبان ایتالیایی یاد بگیرید،
دوستان جدید پیدا کنید،
کتابی بخوانید،
یا به یک سخنرانی برجسته TED گوش بدید.

و با وجود این اگر روزی علائم آلزایمر
در شما پیدا شد،
سه درسی است که من از مادر بزرگم
و افراد زیادی که با این بیماری
زندگی می‌کنند، آموخته‌ام.
تشخیص ، به معنای این نیست
که شما فردا خواهید مرد.
از زندگی لذت ببرید.
شما حافظه عاطفی‌تان را از دست نخواهید داد.
شما هنوز قادر به درک عشق و لذت هستید.
شاید شما چیزی که من پنج ئقیقه پیش گفتم
بیاد نداشته باشید،
اما شما احساسی که با من داشتید
را بیاد خواهید داشت.
و شما بیش از آن‌چیزی هستید
که می‌توانید بیاد بیاورید.

ممنون.

(تشویق)

TED.com translations are made possible by volunteer
translators. Learn more about the
Open Translation Project.

© TED Conferences, LLC. All rights reserved.

9